- Dit onderwerp bevat 22 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 16/09/2023 om 23:34 door Mark.
-
Reacties
-
LIEKE IS SEKSUALITEITSCOACH EN HEEFT VAGINISME: ‘SEX DRAAIT NIET ALLEEN MAAR OM PENETRATIE’
Seksualiteitscoach Lieke Radstaak (27) is 17 jaar als ze erachter komt dat penetratie voor haar niet gaat: ze heeft vaginisme. ‘Ik wilde wel, maar het was echt onmogelijk. Het was niet een kwestie van even doorbijten.’
Ze deelt via haar Instagramaccount Seksualiek haar verhaal, tips en adviezen.
SEX
Lieke: “Naar schatting ervaart zo’n 5 procent van de vrouwen wel een vorm van vaginisme. Maar het komt veel vaker voor dan we denken.” Als ze dertien is merkt ze dat het inbrengen van een tampon bij haar niet gaat. “Dat vond ik wel vervelend, maar ik stond er verder niet bij stil.”Op haar zeventiende heeft Lieke voor het eerst een serieuze relatie en begint ze met sex. “Toen kwam ik er bij mijn eerste vriendje achter dat penetatrieseks de logische volgende stap was. En ik wilde het wel, ik werd ook vochtig, maar het ging niet. Ik voelde vrij snel aan dat het bij mij echt anders was.”
VAGINISME
Vaginisme is een aandoening waarbij de bekkenbodem te gespannen is, vertelt ze. “Je spieren spannen zich onwillekeurig aan als er iets naar binnen gaat. Dat maakt penetratie vaak onmogelijk. Zelfs een vinger of wattenstaafje kan teveel zijn. Het is vaak een psychosomatische aandoening. Dat wil zeggen dat het meestal geen lichamelijk probleem is. Het komt bijna nooit voor dat je vagina te nauw is of dat je hiervoor onder het mes moet. Het is psychisch, omdat je brein signalen stuurt naar je bekkenbodem zonder dat je dat zelf wilt.”Daarom ontwijkt Lieke de eerste twee jaar van haar seksleven penetratieseks. Haar toenmalige vriendjes hadden daar niet zo veel moeite mee. “Maar een mooie bijkomstigheid was dan ook dat ik heel creatief moest worden. Voorspel werd voor mij hoofdspel. Het einddoel.”
THERAPIE
Lieke schaamde zich er niet voor, maar het maakte haar wel onzeker.” Op zich logisch als je 17 bent en iedereen gewóón penetratieseks heeft, terwijl het bij mij niet zo makkelijk was. Als je dan ook merkt dat mensen in je omgeving het niet snappen of niet weten wat dat is, kan dat lastig zijn.”Daarom gaat ze na twee jaar langs de seksuoloog die haar helpt om ‘het te accepteren’. “Ik heb anderhalf jaar lang therapie gehad. Enerzijds om de angst voor de pijn weer af te leren. Je lichaam conditioneert zichzelf heel snel en bereidt zich voor op de pijn zonder dat dat nodig is. En anderzijds om te denken: het is niet het einde van de wereld. Ik ben door mijn vaginisme niet minder vrouw.”
PELOTTES
Tijdens haar therapie gaat ze aan de slag met pelottes. “Dat zijn staafjes van kunststof, van dun naar dik, die in dikte opschuiven totdat je de dikte van de penis hebt bereikt. Maar toen ik daar tien jaar geleden mee aan de slag moest, waren deze nog heel klinisch. Het waren blauwe doorzichtige staven met een handvat. Dat sprak mij helemaal niet aan. Voor mij voelde het daardoor echt als huiswerk en als een probleem dat ik moest oplossen. Nu zijn ze veel leuker; roze en oranje of van siliconen.”In plaats daarvan bedenken Lieke en haar seksuoloog een manier dat het wat speelser en spannender maakte om met haar vaginisme om te gaan. “Ik zou nog steeds oefenen met voorwerpen om naar binnen te brengen, maar dan met voorwerpen die ik tegenkwam. Zoals een potlood met een ronde achterkant, een pollepel van de HEMA en daarna een blushkwast van de Etos. Dat werd een grappig ding. Dan stond ik daar bij de kassa met een vriendin om dat af te rekenen en dan wisten wij waar het voor was. Het werd een binnenpretje.”
ADVIEZEN
Lieke is nog niet van haar vaginisme af. Soms heeft ze periodes waarin penetratieseks wel gaat en soms niet. Alle goedbedoelde adviezen – ‘drink wijn’, ‘ga blowen of paardrijden’ – slaat ze in de wind. “Ik zou dat soort adviezen absoluut afraden. Met een glaasje wijn ben je misschien meer ontspannen, maar je spierspanning wordt er niet minder op en daarna heb je alsnog pijn.”Bron: Linda.nl >>
MENTAAL ÉN FYSIEK OP SLOT DOOR VAGINISME: ‘IEDEREEN KAN ER VANAF KOMEN’
Zo’n één op de twintig vrouwen lijdt aan vaginisme. Voor hen is sex vaak niet makkelijk, het inbrengen van een tampon lukt vaak ook niet. Dit gebeurt, omdat zij – zowel mentaal als fysiek – dichtklappen.
