Loverboys & seksuele uitbuiting van meisjes en vrouwen

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Informatieve websites & mediaberichten Loverboys & seksuele uitbuiting van meisjes en vrouwen

  • Dit onderwerp bevat 68 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 28/12/2022 om 21:47 door Luka.
9 berichten aan het bekijken - 61 tot 69 (van in totaal 69)
  • Auteur
    Reacties
  • #259567
    Mark
    Moderator

      Patricia werd op haar 14de slachtoffer van een loverboy: ‘Wat ik heb meegemaakt kan elk kind overkomen’

      Arnhem staat in de top 10 van mensenhandel en seksueel misbruik. Herman Bolhaar, nationaal rapporteur mensenhandel en seksueel geweld, meldde recent aan de Arnhemse gemeenteraad dat de daders steeds jonger worden. Een Arnhemse vertelt hoe ze als 14-jarig meisje door een jonge ‘loverboy’ stelselmatig werd misbruikt. En aan zijn vriendengroep werd uitgeleend.

      ,,Ik werd een keer op een ochtend op een vies matras in een woonkamer versuft wakker, met vier of vijf twintigers om en in me. Dat waren vrienden van mijn ‘vriend’, op wie ik dolverliefd was. Ik was toen net 14 jaar. Dat misbruik ging daarna gewoon door, jarenlang. Mijn ouders wisten van niks. Ook op school hebben ze niets gemerkt. Ik was een voorbeeldige leerling”. Dat zegt de 36-jarige Patricia (‘geen achternaam’), moeder van drie kinderen. Ze woont inmiddels in Dieren, maar is opgegroeid in Arnhem.

      Ze heeft van haar 14- tot en met 17de jaar in het Arnhemse loverboy circuit gezeten. Ze wil graag haar verhaal doen om ouders van pubers bewust te maken van de gevaren die hun kinderen kunnen lopen. ,,Wat ik heb meegemaakt, kan elk kind overkomen. Daarvan ben ik overtuigd’’, aldus Patricia.

      Mijn gevoel van eigenwaar­de was door de scheiding al aangetast, maar daalde door de situatie thuis nog meer
      Patricia

      Enorm gevoel van eenzaamheid
      Ze groeide op in een dorp, maar na de scheiding van haar ouders besloot ze als 12-jarige om bij haar moeder in Arnhem te gaan wonen. Patricia: ,,Al na een paar maanden had mijn moeder een nieuwe vriend en alles draaide om hem. Fulltime werken, goed verdienen en status waren belangrijk.” In materiële zin ontbrak het haar zogezegd aan niets, maar wel aan liefde en aandacht. ,,Mijn gevoel van eigenwaarde was door de scheiding al aangetast, maar daalde door de situatie thuis nog meer. En de eenzaamheid die ik al voelde, nam toe”, aldus Patricia.

      Op haar 13de ontmoet ze in zwembad De Koppel een circa tien jaar oudere man, die haar aanspreekt. Dat vindt ze leuk en spannend, ondanks waarschuwingen van haar vriendin. Ze raakt in de ban van hem. ,,Op dat moment had ik natuurlijk geen idee dat ik hier te maken had met een loverboy. Ik was jong en naïef.”

      Ik dacht altijd: iedereen zal wel zeggen dat het mijn eigen schuld is
      Patricia

      Ergens in verstrikt geraakt
      ,,In de eerste maanden was onze relatie heel leuk, maar al gauw voelde ik dat ik ergens in verstrikt was geraakt. Mijn vriend was heel dwingend. Wilde constant weten waar ik was en wat ik deed. Ik moest altijd mijn telefoon bij me hebben, zodat ik altijd bereikbaar was. Hij wilde dat ik zoveel mogelijk bij hem was. Ik verzon smoesjes om thuis de deur uit te kunnen. Mijn moeder had niet in de gaten wat er aan de hand was. Ik kon voor mijn gevoel geen kant op. Uit angst en schaamte over wat me allemaal was overkomen, durfde ik niemand iets te vertellen. Ik dacht altijd: iedereen zal wel zeggen dat het mijn eigen schuld is.” De seksuele uitbuiting stopte pas toen ze 18 jaar was.

      Na haar studie aan het Rijn IJssel College ging ze overdag in de kinderopvang werken. En ’s avonds had ze allerlei bijbanen in de horeca. ,,Ik heb altijd hard gewerkt en gestudeerd om maar niet aan mijn verleden te willen denken. Pas een paar jaar geleden heb ik daarover voor het eerst aan mijn familie en mijn vriend verteld. Toen was ik al moeder van drie kinderen.’’

      Ik werd depressief. Jaren van therapie volgden. Nog steeds ben ik in behande­ling voor mijn posttrauma­ti­sche stressstoor­nis
      Patricia

      Verborgen trauma
      ,,Mijn trauma heb ik altijd verborgen weten te houden. Het kwam er pas uit toen ik zwanger was van mijn derde kind. Door een valpartij van de trap kwam ik indertijd met twee gebroken tenen thuis te zitten. Licht letsel, maar door het gedwongen stilzitten kwam alle ellende van vroeger boven. Ik werd depressief. Jaren van therapie volgden. Nog steeds ben ik in behandeling voor mijn posttraumatische stressstoornis”, aldus Patricia.

      Ze is met haar verhaal nog naar de politie gestapt, maar die kon daar volgens haar twintig jaar na dato niet veel meer mee. Ze had zogezegd weinig harde informatie, zoals namen en adressen. ,,Ik had van mijn vriend, die van Koerdische komaf is, alleen een voornaam. Ik weet niet eens of dat zijn echte naam is. Ook over zijn vrienden wist ik eigenlijk niks.”

      Patricia: ,,Wat mij is overkomen, kan vandaag de dag nog zoveel jongeren overkomen. Daarom is mijn advies: ouders, let goed op uw kinderen. Je kunt je kind ook nooit genoeg knuffelen en zeggen hoeveel je van haar of hem houdt, wat er op dat moment ook gaande is.”

      Bron: gelderlander.nl

      #259750
      Luka
      Moderator

        Waarom worden jonge meisjes niet gewaarschuwd voor lovergirls?

        Het klassieke beeld van de loverboy verandert. Niet alleen benadert hij jonge meisjes tegenwoordig vaker online, ook worden er tegenwoordig steeds vaker zogenoemde lovergirls ingezet.

        Een gladde jongen die in een dure auto voor de ingang van de school wacht en op een jong meisje afstapt om haar vervolgens te dwingen in de prostitutie te werken; dat is allang niet meer hoe het gaat. Loverboys zijn overgestapt op andere methoden.

