- Dit onderwerp bevat 166 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 08/01/2024 om 22:27 door Luka.
-
Reacties
-
Podcast “Dark number”: De stilte na verkrachting
Vorig jaar deden meer dan 4.000 slachtoffers aangifte van verkrachting. Maar volgens experten ligt het echte aantal slachtoffers nog veel hoger, het zogenaamde “dark number”. Guy De Troyer ging op zoek naar enkele slachtoffers die nooit eerder hun verhaal durfden doen en sprak met hen.
4.157 slachtoffers deden in 2017 aangifte van verkrachting, dat blijkt uit het antwoord van een parlementaire vraag van minister van Justitie Koen Geens aan Carina Van Cauter. Maar volgens experten ligt het werkelijke cijfer verkrachtingsslachtoffers nog aanzienlijk hoger. Veel slachtoffers willen of durven geen aangifte te doen.
Guy De Troyer ging op zoek naar de vrouwen die hun geheim koste wat het kost verborgen willen houden, en vroeg hen waarom ze dat doen. Vier vrouwen doen hun verhaal voor het eerst in deze podcast. Nooit eerder getuigden ze over wat hen overkwam. Slachtoffers die wel aangifte doen, stoten soms op een muur van onbegrip. Het overkwam onder meer actrice Hilde Van Mieghem. Haar verkrachter werd uiteindelijk toch door het assisenhof van Marseille veroordeeld tot vijf jaar.
Dat veel slachtoffers geen aangifte durven te doen, heeft vaak te maken met schaamte en schuldgevoelens, maar ook met de te lage strafmaat. Wie veroordeeld wordt voor verkrachting zonder verzwarende omstandigheden, wacht een maximumstraf van vijf jaar. Advocate Nina Van Eeckhaut vindt die strafmaat veel te laag, en pleit voor strengere sancties.
Luister de podcast op soundcloud.com >>
Bron: vrt.be
Eén jaar #MeToo heeft op de werkvloer vooralsnog bar weinig opgeleverd, zeggen vertrouwenspersonen die door de Volkskrant zijn geënquêteerd. Hoe kan dat? En is er dan helemaal niets veranderd? Toch wel.
Het gebeurde heel klassiek op de kerstborrel. Met haar collega’s van de Amsterdamse afdeling van ProRail stond ze vorig jaar december om een uur of vier in een café op de Amsterdamse wallen toen een verkeersleider met een slok op over haar uiterlijk begon; dat ze er vroeger nog wel eens leuk uitzag – met mooie jurkjes en zo – maar dat het nu niet veel meer was. Ze wist zich geen houding te geven en zei maar dat ze zes kilo was aangekomen: die jurkjes paste ze niet meer.
De sfeer werd wat joliger; hij begon haar lichaam omstandig te bekijken en zei dat hij het zich niet kon voorstellen. Waarop ze iets naar voren boog en naar haar billen wees. Daar kreeg ze, zo zou ze later zeggen, ‘onmiddellijk spijt van.’ Want de verkeersleider vatte het blijkbaar op als een uitnodiging om die te bevoelen. Ze duwde zijn hand weg en een collega schoot haar te hulp en waarschuwde: ‘Val dat meisje niet zo lastig.’ Maar even later was het opnieuw raak en zat hij weer aan haar billen. Toen ze duidelijk maakte dat ze daar echt niet van gediend was, begon hij haar te beledigen: dat ze niets voorstelde, niets was. Ze barstte in tranen uit. Een teamleider greep in en de verkeersleider vertrok boos naar huis.
Bron: centrumseksueelgeweld.nl
Zwangere Guy maakt bikkelhard nummer over hoe zijn moeder misbruikt werd: “Fans leren mij nu écht kennen”
De Brusselse rapper Zwangere Guy, of Gorik Van Oudheusden in het echte leven, heeft een nieuwe single uit, “Gorik pt. 1”. Daarin rekent hij op een expliciete manier af met zijn gewelddadige stiefvader, die zijn moeder sloeg en misbruikte. “Het werd tijd dat de fans te weten kwamen waar ik vandaan kom”, legde Zwangere Guy uit in “De afspraak”.
