Verhalen van lotgenoten

Ervaringsverhalen over de impact van seksueel geweld op je leven.

Niets maakt zoveel duidelijk als ervaringsverhalen. Lotgenoten kunnen zich erin herkennen en niet-lotgenoten kunnen er meer begrip door krijgen. Wil jij jouw verhaal ook delen op onze site? Schrijf het op en stuur het in!

Ik werd niet geloofd
29 oktober 2021 11:46, tags: aanranding misbruik door een leraar PTSS seksueel misbruik, reacties

Ik ben een vrouw van 20 jaar oud. Toen ik dertien was ben ik seksueel geïntimideerd en aangerand door mijn mentor, destijds drieënveertig. Ik was een teruggetrokken, verlegen meisje die niet veel zei in de klas en amper vriendinnen had. Het viel mijn mentor op en hij begon mij op een vriendelijke manier te benaderen. Heel onschuldig, met opmerkingen zoals ‘Je doet steeds beter je best op school,’ ‘Ik ben trots op je’ en ‘Je stelt je meer open voor mij en anderen’. Ik voelde me blij en vertrouwde hem op dat moment ook heel erg. Maar in een tijdsbestek van twee maanden werden zijn opmerkingen steeds naarder en seksueler van aard. Hij zei dingen als ‘Ik hou echt veel van je’, ‘Ik wil je graag zoenen’, ‘Je krijgt de liefdesgroeten van me’ en ‘Ik wil de hele tijd naar je kijken’. Hij wilde ook dat ik vooraan in de klas te zitten, vlakbij hem. Het bleef niet bij opmerkingen Die opmerkingen zorgden er al voor dat ik me heel bang en ongemakkelijk ging voelen, maar het bleef niet bij opmerkingen helaas. In zijn les moest ik samenwerken in een groepje. Mijn mentor wilde wat uitleggen maar ik zat er doorheen te praten. Hij vroeg me meermaals of ik stil wilde zijn. Even later kwam hij naar me toe, kneep bij m’n schouder en zei ‘Ik wil nu dat je stil bent’. Terwijl ik zijn hand van mijn schouder afduwde zei ik: ‘Oké, maar blijf wel van me af!’ Daarna draaide hij zich om en raakte mijn hele boven lichaam aan. Bij mijn borsten, buik, schouders, armen en m’n zij. Ik schreeuwde dat hij moest stoppen en ik duwde steeds zijn handen van mij af, maar dat werkte niet. Na een paar seconden stopte hij en liep met een lach op z’n gezicht weg. Mijn klasgenoten keken verbaasd toe maar niemand zei iets. Ik schaamde me kapot en was de rest van de les heel stil. Toen de bel ging pakte ik me spullen en liep zo snel mogelijk het lokaal uit. In de pauze ben ik naar hem toegegaan maar hij wilde er niet over praten. Hij stuurde me het lokaal uit zei dat ik naar de aula moest gaan om pauze te houden. Terwijl ik naar de deur liep, stond hij ineens achter me en legde een hand op mijn rug. Zijn hand ging langzaam naar beneden en hij trok zachtjes aan mijn BH bandje. Ik schrok me rot en ben snel weggelopen, zonder nog achterom te kijken. Niet serieus genomen Ik heb mijn ouders verteld wat er gebeurd was en het ook gemeld bij de vertrouwenspersoon op school. Maar ze namen met niet serieus en geloofden niet dat hij zoiets zou doen. Dat heeft mij als dertienjarig meisje diep geraakt. Uiteraard werd de directeur van de school op de hoogte gebracht. Ook hij geloofde niet dat mijn mentor zoiets zou doen. Na de gesprekken op school met mijn ouders, de vertrouwenspersoon en de directeur, dreigde mijn mentor dat hij me niet meer lastig zou vallen als ik mijn mond erover hield tegen andere leerlingen en docenten. Deed ik dat niet, dan zou hij ervoor zorgen dat ik mijn diploma niet zou halen. Hulp gezocht Wat er gebeurd is heeft mijn leven voorgoed veranderd. Ik voelde me machteloos, verdrietig, boos en hulpeloos. Pas op mijn 16e heb — buiten medeweten van mijn ouders — professionele hulp gezocht via onze huisarts. Ik merkte dat ik het erg moeilijk vond over de gebeurtenissen te praten, met als gevolg dat ik er al vrij snel weer mee stopte. Pas een jaar later heb ik opnieuw hulp gezocht. Uiteindelijk kwam ik — opnieuw via onze huisarts — terecht bij Caredate. Daar heb ik een vragenlijst in moeten vullen waaruit bleek dat ik een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) heb. Inmiddels heb ik 11 EMDR sessies gehad en dat heeft enorm geholpen. Ik heb ook geleerd dat het niet mijn schuld was wat er is gebeurd maar die van hem. De pijn is er na 7 jaar nog steeds, maar ik kan er nu wel beter mee omgaan en het leven weer oppakken. De schrijfster van dit verhaal wil graag anoniem blijven. Haar naam is wel bij ons bekend. De foto is een stockfoto. De persoon op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal. Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je je verhaal liever delen in het ledendeel van onze site? Meld je dan aan als lid >> Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Dank je wel
17 september 2021 11:20, tags: aanranding kindermisbruik misbruikt door een vriend seksueel misbruik, reacties

Om mezelf eerst even snel voor te stellen, ik ben een meisje van 18, kom uit een liefdevol maar lastig gezin en ben de oudste van twee meiden. Ik was altijd een sociaal vrolijk meisje. Tot ik een jaar of acht was ging alles goed. Ik speelde met klasgenootjes had veel vriendinnen en was close met mijn ouders.Maar toen werd mijn vader depressief. Waar ik vroeger altijd met hem leuke dingen deed lachte hij nu opeens niet meer. Ik was te jong om betrokken te worden en mijn ouders dachten dat ik het niet doorhad. Ik had geen idee wat er gaande was en begon al snel mezelf de schuld te geven. Achteraf weet ik nu dat dat niet zo was. Ik werd met de maanden ongelukkiger.ZelfbeschadigingToen ik naar de middelbare school ging werd alles alleen nog maar erger. Op school kropte ik alle emotie op en thuis gooide ik alles eruit. Ik maakte alleen nog maar ruzie. Tot ik een andere manier vond om met mijn emoties om te gaan. Mezelf pijn doen was vanaf toen de enige manier waarop ik met mijn gevoel om kon gaan.Online ontmoette ik een jongen, ik noem hem hier Mike. Ik was twaalf en hij zeventien. Voor een jaar hebben we alleen online gepraat. Ik luchtte vaak mijn hart bij hem en hij was er voor me. Ik heb in die periode nooit begrepen waarom hij met mij zou praten, ik was voorzichtig en wou hem ook niet echt zien. En dat vond hij prima, met mij praten online en bellen was genoeg.MisbruiktToen ik net veertien was kreeg ik mijn eerste vriendje. Hij kwam me ophalen na school en we gingen naar mijn huis. Zodra we binnen waren begon het. Onschuldig met zoenen maar al snel begon hij mij aan te raken. Ik duwde zijn hand weg maar hij bleef het opnieuw proberen. Ik wou nog steeds niet tot hij de woorden: ‘zie je wel dat je het lekker vindt’ zei. Toen ging ik twijfelen en durfde ik geen nee meer te zeggen. Hij was immers mijn vriendje dus ik zou het toch lekker moeten vinden?De weken daarop zag ik hem veel en deed hij telkens hetzelfde. Ik verzette mij niet eens meer. Uiteindelijk heb ik het Mike verteld. Door hem zag ik in dat het niet klopte. Hij zei dat hij langs zou komen om me te helpen. Een paar dagen daarna kwam hij langs. We spraken ergens in een parkje af. Ik kende hem toen ruim twee jaar zonder hem ook maar een enkele keer te zien of maar enig seksueel contact met hem te hebben.Toen ik hem zag hebben we gewandeld tot we ergens in het park op een afgelegen plek zaten. Hier zoende hij mij al snel. Wel heeft hij mij ervan overtuigd om namens mij een berichtje naar mijn vriendje te sturen om het uit te maken.De maanden hierna is mijn ‘ex’ nog vaak langs mijn huis gekomen. Wanneer hij mijn fiets buiten zag staan kreeg ik berichtjes dat hij zag dat ik alleen thuis was. Mike kwam een maand daarna weer langs en ook met hem heb ik uit schuldgevoel dat hij mij geholpen heeft seks gehad. Ik was hier nog steeds veertien en hij inmiddels twintig. Na de seks vertelde hij mij dat hij een vriendin had dus dat ik echt mijn mond erover moest houden, tegen iedereen.TherapieEen week daarna ben ik naar de huisarts geweest nadat mijn ouders mijn open gehaalde polsen zagen. Vanuit hier ben ik doorverwezen naar mijn eerste therapeut. Toen ik onderweg was kwam ik mijn ‘ex’ weer tegen. Hij heeft gewacht op mij in de wachtkamer en me mee genomen naar huis. Hier heeft hij mij weer tot seks gedwongen.Op mijn eerste dag van therapie heb ik besloten dat ik het niet aankon en geprobeerd er een einde aan te maken. Hierna heb ik een weekend in het ziekenhuis gelegen. De week daarop had ik dan toch mijn eerste therapiesessie en ben ik beoordeeld aan niet suïcidaal en niet depressief. Ik had wat depressieve klachten. Ik kreeg het gevoel alsof ik me aanstelde. Alsof ik aandacht zocht, terwijl ik het hier met niemand over had.Ik heb mijn therapie tijd uitgezeten en ben elke sessie met zware tegenzin in gegaan. Ik heb nooit eerlijk iets verteld.Achter mijn rug omOp een gegeven moment kreeg ik een nieuw vriendje. Tot op de dag van vandaag ben ik er niet achter wat voor iemand hij was. Aan de ene kant was hij erg lief, luisterde goed en hielp me enorm. Aan de andere kant manipuleerde hij me op momenten dat hij boos was. Hij zei dan de naam van mijn eerste vriendje of dwong me tot het sturen van naaktfoto’s, met deze foto’s zou ik hem dan weer blij maken zei hij.Hij was de eerste persoon aan wie ik meer over mezelf verteld hebt en wat er gebeurd is met mijn eerste vriendje. Uiteindelijk heeft hij achter mijn rug om mijn ouders verteld over mijn eerste vriendje. Dit was een dag voor mijn eindgesprek bij mijn therapeut. Mijn ouders hebben haar verteld wat er gebeurd was met mij. Mijn therapeut kreeg enkel wat vlekken in haar nek en wist niet wat ze ermee aan moest. Nadat ze iemand erbij had gehaald, is mij verteld dat ze me niet verder konden helpen.Ik voel me gedwongenVanaf het moment dat Mike bij mij is geweest ben ik seks gaan zien als iets waarmee je dankjewel zegt. Ik voelde mij snel gedwongen seks te hebben met jongens als ze aardig tegen me deden. Dit heb ik nog steeds. Ik ben uiteindelijk nog bij vier à vijf psychologen geweest maar heb nooit kunnen vertellen wat er gaande met me was. Ik heb altijd gelogen over hoe ik me voel en wat er gebeurd is. Ik was bang dat ze zouden zeggen dat ik me aan zou stellen. Waarschijnlijk door mijn eerste slechte ervaring.Op mijn zestiende ben ik iemand tegen gekomen die wel luisterde. Tot op de dag van vandaag …
Schaamteloos
1 juni 2021 13:59, tags: overlevingsmechanismen PTSS traumaseksueel traumaverwerking verkrachting victim blaming, reacties