        ‘We zien het klassieke beeld van de loverboy veranderen’, vertelt Johannes Dijkstra van expertisecentrum Fier. ‘Loverboys vinden online veel sneller mogelijke slachtoffers.’ Bijvoorbeeld via Instagram, Snapchat of datingapps. Wat ook steeds vaker gebeurt, is dat loverboys meiden dwingen in de rol als lovergirl. Dijkstra: ‘Ik zie dat al wel langer, maar ik denk dat er nog weinig aandacht voor is.’ In voorlichting op scholen wordt niet gesproken over het fenomeen. ‘Jongeren moeten er op gewezen worden dat het gevaar niet alleen van de boze jongen komt, maar dat het ook heel dichtbij kan zijn, van – wie je denkt – een vriendin’, aldus Dijkstra.

        Lovergirls
        ‘De lovergirl is de vrouwelijke variant van de loverboy’, vertelt Alicante-maker Elif Kan. Het gevaar van de lovergirl is dat ze maar moeilijk te herkennen is, tot het moment dat het eigenlijk al te laat is. ‘Ze kan een vriendin worden met een meisje, stoken in familie- en vriendenbanden en zo toeslaan.’

        Slachtoffer
        Irma is slachtoffer geworden van zo’n lovergirl, of beter gezegd: twee lovergirls. Ze is nog maar twaalf jaar oud wanneer ze in contact komt met haar lovergirls, die ook twaalf jaar oud zijn. ‘Ik had een relatie met een jongen die pikante foto’s en filmpjes van mij verspreidde. Twee meiden van mijn school wilden met mij praten en vroegen hoe het met mij ging. Uiteindelijk raakten we bevriend’, vertelt Irma. Er lijkt dan nog niks aan de hand, maar na een jaar wordt Irma door de meiden gedwongen om drugs te gebruiken waardoor ze in een slechte trip terechtkomt. Het enige wat ze zich nog kan herinneren van die avond is dat ze in een bed lag met een groep mannen en dat ze met de auto naar huis werd gebracht. ‘Dat verhaal werd vervolgens door die lovergirls op school verteld. De hele school maakte haar uit voor hoer en slet’, vertelt Elif. ‘Ze werd bedreigd en in elkaar geslagen.’

        Onder druk
        Vanaf dat moment wordt ze steeds verder onder druk gezet door de lovergirls om dingen tegen haar wil te doen. Zo moest ze op een gegeven moment mee met een man die haar vervolgens betastte. Irma: ‘Toen dacht ik: dit is niet oké. Maar ik wist natuurlijk niet wat ik moest zeggen, het was heel spannend. Er lagen best wel veel wapens en heel veel drugsgebruik. (…) en geschreeuw. Het was echt heel onveilig.’

        Deze situatie heeft uiteindelijk vijf jaar lang geduurd. Pas een paar maanden geleden is het afgelopen, nadat de opa en oma van Irma alarm alarm slaan. ‘Ze hadden door dat er iets mis was’, aldus Elif. Nu zit Irma in een safe house, ver van haar eigen familie. ‘Mijn broertje wordt nu ook bedreigd,’ vertelt Irma. ‘Dat is heel zwaar, omdat ik nu ook ergens anders zit en niks kan doen.’ Naar huis gaan is voorlopig geen optie, omdat ze dan waarschijnlijk in een gevaarlijke situatie belandt. Maar haar familie mag haar andersom ook niet benaderen. ‘Alleen mijn mentor heeft contact met mijn familie. Dus ik hoor via-via hoe het met ze gaat. (…) ik zit hier maar.’

        Loverboys
        Lovergirls worden vaak gedwongen tot dit soort praktijken. Dijkstra: ‘Er zijn natuurlijk ook meisjes die dit wel uit vrije wil doen, maar dat percentage is maar heel erg klein. Het overgrote deel staat onder druk van een loverboy.’ Dijkstra legt uit dat meisjes op zo’n moment deel uitmaken van grooming; het binnenhalen van meisjes. Dat lovergirls zélf ook gedwongen worden, maakt het volgens Elif een stuk complexer. ‘Is het dan vergelijkbaar met de loverboy? Ben je dan dader of ben je dan slachtoffer? Of ben je misschien wel allebei?’, vraagt ze zich af. ‘Dat is een heel dunne lijn tussen dader- en slachtofferschap. Je ziet ook dat dat daderschap expliciet wordt gebruikt om meiden onder druk te zetten’, zegt Dijkstra. ‘Je doet iets crimineels, maar als je dat binnen de hele context bekijkt dan ziet dat beeld er wel anders uit.’

        Annette is zo’n lovergirl geweest. Ze is zelf slachtoffer geworden van een loverboy en heeft vervolgens andere meisjes meegenomen in die situatie. ‘Op het moment dat je in zo’n situatie zit, heb je eigenlijk niet door dat het fout is wat je doet’, vertelt ze. ‘Ik nam mijn vriendin mee in de hoop dat het dan wat rustiger zou blijven in het appartement. Dat deed ik een beetje voor mijn eigen bescherming, maar uiteindelijk heb ik haar ook in dezelfde situatie gebracht. Later heb ik wel begrepen dat daar ook handelingen hebben plaatsgevonden. Dat had ik haar wel willen besparen. Ik heb haar niet bewust meegenomen, maar ik heb het wel gedaan.’

        Bron: BNN Vara >>

        #259751
        Luka
        Moderator

          Amanda: “Ik dreef meisjes in de armen van loverboys”

          Per jaar worden er bijna drieduizend Nederlanders slachtoffer van seksuele uitbuiting. Mensenhandel dus. Nederlandse meisjes lopen het grootste gevaar: ruim dertienhonderd meisjes komen in een wereld terecht waar ze moeilijk uitkomen.

          Dettmeijer ontwikkelde de Slachtoffermonitor Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen . En hieruit kwamen schokkende resultaten. 6250 mensen in Nederland raken slachtoffer van mensenhandel. Waaronder ook veel minderjarige meisjes.

          Deze groep meisjes is moeilijk in kaart te brengen. Vaak weigeren de meisjes aangifte te doen, omdat ze nog verliefd zijn. Of bang zijn. Of ze schrikken af van de term mensenhandel. “Maar ook een loverboy is gewoon een mensenhandelaar”, zegt Dettmeijer.

          Uiteindelijk krijgen de meisjes niet de bescherming die nodig is. “Er is dus een heel grote groep die we niet zien, die niet de hulp krijgt die nodig is. Zij gaan met trauma’s door het leven”, zegt de Nationaal Rapporteur Corinne Dettmeijer.

          Seksuele uitbuiting vindt steeds vaker plaats in huizen van gewone mensen. Denk aan thuisprostitutie en escort, gewoon vanuit de slaapkamer. Om meer inzicht te krijgen hoe deze wereld in elkaar steekt, kwamen wij in contact met de 25-jarige lover-girl Amanda. Want ja Lover-girls zijn de nieuwe pooiers. Maar dat maakt het niet minder gevaarlijk.

