Kindermisbruik (algemeen)

[LukaModerator]

DONICIA (23) WERD ALS KIND JARENLANG MISBRUIKT: ‘HIJ ZEI DAT IK DAARDOOR BETERE CIJFERS ZOU HALEN’

Na tien jaar stilte is Donicia Hofman (23) klaar om het verhaal over het seksueel misbruik, dat zij als jong meisje meemaakte, met de wereld te delen.

“Ik ben klaar met de stilte en wil niet langer meer wachten.”

GEWELD
Het seksuele misbruik en geweld vindt plaats vanaf Donicia’s vroege jeugd totdat ze jong volwassen is. “Ik ben in een onveilige situatie opgegroeid. Dan heb ik het niet alleen over seksueel geweld dat mij werd aangedaan, maar ook het geweld dat ik om me heen zag. Gaten in deuren, kasten die gesloopt werden; dingen die je als jong meisje niet hoort te zien.”

Maar dat de omgeving waar ze in opgroeide voor haar onveilig is, heeft Donicia niet altijd geweten. “Ik dacht altijd wel dat ik in een veilige bubbel zat. En ook al merkte ik soms wel dat het niet ging zoals het hoorde, wilde ik die bubbel niet kapotmaken. Dat wil niemand als kind. Je hoort daar op die leeftijd helemaal niet mee bezig te zijn.”

DADER
Wie haar jarenlang heeft misbruikt wil Donicia liever niet zeggen. “Deze persoon heeft me al die tijd verteld dat wat hij deed oké is. Hij deed het volgens hem omdat hij van me houdt en vertelde me dat het me zou helpen geen stress meer te hebben. Door zijn handelingen zou ik volgens hem betere cijfers halen op school. Als je dat jarenlang te horen krijgt, ga je dat geloven.”

Hoe vaak het misbruik plaatsvindt verschilt. “Soms wekelijks, dan weer maandelijks. Ook weleens elke avond. Het klinkt raar om te zeggen, maar als iemand je zo erg het gevoel geeft dat het normaal is, dan zorg je ervoor dat je jouw eigen gevoelens blokkeert. Ik vind het nog steeds moeilijk dat ik het toen heb toegelaten, maar ik wist niet beter.”

Het misbruik door bovengenoemde dader eindigt op het moment dat Donicia ouder wordt en steeds meer begint te beseffen dat wat er met haar gebeurt niet oké is. “Ook liet de dader me merken dat hij spijt had van zijn daden. Zijn schuldgevoel heeft ervoor gezorgd dat het uiteindelijk is gestopt.”

SCHAAMTE
Jaren vol schaamte en trauma volgen. “Ik voelde me nog altijd de dader en niet het slachtoffer. Het idee dat iedereen boos zou worden en me zou laten vallen, klopte uiteindelijk ook wel. Maar niet omdat ik schuldig was aan alles wat me was overkomen. Dat kwam doordat ik me zo hard opstelde naar de buitenwereld dat ik uiteindelijk iedereen afstootte, omdat ik diep van binnen zo beschadigd was.”

VERHAAL
Na jaren in therapie weet ze nu dat zij wél het slachtoffer is. Nu is Donicia eindelijk klaar om haar verhaal aan de buitenwereld te vertellen. “Na alles wat er de afgelopen maanden naar buiten is gekomen rondom het onderwerp misbruik, voelde ik dat ook ik me moest uitspreken. Ik wilde mensen laten weten dat ik dit ook had meegemaakt en dat het moest stoppen.”

FOTOSHOOT
Als Donicia een fotoshoot met fotografe Julia Rotgans wint, besluiten de twee een shoot te doen die het verhaal van de verschrikkelijke gebeurtenissen in haar jeugd weergeeft. “Zodat ik het nog niet hoefde te vertellen in woorden, maar met foto’s. Dat besluit was niet zomaar gemaakt, omdat we beiden wisten dat het een heftig project zou worden.”

