Kindermisbruik (algemeen)

[LukaModerator]

DONICIA (23) WERD ALS KIND JARENLANG MISBRUIKT: ‘HIJ ZEI DAT IK DAARDOOR BETERE CIJFERS ZOU HALEN’

Na tien jaar stilte is Donicia Hofman (23) klaar om het verhaal over het seksueel misbruik, dat zij als jong meisje meemaakte, met de wereld te delen.

“Ik ben klaar met de stilte en wil niet langer meer wachten.”

GEWELD
Het seksuele misbruik en geweld vindt plaats vanaf Donicia’s vroege jeugd totdat ze jong volwassen is. “Ik ben in een onveilige situatie opgegroeid. Dan heb ik het niet alleen over seksueel geweld dat mij werd aangedaan, maar ook het geweld dat ik om me heen zag. Gaten in deuren, kasten die gesloopt werden; dingen die je als jong meisje niet hoort te zien.”

Maar dat de omgeving waar ze in opgroeide voor haar onveilig is, heeft Donicia niet altijd geweten. “Ik dacht altijd wel dat ik in een veilige bubbel zat. En ook al merkte ik soms wel dat het niet ging zoals het hoorde, wilde ik die bubbel niet kapotmaken. Dat wil niemand als kind. Je hoort daar op die leeftijd helemaal niet mee bezig te zijn.”

DADER
Wie haar jarenlang heeft misbruikt wil Donicia liever niet zeggen. “Deze persoon heeft me al die tijd verteld dat wat hij deed oké is. Hij deed het volgens hem omdat hij van me houdt en vertelde me dat het me zou helpen geen stress meer te hebben. Door zijn handelingen zou ik volgens hem betere cijfers halen op school. Als je dat jarenlang te horen krijgt, ga je dat geloven.”

Hoe vaak het misbruik plaatsvindt verschilt. “Soms wekelijks, dan weer maandelijks. Ook weleens elke avond. Het klinkt raar om te zeggen, maar als iemand je zo erg het gevoel geeft dat het normaal is, dan zorg je ervoor dat je jouw eigen gevoelens blokkeert. Ik vind het nog steeds moeilijk dat ik het toen heb toegelaten, maar ik wist niet beter.”

Het misbruik door bovengenoemde dader eindigt op het moment dat Donicia ouder wordt en steeds meer begint te beseffen dat wat er met haar gebeurt niet oké is. “Ook liet de dader me merken dat hij spijt had van zijn daden. Zijn schuldgevoel heeft ervoor gezorgd dat het uiteindelijk is gestopt.”

SCHAAMTE
Jaren vol schaamte en trauma volgen. “Ik voelde me nog altijd de dader en niet het slachtoffer. Het idee dat iedereen boos zou worden en me zou laten vallen, klopte uiteindelijk ook wel. Maar niet omdat ik schuldig was aan alles wat me was overkomen. Dat kwam doordat ik me zo hard opstelde naar de buitenwereld dat ik uiteindelijk iedereen afstootte, omdat ik diep van binnen zo beschadigd was.”

VERHAAL
Na jaren in therapie weet ze nu dat zij wél het slachtoffer is. Nu is Donicia eindelijk klaar om haar verhaal aan de buitenwereld te vertellen. “Na alles wat er de afgelopen maanden naar buiten is gekomen rondom het onderwerp misbruik, voelde ik dat ook ik me moest uitspreken. Ik wilde mensen laten weten dat ik dit ook had meegemaakt en dat het moest stoppen.”

FOTOSHOOT
Als Donicia een fotoshoot met fotografe Julia Rotgans wint, besluiten de twee een shoot te doen die het verhaal van de verschrikkelijke gebeurtenissen in haar jeugd weergeeft. “Zodat ik het nog niet hoefde te vertellen in woorden, maar met foto’s. Dat besluit was niet zomaar gemaakt, omdat we beiden wisten dat het een heftig project zou worden.”

“We hebben de fotoserie uiteindelijk If you have seen it all, close your eyes genoemd. Eigenlijk bedoelen we daarmee dat ook als je jouw verhaal vertelt, andere mensen vaak toch hun ogen sluiten. Ik merkte het toen ik de foto’s en mijn verhaal deelde op social media. Het bleef heel erg stil, terwijl ik juist wilde dat het iets teweeg zou brengen. Stilte doet ook pijn. Zelfs sommige vriendinnen van me hebben me nooit iets gestuurd.”

VICTIM BLAMING
Er kwamen wel een aantal reacties; het gros van de mensen was positief, anderen gaven haar alsnog de schuld van alles. “Sommige mensen zeiden dat ik met zoveel mannen heb gedate en sex heb gehad, dat ik het zelf had veroorzaakt. Terwijl het aandacht en liefde zoeken bij mannen juist het gevolg is van het seksueel misbruik dat ik in mijn jeugd heb meegemaakt.”

In de jaren nadat ze eindelijk los is gekomen van het misbruik, heeft Donicia namelijk veel seksuele contacten. “Sommige slachtoffers willen nooit meer sex, sommige slachtoffers juist heel veel. Het ging me nooit om de sex. Ik wilde gewoon liefde en warmte voelen. Dat kreeg ik ook, maar dat duurde meestal maar tien minuten.”

“Het is in die tijd vaker voorgekomen dat jongens verder gingen dan ik wilde. Ik durfde geen ‘nee’ meer te zeggen, omdat het in mijn wereld normaal was dat mannen misbruik maakten van mijn lichaam. Het voelde alsof ik het verdiende en dat dit nu eenmaal is hoe de wereld met vrouwen omgaat.”

“Nu ik een hele lieve vriend heb weet ik dat sex ook iets is wat fijn is. Dat je liefde niet enkel hoeft uit te drukken in sex en dat dat niet de enige manier is om warmte te krijgen. Als dat zo was zou ik ook sex kunnen hebben met mijn vrienden.”

TRAUMA
Het jarenlange misbruik heeft meer lichamelijke en mentale trauma’s achtergelaten. “Als ik veel stress ervaar, gaan mijn botten en spieren verstijven. Daarnaast heb ik een angststoornis opgelopen, waardoor ik – vooral ’s avonds – niet alleen naar buiten durf. Ik ben dan bang dat iemand me zal achtervolgen en me pijn gaat doen.”

“Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Het is geen litteken, maar nog steeds een open wond. Ik hoef maar een artikel te lezen en ik word getriggerd. Het is iets wat ik elke dag met me meedraag en wat ik nog steeds aan het verwerken ben. Ik ben getekend voor het leven.”

OGEN OPENEN
Met het vertellen van haar verhaal hoopt ze de ogen van (potentiële) daders te openen. “Mensen moeten beseffen wat voor impact dit heeft op slachtoffers. Waarom zouden jouw lusten belangrijker zijn dan het mentale welzijn van degene die je dit aandoet? Weet dat dit iemand ongelooflijk kan traumatiseren en dat dat trauma nooit volledig zal verdwijnen.”