Het nummer en vooral de videoclip van “Gorik pt. 1” hakken er stevig in. Zwangere Guy beschrijft hoe zijn moeder geterroriseerd werd door haar partner, zijn stiefvader. “Ik wou de clip echt hard, dat is het enige dat ik aan de maker gezegd heb”, legt de rapper uit.
“Ik ben op mijn 14 thuis weggelopen”, doet Zwangere Guy zijn verhaal verder in “De afspraak”. Ik ben wel egoïstisch geweest en heb mijn 3 jaar jongere zus laten zitten. Daar heb ik nog spijt van. Ik heb de eerste 16 zinnen van dit nummer een jaar geleden geschreven, in tranen. Ik ben dan even gestopt met schrijven, maar dit ben ik volledig. Het was tijd om mijn fans te laten zien van waar ik kwam. Het was voor mij een manier van verwerken.”
De Brusselse rapper raakt duidelijk een gevoelige snaar met het nummer, want de reacties stromen binnen. “De dag dat het lied uitkwam vorige week, heb ik 500 berichten gekregen, waarvan 100 van meisjes en jongens die hetzelfde hebben meegemaakt en zij bedanken mij. Ik ben blij dat het een steun kan zijn voor anderen.”
Ik mis haar
Zwangere Guy is nog maar 6 maanden fulltime muzikant. Hij tekende een contract bij platenmaatschappij Universal. “Er komen nog zeker drie delen van dit verhaal. In deel 2 wil ik in de huid van mijn moeder kruipen. Ik wil haar verhaal duidelijk maken, ik wil begrijpen wie ze is.”Zijn moeder heeft het nummer ondertussen ook gehoord. “Ze vond het mooi. Ik heb haar al 3,5 jaar niet meer gezien, maar nu hebben we wel weer contact met elkaar, via Facebook en sms. Nu kunnen we misschien zien hoe we elkaar kunnen ontmoeten. Zij wil dat. Ik mis haar, maar daar zijn we nog niet aan toe.”
Voor de videoclip en een video van het interview: VRT.be >>
Verkrachte Andrea (27): ‘Denk nooit dat dit jou niet kan overkomen’
“Ik had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen. Ik ben sterk, slim en onafhankelijk. Niets van dat maakt uit als je overgeleverd bent aan een man die jou wil pijn doen.” Dit vertelt de Amerikaanse Andrea Sicignano (27) nadat zij na een nachtje stappen in Madrid ernstig werd mishandeld en verkracht. Om anderen te waarschuwen, doet zij nu haar verhaal.
Andrea, oorspronkelijk uit New York, verhuisde zo’n zes maanden geleden naar Madrid om een nieuw en spannend hoofdstuk in haar leven te starten. En dat was het ook. Tot twee weken geleden. De avond begon nog geweldig. Ze ging met een vriendin naar een flamencoshow en later wat drinken op café. Aangeschoten verloren ze elkaar ’s nachts uit het oog in een bar. Andrea ging alleen naar huis, maar nam de verkeerde bus. Ze eindigde in een eindstation in een onbekend deel van de stad.
Lees verder op ad.nl
Factsheet ‘SEKSUEEL GEWELD TEGEN VOLWASSENEN DOOR ONBEKENDEN’ *
Seksueel geweld is wat in de wet als aanranding en verkrachting is gedefinieerd, dat wil zeggen penetratie (verkrachting) of andere seksuele handelingen (aanranding) waarbij geweld is gebruikt, dreiging met geweld of gebruik is gemaakt van een situatie of toestand waardoor iemand niet in staat was te weigeren (bijv. door middelengebruik).