“We hebben de fotoserie uiteindelijk If you have seen it all, close your eyes genoemd. Eigenlijk bedoelen we daarmee dat ook als je jouw verhaal vertelt, andere mensen vaak toch hun ogen sluiten. Ik merkte het toen ik de foto’s en mijn verhaal deelde op social media. Het bleef heel erg stil, terwijl ik juist wilde dat het iets teweeg zou brengen. Stilte doet ook pijn. Zelfs sommige vriendinnen van me hebben me nooit iets gestuurd.”

VICTIM BLAMING
Er kwamen wel een aantal reacties; het gros van de mensen was positief, anderen gaven haar alsnog de schuld van alles. “Sommige mensen zeiden dat ik met zoveel mannen heb gedate en sex heb gehad, dat ik het zelf had veroorzaakt. Terwijl het aandacht en liefde zoeken bij mannen juist het gevolg is van het seksueel misbruik dat ik in mijn jeugd heb meegemaakt.”

In de jaren nadat ze eindelijk los is gekomen van het misbruik, heeft Donicia namelijk veel seksuele contacten. “Sommige slachtoffers willen nooit meer sex, sommige slachtoffers juist heel veel. Het ging me nooit om de sex. Ik wilde gewoon liefde en warmte voelen. Dat kreeg ik ook, maar dat duurde meestal maar tien minuten.”

“Het is in die tijd vaker voorgekomen dat jongens verder gingen dan ik wilde. Ik durfde geen ‘nee’ meer te zeggen, omdat het in mijn wereld normaal was dat mannen misbruik maakten van mijn lichaam. Het voelde alsof ik het verdiende en dat dit nu eenmaal is hoe de wereld met vrouwen omgaat.”

“Nu ik een hele lieve vriend heb weet ik dat sex ook iets is wat fijn is. Dat je liefde niet enkel hoeft uit te drukken in sex en dat dat niet de enige manier is om warmte te krijgen. Als dat zo was zou ik ook sex kunnen hebben met mijn vrienden.”

TRAUMA
Het jarenlange misbruik heeft meer lichamelijke en mentale trauma’s achtergelaten. “Als ik veel stress ervaar, gaan mijn botten en spieren verstijven. Daarnaast heb ik een angststoornis opgelopen, waardoor ik – vooral ’s avonds – niet alleen naar buiten durf. Ik ben dan bang dat iemand me zal achtervolgen en me pijn gaat doen.”

“Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Het is geen litteken, maar nog steeds een open wond. Ik hoef maar een artikel te lezen en ik word getriggerd. Het is iets wat ik elke dag met me meedraag en wat ik nog steeds aan het verwerken ben. Ik ben getekend voor het leven.”

OGEN OPENEN
Met het vertellen van haar verhaal hoopt ze de ogen van (potentiële) daders te openen. “Mensen moeten beseffen wat voor impact dit heeft op slachtoffers. Waarom zouden jouw lusten belangrijker zijn dan het mentale welzijn van degene die je dit aandoet? Weet dat dit iemand ongelooflijk kan traumatiseren en dat dat trauma nooit volledig zal verdwijnen.”

Bron: Linda.nl >>

[LukaModerator]

‘Echt snappen dat misbruik effect heeft op het brein en het latere gedrag van kinderen. Daar ligt de uitdaging’
‘Opgroeien in een onveilige omgeving en hoe dit doorwerkt bij kinderen op hun brein, gedrag en hun latere leven. Als je daarvan meer begrijpt en dát echt snapt, kun je veel meer doen als hulpverlener’, aldus Iva Bicanic.

Dr. Iva Bicanic is klinisch psycholoog, hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum van het UMC Utrecht en directeur-bestuurder van het Landelijk Centrum Seksueel Geweld. De relatie tussen seksueel misbruik, geweld en kindermishandeling én de effecten daarvan op latere leeftijd, kan Iva niet vaak genoeg benadrukken. ‘Het belangrijkste is dat we snappen wat het betekent om op te groeien in een onveilige omgeving en de doorwerking daarvan.Dat we gaan zien dat als een meisje van 16 uitdagend gedrag vertoont, manipuleert en bedriegt, dat een gevolg is van jarenlang misbruik. Toen moest ze wel liegen om te kunnen overleven. Nu veroordelen we haar daarom.’