Bron: Linda.nl >>

[LukaModerator]

‘Echt snappen dat misbruik effect heeft op het brein en het latere gedrag van kinderen. Daar ligt de uitdaging’
‘Opgroeien in een onveilige omgeving en hoe dit doorwerkt bij kinderen op hun brein, gedrag en hun latere leven. Als je daarvan meer begrijpt en dát echt snapt, kun je veel meer doen als hulpverlener’, aldus Iva Bicanic.

Dr. Iva Bicanic is klinisch psycholoog, hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum van het UMC Utrecht en directeur-bestuurder van het Landelijk Centrum Seksueel Geweld. De relatie tussen seksueel misbruik, geweld en kindermishandeling én de effecten daarvan op latere leeftijd, kan Iva niet vaak genoeg benadrukken. ‘Het belangrijkste is dat we snappen wat het betekent om op te groeien in een onveilige omgeving en de doorwerking daarvan.Dat we gaan zien dat als een meisje van 16 uitdagend gedrag vertoont, manipuleert en bedriegt, dat een gevolg is van jarenlang misbruik. Toen moest ze wel liegen om te kunnen overleven. Nu veroordelen we haar daarom.’

Effecten op brein en gedrag
Volgens Iva ontwikkelen veel kinderen die opgroeien in een onveilige omgeving later problemen op verschillende gebieden. En worden ze vaak zelf slachtoffer of pleger van misbruik, dan wel geweld. ‘Door een onveilige omgeving en slechte jeugdervaringen ontwikkelen jonge slachtoffers een negatief zelfbeeld en vijandelijk wereldbeeld. Ook raakt hun gevoel uitgeschakeld, er ontstaat “emotional numbness”. Dit alles maakt dat zij later over grenzen kunnen gaan, van henzelf of van anderen. Als je als kind gelooft dat je slecht bent, dat het allemaal door jou komt en als je niet terechtkunt bij je ouders, loop je meer kans dat er later nare dingen met je gebeuren.’

‘Als je als kind gelooft dat je slecht bent […] dan loop je meer kans dat er nare dingen met je gebeuren.’

‘Bovendien gaat het brein dat bij jonge kinderen nog sterk in ontwikkeling is, rekening houden met onveiligheid. Ook het stress-systeem raakt ontregeld. Kinderen die opgroeien in chaos, in dreigende en onvoorspelbare omstandigheden waarop ze zelf geen controle hebben en afhankelijk zijn van anderen, zijn altijd gespannen. Deze kinderen groeien, dag in dag uit, op met stress. Dit kan zich wreken in de vorm van angst- en stemmingsproblematiek, maar ook in lichamelijke klachten.’

Heb oog voor ouders
Misbruik en/of negatieve jeugdervaringen werken zelfs door in ouderschap. Iva ziet in haar werk vaak dat als een kind wordt aangemeld, een ouder ook slachtoffer is geweest van geweld. Een ouder is dan nog (ongemerkt) zo belast met het eigen onverwerkt trauma dat deze onvoldoende emotioneel beschikbaar is voor het eigen kind. ‘Er ontbreekt thuis dan iets, en er zijn mensen met slechte bedoelingen die in dat gat willen springen.’ Iva pleit er dan ook sterk voor om oog te hebben voor die ouders die als kind ook tekort zijn gedaan. ‘Dat is niet makkelijk. Maar dit respectvol uitleggen, helpt ouders ook weer verder. We moeten dat gat dichten. Gelukkig is er tegenwoordig veel te bereiken met traumabehandeling, bij zowel kind als ouders.’

‘Deze kinderen groeien, dag in dag uit, op met stress.’

Juist vanwege deze langdurige gevolgen van misbruik en geweld is het van groot belang dat hulpverleners inzicht hebben in de effecten ervan op het brein en gedrag van kinderen. ‘Als je dat als hulpverlener echt snapt, kun je veel betekenen.’

Met steun van het programma ‘Geweld hoort nergens thuis’ is door het Landelijk Centrum Seksueel geweld een informatietool (www.centrumseksueelgeweld.nl/hulp) ontwikkeld. Deze tool helpt slachtoffers van seksueel misbruik – jongeren en volwassenen – om de hulp te vinden die zij nodig hebben. Volgens Iva is er veel hulp beschikbaar, maar weten slachtoffers dit vaak niet te vinden. ‘In die zoektocht biedt de tool ondersteuning. Gelukkig weten steeds meer slachtoffers de informatietool te vinden.’

Bron: Magazines voor de Jeugd >>

[LukaModerator]

Liselotte (25) werd misbruikt: ‘Ik zag mijn vader langslopen terwijl het gebeurde, maar kon niet gillen’

Liselotte (25) is dertien jaar als ze voor het eerst wordt misbruikt. Daarna gebeurt het nogmaals op vakantie. Ze spreekt zich nu uit over haar verleden, in de hoop andere vrouwen hiermee te helpen.

“Er wordt gedaan alsof er geen probleem is, maar het probleem is echt heel groot“, vertelt Liselotte, beter bekend als zangeres Lotte-Lizz.

MISBRUIKT EN EENZAAM
Lotte-Lizz heeft jarenlang moeite met het praten over haar verleden. In haar leven wordt ze meerdere keren seksueel misbruikt en mishandeld. Om het taboe rondom vrouwengeweld te doorbreken, vertelt ze haar verhaal in de hoop andere vrouwen te helpen. “Als ik eenzelfde soort verhaal had gelezen, had ik mij destijds minder alleen gevoeld. Ik had dan niet het idee gehad dat ik de enige was die dit meemaakte”, vertelt de zangeres.

BLOWEN
Lotte-Lizz groeit op in een gezin met een vader en moeder. “Mijn moeder was altijd heel liefdevol. Mijn vader heeft daarentegen zelf een moeilijke jeugd gehad, dus hij vond het heel lastig om mij liefde te geven. Omdat ik die liefde miste, zocht ik dat ergens anders, denk ik”, vertelt ze.

De zangeres is dertien jaar als ze wel eens afspreekt met een paar jongens in Apeldoorn. “Ze zeiden dat ze achttien en negentien waren, maar achteraf waren ze veel ouder.” De zangeres blowt op dat moment wel eens met hen, wanneer een van de jongens haar uitnodigt om bij hem thuis te gaan blowen.

“Toen ik daar was wist ik meteen dat het mis was. Ik moest namelijk ineens naar een andere kamer.” Als dertienjarig meisje komt ze daarna terecht in een groepsverkrachting. “In het begin heb ik mij geprobeerd te verzetten, maar op een gegeven moment geef je jezelf over.”

SCHAAMTE
De schaamte rondom de gebeurtenis is voor haar te groot om er direct met iemand over te praten. Ze loopt daarom een tijdje rond met haar verhaal. Omdat ze veel met haar buurjongen omgaat, besluit ze het hem te vertellen. “Hij heeft mijn verhaal aan mijn ouders verteld en daarna zijn mijn ouders meteen naar de politie gegaan. Ze waren echt ontzettend geschrokken.”

