Twintig jaar geleden maar nu pas verwerken

Twintig jaar geleden maar nu pas verwerken

Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan helpen om verder te komen. Ook zit ik in een fase dat ik echt de nood heb hierover te praten. Gek wat onzekerheid en schuldgevoel met je kan doen.

Mijn verhaal begint toen ik twaalf jaar was. Ik mocht met de nieuwe vriend van mijn moeder mee op de vrachtwagen. Sindsdien is alles echt zo verrot geworden. Deze man heeft diezelfde nacht voor het eerst aan me gezeten en sindsdien heeft het twee jaar aangehouden voor het stopte. De manier waarop was alleen nog erger dan het hele misbruik zelf.

Vaak kwam hij ’s nachts, als ik lag te slapen, mijn slaapkamer in. Mijn moeder was best labiel en depressief en hij gebruikte dit tegen mij. Vaak hoorde ik argumenten zoals ‘Ik kan zo niet verder met je moeder, ze geeft me geen seks dus ik moet het wel bij jou halen, anders moet ik haar verlaten. Achteraf voel ik me erg stom dat ik hier in ben getrapt. Twee jaar lang zelfs! Het erge was dat ik in het begin nog best gesteld was op deze man. Hij was grappig en maakte mijn moeder gelukkig.

Ik kreeg de schuld

Op mijn veertiende was ik deze nachtelijke bezoekjes spuugzat en dat merkte hij ook. In deze tijd hadden hij en mijn moeder het vaak over verhuizen en samenwonen. Wat er toen gebeurde had ik nooit kunnen bedenken, hij heeft mijn moeder gezegd dat ik hem chanteerde. Ja echt! Ik had volgens hem een verhaal over misbruik verzonnen zodat ze niet zouden gaan samenwonen.

Toen mijn moeder mij hiermee confronteerde kon ik alleen maar huilen. Hierop had ze wel haar bedenkingen of zijn verhaal wel klopte, maar helaas voor mij heeft ze toch voor hem gekozen. Hij heeft het misbruik weliswaar toegegeven maar tegen haar gezegd dat ik hem verleid had en het dus allemaal mijn schuld was. Mijn moeder heeft iedereen vervolgens wijsgemaakt dat ik een grote leugenaar ben. Heel veel jaren heb ik daarom ‘netjes’ mijn mond gehouden en maar geaccepteerd dat het mijn schuld was.

Toen ik eenmaal zelf kinderen kreeg — twee prachtige meiden — begon dit echt heel erg aan me te knagen. Hoe in godsnaam kun je je kind van twaalf de schuld geven? Geen idee! Ik raakte steeds meer in een depressie en kon zelfs niet meer van mijn eigen kinderen genieten. Het werd zelfs zo erg dat ik niet meer wilde leven. Gelukkig had ik mijn kinderen, die ik sowieso nooit in de steek zou kunnen laten.

Hulp

Hierop het ik hulp gezocht via mijn huisarts. Gek hoe moeilijk alleen de zin ‘Ik ben vroeger misbruikt’ eruit komt. Maar ik zou het iedereen aanraden. Zoek hulp, het doet je echt goed… uiteindelijk.

Na een EMDR traject bij de psycholoog heb ik het eindelijk gedurfd aangifte te doen. Het was zeker zwaar om in de details te vertellen van wat er gebeurd is en hoe het gegaan is. Dat heeft wel echt wat met me gedaan, maar het heeft ook een soort muur opengebroken. De agenten waren super meelevend en hebben me alle tijd gegeven om de aangifte te doen. In totaal heb ik drie uur op het bureau mijn verhaal gedaan, maar toen ik uiteindelijk klaar was en naar buiten liep voelde ik me zo opgelucht! Eindelijk werd ik serieus genomen en geloofden mensen mij. Er viel een zware last van mijn schouder.

Hij moet zich verantwoorden

Nu, twee en half jaar na de aangifte — want ja de behandeling duurt erg lang en vergt ook enorm veel energie — heb ik te horen gekregen dat er een zitting komt. Het is me gewoon gelukt, deze man moet zich gaan verantwoorden voor het gerechtshof! Dit resultaat had ik nooit verwacht! Ik ging er helemaal vanuit dat het geseponeerd zou worden omdat er geen bewijs was.

Natuurlijk zegt dit nog niet dat hij wordt veroordeeld maar het is al zoveel meer dan ik had verwacht. Stiekem hoop ik dat hij wel wordt veroordeeld en als het mogelijk is ga ik ook gebruik maken van spreekrecht. Nu ik eenmaal zover gekomen ben, voel ik een soort van kracht om door te vechten tot het eind, dus dat is precies wat ik ga doen!

Verbreek de stilte

Wat ik hiermee vooral probeer te zeggen is, zoek hulp als je hiermee zit. Kijk vanuit daar verder wat je wil en laat je nooit tegenhouden door anderen. Ik heb door dit alles relaties verloren maar ook gewonnen. Mijn familie snapt nu pas waarom ik zo’n lastige puber was en heeft alle begrip en steun voor me. Daarentegen heb ik wel afscheid van mijn moeder moeten nemen omdat deze relatie voor mij slopend was.

Wat de toekomst brengt weet ik niet maar nu ik eenmaal de stilte verbroken heb, voelt het super fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en erachter te komen dat het taboe vooral in mijn hoofd zat.

Dit verhaal is geschreven door Darkflower. De foto is een stockfoto. De personen op de foto zijn dus niet de schrijfster van dit verhaal en één van haar dochters.

Wil je reageren op dit verhaal?

Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.

2 gedachtes op “Twintig jaar geleden maar nu pas verwerken”

  1. Darkflower,

    Zo fijn om te horen dat de last van je schouders is!
    Je verhaal is zo krachtig, helder én herkenbaar.
    Ik hoop voor je dat het recht zal zegevieren en je definitief een punt achter alles kan zetten.
    Petje af voor je vechtlust en het delen van je verhaal.
    Ik hoop dat het anderen kan bewegen om ook de hulp te zoeken die ze nodig hebben.

    Groet, Mirella

  2. Wat dapper dat je dit geschreven hebt en voor mij zitten er herkenbare dingen in. Zelf ben ik ook 20 jaar geleden misbruikt en dit komt steeds meer naar boven. Bedankt voor het delen van je verhaal, voor mij heel helpend!
    Liefs S

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *