Aangemaakte reacties
- Berichten
Dagdroomsyndroom
Wat is het dagdroomsyndroom precies?
Het dagdroomsyndroom is een heel bijzonder syndroom. Iemand die eraan lijdt brengt veel van zijn tijd door in zijn fantasieën en is volledig losgekoppeld van de werkelijkheid. Hoewel we allemaal dagdromen, zijn er mensen die het overmatig doen. Hierdoor raken ze geïsoleerd, en ze beginnen dingen als voedsel, verantwoordelijkheden en relaties te verwaarlozen.Als we het hebben over een syndroom, maak je je misschien zorgen, omdat je denkt dat we in ogenschijnlijk normale dingen pathologieën beginnen te zien. Laten we dus eerst duidelijk maken dat al het gedrag dat het dagelijks leven van iemand verstoort vanuit een klinisch oogpunt wordt geanalyseerd.
Als iemand zijn fantasie of dagdromen gebruikt om zichzelf te urenlang te isoleren van de werkelijkheid of om te vluchten van een emotioneel conflict of trauma, waarbij hij zichzelf verwaarloosd, spreken we van pathologisch gedrag.
Dagdromen op zichzelf is dus geen probleem. Zolang we onze taken nog uit kunnen voeren en kunnen functioneren, in ieder geval. Zo’n 95% van de bevolking valt in deze categorie. Bovendien dagdromen we allemaal, en daardoor activeren we ontelbare gebieden in de hersenen.
Structuren zoals de prefrontale cortex, het limbisch systeem en verschillende corticale gebieden die betrekking hebben op sensorische informatie helpen ons te reflecteren over bepaalde gebieden van ons leven, nieuwe projecten te voeden en onze stemming te verbeteren.
Dagdromen zijn kleine momenten in de dag waarop onze hersenen de resetknop indrukken. Zo kunnen we even uitrusten, en dat is goed voor ons welzijn. Het is echter een probleem als we deze fantasiewereld vaker opzoeken dan ons echte leven.
Achter het dagdroomsyndroom schuilen vaak andere problemen. Dit kan gaan om diverse trauma’s, een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis, achterliggende conflicten, en nog veel meer.
Laten we eens naar wat meer gegevens kijken.
De kenmerken van het dagdroomsyndroom
Het dagdroomsyndroom staat (nog) niet in het the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V). We verwachten wel dat het in de toekomst vermeld zal worden, nu er meer onderzoek naar wordt gedaan. Het kreeg al in 2002 een naam, toen psychiater Eliezer Somer van de Universiteit van Haifa in Israël erover sprak. Hij gaf het zijn naam en beschreef de symptomen die ermee worden geassocieerd.De symptomen omvatten:
- Deze patiënten zijn dagdromers. Ze creëren hun eigen personages en dompelen zichzelf onder in complexe, gedetailleerde en levendige verhalen.
- De fantasieën hinderen hun ware leven. Iedere dagelijkse stimulus kan leiden tot een nieuw verhaal, een nieuw plot waar ze zich in kunnen verliezen zonder acht te slaan op wat ze op dat moment aan het doen zijn.
- Ze verwaarlozen hun verantwoordelijkheden, inclusief voedsel en hygiene.
- Ze lijden aan slaapproblemen.
- Als ze wakker zijn, zie je vaak repetitieve en stereotype bewegingen, waaronder gezichtsuitdrukkingen.
- Ze mompelen met een zachte stem tijdens de fantasieën, waarbij ze hun eigen dromen regiseren.
- Deze fantasieën kunnen uren aanhouden. Ze worden angstig als ze hiermee moeten stoppen en terug moeten keren naar de werkelijkheid, vergelijkbaar met een verslaving.
Wat schuilt er achter het dagdroomsyndroom?
Zoals we al hebben aangegeven, is deze stoornis nog volop in de onderzoeksfase. Er zijn echter veel psychiaters en psychologen die dagelijks patiënten met het dagdroomsyndroom behandelen. We kunnen ook zien dat er steeds meer artikelen worden gepubliceerd, zodat we meer gegevens en behandelopties krijgen. Daardoor wordt deze aandoening steeds meer afgebakend en praktijkervaring bevestigt de informatie waarover we beschikken.Het dagdroomsyndroom gaat vaak gepaard met andere problemen, zoals andere stoornissen. Dit zijn de volgende:
- Mensen die mishandeld zijn of andere traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt.
- Patiënten met depressie kunnen ook aan het dagdroomsyndroom komen te lijden.
- Mensen met een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis.
- Borderline persoonlijkheidsstoornis of associatieve stoornissen.
- Mensen met autisme hebben ook de neiging tot het ontwikkelen van dit syndroom.
Behandelingen voor het dagdroomsyndroom
De deskundige die werkt met patiënten die lijden aan het dagdroomsyndroom willen er eerst achter komen wat de achterliggende oorzaak van de stoornis is. De therapeutische strategie is daarom niet hetzelfde voor iemand met een depressie als voor iemand met een compulsief-obsessieve stoornis. Dat is de uitdaging en het beginpunt van waar we deze stoornis moeten benaderen.Het is ook interessant om te weten dat psychiater Eliezer Somer een schaal heeft ontwikkeld waarmee we deze aandoening kunnen diagnosticeren. Deze schaal bestaat uit veertien meetpunten waarmee we de stoornis definiëren. Het is erin geslaagd om deze stoornis van andere stoornissen te onderscheiden, zoals schizofrenie of psychose.
