Ouders, partners, familie en vrienden van misbruikslachtoffers

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Informatieve websites & mediaberichten Ouders, partners, familie en vrienden van misbruikslachtoffers

  • Dit onderwerp bevat 98 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 21/08/2023 om 21:01 door Luka.
10 berichten aan het bekijken - 31 tot 40 (van in totaal 99)
  • Auteur
    Reacties
  • #239559
    Luka
    Moderator

      Niet zeggen na seksueel misbruik

      Als je seksueel misbruikt bent, dan is het een behoorlijke stap om dit aan mensen in je omgeving te vertellen. Misschien schaam je je behoorlijk, ben je bang niet geloofd te worden of heb je geen idee hoe mensen zullen reageren. Ik kan me in ieder geval goed herinneren dat ik lang heb gewacht met het vertellen aan een aantal mensen in mijn omgeving. Die drempel was behoorlijk hoog. Veel mensen zullen waarschijnlijk liefdevol reageren en je steunen, maar helaas zijn er ook genoeg mensen die net de verkeerde vragen stellen of opmerkingen maken. Wat dat betreft rust er nog steeds wel een taboe op seksueel misbruik en is er veel onduidelijkheid over. In deze blog lees je tien dingen je in ieder geval niet moet zeggen tegen iemand die seksueel misbruikt is.

      Wat had je aan?
      Dit wordt weleens gevraagd met de achterliggende gedachte dat het slachtoffer van misbruik misschien wel erg blote of uitdagende kleding aanhad. Diegene zou dan zelf iets uitgelokt kunnen hebben. Het maakt echter helemaal niet uit wat voor kleding degene die misbruikt is aanhad. Niemand heeft het recht een ander aan te raken tegen zijn/haar wil in, al loop je in je blootje op straat rond.

      Mannen kunnen niet misbruikt worden
      Ook genoeg jongens en mannen worden misbruikt maar hier rust een nog erger taboe op dan bij vrouwen. Als een jongen of man dan eindelijk de moed bij elkaar geraapt heeft om je te vertellen dat hij misbruikt is, dan is deze opmerking echt not done. Natuurlijk kan een man ook misbruikt worden, zowel door een ander man als door een vrouw.

      Wat heb je vlak daarvoor gezegd of gedaan?
      Deze opmerking sluit aan bij de eerste vraag en gaat er eigenlijk vanuit dat je mogelijk iets gedaan of gezegd hebt waarmee je het misbruik uit zou hebben gelokt. Ook hiervoor geldt dat dit nooit zo is. Het maakt niet uit wat iemand zegt of doet, dat geeft een ander nog niet het recht om iemand zomaar aan te raken.

      Je moet aangifte doen
      Toen ik naar de huisarts ging, zei hij vrij snel dat het belangrijk was om aangifte te doen. Dat wist ik ook wel, maar tegelijkertijd vond ik dat heel eng. Het is niet prettig als mensen je pushen om aangifte te doen. Aangifte doen van misbruik is geen makkelijk traject en niet te vergelijken met bijvoorbeeld een aangifte van diefstal. Je moet een aantal keer tot in detail vertellen wat er gebeurd is en dat moet je mentaal wel aankunnen. Bovendien zijn er nu eenmaal mensen die om allerlei redenen besluiten geen aangifte te willen doen en dat is nu eenmaal een persoonlijke keuze.

      Waarom heb je het niet eerder verteld?
      Het is bekend dat er mensen zijn die liegen over seksueel misbruik. Als je na een verkrachting direct contact opneemt met de politie, kan er lichamelijk onderzoek gedaan worden waardoor er meer bewijsmateriaal is voor een eventuele rechtszaak. Als je echter wacht met vertellen, dan is er geen bewijs meer, enkel jouw verhaal.

      Zelf heb ik lang gewacht met vertellen omdat ik me ontzettend schaamde. Ik wilde het vooral gewoon vergeten en doen alsof het allemaal niet gebeurd was. Ook was ik bang niet geloofd te worden. Dit had echter inderdaad ook tot gevolg dat er bij de politie werd getwijfeld aan mijn verhaal en mij werd gevraagd waarom ik het niet eerder had verteld. Die vraag is echter enorm pijnlijk. Op dat moment dacht ik helemaal niet na over bewijs of rechtszaken, ik wilde het gewoon vergeten.

      Heb je daar nu nog last van?
      Misbruik heeft een enorme impact op iemands leven. Je kunt er voor de rest van je leven last van houden, ook als je het aardig verwerkt hebt. Het is daarom niet helpend om na verloop van tijd je af te vragen of en waarom iemand er nog steeds last van heeft. Al is het een aantal jaar geleden, dat betekent niet dat een slachtoffer van seksueel misbruik deze traumatische gebeurtenis vergeten is. Ik denk er zelf bijvoorbeeld nog meerdere keren per week aan.

      Gelukkig ben je niet verkracht
      Er zijn verschillende vormen van misbruik en er wordt weleens gedacht dat aanranding een stuk minder erg is, omdat je dan alleen maar aangeraakt zou worden terwijl je dat eigenlijk niet wil. Toch kan dit net zo erg zijn voor het slachtoffer als een verkrachting. Er zijn geen gradaties in wat erg of minder erg is als het gaat om seksueel misbruik. Misbruik is per definitie ernstig, in welke vorm dan ook en voor heel veel slachtoffers is een dergelijke gebeurtenis traumatisch. Het maakt dan niet uit wat er precies gebeurd is, het gaat erom dat iemand een grens is over gegaan.