Effecten op brein en gedrag
Volgens Iva ontwikkelen veel kinderen die opgroeien in een onveilige omgeving later problemen op verschillende gebieden. En worden ze vaak zelf slachtoffer of pleger van misbruik, dan wel geweld. ‘Door een onveilige omgeving en slechte jeugdervaringen ontwikkelen jonge slachtoffers een negatief zelfbeeld en vijandelijk wereldbeeld. Ook raakt hun gevoel uitgeschakeld, er ontstaat “emotional numbness”. Dit alles maakt dat zij later over grenzen kunnen gaan, van henzelf of van anderen. Als je als kind gelooft dat je slecht bent, dat het allemaal door jou komt en als je niet terechtkunt bij je ouders, loop je meer kans dat er later nare dingen met je gebeuren.’

‘Als je als kind gelooft dat je slecht bent […] dan loop je meer kans dat er nare dingen met je gebeuren.’

‘Bovendien gaat het brein dat bij jonge kinderen nog sterk in ontwikkeling is, rekening houden met onveiligheid. Ook het stress-systeem raakt ontregeld. Kinderen die opgroeien in chaos, in dreigende en onvoorspelbare omstandigheden waarop ze zelf geen controle hebben en afhankelijk zijn van anderen, zijn altijd gespannen. Deze kinderen groeien, dag in dag uit, op met stress. Dit kan zich wreken in de vorm van angst- en stemmingsproblematiek, maar ook in lichamelijke klachten.’

Heb oog voor ouders
Misbruik en/of negatieve jeugdervaringen werken zelfs door in ouderschap. Iva ziet in haar werk vaak dat als een kind wordt aangemeld, een ouder ook slachtoffer is geweest van geweld. Een ouder is dan nog (ongemerkt) zo belast met het eigen onverwerkt trauma dat deze onvoldoende emotioneel beschikbaar is voor het eigen kind. ‘Er ontbreekt thuis dan iets, en er zijn mensen met slechte bedoelingen die in dat gat willen springen.’ Iva pleit er dan ook sterk voor om oog te hebben voor die ouders die als kind ook tekort zijn gedaan. ‘Dat is niet makkelijk. Maar dit respectvol uitleggen, helpt ouders ook weer verder. We moeten dat gat dichten. Gelukkig is er tegenwoordig veel te bereiken met traumabehandeling, bij zowel kind als ouders.’

‘Deze kinderen groeien, dag in dag uit, op met stress.’

Juist vanwege deze langdurige gevolgen van misbruik en geweld is het van groot belang dat hulpverleners inzicht hebben in de effecten ervan op het brein en gedrag van kinderen. ‘Als je dat als hulpverlener echt snapt, kun je veel betekenen.’

Met steun van het programma ‘Geweld hoort nergens thuis’ is door het Landelijk Centrum Seksueel geweld een informatietool (www.centrumseksueelgeweld.nl/hulp) ontwikkeld. Deze tool helpt slachtoffers van seksueel misbruik – jongeren en volwassenen – om de hulp te vinden die zij nodig hebben. Volgens Iva is er veel hulp beschikbaar, maar weten slachtoffers dit vaak niet te vinden. ‘In die zoektocht biedt de tool ondersteuning. Gelukkig weten steeds meer slachtoffers de informatietool te vinden.’

Bron: Magazines voor de Jeugd >>

[LukaModerator]

Liselotte (25) werd misbruikt: ‘Ik zag mijn vader langslopen terwijl het gebeurde, maar kon niet gillen’

Liselotte (25) is dertien jaar als ze voor het eerst wordt misbruikt. Daarna gebeurt het nogmaals op vakantie. Ze spreekt zich nu uit over haar verleden, in de hoop andere vrouwen hiermee te helpen.

“Er wordt gedaan alsof er geen probleem is, maar het probleem is echt heel groot“, vertelt Liselotte, beter bekend als zangeres Lotte-Lizz.