          Benieuwd naar hoe Amanda te werk gaat? En wat ervaringsdeskundige hierover te zeggen hebben? Check dan heel snel deze video!

          Bron: BNN Vara >>

          #259796
          Mark
          Moderator

            Waarom we af moeten van de term ‘loverboy’

            Hoewel het klassieke beeld van de ‘loverboy’ al lang niet meer strookt met de realiteit van seksuele uitbuiting, wordt de term nog altijd gretig gebruikt. Tijd om er afscheid van te nemen, zegt de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen.

            In de goeie ouwe zeroes was het een van de meest geliefde onderwerpen van jeugdboekenschrijvers en filmmakers: de loverboy. Soms voorgesteld als rijke en aantrekkelijke jongeman die langzaam het hart van een kwetsbaar meisje verovert terwijl hij haar overlaadt met dure cadeaus (Loverboy, 2003), dan weer als charmante hosselaar die zijn ‘prooi’ een grootse carrière in het buitenland belooft (Lover of Loser, 2006). Om haar uiteindelijk, stap voor stap en zeer geraffineerd, slachtoffer te maken van seksuele uitbuiting.

            Al jaren blijkt uit onderzoek dat dit beeld van een loverboy die innige relaties met zijn slachtoffers aangaat en ze veelal een stockholmsyndroom bezorgt al lang niet meer strookt met de realiteit van seksuele uitbuiting. Bovendien zegt de term de tieners van nu nauwelijks nog iets. Toch houden Nederlandse boomers en millennials, onder wie mediamakers en politici, er halsstarrig aan vast. Recent nog werd naast de ‘loverboyproblematiek’ aandacht gevraagd voor het fenomeen ‘lovergirl’ op Linda.nl en NPO radio 1, omdat daders van seksuele uitbuiting steeds vaker (ook) jonge vrouwen zijn.
            Wie de term bewust níet gebruikt, is Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen Herman Bolhaar. Ik besprak met hem en beleidsadviseur Suzanne Kok waarom de term een vertekend beeld geeft van seksuele uitbuiting van jongeren als maatschappelijk probleem en hoe die vertekening het herkennen en bestrijden ervan kan bemoeilijken. Om vervolgens de vraag op te werpen: als we massaal besluiten de term loverboy (en -girl) uit ons vocabulaire te schrappen, wat is dan het alternatief?

            Van alle slachtoffers van binnenlandse seksuele uitbuiting is maar liefst de helft minderjarig.

            Kabbelend leventje
            Volgens het klassieke beeld van de loverboy leiden zijn verleidingstactieken dus tot seksuele uitbuiting van zijn slachtoffer. Maar wat is seksuele uitbuiting precies? Daarvan is sprake als iemand wordt gedwongen om seksuele handelingen uit te voeren, van een eenmalige pornografische fotosessie tot langdurige gedwongen prostitutie. Het is een vorm van mensenhandel en in alle gevallen strafbaar. In Nederland wordt onderscheid gemaakt tussen grensoverschrijdende seksuele uitbuiting (de werving vindt plaats in het buitenland en de uitbuiting vindt deels of volledig plaats in Nederland) en binnenlandse seksuele uitbuiting (de werving en uitbuiting vinden plaats in Nederland).

            Naar schatting zijn er in ons land jaarlijks tussen de vijfduizend en zevenenhalf duizend slachtoffers van mensenhandel, waarvan drieduizend in de categorie binnenlandse seksuele uitbuiting vallen. Zowel de daders als slachtoffers in deze categorie zijn meestal in Nederland geboren en opvallend jong: daders zijn gemiddeld 27 jaar en van alle slachtoffers van binnenlandse seksuele uitbuiting is maar liefst de helft minderjarig.

            “Dat mensen op jonge leeftijd kwetsbaarder zijn voor seksuele uitbuiting is algemeen bekend”, zegt de Nationaal Rapporteur. “Jongeren zijn volop in ontwikkeling, maken veel nieuwe contacten en ontdekken hun grenzen, ook op het gebied van seksualiteit. Dat maakt ze vatbaarder voor misbruik.”

            Wie tot slachtoffer wordt gemaakt kan sterk verschillen, maar volgens Suzanne Kok zijn er wel factoren die een jong persoon extra kwetsbaar maken. “In de zwaardere gevallen van uitbuiting gaat het bijna nooit om meiden die een kabbelend leventje hadden en plotseling slachtoffer worden. Een onveilige thuissituatie, weinig aandacht van ouders, schooluitval, middelengebruik en psychische problemen.. daar worden ze soms ook bewust op uitgekozen.”

            Tot zover komt de realiteit dus redelijk overeen met het klassieke beeld van de loverboy als jongeman die bewust op zoek gaat naar een kwetsbaar tienermeisje uit een moeilijke thuissituatie. Maar daar houden de overeenkomsten dan ook op. “Iederéén kan slachtoffer worden, ook jongeren die niet beschadigd door het leven gaan”, benadrukt Bolhaar. “En ze komen uit alle lagen van de samenleving en van alle opleidingsniveaus.”

            “Een dader hoeft maar één keer seks te hebben gehad met een meisje en dat stiekem te filmen.”

            Binnen 48 uur
            Ook wat betreft de daders kent het geschetste beeld van loverboys veel gebreken. “Er loopt op dit moment een onderzoek naar hun achtergronden”, zegt de Nationaal Rapporteur. “Wat we al weten is dat slachtofferschap zich kan omzetten in daderschap. Als iemand opgroeit in een omgeving waar seksueel geweld en misbruik plaatsvindt, en daar soms zelf slachtoffer van wordt, neemt de kans toe dat diegene later ook dader wordt.” En dat zijn lang niet altijd de rijke, charmante en zelfverzekerde hosselaars die we uit films kennen.

            Maar het grootste verschil met het klassieke beeld van de loverboy zit hem in de manier waarop slachtoffers worden gevonden en tot seks worden gedwongen. “De digitalisering van de afgelopen vijftien jaar heeft ervoor gezorgd dat het meeste contact wordt gelegd op sociale media”, zegt Bolhaar. “Dat gebeurt veel vluchtiger dan voorheen. Het vertrouwen om een privéfoto of -video te delen wordt snel gewonnen, nog voordat een meisje het merkt heeft ze iets gedeeld waarmee ze onder druk kan worden gezet. Daar gaat niet eerst een vriendschap aan vooraf, en met liefde heeft het al helemaal niets te maken. Het kan binnen 48 uur gebeurd zijn.”

            “Dat zagen we ook in recent onderzoek naar gevallen van seksuele uitbuiting onder Amsterdamse jongeren”, vult Kok aan. “Dat hele proces van iemand langdurig inpalmen met cadeautjes en hoffelijkheid gebeurt nauwelijks nog. Een dader hoeft maar één keer seks te hebben gehad met een meisje en dat stiekem te filmen, en hij kan haar in de prostitutie dwingen.”