De periode na de verkrachting heeft Lotte-Lizz het erg moeilijk. “Ik ben een hele periode heel angstig geweest. Ik had veel last van nachtmerries, dan kwam mijn moeder mij kalmeren. Het is echt heel heftig geweest.”

JAMAICA
Als Lotte-Lizz veertien jaar is, gaat ze met haar familie op vakantie naar Jamaica. “Het was in een all-inclusive hotel waar ik een paar meisjes had leren kennen met wie ik aan het spelen was. Mijn ouders zaten om de hoek en ik moest naar de wc.” Als Lotte-Lizz naar de wc loopt, wordt ze door een oudere man een verlaten bar ingetrokken. Hij verkracht haar.

“Ik weet nog dat hij in het Engels tegen mij zei: ‘Ik ga je een herinnering geven die je nooit meer zal vergeten’.” Lotte-Lizz vindt het moment dat ze haar vader voorbij zag lopen tijdens de verkrachting, achteraf het ergste moment. “Toen ik mijn vader voorbij zag lopen, wilde ik hem roepen. Maar ik kon het niet meer, gillen. Het was de schaamte.”

Lotte-Lizz houdt de verkrachting lange tijd voor zich, ze durft het niemand te vertellen. “Ik heb gedaan alsof er niks aan de hand was. Mijn ouders hadden al zoveel shit meegemaakt, ik wilde hen niet nog meer pijn doen. Ik heb er nooit wat over verteld.”

HUIDIGE VRIEND
Als de zangeres haar huidige vriend leert kennen, betekent dat een omslag in haar leven. “Lang liep ik met de vragen: ‘Is dit dan sex? Is dit het?’ rond. Hij leerde mij wat liefde is en dat sex leuk kan zijn.” Lotte-Lizz raakt al snel zwanger van haar eerste kindje. “Ik wilde vanaf dat moment echt wat van mijn leven maken. Ik wilde een goede moeder zijn voor mijn kinderen.” De zangeres gaat een paar maanden geleden opnieuw in therapie, ook rondt ze haar opleiding toegepaste psychologie af.

Als artiest wil Lotte-Lizz liedjes schrijven over haar verleden en haar verhaal vertellen om het taboe rondom vrouwengeweld te doorbreken. “Er wordt gedaan alsof er geen probleem is, maar het probleem is echt heel groot”, vertelt ze.

Bron: Linda >>

[LukaModerator]

Slachtoffers van seksueel geweld onder jongeren
Laatste actualisatie: 11 november 2022

In 2020 zijn naar schatting ruim 95.000 meisjes (37,8 procent) en ongeveer 34.500 (13,4 procent) jongens in de leeftijd van 16 of 17 jaar slachtoffer geweest van tenminste een van vorm van seksueel geweld of seksuele intimidatie. Seksueel geweld lijkt vooral in deze leeftijdsgroep veel voor te komen.

Dit blijkt uit analyses uitgevoerd door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen. Zij onderzochten de cijfers uit de Prevalentiemonitor huiselijk geweld en seksueel geweld 2020 dat door het Centraal Bureau voor de Statistiek in opdracht van het WODC is uitgevoerd. De Prevalentiemonitor meet het aantal slachtoffers van één of meer vormen van fysiek seksueel geweld, niet-fysieke seksuele intimidatie, of online seksuele intimidatie. Hiermee wordt een brede definitie gehanteerd, waarbij ook niet-strafbaar seksueel overschrijdend gedrag is meegenomen.

Online seksuele intimidatie komt het meeste voor. 72.000 meisjes (28,5 procent) en 24.000 jongens (9,3 procent) zeggen in de afgelopen twaalf maanden voorafgaand aan het onderzoek hiervan slachtoffer geweest te zijn. Bij online seksuele intimidatie gaat het bijvoorbeeld om het online vragen om seksuele foto’s of filmpjes tegen de wil, het toegestuurd krijgen van naaktfoto’s of seksfilmpjes en met online seksueel kwetsende opmerkingen.

Daarnaast zijn bijna 55.000 meisjes (21,7 procent) en ongeveer 16.500 jongens (6,4 procent) onderworpen aan een vorm van niet-fysieke seksuele intimidatie, zoals seksueel getinte opmerkingen of grapjes, het maken van een naaktfoto of filmpje tegen de wil of het laten zien van billen, borsten of geslachtsdelen.

Naar schatting 35.000 meisjes (13,9 procent) en 8.000 jongens (3 procent) is slachtoffer van een vorm van fysiek seksueel geweld, zoals zoenen tegen de wil, ongewenst op een seksuele manier aangeraakt worden of ernstiger fysiek seksueel geweld zoals verkrachting.

Seksueel geweld in de kinderjaren
Om een beeld te krijgen van het aantal slachtoffers van seksueel geweld onder kinderen op jongere leeftijd (voor het 12e levensjaar) is in de Prevalentiemonitor aan de bevolking die in 2020 16 jaar of ouder was te vragen of ze hiervan slachtoffer zijn geweest in hun kinderjaren. Fysiek seksueel geweld heeft volgens deze gegevens onder 7,9 procent van de meisjes en 2,8 procent van de jongens in de kinderjaren plaatsgevonden. Daarnaast heeft 7,4 procent van de meisjes en 2,3 procent van de jongens niet-fysieke seksuele intimidatie meegemaakt. 3,1 procent van de meisjes en 1 procent van de jongens geeft aan slachtoffer geweest te zijn van online seksuele intimidatie.

De prevalentie van seksueel geweld blijkt significant hoger naarmate kinderen ouder zijn. Vooral in de late puberleeftijd krijgen jongeren veel te maken met seksueel geweld, seksueel overschrijdend gedrag en intimidatie (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Slachtoffers van seksueel geweld geregistreerd bij de politie
In 2021 zijn er bij de politie 3.332 melding van slachtoffers van seksueel geweld tegen kinderen geregistreerd. 2.852 meldingen betroffen meisjes en 480 jongens. Het grootste aandeel meldingen betreft met gemiddeld 63 procent kinderen in de leeftijd van 13 tot en met 17 jaar. 35 procent betreft kinderen in de basisschoolleeftijd en 7 procent betreft kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 3 jaar.

De vorm van het seksueel geweld verschilt per leeftijdsgroep. Zo blijkt uit analyse van de politiecijfers dat slachtoffers tot en met 3 jaar vaker slachtoffer worden van fysiek seksueel misbruik binnen of buiten het gezin, terwijl bij kinderen in de basisschoolleeftijd seksueel misbruik, incest, openbare schennis van de eerbaarheid en aanranding veel voorkomt. Jongeren van 13 tot en met 17 jaar worden vaker slachtoffer van verkrachting en aanranding (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Definitie
Onder seksueel geweld tegen kinderen vallen alle strafbare acties met een seksuele component die gericht zijn tegen een kind. Het gaat bijvoorbeeld om ontucht, verkrachting, grooming of beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik.

