- Dit onderwerp bevat 96 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 02/10/2023 om 23:01 door Luka.
-
Reacties
-
Altijd op jacht: modeman Martijn N. beschuldigd van seksueel geweld
Moam Collective onder het Rijksmuseum. De modeshows trokken veel aandacht. ©Hollandse Hoogte / ANP KippaMartijn N. (32) maakte naam in de modewereld door jong talent te koppelen aan bekende ontwerpers en merken. Twintig mannen beschuldigen hem van verkrachting, geweld, aanranding en drogering.
Martijn N. is bekend met de verhalen die over hem de ronde doen in de Amsterdamse gayscene. Dat blijkt uit een Facebook Messengercorrespondentie uit 2012. Aan een 17-jarige jongen met wie hij had afgesproken, schreef hij dat in zijn liefdesleven ‘niets’ gaande was. Het was uit met zijn vaste vriend. Wat hem nog restte, schreef hij, was ‘elke week 5 minderjarige jongetjes, het liefst uit de polder, die dom zijn en overal intrappen, met van die makkelijke smoesjes, en dat ik ze dan neuk, en keihard dump, en niet meer van me laat horen, that’s me’.
Verder lezen: Parool.nl
Waarom mannen zwijgen over seksuele intimidatie
“Ben je gay ofzo?”, “Wees blij dat je aandacht krijgt zeg!”, “Wat ben jij nou voor man?!”. Een kleine greep uit de opmerkingen die mannen krijgen als ze een opdringerige vrouw afwijzen. Na een rondje navragen op de redactie blijken bijna alle mannen weleens lastiggevallen te zijn tijdens het uitgaan, door zowel vrouwen als mannen. Mannen worden vaker seksueel geïntimideerd dan we denken, maar treden er minder vaak mee naar buiten. Hoe komt dat eigenlijk? En waarom is het taboe op seksueel misbruik van mannen door vrouwen zo groot? We spraken erover met wetenschapper Linda Duits, gespecialiseerd op het gebied van gender en seksualiteit.
‘Mannen hebben altijd zin’
“Het zit zo diepgeworteld in onze cultuur dat mannen altijd maar zin moeten hebben. En omdat mannen dus altijd zoveel zin in seks hebben, maakt het ze toch ook niet uit met wie dat is? Dat zie je heel sterk bij zaken met leeftijdsverschil. Als een middelbare schoolleraar rommelt met een meisje van 15 is dat vreselijk en grote schande. Maar als een vrouwelijke docent van 40 iets met een jongen van 15 doet krijgt die jongen te horen dat hij het goed geregeld heeft. “Lucky you!”, dat zal datzelfde meisje niet te horen krijgen”, zegt Duits.‘Mannen kunnen geen slachtoffer zijn’
Naast het idee van mannen die altijd maar zin moeten hebben, is er ook nog een stereotype dat mannen eigenlijk geen slachtoffer kunnen zijn. “Die rol is voorbehouden aan vrouwen. Als een man door een mannelijke dader is misbruikt, dan kunnen we de man nog enigszins als slachtoffer zien. Maar als de man door een vrouwelijke dader seksueel is misbruikt, vinden we het heel moeilijk om de man als slachtoffer te zien. Vrouwen worden gezien als verzorgend en relatief onschuldig.” Terwijl uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat mannen veel vaker worden misbruikt door vrouwen dan over het algemeen wordt aangenomen. Zo zou misbruik bij twee derde van de mannen door een vrouw zijn gepleegd.Dat een vrouw fysiek zwakker is dan mannen en mannen daarom geen slachtoffer kunnen worden is bullshit. “Je wordt niet vaak ineens besprongen door een enge verkrachter uit de bosjes. Fysieke overmeestering speelt vaak geen rol. Het is vaker psychologische dwang”, volgens Duits. Denk aan zaken als chantage, afpersing of sextortion: iemand chanteren en afpersen met pikante foto’s en filmpjes. Maar denk ook aan scheve machtsverhoudingen, zoals een docent of een baas die tegen je zin dingen bij je doet. Als je hier iets van zegt verlies je misschien je baan of wordt het doorvertelt aan anderen. Hier komt dus helemaal geen fysieke kracht aan te pas. Chanteren kan iedereen, daar hoef je niet sterk voor te zijn.
‘Maar hij werd toch stijf?’