      Waarom heb je niet geschreeuwd of van je afgeslagen?
      Iedereen denkt waarschijnlijk weleens na over wat je zou doen als je in een hele nare situatie terecht zou komen. Ik heb vroeger bijvoorbeeld zelfverdedigingscursussen gedaan waarbij je leerde hoe je iemand van je af kon slaan als diegene bovenop je lag. De theorie wist ik heel goed, de realiteit was echter dat ik niet eens geluid meer kon maken en me verlamd voelde. Als je zelf niet zoiets mee hebt gemaakt kun je niet beoordelen wat een ander had moeten doen in een bepaalde situatie. Zoiets weet je pas als je er zelf in hebt gezeten.

      Je moet het maar zien als een compliment
      Gewoon nee. Misbruik is op geen enkele manier een compliment of iets om trots op te zijn. Met deze opmerking maak je het slachtoffer van seksueel misbruik belachelijk en laat je zien dat je hem of haar totaal niet serieus neemt.

      Dat gebeurt tegenwoordig zo vaak
      Dat er heel veel vrouwen en mannen misbruikt worden, betekent niet dat het voor een individu minder erg is. Ja, het komt vaak voor maar dat maakt het probleem niet minder groot voor degene die het op dat moment heeft meegemaakt en dat betekent niet dat we er maar aan moeten wennen of we maar moeten accepteren dat mensen nu eenmaal misbruikt kunnen worden.

      Bron: proud2bme.nl

      #239976
      Luka
      Moderator

        ‘Gezondheid student lijdt onder verslaving gezinslid’

        Ruim 15 procent van de studenten aan de Hogeschool Rotterdam heeft een gezinslid of partner met verslavingsproblemen, blijkt uit onderzoek van hogeschoolblad Profielen. Dat heeft zijn weerslag op de eigen gezondheid en studieprestaties.

        Profielen en het Kenniscentrum Zorginnovatie ondervroegen 5.662 studenten van de Hogeschool Rotterdam over hun drank- en drugsgebruik en dat van hun gezin. Wat blijkt: 15,6 procent heeft een ouder, broer, zus of partner die problemen heeft met alcohol, drugs of medicijnen.

        En daar lijden deze studenten zelf ook onder. Zij hebben vaker lichamelijke (19,2 procent) en psychische (32,6 procent) klachten dan studenten zonder dit soort problemen thuis (respectievelijk 11 en 16,9 procent). Ook roken ze zelf vaker, gebruiken meer drank en drugs en lopen vaker studievertraging op.

        Gevolgen
        Volgens de onderzoekers zijn de gevolgen van een verslaving voor naasten nauwelijks bekend. Ruim honderd studenten vertelden de onderzoekers desgevraagd dat ze thuis te maken hebben met agressie, (seksueel) geweld en vernedering en dat dit tot faalangst leidt. Profielen interviewde een van hen. Kenniscentrum Zorginnovatie gaat vervolgonderzoek doen en hoopt dat andere scholen zullen volgen.

        Bron: Avans Hogeschool

        #240474
        Mark
        Moderator

          Hoe kun jij een slachtoffer van seksueel geweld steunen?

          Slachtoffers van een aanranding of verkrachting, gaan een heftige tijd tegemoet. Het is dan fijn als er iemand voor je is. Iemand die naar je luistert, iemand die je steunt. Je begrijpt het al: jij als naaste bent hierin heel belangrijk. Als ouder, docent, vriend of vriendin, broer of zus, geliefde of kennis kun jij ondersteunen tijdens het herstelproces.

          Hieronder vind je tien tips over hoe je een slachtoffer van aanranding of verkrachting kunt steunen:

          1. Luister met aandacht
          Laat weten dat je er voor iemand bent en luister met aandacht. Veel slachtoffers zijn bang om niet geloofd te worden en vinden het daarom moeilijk om hun verhaal te delen. Weet je even niet wat je moet zeggen? Zeg dit dan gewoon.

          2. Steun je naaste
          Je hebt waarschijnlijk heel veel vragen aan je naaste. Hoe kan het zijn dat hij of zij is aangerand of verkracht? Waarom heeft hij of zij de dader niet kunnen stoppen? Wat is er precies gebeurd? Vragen die bij het slachtoffer nare gevoelens kunnen oproepen en soms beschuldigend kunnen overkomen. Het is het fijnst als jij er gewoon voor hem of haar bent en steun biedt. Accepteer het als hij of zij niet alles (gelijk) wil vertellen.

          3. Wees je bewust van emoties
          Sommige slachtoffers zijn boos of juist heel verdrietig, anderen gaan door alsof er niets is gebeurd. Bij iedereen is het anders. Welke emoties je naaste ook voelt, ze mogen er zijn. Ook wanneer je daar zelf moeite mee hebt.

          4. Stel vragen over aanraking
          Mensen die seksueel geweld hebben meegemaakt willen soms een tijdje liever niet aangeraakt worden. Een goedbedoelde kus of knuffel kan de eerste tijd veel nare herinneringen oproepen. Vraag of het oké is dat je iemand aanraakt of laat de ander het initiatief nemen.

          5. Vraag naar de wensen van je partner
          Seks hebben kort na een aanranding of verkrachting kan moeilijk zijn. Hebben jullie een liefdesrelatie, zet je geliefde dan niet onder druk om te vrijen. Vraag je partner wat zijn of haar wensen zijn op het gebied van seksualiteit en intimiteit.

          6. Bied praktische hulp
          Kan ik een boodschap voor je halen? Zal ik met je meegaan naar die afspraak? Praktische hulp kan heel fijn zijn voor een slachtoffer. Vraag daarom of je iets voor hem of haar kunt doen.

