[Skye]

Vermeende Jackson-slachtoffers mogen toch naar de rechtbank stappen

Van links naar rechts: Wade Robson, Leaving Neverland-regisseur Dan Reed en James Safechuck.

Doordat in de Amerikaanse staat Californië een nieuwe wet is aangenomen, kunnen James Safechuck en Wade Robson toch hun seksueel misbruik-zaak tegen Michael Jackson voor de rechter brengen. Dat meldt TMZ.

De twee claimen dat ze als kind door de King of Pop seksueel zijn misbruikt en stapten daarom naar de rechter. De zaak was echter verjaard, want in de Verenigde Staten bestaat een wet waarin staat dat slachtoffers van seksueel misbruik zich bij de rechter kunnen melden tot een leeftijd van 26 jaar. Toen Safechuck en Robson vorig jaar hun zaak bij de rechtbank aanhangig maakten waren zij respectievelijk 36 en 30 jaar oud.

Postuum schuldig
De nieuwe wet, die per 1 januari ingegaan is, biedt slachtoffers van seksueel misbruik de mogelijkheid om zich tot een leeftijd van 40 jaar te melden. Michael Jackson, die in 2009 overleed, zou dus alsnog postuum door de rechtbank schuldig kunnen worden bevonden aan seksueel misbruik.

James Safechuck en Wade Robson uitten hun beschuldigingen in Leaving Neverland. De documentaire deed veel stof opwaaien en zorgde onder meer voor een boycot van Jacksons muziek op verschillende radiozenders. De familie van Jackson bleef echter achter de King of Pop staan en noemde de film onwaar en walgelijk. De documentaire werd in Nederland uitgezonden door de VPRO.

Bron: AD.nl >>

[Skye]

Rebecca’s verhaal

DEPRESSIEF… maar waarom eigenlijk?

Gedrogeerd & misbruikt

18 jaar & zwanger na misbruik

[Skye]

Ramsey Nasr wint de Louis d’Or voor zijn rol in Een klein leven van ITA

[..] Ik heb niet eerder zo’n rol gespeeld, ik kreeg niet eerder applaus door een mens te spelen die er niet wil zijn. Jude haakt naar afwezigheid. Hij heeft zo’n gering zelfbeeld, is zo gekwetst, zo beschadigd dat hij vindt dat hij het niet verdient om te mogen leven.

En tijdens de repetities dacht ik: wie kan zich in godsnaam identificeren met zo’n extreem figuur? Hoe kun je meeleven met iemand die zich snijdt omdat het slecht gaat – en die zich ook snijdt zodra het goed gaat, bang voor de druk van een eventueel geluk? Wie snapt het schuldgevoel van een zwaar misbruikt kind? Ja, waarom zou je überhaupt meeleven met iemand die in de liefde hetzelfde soort klootzakken opzoekt dat hem ooit misbruikte, mannen die hem walgelijk noemen?

Ik schrok ervan, hoeveel mensen me na de voorstelling kwamen vertellen dat ze zelf zo iemand kenden, iemand die er nu niet meer is, of: dat ze zélf. [..]

Lees het hele dankwoord op theaterkrant.nl >>

 

[Skye]

Het regiedebuut van filmmaker Michiel van Erp bij Internationaal Theater Amsterdam (ITA)

‘Wat bezielde die mensen om te blijven en om te zwijgen?’ – Jeroen Brouwers

‘Dat was ook de uitdaging voor me: geloofwaardig maken dat Bonaventura niet weg kàn, niet spreken kàn.’  Vanuit die vraag regisseerde Michiel van Erp voor het eerst een theatervoorstelling in de grote zaal. Van Erp: ‘Het hout gaat over de mechanismen die schuil gaan achter het collectief verzwijgen van wantoestanden. En over de dilemma’s waar je als individu voor komt te staan als je er wat tegen wil doen, en over de moed die nodig is om naar voren te stappen.’

In Het hout kijkt de jonge broeder Bonaventura met lede ogen toe hoe de leerlingen door een aantal van de broeders systematisch worden gebrutaliseerd en zelfs seksueel misbruikt. Iedereen weet ervan maar niemand grijpt in. Bonaventura staat voor een verlammende keuze: weglopen uit protest of blijven zodat hij de jongens voor erger kan behoeden? Er is een vrouw in de wereld buiten het klooster voor nodig om die knoop te kunnen doorhakken. Tijdens een bezoek aan de tandarts ontmoet Bonaventura de jonge weduwe Patricia. Maar ook nadat zij een geheime liefde ontwikkelen, blijft hij nog lange tijd besluiteloos.