Seksueel geweld tegen kinderen komt voor in verschillende vormen. Daarbij kan er sprake zijn van fysiek seksueel contact tussen pleger en slachtoffer. Maar er bestaat ook seksueel geweld zonder fysiek contact. Dit gebeurt vaak online.

In een strikte juridische definitie gaat seksueel geweld tegen kinderen over alle strafwaardige gedragingen met een seksuele component, gepleegd tegen een minderjarige. Seksueel geweld is echter niet altijd goed te onderscheiden van verschijnselen als seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksuele intimidatie. Bij seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksuele intimidatie kan het bijvoorbeeld gaan om het maken van seksueel getinte opmerkingen tegen een minderjarige, of het sturen van ongepaste of ongewenste seksuele berichten via sociale media. Dit soort gedragingen kunnen snel overgaan in seksueel geweld (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Bron: Nederlands Jeugdinstituut >>

[LukaModerator]

Sophie (35) onderging op haar elfde een abortus: ‘De arts vroeg mijn moeder of ik al ongesteld was’

Sophie (35) is getrouwd en moeder van twee zoontjes van zes en vier jaar. Ze onderging op haar elfde een abortus, nadat ze zwanger bleek van de man die haar had verkracht. “In de twee weken verplichte bedenktijd die er toen nog was, heb ik de avondvierdaagse zelfs nog gelopen, dat wilde ik per se.”

“Wat mij is overkomen hoor je altijd als hypothetisch verhaal. Ik zit op Twitter en las het vorig jaar, toen de discussie over abortus vanuit Amerika weer oplaaide, ook regelmatig terug. Na een verkrachting vindt vrijwel iedereen abortus geoorloofd. Ik vind dat het in nog veel meer situatie geoorloofd is: de reden is voor iedereen persoonlijk.”

Verkrachting
“Ik was elf en had bij een vriendinnetje gespeeld. Ik wilde daar blijven eten, maar dat mocht niet van mijn moeder. Aan het einde van de middag fietste ik terug naar huis, de zon scheen – het was zomer. Ik had mijn nieuwe walkman op en hoorde daardoor niets. De man die ik tegenkwam ook niet: ik dacht dat ik hem in de weg fietste en zei nog ‘sorry’.

Toen ik stapvoets ging rijden en mijn koptelefoon afzette, hoorde ik wat hij zei: ‘Neuk me.’ Ik ben meteen keihard gaan trappen, maar hij had me zo te pakken. Hij trok me van mijn fiets en sleurde me mee een steegje tussen garages in. Ik kende mensen die daar woonden en ben gaan roepen, maar ze waren niet thuis.

Ik ben op mijn hoofd geslagen en verkracht, veel heb ik van dat bewuste moment verdrongen. Lang heeft het niet geduurd, maar voor hem wel lang genoeg om het af te maken. Ik weet nog dat hij van me af werd getrokken door iemand die me wél had gehoord. Een vrouw nam me daarna mee haar huis in en zij belde mijn moeder. De man werd ondertussen buiten in een schuur opgesloten, tot de politie kwam.”

Zwanger
“Ik was in shock. Ik kom te laat voor het eten, dacht ik nog. Mijn moeder was in een soortgelijke shock, denk ik, want zij vroeg zich hardop af of ze het gas thuis wel had uitgedraaid. Ik weet nog goed dat ik niet durfde te zeggen wat die man had gezegd. Zulke woorden gebruikten wij thuis niet. Er kwam een ambulance en ik werd naar het ziekenhuis gebracht. Daar ben ik onderzocht op bewijsmateriaal en gehecht. De arts vroeg mijn moeder of ik al ongesteld was. Omdat dit niet het geval was, ging men ervan uit dat ik dus ook wel niet vruchtbaar zou zijn.

Ik was vooral moe en bang. Slachtofferhulp wilde ik niet. Ik wilde er juist níét over praten. Juist níét meer aan denken. School wed ingelicht en mijn juf vertelde het aan de kinderen in mijn klas. Er open over zijn zou mij helpen. Ik vond dat lastig. Er was een jongen die er van alles over wilde weten, terwijl ik het juist zo snel mogelijk wilde vergeten.

De moeheid bleef aanhouden en ik viel ook een paar keer flauw. Dat deed bij mijn moeder de alarmbellen afgaan. Toen zij zwanger was, viel ze ook geregeld flauw. We zijn opnieuw naar het ziekenhuis gegaan, nu voor een inwendige echo, opnieuw een traumatische gebeurtenis voor mij. Dat ik inderdaad zwanger was, kwam amper bij me binnen. Ik kon de informatie niet plaatsen: ik was pas elf en we hadden het thuis nog helemaal niet over voortplanting gehad. Het was een ver-van-mijn-bed-show.”

Abortus
“Mijn ouders gingen in de regelmodus. Ik kan me niet herinneren dat er aan mij gevraagd is of ik een abortus wilde, het werd voor me besloten en dat was goed, want ik overzag het niet. Ik vraag me af of een meisje van elf een zwangerschap kan voldragen en bevalling overleeft. Je lijf is daar nog niet klaar voor. In die tijd was er nog een verplichte bedenktijd van twee weken, ook als je zwanger was geraakt na een verkrachting. We hadden naar de rechtbank gekund om het eerder voor elkaar te krijgen, maar dat zou ook weer heel veel losmaken.

Ik beleefde die twee weken in een roes. Ik heb de avondvierdaagse zelfs nog gelopen, dat wilde ik per se. Onderweg ben ik talloze keren gestopt, omdat ik me niet goed voelde. Niemand wist er dit keer van. Ik liep letterlijk met een groot geheim rond.”

Getekend
“De abortus vond plaats in het ziekenhuis, onder algehele narcose. De arts die mij hielp, was heel vriendelijk, hij stelde me ontzettend op mijn gemak. De eerste tijd na mijn abortus leek het goed met me te gaan. Het duurde nog anderhalf jaar voordat ik voor het eerst ongesteld werd. Van kleins af aan wist ik al dat ik moeder wilde worden, ik ben in die tijd heel bang geweest dat dit door de verkrachting en de abortus niet meer mogelijk was.

Op de middelbare school vertelde ik het een vriendin. Ik gaf haar een briefje waarop ik had geschreven: ‘Wat is het ergste dat je ooit hebt meegemaakt?’ ‘Het overlijden van mijn opa,’ schreef ze terug. Ik vertelde haar daarop mijn verhaal, ook per brief trouwens. Het was te groot voor haar en achteraf gezien snap ik dat ook – we waren veertien. ‘O wat erg,’ reageerde ze. En daar bleef het bij.