          7. Respecteer keuzes
          Iemand die slachtoffer is geworden van seksueel geweld moet ineens een heleboel keuzes maken. Wel of geen aangifte doen? Psychologische hulp of niet? Het is belangrijk dat hij of zij goede informatie krijgt en vervolgens zelf keuzes maakt in zijn of haar eigen tempo.

          8. Vertel het verhaal niet zomaar door
          Laat je naaste zelf bepalen wie mag weten wat er is gebeurd en wie niet. Vertel zijn of haar verhaal alleen met toestemming door aan anderen.

          9. Heb geduld
          Het verwerken van een aanranding of verkrachting kan veel tijd kosten. Jij kan helpen door geduldig te zijn en te blijven luisteren.

          10. Vergeet jezelf niet!
          Misschien ben je ontzettend boos op de pleger of voel je je schuldig dat je de aanranding of verkrachting niet hebt kunnen voorkomen. Ook jij moet je emoties kwijt kunnen. Het is hierbij belangrijk dat je iemand anders zoekt met wie je kunt praten. Vertel je naaste wel dat je hulp zoekt bij anderen.

          Hulp of advies nodig? Bel het Centrum Seksueel Geweld
          Het ondersteunen van iemand die is aangerand of verkracht, kan heel zwaar zijn. Blijf goed voor jezelf zorgen en vraag hulp als dat nodig is. Vraag je huisarts voor advies of bel met het Centrum Seksueel Geweld. Onze professionals denken graag met je mee en proberen al je vragen te beantwoorden. Als naaste kun je tijdens kantooruren bellen met het Centrum Seksueel Geweld via 0800 – 0188. Dit is gratis.

          Bron: centrumseksueelgeweld.nl

          #240622
          Luka
          Moderator

            Zo help je iemand die zichzelf beschadigt

            Eerder schreef ik over hoe je kunt praten over zelfbeschadiging, vanuit de persoon die zichzelf beschadigt. Vandaag geef ik daar een vervolg aan: want hoe help je iemand? En hoe begin je over zelfbeschadiging als ‘toeschouwer’? Dit is wat je moet doen.

            1. Luisteren
            Het allerbelangrijkste is dat je zonder oordeel luistert naar het verhaal van de ander. Hiermee bedoelen we niet af en toe “ja” en “okee” zeggen, maar echt luisteren. Probeer empathisch en zorgzaam te zijn en vergeet ook niet te vragen naar wat jij voor hen kan betekenen. De een vindt het fijn dat je af en toe checkt hoe het gaat, terwijl de ander liever zelf naar je toestapt.

            2. Wat is zelfbeschadiging voor jou?
            Daarnaast is het belangrijk om te peilen wat zelfbeschadiging voor hen inhoudt. Hoe vaak gebeurt het? Wat zorgt ervoor dat ze zichzelf beschadigen? Door deze vragen te stellen krijg niet alleen jij inzicht en het hoe en waarom, maar ook de persoon zelf. Bovendien krijg jij als luisteraar hiermee meer feeling met de oorzaken van zelfbeschadiging. Hierbij geldt: hoe meer je weet, hoe beter je de ander kunt helpen.

            3. Stel grenzen
            Vergeet ook niet om grenzen te stellen. Het is goed om naar iemand te luisteren en er altijd voor iemand te zijn, zolang je er zelf niet aan onder door gaat. Geef daarom aan waarbij je wel en niet gaat helpen. Vertel ook dat je af en toe tijd voor jezelf nodig hebt en dat dit geen afwijzing is naar ander, maar dat je ook voor jezelf moet zorgen. Duidelijkheid is key.

            4. Ken je plek
            Je kunt de zelfbeschadigende persoon niet ‘beter’ maken, maar wel helpen om een stap naar professionele hulpverlening te zetten. Bied aan om samen een afspraak te maken bij de huisarts en benadruk het belang van professionele hulp. Wees daarin niet overdreven pusherig, maar een stok achter de deur is wel zo fijn. Het is enorm lastig om de stap naar professionele hulp te zetten, helemaal als niemand je helpt.

            5. We zijn allemaal mensen
            Je bent meer dan je diagnose. Blijf de ander daarom altijd behandelen als mens: hij of zij is meer dan een ‘zelfbeschadigingsprobleem’. Ga daarom op normale voet met hen verder en laat weten dat er voor jou niets veranderd is aan de vriendschap.

            Niemand wil als fragiel gezien worden, dus heeft het geen zin om de ander de hele tijd bezorgd aan te kijken. Probeer in plaats daarvan liefdevol te zijn en te benadrukken dat er mensen zijn die om hem of haar geven. Uit eigen ervaring kan ik niet goed genoeg benadrukken hoe belangrijk een liefdevol supportnetwerk is.

            Een moeizaam gesprek
            Het is goed om te onthouden dat het gesprek voor beide kanten waarschijnlijk moeilijk en oncomfortabel is. Vaak wordt zelfbeschadiging zo zorgvuldig verborgen omdat het iets waar gevoelens van schaamte en schuld bij komen kijken. Als je denkt dat iemand die dichtbij je staat zichzelf beschadigt, is het goed om ze even apart te nemen.

            Ga op een rustige plek zitten waar je niet afgeleid kunt worden. Zorg er dan voor dat je niet om de problemen heen draait en dat jij degene bent die het gesprek begint. Vermeld hierbij wat je hebt gezien en deel je vermoedens: ga er niet vanuit dat de zelfbeschadigende persoon er zelf over begint.