Aan de andere kant is er een psychotherapeutische techniek genaamd EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) die een hele efficiënte behandeling biedt. Het is een interessante benadering waarmee we emotionele problemen die veroorzaakt worden door traumatische gebeurtenissen op kunnen lossen. Francine Shapiro heeft deze techniek in 1987 ontwikkeld.
“Soms krijgt de geest zo’n klap dat hij zich verstopt in zijn eigen eenzaamheid. Soms is de werkelijkheid alleen maar pijnlijk, en om aan die pijn te ontsnappen, moet de geest de werkelijkheid achter zich laten.”
–Patrick Rothfuss–
Op diezelfde manier is cognitieve gedragstherapie ook een effectieve behandeling. De doelstellingen van deze therapie zijn als volgt:
- De persoon weer terugkrijgen in de werkelijkheid.
- Het bevorderen van gereguleerde activiteiten en tijdsmanagement.
- Stimuli identificeren die dagdromen genereren.
- Het verbeteren van de aandacht.
- Gezonde leefgewoontes aanleren.
- Het bevorderen van interesses die de patiënt bij dagelijkse dynamiek betrekken.
Conclusie
Tot slot is het belangrijk om te weten wanneer bepaald gedrag in de weg staat van onze dagelijkse verantwoordelijkheden en de mogelijkheid op een vol, gelukkig en verantwoord leven. Het dagdroomsyndroom kan een drug zijn die we gebruiken om ons te isoleren van een werkelijkheid die ons pijn doet of waar we geen nut in zien.Wat kan de politie voor mij doen?
In de animatie ‘Ik ben seksueel misbruikt. Wat kan de politie voor mij doen?’ leggen we u in vijf minuten uit de politie voor u kan doen bij seksueel misbruik. U krijgt antwoord op vragen als: ‘Wat er gebeurt met sporen aan mijn lichaam?’, ‘Hoe doet de politie onderzoek?’, en ‘Welke hulp kan ik krijgen als ik niet naar de politie wil of geen aangifte doe?’. Aan het eind van de animatie kunt u kiezen voor één of meerdere (kortere) vervolganimaties over bijvoorbeeld welke rechten u als slachtoffer heeft.
Walter van Kleef, programmanager van het Landelijk Programma Zeden, Kinderporno en Kindersekstoerisme, legt uit waarom de politie de animatie heeft gemaakt. ‘We willen slachtoffers zo goed mogelijk over het aangifteproces van seksueel misbruik informeren. Bij zedendelicten gaat dat namelijk anders dan het aangifteproces van bijvoorbeeld een mishandeling. Onze zedenrechercheurs leggen u dit uitgebreid uit tijdens een informatief gesprek met u. We hebben deze informatie over het aangifteproces daarnaast ook op een speciale pagina op politie.nl staan, in onze brochure, én nu ook via een animatie. Mensen vinden het immers prettig om op verschillende manieren informatie te verkrijgen.’
Wilt u met iemand praten?
Bel bij seksueel misbruik met 0900 8844 en vraag naar de zedenpolitie bij u in de buurt. U kunt ook naar een politiebureau gaan. U krijgt dan zo snel mogelijk een afspraak voor een informatief gesprek met speciaal opgeleide zedenrechercheurs. De politie behandelt elke melding van mogelijk seksueel misbruik serieus. Daarom maken we hiervoor een aparte afspraak. Bij spoed belt u altijd 112.Bron: politie.nl
KORTE FILM OVER SEKSUEEL KINDERMISBRUIK LEGT VINGER OP ZERE PLEK TIJDENS CORONACRISIS
De ingrijpende Nederlandse korte film STILTE ONGEDAAN door Kristjan Knigge en Linda Jacobsen gooit nu al hoge ogen. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Jacobsen en gaat over de gevolgen van seksueel kindermisbruik op latere leeftijd. Binnen 12 uur werd het volledige crowdfundingdoel bereikt, wat volgens de makers de maatschappelijke relevantie en actualiteit van dit thema tijdens de huidige crisis benadrukt. De crowdfunding campagne blijft actief, het gezelschap wordt gesteund door het AFK en werkt samen met Stichting Project Speak Now, om zowel nu als later wanneer de film in première gaat, aandacht te kunnen blijven genereren voor dit thema.
De film is gemaakt door internationale professionals onder leiding van regisseur Kristjan Knigge en wordt gesteund door het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst). Het doel wat zij voor ogen hebben is het maatschappelijk bewustzijn omtrent seksueel kindermisbruik, en de gevolgen hiervan op latere leeftijd, te vergroten. “We willen slachtoffers laten zien dat hun jeugd hun toekomst niet hoeft te dicteren en ze inspireren om keuzes te maken die leiden naar vertrouwen en verbinding, in plaats van naar angst en eenzaamheid.” – Linda Jacobsen.
STILTE ONGEDAAN is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van acteur en scriptschrijver Linda Jacobsen (30). Die in de korte film de confronterende innerlijke reis laat zien van een jonge vrouw die zich, na haar jeugdtrauma, voor het eerst openstelt voor een diepgaande relatie.
“Toen ik negen jaar oud was, ben ik twee jaar lang seksueel misbruikt door mijn stiefvader. Op mijn 17e durfde ik hier eindelijk mee naar buiten te treden. Therapie heeft mij geholpen, maar het heeft jaren geduurd voordat ik me weer durfde open te stellen voor anderen. Nu ik mijn stem heb teruggewonnen, wil ik anderen de moed geven om dit ook te doen.” – Linda Jacobsen.