Op m’n zestiende ben ik in therapie gegaan. Een jaar later ontmoette ik de man met wie ik nu getrouwd ben en twee kinderen heb. Hij heeft zo veel geduld met mij gehad. De verkrachting heeft mijn jeugd getekend. Ik had een veel vrolijker en open kind kunnen zijn, dat is me afgenomen. De man was ontsnapt uit een psychiatrische kliniek, waar het personeel de avond ervoor een feestje had gehad en was vergeten een deur te sluiten. Of hij nu nog vastzit, weet ik niet.

Als ik langs de plek rijd waar het allemaal gebeurd is, denk ik er nog aan terug. Ik zou mijn kinderen er nooit alleen laten fietsen, de kliniek zit er nog steeds namelijk.

Ik snap pro-life mensen wel, maar beperk je met je mening tot jezelf of tot je eigen situatie. Geen vrouw ondergaat een abortus voor de lol.”

Bron: Flair.NL >>

[LukaModerator]

Hulpverleners en slachtoffers over seksueel kindermisbruik: ‘Het taboe moet worden doorbroken’

‘Je stopt het in een kluis en die zit dan ook écht dicht’. Zo omschrijven misbruikslachtoffers hun ervaringen. En dus is erover praten ontzettend moeilijk. Maar ook hulpverleners zijn vaak verlegen met het onderwerp. Volgens Fetzen de Groot, coördinator bij Centrum Seksueel Geweld Groningen-Drenthe (CSG), moet het taboe doorbroken worden. De Groot: ‘Bij kindermishandeling zeggen we: dat is zo erg, daar moeten we wat aan doen. Bij seksueel kindermisbruik zeggen we: dat is zo erg, dat zal wel niet waar zijn.’

Volgens De Groot komt seksueel kindermisbruik veel vaker voor dan we denken en houden we elkaar voor de gek door er niet over te praten.
‘Seksueel kindermisbruik is zo erg dat mensen de neiging hebben het niet te willen zien’, stelt De Groot. Scholen weten bijvoorbeeld niet hoe ze vermoedens bespreekbaar kunnen maken, maar ook hulpverleners weten vaak niet wat te doen. De Groot: ‘Verslaving, schulden en huiselijk geweld: naar al die onderwerpen wordt gevraagd. Maar niet naar seksueel misbruik.’

Topje van de ijsberg
Michel van Vliet is kinderarts in het UMCG. Per jaar ziet hij zo’n veertig tot vijftig kinderen die te maken hebben gehad met seksueel misbruik. Het is volgens hem slechts het ‘topje van de ijsberg’.

Als het misbruik minder dan zeven dagen geleden is, kan er – als het slachtoffer dat wil – sporenonderzoek worden gedaan door een forensisch arts. De kinderarts kijkt of er verwondingen zijn, maar onderneemt ook actie om seksueel overdraagbare aandoeningen of zwangerschap te voorkomen.
Daarna wordt er gekeken welke verdere hulpverlening er nodig is. Voor het kind, maar zeker ook voor de ouders. Van Vliet: ‘Wij zien bijvoorbeeld ook gevallen waarbij een 14-jarige zijn jongere zusje misbruikt. Dan kom je uit bij een hele andere organisatie dan wanneer een 17-jarige in het uitgaansleven is aangerand.’

Tenzij er duidelijk schade is, is het volgens Van Vliet heel moeilijk vast te stellen of een kind werkelijk misbruikt is. ‘Aan één op de drie kinderen die misbruikt wordt, zie je helemaal niets af. Niet lichamelijk, maar ook niet in het gedrag.’

Van Vliet gaat altijd af op het verhaal van het kind en de ouders: ‘Het maakt niet uit of het wel of niet plaatsgevonden heeft. Als iets in het hoofd van iemand plaatsgevonden heeft, dan speelt er een probleem en dan moeten we dat oplossen.’

Misbruikt door opa
Miranda Hoekstra (24) werd als kind jarenlang seksueel misbruikt door haar opa. Vlak voor haar achttiende verjaardag durfde ze het aan haar ouders te vertellen. Hoekstra: ‘Ik liep op heel veel gebieden vast. Ik kon het niet langer met me meedragen, toen heb ik het op tafel gegooid.’

Haar ouders geloven haar meteen. Hoekstra doet aangifte, haar opa wordt veroordeeld tot drie jaar cel waarvan een jaar voorwaardelijk. Ook Hoekstra merkt dat seksueel misbruik nog altijd een onderwerp is waar we moeilijk over praten. ‘Ik merk dat wanneer ik over mijn achtergrond vertel, mensen niet goed weten hoe ze erop moeten reageren.’

Ik heb ervoor gekozen om open te zijn, zo hoop ik anderen te kunnen helpen
Miranda Hoekstra

No need to hide
‘Ik was ongeveer veertien jaar toen ik erachter kwam dat wat er mij gebeurde, niet klopte’, vertelt Hoekstra. ‘Ik ben toen op internet op zoek gegaan naar informatie, en wat er zou gebeuren als ik het zou vertellen.’ Online kwam ze alleen verhalen tegen van mensen bij wie het niet goed was gegaan, doordat ze niet werden geloofd of families uit elkaar vielen. ‘Had ik positieve verhalen gehoord, dan had mij dat misschien wel overgehaald het toen al te vertellen.’

Ze hoopt dat andere geluid nu zelf te laten horen. ‘Ik heb ervoor gekozen om open te zijn, zo hoop ik anderen te kunnen helpen.’ Hoekstra richtte de stichting no need to hide op, een buddy-project waarin ervaringsdeskundigen gekoppeld worden aan slachtoffers. Ze wil laten zien dat het, ook na zo’n ervaring, goed met je kan gaan: ‘Juist die positieve verhalen heb ik gemist.’

Traumateam
Anne Koning is GZ-psycholoog, ze werkt als gedragswetenschapper en behandelaar bij het traumateam van jeugdhulporganisatie Elker. Dit team helpt kinderen en (pleeg)ouders die te maken hebben gehad met trauma’s, zoals huiselijk geweld. Daar hoort ook seksueel misbruik bij.

De impact van dit misbruik is volgens Koning enorm. Kinderen kunnen fors getraumatiseerd raken door het misbruik. Hoe die impact zich uit, verschilt per kind. ‘Sommige kinderen doen alles om maar lief gevonden te worden. Met anderen is geen land meer te bezeilen.’

Met verschillende vormen van therapie worden kinderen geholpen om de traumatische gebeurtenissen te verwerken. ‘Sommige kinderen kunnen praten over wat er is gebeurd. Andere kinderen zijn zo ontregeld dat ze onder tafel kruipen en helemaal niks meer zeggen.’