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik heb in mijn leven tot dusverre meermaals seksuele grensoverschrijding, seksueel misbruik en verkrachting meegemaakt. Een geschiedenis die zich bleef herhalen in verschillende vormen en oplopende gradaties. Wat je overigens vaker ziet bij slachtoffers/survivors. Schrijf dat laatste liefst zo, omdat je volgens mij een en ander niet los kunt zien van elkaar; slachtoffer en survivor zijn verweven, horen bij elkaar, je bent altijd beide. Het een kan niet zonder het ander, ís het ander eigenlijk. En de dingen liggen nu eenmaal vaak niet zo zwart/wit. De eerste keer overkwam het mij, voor zover ik mij kan herinneren, op de lagere school. Ik was een jaar of 7 en was samen met mijn zus (8) aan het spelen op een veldje achter onze flat. Daar dook ineens een man op die zich met zijn broek rond zijn enkels richting ons stond af te trekken. We schrokken enorm, konden dit absoluut niet plaatsen en zijn hard naar huis gerend, waar we buiten adem ons verhaal deden. Herinner mij dat mijn vader vooral boos was op die man en naar de politie wilde gaan, maar mijn moeder wilde dat niet. Zogezegd om ons “te sparen”. En verder werd er met geen woord meer over gerept. Althans niet tegen mij en mijn zusje. Toen ik 9 jaar oud was, was ik bij een schoolvriendinnetje thuis. Een en ander draaide uit op wat in de volksmond ook wel ‘doktertje spelen’ wordt genoemd, waarbij zij nogal dominant was en mijn geslachtsdelen betastte. Ik wist niet wat mij overkwam, wilde het ook niet, het voelde niet goed, maar liet het toch gebeuren. Verward, verstijfd (‘frozen’) en gedissocieerd. Kan me ook niet echt herinneren of ik dat toen thuis, of elders, heb verteld. Mocht dat eerste wel het geval geweest zijn, dan zal mijn moeder wellicht hebben gezegd dat ik niet meer met dat vriendinnetje mocht spelen en was daarmee de kous voor haar af… Denk achteraf wel eens dat het meisje zelf seksueel misbruikt is geweest, anders doe je zoiets niet op die leeftijd. Maar dit terzijde. “Mijn fout, met andere woorden” Dan was er die vakantie op Mallorca, met mijn zus en mijn ouders. Ik was 11, mijn zus 12 en op een avond mochten we, onder begeleiding van iemand die we kenden uit het hotel, naar de disco. Ik trok daar de aandacht van een wat oudere Spanjaard (hij was 23). We dansten wat en ik kreeg cola van hem. Vervolgens vroeg hij of ik met hem op het strand wilde wandelen. Dat wilde ik wel. Genoot als pre-puberend meisje van zijn aandacht en was ook wel enigszins nieuwsgierig. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, was het eerst zoenen en trok hij mij daarna ergens de bosjes in, stopte mijn hand in zijn broek, zijn hand in die van mij, vingerde me en trok vervolgens mijn broek uit. Hoewel ik erg schrok en in de war was, heb ik hem op een of andere manier duidelijk gemaakt dat ik dát allemaal niet wilde, waarna hij mij naar het hotel terug bracht. Mijn moeder was boos. Ik was immers veel te laat en mijn zus en die kennis waren mij ook kwijt, nadat ik uit die discotheek was vertrokken. Toen ik mij vervolgens uitkleedde om naar bed te gaan, zag mijn moeder dat er gras en takjes uit mijn kleding viel en moest ik haar wel opbiechten wat er was gebeurd. Opnieuw kreeg ik op mijn donder. Had ik maar niet met een vreemde mee moeten gaan. Mijn fout, met andere woorden. Van aangifte doen of iets dergelijks is überhaupt nooit sprake geweest. Laat staan van een openhartig moeder-dochter gesprek. Ook niet toen een barman in ons hotel mij de volgende dag vroeg of ik met hem niet ook een stukje wilde gaan wandelen. Uit pure angst en schaamte heb ik haar dat namelijk niet durven vertellen. Op de middelbare school ging ik eens naar een carnavalsfeest van school. Ik was 14 of 15. Er werd gefeest, gedanst en gezoend. En er werd alcohol geschonken. Ik tikte daar die avond wel een paar biertjes weg en zoende met verschillende jongens, op wie ik destijds allemaal een beetje verliefd was. Zo onschuldig nog en vol van vertrouwen. Aan het eind van de avond stelde een jongen voor om mij achter op de fiets naar huis te brengen. Achter de schuur van mijn ouderlijk huis aangekomen, zette hij mij tegen de muur aan en wilde mij onder het motto “nu krijg je waar je al de hele avond om vraagt” verkrachten. Terwijl ik daar helemaal niet om had gevraagd. Omdat hij (ook) behoorlijk dronken was, lukte het hem niet. Ik wist mij los te rukken en ben helemaal overstuur naar binnen gerend. De panty van mijn carnavalsoutfit was gescheurd en ik was in tranen. Mijn ouders, die nog op waren, vonden dat ik “overdreven” reageerde. “Drink dan ook niet zo veel!”, luidde het advies. De volgende ochtend bracht mijn moeder mij een broodje haring op bed. “Hier, da’s goed tegen je kater”. Wederom werd er nergens meer over gesproken of werk van gemaakt. Vooral ook omdat het een dokterszoontje betrof. En ik werd natuurlijk binnen no time tot sletje van de school bestempeld. Hij niet. Heb dat onderscheid altijd bepaald oneerlijk gevonden: een man die (veel) vrouwen versierd da’s prima, dan ben je de held, een player, een ware Casanova! Maar als vrouw wordt je al gauw en per definitie losbandig, een stoepslet, nymphomane, sloerie, afgelikte boterham of simpelweg een hoer genoemd. Grenzeloos ook. En vooral schaamteloos. De vrouwelijke seksualiteit is dan ook altijd taboe en onderdrukt geweest en is dat, ondanks diverse seksuele revoluties nog steeds. Dat feit op zich is al hartstikke (seksueel) gewelddadig. Tijdens mijn studiejaren en ook daarna wist ik – geheel tegen wil en dank – mijn reputatie hoog te houden, door met veel mannen, ‘bad boys’ liefst, seks te hebben. Gewoon omdat dat kon, mannen zeiden immers …
Misbruikt door vader
12 april 2021 10:06, tags: incest kindermisbruik traumaverwerking, reacties

Lieve jij, als je dit leest is de kans groot dat jou ook seksueel misbruik is overkomen. Ik ben namelijk vanaf ongeveer mijn 4e tot 1 dag voor mijn dertiende verjaardag seksueel misbruikt door mijn vader. Het begon nog een beetje ‘onschuldig’, maar het werd steeds heftiger. Rond mijn twaalfde werd ik ongesteld. Ik was bang om zwanger te raken. Hij stopte pas toen ik bijna 13 werd. Ik legde hem een keuze voor. Doorgaan en dan zou ik het tegen iedereen vertellen of stoppen en dan zou ik hem nooit verraden. Nu heb ik vanaf deze week mijn verhaal gedeeld mijn mijn hulpverleners. Om heel eerlijk te zijn is het heel heftig. Alle emoties komen naar boven en tijdens gesprekken huil ik en durf ik niemand aan te kijken. Er is zoveel angst, schaamte, schuldgevoel, boosheid en verdriet. Toch wil ik gaan voor herstel. Al twee jaar loop ik bij de ggz, maar het werd alleen maar slechter. Nu heb ik écht voor herstel gekozen en dat betekent dat ik hier doorheen moet. Ik ga ervoor vechten, doen jullie mee? Dit verhaal is geschreven door Laura. De foto is een stockfoto. De persoon op de foto is dus niet de schrijver van dit verhaal. Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je je verhaal liever delen in het ledendeel van onze site? Meld je dan aan als lid >> Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Twintig jaar geleden maar nu pas verwerken
11 januari 2021 20:17, tags: aangifte doen kindermisbruik seksueel misbruik traumaverwerking, reacties

Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan helpen om verder te komen. Ook zit ik in een fase dat ik echt de nood heb hierover te praten. Gek wat onzekerheid en schuldgevoel met je kan doen.Mijn verhaal begint toen ik twaalf jaar was. Ik mocht met de nieuwe vriend van mijn moeder mee op de vrachtwagen. Sindsdien is alles echt zo verrot geworden. Deze man heeft diezelfde nacht voor het eerst aan me gezeten en sindsdien heeft het twee jaar aangehouden voor het stopte. De manier waarop was alleen nog erger dan het hele misbruik zelf.Vaak kwam hij ’s nachts, als ik lag te slapen, mijn slaapkamer in. Mijn moeder was best labiel en depressief en hij gebruikte dit tegen mij. Vaak hoorde ik argumenten zoals ‘Ik kan zo niet verder met je moeder, ze geeft me geen seks dus ik moet het wel bij jou halen, anders moet ik haar verlaten. Achteraf voel ik me erg stom dat ik hier in ben getrapt. Twee jaar lang zelfs! Het erge was dat ik in het begin nog best gesteld was op deze man. Hij was grappig en maakte mijn moeder gelukkig.Op mijn veertiende was ik deze nachtelijke bezoekjes spuugzat en dat merkte hij ook. In deze tijd hadden hij en mijn moeder het vaak over verhuizen en samenwonen. Wat er toen gebeurde had ik nooit kunnen bedenken, hij heeft mijn moeder gezegd dat ik hem chanteerde. Ja echt! Ik had volgens hem een verhaal over misbruik verzonnen zodat ze niet zouden gaan samenwonen.Toen mijn moeder mij hiermee confronteerde kon ik alleen maar huilen. Hierop had ze wel haar bedenkingen of zijn verhaal wel klopte, maar helaas voor mij heeft ze toch voor hem gekozen. Hij heeft het misbruik weliswaar toegegeven maar tegen haar gezegd dat ik hem verleid had en het dus allemaal mijn schuld was. Mijn moeder heeft iedereen vervolgens wijsgemaakt dat ik een grote leugenaar ben. Heel veel jaren heb ik daarom ‘netjes’ mijn mond gehouden en maar geaccepteerd dat het mijn schuld was.Toen ik eenmaal zelf kinderen kreeg — twee prachtige meiden — begon dit echt heel erg aan me te knagen. Hoe in godsnaam kun je je kind van twaalf de schuld geven? Geen idee! Ik raakte steeds meer in een depressie en kon zelfs niet meer van mijn eigen kinderen genieten. Het werd zelfs zo erg dat ik niet meer wilde leven. Gelukkig had ik mijn kinderen, die ik sowieso nooit in de steek zou kunnen laten.Hierop het ik hulp gezocht via mijn huisarts. Gek hoe moeilijk alleen de zin ‘Ik ben vroeger misbruikt’ eruit komt. Maar ik zou het iedereen aanraden. Zoek hulp, het doet je echt goed… uiteindelijk.Na een EMDR traject bij de psycholoog heb ik het eindelijk gedurfd aangifte te doen. Het was zeker zwaar om in de details te vertellen van wat er gebeurd is en hoe het gegaan is. Dat heeft wel echt wat met me gedaan, maar het heeft ook een soort muur opengebroken. De agenten waren super meelevend en hebben me alle tijd gegeven om de aangifte te doen. In totaal heb ik drie uur op het bureau mijn verhaal gedaan, maar toen ik uiteindelijk klaar was en naar buiten liep voelde ik me zo opgelucht! Eindelijk werd ik serieus genomen en geloofden mensen mij. Er viel een zware last van mijn schouder.Nu, twee en half jaar na de aangifte — want ja de behandeling duurt erg lang en vergt ook enorm veel energie — heb ik te horen gekregen dat er een zitting komt. Het is me gewoon gelukt, deze man moet zich gaan verantwoorden voor het gerechtshof! Dit resultaat had ik nooit verwacht! Ik ging er helemaal vanuit dat het geseponeerd zou worden omdat er geen bewijs was.Natuurlijk zegt dit nog niet dat hij wordt veroordeeld maar het is al zoveel meer dan ik had verwacht. Stiekem hoop ik dat hij wel wordt veroordeeld en als het mogelijk is ga ik ook gebruik maken van spreekrecht. Nu ik eenmaal zover gekomen ben, voel ik een soort van kracht om door te vechten tot het eind, dus dat is precies wat ik ga doen!Wat ik hiermee vooral probeer te zeggen is, zoek hulp als je hiermee zit. Kijk vanuit daar verder wat je wil en laat je nooit tegenhouden door anderen. Ik heb door dit alles relaties verloren maar ook gewonnen. Mijn familie snapt nu pas waarom ik zo’n lastige puber was en heeft alle begrip en steun voor me. Daarentegen heb ik wel afscheid van mijn moeder moeten nemen omdat deze relatie voor mij slopend was.Wat de toekomst brengt weet ik niet maar nu ik eenmaal de stilte verbroken heb, voelt het super fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en erachter te komen dat het taboe vooral in mijn hoofd zat. Dit verhaal is geschreven door Darkflower. De foto is een stockfoto. De personen op de foto zijn dus niet de schrijfster van dit verhaal en één van haar dochters.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je je verhaal liever delen in het ledendeel van onze site? Meld je dan aan als lid >> Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Brug
7 januari 2021 15:42, tags: kindermisbruik seksueel misbruik traumaverwerking, reacties