Lieke* vertelt over haar eigen ervaring met vaginisme.EERSTE KEER SEX
Lieke merkte op jonge leeftijd, toen zij voor het eerst ongesteld werd, al dat ze naar werd van een tampon inbrengen. “Het idee alleen al maakte me extreem bang, en toen heb ik het zo lang mogelijk uitgesteld om ze te gebruiken. Een jaar later probeerde ik het, omdat ik graag wilde zwemmen in de zomer, óók als ik ongesteld was. Maar het lukte gewoon niet. Het voelde als een muur, alsof de opening er niet was.”Als een tampon inbrengen al niet wilde lukken, hoe moest dat dan wel niet gaan met sex, vroeg Lieke zich af. “Het leek me altijd leuk om een vriendje te hebben, maar het idee dat ik dan sex moest hebben, sprak me niet aan. Toen ik eenmaal mijn eerste vriendje kreeg, werd de sex dan ook wel een ding”, vertelt ze.
Nadat het maanden niet lukte, ging ze naar een bekkenbodem fysiotherapeut. “Zij hielp me met ontspanningsoefeningen. Na een aantal sessies en een lange tijd van blijven proberen, lukte het eindelijk om sex te hebben. Maar ik bleef nog veel bang en het gevoel vond ik niet fijn.”
‘VAGINISME IS MENTAAL’
Seksuoloog Eveline Stallaart legt uit dat een bekkenbodem fysio kan helpen met oefeningen, net als een gynaecoloog je ook met sommige aspecten kan helpen. “Maar vaginisme is mentaal. Vrouwen die hier last van hebben, blokkeren mentaal bij bijvoorbeeld het idee van penetratie. Daardoor geven zij signalen af naar hun lichaam, wat tot gevolg heeft dat hun lichaam en bekkenbodem als het ware op slot schiet.”Stallaart vervolgt dat het daarom belangrijk is om naar een seksuoloog te gaan en erover te praten. “De denkwijze moet veranderen. Je komt in een vicieuze cirkel van angst voor penetratie. Daardoor doet het weer pijn, áls je al sex kunt hebben. Dat zorgt weer voor een nare ervaring. Enzovoorts. Cognitieve gedragstherapie kan de oplossing bieden en je op die manier uit deze cirkel halen. Dat neemt niet weg dat een bekkenbodem fysio je kan helpen om die spieren meer te ontspannen, maar het mentale aspect is het grootste aspect om aan te pakken met deze aandoening. Het is en blijft een mentale aandoening, hoezeer je er fysiek ook last van hebt.”
ZOEK DE JUISTE HULP
Lieke vertelt zelf het geluk te hebben gehad er redelijk overheen te groeien. “Ik heb ondertussen verschillende bedpartners gehad. Lange tijd bleef ik nog bang en hield ik het alleen bij missionaris. Ik heb inmiddels al een aantal jaar een lieve vriend en ik heb nergens last meer van. Tampons daarentegen blijven een minder groot succes. Ik word duizelig en heb het gevoel dat ik ga flauwvallen. Die angst die ik toen voelde, zit er dus toch nog. Inmiddels probeer ik dat ook niet meer.”Stallaart vertelt ook als seksuoloog naar de mogelijke oorzaak van de angst te zoeken bij mensen met vaginisme. “Je merkt dan bijvoorbeeld dat ze een nare ervaring hebben gehad. Of dat ze toch niet genoeg op hun gemak zijn bij hun bedpartner.” De seksuoloog benadrukt wel dat íedereen van vaginisme af kan komen. Daarentegen zijn de oplossingen wel pas effectief wanneer jij zelf je vaginisme echt wilt aanpakken. “Zoek de juiste hulp en het komt echt goed.”
*De naam van Lieke is om privacyredenen gefingeerd en is bekend bij de redactie.
Bron: Linda.nl >>
De koppeling tussen de genitale respons en herinneringsbeelden aan seksueel misbruik
Slachtoffers van seksueel misbruik kunnen ook nadien een genitale respons ervaren als zij eraan terugdenken of erover vertellen in therapie. Een taboe, dat leidt tot schaamte en verwarring. Veel mensen vermijden seks en relaties om zo te ontsnappen aan die koppeling. Om dit taboe te door- breken, zijn we een narratief onderzoek gestart. Alleen al de oproep om er iets over te delen op een online vertelpunt gaf erkenning voor het bestaan van dit fenomeen. ‘Ik heb mij altijd pervers en slecht gevoeld, en niet beter dan de dader.’
Slachtoffers kunnen tijdens het seksueel misbruik een automatische genitale respons er- varen (bij vrouwen vochtig worden, verstijven van de tepels, zwelling van de clitoris, orgasme en bij mannen voorvocht, erectie, ejaculatie) door angst en prikkeling van de geslachtsdelen. Vanwege geringe kennis over deze genitale respons en gevoelens van seksuele opwinding na seksueel misbruik, plaatsten wij een oproep op LinkedIn, waarin we mensen vroegen mee te doen aan een narratief onderzoek over deze koppeling. De uitkomsten hebben ook betekenis voor hulpverleners, in het bijzonder EMDR-therapeuten.
In het narratieve onderzoek stelden we een aantal vra- gen en gaven we deelnemers de gelegenheid om via een online vertelpunt te vertellen over de genitale respons na seksueel misbruik. De oproep zelf bleek al erkenning te bieden voor het bestaan van het fenomeen, getuige de vele reacties die we kregen:‘Begrijp ik uit de oproep dat dit niet raar is? Dat wist ik niet’ ‘Ik dacht al die tijd dat ik een afwijkende seksuele behoefte had…’
‘Had ik dit eerder geweten… dat had mij zoveel leed bespaard’
‘Het was een soort gekke opluchting toen ik de oproep zag’ ‘Ik heb mij altijd pervers en slecht gevoeld, en niet beter dan de dader’
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