MISBRUIKT EN EENZAAM
Lotte-Lizz heeft jarenlang moeite met het praten over haar verleden. In haar leven wordt ze meerdere keren seksueel misbruikt en mishandeld. Om het taboe rondom vrouwengeweld te doorbreken, vertelt ze haar verhaal in de hoop andere vrouwen te helpen. “Als ik eenzelfde soort verhaal had gelezen, had ik mij destijds minder alleen gevoeld. Ik had dan niet het idee gehad dat ik de enige was die dit meemaakte”, vertelt de zangeres.

BLOWEN
Lotte-Lizz groeit op in een gezin met een vader en moeder. “Mijn moeder was altijd heel liefdevol. Mijn vader heeft daarentegen zelf een moeilijke jeugd gehad, dus hij vond het heel lastig om mij liefde te geven. Omdat ik die liefde miste, zocht ik dat ergens anders, denk ik”, vertelt ze.

De zangeres is dertien jaar als ze wel eens afspreekt met een paar jongens in Apeldoorn. “Ze zeiden dat ze achttien en negentien waren, maar achteraf waren ze veel ouder.” De zangeres blowt op dat moment wel eens met hen, wanneer een van de jongens haar uitnodigt om bij hem thuis te gaan blowen.

“Toen ik daar was wist ik meteen dat het mis was. Ik moest namelijk ineens naar een andere kamer.” Als dertienjarig meisje komt ze daarna terecht in een groepsverkrachting. “In het begin heb ik mij geprobeerd te verzetten, maar op een gegeven moment geef je jezelf over.”

SCHAAMTE
De schaamte rondom de gebeurtenis is voor haar te groot om er direct met iemand over te praten. Ze loopt daarom een tijdje rond met haar verhaal. Omdat ze veel met haar buurjongen omgaat, besluit ze het hem te vertellen. “Hij heeft mijn verhaal aan mijn ouders verteld en daarna zijn mijn ouders meteen naar de politie gegaan. Ze waren echt ontzettend geschrokken.”

De periode na de verkrachting heeft Lotte-Lizz het erg moeilijk. “Ik ben een hele periode heel angstig geweest. Ik had veel last van nachtmerries, dan kwam mijn moeder mij kalmeren. Het is echt heel heftig geweest.”

JAMAICA
Als Lotte-Lizz veertien jaar is, gaat ze met haar familie op vakantie naar Jamaica. “Het was in een all-inclusive hotel waar ik een paar meisjes had leren kennen met wie ik aan het spelen was. Mijn ouders zaten om de hoek en ik moest naar de wc.” Als Lotte-Lizz naar de wc loopt, wordt ze door een oudere man een verlaten bar ingetrokken. Hij verkracht haar.

“Ik weet nog dat hij in het Engels tegen mij zei: ‘Ik ga je een herinnering geven die je nooit meer zal vergeten’.” Lotte-Lizz vindt het moment dat ze haar vader voorbij zag lopen tijdens de verkrachting, achteraf het ergste moment. “Toen ik mijn vader voorbij zag lopen, wilde ik hem roepen. Maar ik kon het niet meer, gillen. Het was de schaamte.”

Lotte-Lizz houdt de verkrachting lange tijd voor zich, ze durft het niemand te vertellen. “Ik heb gedaan alsof er niks aan de hand was. Mijn ouders hadden al zoveel shit meegemaakt, ik wilde hen niet nog meer pijn doen. Ik heb er nooit wat over verteld.”

HUIDIGE VRIEND
Als de zangeres haar huidige vriend leert kennen, betekent dat een omslag in haar leven. “Lang liep ik met de vragen: ‘Is dit dan sex? Is dit het?’ rond. Hij leerde mij wat liefde is en dat sex leuk kan zijn.” Lotte-Lizz raakt al snel zwanger van haar eerste kindje. “Ik wilde vanaf dat moment echt wat van mijn leven maken. Ik wilde een goede moeder zijn voor mijn kinderen.” De zangeres gaat een paar maanden geleden opnieuw in therapie, ook rondt ze haar opleiding toegepaste psychologie af.

Als artiest wil Lotte-Lizz liedjes schrijven over haar verleden en haar verhaal vertellen om het taboe rondom vrouwengeweld te doorbreken. “Er wordt gedaan alsof er geen probleem is, maar het probleem is echt heel groot”, vertelt ze.

Bron: Linda >>

[LukaModerator]

Slachtoffers van seksueel geweld onder jongeren
Laatste actualisatie: 11 november 2022

In 2020 zijn naar schatting ruim 95.000 meisjes (37,8 procent) en ongeveer 34.500 (13,4 procent) jongens in de leeftijd van 16 of 17 jaar slachtoffer geweest van tenminste een van vorm van seksueel geweld of seksuele intimidatie. Seksueel geweld lijkt vooral in deze leeftijdsgroep veel voor te komen.

Dit blijkt uit analyses uitgevoerd door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen. Zij onderzochten de cijfers uit de Prevalentiemonitor huiselijk geweld en seksueel geweld 2020 dat door het Centraal Bureau voor de Statistiek in opdracht van het WODC is uitgevoerd. De Prevalentiemonitor meet het aantal slachtoffers van één of meer vormen van fysiek seksueel geweld, niet-fysieke seksuele intimidatie, of online seksuele intimidatie. Hiermee wordt een brede definitie gehanteerd, waarbij ook niet-strafbaar seksueel overschrijdend gedrag is meegenomen.

Online seksuele intimidatie komt het meeste voor. 72.000 meisjes (28,5 procent) en 24.000 jongens (9,3 procent) zeggen in de afgelopen twaalf maanden voorafgaand aan het onderzoek hiervan slachtoffer geweest te zijn. Bij online seksuele intimidatie gaat het bijvoorbeeld om het online vragen om seksuele foto’s of filmpjes tegen de wil, het toegestuurd krijgen van naaktfoto’s of seksfilmpjes en met online seksueel kwetsende opmerkingen.

Daarnaast zijn bijna 55.000 meisjes (21,7 procent) en ongeveer 16.500 jongens (6,4 procent) onderworpen aan een vorm van niet-fysieke seksuele intimidatie, zoals seksueel getinte opmerkingen of grapjes, het maken van een naaktfoto of filmpje tegen de wil of het laten zien van billen, borsten of geslachtsdelen.

Naar schatting 35.000 meisjes (13,9 procent) en 8.000 jongens (3 procent) is slachtoffer van een vorm van fysiek seksueel geweld, zoals zoenen tegen de wil, ongewenst op een seksuele manier aangeraakt worden of ernstiger fysiek seksueel geweld zoals verkrachting.

Seksueel geweld in de kinderjaren
Om een beeld te krijgen van het aantal slachtoffers van seksueel geweld onder kinderen op jongere leeftijd (voor het 12e levensjaar) is in de Prevalentiemonitor aan de bevolking die in 2020 16 jaar of ouder was te vragen of ze hiervan slachtoffer zijn geweest in hun kinderjaren. Fysiek seksueel geweld heeft volgens deze gegevens onder 7,9 procent van de meisjes en 2,8 procent van de jongens in de kinderjaren plaatsgevonden. Daarnaast heeft 7,4 procent van de meisjes en 2,3 procent van de jongens niet-fysieke seksuele intimidatie meegemaakt. 3,1 procent van de meisjes en 1 procent van de jongens geeft aan slachtoffer geweest te zijn van online seksuele intimidatie.

De prevalentie van seksueel geweld blijkt significant hoger naarmate kinderen ouder zijn. Vooral in de late puberleeftijd krijgen jongeren veel te maken met seksueel geweld, seksueel overschrijdend gedrag en intimidatie (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Slachtoffers van seksueel geweld geregistreerd bij de politie
In 2021 zijn er bij de politie 3.332 melding van slachtoffers van seksueel geweld tegen kinderen geregistreerd. 2.852 meldingen betroffen meisjes en 480 jongens. Het grootste aandeel meldingen betreft met gemiddeld 63 procent kinderen in de leeftijd van 13 tot en met 17 jaar. 35 procent betreft kinderen in de basisschoolleeftijd en 7 procent betreft kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 3 jaar.

De vorm van het seksueel geweld verschilt per leeftijdsgroep. Zo blijkt uit analyse van de politiecijfers dat slachtoffers tot en met 3 jaar vaker slachtoffer worden van fysiek seksueel misbruik binnen of buiten het gezin, terwijl bij kinderen in de basisschoolleeftijd seksueel misbruik, incest, openbare schennis van de eerbaarheid en aanranding veel voorkomt. Jongeren van 13 tot en met 17 jaar worden vaker slachtoffer van verkrachting en aanranding (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Definitie
Onder seksueel geweld tegen kinderen vallen alle strafbare acties met een seksuele component die gericht zijn tegen een kind. Het gaat bijvoorbeeld om ontucht, verkrachting, grooming of beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik.

Seksueel geweld tegen kinderen komt voor in verschillende vormen. Daarbij kan er sprake zijn van fysiek seksueel contact tussen pleger en slachtoffer. Maar er bestaat ook seksueel geweld zonder fysiek contact. Dit gebeurt vaak online.

In een strikte juridische definitie gaat seksueel geweld tegen kinderen over alle strafwaardige gedragingen met een seksuele component, gepleegd tegen een minderjarige. Seksueel geweld is echter niet altijd goed te onderscheiden van verschijnselen als seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksuele intimidatie. Bij seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksuele intimidatie kan het bijvoorbeeld gaan om het maken van seksueel getinte opmerkingen tegen een minderjarige, of het sturen van ongepaste of ongewenste seksuele berichten via sociale media. Dit soort gedragingen kunnen snel overgaan in seksueel geweld (Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, 2022).

Bron: Nederlands Jeugdinstituut >>

[LukaModerator]

Sophie (35) onderging op haar elfde een abortus: ‘De arts vroeg mijn moeder of ik al ongesteld was’

Sophie (35) is getrouwd en moeder van twee zoontjes van zes en vier jaar. Ze onderging op haar elfde een abortus, nadat ze zwanger bleek van de man die haar had verkracht. “In de twee weken verplichte bedenktijd die er toen nog was, heb ik de avondvierdaagse zelfs nog gelopen, dat wilde ik per se.”

“Wat mij is overkomen hoor je altijd als hypothetisch verhaal. Ik zit op Twitter en las het vorig jaar, toen de discussie over abortus vanuit Amerika weer oplaaide, ook regelmatig terug. Na een verkrachting vindt vrijwel iedereen abortus geoorloofd. Ik vind dat het in nog veel meer situatie geoorloofd is: de reden is voor iedereen persoonlijk.”

Verkrachting
“Ik was elf en had bij een vriendinnetje gespeeld. Ik wilde daar blijven eten, maar dat mocht niet van mijn moeder. Aan het einde van de middag fietste ik terug naar huis, de zon scheen – het was zomer. Ik had mijn nieuwe walkman op en hoorde daardoor niets. De man die ik tegenkwam ook niet: ik dacht dat ik hem in de weg fietste en zei nog ‘sorry’.

Toen ik stapvoets ging rijden en mijn koptelefoon afzette, hoorde ik wat hij zei: ‘Neuk me.’ Ik ben meteen keihard gaan trappen, maar hij had me zo te pakken. Hij trok me van mijn fiets en sleurde me mee een steegje tussen garages in. Ik kende mensen die daar woonden en ben gaan roepen, maar ze waren niet thuis.

Ik ben op mijn hoofd geslagen en verkracht, veel heb ik van dat bewuste moment verdrongen. Lang heeft het niet geduurd, maar voor hem wel lang genoeg om het af te maken. Ik weet nog dat hij van me af werd getrokken door iemand die me wél had gehoord. Een vrouw nam me daarna mee haar huis in en zij belde mijn moeder. De man werd ondertussen buiten in een schuur opgesloten, tot de politie kwam.”

Zwanger
“Ik was in shock. Ik kom te laat voor het eten, dacht ik nog. Mijn moeder was in een soortgelijke shock, denk ik, want zij vroeg zich hardop af of ze het gas thuis wel had uitgedraaid. Ik weet nog goed dat ik niet durfde te zeggen wat die man had gezegd. Zulke woorden gebruikten wij thuis niet. Er kwam een ambulance en ik werd naar het ziekenhuis gebracht. Daar ben ik onderzocht op bewijsmateriaal en gehecht. De arts vroeg mijn moeder of ik al ongesteld was. Omdat dit niet het geval was, ging men ervan uit dat ik dus ook wel niet vruchtbaar zou zijn.