Zo puur, zo onschuldig en goed van vertrouwen.Zo beschadigd, zo kwetsbaar.Muren van onzekerheid en schaamte bouwen.Machtsmisbruik:” Niemand vertellen” “ Ons geheim”Handen op mijn lichaam waar niemand het ziet.In gedachten in een andere wereld.Pijn, afschuw, woede, verdriet.Niemand kent mijn ware ik.Mijn hele leven beschadigd.Verscholen achter een masker.Wie ziet de pijn op mijn gezicht.Dit is niet wat ik wil!Ik ben een vechter, ik kom hier doorheen!Ik laat mijn leven niet door jou beheersen!Maar ik kan het niet alleen.Het gif moet er uit.Muren afbreken maar de stenen bewaren.Het is onderdeel van wie ik ben.Ik wil mezelf kunnen zijn na al die jaren.Van de afgebroken muren bouw ik een brug.Naar mezelf, mijn eigen ik, vrijheid in mijn hoofd.Ik vind mezelf terug!Open wonden zullen helen,littekens zullen blijven.Niet alleen vechten maar mijn pijn delen.Ik kán de monsters in mijn hoofd verdrijven.Diep gegaan.Telkens vallen en weer opgestaan.De muren weg, het masker maakte me moe.Maar ik kan nu hardop zeggen,#me too Dit verhaal is geschreven door Mirella. De foto is een stockfoto. De persoon op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je je verhaal liever delen in het ledendeel van onze site? Meld je dan aan als lid >> Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Vijftien jaar
10 november 2020 10:50, tags: kindermisbruik seksueel misbruik traumaverwerking verslaafd, reacties

Graag wil ik mijn verhaal delen omdat het lezen van verhalen van anderen mij veel troost en steun biedt. Het voelt minder eenzaam om te weten dat er meer mensen zijn die met dezelfde problemen worstelen. Tegelijkertijd is dit voor mij een manier om het zwijgen te doorbreken. Experimenteren met drugs Ik schaam mij, dat zal ik altijd blijven doen, maar ik hoop dat de dader zich nog erger schaamt. Toen ik vijftien was ben ik begonnen met te experimenteren van verschillende hard drugs. Destijds had ik veel last van neerslachtigheid, toen wist ik nog niet dat ik een dysthyme stoornis had. Ik snapte niet waar deze somberheidsklachten vandaan kwamen en kon er niet goed over praten omdat ik het gevoel kreeg mij aan te stellen. Ik had liefhebbende ouders en leuke vrienden, ik kon mijn gevoelens niet plaatsen en probeerde er van weg te lopen. Drugs was daarom voor op korte termijn ideaal. Een paar maanden eerder was ik begonnen met blowen maar een likje MDMA gaf mij alles waar ik naar verlangde. Van mijn somberheidsklachten voelde ik de daarop durende uren helemaal niks. Ik voelde mij superieur, ik moest hier meer van hebben. Afhankelijk Ik kwam toen in contact met een dealer die meer geïnteresseerd was in ‘betaling in natura’. Hij was tien jaar ouder dan ik. Dit is heel geleidelijk gegaan, de eerste keer dat ik pillen van hem kocht zei hij ‘ik heb je nu heel wat meer gegeven dan waar je voor betaald hebt. Maar het is oké’. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat ik hem nog geld schuldig was en vond ik het destijds erg aardig dat hij het door de vingers zag. Met de tijd mee raakte ik afhankelijker van de drugs. Ik kon nog minder genot uit de dagelijks leven halen, ik loog tegen mijn vrienden en familie over waar ik was en ik hunkerde naar de avonden dat ik kon gebruiken op mijn zolderkamer. Maar ik had niet veel geld en de dealer bood aan dat hij mij XTC voor niks wou geven als ik hem zou pijpen. Ik was totaal nog niet bezig seks, sterker nog ik wist nog maar net wat pijpen überhaupt was. Maar ik deed het, ik hunkerde naar het ontsnappen aan de realiteit, die voor mij steeds ondraaglijker werd. Vieze smaak De dag erna maakte ik een boswandeling met een vriendin. Ik kreeg de smaak van sperma maar niet uit mijn mond, het was zo ranzig, ik bleef maar rochelen en op de grond spugen. Soms denk ik het nog steeds te proeven. De daarop volgende keren wanneer ik de dealer pijpte had ik een fles cola naast mij om die smaak uit mijn mond te spoelen. Ik vond het zo ontzettend vies dat ik niet kon verwachten dat seks met hem nog erger kon zijn. Toen hij het voorstelde heb ik ‘ja’ gezegd. Daar voel ik mij nog steeds schuldig over. Ik ben niet verkracht en heb zelf mijn kleren uitgedaan. Ik heb niet hard durven gillen toen het pijn deed, ik was verdoofd. Pas toen we anaal seks hadden moest ik huilen. Ik had een half uur daarvoor een pil genomen en hoopte dat hij snel zou inwerken zodat ik dit niet hoefde te voelen. Toen hij was klaar gekomen trok ik snel mijn kleren aan en liep naar buiten. Ik realiseerde mij toen dat ik geen meisje meer was, ik moest niet meer huilen het verdriet zat in mij. Later werkte de pil in en voelde ik niks meer. Schuld en schaamte Waar ik mij nog meer voor schaam is dat de seks met mijn dealer niet eenmalig was. Anderhalf jaar lang bezocht ik hem. In die tijd ben ik een paar keer gestopt met gebruiken maar toch keerde ik na een paar maanden weer terug. Totdat ik een overdosis kreeg op mijn zestiende, gelukkig was dat de laatste keer dat ik hard drugs gebruikte. Dat kwam voornamelijk omdat mijn ouders er toen achter kwamen dat ik gebruikte en later heb ik ze zelfs over mijn dealer verteld. Ze wisten niet goed wat ze er mee aan moesten, ik ook niet. Pas rond mijn achttiende kwam ik erachter dat ik seksueel misbruikt werd. Voorheen dacht ik altijd dat ik net zo schuldig was als mijn dealer. ‘Ik deed het toch vrijwillig?’, dacht ik altijd. Nu snap ik dat het leeftijdsverschil en de machtsverhouding niet klopte, echt niet klopte. Boos Toch ben ik niet boos op hem, ik probeer het te zijn maar ik ben het niet. Wel ben ik boos op mezelf, waarom was mijn eigenwaarde zo laag? Waarom liet ik dit gebeuren? Ik ben soms boos op mijn ouders, waarom hebben zij mij niet korter aan het lijntje gehouden? Waarom konden ze niet goed met mij praten? Maar het is niet eerlijk. Het heeft geen zin om met mijn vinger te wijzen, het neemt de wond niet weg. Ik kan de wond wel proberen te begrijpen, ik snap nu waarom ik wantrouwig ben tegenover mijn medemens, ik snap nu waarom ik moet braken als ik porno zie, ik snap nu waarom ik jeuk over mijn lichaam krijg als iemand mij ongevraagd aanraakt, maar hem snap ik niet. Ik kan niet boos zijn, tot nu toe kan ik hem alleen niet snappen. Ik kan niet snappen waarom hij een meisje van vijftien geen meisje meer kon laten zijn. Verwerken Momenteel heb ik EMDR therapie. Tot nu toe geneest de wond, beetje bij beetje schaam ik mij minder. Ik ben er van overtuigd te kunnen leven en nog te kunnen genieten van het leven. Met mijn moeder en zusje heb ik een goed gesprek gehad. Ze zeiden: ‘Ik hou teveel van je om te weten wat er precies te gebeurd’. Zelf ben ik erg nieuwsgierig van aard en wil graag altijd alles weten maar ik snap mijn familie door deze uitspraak meer. Voor hun was dit alles ook ontzettend pijnlijk. Ik hoop door mijn verhaal te delen het taboe en de stilte van …
Judoleraar
22 september 2020 14:05, tags: kindermisbruik misbruik van mannen en jongens traumaverwerking, reacties

Toen ik 10 jaar oud was ben ik vijf keer misbruikt door een judoleraar. Ik stond in de gezamenlijke kleedruimte mijn judopak uit te doen, net als mijn vriendjes en andere kinderen. Toen ik in mijn onderbroek stond, kwam hij naar mij toe, begon met me te stoeien en tilde me aan mijn been omhoog. Ik vond het prachtig want mijn vader vernederde mij omdat ik leerproblemen had en stoeide nooit met mij. Zo begon het. Op een maandavond vroeg hij mij of ik na wilde blijven. Toen mijn vriendjes en de andere kinderen naar huis waren, vroeg hij me mee te komen naar zijn kantoortje. Niet wetend wat zijn plannen met mij waren, ging ik met hem mee. In zijn kantoortje begon hij mij en zichzelf uit te kleden en mij te betasten. Ik voelde zijn stijve penis tegen mijn rug. Meer details zal ik jullie besparen. Ik stond aan de grond genageld en wist niet wat ik moest doen. Ik wilde vluchten maar ik kon nergens heen. Hij had me in zijn macht dus vluchtte ik in mezelf. Ik was bang, schaamde me en durfde het thuis niet te vertellen want ze zouden me toch niet geloven. Na de vijfde keer ben ik nooit meer naar judo geweest. Mijn vader maakte me uit voor slapjanus omdat ik er niet meer naartoe wilde. Later stond ik met een paar vriendjes voor het raam van een elektra winkel in Amsterdam naar de eerste kleuren tv te kijken met daarop de Thunder Birds. Dit was geweldig want thuis hadden we nog een zwart wit tv. Achter ons stopte een auto. Toen het portier openging en ik mijn naam hoorde roepen, keek ik om en zag dat hij het was, de smeerlap. Hij zat in een blauwe Mini Cooper met een wit dak met blauwe strepen en vroeg me om in te stappen want hij wilde met mijn praten. Ik kreeg een raar gevoel, weet zeker dat als ik toen was ingestapt hij mij vermoord had. Dit omdat hij op het punt stond te trouwen en een nieuwe sportschool liet bouwen. Als was uitgekomen wat hij met mij had gedaan, was hij alles kwijt geweest. Snel ben ik toen op mijn fiets gestapt en weggereden. Ik heb dit altijd voor me gehouden en aan niemand verteld. Ik had het zelfs zover weg gestopt dat ik het zelf niet meer wist, maar sindsdien ben ik nooit meer mezelf geweest en weet ook niet meer wie ik ooit was. Een paar jaar geleden kreeg ik fikse rugklachten door ingezakte wervels en kreeg daarvoor onder andere oxycodon om de pijn tegen te gaan. Ik heb deze paardemiddelen vijf jaar geslikt. Door deze middelen raakte ik in de war en kwam heel het misbruik weer boven. Ik heb daarvoor EMDR therapie gehad maar mijn emoties bleven hangen in mijn keel. Nu, twee jaar later komen de emoties en wanhoop er wel uit. Ik loop nu bij een psycholoog, krijg hulp van de blauwe maan en sta op de wachtlijst voor opnieuw EMDR therapie. De huisarts heeft kalmeringsmiddelen voor geschreven omdat ik nu erg in de war ben. Ik ben nu drieënzestig jaar en ben nog steeds aan het overleven. Ik heb me zelf toen verloren! Dit verhaal is geschreven door Pieter. De foto is een stockfoto. De persoon op de foto is dus niet de schrijver van dit verhaal. Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Aan mijn lief innerlijk kindje
16 juni 2020 18:52, tags: incest kindermisbruik, reacties