Om deze missie kracht bij te zetten werkt het gezelschap samen met Stichting Project Speak Now, die slachtoffers van seksueel misbruik stimuleert om te praten en helpt te helen. Samen organiseren ze after talks, besloten viewings en interviews met Jacobsen. “Ik zie de film als een krachtige en hoopgevende weergave van de weg die een slachtoffer van seksueel misbruik veelal aflegt in haar zoektocht naar geluk.” – Marianne Kimmel, voorzitter van Stichting Project Speak Now.
Door de coronacrisis is het thema van STILTE ONGEDAAN actueler dan ooit. Tijdens een lockdown hebben kinderen in een onveilige thuissituatie geen uitweg meer naar een veilige plek. Iets dat pijnlijk zichtbaar wordt door de dramatische stijging van telefoontjes naar hulplijnen voor kinderen in de afgelopen weken.
Daarom stopt het gezelschap niet met de campagne. Ondanks het overweldigende succes van de crowdfunding, welke inmiddels ruim 200% van het doel heeft behaald, is het gezelschap bezig om nieuwe vervolgstappen concreet te maken. Denk hierbij aan samenwerking aangaan met andere relevante organisaties en het aanmelden van de film voor internationale filmfestivals.
De crowdfunding voor STILTE ONGEDAAN loopt t/m dinsdag 19 mei, steunen kan via cinecrowd.com/ stilteongedaan. Geregisseerd door Kristjan Knigge Korte film over seksueel kindermisbruik legt vinger op zere plek tijdens coronacrisis Crowdfunding-doel binnen 12 uur bereikt
Mail voor meer informatie & samenwerkingen naar contact@stilteongedaan.nl en volg STILTE ONGEDAAN op Instagram & Facebook.
Bron: amsterdamsdagblad.nl
Aflevering 3: Kindermishandeling heeft invloed op je lichaam en brein
Dissociatie is je afsluiten van de werkelijkheid wanneer iemand je iets aandoet. Het is efficiënt op het moment van het misbruik, maar rampzalig als het een normale reactie wordt op stress.
Bessel van der Kolk
Als je als kind werd blootgesteld aan kindermishandeling heeft dat een onmiskenbare invloed op je lichaam, brein en latere leven. Dat geldt voor alle overlevers van kindermishandeling, zo ook voor Barbara, Vanessa en Marino. Alle drie zoeken ze naar uitwegen en oplossingen voor de gevolgen van hun trauma. Traumapsychiater Bessel van der Kolk en traumatherapeute/seksuologe Leen Thys geven uitleg.
- Barbara werd als kind geslagen en verwaarloosd.
- Vanessa werd seksueel misbruikt door haar stiefvader.
- Marino groeide op in een moeilijke en gevaarlijke gezinssituatie.
- Neuroloog Bessel van der Kolk is een wereldautoriteit op het vlak van trauma’s. Zijn onderzoek en zijn boek The Body Keeps the Score (vertaling: Traumasporen) zijn ronduit revolutionair. Hij toonde – door middel van hersenscans – als eerste aan wat een trauma in de hersenen teweegbrengt.
- Leen Thys is gespecialiseerd in traumatherapie. Zij helpt slachtoffers van kindermishandeling bij de verwerking van hun trauma‘s.
Je kunt deze aflevering bekijken op vrt.be (registratie vereist) of als lid van LSG in het ledendeel. Ben je nog geen lid van LSG? Meld je aan >>
Aflevering 2: Misbruikdetectie en hulpverlening lopen al te vaak mis
Er zijn sowieso veel meer middelen nodig. Die wachtlijsten, dat is gewoon schrijnend. Die zijn veel te lang.”
Nicole Caluwé
De detectie van kindermishandeling en de hulpverlening die erop volgt, lopen al te vaak mis. Daarover kunnen Abbas, Sanghita en Kristien uit eerste hand getuigen. Alle drie probeerden ze op een andere manier aan de alarmbel te trekken en werden ze geconfronteerd met de gebreken in het systeem. Jeugdrechter Nicole Caluwé en kinderarts Johan Marchand geven toelichting.
- De vader van Abbas kwam jaren geleden als vluchteling uit Iran naar ons land. Hij was een strenge en soms ook gewelddadige vader. Daarnaast werd Abbas door zijn stiefmoeder verwaarloosd.
- Sanghita is van Indiase afkomst en werd als kind geadopteerd door een Vlaamse familie. Ze werd seksueel misbruikt door haar adoptievader.
- Kristien werd al van jongs af aan geconfronteerd met fysiek en emotioneel geweld binnen haar gezin.
- Johan Marchand is kinderarts op de spoedafdeling en is ook al lange tijd betrokken bij de Vertrouwenscentra Kindermishandeling. Hij werd en wordt dagelijks geconfronteerd met waar ouders toe in staat zijn.
- Nicole Caluwé is jeugdrechter in Mechelen en ziet dagelijks wat er fout loopt. Niet alleen in gezinnen, maar ook in alle lagen van ons detectie- en hulpverleningssysteem.
Je kunt deze aflevering bekijken op vrt.be (registratie vereist) of als lid van LSG in het ledendeel. Ben je nog geen lid van LSG? Meld je aan >>
Aflevering 1: Kindermishandeling is in Vlaanderen een enorm taboe
In een ouder die een kind mishandelt, vinden we bijna altijd een kind terug dat dezelfde dingen of erger heeft meegemaakt.