            Terugkomen met een blauwe plek
            Wat betreft de Nationaal Rapporteur is het dan ook tijd om afscheid te nemen van de term ‘loverboy’. “Taal doet iets, het zet je op een spoor. Dat geldt ook voor potentiële slachtoffers: de term wekt de indruk dat je moet oppassen voor iemand die je versiert en op wie je verliefd wordt. Intussen heeft iemand je al in zijn macht terwijl er nog helemaal geen sprake is van dergelijke gevoelens.”

            Bovendien is het een term die de tieners van nu nauwelijks nog iets zegt. “Jongeren van dertien jaar kunnen je vaak geen antwoord geven als je hen vraagt wat ‘loverboy’ betekent”, zegt Kok. “En als je het ze uitlegt, zeggen sommigen ‘oh, maar dat noemen wij fuckboy’. De term sluit totaal niet meer aan bij hun eigen belevingswereld.”

            Vier op de vijf docenten verwacht een slachtoffer van mensenhandel niet te herkennen onder hun eigen leerlingen.

            Het vertekende beeld dat de term loverboy oplevert, kan ook problematisch zijn voor de omgeving van een slachtoffer van seksuele uitbuiting. Het maakt het bijvoorbeeld lastig voor schooldocenten om de juiste signalen te herkennen, weet Kok. “Voordat sociale media hun intrede deden, zag je als docent misschien een leerling wegrijden in een dure auto en de volgende dag terugkomen met een blauwe plek. De contacten die jongeren tegenwoordig digitaal leggen, zijn veel minder zichtbaar en grijpbaar, zeker voor volwassenen die zelf niet digitaal geletterd zijn.”

            Dat schooldocenten moeite hebben met het signaleren van seksuele uitbuiting, blijkt ook uit cijfers. Volgens het Centrum Kinderhandel en Mensenhandel verwacht bijna vier op de vijf docenten een slachtoffer van mensenhandel niet te herkennen onder hun eigen leerlingen. Veertig procent zegt bovendien niet te weten hoe te handelen als zij vermoeden dat een leerling slachtoffer is geworden.

            Volgens Bolhaar zorgt de verminderde zichtbaarheid er ook voor dat er minder meldingen worden gedaan van seksuele uitbuiting. “Dat is problematisch, want dat het niet in your face gebeurt, betekent natuurlijk niet dat het níet gebeurt. We weten dat het probleem onverminderd groot is, maar er moet wel actiever naar worden gezocht om het op de radar te krijgen.”

            De Nationaal Rapporteur wil professionals die met jongeren werken dan ook stimuleren om vaker het gesprek aan te gaan over over grenzen en normen en waarden. “Het is helemaal niet zo vanzelfsprekend dat die voor iedereen hetzelfde zijn. Jonge slachtoffers én daders van seksuele uitbuiting hebben soms niet eens door dat ze bezig zijn met iets strafbaars.”

            “Ik ben tegen alles dat tot een versimpeling leidt van de ingewikkelde werkelijkheid.”

            Tienerpooier
            Dat de term ‘loverboy’ bij het grofvuil kan, moge duidelijk zijn. Maar wat is dan wél een geschikte benaming voor mensen die jongeren seksueel uitbuiten? In tegenstelling tot Nederland, werd het publieke debat hierover in België al jaren geleden in alle hevigheid gevoerd. Rond 2016 werd daar het woord ‘tienerpooier’ gangbaar, óók in mediaberichtgeving en overheidsdocumenten. Is dat een beter alternatief volgens de Nationaal Rapporteur?

            Hij blijkt matig enthousiast. “Ik ben tegen alles dat tot een versimpeling leidt van de ingewikkelde werkelijkheid. Het heeft ook weinig zin om te blijven zoeken naar een pakkende term, want de vorm en aard van de problematiek verandert constant.”

            Blijven we ‘daders’ dan maar simpelweg ‘daders’ noemen? “Nee”, zegt Bolhaar. “Ik noem ze liever misdadigers”.

            Bron: npo3.nl

            #260353
            Luka
            Moderator


              Sameena van der Mijden bij haar portret op de expositie tegen mensenhandel aan het Audrey Hepburnplein in Arnhem. © Gerard Burgers

              Arnhemse Sameena trekt met expo ten strijde tegen mensenhandel: ‘Jarenlang ben ik misbruikt en uitgebuit’

              Met hardlopen haalt de Arnhemse Sameena van der Mijden geld op voor de strijd tegen mensenhandel. Toen ze 18 was, viel ze in handen van een loverboy. Nu deelt ze haar verhaal in een buitenexpositie in het stadshart van Arnhem onder de titel ‘Open je ogen voor mensenhandel’ Zo hoopt ze andere slachtoffers te motiveren om het stilzwijgen te doorbreken.

              Coördinatiecentrum CoMensha tegen mensenhandel is de drijvende kracht achter de reizende expositie die is neergestreken op het Audrey Hepburnplein tegenover Focus Filmtheater. De enorme foto’s tonen dertig mensen die hun lijdensverhaal vertellen.

              Het gaat om gedwongen prostitutie, arbeidsuitbuiting en kwetsbare jongeren die de criminaliteit ingelokt zijn. Wethouder Bob Roelofs noemt het bij de opening moderne slavernij. ,,Uitbuiting die dicht bij huis ligt” , stelt Brian Varma, manager bij CoMensha. Hij hoopt dat de expositie mensen bewust maakt van de signalen die op mensenhandel duiden. Hij hoopt ook dat elk gemeente in Nederland de aanpak ervan de hoogste prioriteit gaat geven.


              Beeld van de expositie tegen mensenhandel. Een portret moest worden verwijderd om het slachtoffer nog steeds niet veilig is. © Gerard Burgers

              Ingezwachtelde gezichten
              De boegbeelden van de strijd tegen mensenhandel zijn voor de expositie doelbewust gefotografeerd met ingezwachtelde gezichten. Het zijn slachtoffers die nog steeds in angst en schaamte leven.

              De doordringende blik in hun ogen maakt dat voorbijgangers de verhalen gaan lezen. ‘Het zijn echte verhalen, van echte slachtoffers’, luidt de boodschap van CoMensha. ‘Vrouwen, mannen, jongens en meisjes. Velen van hen zitten nog in de beschermde opvang. Zij willen dat jij het weet! Dat je weet dat mensenhandel in Nederland voorkomt en dat je weet wat voor leed dit veroorzaakt.’ De organisatie heeft de schrijnende verhalen ook gebundeld in een digitale fotokrant.