In het Istanbul Verdrag wordt de volgende definitie gehanteerd: Het zonder wederzijds goedvinden op seksuele wijze vaginaal, anaal of oraal met een lichaamsdeel of object binnendringen van het lichaam van een ander. Het gaat er hierbij dus om dat de seksuele handeling zonder toestemming van de ander wordt verricht.
* Deze factsheet is ontwikkeld door Movisie i.s.m. diverse ketenpartners in de strijd tegen seksueel geweld.
‘Nederlanders onderschatten probleem van seksuele intimidatie’
Zowel vrouwen als mannen in Nederland onderschatten hoe vaak vrouwen seksueel geïntimideerd worden. Dat blijkt uit het jaarlijkse rapport van onderzoeksbureau Ipsos, waarin zo’n 30.000 mensen uit 37 landen worden ondervraagd over hun kijk op de werkelijkheid.
In Nederland zijn 500 mannen en vrouwen ondervraagd. Op de vraag ‘Van hoeveel van de 100 vrouwen in Nederland denkt u dat ze zeggen dat ze een vorm van seksuele intimidatie hebben ervaren sinds ze 15 jaar werden?’, antwoordden de mannen 38 procent. De vrouwen dachten dat het een fractie meer was. In werkelijkheid ligt het percentage op 73 procent, veel hoger dus.
Dat is opvallend omdat de Nederlandse inschattingen in dit rapport over onderwerpen als criminaliteit, zonne-energie en werkeloosheid vaak veel te negatief zijn. Als het over seksuele intimidatie gaat, schatten ze de situatie dus juist veel positiever in dan die werkelijk is.
Hoe kan dat, nu #MeToo al een jaar lang onderwerp van gesprek is en hoog op de agenda staat bij bedrijven, organisaties en de politiek? In een land als Nederland, waar organisaties in samenwerking met de overheid campagnes voeren voor seksuele bewustwording en emancipatie?
“Nederland is in veel opzichten een modern en progressief land, maar in de samenleving worden mannen en mannelijkheid nog wel hoger gewaardeerd dan vrouwen en vrouwelijkheid”, zegt Jens van Tricht, oprichter van Emancipator. “We vinden het moeilijk om kritisch naar onszelf te kijken en onze blinde vlekken te zien.”
Van Tricht maakt zich al dertig jaar sterk voor feminisme en de actieve inzet van mannen voor rechtvaardige genderverhoudingen en is niet verbaasd over de uitkomsten. “Dit soort cijfers is al tientallen jaren bekend en er verandert niet zo veel. Ook #MeToo verandert dat niet ineens. Je kunt bewustwordingscampagnes voeren, maar dat is tegen de klippen op werken.”
Lange adem
Er is geen snelle oplossing voor het probleem, meent hij. “Voor gedragsverandering is een lange adem nodig. Deze dingen zijn aangeleerd en eeuwenlang geïnternaliseerd en geïnstitutionaliseerd. Om dit op te lossen is toewijding nodig om door te gaan, ons hier voor sterk te maken en niet op te houden. Want er is nog lang geen gelijkheid in behandeling van man en vrouw. Dat is een kwestie van lange adem.”Toch ziet Van Tricht ook hoopvolle signalen. “De laatste tien jaar zie ik steeds meer mannen die zich bijvoorbeeld in blogs uitspreken en zich in workshops inzetten tegen geweld tegen vrouwen. Zij nemen de zorg voor hun kinderen serieus en verklaren zich als vanzelfsprekend solidair met de vrouwen. Maar er is ook een sterke tegenbeweging die traditionele mannelijkheid en gezinsnormen wil herstellen.”