Een penis reageert vaak ook op ongewenste aanraking. Je kan zelfs klaarkomen door ongewenste aanraking. Op dat moment heb je niet altijd fysieke controle over je lichaam. Maar dit geldt ook voor vrouwen. Ook vrouwen kunnen fysiek nat worden wanneer ze seksueel misbruikt worden. Maar dat is minder opvallend en heeft zelfs de vrouw zelf minder snel door. “Een man die verkracht wordt door een vrouw wordt vaak gezien als fysiek onmogelijk. Dit is dus niet waar. Je lichaam kan reageren op gedwongen seksuele handelingen, zonder dat jij daar controle over hebt. Wanneer een piemel stijf wordt, betekent het dus niet automatisch dat een man wil neuken. En als hij klaarkomt tegen zijn wil, betekent dat niet dat het geen seksueel misbruik was.”‘Mannen zijn jagers en vrouwen kwetsbaar’
We kennen het allemaal wel: vrouwen die hard to get spelen en mannen op zich laten jagen. De man moet maar zijn best doen, voor haar strijden. Dat draagt allemaal bij aan het (biologische) idee dat mannen een hogere seksdrive hebben dan vrouwen. “Wat wel grappig is, is dat dat idee pas zo’n 200 jaar bestaat”, merkt Linda Duits op. “Daarvoor werden vrouwen juist gezien als lustigen. Ze moesten in toom gehouden worden. Want zij waren de gevaarlijke verleidsters. Denk ook aan het klassieke voorbeeld van Adam en Eva en aan de mythische verhalen over sirenen die zeelui met hun stem betoveren en mee de diepte insleuren. Pas rond 1800 is dit beeld verschoven en werden mannen gezien als lustig en vrouwen als seksueel passief. Vrouwen moesten kuis en zedig zijn en zich beschermen tegen mannen. Hier valt niet gelijk één reden voor te noemen, maar is een gevolg van alle maatschappelijke en culturele ontwikkelingen in die tijd. Denk aan de opkomst van de middenklasse, de urbanisatie, vrouwen moesten thuisblijven en mannen gingen naar de fabriek. Er ontstond een manier van denken waarin mannen en vrouwen als tegengesteld werden gezien. Mannen waren sterk en machtig, vrouwen kwetsbaar en onderdanig. En juist deze manier van denken staat aan de voet van alle problemen waar deze genderpatronen voor zorgen.”‘Stel je niet aan man, ze is toch lekker’
Maar mannen doen dit elkaar ook aan. Vooral heteromannen jutten elkaar op en moedigen elkaar aan dat het allemaal maar moet kunnen. ‘Stel je niet aan man, ze is toch lekker En ze heeft dikke tieten!’ Volgens Linda Duits maakt dat het extra sneu. “Je kan er niet altijd mee bij je vrienden terecht, als je erover wil praten. Wat het nog meer in de taboesfeer stopt en de gedachte dat de man geen slachtoffer kan zijn nog meer bevestigt.” Die heteroseksuele mannencultuur waarin jongens elkaar opjutten stuurt ook naar opvattingen als ‘je moet porno kijken, je moet dit lekker vinden, je moet al zo ver zijn’. Dit is allemaal onderdeel van het seksueel opgroeien van jongens en heeft een enorme invloed op onze hele maatschappij.‘Dat wordt later een echte casanova’
Waar moeten we beginnen om dit te veranderen? Volgens Linda al in de wieg. “Daar begint het al. Dan hangt er iemand boven de kinderwagen waar een klein jongetje in ligt en zegt vervolgens: ‘Pas maar op hoor, dat wordt later een echte casanova!’. En dat soort genderpatronen zijn altijd aanwezig. Denk aan opvoeding en seksuele voorlichting. Meisjes worden gewaarschuwd voor enge mannen en gezegd dat ze nooit in hun eentje naar huis mogen gaan. Hen wordt vanaf het begin af aan geleerd dat ze bewakers van hun eigen seksualiteit zijn. Meisjes moeten grenzen aangeven, nee durven zeggen en niets doen waar ze niet klaar voor zijn. Hoe anders is dat bij jongens. Daar bestaat het idee van ‘neem je tijd’ en ‘je hoeft niet alles te willen’ helemaal niet. En dat is best kwalijk.”Dus…
Al deze misvattingen dragen bij aan het stigma dat op mannelijke slachtoffers zit. We weten ook niet goed hoeveel mannelijke slachtoffers er precies zijn, omdat mannen veel minder vaak aangifte doen dan vrouwen. Om dit te doorbreken moeten we inzien dat vrouwen ook daders kunnen zijn, niet alleen vrouwen. Net als dat slachtofferschap niet alleen vrouwen overkomt. Voed jongens ook op met de gedachte dat zij net zo goed hun grenzen moeten aangeven. Niets tegen hun zin in moeten doen. En ‘nee’ mogen zeggen. En zeg er iets van als je getuige bent van iets dat niet kan. Dus ook als je een chick met haar zatte kop haar handen in het kruis van een jongen ziet duwen. Seksueel misbruik is nooit oké.er seksuele intimidatieBron: bnnvara.nl
SAGAR SCHAAMDE ZICH JARENLANG VOOR SEKSUEEL MISBRUIK: “JE MANNELIJKHEID WORDT AANGETAST”
Ik heb het mezelf altijd kwalijk genomen, terwijl ik er niks aan kon doen. Het is zo gebeurd. Er heeft iemand misbruik gemaakt van de situatie en ik had het allemaal niet zien aankomen.