              ‘Mijn ultrarun uit de gedwongen prostitutie’
              Sameena van der Mijden vertelt dat ze haar levensverhaal inmiddels heeft vastgelegd onder de titel Mijn ultrarun uit de gedwongen prostitutie. Een verhaal dat diepe indruk maakt, ook op haar collega’s bij Running World in Arnhem, waar ze inmiddels werkt als verkoopmanager. ‘Het boek is rauw en confronterend’, stelt Simone Schoenmaker van hulpverlenende organisatie Tot Heil des Volks in een nawoord.

              ‘Het geeft een kijkje in een wereld vol geweld, eenzaamheid en doodsangst.’ Het boek is ook kritisch over politie en hulpverleners. ,,Ik heb de pech gehad dat ik 18 was toen ik in de problemen terechtkwam en dus volwassen”, vertelt Van der Mijden in Focus Filmtheater. ,,Op een gegeven moment trok alle hulp zich er vanaf. Er gaat veel mis met opvang en nazorg. Ik ben er zelf uitgekomen door naar de andere kant van het land te verhuizen.”


              Overzicht van de buitententoonstelling Open je ogen voor mensenhandel’ met op de achtergrond Focus Filmtheater. © Gerard Burgers

              Op mediamissie tegen onrecht
              In het tweede jaar van de opleiding hbo-verpleegkunde bij de Hogeschool Arnhem-Nijmegen kwam ze in 2016 voor het eerst met haar verhaal naar buiten. Met groeiend zelfvertrouwen volgde herhaling in vele media, waaronder dagblad De Gelderlander. Ze trekt met haar boodschap door het hele land heen, is daartoe een eigen bedrijf begonnen onder de naam Sameena van der Mijden.

              Dit jaar liep ze de Muskathlon om geld op te halen voor de strijd tegen mensenhandel. Op de website van die Muskathlon legt ze het uit. ‘Ik ben Sameena; ultrarunner en Nederlands kampioen 100 kilometer hardlopen voor vrouwen.

              Ruim twee jaar lang werd ik door een loverboy seksueel uitgebuit en gedwongen tot seks met ‘klanten’. Er was sprake van veel geweld. Nadat ik los wist te komen begon ik, op het dieptepunt van mijn leven, met hardlopen.’ In het boek vergelijkt ze ‘een leven na mensenhandel’ met opnieuw leren lopen. ,,Tijdens de Muskathlon liep ze 1000 kilometer met een vriend door heel Nederland. ,,In elke plaats vertelde ik mijn verhaal.”


              Overzicht van de expositie met het zicht op de Eusebiuskerk. © Gerard Burgers

              Klopjacht van uitbuiters op slachtoffers
              Hoeveel het moeite het kost om los te komen van een loverboy maakt het verhaal van Kim duidelijk dat CoMensha presenteert bij de expositie die nog drie weken in Arnhem te zien is. De bende van haar loverboy ontketende een klopjacht op haar toen ze gevlucht was en dacht dat ze veilig was in een internaat.

              ‘Daar hebben ze me weer gevonden, bedreigd en geprobeerd mee te nemen. Na het internaat kwam ik uiteindelijk op mijzelf te wonen en daar begon de ellende weer! Door middel van groepsverkrachting in mijn eigen huis wist ik dat de ellende alleen maar erger zou worden. Ik heb geprobeerd om hulp te krijgen van de politie maar die kon niet zo veel voor mij betekenen. Ik mocht een nachtje in de cel slapen. Ik raakte meer aan de drank en leerde te overleven.’

              Op jonge leeftijd ben ik door mijn vader verkocht aan een vreemde. Jarenlang zat in Oost Europa en ben ik seksueel misbruikt en uitgebuit.


              Ultraloper Sameena van der Mijden kort na de onthulling van haar foto voor de expositie over mensenhandel op het Audrey Hepburnplein in Arnhem, met haar hondje Ollie in haar armen. © Gerard Burgers

              QR-code voor hulpverlening
              De expositie is doelbewust gericht op jongeren. Onder elk levensverhaal staat een QR-code die met een smartphone kan worden gelezen om hulp in te roepen bij CoMensha. Slachtoffer Kim benadrukt bij haar verhaal: ‘Vergeet nooit dat praten je in veiligheid kan brengen. Ik heb de bodem gezien, die hoef ik nooit meer te zien!’

              De lijdensverhalen hebben ook een sterk internationaal karakter. Nhattri vertelt bij een foto: ‘Op jonge leeftijd ben ik door mijn vader verkocht aan een vreemde. Jarenlang zat in Oost Europa en ben ik seksueel misbruikt en uitgebuit. Op een dag kon ik naar een ander land vluchten en ben ik uiteindelijk door iemand die ik onderweg leerde kennen naar Nederland gebracht. Hier ben ik na verhoor in de opvang terecht gekomen. Bij het eerste verhoor was het al duidelijk dat ik slachtoffer was van mensenhandel. Ik had geen idee. Ik ben inmiddels moeder van drie zoons. Totaal ontheemd zit ik nu anderhalf jaar in de opvang. Veilig, maar zonder uitzicht om hier te mogen blijven.’

              Een van die boegbeelden heeft inmiddels noodgedwongen gekozen voor een zwart vlak. ‘Dit portret is verwijderd in verband met de veiligheid van het slachtoffer’, meldt CoMensha.

              Bron: de Gelderlander >>

              #264427
              Luka
              Moderator

                Mike vroeg zijn vriendin om de prostitutie in te gaan, zodat hij zijn schulden kon afbetalen

                Met Mike was het echte liefde, dacht Shana (19). Tot hij haar vroeg zich te prostitueren om zijn schulden af te betalen.

                ”Shana, je moet me helpen. Als ik geen geld geef aan die gasten, slaan ze me in elkaar. Misschien wel erger. Hou je genoeg van me om dit voor me te doen?” Het werd het sms’je dat me de prostitutie induwde. Ik was zestien jaar, drie maanden samen met Mike, en tot over mijn oren verliefd. Hij was de liefde van mijn leven, daar was ik zéker van.

                Ik leerde Mike kennen tijdens het uitgaan. Een vriend van me kwam me zeggen dat hij een bad boy was, en dat ik moest oppassen met hem. Maar na een uurtje praten was ik verkocht. Hij gaf zelf eerlijk toe dat hij een slechte reputatie had, en dat hij die ook verdiende. Hij was in het verleden fout geweest, had meisjesharten gebroken. Maar sinds een paar maanden was hij veranderd, zei hij. Hij had een moeilijke kindertijd achter de rug, met een agressieve vader en een moeder met een alcoholprobleem. Hij was meegegaan in hun slechte spiraal, maar daar had hij nu mee gebroken. Hij was misschien nog jong, twintig pas, maar had al een heel leven achter zich. En nu was hij klaar voor de toekomst, zei hij.