Waarom moest jou dit overkomen?Wist jij veel dat je bij een pedofiel kwam te wonen.Onschuldig en jij was je toen van geen kwaad bewust,Voor hem was/ ben je enkel lust.Toen was je nog zo klein, kwetsbaar en had je alleen maar pech,Inmiddels ben je een volwassen vrouw en kon je eindelijk bij het gevaar weg.Nu ben je groot en toen was je nog zo klein.Het begrijpen doen we het nooit,Maar ik zal er nu altijd voor jou zijn.Want geen enkel kindje gun je deze intense, blijvende pijn.Er is veel kapot , maar mijn liefde voor jou gaat nooit op slot. Dit gedicht is geschreven door Vivianne. Wil je weten wie Vivianne is? Kijk dan op haar website.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Meneer charmant
3 juni 2020 10:51, tags: seksueel misbruik verkrachting, reacties

Daar stond jij dan met rozen voor mijn gezicht, dus laat de romantiek maar beginnen. De treindeuren achter me gaan suizend dicht, de wind sijpelt mijn truitje binnen. Die kou van de winter dat begint te stromen, smeekt achter een warm tasje thee. Zou je graag mee naar binnen komen? Hij wist al wat er zou gebeuren, maar ik had nog geen idee. Iedereen zegt dat jij nooit een mens zou breken,je gaf sjaals aan daklozen en je was charmant.Voor mij is dit toch anders gebleken,hoe ben ik nu toch in jouw bed beland? Gij zorgde ervoor dat ik de schuld alleen in mij zag,gij valse zak.Ik ben nu maar een uitkomst van uw seksueel overschrijdend gedrag,een meisje die denkt; “ben ik nu zo zwak”? Terugblikkend op wat je eens tegen mij had gelogen,ocharme gij, vals beschuldigd door een van uw vorige vrouwen.Je bent zo charmant dat je mij dit hebt kunnen doen geloven,net zoals je haar ook vast kreeg in uw klauwen. Het schuldgevoel is te dominant,met die domme rozen nog steeds op mijn schoot.Voor jou waren uw woorden briljant,En voor mij blijkbaar een grote vlag in’t rood. Ondertussen is het al jaren geleden,maar het valt me soms nog zwaar.Uw daden die uit mijn herinneringen waren verdwenenword ik stuk voor stuk terug gewaar. Welk woord past hier nu bij,Verkrachting? Of een misverstand?Ik zei toch dat het niet mocht bij mij?Verwarring en schaamte voel ik nu constant. Maar GIJ zou dit juist allemaal moeten voelen, meneer charmant. De schrijfster van dit verhaal heeft aangegeven anoniem te willen blijven. Haar naam is wel bekend bij ons. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Mijn nieuwe ik
14 mei 2020 10:29, tags: aangifte doen seksueel misbruik traumaverwerking, reacties

Tja, mijn ervaringsverhaal. Waar zal ik beginnen. Ik weet niet waar het precies begint, waar het gaat eindigen, wat er allemaal bij hoort. Mijn verhaal begin ik als tienjarig klein meisje op de basisschool. Ik was heel goed in gym, zat in de selectiegroep van de turnvereniging en kon leren als de beste. Ik woon bij mijn ouders en zus van zes jaar ouder.Campagne ‘Wat kan mij helpen’Helaas zijn de verhalen niet altijd zoals ze doen overkomen. Ik heb meegewerkt aan een campagne van de overheid om slachtoffers te helpen/inspireren om over seksueel misbruik/geweld te praten. Er werd op het forum van slachtofferhulp een verzoek geplaatst namens de overheid om als slachtoffer mee te werken aan de meldingsbereidheid van slachtoffers en toekomstige slachtoffers. Ik had het idee op een compacte maar complete manier mijn levensverhaal verteld te hebben en mijn mening over verscheidene instanties duidelijk gemaakt te hebben. Helaas werd mijn verhaal daarbij wat mooier voorgesteld dan het in werkelijkheid is. Er moest per se een positief einde aan zitten en ze vermeldden organisaties waar ik niet of zelden contact mee heb gehad.Ik blijf een naar gevoel overhouden aan het meewerken met deze campagne. Ze hebben gebruik gemaakt van mijn gewilligheid om mee te werken aan de campagne; mijn verhaal te vertellen, hoe moeilijk ik dat ook vind; en bovenal, mijn verhaal daarna verdraaid alsof het over iemand anders gaat, maar wel pronken dat het een waargebeurd verhaal is! Als klap op de vuurpijl vroeg de organisatie of ik mee wilde gaan naar een minister, om de ‘slachtofferkant’ van seksueel misbruik aan te kaarten. Volgens de organisatie kon ik namelijk goed mijn verhaal verwoorden, duidelijk maken wat er lastig aan is en hoe belangrijk het is dat de kamer en overheid tijd besteden aan ‘ons’ als slachtoffers en vooral de begeleiding ervan.Na een periode wikken en wegen besloten om hier niet op in te gaan. Ja, ik wil graag anderen helpen in hun proces om zulke ‘geheimen’ te kunnen bespreken. Dat seksueel geweld niet ‘normaal’ is. Maar, ik was er niet klaar voor om ‘mijn verhaal’ te delen met wildvreemde mensen; om niet meer anoniem te zijn; om ‘mijn verhaal’ open te breken zonder dat mijn omgeving daarmee instemt; en nu achteraf, dat ik niet achter MIJN VERHAAL sta!Dit moment wil ik aangrijpen om mijn werkelijke verhaal naar buiten te brengen. Zonder dat iemand er een positief einde aan kan breien, anders te verwoorden of de feiten te verdraaien. Gewoon mijn verhaal, zoals het er tot op dit moment voor staat.Ik vertel je over mijn misbruik verleden, maar uiteraard de context die maakt hoe jij of een ander slachtoffer met deze gebeurtenissen omgaat.Niemand mag er achter komenIk begon dit verhaal met te vertellen dat ik tien jaar ben. De vriendenkring van mijn ouders is niet groot, maar dat hoeft geen probleem te zijn. Verjaardagen, feestjes, feestdagen, bbq’s en oud en nieuw bijvoorbeeld vierden we altijd bij dezelfde familie. Dat gezin bestond uit vader, moeder en 3 zoons. Het voelt als een tweede thuis. De ouders heel vriendelijk, vrijgevig en sociaal. Alle broers zijn gek op voetbal. De oudste zoon is het langste en heel smal. De middelste iets kleiner en een stuk breder gebouwd. De jongste zoon is drie jaar ouder dan mij, zit op judo en is ruim anderhalve kop groter dan dat ik ben. Gezien de leeftijden trek ik vooral op met de jongste zoon (hierna genoemd als R) al is het voetballen vaak met alle broers tegelijk.Regelmatig wordt het erg laat en ga ik spelletjes spelen in de kamer van de jongste zoon, of val in zijn bed in slaap totdat we naar huis gaan. Op een avond kom ik bij R zijn kamer en merk dat er maar één stoel is. R gaat op de bureaustoel zitten en zet de Xbox aan. Ik wil op bed gaan zitten, maar merk dat het te ver is om goed de monitor te kunnen zien. Ik ga naast R op de grond zitten. We spelen een aantal spelletjes en ik merk dat ik niet lekker zit. R stelt voor om bij hem op schoot te gaan zitten. Ik vind het een lief voorstel en ga bij hem op schoot zitten.Na een aantal spelletjes merk ik dat hij een beetje knuffelig wordt, maar dat vind ik wel fijn. We spelen nog een aantal spelletjes en ik vraag of R wel zijn best doet, aangezien ik iedere keer win. Hij geeft aan dat hij met zijn gedachten ergens anders zit. Ik weet niet precies wat hij bedoelt, maar ik laat het erbij.Na wederom een aantal spelletjes geeft R aan een extra beloning aan het spel toe te willen voegen. Iedere keer als iemand wint, dan krijgt diegene een beloning. De eerste paar keer begint het met iets kleins, een complimentje, het kiezen van een ander spel en daarna steeds iets meer. Op een gegeven moment wrijft R met zijn hand tussen mijn benen. Ik sta op en vraag hem wat hij doet. Hij pakt me vast en zegt dat ik me moet ontspannen. Hij draait zich om, doet de deur op slot, legt de sleutel op het bureau en komt terug naar mij. Ontspan maar, kom maar zitten; zegt R. Ik volg wat hij zegt en ga terug zitten op zijn schoot. Hij zegt dat we rustig verder gaan met spelen en dat ik mee moet gaan in wat er komt. Kort daarna begint hij kusjes te geven en betast me. Niet veel later worden de beloningen groter en is het spelletje bijzaak. Hij stopt zijn hand in mijn broek, tussen mijn benen en ik spring weer op. Hij zegt: “niemand mag er achter komen. Zolang jij doet wat ik zeg, is het fijn. Maar, vertel het niet tegen anderen, want dan ga jij er aan en doe ik je ouders iets aan. Dus ontspan maar gewoon.”Dit was het begin van de eerste keer. Er volgde nog vele keren, van betasten tot verkrachtingen. Op ongeveer mijn veertiende stopte deze gebeurtenissen. …
Mijn beste vriend
28 januari 2020 20:24, tags: misbruikt door een vriend victim blaming, reacties