Ook Willy van Berlo van het Rutgers Kenniscentrum is niet verbaasd over de hoge cijfers en de onwetendheid over het probleem. Uit de monitor Seksuele gezondheid in Nederland 2017 blijkt dat meer dan de helft van de vrouwen in Nederland te maken heeft gehad met seksuele intimidatie. “Ondanks #MeToo en campagnes onderschatten mensen het probleem nog steeds. Elke keer als dit soort cijfers naar buiten komt ben ik verbaasd dat mensen het ‘schokkend’ noemen. Dit zou geen nieuws meer moeten zijn.”
Dat de Ipsos-cijfers zo veel hoger liggen dan de cijfers van Rutgers, ligt volgens haar aan de vraagstelling. “Dat cijfer komt uit Europees onderzoek. Zij tellen seksueel getinte opmerkingen mee, wij niet. En onze ervaring is dat mensen seksuele intimidatie gaan herkennen naarmate je gedragingen specificeert en de vraag explicieter stelt. Dan wordt het percentage hoger.”
Tijd nodig
Rutgers rondde afgelopen oktober een landelijke actieweek tegen ongewenst seksueel gedrag af. Zo’n campagne is zeker niet nutteloos, vindt Van Berlo, dat moet juist doorgaan omdat gedragsverandering zo veel tijd nodig heeft. “We werken almaar aan bewustwording. De sociale norm moet veranderen. Het is nu ‘alles moet maar kunnen’ maar het basisprincipe moet respect zijn.”Om dat te bereiken moeten de politiek, maar ook ouders en leerkrachten, een veel grotere rol spelen, zegt Van Berlo. “Tot nu toe is de politiek hier veel te versnipperd in. Er moet structureel aandacht komen voor seksuele weerbaarheid in het onderwijs. Het moet vanaf groep 1 tussen de oren komen wat respect is, wat ongewenst gedrag is, hoe om te gaan met genderongelijkheid, zodat het kind gaandeweg leert: ‘Je lichaam is van jou’.”
Het verschil tussen werkelijkheid en perceptie is ook volgens Ipsos-onderzoeker Sjoerd van Heck goed te verklaren. “Persoonlijke ervaringen gooien meer gewicht in de schaal en maken meer indruk. Over een thema als seksuele intimidatie praat je mogelijk niet zo snel met je familie, terwijl je dat wél doet als je je baan verliest. Dat zijn de verhalen die blijven hangen en waar het verschil tussen werkelijkheid en perceptie ontstaat.”
Overschat
“In ons onderzoek zijn er thema’s die worden onderschat en thema’s die worden overschat”, legt Van Eck uit. “De onderschatte thema’s zijn seksuele intimidatie en klimaat. Werkeloosheid en immigratie worden juist overschat.” Volgens Van Heck weerspiegelt dat de zaken waar mensen zich druk om maken. “De cijfers laten zien wat leeft bij de mensen. Hoewel er veel gepraat wordt over seksuele intimidatie, leeft het onderwerp minder.”Niet alleen Nederlanders zitten er behoorlijk naast wat seksuele intimidatie in eigen land betreft. Ook in Frankrijk, Duitsland en vooral in Denemarken is het werkelijke probleem veel groter dan de ondervraagden inschatten.
Bron: NOS.nl
Veel vrouwen verstijven bij verkrachting: ‘Intern schreeuwde ik, maar ik kon niets doen’
“Heb je je niet verzet?” Vrouwen die zijn verkracht, krijgen die vraag vaak te horen. Maar uit nieuw onderzoek blijkt dat vrouwen dat vaak helemaal niet kunnen. Zeven op de tien vrouwen bevriezen als ze worden aangevallen door een verkrachter, zij kunnen zich niet verweren.
Luna, niet haar echte naam, overkwam het. Toen ze begon met studeren, verhuisde ze naar een studentenhuis. Ze vertrouwde haar huisgenoten, één van hen zag ze zelfs als een soort oudere broer. “Hij was ongeveer 15 jaar ouder dan ik en ik ging vaak naar hem toe als ik advies nodig had.”