                “Gek dat ik je dit allemaal vertel”, zei hij op een gegeven moment. “Je bent bijzonder, ik voel het.” We hadden een klik, zo hard. Ik kwam zelf uit een heel moeilijke thuissituatie, met een afwezige vader en een moeder die niet echt veel liefde had voor mij en mijn zus. Ik had het gevoel dat ik mijn zielsverwant had ontmoet. We konden zo goed praten, begrepen elkaar met een half woord. We hebben uren buiten op een dorpeltje gezeten, pratend met elkaar. Die avond al kusten we en een half uur nadat hij me thuis had afgezet, kreeg ik al een sms’je. Smoorverliefd was ik. Elk vrij moment zocht Mike me op en als we niet samen konden zijn, sms’te of mailde hij me het ene lieve bericht na het andere. Na twee weken leek het alsof we al jaren samen waren.”

                “We waren anderhalve maand samen toen hij me vertelde dat hij “problemen” had. Hij bracht het zo geslepen aan, vertelde me dat hij alleen mij genoeg vertrouwde om me erover te vertellen. Ik was de enige op de wereld die telde, de enige met wie hij álles wilde delen. Er doken spoken uit zijn verleden op, zei hij. Hij had – in zijn foute periode – gerommeld met drugs. Hij had zelf nooit gebruikt, maar wel gedeald, vertelde hij. Nu ja, dealen was het niet echt, hij had het alleen maar aan vrienden gegeven. Maar de mannen die hem de drugs bezorgden, waren boos geworden dat hij eruit was gestapt. En daarom moest hij zijn vrijheid afkopen. Dat had hij uit principe geweigerd, maar die mannen zaten achter hem aan.
                Hij heeft in mijn armen gehuild die avond. Verdrietig, boos op zichzelf omdat hij zulke fouten had gemaakt die onze toekomst samen hypothekeerden. “Met jou wil ik kinderen, maar hoe kan dat nu als er zo’n problemen boven mijn hoofd hangen?” zei hij.

                En ik, ik voelde met hem mee. Ik zei hem dat ik spaargeld had dat ik hem wilde geven. Tweeduizend euro had ik. Hij kon het niet aannemen, zei hij. Dat wilde hij niet. Hij wilde alleen mijn liefde.

                Gemanipuleerd
                Hij heeft me zo ongelofelijk gemanipuleerd, echt verschrikkelijk. Want anderhalve maand later, toen we drie maanden een koppel waren, kwam er die sms. Het was geëscaleerd, de mannen die achter hem aan zaten, wilden geld, en wel snel. Tienduizend euro, of ze zouden hem iets aandoen. Intussen was ik zo in zijn macht dat ik alleen nog maar dacht aan hoe we – ja, wé – hier uit konden geraken. Ik heb geen seconde nagedacht over zijn verhaal en of dat wel klopte. Natuurlijk klopte het! Mike hield van me, hij wilde een leven met mij samen opbouwen. Één hindernis moesten we samen overwinnen. En alleen ik kon zorgen dat we die hindernis overwonnen. Door mezelf te prostitueren. Het was de enige oplossing, zei Mike. Het hoefde niet lang te zijn, gewoon tot die jongens hun geld hadden.

                Hij heeft niet eens lang moeten aandringen. Achteraf gezien kan ik mezelf wel slaan over hoe naïef ik wel niet was. Alles geloofde ik van hem. Tot op de dag van vandaag vind ik dat het allerergste. Dat ik zo’n makkelijk doelwit was. Ik stel me voor hoe hij zat te lachen met zijn foute vriendjes, over het domme kalf dat zo makkelijk in zijn val trapte. Want dat was het natuurlijk. Hij was een loverboy die meisjes de prostitutie in duwde. Maar dat wist ik toen nog niet. Toen was Mike mijn prins op het witte paard, ik zijn prinses. Als in een modern sprookje moest ik mijn held redden. Alles voor een “ze leefden nog lang en gelukkig”.’

                “De eerste man die over me heen ging – ik kan het niet anders omschrijven – was nog vrij lief. Had Mike hem verteld dat het mijn eerste keer was als prostituee, ik weet het niet. Hij wilde niet veel, gewoon een blowjob. Toen het voorbij was, heb ik een uur onder de douche gestaan, huilend. Ik voelde aan alles dat dit fout was, maar mijn hart luisterde alleen nog naar Mike. Hij kwam naar me toe, was zo lief. Hij huilde met me mee. Was razend omdat hij me dit aandeed. Hij duwde een brandende sigaret uit op zijn eigen blote knie. “Dit verdien ik, omdat ik je dit aandoe”, zei hij. God, eigenlijk was het één goedkoop drama, een B-film van de slechtste soort. Maar ik trapte erin. Ik verzorgde zijn brandwond en overtuigde hém om me verder te laten gaan met de mannelijke bezoekjes…

                Bezoek thuis
                Vanaf dan werden het er meer. Elke dag kreeg ik wel een paar sms’en, dan wist ik dat er bezoek kwam. Mike had een kamer voor me geregeld waar ik dan heen moest. Er veranderde iets in zijn gedrag. Terwijl hij het eerst nog zo verschrikkelijk vond en huilde en boos was, leek hij het na een tijd normaal te vinden. Toen ik hem na een maand vroeg of hij intussen niet genoeg geld had, werd hij voor het eerst kwaad. Hij draaide de situatie om, zoals hij altijd deed. Hij werd kwaad omdat ik hem ervan beschuldigde dat hij me zou uitbuiten – terwijl ik dat helemaal niet had gezegd. Het eindigde ermee dat ik me weer eens excuseerde. Hij stuurde me weg, zei dat hij wilde nadenken of hij nog wel verder wilde met mij. Ik herinner me mijn paniek van dat moment. Huilend belde en sms’te ik hem, maar hij antwoordde niet. Ik dacht dat ik gek werd. Ik had zoveel voor hem gedaan, had mijn lichaam weggegeven voor hem. En nu zou het allemaal voor niks zijn geweest? We waren zo dicht bij ons leven samen, gelukkig. De gedachte dat ik hem kwijt was, maakte me radeloos. Ik was verslaafd aan Mike…

                Twee dagen lang verdween hij. Zonder één teken van leven, terwijl we elkaar normaal gezien de hele dag door zagen of hoorden. Toen hij me uiteindelijk belde, was ik zo ongelofelijk blij dat ik álles had gedaan voor hem. En dus liet ik me weer pakken door mannen. Zonder vragen, zonder bedenkingen. Zolang Mike maar bij me bleef en van me hield…”

                “Anderhalf jaar is het zo verder gegaan. Ik prostitueerde me, alsmaar meer, en wachtte op kruimeltjes van liefde van Mike. Ik vraag me soms af waar het was geëindigd als ik Mike niet had betrapt met een ander…

                Ik was een avondje op stap met een vriendin. Het was geleden van helemaal in het begin toen ik met Mike was. Al mijn vriendinnen was ik gaandeweg verloren. Ofwel omdat ze Mike een foute gast vonden, ofwel omdat ik hen verwaarloosde – al mijn tijd en energie ging immers naar Mike. Maar die avond sprak ik toch nog eens af met een vriendin van vroeger. We gingen naar de club waar ik Mike had leren kennen, en om een uur of twee ’s nachts zag ik hem aan de andere kant van de zaak staan. Ik was in shock toen ik zag dat hij stond te kussen met een ander meisje. Mike, mijn grote liefde, de jongen voor wie ik me prostitueerde, stond er gewoon ordinair te zoenen met een meisje.