            Het is het beste om direct te zeggen wat je denk. Zo geef je een signaal aan de ander dat het oké is om met jou te praten over zelfbeschadiging en dat je daar open voor staat. Blijf niet doordrammen als de ander er niet klaar voor is om het gesprek te gaan. Laat in plaats daarvan weten altijd beschikbaar te zijn, mocht de tijd rijp zijn.

            Bron: Commen.nl

            #241742
            Luka
            Moderator

              Als je partner PTSS heeft

              Mijn hele lichaam trilt. Met mijn ogen dicht lig ik in bed en het voelt alsof ik me niet kan bewegen. Mijn vriendin ligt naast me, ook stil. Ze weet niet wat ze moet doen. Ik wil het haar vertellen, maar ik krijg geen woord over mijn lippen. Ik voel me schuldig; ik kan haar aanraking niet verdragen. Wanneer ik voel dat er een seksuele lading zit bij de liefde die ze mij geeft, belandt er vrijwel direct een steen in mijn maag. Een gevoel van zelf-walging verspreidt zich langzaam door mijn lichaam. In plaats van haar nabijheid, wil ik afstand. Er woedt een strijd in mij; ik wil haar warmte voelen, maar hoe meer ik dat voel, hoe groter de weerstand wordt. Des te langer de aanraking duurt, des te meer spanning in mij opbouwt. Tot ik niet meer kan ontkennen dat het er is en ik me eraan over moet geven. Mijn lichaam voelt als verlamd. Een groot verdriet maakt zich van me meester en het enige dat ik kan, is huilen…

              Iets dat fijn zou moeten zijn, roept in mij ontzettend veel negatieve gevoelens op. Al eerder schreef ik over wat mijn eerste ervaringen op seksueel gebied met mij deden en nog steeds voel ik hier de gevolgen van. Een gevoel waar ik geen controle over lijk te hebben, een lichamelijke reactie die in mij wordt opgeroepen zonder dat ik het wil, extreme schuldgevoelens en schaamte die ik niet zou hoeven voelen. Lange tijd kon ik deze gevoelens niet onder ogen komen, niet écht. Ik wist wel dat ik er last van had, maar wist niet hoe ik erbij moest komen. Ik dissocieerde zonder dat ik het doorhad en ging verder. Tot ik ik dichter bij mijzelf kwam te staan (onder andere door therapie) en op een punt kwam dat ik de gevoelens van het trauma wel moest erkennen.

              Ergens wilde ik ze ook erkennen, hoe lastig het ook was. Ik merkte dat mijn gedrag en mijn gevoelens effect hadden op mijn vriendin. Zij werd er onzeker van en wist niet hoe ze met mijn verdriet en pijn om moest gaan. Soms werd ze boos uit frustratie en onmacht. Mijn trauma drukte op onze relatie. De enige manier waarop ik hier iets aan kon doen, was door mijn gevoelens met haar te delen. We hebben samen moeten zoeken naar een manier die voor ons allebei fijn en veilig was, maar uiteindelijk heeft het ons veel dichter bij elkaar gebracht. Haar rol hierin en hoe zij met mij omging, was bepalend voor hoe ik mij naar haar open durfde te stellen.

              Laat merken dat het er mag zijn
              Gevoelens, gedachtes of gedragingen die voortkomen vanuit trauma zijn niet altijd even reëel, maar zijn voor de persoon die ze ervaart wel de waarheid. Als partner kun je al veel steun bieden door enkel te laten merken dat al die gevoelens, gedachtes en gedragingen er mogen zijn. Laat jouw partner merken dat hij of zij zich niet hoeft te schamen en dat het oké is dat hij of zij bepaalde dingen misschien anders voelt of ervaart. Dit betekent natuurlijk niet dat je alles zomaar over je heen hoeft te laten komen.

              Zelf was ik er bijvoorbeeld heel goed in om mijn vriendin buiten te sluiten van alles wat ik voelde. Ik kon zelfs erg onaardig of boos worden op momenten dat ze te dicht bij mijn pijnlijke gevoelens en gedachtes kwam. Dit deed ik uit angst om al die gevoelens te moeten toelaten, omdat ik het lastig vond me kwetsbaar op te stellen en uit schaamte. Mijn vriendin liet zich echter niet zomaar buitensluiten. In het begin vond ze het lastig als ik haar niet toeliet en werd ze soms boos. Dit werkte voor mij averechts; ik sloot me nog meer af. In de loop van de tijd merkte ik dat ze steeds minder snel boos werd. Ze bleef vragen naar wat er in me omging, zonder me te forceren er over te praten. Ze vertelde me dat het niet uitmaakte, dat ze niet boos was en dat ze graag wilde weten wat ik voelde. Dit zorgde ervoor dat ik haar langzaam steeds meer ging vertrouwen. Hierdoor werd ik steeds een beetje meer open en durfde ik haar steeds meer te vertellen.

              Probeer het te begrijpen
              Het is ontzettend moeilijk, misschien wel onmogelijk om écht te voelen wat er in jouw partner omgaat. Maar er zijn wel dingen die je kunt doen om daar dichterbij te komen. Zo kun je je inlezen over trauma’s of documentaires kijken over het onderwerp dat bij jouw partner speelt. Je kunt jouw partner er ook naar vragen. Het kan voor jouw partner lastig zijn om over het trauma te praten. Wanneer dit inderdaad niet lukt, zie dit dan niet als afwijzing. Het feit dat je interesse toont, kan al veel voor jouw partner betekenen, ook al kan hij of zij dat in het moment niet laten blijken.