Ik was vooral moe en bang. Slachtofferhulp wilde ik niet. Ik wilde er juist níét over praten. Juist níét meer aan denken. School wed ingelicht en mijn juf vertelde het aan de kinderen in mijn klas. Er open over zijn zou mij helpen. Ik vond dat lastig. Er was een jongen die er van alles over wilde weten, terwijl ik het juist zo snel mogelijk wilde vergeten.

De moeheid bleef aanhouden en ik viel ook een paar keer flauw. Dat deed bij mijn moeder de alarmbellen afgaan. Toen zij zwanger was, viel ze ook geregeld flauw. We zijn opnieuw naar het ziekenhuis gegaan, nu voor een inwendige echo, opnieuw een traumatische gebeurtenis voor mij. Dat ik inderdaad zwanger was, kwam amper bij me binnen. Ik kon de informatie niet plaatsen: ik was pas elf en we hadden het thuis nog helemaal niet over voortplanting gehad. Het was een ver-van-mijn-bed-show.”

Abortus
“Mijn ouders gingen in de regelmodus. Ik kan me niet herinneren dat er aan mij gevraagd is of ik een abortus wilde, het werd voor me besloten en dat was goed, want ik overzag het niet. Ik vraag me af of een meisje van elf een zwangerschap kan voldragen en bevalling overleeft. Je lijf is daar nog niet klaar voor. In die tijd was er nog een verplichte bedenktijd van twee weken, ook als je zwanger was geraakt na een verkrachting. We hadden naar de rechtbank gekund om het eerder voor elkaar te krijgen, maar dat zou ook weer heel veel losmaken.

Ik beleefde die twee weken in een roes. Ik heb de avondvierdaagse zelfs nog gelopen, dat wilde ik per se. Onderweg ben ik talloze keren gestopt, omdat ik me niet goed voelde. Niemand wist er dit keer van. Ik liep letterlijk met een groot geheim rond.”

Getekend
“De abortus vond plaats in het ziekenhuis, onder algehele narcose. De arts die mij hielp, was heel vriendelijk, hij stelde me ontzettend op mijn gemak. De eerste tijd na mijn abortus leek het goed met me te gaan. Het duurde nog anderhalf jaar voordat ik voor het eerst ongesteld werd. Van kleins af aan wist ik al dat ik moeder wilde worden, ik ben in die tijd heel bang geweest dat dit door de verkrachting en de abortus niet meer mogelijk was.

Op de middelbare school vertelde ik het een vriendin. Ik gaf haar een briefje waarop ik had geschreven: ‘Wat is het ergste dat je ooit hebt meegemaakt?’ ‘Het overlijden van mijn opa,’ schreef ze terug. Ik vertelde haar daarop mijn verhaal, ook per brief trouwens. Het was te groot voor haar en achteraf gezien snap ik dat ook – we waren veertien. ‘O wat erg,’ reageerde ze. En daar bleef het bij.

Op m’n zestiende ben ik in therapie gegaan. Een jaar later ontmoette ik de man met wie ik nu getrouwd ben en twee kinderen heb. Hij heeft zo veel geduld met mij gehad. De verkrachting heeft mijn jeugd getekend. Ik had een veel vrolijker en open kind kunnen zijn, dat is me afgenomen. De man was ontsnapt uit een psychiatrische kliniek, waar het personeel de avond ervoor een feestje had gehad en was vergeten een deur te sluiten. Of hij nu nog vastzit, weet ik niet.

Als ik langs de plek rijd waar het allemaal gebeurd is, denk ik er nog aan terug. Ik zou mijn kinderen er nooit alleen laten fietsen, de kliniek zit er nog steeds namelijk.

Ik snap pro-life mensen wel, maar beperk je met je mening tot jezelf of tot je eigen situatie. Geen vrouw ondergaat een abortus voor de lol.”

Bron: Flair.NL >>

[Auteur]

Reacties