                Razend ben ik naar hem toegelopen en heb hem een duw gegeven. En toen sloeg hij me, vlak in mijn gezicht. Hij sleurde me naar buiten en sloeg me daar opnieuw. Ik wilde weg, maar hij hield me vast. Ik riep dat ik niets meer met hem te maken wilde hebben, dat ik hem nooit meer wilde zien. Hij sleurde me in de wagen en nam me mee naar de kamer waar ik mannen ontving. Daar sloeg hij me tot ik amper nog kon bewegen. Vier mannen kwamen binnen en verkrachtten me, één na één. “Als je er nog maar aan dénkt om ermee te stoppen, is dit niks in vergelijking met wat je zal overkomen” zei Mike na afloop.

                Van liefde was geen sprake meer, de volgende maanden stonden alleen nog in het teken van pure angst. Stilletjesaan ben ik gaan zoeken en uitpluizen en vond ik informatie over loverboys. Alles wat er stond, klopte met mijn situatie. Ik heb uren achter mijn computer zitten huilen, zo verschrikkelijk vernederd en gebruikt voelde ik me. Maar na het verdriet en de schaamte, kwam de boosheid. Ik was verdomme verliefd op hem. Ik vertrouwde hem. Dat hij me zo had misbruikt, vond ik het laagste van het laagste. Ik ben naar de politie gestapt, samen met de enige vriendin die ik nog over had. Ik ben bij haar kunnen onderduiken – want Mike zocht me, en niet voor een vriendelijke babbel – tot Mike is opgepakt én veroordeeld. Toen pas werd de omvang van zijn daden duidelijk. Ik was niet de enige, er waren véél slachtoffers van zijn liefde. Er zijn er veel te weinig die klacht tegen hem hebben ingediend. Te bang, te beschaamd…

                Sinds een klein jaar probeer ik mijn leven weer op te bouwen. Ik ga naar een psychologe om te werken aan mijn zelfbeeld en om de gruwel van het Mike-verhaal een plaats te geven. Dat is moeilijk. Mike heeft me gebroken en niet alleen fysiek. Ik was een hoopje mens toen ik aan hem ontsnapte, en het kost me veel tijd, moeite en verdriet om mezelf weer op te bouwen. Mensen vertrouw ik niet meer, ik geef mijn liefde nu aan een hondje dat ik uit het asiel haalde. Ik weet niet of dit kan helen. Daarom wil ik mijn verhaal doen. Als ik maar één meisje kan behoeden voor de hel waar ik ben doorgegaan, is het me dat allemaal waard.”

                Help
                Doe aangifte bij de politie. Ook al denk je dat je zelf hebt toegestemd, de dader is in fout, niet jij. De vzw Payoke zet zich in België ook in voor slachtoffers van loverboys. Hen kan je contacteren via http://www.payoke.be.

                Bron: Flair >>

                #267913
                mara
                Lid LSG

                  Orange the World vraagt aandacht voor geweld tegen vrouwen: het verhaal van Nienke

                  Met de internationale campagne Orange the World wordt overal ter wereld aandacht gevraagd voor geweld tegen vrouwen. In drie portretten besteden we aandacht voor geweld tegen vrouwen. In deel 3 het verhaal van de 18-jarige Nienke. Ze kwam in de mensenhandel terecht.

                  Nienke is net 18 jaar. Ze heeft nog een glinstering in haar ogen, terwijl er momenten waren waarop ze liever dood wilde zijn dan nog één minuut langer in die situatie te zitten.

                  Die situatie was heel heftig. Nienke belandde in de mensenhandel en is verschrikkelijk gemarteld. Na elke mislukte poging om eruit te komen werd het erger. Maar het is gelukt. En die boodschap wil ze meegeven aan alle vrouwen die er nog in vastzitten.

                  Orange the World is de internationale campagne tegen geweld tegen vrouwen en meisjes. De start is op 25 november en de campagne duurt tot en met 10 december. Het thema van dit jaar is preventie. Verschillende gebouwen worden online verlicht.

                  Een op de drie vrouwen krijgt in haar leven te maken met geweld. Omrop Fryslân komt in deze periode met drie persoonlijke verhalen. De drie vrouwen zijn verbonden aan ExpEx Friesland. Als ervaringsdeskundigen kunnen zij ingezet worden om de hulpverlening te verbeteren.

                  Nienke had het thuis al nooit makkelijk. Heel veel wil ze er niet over kwijt. Het was niet veilig en ze heeft zaken meegemaakt die kinderen niet zouden moeten meemaken. Toen ze naar de andere school ging, was ze vrolijk en opgetogen.

                  Luisterend oor
                  Na schooltijd waren ze veel buiten; rondhangen in de stad. Alles beter dan thuis. Ze leerde een jongen kennen. Ze was helemaal niet met jongens bezig, maar met deze kon ze goed praten en het was voor het eerst dat ze aan iemand vertelde wat er thuis allemaal gebeurd was. Ze dacht een luisterend oor te hebben gevonden. Dat werd snel anders.

                  Nienke over hoe dat contact heel snel anders werd:

                  Vrij snel moest ze met klanten seks hebben. Van een vrolijk meisje werd Nienke stil en angstig. Op school zagen docenten wel dat het niet goed ging, maar Nienke durfde niets te zeggen.

                  Ze kreeg filmpjes te zien van andere meisjes die gemarteld werden en dat stond haar ook te wachten als ze niet deed wat ze haar opdroegen. Het duurde niet lang of ze werd zelf ook verschrikkelijk gemarteld. Ze werd onder andere vastgebonden, geslagen en verkracht.

                  Nienke over hoe ze het heeft overleefd;

                  Na verschillende mislukte pogingen om eruit toe komen, werd ze uiteindelijk ondergebracht in het buitenland. Daar zag ze dat het leven ook een andere kant kan hebben.

                  Traumaverwerking
                  Ze leerde zichzelf kennen. Nog altijd is ze angstig en vaak verdrietig en boos op de wereld. Maar heel voorzichtig zijn er nu weer momenten waarop ze gelukkig kan zijn, bijvoorbeeld als ze met vriendinnen is of contact heeft met haar oud-begeleiders.

                  Ze leest het ene na het andere boek over traumaverwerking. Ze wil vooruit. Dat ze nu open en herkenbaar haar verhaal doet, is omdat ze er niet meer voor wegloopt.