              Toen mijn vriendin me vertelde dat zij zich had ingelezen over trauma’s na seksueel misbruik, raakte mij dat heel erg. Op een positieve manier wel te verstaan. Het gaf me extra bevestiging dat ze er écht voor mij wilde zijn en dat ze niet zomaar weg zou gaan vanwege mijn problemen. Laat weten dat je ermee bezig bent, dat je erover wilt leren en dat je je best wilt doen om jouw partner te helpen. Als jouw partner in therapie is, zou je ook kunnen bespreken of je een keer mee naar therapie kunt. Het bijzijn van een therapeut kan helpen om een gesprek over een lastig onderwerp soepeler te laten verlopen. Ook kan hij of zij inzichten geven of antwoorden op vragen die je hebt. Doe dit wel alleen wanneer jouw partner zich daar goed bij voelt; therapie is zijn of haar een veilige plek en dat moet het ook blijven.

              Vraag hoe je kunt helpen
              Dat helpen kan lastig zijn. Zelf heb ik ervaren dat ik ook niet wist hoe mijn vriendin mij kon helpen. Ik vond ik het ontzettend lastig om dit uit te spreken. Vooral wanneer zij in het moment waarop ik alle negatieve gevoelens ervoer aan mij vroeg wat ze moest doen. Er ging al zo veel in mij om dat ik geen ruimte had om na te denken over waar ik behoefte aan had. Ik merkte dat ik daar veel beter over na kon denken op een ander, rustiger moment. Een moment waarop al die heftige gevoelens niet aanwezig waren. Alleen durfde ik er dan niet meer over te beginnen. Ik wilde niet weer over mijn problemen praten, niet weer de aandacht opeisen. Ook was ik bang dat er weer zo’n hevige reactie of herbeleving zou komen. Gelukkig deed mijn vriendin erg haar best en vroeg zij er zelf naar op een rustig moment. Het was voor mij spannend, maar vooral heel prettig dat zij mij die ingang bood. Hierdoor konden we er écht over praten, met minder heftige emoties op de achtergrond. Ook kon ik haar ook beter vertellen waar ik dacht behoefte aan te hebben op het moment dat die emoties wél aanwezig zijn.

              Vertel wat het met jou doet
              Het is niet gek dat het jou iets doet wanneer je ziet dat jouw partner pijn en verdriet heeft, wanneer je bepaalde dingen moet laten, of wanneer dingen lastig zijn door het trauma van jouw partner. Die gevoelens mogen er zijn en dit mag je delen. Het mooiste is als je dit kun delen met jouw partner zelf. Probeer, wanneer jij jouw partner vertelt wat zijn/haar trauma met jou doet, daar geen oordeel of veroordeling in te leggen. Ook al is het voor jou ontzettend lastig om met het gedrag, de gevoelens en de gedachtes van jouw partner om te gaan; hij of zij heeft er niet voor gekozen om zich zo te voelen.

              Als het (nog) niet lukt om met betrekking tot het trauma samen met jouw partner te praten over wat het met jou doet, praat er dan over met anderen. Bijvoorbeeld vrienden of een therapeut. Het is niet gek dat jij last en zorgen ervaart van het trauma van jouw partner en alles wat dat met zich meebrengt. Wanneer je deze gevoelens opkropt, worden ze enkel groter en bestaat de kans dat dit tussen jou en jouw partner in komt te staan. Jij mag jezelf de ruimte geven om over jouw gevoelens en gedachten te praten.

              Accepteer dat het niet zomaar over gaat
              Een trauma is niet zomaar opgelost, hoe graag je het ook zou willen. Het kost tijd. Tijd om te accepteren dat er hulp nodig is, tijd om hulp te zoeken, de hulp zelf kost tijd en ook na afronding van de hulp kan er nog tijd nodig zijn om op een nieuwe manier met dingen om te leren gaan. Het kan ook nog zo zijn dat een bepaalde behandeling niet aanslaat. Het zou ontzettend fijn zijn als een posttraumatische stressstoornis van de een op de andere dag over gaat, maar zo werkt het nu eenmaal niet. Het is voor jouw partner fijn om te voelen dat het oké is dat het tijd kost om aan het trauma te werken. Dat jij dat niet erg vindt. Ook al duurt het langer dan verwacht of gaat het misschien nooit helemaal over, het belangrijkste is dat je hem of haar blijft steunen.

              Jouw veiligheid is soms het enige dat nodig is
              Als je partner PTSS heeft zullen er momenten zijn waarop hij of zij het moeilijk heeft. Waarop er misschien paniek of nachtmerries zijn, angsten, verdriet, boosheid of juist stilte en het gevoel niks meer te kunnen doen of zeggen. Het kan zijn dat jouw partner therapie heeft of juist niet, dat hij of zij het fijn vindt om er met jou over te praten of dat hij of zij er liever met anderen over praat. Er is van alles mogelijk, maar er zullen momenten zijn dat alles gewoon even echt heel moeilijk is. Als partners sta je erg dicht bij elkaar en voor iemand met PTSS kan het heel belangrijk zijn dat jij dan degene bent bij wie hij/zij veiligheid kan vinden. Steun en liefde, onvoorwaardelijk. Dat er niet gepraat hoeft te worden, geen uitleg nodig is; dat hij of zij gewoon bij jou kan zijn. In de vorm van een knuffel of door gewoon naast elkaar te zitten of samen te wandelen; net wat jouw partner prettig vindt. Dat jij er bent en blijft, door mooie en moeilijke tijden, is dan het enige wat telt.