Het feest, Het feest begon als een normale zaterdagavond, We dronken en vierden het leven, We waren jong. We hadden allemaal zo onze situaties, De drank nam ons lichaam over want zo vergaten we deze. Hij, jij, mijn beste vriend, De drank verliet mijn lichaam en de situaties kwamen als storm terug in mijn hoofd. Ik wilde niet blijven. We praten niet over de situaties want zodra we het uitspreken, worden het problemen. Zodra we toegeven dat we problemen hebben, Zijn we depressief. En als we depressief zijn, Dan zijn we niet meer te redden. Noem het op en ik heb het meegemaakt (misschien zit ik er zelfs nog midden in) Ik adem in, maar blaas niet meer uit. Ik hou alles binnen. Ik had het beloofd maar toch val ik weer. Ik heb verloren gelopen en mijn pad nog steeds niet gevonden. Heb angst om te verliezen, angst om vast te houden, angst voor liefde. Het deel van mij dat anderen mogen zien geeft een glimlach, Het deel dat nodig is om te mogen leven in de samenleving. Vanbinnen bloedt het, onophoudbaar. Niemand ziet dit want niemand durft te blijven. Mijn lichaam is allang niet meer van mij, maar ik moet erin wonen. Het is donkerrood, bijna zwart vanbinnen. Ik roep, schreeuw en schop vanbinnen. De muur is te dik. Opgesloten. Alleen, donker, bloedend, vermoord en zwijgend, Maar nog steeds: Ik besta. Hij, jij, vroeg of je me moest thuis brengen, Ik twijfelde geen seconde, Je was mijn beste vriend. Ik stapte in de auto en het voelde als normaal. De weg was anders, De weg was niet naar mijn huis, De weg was naar jouw huis. Nog steeds had ik geen twijfel… Naïef en jong. Ik voelde je koude handen over mijn lichaam, Ik voelde mijn kippenvel trekken aan mijn vel, Mijn kippenvel schreeuwde nee. De angst nam mijn stem over. Mijn stem was ik maanden kwijt. Hij, jij, viel mijn lichaam binnen, Mijn lichaam was nog niet klaar voor deze stap. Ik voelde trillingen van mijn knieën tot aan mijn kin, Ik verloor slaap en lust. Je drong jezelf bij me naar binnen alsof je al weken niet gegeten had, Ik verloor mijn beste vriend, Ik verloor mezelf. Ik heb maandenlang bedacht hoe ik mezelf dit ooit kon vergeven, Hoe ik mijn liefde dit kon vergeven, Hoe ik mijn beste vriend dit kon vergeven. Maar het werkt als een cirkel, Uiteindelijk gaf ik mezelf de schuld. Had ik harder moeten gillen? Had ik sterker moeten zijn? Je had honger, Hongerige mensen laten zich niet stoppen. Mensen zeggen dat het zo moeilijk niet kan zijn, Maar ze zien de oorlog in mij niet, Ze voelen mijn pijn niet. Ik wil de oorlog met mezelf niet verliezen. Niemand kijkt verder dan mijn glimlach, Omdat huilen in het openbaar niet mag. Tegengehouden tranen, Zorgen ervoor dat ik mezelf openhaal, En mezelf weer dicht naai. Bungelend aan zijde draden, Moet ik buiten, Voor iedereen mijn geheimen dragen. De dag erna bracht je me naar huis alsof er niks gebeurd was. Ik spoelde je van mijn lichaam, Ik bleef douchen, Maar kreeg je niet van me afgewassen. Ik keek niet meer in spiegels want ik zag jou. Ik zag mezelf niet meer, Hij, jij, mijn beste vriend, Vastgeplakt aan MIJN lichaam. Je bleef spelen met mijn gevoelens, Je bleef excuses maken, ‘ Je zei niet hard genoeg nee, had meer nee gezegd dan had ik het niet gedaan BESTE VRIENDIN.’ ‘ik was mezelf niet je bent en blijft mijn beste vriendin.’ Sorry zegt niets meer dan andere woorden, 5 letters, een woord, geen betekenis. Je smeekt voor medelijden aan mijn voeten, Voor je eigen daden. Ik laat je liggen en kijk je aan. Zo had het voor ons niet moeten gaan. Je fouten kun je niet herstellen, Vergeven en vergeten? Daar trap ik niet meer in. Vergeten wel. Een knop ging om, Ik bleef douchen en douchen en water gleed langs mijn lichaam af, En jij sleet langzaam mee. Het was te veel om jouw schuld op mijn schouders te voelen, Te veel om jouw verdriet in mijn buik te voelen. Mijn tranen mengde langzaam niet meer met het water van de douche. De pijn in mijn hoofd, De schuld, de constante vraag wat ik had moeten doen om hij, jij, hem tegen te houden. De paniek door mijn hoofd als ik weer eraan terug denken, De constante herinnering in mijn dromen. Het bleef allemaal. Maar jij, mijn beste vriend, hij, was weg. Mijn lichaam was weer van mij, Maar ik kon er niet meer naar kijken, Ik walgde van mijn lichaam, Van de geur, van de vorm, van de kleur. Mijn lichaam hoorde niet meer bij mij. Ik verwaarloosde het, Ik gaf het geen eten meer, Ik verzorgde het minimaal, Ik sprak ‘het’ aan in plaats van mijn lichaam. Ik deed het pijn, Fysieke pijn was minder dan de pijn in mijn hoofd, Maar ik moest mezelf keer op keer dicht naaien. Elke keer, Val ik dieper. Elke keer, Weer die pijn, Om dichter bij mij te kunnen zijn. We proberen na seksuele mishandeling, intimidatie , verkrachtingen ons lichaam weer terug te krijgen. We gaan opnieuw opzoek naar onszelf en verliezen deze strijd vaak voordat het uiteindelijk lukt. Ik vond mezelf terug. Niet door steun van andere of therapie, Lieve schat je hebt alleen jezelf. Ik haat het spel van vertrouwen. Als ik gebroken ben, Droog ik mijn eigen tranen, lief. Schrijven werd mijn redding, Ik schreef met mezelf in mijn hoofd, Ik schreef mezelf terug, Ik zag mezelf op papier, En wist, Hier mag ik trots op zijn, Ik ben hier, Dit is mijn lichaam, Dit ben ik. Dit verhaal is geschreven door Robin. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal. Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? …
Mijn verhaal achter mijn selfies
17 oktober 2019 18:38, tags: incest kindermisbruik misbruikt door een kind, reacties

Met ‘mijn verhaal achter mijn selfies’ hoop ik vrouwen en mannen te bereiken die te maken hebben gehad of nog hebben met (seksueel) misbruik, mishandeling, relatie heeft met een partner/ouder/vriend(in) met narcistische diagnose of een vermoeden daar van en het gevoel hebben dat zij een eigen helemaal verliezen in deze traumatische ervaringen, maar niet durven praten.Ik hoop dat je na het kijken van mijn video’s de eerste stap durft te nemen en te erkennen dat je het anders wil en dat het wat je overkomen is of nog overkomt stopt. Ik hoop met dit project het taboe en het zwijgen te doorbreken. Krijg weer grip op je eigen leven en stop het geweld op wat voor manier dan ook.Wees voorzichtig met het kijken van mijn video’s, want het kan een trigger geven. Zorg dat je met iemand in gesprek kan en anders mag je mij altijd een bericht sturen. Deel 1 https://youtu.be/F68p7OEc9Hk Deel 2 https://youtu.be/fVMvkR-bZAQ Deel 3 https://youtu.be/wpE0h1nB–o Deel 4 https://youtu.be/6u1ezhtZt_o Deel 5 https://youtu.be/GFnnE34AU0k Deel 6 https://youtu.be/iQDqk9vf35A Deze video’s zijn gemaakt door Diana. Je vindt Diana ook op Facebook en YouTube.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Levenslang
26 augustus 2019 17:20, tags: kindermisbruik, reacties

Seksueel misbruik bij kinderen is zo angstwekkend en onaanvaardbaar dat iedereen het doodzwijgt. Het eigen gevoel van veiligheid wordt aangetast met het idee dat zoiets walgelijk mogelijk is. Dus sluiten we onze ogen. Slachtoffers worden door daders de mond gesnoerd. En iedereen zwijgt mee.Mijn dader heeft op een brutale manier ingebroken en me verwoest achtergelaten. Mijn diepe kern is een ruïne geworden. De kabels in mijn hersens zijn door elkaar gehaald. Hij sloeg holtes in mijn persoonlijkheid en plaatste er tikkende tijdbommen in die op tijd en stond extra schade toebrengen.Niet meer ten volle levenWat me ook zo woest maakt is dat zijn inbraak tot uiting komt in alle onderdelen van mijn leven. In de relatie met andere mensen en met mezelf, in mijn nachtrust, in mijn dromen, in het wakker worden, aan de ontbijttafel, tijdens het wandelen op straat, kijken naar televisie, het lezen van boeken, praten met mensen. Alles is moeilijk, alles is trigger.De kracht die nodig is om die ravage schoon te maken leidt tot een mindere portie aan levensenergie. Ik kan door hem niet meer ten volle leven. Dat maakt me kwaad. En de schade van de inbraak neemt toe met ouder worden. Nog jaren na het misbruik openbaart het verduurde en verzuurde zich door alles heen. Een lijdend lichaam dat praat wanneer de mond moet zwijgen. Levenslang.Ik ben meer dan enkel het slachtofferMaar er is hoop. Mijn medicatie en therapieën zorgen ervoor dat ik geleidelijk aan losgroei. Ik heb het geluk een groot vangnet te hebben, een veilige omgeving waarin ik kan leren stappen te zetten naar mezelf en naar anderen. Genegenheid cultiveert zorgzaamheid. De crisis zal ontladen en mijn dagen zullen zinvol worden.Ik wil gaan leven. Want ik ben meer dan enkel het slachtoffer. Ik ben een vrouw, een dochter, een moeder, een vriendin. Ik heb angsten maar ook dromen, passies en verlangens. Dit verhaal is geschreven door Veronique. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
54 jaar later
18 augustus 2019 13:50, tags: kindermisbruik misbruik van mannen en jongens, reacties

In 2017 is mijn boek verschenen. De titel is Mist en ik heb het zelf gepresenteerd in een kerk in hartje Leeuwarden. Die lokatie was belangrijk en er waren teveel toevalligheden die mij daar brachten om nog toevallig te kunnen zijn. Ik had mijn boek in vijf jaar geschreven. Ik schreef parallel aan wat ik beleefde in de therapie die ik in die jaren wekelijks volgde.Dat was begonnen tijdens de training Urban Mission waaraan ik meedeed in 2011/2012. In die trainingsgroep bespraken we ons sociale werk en daarbij werd ik uitvoerig bevraagd over hoe ik omging met een opdringerige en soms agressieve man. Door deze vragen kwam ik knel te zitten: ik kon geen uitvluchten meer bedenken maar moest onder ogen zien dat ik geen verweer had tegen een man die bewust over mijn grenzen ging. Ik moest hulp gaan zoeken omdat dit onontkoombare inzicht mij steeds onzekerder en angstiger maakte.Een duvel uit een doosjeIk zocht een therapeut die lichaamsgericht werkte en daarmee vond ik de sleutel waarmee een afgesloten kist in mijn geheugen open ging. Wat uit die kist tevoorschijn kwam, als een duvel uit een doosje mij tegemoet sprong, liet mij huilen en maakte mij woedend. Het maakte dat ik in elkaar kroop en zo klein geworden verstijfde tot de therapeut mij langzaam weer uit die houding wist te lokken. Naast die sterke emoties kwamen de beelden. Binnen een paar weken wist ik alles weer. Heel precies zag, rook en voelde ik wat ik waargenomen had toen ik, vijf jaar oud, door een man weggeplukt werd uit m’n eigen kinderwereld en door hem werd verkracht.Na de lichaamsgericht werkend therapeut ging ik naar een therapeut die werkte met dramatherapie. Hij liet mij stap voor stap ervaren dat het niet mijn schuld was geweest en dat alle smerigheid die aan mij kleefde niet van mij, maar van die dader van 54 jaar geleden was.BoekIn de jaren van therapie schreef ik vier boeken vol. Elk volgend boek werd begrijpelijker. Toen het laatste boek af was, ben ik naar uitgeverij Elikser gegaan. Op het omslag heb ik laten afdrukken: ‘Seksueel misbruik laat diepe sporen na. In dit boek beschrijft een man wat hij tegenkomt als hij die sporen terug volgt.’Ik heb m’n eigen naam op het boek gezet en legde contact met één van de gebroeders Anker — beiden strafrechtadvocaat — die hun prestigieuze kantoor recht tegenover uitgeverij Elikser hebben in hartje Leeuwarden. Zij hebben al veel van de ergste plegers van zedenmisdrijven verdedigd. Ze zijn een tweeling en met slechts een paar maanden verschil even oud als ik. Ze woonden bij mij in de straat toen we vijf jaar oud waren en ik speelde vaak met ze. Tot de dag dat ik door een pedoseksueel een huis werd binnengeduwd, daarna speelde ik nooit meer met ze. 54 jaar nadat het gebeurde, vroeg ik Hans Anker of ik hem het eerste exemplaar van mijn boek mocht overhandigen. Ik vertelde hem dat een pedoseksueel ons met elkaar verbond omdat ik door zo iemand gepakt was en hij hem leerde kennen als verdachte en veroordeelde. Ik wilde hem door mijn boek de andere kant van het verhaal laten zien. Hij accepteerde mijn uitnodiging en zo gebeurde het op die boekpresentatie.GebrokenEr waren veel mensen in de kerk en ik heb ze flink laten schrikken door tijdens mijn verhaal twee keer een aardewerken vaas in de vorm van een eend kapot te laten vallen op de tegelvloer van de kerk. De scherven vlogen in het rond. Ik heb uitgelegd: er breekt iets bij een kind dat misbruikt wordt. Je kunt erna doen of het weer heel is, en pets, daar breekt het weer. Wat gebroken wordt, wordt nooit meer heel. Het uitbrengen van het boek heeft veel losgemaakt in mijn familie: meer dan vijf familieleden vertelden voor het eerst over het misbruik waar zij zelf slachtoffer van waren geweest.Tot mijn grote frustratie merkte ik dat de uitgeefster gelijk had gehad: mijn tekst over seksueel misbruik op de voorkant van het boek maakte dat geen enkele boekwinkel het zichtbaar in de winkel wilde neerleggen.Het zwijgen doorbrekenHet is nu twee jaar verder. Het naar buiten treden met mijn verhaal over het misbruik heeft mijn hele leven veranderd. Ik ben er sterker door geworden en meer mezelf. Ik heb de dader uit mij gegooid. Er blijft nog heel veel werk te doen om mijzelf verder op te bouwen en ik denk vaak met spijt: was het allemaal maar eerder naar boven gekomen. Was die kist maar dertig of veertig jaar eerder opengesprongen. Maar hij is open, de shit is er uit en uit mij. Nu zet ik me waar ik kan ervoor in dat het Grote Zwijgen Over Misbruik doorbroken wordt. Dit verhaal is geschreven door Harm Puite, schrijver van het boek Mist. Ben je benieuwd naar zijn boek? Op ons forum vind je er meer informatie over. De jongen op de foto is Harm als vijfjarige.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Een bom die insloeg
13 augustus 2019 20:09, tags: jongensprostitutie kindermisbruik misbruik van mannen en jongens, reacties