                  Nienke over waarom ze haar verhaal doet:

                  Bij landelijk expertise- en behandelcentrum Fier zien ze dat meisjes die slachtoffer worden van loverboys en mensenhandelaren steeds jonger worden. Het begint al bij 11 jaar.

                  Chanteren
                  Zoals bij Nienke wordt dan vrij snel ernstig geweld gebruikt om de meisjes mee te chanteren. Via social media zijn ze makkelijk te chanteren omdat het sturen van bijvoorbeeld een naaktfoto niet meer ongewoon lijkt. Ook overzien ze minder goed wat de consequenties zijn van wat ze doen.

                  Ingrid Eisma is manager van de opvanggroepen loverboys/mensenhandelaren bij Fier. Ze zegt dat ouders, maar ook ooms, tantes, docenten en buren alert moeten zijn op signalen en dat ze het gesprek moeten aangaan. Zich er bewust van moeten zijn dat het ronselen ook in Fryslân plaatsvindt, dan weer in Drachten, dan weer in Sneek, nooit op een vaste plek. Maar het gebeurt overal.

                  Waarschuwen
                  Nienke wil anderen waarschuwen. Ja, ze had echt wel gehoord van loverboys, enzo. Maar ze dacht dat het met cadeaus ging. Niets over martelingen, doorverkocht worden, gechanteerd worden met beelden van martelingen.

                  Ze kijkt naar haar handen. Als ze vertelt over wat ze heeft meegemaakt, is ze breekbaar. Ze vindt het moeilijk, maar ze had ook niet verwacht dat het gemakkelijk zou zijn.

                  Ze heft haar hoofd. Er komt weer licht in de ogen. Ze weet wat ze wil: haar verhaal delen. En laten weten aan alle slachtoffers die er nog wel in zitten, dat het echt mogelijk is om eruit te komen.

                  Bron: Omrop Fryslan >>

                  #272933
                  Luka
                  Moderator

                    Mensenhandel – slachtoffers loverboys

                    NJI

                    Seksuele uitbuiting is de meest voorkomende vorm van mensenhandel. Bij mensenhandel moeten mensen onder dwang iets doen waar anderen van profiteren. De uitbuiters bij minderjarigen zijn ook wel bekend als loverboys. Er is steeds meer kritiek op het gebruik van deze term omdat het verhult dat het gaat om een misdrijf. Seksuele uitbuiting heeft grote gevolgen, zowel voor de jongere als voor het hele gezin.

                    Uitgelicht

                    Aandacht voor uitbuiting bij vluchtelingen
                    Zowel minderjarige vluchtelingen die met hun ouders naar Nederland reizen, als onbegeleide en alleenstaande minderjarigen vormen een kwetsbare doelgroep. Ze bevinden zich vaak in een afhankelijke positie. En meestal hebben ze weinig geld en bezittingen meer. Daarnaast zijn ze onbekend met de taal en kennen ze hier weinig mensen. Hierdoor lopen ze de kans om in handen te vallen van een mensenhandelaar. Onder valse voorwaarden, zoals werk of onderdak, kunnen jonge meiden of jongens geronseld worden en seksueel worden uitgebuit. Ook kan er sprake zijn van criminele uitbuiting of arbeidsuitbuiting.

                    Signalering van mensenhandel
                    Een goede signalering van mensenhandel- en loverboyslachtoffers is belangrijk, zodat zij de goede zorg en opvang krijgen. Goede training en scholing van professionals, borging van het thema in de organisatie, het gebruik van handreikingen en risicotaxatie-instrumenten, en een goede ketensamenwerking kunnen hierbij helpen.

                    Opvang en behandeling van slachtoffers
                    Opvang en behandeling van slachtoffers van loverboys en mensenhandel begint bij medische hulp en een veilige omgeving. In de periode daarna worden slachtoffers stap-voor-stap weer voorbereid op het gewone leven, via bijvoorbeeld school- of werkhervatting, zinvolle vrijetijdsbesteding en positieve vriendschappen.

                    Informatie voor slachtoffers
                    Ben je zelf (mogelijk) slachtoffer van een loverboy? Of de ouder of een bekende van een (mogelijk) slachtoffer? En wil je hulp of advies? Lees hier waar je terechtkunt.

                    #275874
                    Luka
                    Moderator

                      Ruim een derde van de daders van ‘binnenlandse seksuele uitbuiting’, waarbij daders hun slachtoffers binnen Nederland zoeken, pleegt binnen twee jaar opnieuw een delict. Vaak gaat het ook daarbij om een ernstig misdrijf.

                      Dat concludeert de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen in de Dadermonitor mensenhandel 2017-2021.

                      Het is voor het eerst dat de recidive bij deze vorm van mensenhandel is onderzocht. Bij binnenlandse seksuele uitbuiting gaat het om daders die hun slachtoffers in hetzelfde land zoeken als waar ze hen uitbuiten. In dit onderzoek betreft het voornamelijk Nederlandse daders en slachtoffers.

                      Hogere recidive
                      36 procent van de daders gaat binnen twee jaar opnieuw in de fout, 58 procent binnen vijf jaar en 65 procent binnen zeven jaar. Dat is aanzienlijk hoger dan de recidive onder volwassen daders van andere misdrijven: van hen gaat 26 procent binnen twee jaar weer in de fout.

                      Ook gaat het bij de recidive van daders van seksuele uitbuiting volgens het rapport vaak om ernstige delicten te gaan. Zo pleegt 28 procent binnen vijf jaar een vermogensdelict, 25 procent een geweldsdelict en 12 procent een drugsdelict, terwijl één op de tien zich wederom schuldig maakt aan mensenhandel.

                      Relatief jong
                      De daders van deze vorm van uitbuiting blijken ook relatief jong. Zo is een derde jonger dan 23 jaar, net als 42 procent van de recidivisten. Nationaal Rapporteur Conny Rijken vindt dat zorgwekkend. Ze wil dat er ‘een specifiek resocialisatieprogramma voor deze dadergroep’ komt dat ‘consequent wordt toegepast’.

                      Naast seksuele uitbuiting onderzocht de Nationaal Rapporteur ook arbeidsuitbuiting. Ze vindt het zorgelijk dat gemiddeld slechts acht van de honderd meldingen bij de Arbeidsinspectie leiden tot een opsporingsonderzoek. Een positieve ontwikkeling noemt de Nationaal Rapporteur de stijging van het aantal mensenhandelzaken dat door het Openbaar Ministerie in behandeling wordt genomen.

                      Bron: Parool >>

                    9 berichten aan het bekijken - 61 tot 69 (van in totaal 69)
                    • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
                    gasten online: 24 ▪︎ leden online: 0
                    No users are currently active
                    FORUM STATISTIEKEN
                    topics: 3.870, reacties: 21.863, leden: 2.997