Kinderpsychiater Peter Adriaenssens
Kindermishandeling is, zeker in Vlaanderen, een enorm taboe. Evelyne, Linda en Dirk doorbreken het stilzwijgen en de schaamte met grote openhartigheid en moed. Kinderpsychiater Peter Adriaenssens geeft duiding.
- Evelyne is kind van een tienermoeder. Haar ouders gingen al snel uiteen. Evelien en haar zus werden door hun vader verwaarloosd en door hun moeder vernederd en emotioneel mishandeld.
- Linda werd geterroriseerd door haar moeder en seksueel misbruikt door haar stiefvader.
- Dirk werd na de vechtscheiding van zijn ouders seksueel misbruikt door zijn stiefvader.
- Peter Adriaenssens is Vlaanderens bekendste en meest gerenommeerde kinderpsychiater. Hilde Van Mieghem praatte – vlak voor zijn pensioen – nog een keer urenlang met de psychiater over wat hem zo nauw aan het hart ligt.
Je kunt deze aflevering bekijken op vrt.be (registratie vereist) of als lid van LSG in het ledendeel. Ben je nog geen lid van LSG? Meld je aan >>
Carnavalshit moet seksuele intimidatie tegengaan: ‘Ben je oké?’
Bekijk het item van Editie NL >>‘Ben je oké, voelt het goed voor alle twee?’ Het is een tekst uit een nieuw nummer dat hoort bij een campagne van Rutgers. Het kenniscentrum wil daarmee seksueel ongewenst gedrag tijdens carnaval bespreekbaar maken.
“In Nederland krijgt ruim de helft van de vrouwen en een op de vijf mannen te maken met seksuele handelingen tegen hun wil. Dat gebeurt ook tijdens carnaval, waar flirten een grote rol speelt en grenzen vervagen”, vertelt Marjolein Klaassen van Rutgers.
De campagne, die al anderhalf jaar loopt in het uitgaansleven, wordt daarom nu uitgebreid naar carnaval. “Net als bij andere uitgaansgelegenheden komt seksueel ongewenst gedrag ook tijdens carnaval voor. Iedereen die carnaval viert, herkent de hand op de bil en borst.”
Dubbelzinnige liedjes
Onderdeel van de campagne is dus het lied ‘Ben je oké?’, dat een tegenhanger is van de vele dubbelzinnige carnavalsliedjes. “Er komen steeds meer liedjes die suggereren dat met carnaval alles kan. Daar wilden we iets leuks er tegenover zetten: dat carnaval leuk moet zijn voor iedereen.”Het lied moet ongewenst gedrag bespreekbaar maken. “Zodat als mensen iets zien dat niet klopt, ze makkelijker vragen: ben je oké?” legt Klaassen uit.
Imago
“Wij ergeren ons dood aan de schunnige liedjes.” De Brabantse Carnavalsfederatie vindt het dan ook goed dat het lied van Rutgers er is. Voorzitter Rob van de Laar: “We schamen ons voor die schunnige nummers. Het past niet bij het carnaval dat wij willen uitstralen. Wij werken al die jaren om van carnaval een kwaliteitsfeest te maken.”De federatie doet veel moeite om het imago van carnaval te verbeteren: dat het alleen om seks draait. “Maar dat is heel moeilijk. Zulke liederen werken absoluut niet aan mee.” Want dat imago klopt volgens Van de Laar totaal niet. “Tijdens carnaval gelden de normale fatsoensregels ook. Alles wordt wat losser, maar het is niet bedoeld dat alles mag en alles kan.”
Andere sfeer
Ook Désirée van de Kerkhof, secretaris van Rielse Carnavalsstichting De Kaaien, zegt dat er tijdens carnaval een andere sfeer hangt dan normaal tijdens het uitgaan. “Het hoort er een beetje bij. Er zijn meer vriendschappelijke aanrakingen. Je begroet elkaar ook allemaal met drie zoenen op de wang. Maar een hand op de bil of borst? Dat gaat ook met carnaval te ver”, zegt ze tegen Editie NL.Ze vindt het dan ook prima dat Rutgers dit nummer heeft uitgebracht. “Je ziet vaker seksueel gedrag tijdens carnaval, maar het is niet de bedoeling dat het te ver gaat.” De nummers met dubbele betekenis vindt ze een minder groot probleem. “Dat hoort er ook wel weer een beetje bij, dat zijn nummers die iedereen meezingt.”
Limburg
Heel anders is het tijdens vastelaovend in Limburg, zegt Joep Verbugt, voorzitter van de Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer (LVK). Dat is een jaarlijkse wedstrijd waarbij het beste carnavalsliedje van het jaar wordt gekozen. Er zit volgens Verbugt een groot verschil tussen Brabants en Limburgs carnaval.De discussie rondom het imago en schunnige liedjes speelt volgens hem in Limburg niet. Daar spelen ‘schunnige liedjes’ eigenlijk geen rol. “Dat soort liedjes komen er eigenlijk niet doorheen. En bijna 100 procent wat je hier tijdens carnaval hoort, is Limburgse liedjes.”
Bron: rtlnieuws.nl
Carnavalskraker tegen aanranding
Iemand die net iets te dicht langs je heen schuurt in het voorbijgaan, gezoend worden zonder je dat wil, of erger: de uitgelaten sfeer tijdens carnaval kan ook een schaduwkant hebben. En dus duikt Rutgers, het kenniscentrum voor seksualiteit, in het feestgedruis met een eigen kraker: ‘Ben je oké?’