Speltherapie
Een vorm van therapie die goed werkt bij jonge kinderen is speltherapie. In de spelkamer staan allerlei spelmaterialen die kunnen helpen om met een kind in gesprek te komen. Koning: ‘Spel is ook een gesprek, maar dan een gesprek zonder woorden. Op die manier kan een kind ons toch vertellen wat er in hem of haar omgaat.’ Dat kan heel letterlijk zijn door gebeurtenissen uit te beelden met Playmobil. Andere kinderen vinden het fijn om een hut te bouwen, een veilige plek waarin ze wel durven te vertellen.’

Sommige kinderen zijn volgens Koning zo ontregeld dat ze niet meer kunnen voelen. Door bijvoorbeeld te spelen met zand of water, ervaren ze het verschil tussen koud of warm en hard of zacht. ‘Voordat je met hen kunt praten over wat ze hebben meegemaakt en wat ze voelden, moeten ze eerst leren herkennen wat die emoties zijn.’

Tegelijk met de kinderen worden ook de (pleeg)ouders van het kind geholpen. ‘Je ziet vaak dat ouders in paniek raken. Het is ontzettend belangrijk om hen te steunen zodat er ze voor hun kind kunnen zijn.’

Nooit helemaal over
‘Als een kind kan vertellen wat het heeft meegemaakt, zonder dat het daarbij overspoeld raakt door emoties, dan zijn we klaar’, vertelt Koning. Toch betekent afsluiting van de therapie niet dat het ‘over’ is. Koning: ‘We hebben helaas geen gummetje waarmee we de herinneringen uit het brein kunnen wegvegen.’ Soms ziet ze kinderen op latere leeftijd terug, bijvoorbeeld in de pubertijd. ‘Bij bepaalde life-events speelt het trauma weer op, en dan moet je daar iets mee.’

Ook Hoekstra herkent dat: ‘Begin dit jaar is mijn relatie uitgegaan. Ik merk dat ik me kwetsbaar voel nu ik weer alleen ben.’ Vorige week zag ze haar opa en oma voor het eerst in jaren terug. Het oudere echtpaar had haar via een bemiddelingsbureau benaderd. Hoekstra: ‘In eerste instantie schrok ik, ik vroeg me af wat ik eruit kon halen.’ Toch gaat ze. ‘Mijn ouders wonen nog altijd in hetzelfde dorp. Als ik daarheen ga, merk ik dat ik gespannen ben. Ik ga niet snel even naar de winkel uit angst om ze tegen te komen.’

De vragen waarmee ik jarenlang in mijn hoofd zat, heb ik nu aan hem kunnen stellen. Dat geeft rust
Miranda Hoekstra

Vanaf het moment dat haar opa binnenkwam, viel die angst weg. ‘In mijn hoofd had ik altijd het beeld van iemand die gevaarlijk was, nu zag ik dat deze oude man helemaal geen bedreiging meer is.’ De man die haar altijd in zijn macht leek te hebben en haar met zijn blik uit kon kleden, was niet langer een gevaar.

‘Hij heeft oprecht zijn excuses aangeboden. Dat voelde toch wel als een opluchting, en een bevestiging dat ik gelijk heb gehad.’ In de rechtszaak had haar opa verschillende feiten ontkend. Hoekstra: ‘Je gaat dan toch aan jezelf twijfelen.’ Het gesprek werkte voor haar dan ook bevrijdend. ‘De vragen waarmee ik jarenlang in mijn hoofd zat, heb ik nu aan hem kunnen stellen. Dat geeft rust.’

Zorg dat je kind weerbaar is
‘Het kan jouw kind ook overkomen’, zegt De Groot. ‘We denken dat we het wel in de gaten hebben, maar dat is niet zo.’ De plegers herken je niet aan de buitenkant, het kan ook die aardige vader of grappige buurman zijn. Kinderen die seksueel misbruikt zijn, doen er vaak alles aan om dit te verbergen. Uit loyaliteit richting de pleger, uit schaamte, of omdat ze het gevoel hebben zelf verantwoordelijk te zijn.

‘Zorg dat je kind seksueel weerbaar is’, stelt kinderarts Van Vliet. Dat betekent dat seksuele voorlichting begint wanneer je kind drie jaar is. ‘Gesprekken over welke plekken van jou zijn, en dat mensen daar niet aan mogen zitten. Dat je papa en mama knuffelt, maar een vreemde niet. Dat zijn de eerste stappen.’ Koning: ‘Leer een kind dat het grenzen aan mag geven. Als het geen kus of knuffel wil, is dat oké.’

Wanneer een slachtoffer geen hulp krijgt, is de kans dat het wéér te maken krijgt met misbruik groot. Daarom is het zo belangrijk dat je ermee naar voren durft te komen, stelt Van Vliet. ‘Daders ruiken het als het ware dat je kwetsbaar bent.’

Ook Hoekstra hoopt dat jongens en meiden die seksueel misbruik meemaken het durven te vertellen: ‘Je hoeft het niet alleen te doen. Er is hulp, als je het taboe doorbreekt.’

Bron: RTV Noord >>

[LukaModerator]

Chanice (31) is in haar jeugd seksueel misbruikt: ‘Had het weggestopt, maar na het ongeluk kwam alles naar boven’

In onze nieuwe rubriek Leven op z’n kop gaan we in gesprek met mensen die iets hebben meegemaakt wat de koers van hun leven drastisch veranderde. Een tragisch ongeluk, afkicken van een verslaving of het verlies van een kind. Deze week: de 31-jarige Chanice, die seksueel misbruik uit haar jeugd lang wegstopte, maar na een ongeluk kwam alles naar boven.

Naam: Chanice
Leeftijd: 31
Gebeurtenis: door een ongeluk kwamen herinneringen van seksueel misbruik uit haar jeugd naar boven
Levensmotto: alles is mogelijk

Leven op z’n kop: Chanice is in haar jeugd seksueel misbruikt
„Ik heb een moeilijke jeugd gehad en ben in mijn pubertijd misbruikt door een familielid”, valt Chanice via de telefoon meteen met de deur in huis. Ze spreekt krachtig en bevestigt daarmee één van de eerste dingen die ze zegt meteen: „Transforming pain into power.” Het misbruik zorgde er namelijk voor dat ze ‘in de overlevingsstand’ ging. „Ik verdoofde mezelf vooral, ik zocht een uitweg. Heel veel feesten, drinken, eigenlijk constant op zoek naar afleidingen. Dat ging goed en viel ook niet zo op vanwege de leeftijd, dat soort dingen zijn wat normaler als je een puber bent.”

Ze is namelijk pas 14 als een familielid haar misbruikt. Chanice: „Ik was dronken, zo erg dat ik moest overgeven. Toen ik merkte dat een familielid dat mij naar bed zou brengen, mij niet aan het instoppen was, maar misbruik maakte van mij en de situatie, raakte ik volledig in shock.”