Schaamte te groot
“Hij is ‘s nachts een keer naar mijn kamer gekomen. Ik gaf hem heel duidelijk aan dat ik het niet wilde, maar kwam in een soort verstijving. Ik raakte mijn stem kwijt. Intern schreeuwde ik keihard, maar er kwam alleen nog een soort gepiep uit mijn keel, en ik kon me niet bewegen. Ik voelde me te verlamd om eruit te komen. Het voelde alsof iemand een glazen stolp over me heen had gezet. Om de pijn aan te kunnen moest ik me van mijn lichaam afsluiten. Ik zag het allemaal gebeuren, maar ik kon er niets aan doen.”“Ik reageerde telkens op dezelfde manier als toen. Ik verstijfde.”
Het bleef niet bij die ene keer. Luna werd meerdere keren verkracht door dezelfde man, iedere keer bevroor ze. “Ik reageerde telkens op precies dezelfde manier als toen. Ik verstijfde.” Ze durfde het tegen niemand te vertellen, en probeerde net zoals de vorige keren gewoon door te gaan met haar leven. “Ik wilde gewoon normaal zijn, en wilde dat het niet gebeurd was. Ik schaamde me dat ik het telkens had laten gebeuren en mezelf niet had kunnen verdedigen, terwijl ik mezelf als zo’n sterke vrouw zag.”
Uiteindelijk studeerde ze cum laude af en haalde ze twee masters, maar dat betekende niet dat het goed met haar ging. “Voor de buitenwereld leek ik een succesvolle, jonge, enthousiaste vrouw met een groot sociaal netwerk en een goede baan, maar van binnen klopte het niet. Ik raakte in paniek als bepaalde mensen te dichtbij kwamen en een gezonde relatie opbouwen met een man bleek onmogelijk. Ik werd vaak getriggerd en had last van flashbacks en nachtmerries, op een gegeven moment kreeg ik een burn-out.”
Posttraumatische stress
Luna is niet de enige. Bevriezen tijdens misbruik blijkt een belangrijke indicatie dat iemand een posttraumatische stressstoornis kan krijgen. Vrouwen die verstijfden tijdens hun verkrachting, hadden een bijna drie keer zo’n grote kans op het ontwikkelen van PTSS, volgens nieuw Zweedse onderzoek. De kans dat ze een zware depressie ontwikkelden, was bijna 3,5 keer zo hoog als bij vrouwen die zich wel enigszins konden verzetten.Volgens Iva Bicanic, hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum UMC Utrecht en het Centrum Seksueel Geweld, komt dat doordat verkrachtingsslachtoffers zichzelf de schuld geven dat ze zich niet verzet hebben. “Ze schamen zich ervoor.” Daardoor durven ze ook niet over de verkrachting te praten en komen ze niet tot een normale verwerking.
Geen normale verwerking
En dat terwijl het heel normaal is om tijdens een verkrachting te verstijven, zegt Bicanic. “Het is een automatische reactie van je lichaam op extreme stress, het is een overlevingsreactie. Je probeert op zo’n moment levend uit de situatie te komen – liever verkracht dan dood -, en je lichaam denkt dat dat het beste kan door te verstijven.”Hoewel ‘niets doen’ tijdens een verkrachting in de praktijk dus normaal slachtoffergedrag is, gaat de wet ervan uit dat diegene die niet wil, gewoon kan stoppen. Bicanic: “Als je naar de politie gaat om aangifte te doen van verkrachting, dan vragen ze of en hoe je je hebt verzet. Een verkrachting wordt volgens de wet pas een verkrachting genoemd als er sprake is van geweld of dwang, terwijl daar vaak geen sprake van is. Als mensen verlammen door de angst, kunnen ze niet terugslaan.”
Wanneer is er volgens de wet sprake van verkrachting?