Zweten en hossen in de kroeg, meeschreeuwen met de ordinairste nummers en je zorgvuldig uitgekozen kleding kapotmaken: carnavalsgangers kijken er het hele jaar naar uit. Hoe zuidelijker in het land je komt, hoe traditioneler de schmink en de nummers, maar je hoeft niet uit Brabant of Limburg te komen om helemaal los te gaan tijdens carnaval.
Helaas is het niet alleen maar zingen en dansen maar komt, zoals vaak bij uitgaan, ongewenst seksueel gedrag ook voor. Daarom heeft Rutgers deze nieuwe carnavalskraker gemaakt: zodat iedereen kan genieten en het dak er echt af kan gaan – of toch in ieder geval dat de feestgangers zich ervan bewust zijn dat iedereen zich veilig moet kunnen voelen.
In het nummer zingt de Ben je oké? Party Crew feat Siem & Ym – beide medewerkers van Rutgers – over rare mannen en zwetende lijven en of er wel ruimte is voor een ‘nee’. Het carnavalsnummer heeft een positieve insteek en roept in het nummer mensen op om ervoor te zorgen dat iedereen leuk carnaval kan vieren zonder last te hebben van ongewenst seksueel gedrag.
Ongewenst seksueel gedrag komt nog te vaak voor volgens het kenniscentrum. “In Nederland krijgt ruim de helft van de vrouwen en een op de vijf mannen te maken met seksuele handelingen tegen hun wil, van zoenen tot seks,” legt Ton Coenen, directeur Rutgers, uit. “En dat gebeurt ook tijdens het uitgaan en carnaval waar flirten een grote rol speelt, en grenzen vervagen.”
Ook is het nummer een tegengeluid voor seksistische carnavalshits, en die zijn er veel. Zo is er bijvoorbeeld ‘Vieze Jack, de meest sexy feestartiest van Nederland’. Hij is trots op zijn dubbelzinnige, vaak seksueel getinte nummers. Volgens hem horen die echt bij carnaval, zei hij onlangs tegen Hart van Nederland. Zijn populariteit liegt er in ieder geval niet om: zo won hij een paar jaar terug de Kies Je Kraker, dé carnavalnummerprijs van het jaar voor zijn nummer Captain Jack.
Of de ‘Ben je oké?’-makers zich hebben aangemeld voor deze prijs is onbekend, maar vooralsnog richten ze zich op het verspreiden van het nummer onder carnavalsverenigingen, kroegen en feestlocaties. Vanaf vandaag kunnen feestgangers helemaal losgaan op het nummer.
Bron: evajinek.nl
Linda (16) heeft op haar 15e te maken gehad met shame-sexting. Haar foto ging rond op haar middelbare school. Zij vertelt hoe dit voor haar was.
Shame-sexting
Shame-sexting is het maken en/of verspreiden van seksueel getinte foto’s of filmpjes zonder toestemming. Vaak wordt de persoon op deze beelden uitgescholden of ermee gepest. Gevoelens van schaamte en schuld zijn vaak het gevolg hiervan en kunnen hierdoor verergerd worden.
“In het begin van het schooljaar kwam er een nieuwe jongen in de klas, Bas. Ik zat toen net in de derde klas. Mijn vriendinnen en ik vonden Bas al gelijk heel knap. Op een vrijdagmiddag na schooltijd, waren mijn vriendinnen en ik samen gezellig de stad in. Wij hadden het over Bas en zochten zijn Insta op mijn telefoon op. Een vriendin van mij drukte gelijk op ‘volgen’, ik kreeg het Spaans benauwd. Dat was niet de bedoeling, wat zou hij wel niet denken. Een paar seconden later kreeg ik een volgverzoek terug, gevolgd door een berichtje: “Hey, hoe is het?”. Mijn vriendinnen gilden het uit en riepen dat ik wat terug moest zeggen. Ik werd al nerveus van die gedachte, maar eenmaal thuis stuurde ik toch een berichtje terug. We raakten niet uitgepraat en voor ik het wist was het midden in de nacht.
Uiteindelijk besloot ik om het te doen
Dag in, dag uit waren we met elkaar aan het chatten en even later hadden we elkaars Snap. We stuurden elkaar foto’s over en weer, totdat hij op een gegeven moment vroeg om een foto zonder shirt. Hij gaf aan dat hij mij echt zo leuk vond en mijn borsten graag wilde zien. Ik wilde het eigenlijk niet, maar ik vond hem zo leuk, dat ik uiteindelijk besloten heb om het te doen. Voor ik het wist had ik hem een foto gestuurd waar ik op stond met mijn borsten. Ik had hem wel nog aangegeven dat het alleen voor hem was en vertrouwde er ook op dat hij de foto alleen voor zichzelf zou houden. Het was op Snapchat, dus als hij een screenshot van mijn foto zou maken zou ik het toch wel zien.“Aandachtshoer!”