              Zorg voor jezelf
              Hoeveel steun jouw partner ook nodig heeft, het is ontzettend belangrijk om goed voor jezelf te blijven zorgen. PTSS en het herstellen ervan kan veel tijd en ruimte innemen in iemands leven. Als partner is het logisch dat dat ook invloed heeft op jouw leven. Als je veel van iemand houdt, wil je waarschijnlijk graag voor die persoon zorgen. Maar het blijft bovenal belangrijk dat jij goed voor jezelf zorgt. Neem tijd voor jezelf, doe leuke dingen met vrienden, ontspan. Ook als jouw partner het moeilijk heeft, mag jij nog steeds genieten van de leuke dingen die je graag doet.

              Natuurlijk houd je rekening met elkaar. Het is ook niet gek dat in bepaalde periodes de één meer voor de ander zorgt en dat dat een andere periode weer andersom is. Ondanks alles is het leven net als in een vliegtuig; eerst zuurstof geven aan jezelf voordat je iemand anders helpt. Als jij onderdoor gaat aan de zorg voor jouw partner, is hij of zij jou ook kwijt. Daar schiet geen van beiden iets mee op. Begrip tonen voor de problematiek die uit de PTSS van jouw partner voortkomt, is belangrijk. Maar er volledig in meegaan en jouzelf verliezen, werkt averechts. Juist jij kan met jouw andere kijk op dingen helpen om te relativeren, helpen om tot rust te komen, helpen om de positieve kanten van het leven in te zien. Juist jouw niet-getraumatiseerde gevoelens en gedachtes kunnen jouw partner inspireren en kracht geven om door te gaan.

              Hoe steunen jij en je partner elkaar?

              Bron: Proud2bme

              #241746
              Luka
              Moderator

                abi-helpt.nl

                Het product dat je helpt bij de omgang met
                depressieve vrienden of vriendinnen.

                Abi is nu gestart als pilot
                en is nu voor iedereen te gebruiken!

                Abi is een app speciaal gemaakt voor de omgeving van iemand met een depressie. De app zit vol met tips en informatie om depressie bespreekbaar te maken en om ervoor te zorgen dat iemand met een depressie zich gehoord en gezien voelt. Ook kan je zelf tips toevoegen en meldingen instellen. Naast de app is er ook een kaartenset met op elke kaart een tip en op de achterkant de mogelijkheid om op te schrijven hoe het uitvoeren van de tip is gegaan.

                1. Kies een tip
                Lees de dertig tips en vind een activiteit die bij jou, je vriend(in) en de situatie past.
                2. Voer de tip uit
                Heb je de perfecte tip gevonden? Voer hem dan direct uit. Samen met je vriend(in) of alleen.
                3. Help, steun en leer
                Leer hoe je je depressieve vriend(in) kunt steunen en hoe je beter met hem of haar kunt communiceren.

                Kaartenset
                Ben je niet zo digitaal of hou je gewoon meer van papier?
                Koop dan alle tips als kaartenset.

                #242758
                Mark
                Moderator

                  Opmerking vooraf: Deze informatie is gericht op België. In principe is de de informatie algemeen, alleen daar waar wordt gesproken over de Zorgcentra Seksueel Geweld, geldt dat mensen in Nederland zich kunnen wenden tot het Centrum Seksueel Geweld (CSG). Het CSG is 24/7 te bereiken op het centrale nummer: 0800-0188.

                  Zorg voor slachtoffers van seksueel geweld Gids voor steunfiguren

                  Noot: Deze gids is ontwikkeld binnen het kader van de pilotering van Belgische Zorgcentra na Seksueel Geweld en is in grote mate gebaseerd op de gids voor steunfiguren van het Sexual Assault Referral Centre The Havens in Londen, Verenigd Koninkrijk.

                  Wat is seksueel geweld? Hoe vaak komt het voor? Hoe reageer je erop als slachtoffer of als overlever? Hoe kan je steun bieden als ouder, partner, vriend of familielid?

                  Wanneer iemand om wie je geeft slachtoffer is geworden van seksueel geweld, heeft dat ook een invloed op jou en is de kans is groot dat je veel vragen hebt. Je kan het herstelproces bevorderen door het slachtoffer goed te ondersteunen en te zorgen dat zij/hij ook verdere hulp weet te vinden.

                  Deze gids geeft uitleg over de typische reacties bij slachtoffers na seksueel geweld, zodat je wie die dit meegemaakt heeft, beter kan begrijpen. Deze gids geeft je ook praktische tips om deze persoon te ondersteunen doorheen het herstelproces. Tenslotte krijg je enkele tips om met je eigen gevoelens en noden, die ook belangrijk zijn, te kunnen omgaan.

                  Download de gids voor steunfiguren >>

                  #243778
                  LSG
                  Beheer
                  Topic starter

                    Hulp voor partners, ouders en familie
                    Heeft jouw partner, kind of een familielid te maken gehad met seksueel misbruik? Zowel op het slachtoffer zelf als op jou kan dit een enorme impact hebben. Partners, ouders en familie weten vaak niet hoe ze de beste ondersteuning kunnen bieden en/of worstelen met gevoelens van machteloosheid, woede en schuld. Blauwe Maan helpt je hiermee omgaan door het bieden van hulp voor ouders, partners en familie.

                    Informatieve avonden voor partners en familie
                    Blauwe Maan organiseert informatieve avonden voor ouders, partners, broers, zussen en (volwassen) kinderen van mensen die met seksueel misbruik te maken hebben (gehad). Het accent ligt hierbij op het uitwisselen van ervaringen en steun vinden bij elkaar. Erkenning en herkenning, daar gaat het om.

                    Inhoud informatieve avonden
                    Tijdens de informatieve avonden komen verschillende onderwerpen aan bod:

                    • Welke gevolgen heeft het misbruik (gehad) en hoe reageer je daarop?
                    • Wanneer moet ik professionele hulp zoeken?
                    • Bij wie kan ik terecht om te praten over wat er is gebeurd?
                    • Hoe om te gaan met geheimhouding en privacy?
                    • Wat komt er zoal kijken bij het doen van aangifte?