„Ik was heel erg verward en zelf lichamelijk nog niet klaar om seks te hebben. Met mijn vriendjes van toentertijd zoende ik alleen. Die normale speelse ontdekking is mij ontnomen. Ik wist helemaal niet zo goed wat er gebeurde. Uiteindelijk is er geen penetratie geweest, maar ik was in shock. Ik begreep niet helemaal wat er nou gebeurde, ik trad letterlijk een aantal keer buiten mijn lichaam. Soms viel ik in slaap, maar ik wist ook niet wat seks precies inhield. De dag erna was ik vooral bezig met of ik het nou gedroomd had of niet, en of ik bijvoorbeeld zwanger kon zijn.”

‘Ik wilde weten of ik zwanger kon zijn’
Met haar verhaal gaat ze naar een leeftijdsgenootje, een vriendin van wie ze wist dat zij al wel seksueel actief was. Ze voelde dat ze niet kon vertellen dat dit haar was overkomen en met wie, dus verzon ze een verhaal. „Ik wilde vooral weten of ik een morning after-pil moest halen of zoiets”, vertelt Chanice. „Dus verzon ik een verhaal dat ik twee vreemden op straat had zien doen wat mij was overkomen. Maar zij merkte wel dat er iets niet klopte, het werd een heel warrig verhaal. Wat moet je daar als leeftijdsgenoot ook mee? Ik adviseer daarom altijd om je verhaal te doen bij een volwassene die je vertrouwt.”

Op dat moment weet Chanice niet waarheen te gaan met wat haar is overkomen, dus houdt ze het bij zich. Ze doet van alles om het te onderdrukken, afleiding te zoeken. „Je trekt onbewust mensen aan die, ondanks dat er niet over gesproken werd, ook pijn met zich meedragen. Toen ik jaren later eenmaal openbaar mijn verhaal deed, heb ik het er met de mensen uit die tijd nog weleens over gehad. Het bleek dat vrijwel iedereen een verhaal met zich meedroeg, ondanks dat we het daar niet over hadden. We waren vooral bezig met plezier maken.”

Ik was heel erg verward en zelf nog helemaal niet met seks bezig.

Het duurt 14 jaar voordat Chanice het aan haar familie vertelt. 28 jaar was ze toen, nog maar drie jaar geleden. „In de tussentijd waren er wel een paar vriendinnen die ik langzaam had ingelicht, want dat moest eruit”, vertelt ze. „Ik ging eigenlijk gewoon door in het leven. Toen werd ik op de fiets aangereden door een auto en kon ik lichamelijk niks meer. Het ongeluk zelf was niet eens zo heftig, ik werd door een auto geschept. Maar ook daar was ik weer in shock. Ik ben gewoon opgestaan, doorgegaan. Toen heb ik zelfs nog die bestuurder getroost.” Maar het is juist die shockreactie die Chanice later zou bevrijden.

‘Moest accepteren dat mijn lichaam niet meer werkte’

In eerste instantie, nadat ze was aangereden door de auto, ging ze gewoon aan het werk. Ze werkte als kapper, maar de reguliere werkzaamheden gingen niet. Andere werkzaamheden die ze kreeg aangeboden, waren ook te veeleisend. Toen de adrenaline eenmaal was uitgewerkt, voelde ze flinke pijn in haar nek en rug. Chanice: „Na een tijdje moest ik accepteren dat mijn lichaam niet meer werkte. Ik kon niks meer, alles van de afgelopen jaren kwam eruit. Mijn lichaam merkte bij de shock die ik tijdens het ongeluk ervoer ‘hé, dit hebben we al eens meegemaakt’. Die onmacht, dat je jezelf niet kunt verweren of beschermen. Dat heeft alles losgemaakt.”

Door deze situatie komt ze in contact met lichamelijke en mentale therapieën. „Toen is het balletje gaan rollen om te kijken van: wat is er in mijn jeugd gebeurd? Ik vond de verbinding tussen lichaam en geest heel interessant, en hoeveel klachten je zelf kunt veroorzaken door stress, gedachten en trauma dat in je lichaam zit opgeslagen.”

De zoektocht naar een therapeut die bij haar past, is voor Chanice geen makkelijke. „Als ik een therapeut sprak en maar een heel klein deel van mijn leven vertelde, was het meteen ‘oh, wat heftig’. Toen dacht ik ‘dan hoef ik daar niet het hele verhaal tegen te gaan vertellen’.” Uiteindelijk komt ze wel de juiste match tegen, een haptotherapeut, die werkte met lichaam, gevoel en lichte aanrakingen. „Ik heb haar pas na een jaar of anderhalf jaar verteld dat ik in mijn jeugd misbruikt ben”, vertelt Chanice.

„Het duurde zo lang, omdat we nog zoveel andere dingen moesten bespreken en behandelen. De overgang van een gezond lichaam naar ‘ik kan niks’. Mijn therapeut moest me zelfs een keer ophalen voor een behandeling, omdat ik gewoon in elkaar zakte, ik kon niet meer lopen.” Ze ging van iemand die zich nooit ziekmeldde en zelfs na het ongeluk op haar werk verscheen, naar iemand die moest bewijzen dat haar klachten wel echt waren.

Connectie tussen lichaam en geest
Toch noemt Chanice het ongeluk het beste wat haar is overkomen. „Als het ongeluk niet was gebeurd, had ik waarschijnlijk nog met tunnelvisie geleefd. Door het ongeluk is mijn interesse in de connectie tussen lichaam en geest gewekt.” Uiteindelijk schoolt ze zichzelf om tot holistisch coach, en trok ze naar eigen zeggen vooral mensen aan met een soortgelijke geschiedenis: mensen met een jeugdtrauma. „Zij waren een soort spiegels voor mij.”

Waar het bij Chanice zelf zeker een jaar duurde voordat ze zich comfortabel genoeg voelde om het seksueel misbruik uit haar verleden te delen, merkte ze dat dat bij haar eigen klanten een stuk sneller ging. „Dat vond ik heel bijzonder. In mijn ogen is seksueel misbruik één van de grootste dingen die je kunt delen, vooral als het in de familiesfeer is gebeurd. Je vertelt eerder dat je geslagen bent als kind. Het is een taboe, er hangt schaamte omheen en je wilt het zelf zo diep mogelijk wegstoppen.” Ook noemt ze dat veel slachtoffers van seksueel misbruik een onveilig gevoel met zich meedragen. Dat gevoel wordt dan zo normaal, dat ze pas doorhebben dat ze dat bij zich droegen, als ze eruit zijn.

Nu werkt Chanice dus zelf als therapeut, op een holistische manier. „Dat betekent dat ik echt naar lichaam, geest en spiritualiteit kijk. Het is een combinatie van reiki, haptotherapie, maar ook ademhaling en familieopstellingen. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat ik een bepaald type klant aantrek in de praktijk, en ben ik me ook gaan specialiseren in seksueel trauma.”

In mijn ogen is seksueel misbruik één van de grootste dingen die je kunt delen, vooral als het in de familiesfeer is gebeurd. Je vertelt eerder dat je geslagen bent als kind.