De volgende ochtend kwam ik op school. Terwijl ik mijn fiets in het fietsenrek zette werd er naar mij geroepen: “Slet!”. Ik trok er mij in eerste instantie niet veel van aan tot ik bij mijn kluis stond en mijn vriendin naar mij toe kwam gerend. “Lin, er gaat een foto van je rond!”. Ik wist niet hoe ik moest reageren, ik kon wel door de grond zakken. Bas had de Snap gescreenshot, zonder dat ik hier een melding van had gekregen. Blijkbaar heb je hier andere apps voor die dit kunnen doen. De rest van de dag op school werd ik vies aangekeken en kreeg ik van alles naar mij geroepen. Woorden zoals: “Slet”, “Hoer”, “Aandachtshoer”. Toen ik die middag thuis kwam, heb ik gelijk alles aan mijn moeder verteld. Ik durfde namelijk niet meer naar school, ik schaamde mij. Hoe kon ik zo stom zijn.Samen met mijn moeder hebben wij een gesprek gehad op school. School heeft een gesprek gehad met Bas. Mijn vriendinnen waren er gelukkig voor mij in deze situatie en steunden mij waar dat kon. De reacties die kwamen op mijn foto waren verschrikkelijk, maar hielden uiteindelijk op. Niemand heeft het er meer over op school. Mocht dit bij jou gebeuren, weet dan dat het niet het einde van de wereld is en dat de reacties hierop vanzelf stoppen.
Deel je verhaal met iemand
Ik was heel blij dat ik in deze situatie naar mijn moeder kon om alles te vertellen. Ik voelde mij eerst zo stom en schaamde mij, maar uit deze situatie heb ik geleerd dat iedereen fouten maakt. Het is vooral belangrijk om je verhaal bij iemand kwijt te kunnen, zodat je niet alleen hiermee rond loopt en geholpen kan worden. Dus mocht er iets gebeuren praat hier dan vooral over met een volwassenen die je kunt vertrouwen. Dit is helemaal niet gek en je hoeft je ook zeker niet te schamen!”Bron: qpido.nl
Hoe sekteleider Vrieswijk meisjes misbruikte met beroep op Bijbel
Hij vernederde kinderen tot op het bot. Misbruikte minderjarige vrouwelijke volgelingen. Verwenste tegenstanders naar de hel. Alles met een beroep op de Bijbel. Het deze week te verschijnen boek ”Hannelore. Het meisje uit de sekte” schetst een ontluisterend beeld over de in 2019 overleden Sipke Vrieswijk, sekteleider van de Gemeente Gods.
In de kapel van het Klooster van de Zusters van Liefde in het Gelderse dorp Velddriel speelt Robbie, zes jaar, met zijn schoenen. Ze moeten twee boten voorstellen. De parketvloer is de zee. Intussen ontvouwt sekteleider Sipke Vrieswijk een preek voor een groepje volgelingen. De man, die zich een profeet van God noemt, ergert zich aan het afleidende gespeel. Ongenadig valt Vrieswijk uit tegen het jongetje. „Waar ben jij allemaal mee bezig, Robbie? Denk je dat spelen belangrijker is dan luisteren naar Zijn Woord? Zit er soms een duiveltje in jouw hoofd?”
Toorn
Het kind krimpt ineen en kruipt tegen zijn moeder aan. De toorn van Vrieswijk wordt alleen maar groter. „Kijk me aan! Zo gaat dat hier niet!” tiert de sekteleider. „Niet luisteren naar de Heer, klein addergebroed, hoe haal je het in dat domme hoofd van je! Jij duivelskind. Jouw geweten is zwart en Hij ziet alles.”Robbie, die last heeft van bronchitis, hapt naar adem, en valt flauw. Zijn moeder buigt zich naar het joch en krijgt ook de volle laag. „Jij hebt ook de duivel in je hart. Eruit!” Moeder en kind verlaten de kapel, vader blijft zitten. „Ziehier de invloed van satan op ons gelovigen”, houdt Vrieswijk zijn geschrokken volgelingen voor. „We moeten het kwaad met wortel en tak uitroeien.” Hij pakt de draad weer op en houdt een betoog uit Markus 7, over rein en onrein.
Het tafereel rond Robbie staat opgetekend in ”Hannelore. Het meisje uit de sekte” van Frank Krake (uitgeverij Achtbaan). Het deze week te verschijnen boek schetst een onthutsend beeld over sekteleider Sipke Vrieswijk en diens partner Aagje. Eind vorige eeuw hielden de twee een vijftiental volgelingen jarenlang in een ijzeren greep. Dat gebeurde vanaf 1983 zo’n tien jaar in het klooster in het Gelderse dorp Velddriel. Later verkasten Vrieswijk en zijn gevolg naar onder meer Israël. Het duo kreeg in 1998 tbs opgelegd en belandde jarenlang in de cel voor seksueel misbruik van minderjarige meisjes. Auteur Krake raadpleegde onder meer politiedossiers en sprak een zestal voormalige sekteleden.
Trieste tactiek van Vrieswijk was om echtparen tegen elkaar uit te spelen. Om critici te verbannen en jaknikkers over te houden. Altijd met een beroep op de Bijbel. Een paar studenten die zijn groepering onderzochten en tegen wie hij mooi weer speelde, liet hij weten: „Mijn God is een wonderbare God. Hij geeft mij opdracht om te scheiden met een tweesnijdend scherp zwaard, diegenen die niet bij elkaar horen. Ik wil geen echtscheidingen. Het is Gods wil, die heb ik uit te voeren.”
Terwijl de sekteleider zich vergrijpt aan onder meer minderjarige meisjes, deinst hij er niet voor terug volgelingen die zich in zijn ogen onzedelijk gedragen de mantel uit te vegen. Tijdens een sessie waarin hij zijn onderdanen oproept om meer geld aan de Gemeente Gods te doneren, haalt hij uit naar een man. „Er is hier zelfs een broeder onder ons die meent dat een vakantie in Zuid-Frankrijk belangrijker is dan zijn verbintenis met God. Die prefereert de blote vrouwen daar op het strand boven zijn relatie met de Heere!”