Recensie in de volkskrant >>

Meer informatie over de toneelvoorstelling vind je in de evenementenkalender >>

[Skye]

Hulp aan vrouwen die seksueel misbruik hebben meegemaakt

Vrouwen die in hun jeugd misbruikt zijn, vinden het moeilijk om dat te bespreken. Onderzoek laat zien dat vrouwen gemiddeld zestien jaar wachten voordat ze, uit eigen beweging, met iemand over hun ervaring praten. Ze voelen zich schuldig, schamen zich ervoor, zijn bang om niet geloofd te worden, of leggen zelf geen verband tussen hun problemen en het vroegere misbruik. Het eerder signaleren van de (late) gevolgen, en daar adequaat op reageren vanuit de gezondheidszorg en hulpverlening, kan voorkomen dat problemen escaleren. Zo kan het remmen van de wens, van mensen met misbruikervaringen, om hier over te praten, contraproductief werken en de klachten juist versterken.

Signaleren
Er bestaan veel algemene signalen die kunnen wijzen op seksueel misbruik in de jeugd. Deze kunnen onderverdeeld worden in

1. de gevolgen van seksueel misbruik,
2. verhoogd zorggebruik en consumptie van medicatie en
3. de communicatie tussen professional en cliënt.

1. Gevolgen van seksueel misbruik

• (chronische) posttraumatische stressstoornissen (PTSS), angststoornissen en depressie,
• vermijdingsgedrag,
• zelfbeschadigend gedrag,
• seksuele problemen,
• een negatief zelfbeeld,
• relatie- en interpersoonlijke problemen,
• herhaald slachtofferschap,
• medische onverklaarbare klachten.

In het algemeen geldt dat hoe jonger het slachtoffer is, hoe dichterbij de pleger staat en hoe langer het geweld duurt, des te ernstiger de gevolgen zijn. Als een kind seksueel misbruikt wordt door een bekende pleger, zoals de eigen (stief)vader, dan beïnvloedt dat de hele verdere ontwikkeling. Het gebrek aan veiligheid en stabiliteit zorgt voor tal van problemen in de ontwikkeling van kind tot volwassene, met name op het terrein van de hechting. Wanneer het gaat om herhaaldelijk en/of langdurig meemaken van seksueel misbruik dan kan dit chronisch (ook wel type-II) trauma tot gevolg hebben, waarbij PTSS op de voorgrond staat.

2. Zorggebruik

• Een deel van de slachtoffers maakt beduidend vaker gebruik van de zorg. Zij melden zich tweemaal zo vaak met zogenaamde ‘vage klachten’ bij de huisarts.
• Er is een grote groep die allerlei vormen van zorg mijdt of onnodig uitstelt, vooral die medische zorg waarbij lichamelijk contact nodig is. De triggers, flashbacks en herbelevingen (zie begrippenlijst) zijn zeer waarschijnlijk de oorzaak van het zorg-mijdende gedrag dat cliënten vertonen.
• Verder is er een hoger gebruik van medicatie, zoals pijnstillers, antidepressiva en slaap- en kalmeringsmiddelen.

3. Communicatie tussen professional en cliënt

• In het contact met professionals kunnen ‘triggers’ spelen die vrouwen angstig maken, ook voor herhaling van het misbruik. De gevoeligheid van cliënten voor dit soort zaken kan sterk wisselen. Dit speelt vooral in het contact met professionals die zorg verlenen ‘aan het lichaam’, zoals bij het uitkleden, lichamelijk contact en lichamelijk onderzoek, het innemen van ondergeschikte lichaamshoudingen en het gebruik van latex handschoenen. De triggers spelen dus vooral in het contact met artsen en paramedici (tandartsen, verloskundigen, verpleegkundigen), maar kunnen ook veroorzaakt worden door uiterlijk, geuren, bewegingen en beroepshouding.
• Het is belangrijk om aandacht te besteden aan de uitleg over de noodzaak van het onderzoek of procedures. Ook helpt het wanneer er tijdens het onderzoek doorlopend wordt gecommuniceerd en de cliënt wordt gerustgesteld en geïnformeerd over wat er gaat gebeuren en de cliënt zelf het onderzoek te allen tijde af kan breken of onderbreken.
• Het helpt als de professional zelf de rust kan bewaren, ook bij onthulling van ernstige vormen van misbruik.
• Het geslacht van de professional kan een rol spelen als trigger. Het helpt als cliënten kunnen kiezen tussen een vrouwelijke of een mannelijke hulpverlener.
• Het helpt als cliënten zelf de keuze hebben om al dan niet een lichamelijk onderzoek te ondergaan of een vertrouwenspersoon mee kunnen nemen.

Lees verder op movisie.nl >>

[Auteur]

Reacties