Op de website van het Openbaar Ministerie staat dat er sprake is van aanranding of verkrachting als er seksuele handelingen worden afgedwongen met geweld. Seksuele handelingen zijn ook strafbaar als iemand bijvoorbeeld onder invloed van middelen bewusteloos is of lichamelijk onmachtig, het wordt dan alleen geen aanranding of verkrachting genoemd. Er staat wel evenveel straf op.
“Een manier om ervoor te zorgen dat je in zo’n situatie niet verstijft, is er eigenlijk niet. Het is een hele primaire reactie van je lichaam, daar kun je je niet op voorbereiden.” Je kunt er achteraf wel voor zorgen dat je de gebeurtenis zo goed mogelijk verwerkt. “Als je het hebt meegemaakt, kun je er het beste met een professional over praten. Bij het Centrum Seksueel Geweld leggen ze je dan bijvoorbeeld uit dat ‘niets doen’ normaal slachtoffergedrag is, en ze helpen je ook de dagen en weken erna door te komen. Ze leggen precies uit welke stressreacties je kunt verwachten en hoe je daarmee om kunt gaan.”
Flashbacks en paniekaanvallen
De eerste jaren na haar verkrachting vertelde Luna niemand erover. Uiteindelijk besloot ze om er wel aangifte van te doen. “Maar op het politiebureau voelde ik me niet veilig en ik voelde me ook niet serieus genomen, dus ik zag ervan af.” Door die ervaring vond ze het in de jaren erna nog veel moeilijker om over haar verkrachting te praten.Uiteindelijk is ze met een professional van de Blauwe Maan gaan praten, een organisatie die gespecialiseerd is in hulp na onvrijwillige seks en misbruik. “Ik had er nooit mee gedeald, en tijdens mijn burn-out realiseerde ik me dat het zo niet langer kon. De triggers stonden mijn geluk in de weg en maakten de simpelste acties pijnlijker dan nodig.”
Stilte en schaamte doorbreken
“Bijvoorbeeld mijn sportlessen. De instructeur had precies hetzelfde parfum als de man die mij verkrachtte. Daar kreeg ik echt last van, tijdens en na elke sportles had ik flashbacks en paniekaanvallen.”“De afgelopen anderhalf jaar ben ik er serieus mee aan de slag gegaan, om het te verwerken. De verkrachting had een extreem heftige impact op mijn leven, en ik dacht dat ik het nooit een plek zou kunnen geven. Ik realiseer me nu dat het niet mijn schuld is en het is me gelukt om mijn stilte en schaamte te doorbreken. We moeten er echt voor zorgen dat binnen onze maatschappij mannen en vrouwen zich veilig gaan voelen om hun verhalen op het gebied van seksueel misbruik te delen, want alleen samen staan we sterk.”
Heb jij hulp nodig?
Bel dan Centrum Seksueel Geweld: 0800-0188, 24 uur per dag gratis bereikbaar.
Bron: RTL Nieuws >>
Het lichaam vergeet niets
Het was niet gebeurd. Het was niets © Christopher Anderson / Magnum Photos / HH
Het was 1964, de Beatles kwamen. Wat volgde deed een leven kantelen. De herinnering verdween nooit en dringt zich nu weer op. Door al die vrouwen die ook beschadigd zijn geraakt.
Ik heb me lang verzet tegen #MeToo. Ik diskwalificeerde de beweging als een uiting van collectieve hysterie en ergerde me aan het feit dat mannen schuldig werden bevonden zonder enige vorm van proces. Daarbij vond ik dat vrouwen zich te veel als slachtoffer opstelden, terwijl vrouwen moeten leren om zich te verdedigen. Een knietje is in veel gevallen al voldoende. Wat mij ook tegenstond, was dat er nauwelijks verschil werd gemaakt tussen verkrachting, aanranding en ‘grensoverschrijdend gedrag’. Toch maakte die eindeloze rij aangerande en vernederde vrouwen iets in mij wakker waar ik nooit over gesproken heb, maar dat mijn leven en mijn verhouding met mannen voor altijd heeft veranderd.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
