#metoo

Zo puur, naïef en goed van vertrouwen
Bleef zij het als liefde beschouwen

Muren van onzekerheid die schaamte bouwen
Muren die haar bleven benauwen

Machtsmisbruik, “niemand vertellen, anders doe ik je wat”
Zei hij, terwijl hij aan haar zat

Blauwe plekken op haar lichaam waar niemand het ziet
Zij was degene die het steeds maar toeliet

Smoorverliefd maar toch ook afschuw en pijn
Ze was niet meer bij bewustzijn

Blauwe plekken verscholen achter een laag make-up
Stond zij lachend met pijn van binnen toch nog met haar vriendinnen in de club

Zij liet haar leven door hem beheersen
Doordat hij haar met geweld bleef overheersen

Het gif moest er uit
En zij kwam er bovenuit

Nu is het onderdeel van wie zij is
Na die jaren is zij weer fris

Littekens zullen blijven, open wonden zijn gehelen
Zelfstandig blijven vechten maar ook mijn littekens met anderen delen

Zij heeft hem in haar gedachten verdreven
Zo kan zij nu als de krachtige vrouw die zij is door met het leven

Diep gegaan
Telkens gevallen, maar weer opgestaan

Dit alles bracht haar hiernaartoe
Maar ik kan nu hardop zeggen, #metoo