                    De bijeenkomsten worden begeleid door minimaal twee hulpverleners van Blauwe Maan. Vaak nodigen we ook partners, ouders of familieleden uit die al ervaring hebben met de hulp die Blauwe Maan biedt.

                    Praktische informatie

                    • 1 bijeenkomst van 2 uur (’s avonds)
                    • Tussen de 6 en 12 deelnemers
                    • De bijeenkomsten worden twee keer per jaar georganiseerd
                    • Er zijn geen kosten verbonden aan deze bijeenkomsten

                    Wil je je aanmelden voor onze hulp voor ouders, partners en familie of meer informatie? Neem dan contact op.

                    Bron: blauwemaan.nl

                    #244169
                    Luka
                    Moderator

                      10x iemand helpen met paniekaanvallen

                      “Ik voelde de paniek en angst steeds erger worden en ik besefte dat ik elk moment in een intense paniekaanval terecht zou kunnen komen. Die gedachte maakte het alleen maar erger, want dat was juist waar ik zo bang voor was. Ondertussen versnelde mijn hartslag, begonnen mijn armen te tintelen en voor dat ik het wist stroomde ik over van paniek. Ik wilde wegrennen, vluchten, maar het lukte niet. Ik was verlamd van angst en kon geen kant op. Daar zat ik dan, in mijn eentje in totale paniek en ik kon mijzelf niet rustig krijgen. Op zulke momenten had ik zo graag gewild dat er iemand was die mij eruit kon halen, iemand die mij kon steunen en kon begeleiden naar het moment dat de paniek zou afnemen en ik weer meer tot mijzelf zou komen. Ondanks dat ik wist dat ik het uiteindelijk zelf moest doen, zou het mij vertrouwen en steun geven op die momenten en zou ik me dan niet zo vreselijk alleen gevoeld hebben.” – Anoniem

                      Voor iemand die nog nooit een paniekaanval heeft gehad, is het soms moeilijk te begrijpen hoe het echt voelt en dat maakt het soms nog lastiger om diegene te helpen. Paniekaanvallen kunnen ontzettend eng en angstaanjagend zijn. Je kunt het gevoel hebben dat het nooit meer overgaat en dat je voor altijd leeft met die angst. De meest onrealistische gedachten lijken zo echt en in je lichaam gebeurt van alles wat die angst alleen maar versterkt en in stand houdt. Hoe onrealistisch een bepaalde angst voor jou als buitenstaander ook kan zijn, voor de ander is het echt. Wat kun je doen voor iemand die kampt met paniekaanvallen? Hieronder een aantal tips.

                      1. Laat zien dat je het wil begrijpen
                      Als je een angststoornis hebt of regelmatig last hebt van paniekaanvallen, kun je je behoorlijk alleen voelen. Zelf weet je dan waarschijnlijk ook wel dat jouw angst niet een angst is die iedereen heeft en het kan lastig zijn om te merken dat anderen je niet begrijpen. Als buitenstaander is dit soms ook lastig, omdat je die angst zelf niet hebt en het in ander daglicht kan plaatsen. Je kan een ander al helpen door te laten zien dat je diegene wel wil begrijpen. Stel vragen als je iets niet begrijpt, erken het gevoel van de ander en toon betrokkenheid.

                      “In de tijd dat ik veel paniekaanvallen had, voelde ik me enorm alleen en eenzaam. Ik was alleen met mijn gevoel en had het idee dat niemand me begreep. Toen ik er over ging praten, merkte ik dat mensen het niet altijd begrepen, maar wel wilde begrijpen. Dit betekende voor mij al enorm veel. Het gaf mij het gevoel er toch niet helemaal alleen voor te staan en dat sommige mensen wel zagen dat ik elke dag weer een enorme worsteling doormaakte. Ik heb geleerd dat mensen me niet altijd volledig hoeven te begrijpen om er voor mij te kunnen zijn.” – Anoniem

                      2. Vraag hoe je diegene het beste kan helpen
                      Met al je goede bedoelingen iemand helpen en ondersteunen, kan soms ook helemaal verkeerd aankomen. Wanneer je zo in paniek bent, ben je ook gevoeliger voor de dingen die om je heen gebeuren en dingen die tegen je gezegd worden. Het gevoel van niet begrepen worden kan enorm versterkt worden en dit is waarschijnlijk niet wat je wil bereiken als je iemand juist steun wil geven en wil helpen. Het helpt mij in ieder geval heel erg als iemand vraagt hoe hij/zij mij kan helpen op momenten dat ik het zelf ergens moeilijk mee heb. Je hoeft niet alles te weten en de gebruiksaanwijzing van een ander door en door te kennen. Als je vraagt hoe je iemand het beste kan helpen, heeft diegene de mogelijkheid dit zelf in te vullen en aan te geven. Ik zou echter wel aanraden dit te doen op een moment dat er geen paniekaanval is. In een paniekaanval is er niet altijd ruimte voor om dit aan te geven.

                      3. Blijf zelf rustig
                      Paniek kan zorgen voor een paniekreactie bij een ander terwijl het juist belangrijk is om op die momenten rustig te blijven. Dat is soms heel lastig omdat je de paniek dan van dichtbij meemaakt. Rustig blijven kan een goede tegenhanger bieden voor iemand die in paniek is.

                      4. Neem de angst serieus
                      Het gevoel niet serieus genomen te worden kan het gevoel van eenzaamheid en je aanstellen soms alleen maar versterken. Iemand met een angststoornis of paniek weet vaak zelf ook dat de angst niet realistisch is, omdat niet iedereen hier zo mee worstelt, maar het voelt op die momenten wel heel echt en het is er dan ook. Ondanks dat je die angst zelf ook niet hebt, is het belangrijk dat je de angst van de ander wel serieus neemt, probeert te begrijpen en er voor diegene bent als je graag wilt helpen. Het bagatelliseren heeft soms een dunne grens met het relativeren.

                      5. Help met relativeren en geruststellen
                      Wanneer je in paniek bent, is relativeren soms heel lastig. Je overziet het niet meer en de angst neemt de overhand waardoor je niet altijd meer realistisch kunt nadenken. Het kan dan enorm helpen als iemand anders er van een afstandje naar kan kijken en je serieus neemt, je gevoel erkent en tegelijkertijd helpt om het in ander daglicht te plaatsen. Dat is soms een enorme opgave voor een buitenstaander maar het kan wel enorm helpen.

                      “Ik heb op gegeven moment veel gepraat over mijn angst en paniek en daardoor ging mijn moeder mij bijvoorbeeld steeds beter begrijpen. Ze zag sneller aan mij als ik weer angstige momenten doormaakte en in een paniekaanval zat. Ze hielp me met relativeren en hoewel ze soms de plank volledig missloeg, heeft ze me op heel veel momenten ook geholpen. Zij herinnerde mij aan het feit dat dit tijdelijk was en over ging, terwijl ik het gevoel had dat het eeuwig zou duren. Ze hielp me ook rustig te worden door te zeggen dat ik me zo mocht voelen en dat ik me niet daar ook nog rot over hoefde te voelen. Ik voelde me namelijk vaak schuldig en was bang dat de paniekaanvallen alles voor iedereen verpestten.” – Anoniem

                      6. Zorg voor afleiding
                      Afleiding kan veel doen als het gaat om paniek en angst. Het is belangrijk om uit dat moment en die cirkel van paniek te komen alleen is het ontzettend lastig als je er midden in zit. Soms helpt het om afleiding te zoeken en je ergens anders op te richten, maar dit lukt niet altijd alleen. Het kan dan fijn zijn als een ander je probeert af te leiden door bijvoorbeeld een leuk verhaal te vertellen of iets te laten zien. Dit is echter wel heel afhankelijk per persoon of dit een manier is die als fijn ervaren is. Het is goed om hier naar te vragen.

                      7. Hij/zij is meer dan die angst
                      Soms kun je een ander alleen al helpen door diegene te zien als meer dan de problemen waar hij/zij mee worstelt. Een leven kan beheerst worden door angst en paniekaanvallen, maar er is meer dan dat. Zie de persoon als volwaardig, met alle kwaliteiten en leuke eigenschappen en laat dat ook zien. Wanneer je zo met jezelf en problemen worstelt, zie je dit soms zelf niet meer en het kan dan heel fijn zijn als een ander dit nog wel doet.

                      Daarnaast kan het heel fijn zijn om iemand te helpen zijn/haar zelfvertrouwen te vergroten. Geef complimentjes als het gaat om doorzetten en proberen te relativeren. Het is niet niks om je door die angst heen te worstelen en mensen met angst en paniek twijfelen nog weleens aan hun eigen kracht om hier uit te komen. Door dit te versterken kunnen ze soms wat meer vertrouwen in zichzelf krijgen en kan die angst ook afnemen.

                      8. Kijk terug op momenten dat het over ging
                      Die paniek is er niet altijd, maar het kan wel zo voelen. Iemand met een paniekaanval kan het gevoel hebben dat het een eeuwigheid duurt terwijl het misschien maar 10 minuten is. Het gevoel is zo intens en kan aanvoelen alsof het nooit meer over gaat. Gebrek aan vertrouwen in zichzelf en dat die nare momenten weer overgaan spelen vaak een rol hierin. Soms is het niet meer te overzien en kan diegene zich ook niet meer vasthouden aan de eerdere momenten en ervaringen waarin het wel voorbij ging. Help hem/haar herinneren aan die momenten, het kan enorm helpen op het moment dat hier wel aan gedacht wordt.

                      9. Doe mee met ademhalings- en ontspanningsoefeningen
                      Bij veel mensen helpen ademhalings- en ontspanningsoefeningen bij een paniekaanval. Het is belangrijk weer tot rust te komen en normaal adem te halen. In combinatie met paniek kan het heel lastig zijn jezelf weer te herpakken. Help diegene erbij door zelf ook mee te doen.

                      10. Wees beschikbaar
                      Een van de belangrijkste dingen is denk ik wel het laten merken dat je er bent, en niet weggaat als diegene dat niet wil. Dat kan veel vertrouwen geven en laten zien dat je er niet alleen voor staat.

                      Bron: Proud2bme >>

                      #244517
                      Luka
                      Moderator

                        Hoe is het om een relatie te hebben als je depressief bent? | #Jesuisdepri

                        Maaike is bijna aan het einde van haar langdurige therapie en mag gelukkig in de weekenden naar huis om bij haar vriend Jelle te zijn. Ze vertellen heel eerlijk hoe het is om een relatie te hebben in zo’n heftige tijd. Hoe houd je het dan samen vol? En kan je dan naar de toekomst kijken?

                      10 berichten aan het bekijken - 31 tot 40 (van in totaal 99)
                      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
                      gasten online: 32 ▪︎ leden online: 3
                      laurien.ds, Lyn, Ivo
                      FORUM STATISTIEKEN
                      topics: 3.754, reacties: 21.087, leden: 2.775