Jacobus Koelmanschool
Vrieswijk hecht aan ingetogen kleding. Zijn vrouwelijke volgelingen hullen zich in lange, wijde rokken. Op bevel van de sekteleider moeten kinderen in 1983 naar de reformatorische Jacobus Koelmanschool in Krimpen aan den IJssel. „Daar werd van meisjes verwacht dat ze lange rokken droegen”, schrijft Krake. Spullen die sekteleider Vrieswijk niet zinnen, omdat die occult zouden zijn, moeten de prullenbak in. Dat gebeurt bijvoorbeeld met een pen van Hannelore, die zo’n vijftien jaar in de greep van de sekte was. Op het schrijfgerei van het kind staat een plaatje van een poppetje. Mag niet.De sekteleider heeft er ook op financieel gebied de wind onder. Volgelingen moeten een fors deel van hun inkomen of erfenis inleveren. Zelf trakteert de sekteleider zich op hotel-uitjes met zijn partner Aagje. Onderdanen die in de ogen van de sekteleider in de fout gaan, moeten geld deponeren in de zogeheten klunzenpot. Soms honderden guldens. Zo’n fout? Een volgeling, die op verzoek van Vrieswijk klust in het klooster, heeft de kwast wat te kwistig gehanteerd.
Meisjes misbruiken met een beroep op de Bijbel
Een van de meest schrijnende wantoestanden binnen de sekte Gemeente Gods was het structurele seksuele misbruik van vrouwen, onder wie enkele minderjarige meisjes. De vrouwen worden verwend met onder meer parfums en sieraden. Ze krijgen sterke drank en andere verdovende middelen voorafgaand aan de sessies achter gesloten deuren, zo blijkt uit het boek. Aagje, de partner van Vrieswijk, is daar dan bij en doet mee.Ook Hannelore van Otterloo, een minderjarig meisje nog, wordt vele malen misbruikt. Het kind moest voorafgaand aan het misbruik bijvoorbeeld samen met de sekteleider tot haar afgrijzen een pornofilm bekijken. Stuitend is dat sekteleider Sipke Vrieswijk zijn gedrag goedpraat met de hand op de Bijbel. De man vertelt een volwassen volgeling (de moeder van Hannelore) dat ze is geroepen als „Bruid van God.” Vrieswijk: „Ik word daarvoor gebruikt als profeet, maar jij hebt gemeenschap rechtstreeks met God en komt daarmee dichter bij de Heere. In de Wet van de Geest des Levens, die je kent uit de Romeinenbrief, is dit geoorloofd. Je treedt straks uit de Wet van der Zonde des Doods.”
Bron: rd.nl
Bas Remmers verteld over de gevolgen van het seksuele geweld uit zijn jeugd op de rest van zijn leven.
“Kindertrauma’s zorgen niet alleen voor mentale, maar ook fysieke klachten”
Stel dat er een stofje in ons voedsel terecht komt waarvan je twee keer zoveel kans krijgt op een beroerte, twee keer zoveel kans op kanker, verdubbeling van de kans op auto-immuunziekten, drie keer meer kans op een ernstige longaandoening en twaalf (12!) keer groter risico op zelfmoord. De wereld zou op zijn kop staan, er zou meteen actie worden genomen.
Dat stofje bestaat. Of nee, het is geen stofje. De effecten hierboven opgesomd worden veroorzaakt door vroege traumatische ervaringen bij kinderen.Dat je psychisch in de knoop kan geraken door trauma’s in je kindertijd zal niemand verbazen. Maar in 1998 ontdekten twee Amerikaanse artsen dat er een verband bestaat tussen kindertrauma’s en lichamelijke gezondheidsproblemen. Uit de zogenaamde ACE-studie van Vincent Felitti en Robert Anda bleek dat de levensverwachting van mensen met een hoge ACE-score wel twintig jaar korter is.
Felitti en Anda hebben een eenvoudige lijst opgesteld met vragen als “Heeft een volwassene in je gezin je vaak zo hard geslagen dat je gewond geraakte?” of “Had je vaak het gevoel dat je niet genoeg te eten had of vieze kleren moest dragen?” maar ook “Zijn je ouders ooit uit elkaar gegaan of gescheiden?” of “Woonde je samen met een probleemdrinker?” Voor elke “Ja” scoor je een punt, dat is die ACE-score. Er blijkt een dwingend verband te zijn tussen het aantal ja’s en je gezondheid op lange termijn.
Kinderpsychiater Eva Kestens heeft ons op de ACE-studie van Felitti en Anda gewezen. Zaterdag zat dokter Kestens aan de Interne Keukentafel om te praten over het boek Ingrijpende jeugdervaringen en gezondheidsproblemen dat Nadine Burke Harris er over heeft geschreven.
“Er bestaat een soort van ontwikkelingstrauma, en dat moeten we anders aanpakken”, vertelt ze. “Het schrijft zich in het brein en het stresssysteem, en het is veel uitgebreider dan pure herbelevingen”.
“Een kind dat ontwikkelt, ontwikkelt samen met zijn brein en dat gaat onwaarschijnlijk snel. Maar tijdens die ontwikkeling wordt ook het stresssysteem gevormd. De basis is al aanwezig, maar hoe het er uiteindelijk zal uitzien, wordt bepaald door de ontwikkeling. En dat vormt zich natuurlijk in relatie tot de omgeving”.