Thuis was het eigenlijk nooit erg fijn. Er was veel spanning, praten over gevoelens mocht niet, fouten maken of ongelukjes zoals je beker omgooien waren een halsmisdrijf. Eigenlijk was het gewoon mishandeling en verwaarlozing maar dat begreep ik als kind natuurlijk niet. Ik dacht dat het aan mij lag wat voor mijn gevoel ook bevestigd werd door andere volwassenen zoals wanneer docenten weer eens boos waren als ik lastig was op school. Toen ik, nadat mijn ouders gescheiden waren, met mijn zus en moeder naar een andere, grotere, stad verhuisde, ging het al snel nog verder bergafwaarts. Mijn moeder had steeds een ander vriendje, waarvan er één mij een aantal maanden lang heeft misbruikt waarbij hij mijn moeder ook betrok. Ik was toen 11, kon er niet mee omgaan en heb het grotendeels weg gedrukt. Ik wilde niet meer thuis zijn en ging over straat zwerven, ook ’s nachts. Door een andere jongen werd ik geïntroduceerd bij een man die wel meer zwervertjes van de straat haalde. Hij was aardig voor me, luisterde naar mijn kleine en grote problemen. Hij gaf ons eten, drinken en onderdak en af en toe een cadeautje zoals nieuwe schoenen of spullen voor school. Ik bloeide op en kwam er vaak. Groomen Achteraf bekeken waren er toen al genoeg alarmbellen, naast dat het raar is dat een alleenstaande man zoveel jonge jongens om zich heen verzamelt. Bijvoorbeeld dat hij ‘per ongeluk’ binnen kwam als ik aan het douchen was. Het slot van de deur was kapot namelijk en ach, zo preuts doen is niet nodig toch… Of wanneer hij mij ‘per ongeluk’ aanraakte op intieme plekken. Of dat hij me dronken voerde, ik bedoel, ik was pas 12! Nu snap ik dat hij mij aan het testen was. Groomen. Telkens iets verder gaan om te kijken of ik ‘geschikt’ was om ‘ingelijfd’ te worden in zijn ‘legertje’ of dat hij mij maar beter kon dumpen omdat ik misschien wel iemand er over zou vertellen. Blijkbaar was ik ‘geschikt’ bevonden. Ik heb mij altijd kapot geschaamd hiervoor en het lang verzwegen, maar ik werd op een avond bij hem in zijn studeerkamer geroepen. Ik was al flink aangeschoten, van de wijn geloof ik, maar toch, toen hij naast mij ging zitten en over mijn been begon te wrijven en ging praten over hoe graag hij mij mocht enzovoort werd ik toch spontaan een stuk nuchterder. Ik begreep natuurlijk niet waar hij op uit was maar ik begreep wel dat er iets stond te gebeuren. En toch was ik totaal overdonderd toen hij op een stoel ging zitten en mij vroeg naar hem toe te komen nadat hij zijn penis uit zijn broek had gehaald. Ik walgde ervan en protesteerde toen hij zijn penis in mijn mond duwde. Maar toen hij zei dat ik blijkbaar niet echt van hem hield en alleen maar van hem wilde profiteren, schrok ik me kapot. Ik hield wél van hem en ik wilde heus wel wat terug doen. Bovendien was ik doodsbang dat ik hem KWIJT zou raken. Dat was zo ongeveer het ergste wat mij zou kunnen overkomen, zo voelde dat toen. Dus ik nam braaf zijn penis weer in mijn mond en probeerde zijn aanwijzingen op te volgen. Ik dacht dat hij van me hield Later die avond, toen hij mij gedoucht had en schone kleren had gegeven, lag ik voor het eerst samen met hem in bed. Hij begon te praten over dat hij toch twijfelde of ik wel echt van hem hield en dat hij zoveel om mij gaf. Zonder nadenken heb ik toen mijn broek en ondergoed uitgetrokken en mij aan hem aangeboden. Hij was even stil maar deed toen een condoom om en vroeg mij op mijn zij te gaan liggen. Ik klemde mijn tanden op elkaar om niet te huilen of pijnkreten uit te slaken. Waarschijnlijk heeft het in totaal nog geen tien minuten geduurd maar het was zo verwarrend voor mij. Toen hij klaar was, gooide hij zijn condoom weg, draaide zich om en sliep al snel. Ik heb nog lang wakker gelegen. Ik had pijn en voelde me verward maar vooral ook… geliefd. Er was iemand die om mij gaf en dit met mij wilde doen. Dat deed je toch alleen als je om iemand gaf? Als je een relatie had omdat je verliefd was op iemand? Zo ging het steeds een stukje verder. Ik moest alles nog leren natuurlijk en hij zorgde ervoor dat ik een ‘stoomcursus’ kreeg. Ik voelde me verscheurd want ik wilde al die seks niet maar toch ook wel want seks stond al snel gelijk aan het krijgen van (zijn) liefde. Dat waren synoniemen geworden van elkaar. Dus deed ik braaf wat hij wilde en al snel had ik elke dag wel seks. Zo was seks opeens gewoon geworden in mijn 12 jarige leven. Op school moest ik mijn best doen van hem, want dat was belangrijk voor je. Als ik slechte cijfers haalde of na moest blijven kreeg ik straf. Voor mij bewijs dat hij van mij hield want waarom zou het hem anders wat uitmaken hoe ik het op school deed? Daar haalde hij verder toch geen voordeel uit? NU snap ik dat hij eigenlijk bedoelde dat ik onder de radar moest blijven, want als ik het goed deed op school, geen probleem maakte en wat vrienden had, zou niemand vragen stellen over hoe het met mij ging. Dan kon hij mij dus ongemerkt blijven misbruiken en inzetten voor zijn andere duistere zaakjes. Als ik iets niet wilde of iets niet goed deed, was IK onredelijk en egoïstisch en reageerde hij boos, verongelijkt en verdrietig. Dan verweet hij me dat ik niet ECHT om hem gaf en hield me voor dat hij meer om mij gaf dan ik om hem. Als ik iets nieuws deed of iets onder de knie kreeg dan deed hij soms heel enthousiast en opgetogen en overlaadde hij mij met complimentjes en knuffels. Maar soms ook heel koel van ja …
Meer dan ik dacht
14 juli 2019 09:52, tags: Misbruikt door een partner, reacties

Mijn verhaal begint vandaag. Ik was op zoek naar informatie over verkrachting. Hoe herken je het, welke gevolgen heeft het? Na jaren niet begrepen te hebben waar mijn depressie, gevoel van eenzaamheid en onverschilligheid vandaan komen, werd me ineens duidelijk dat de moeilijkheden in mijn leven te maken hebben met iets wat ik al jaren heb weggestopt omdat ik dacht dat het niet zo erg was.Onstuimige relatieSinds drie jaar heb ik een relatie met mijn huidige vriend. Hij is alles wat mijn ex-vriend niet was: lief, zorgzaam en geduldig. Mijn ex-vriend en ik hadden een onstuimige relatie. Die begon op 12-jarige leeftijd en eindigde op 18-jarige leeftijd. We hebben veel ruzie gekend en veel verdriet, maar ik klampte me aan hem vast. Ik werd gepest en had iemand nodig, al was hij niet goed voor mij. Ik kwam al aardig snel in contact met seks, omdat hij ook al wat ouder was. Ik deed het meer voor hem, maar het was niet vervelend.De laatste twee jaren werd onze relatie een echte hel. Ik was mijn gevoel van eigenwaarde helemaal kwijt omdat ik constant gepest werd. Ik had geen controle meer over mijzelf, dus begon ik wiet te roken. Dat was het begin van een periode waar ik niet meer voor mezelf opkwam en alles over me heen liet komen. Ik hield al lang niet meer van mijn vriend maar was toch bang dat hij me in de steek zou laten. Hij was denigrerend, dominant en zocht alleen maar ruzie. Zelf herinner ik me dit niet meer zo, maar vrienden vertelden het me jaren later. Wat ik me wel goed herinner, is dat ik op zijn matras lag, zonder bed er onder. Hij domineerde mij en ik liet het met tranen in mijn ogen gebeuren. Hij keek me aan, zag het, maar stopte niet.Nu ik het moment beschrijf, springen er opnieuw tranen in mijn ogen. De gevoelens van vernedering, het vertrouwen dat was geschonden, liefde die mishandeling was geworden, na vier jaar een relatie te hebben gehad, alleen nog goed zijn voor seks…Hij had me in zijn greepDe keren erna gebeurde precies hetzelfde. Daarna ging ik naar huis, douchen en slapen. Nooit heb ik er een woord over gezegd. Altijd heb ik gedacht dat het niet zo erg was en dat het geen misbruik was omdat we een een relatie hadden. Maar ik was machteloos. Hij had me al die jaren in zijn greep en wanneer hij de kans kreeg, pakte hij het kleine beetje waardigheid wat ik nog over had, ook nog van me af.Nu, drie jaar later, heb ik een lieve vriend, maar het verleden houd me nog steeds in de greep. In het begin hadden we regelmatig seks, waar ik ook echt wel van genoot. Maar het laatste jaar wil ik het niet meer. Als het gebeurt, is het één keer in de twee maanden en hoop ik dat het snel voorbij is. Ik heb ontzettend veel dromen over levensechte haat/liefde relaties met mijn ex, waarna ik de rest van de dag geen energie meer over heb. Als ik mijn ex tegenkom, word ik misselijk, verkramp ik en loop ik de rest van de dag te malen in negatieve gedachtes.Mijn ogen zijn nu geopendEergisteren, toen mijn vriend zin had, werd het me duidelijk. Al eerder ervoer ik dezelfde gevoelens tijdens seks als met mijn ex: angst, het ‘moet’, verdriet en minderwaardigheid. Toen we bezig waren gaf ik eindelijk aan: ‘STOP NU!’. Ik kon het niet meer. Ik kon niet meer doen alsof ik het fijn vond terwijl de gevoelens mij verstikten. Ik haat seks en ik wil het niet! Ik deed het net zoals bij mijn ex: voor hem. Ook al ligt het niet aan mijn vriend. Hij was verward en begreep niet dat ik hem met mijn ex vergeleek.Wat een schuldgevoel kreeg ik! Ik wou hem geen rotgevoel geven, het lag niet aan hem. Maar hoe leg je iemand uit dat je seksueel misbruikt bent? De situatie is al ongemakkelijk genoeg en er is zo’n groot gevoel van schaamte aanwezig.Nu ben ik boos. Boos op mijn ex die mij na een verschrikkelijke relatie nog steeds in zijn macht heeft, waardoor ik mijzelf niet kan zijn. Dat ik jaren later nog steeds sterke gevoelens van eenzaamheid ervaar, mezelf niet goed genoeg vind en me zo laat behandelen omdat ik denk dat ik niet meer verdien. Mijn ogen zijn nu geopend. Ik wil ondanks mijn grootte schaamte hulp aanvaarden. Ik wil weer aangeraakt kunnen worden zonder dat ik me daar vies of onveilig door voel. Ik wil mijn vriend kunnen toelaten en me hechten op een gezonde manier.Ik wil met dit verhaal delen dat seksueel misbruik met liefde kan worden verward. Ik ben daar pas jaren later achter gekomen. Hopelijk kan mijn verhaal helpen om andere mensen dit te besparen. Dit verhaal is geschreven door Fabienne. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Zo jong nog
16 april 2019 20:45, tags: incest kindermisbruik PTSS victim blaming, reacties