Om meer aandacht te vragen voor seksueel trauma, nam ze onlangs een video op bij de Erasmusbrug. „Daarin vertelde ik dat één op de drie vrouwen en één op de vijf mannen seksueel is misbruikt. ‘En ik ben er daar één van’, zei ik. Als ik het namelijk aan mensen vertelde, waren zij echt verbaasd. Ze zeiden: ‘Je ziet het niet aan jou, je lacht, je lijkt een leuk leven te hebben, je lijkt zo sterk’. Maar van binnen vrat dat verleden aan mij. Het is een litteken dat niet weg gaat”, vertelt Chanice.

Helen van seksueel misbruik
Chanice wilde niet alleen bereiken dat mensen opener zouden zijn over misbruik, maar dat ze ook actie ondernemen om er iets mee te doen. „Het moet eruit”, zegt ze resoluut. „Het is niet genoeg om het alleen te erkennen. Dat is al heel wat, maar het heeft zo’n groot litteken achtergelaten, je moet daar iets mee. Het is bevrijdend om daarvan te helen.”

Voor Chanice is dat dubbel en dwars zo gebleken. Haar leven nu is compleet anders dan voor het ongeluk. „Ik heb mentale vrijheid, ik heb lichamelijke vrijheid. Ik luister heel goed naar mijn lichaam nu, iets dat ik voorheen niet kon. Nu kan ik me emotioneel veel beter verwoorden. Als iemand vroeger aan mij vroeg ‘wat voel je?’, dan was ik gewoon een ijsklontje, zonder gezichtsuitdrukking.” Ook zijn de relaties met de mensen om haar heen verbeterd, verdiept. „Ik doe eigenlijk niks in het leven waar ik geen zin in heb of wat moet.”

Bron: Metro Nieuws >>

[ModeratorBeheer]

Monitor Seksueel geweld tegen kinderen 2018-2022

Uit meldingen bij de politie blijkt dat seksueel geweld tegen kinderen in meer dan de helft (58%) van de gevallen plaatsvindt in een woning. Dit blijkt uit de nieuwe Monitor seksueel geweld tegen kinderen 2018-2022 die vandaag verschijnt. Het is hiermee aannemelijk dat de dader in veel gevallen een familielid of bekende van het slachtoffer is. Dit maakt het voor slachtoffers moeilijk om er over te praten en ermee naar buiten te komen. “Er is de afgelopen tijd terecht veel aandacht geweest voor seksueel geweld dat zich afspeelt op de werkvloer, bij sportclubs en in de publieke ruimte, maar de grote groep die slachtoffer wordt in de thuissfeer mag niet uit het oog raken. Juist omdat de schade hier het grootst kan zijn”, aldus Conny Rijken, Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen.

Download in Nederlands: ‘Monitor Seksueel geweld tegen kinderen 2018-2022’
PDF document | 140 pagina’s | 4,6 MB

Publicatie | 13-12-2023

Vormen van seksueel geweld in de thuissfeer
Uit registratiecijfers van de politie blijkt dat het seksueel geweld tegen kinderen dat plaatsvindt in een woning onder meer bestaat uit incest, verkrachting, sexting en aanranding. Uit eerder onderzoek van de Nationaal Rapporteur bleek dat bij ruim een derde van de veroordelingen voor seksueel geweld tegen kinderen sprake was van een familieband tussen dader en slachtoffer. Waarschijnlijk gaat het in deze cijfers nog om een onderschatting, omdat bekend is dat slachtoffers van incest, meer nog dan slachtoffers van ander seksueel geweld, vaak veel moeite hebben hierover te praten.

Verdachten vaak jonger dan 21 jaar
Veel verdachten van seksueel geweld tegen kinderen zijn jonger dan 21 jaar (38%). Deze jonge verdachten maken vaak leeftijdsgenoten tot slachtoffer. Bij delicten met verdachten die jonger zijn dan 21 jaar en minder dan 5 jaar met hun slachtoffers schelen, komt verkrachting het meeste voor, gevolgd door sexting en aanranding. Het seksueel geweld dat tussen kinderen onderling plaatsvindt, onderstreept volgens Rijken het belang van goede relationele en seksuele vorming voor alle kinderen, passend bij hun leeftijd.

“Goede voorlichting voor kinderen over seksualiteit draagt bij aan een gezonde seksuele ontwikkeling en is belangrijk in de preventie van seksueel geweld tegen kinderen, zowel in de offline als online wereld. Zo is het belangrijk dat ze leren wat het betekent om respectvol met elkaar om te gaan, de grenzen van anderen te herkennen en te respecteren en wat te doen wanneer anderen hun grenzen overschrijden. Scholen hebben hierin een belangrijke rol.”

Belang van relationele en seksuele vorming
Het is belangrijk dat ouders er vanuit kunnen gaan dat scholen werken met bewezen effectieve interventies, vooral gezien de maatschappelijke discussie rond dit thema. Zo ontstond er tijdens de Week van de Lentekriebels in maart 2023 onrust onder ouders, in de politiek en in de media over de invulling van de relationele en seksuele vorming die scholen aan hun leerlingen meegeven. Foutieve aannames over wat er tijdens deze lessen met kinderen besproken wordt, ondermijnen het draagvlak voor de seksuele en relationele vorming op scholen. Om die reden is het belangrijk dat de minister van Primair en Voortgezet Onderwijs actief onjuiste beeldvorming hierover weerlegt en het belang van relationele en seksuele vorming op scholen blijft uitdragen, vindt de Nationaal Rapporteur.

Inzetten op een multidisciplinaire aanpak
De Nationaal Rapporteur beveelt de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport aan om het samenwerkingsverband tussen ziekenhuizen, GGD, GGZ, politie en Slachtofferhulp Nederland, ondergebracht bij het CSG, te versterken. Dit met het doel de multidisciplinaire aanpak en hulpverlening aan (minderjarige) slachtoffers van seksueel geweld in Nederland te verbeteren. Inspiratie kan worden geput uit modellen in andere landen, met name het Belgische model, dat positieve resultaten heeft behaald en gebaseerd is op centraal gefinancierde fysieke centra met inloopmogelijkheden, interne verhoorkamers en consultatieruimtes. Intensieve samenwerking tussen verschillende partijen uit de strafrechtketen en de hulpverlening onder één dak kan zowel de aanpak van seksueel geweld als het bieden van passende hulp aan slachtoffers bevorderen.

Bron: Nationaal rapporteur mensenhandel en Seksueel Geweld tegen kinderen >>

[MarkModerator]

De harde realiteit van kindermisbruik, podcast met Prof. Peter Adriaenssens

[MarkModerator]

Dit webinar, met de titel ‘Hij/zij was ook lief’ gaat over positieve en dubbele gevoelens bij seksueel misbruik. Iva Bicanic van het Centrum Seksueel Geweld vertelt hier in deze presentatie meer over.

[Auteur]

Reacties