Lieve jij, als je dit leest is de kans groot dat jou ook seksueel misbruik is overkomen. Ik ben namelijk vanaf ongeveer mijn 4e tot 1 dag voor mijn dertiende verjaardag seksueel misbruikt door mijn vader.
Het begon nog een beetje ‘onschuldig’, maar het werd steeds heftiger. Rond mijn twaalfde werd ik ongesteld. Ik was bang om zwanger te raken. Hij stopte pas toen ik bijna 13 werd. Ik legde hem een keuze voor. Doorgaan en dan zou ik het tegen iedereen vertellen of stoppen en dan zou ik hem nooit verraden.
Nu heb ik vanaf deze week mijn verhaal gedeeld mijn mijn hulpverleners. Om heel eerlijk te zijn is het heel heftig. Alle emoties komen naar boven en tijdens gesprekken huil ik en durf ik niemand aan te kijken. Er is zoveel angst, schaamte, schuldgevoel, boosheid en verdriet. Toch wil ik gaan voor herstel.
Al twee jaar loop ik bij de ggz, maar het werd alleen maar slechter. Nu heb ik écht voor herstel gekozen en dat betekent dat ik hier doorheen moet. Ik ga ervoor vechten, doen jullie mee?
Dit verhaal is geschreven door Laura. De foto is een stockfoto. De persoon op de foto is dus niet de schrijver van dit verhaal.
Wil je reageren op dit verhaal?
Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
WoW je stuk grijpt mij aan en ik ben benieuwd hoe het herstel loopt. En welke stappen voor herstel je hebt genomen.
Heftig ben zelf nu ook begonnen met herstellen ben 58 jaar de herbeleningen xijn zwaar maar met man kom ik et vadt wel doot heen
Ook bij mij was het mijn vader. Gelukkig heeft hij me fysiek maar één keer aangerand, maar het bleef spelen omdat hij op andere momenten wel opnieuw bleef proberen en zich volledig naakt aan mij vertoonde. Helaas heb ik heel lang gezwegen en pas heel laat mijn moeder op de hoogte gesteld. Toen zij het wist, hoopte ik op een scheiding, maar dat deed ze niet en ook dat heeft mij pijn gedaan. Pas nu meer dan 40 jaar later heb ik voor volledige openheid gekozen en mijn ervaringen opgeschreven in een boek. Daarmee hoop ik lotgenoten, die misschien daarin niet zo bedreven zijn te helpen door het delen van ervaringen en probeer ik ook een positieve toon te geven aan mijn verhaal± je kan ondanks alles nog heel veel bereiken. Alleen heb ik met allerlei theraptie geen succes kunnen bereiken.