Acht jaar was ik toen mijn oudste broer, toen achttien, me misbruikte. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Nou, dat was simpel: de gelegenheid maakt de dief! Als onze ouders niet thuis waren, moest mijn broer op ons passen. Op een keer speelden wij verstoppertje. Toen hij mij vond op mijn verstopplek, moest ik hem bevredigen. Natuurlijk besefte ik toen nog niet wat het was wat ik moest doen. Ik vond het vooral heel vies en eng en schrok er enorm van. Het overdonderde me, dus deed ik maar wat hij wilde.Het was ons geheimToen hij klaar was, sprak hij een teken met me af zodat ik zou weten wanneer hij weer wilde dat ik met hem mee kwam. Hij zei dat ik er met niemand over mocht praten omdat het ons geheim was. Ondanks dat dit geheim zwaar op mij drukte, voelde ik me ook heel speciaal. Dat kwam omdat hij mij vaak mee liet rijden in zijn auto en me heel veel snoep gaf. Dat was heel wat tweeënveertig jaar geleden, want wij kregen niet vaak snoep.Toen hij me de keer daarop dat teken gaf, ging ik met hem mee want ik dacht dat ik dan weer snoep zou krijgen. De derde keer dat ik met hem meeging, moest ik hem niet alleen bevredigen maar deed hij ook dingen bij mij. Ik vond dat helemaal niet leuk, voelde me heel erg vies en schaamde me kapot. Toen heb ik me voorgenomen niet meer op zijn teken te reageren. Gelukkig stopte het daardoor, alleen durfde ik tegen niemand te vertellen wat hij gedaan had.Spijt en vergevingPas toen ik drieëntwintig jaar was heb ik het tegen mijn moeder durven vertellen. Helaas geloofde zij mij niet en zei ze dat ik het allemaal verzon. Ik kreeg dus niet de erkenning waar ik op hoopte.Mijn broer heb ik op een gegeven moment geconfronteerd met wat hij gedaan heeft. In eerste instantie wilde hij het niet erkennen maar later, toen er meerdere mensen bij waren, heeft hij het toegegeven. Hij heeft spijt betuigd en mij om vergeving gevraagd.Hoe het nu gaatInmiddels is het tweeënveertig jaar geleden. Mijn leven gaat met ups en downs. Sinds mijn twintigste heb ik verschillende opnames achter de rug, zowel op open als gesloten afdelingen, omdat ik erg depressief was en ik heb nog steeds hulp om met de gevolgen van het misbruik om te gaan. Ik heb PTSS, dissocieer veel, voel geen emoties en hou me altijd groot. Verder word ik regelmatig getriggerd waardoor mijn leven weer even helemaal op zijn kop staat. Dat gebeurt bijvoorbeeld door mediaberichten over misbruik, maar ook door geuren zoals sigarettenrook. Dat haalt veel nare herinneringen boven, want mijn broer rookte zware shag.Ik heb ook nooit een relatie willen aangaan omdat ik het niet aan zou kunnen aangeraakt te worden. Wel heb ik een hele goeie vriendin, maar met haar kan ik niet over het misbruik praten want zij kent de details niet. Waar ik echt van kan genieten, zijn mooie bloemen. Verder hou ik van handwerken en puzzel ik graag. Vooral woordzoekers vind ik fijn om te doen. En wat me elke keer weer helpt er bovenop te komen, is mijn geloof. Dit verhaal is geschreven door Paula. De foto is een stockfoto. Het meisje op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Hoe ik het misbruik door mijn oom verwerk
3 maart 2019 00:19, tags: aangifte doen incest kindermisbruik misbruik van mannen en jongens rechtszaak, reacties

Ik zal me even voorstellen: mijn naam is Stefan Bartelds, ben 22 jaar en woon in Noord-Brabant. Mijn voornaamste hobby’s zijn ICT (met computers en andere communicatiemiddelen werken), foto- en videografie, muziek en ik heb daarnaast een fascinatie voor Suske en Wiske. Ik maak sinds een jaar of 8 video’s, welke ik deel op YouTube, variërende van gameplays, reviews, vlogs en sfeervideo’s. Ik haal hier veel inspiratie, motivatie maar ook afleiding uit.Helaas ben ik ook voor 5 jaar seksueel misbruikt door mijn oom. Toen het begon was ik 12 á 13 jaar (eind 2009, begin 2010) en het is gestopt toen ik 18 jaar oud was. Begin 2015 heb ik mijn verhaal naar buiten gebracht. In eerste instantie heb ik het mijn broer verteld en daarna ook de rest van de familie. Er volgde een rechtszaak, die 2,5 jaar duurde, inclusief hoger beroep. Mijn oom is toen veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 maanden (waarvan 6 maanden voorwaardelijk, met aftrek van voorarrest/voorlopig hechtenis), een straat- en contactverbod en een schadevergoeding, met een proeftijd van 3 jaar.Ik heb hierover ook een paar video’s gemaakt. Blijkbaar is dat een van de manieren van hoe ik het verwerk. Voor mij is het niet alleen belangrijk dat ik mijn verhaal kan delen, maar ook dat anderen er wat aan hebben zodat het taboe wordt doorbroken. Dit vooral omdat jongens meestal worden gezien als degenen die ‘het maar van zich af moet slaan’, terwijl lang niet iedereen dat kan. Zeker niet met een onderwerp als (seksueel) misbruik, aanranding en/of verkrachting. Ook wil ik een gezicht zijn bij de berichten van misbruik (onder jongens) die je misschien wel vaker ziet op internet of in kranten met de intentie dat mensen begrijpen dat het gewoon iedereen kan overkomen.https://youtu.be/zr-mFUUf0johttps://youtu.be/RhpDVwQ3KhUhttps://youtu.be/AaIDZl2zIXwhttps://youtu.be/5wCJA4h32rkhttps://youtu.be/pJvkOpm1FX8 Dit verhaal is van Stefan. Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Moeilijk te vergeten
20 februari 2019 23:09, tags: aangifte doen aanranding misbruikt door een kind, reacties

Ik ben een meisje van 20 jaar. In 2014 ben ik aangerand door een klasgenoot. Destijds was ik 15 jaar, hij 16. Ik zat naast hem in de klas en hij kwam met zijn handen tussen mijn benen. In eerste instantie durfde ik er met niemand over te praten omdat ik bang van hem was. Hij was namelijk ook een pestkop en pestte mij heel erg.In 2018 heb ik toch de moed verzameld en ben ik ermee naar buiten gekomen. Gelukkig reageerden mensen heel fijn. Mijn ouders hebben me gestimuleerd zelf aangifte te doen en dat heb ik ook gedaan. Eigenlijk vooral omdat ik gehoord had dat zulk soort mensen niet zomaar stoppen en ik andere meiden tegen hem wilde beschermen.Aangifte doen vond ik erg zwaar. De mensen bij de zedenpolitie hebben me heel goed opgevangen en waren heel aardig, maar ik moest alles wel vijf keer vertellen. Jammer genoeg is er niks met mijn aangifte gedaan omdat er geen bewijs was en ook geen getuigen waren. Maar het heeft me wel sterker gemaakt.Ik heb ook professionele hulp gehad via het Centrum Seksueel Geweld en Slachtofferhulp Nederland. Helaas heb ik PTSS overgehouden aan deze aanranding en heb ik nog steeds wel last van flashbacks. Verder heb ik erg veel moeite te jongens vertrouwen. Als ze in mijn buurt komen heb ik meteen zoiets van: als ze maar niks doen. De schrijfster van dit verhaal heeft aangegeven anoniem te willen blijven. Haar naam is wel bij ons bekend. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Ze verleidde mij
17 februari 2019 11:37, tags: kindermisbruik misbruik van mannen en jongens misbruikt door een vrouw PTSS, reacties

Ik ben bijna 68 en bijna 45 jaar getrouwd geweest met een dominante vrouw met narcistische trekjes. Acht jaar geleden heb ik van mijn psychiater het advies gekregen van haar te scheiden, wat ik vorig jaar uiteindelijk ook heb gedaan. We hadden een ‘stoplicht’ relatie en zijn vaak uit elkaar geweest. Zij had mij verslaafd aan haar gemaakt en ik heb door PTSS verlatingsangst ontwikkeld. Hierdoor ging ik toch elke keer weer terug.Nu ik in mijn hoofd bijna helemaal los van haar ben, heb ik een ander en veel beter leven gekregen. Het rouwproces is bijna ten einde. Ik heb daarbij hulp van dezelfde psychiater als 8 jaar geleden. Hoe het mogelijk is dat ik de stap niet eerder kon zetten, is mij nu eindelijk geheel duidelijk geworden. Gelukkig heb ik veel steun van mijn vriendin, een zachte empathische vrouw, die het tegenovergestelde is van mijn ex-vrouw.Meer dan 45 jaar heb ik alles voor mijzelf verborgen. Verstopt en er nooit met iemand over gesproken. Eigenlijk onbegrijpelijk dat dat kan. Van mijn 12e tot mijn 16e ben ik seksueel misbruikt door een buurvrouw die 10 jaar ouder was dan ik. Was het misbruik? Heeft ze mij gebruikt? Heb ik haar gebruikt? Was ik haar speeltje om haar lusten te bevredigen?Ze verleidde mijHet begon allemaal heel onschuldig. Ik was natuurlijk heel nieuwsgierig, een puber die nog nooit enige seksuele ervaring had beleefd. Ze bouwde de spanning op, ze verleidde mij met haar uiterlijk, haar kleding en gedrag, haar erotische vragen en zinspelen. Het ging steeds verder, ze nam me helemaal in haar bezit en had na een aantal weken de volledige controle over me. Ook dreigde ze altijd met allerlei zaken zodat ik er met niemand over zou spreken. Zij heeft met mij de meest vreemde seksuele dingen gedaan. Zij nam het initiatief. Het gebeurde vaak wekelijks en ik werkte daaraan mee.Ik vond het wel spannend en opwindend om met een mooie, ervaren vrouw seks te hebben en ‘ervaring’ op te doen. Maar ik sprak er met niemand over, zelfs mijn vrienden wisten het niet. Ook als we als vrienden onder elkaar over seks spraken, hield ik altijd mijn mond terwijl ik al heel veel (slechte) ervaringen had.Mijn ogen gingen openDe vrouw die ik ontmoette tijdens mijn ‘date’ gedroeg zich net zoals mijn buurvrouw. Zij nam het initiatief, zij verleidde mij, zij… ga maar door! Door die date gingen mijn ogen open. Er was zoveel herkenning, de herinneringen stroomden bij me binnen. Was dit wat ik altijd heb gezocht? Was het met mijn buurvrouw een soort SM of een andere begeerte van haar? Dat weet ik nu niet maar wil er graag over praten. Is dit het grootste trauma in mijn leven? Heeft deze ervaring veel schade aangericht in mijn verdere leven? En waarom heb ik dit verzwegen en helemaal verbannen en uit mijn hoofd gezet?Ik ben met die vrouw natuurlijk direct gestopt, want ik wilde met zoiets helemaal niets meer te maken hebben.LotgenotenInmiddels heb ik psychische hulp en volgens de deskundigen heb ik PTSS. Of het seksueel misbruik daarvan alleen de oorzaak kan zijn is nog niet helemaal bekend, ik heb namelijk nog een paar traumatische gebeurtenissen meegemaakt toen ik 18 jaar oud was. Ik vraag mij af of er lotgenoten zijn, mannen met eenzelfde ervaring. Hoe hebben die dit beleefd en verwerkt in hun verdere leven?Na lang zoeken ben ik op dit forum terechtgekomen en schrijf het hier op omdat er veel te weinig bekend is over seksueel misbruik door vrouwen met jongens/meisjes. Naast dit is er ook heel weinig onderzoek gedaan of informatie te vinden op internet of elders. Ik ben heel benieuwd naar reacties hier en wil graag ervaringen met mensen delen. De schrijver van dit verhaal heeft aangegeven anoniem te willen blijven. Zijn naam is wel bij ons bekend. De foto is een stockfoto. De man op de foto is dus niet de schrijver van dit verhaal.Meer ervaringsverhalen lezen? ga naar alle verhalen Ook je verhaal delen op onze site? schrijf het op en stuur het in Wil je reageren op dit verhaal? Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
Eindelijk zag ik wat het was
16 februari 2019 16:13, tags: angst voor daderschap incest misbruik van mannen en jongens overlevingsmechanismen traumaseksueel verslaafd, reacties

Ik geloof dat ik mezelf voor de gek zou houden als ik zou beweren dat ik niet verslaafd was. Was ja, want in november 2016 ben ik rigoureus gestopt met blowen. Drinken had ik al veel eerder opgegeven omdat dat, zoals ik het toen zag, indertijd medeoorzaak was van mijn zelfmoordpoging. Blowen werd toen een, naar ik dacht, onschuldige vervanger. Geen kater nadien en bovendien wist ik nog wat ik deed. Dacht ik. Eind 2016 drong tot me door dat ik mezelf voor de gek hield. Blowen verdoofde, het stopte mijn denken. Of moet ik zeggen, het malen. Eigenlijk hield het me al jaren vast in het verleden. Want door mezelf zo te verdoven, hoefde ik niet na te denken over al die walgelijke herinneringen in mijn hoofd. Ik was er namelijk van overtuigd dat die betekenden dat ik seksuele gevoelens voor kinderen had. Zulke dingen wilde ik echt niet van mezelf weten, maar de gedachten en bijbehorende seksuele gevoelens drongen zich constant op. Niet één keer per dag, maar honderden keren. Het voelde allemaal zo dubbel. Ik walgde ervan maar werd er ondertussen wél opgewonden door.TraumaseksueelInmiddels weet ik dat dit een gevolg is van traumaseksualiteit. In feite reageert mijn lichaam nog steeds zoals vroeger wanneer mijn vader me misbruikte en heeft het niks te maken met seksuele gevoelens voor kinderen. Had ik dat eerder geweten, dan had ik vast eerder hulp gezocht en waren die gedachten nooit zo mijn leven gaan beheersen. Maar ik wist het niet. Dus verdoofde ik mezelf door heel veel te blowen, want er over praten, kon en durfde ik niet.Tot onze zoon geboren werd en alles ineens instortte. Voor het eerst sinds jaren voelde ik wat, maar van wat ik voelde, schrok ik me kapot! Want toen ik hem voor het eerst in mijn armen hield, werd ik overspoeld door heftige beelden en emoties die resulteerden in een stevige erectie. Doodsbang dat dat betekende dat het waar was waar ik altijd al bang voor was, durfde ik hem absoluut niet meer aan te raken.In dezelfde tijd begon een vriend door mijn schijnwereld heen te prikken. Hij vermoedde dat er dingen niet klopten en begon steeds meer vragen te stellen. Al met al hebben deze beide dingen ertoe geleid dat ik op een punt kwam dat ik dacht, oké, dan weten mensen maar dat ik pervers ben, maar ik heb hulp nodig want zo kan ik niet doorgaan. En zo kwam ik bij de huisarts terecht. Eigenlijk dus omdat ik dacht dat ik perverse seksuele behoeften had en bang was dat ik onze zoon ooit wat aan zou doen, en niet omdat ik besefte dat mijn problemen een gevolg waren van misbruik.Eindelijk zag ik wat het wasToen ik onze huisarts vertelde wat er zich in mijn hoofd afspeelde en waar ik bang voor was, stelde hij me de vraag of ik als kind misschien misbruikt was. Heel direct, God zij dank, want uit mezelf zou ik er nooit over begonnen zijn.Het gekke was dat de gedachte dat wat er vroeger gebeurd was misbruik was, al vaker in me opgekomen was, maar ik drukte die altijd onmiddellijk weer weg. Dat kon niet, dat paste niet in wat mijn vader me altijd verteld had. Ik was ‘gewoon’ een onhandelbaar kind dat een pak slaag kreeg en te koppig was om het weer goed maken. Maar toen onze huisarts over misbruik begon, was het alsof er ineens een heel dik, donker gordijn opengetrokken werd. Voor het eerst zag ik dat dat ‘goed maken’ wel degelijk misbruik was.In eerste instantie werd ik knettergek van herinneringen, nachtmerries en herbelevingen die steeds erger leken te worden. Toen leek blowen nog een uitkomst, opnieuw om mijn denken uit te schakelen. Overdag ging het wel, dan had ik genoeg afleiding op mijn werk. Maar ‘s avonds werd ik knettergek van mezelf, dus blowde ik me letterlijk suf. Gelukkig kwam ik al vrij snel tot de conclusie dat ik daarmee moest stoppen, want dat niet denken hield me vast in mijn oude ideeën. Het zorgde er namelijk ook voor dat ik niet goed na kon denken over hoe het écht zat.Ik kwam niet vooruit en dat was wel wat ik wilde, nu ik eindelijk wist wat al die walgelijke gedachten en gevoelens betekenden. Ik ben niet pervers, ik ben als kind jarenlang door mijn vader misbruikt! Die rare ideeën over mezelf had ik alleen maar ontwikkeld omdat ik dát nooit kon zien. Maar nu ik dat wel kon zien, wilde ik ook van die verkeerde ideeën af, alleen ging dat niet omdat ik de hele tijd stoned was. Daarom ben ik zo’n twee maanden na het gesprek met mijn huisarts radicaal gestopt met blowen.Contacten verbrekenWat ik erg moeilijk vond, is dat ik vrienden had die constant probeerden me over te halen om toch weer een hijs van een joint te nemen. Want als je zomaar kunt stoppen, ben je niet verslaafd en als je niet verslaafd bent, kan het geen kwaad, was hun redenering. Wat zij niet begrepen is dat blowen voor mij een vlucht was en dat ik dat niet langer meer wilde. Ik wilde aan mezelf werken en dat gaat niet als je telkens je denken uitschakelt met drugs. In feite werkten zij mijn herstelproces dus tegen.Toen dat tot me doordrong, drong ook door dat deze vrienden niet goed voor me waren. Ze pasten perfect bij mijn oude manier van leven omdat ze me ‘hielpen’ alles van vroeger te onderdrukken. Maar nu heb ik mensen nodig die me steunen bij het verwerken en herstellen van alles wat er vroeger gebeurd is en dat kunnen zij niet. In tegendeel, ze maakten het me alleen maar moeilijker doordat ze in mijn bijzijn bleven blowen en telkens probeerden me over te halen mee te doen.Na lang wikken en wegen heb ik toen besloten voor mezelf te kiezen en die vriendschappen te laten verwateren. Dat was geen makkelijke beslissing, maar achteraf gezien wel het beste. Mijn sociale netwerk is er weliswaar een stuk kleiner door geworden maar …

Cookie	Duur	Omschrijving
cookielawinfo-checkbox-advertisement	1 jaar	GDPR Cookie Consent plaatst deze cookie om jouw toestemming voor het plaatsen van cookies in de categorie 'Marketing cookies' op te slaan.
cookielawinfo-checkbox-analytics	11 maanden	GDPR Cookie Consent plaatst deze cookie om jouw toestemming voor het plaatsen van cookies in de categorie 'Analytische cookies' op te slaan.
cookielawinfo-checkbox-necessary	11 maanden	GDPR Cookie Consent plaatst deze cookie om jouw toestemming voor het plaatsen van cookies in de categorie 'Noodzakelijke cookies' op te slaan.
meow_register_cookie	sessie	Meow plaatst deze cookie om informatie te verzamelen over hoe en wanneer onze leden inloggen.
PHPSESSID	sessie	Standaard cookie die door Wordpress geplaatst wordt om jouw unieke sessie-ID op te slaan. Deze cookie wordt automatisch verwijderd als je alle browservensters sluit of verloopt na 48 uur als je dit niet doet.
viewed_cookie_policy	11 maanden	GDPR Cookie Consent plaatst deze cookie om jouw toestemming voor het plaatsen van alle cookies op te slaan.
_GRECAPTCHA	180 dagen	Google recaptcha-service plaatst deze cookie om bots te identificeren met het doel onze website te beschermen tegen kwaadaardige spamaanvallen.

Cookie	Duur	Omschrijving
aiovg_rand_seed	1 dag	Onze video galarij plaatst deze cookie om te meten hoe vaak video's in het ledendeel van onze website bekeken worden.
charitable_session	1 dag	Onze donatiemodule Charitable plaatst deze cookie als je een donatie doet via onze website om te meten hoeveel donaties er zijn gedaan.
CONSENT	2 jaar	YouTube plaatst deze cookie om te meten hoevaak ingesloten YouTube filmpje op ons forum bekeken worden.
YSC	sessie	YouTube plaatst deze cookie om te meten hoevaak er doorklikt wordt naar Youtube vanuit ingesloten YouTube filmpjes op ons forum.
_ga	2 jaar	Google plaatst deze cookie om het gedrag van bezoekers op onze website te analyseren. Google slaat jouw gegevens hierbij geanonimiseerd op.
_gat_gtag_UA_111507309_1	1 minuut	Google plaatst deze cookie om je te onderscheiden van andere bezoekers op onze website ten behoeve van het verzamelen van statistische gegevens over het gebruik van onze website.
_gid	1 dag	Google plaatst deze cookie om informatie te verzamelen over het gebruik en de prestatie van onze website.

Cookie	Duur	Omschrijving
VISITOR_INFO1_LIVE	180 dagen	YouTube plaatst deze cookie om de bandbreedte van jouw internetverbinding in te schatten en bepaalt op basis daarvan welke video-instellingen voor jou het beste zijn.
yt-remote-connected-devices	oneindig	YouTube plaatst deze cookie om jouw video-voorkeuren bij het afspelen van ingesloten YouTube filmpjes op ons forum te bewaren.
yt-remote-device-id	oneindig	YouTube plaatst deze cookie om vast te stellen op welk type apparaat jij ingesloten YouTube filmpjes op ons forum bekijkt en bepaalt op basis daarvan welke videospeler voor jou het beste is.