Om een gezond stresssysteem te ontwikkelen moet je op een gezonde manier stress tegenkomen
“De basis voor alles zit in onze hersenen. Om te leren lopen, moet je de kans krijgen om te lopen. Om te leren spreken, moet je de kans krijgen om te spreken. Om een gezond stresssysteem te ontwikkelen moet je op een gezonde manier stress tegenkomen en daarmee om kunnen gaan. Als dat stresssysteem heel vaak opnieuw en opnieuw getriggerd wordt zodat het niet tot rust kan komen, dan gaat het zich ook anders ontwikkelen en dan heeft het een heel grote invloed op ons lichaam”.
Meer kans op obesitas
Je stresssysteem wordt geactiveerd in gevaarlijke situaties, wanneer je op de vlucht bent voor iets bijvoorbeeld. Maar, wanneer dat systeem constant geactiveerd wordt heeft dat zijn gevolgen, omdat dat stresssysteem ook gelinkt is aan ons immuunsysteem.Heel wat mensen die trauma hebben meegemaakt in hun kindertijd hebben bijvoorbeeld een veel groter risico op obesitas. Het stresssysteem zal zich klaarmaken voor gevaar, en dan kan het zijn dat je geen eten hebt en dan kan je maar beter reserves opslaan.
Interview met kinderpsychiater Eva Kestens in ‘Interne keuken’. Zij legt uit hoe jeugdtrauma’s je ontwikkeling beïnvloeden en waarom jeugdtrauma’s verschillen van volwassen trauma’s.
‘Jij zat aan me, maar de school geloofde me niet’
In deze rubriek schrijven lezers een brief aan iemand die een belangrijke rol in hun leven heeft gespeeld, positief of negatief. Dit keer Fleur (30). Ze schrijft een brief aan de docent die haar op het conservatorium aanrandde en verkrachtte.
Ha M.,
17 jaar was ik, toen ik terechtkwam op het conservatorium. Ik was streng christelijk opgevoed, had op een reformatorische basisschool en middelbare school gezeten en daar zat ik, in een wereld die niet verder vandaan kon liggen dan de wereld die ik kende. Een enorme sprong in het diepe. Ik was ontzettend naïef, daar heb jij misbruik van gemaakt.
Jij gaf het vak waar ik slecht in was en wilde me wel bijles geven, zei je. Prima, natuurlijk, graag. Hoe kon ik vermoeden dat je intenties niet zuiver waren? Je was al vanaf het begin best aanrakerig. Een arm om mijn schouder, een hand op mijn been. Het zal wel normaal zijn in deze muziekwereld, dacht ik. Ik zag overal om me heen mensen knuffelen, kennelijk ging dat hier zo. Ik zocht er niets achter.
‘Hoe vaker ik bij je thuis kwam, hoe verder je ging’
Op een dag kon je geen lokaal regelen voor de bijles en stelde je voor om het dan maar bij jou thuis te doen. Ik ben er met open ogen ingelopen. Vanaf het moment dat je niet meer het risico liep dat iemand het zag, liep het uit de hand. Met je vlotte babbel praatte je zo op me in dat ik in eerste instantie het gevoel had dat het er allemaal bij hoorde. Mijn gevoel schreeuwde dat dat helemaal niet zo was, dat je moest oprotten, maar je chanteerde me. ‘Als je niet meewerkt, dan geef ik je een onvoldoende.’ Je kwam met je vingers op plaatsen waar je nooit had mogen komen. Hoe haal je het in je botte harses om dat te doen met een meisje van 17?
Hoe vaker ik bij je thuis kwam, hoe verder je ging. Met lood in mijn schoenen ging ik naar je toe. Je was niet zozeer fysiek beangstigend, maar vooral heel manipulatief. Ik had het gevoel dat ik geen keus had. Later werd het: ‘Je houdt je bek, anders zorg ik dat je niet verder kunt studeren.’ Maar ik hield mijn bek niet. Na drie keer was het genoeg. Ik vertelde het tegen de coördinator van de opleiding. Jij werd op het matje geroepen, ontkende alles en de school geloofde jou.
‘Een paar maanden geleden had je het gore lef om me een bericht te sturen via Facebook’
Uiteindelijk heb ik mijn propedeuse niet gehaald en heb ik door jou moeten stoppen met mijn studie. Je maakte me wijs dat muziek niets voor mij was en dat ik niet geschikt was voor de opleiding, maar op een andere locatie heb ik het conservatorium toch kunnen afmaken. Dat voelde als een soort wraak naar jou.
Ik wil dat je je goed realiseert wat je nou eigenlijk hebt aangericht. Je zult het niet beseffen, maar je hebt 13 jaar lang macht uitgeoefend op mijn leven. Ik was bang voor mannen, durfde ‘s avonds niet alleen over straat om de hond uit te laten. Nu is dat klaar. Ik heb met hulp met de situatie en het verleden leren omgaan en kan en wil het nu achter me laten.
Een paar maanden geleden had je het gore lef om me een bericht te sturen via Facebook. Daar heb ik uiteraard niet op gereageerd, maar via deze brief wil ik toch even mijn hart luchten. Als je dit leest – en dat hoop ik heel hard – dan weet je dondersgoed dat het over jou gaat. Je blijft met je poten van de rest van mijn leven af, M.
Je geeft nog steeds les aan het conservatorium. Het liefst zou ik met terugwerkende kracht naar het bestuur van de school gaan, nu ik veel sterker in mijn schoenen sta. Zeker weten doe ik het niet, maar ik vermoed dat ik niet de enige was. Ik hoop dat je een keer door de mand valt.
Fleur
Bron: rtlnieuws.nl