Sagar (31)
MASKER
Sagar was dertien toen hij te maken kreeg met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hij vertelde aan niemand wat er toen was gebeurd. “Ik voelde me vooral… vies. Ik weet niet hoe ik het moet verwoorden”, vertelt hij over hoe hij zich toen voelde. “Ik vroeg me vooral af: waarom ik? Wat had ik er zelf tegen kunnen doen?”In plaats van zijn gevoelens te uiten, stortte hij zich op het helpen van andere mensen om hem heen. “Ik probeerde anderen blij te maken en dacht dat ik daarmee ook mezelf zou helpen. Maar ik was eigenlijk aan het weglopen voor mijn problemen.” Zijn omgeving had niks door. “Ik hing echt de clown uit. Ze zagen een vrolijk iemand, maar het stukje daarachter zagen ze niet. Ik verbloemde mijn pijn voor de buitenwereld. Het was als een masker dat ik opdeed.”
MENTAL BREAKDOWN
Jarenlang gaf Sagar zichzelf de schuld van wat er was gebeurd. Was hij te naïef geweest? Had hij iets kunnen doen om de situatie te voorkomen? “Ik ben heel netjes en respectvol opgevoed, daar ben ik mijn ouders dankbaar voor, maar ik snap nu ook wel waarom mensen hun kinderen ‘stoer’ opvoeden. Dan stoot je mensen misschien makkelijker af.”Na een lange tijd weg te hebben gelopen voor zijn problemen en gevoelens, kreeg Sagar op zijn 21e een mental breakdown. “Je komt jezelf een keer tegen. Ook al ga je door en loop je voor je problemen weg, de gebeurtenis blijft door je hoofd spoken. Het heeft zo’n grote impact op je leven. Het tast je mannelijkheid aan. Het tast jou als persoon aan.”
Sagar nam na al die jaren een vriend in vertrouwen en zocht hulp. Dat heeft hem veel geholpen. “Ik heb het mezelf altijd kwalijk genomen, terwijl ik er niks aan kon doen. Het is zo gebeurd. Iemand heeft misbruik gemaakt van de situatie. Ik had het allemaal niet zien aankomen.” Ook de rust die de coronaperiode met zich mee heeft gebracht, heeft Sagar geholpen in zijn verwerkingsproces. “Als alles in één keer op je afkomt, omdat je thuiszit, dan ga je jezelf pas echt leren begrijpen. Iedereen kan van alles tegen je zeggen, maar je moet het zelf inzien. Toen pas besefte ik: het was niet mijn fout, het was niet mijn schuld.”
MANNELIJKHEID
Als man is het volgens Sagar misschien nóg moeilijker om om te gaan met schuld- en schaamtegevoelens na seksueel misbruik. “De maatschappij heeft de verwachting van jou als man dat je er wel mee dealt.” In de tijd dat Sagar nog in zijn eentje met al zijn problemen rondliep, kon hij helemaal geen informatie of verhalen vinden waarin hij zich herkende. “Dat maakte mij nog onzekerder, ik dacht: waarom overkomt mij dit alleen?”Sagar vindt het daarom extra belangrijk om dit onderwerp bespreekbaar te maken, ook onder mannen. “Seksueel misbruik onder mannen is zo’n slecht belicht onderwerp, daardoor wordt het probleem alleen nog maar groter. Ik wil de bewustwording creëren dat seksueel misbruik niet alleen vrouwen, maar ook mannen kan overkomen.”
Er zijn helaas maar weinig mannen die hun ervaring met seksueel overschrijdend gedrag durven te delen. “Ik heb mijn hele trots opzij gezet, want als ik het niet doe, wordt het nooit beter.” Sagar begrijpt wel dat niet iedereen zo open wil zijn: “Mannen vinden dat lastig. Je hele mannelijkheid wordt aangetast en mensen oordelen al heel snel of stoppen je in een hokje.”
De belangrijkste boodschap die Sagar aan lotgenoten wil meegeven is dat je er nooit alleen voor staat. “Je bent juist een held als je hulp zoekt.”
Bron: Funx >>
Jaap vocht door om de man die hem seksueel misbruikte achter de tralies te krijgen: ‘Ik zou met een buks naar zijn huis kunnen gaan’
DEN BOSCH – Het is vaak te pijnlijk. Daarom blikken slachtoffers van seksueel misbruik ook jaren later niet terug. Dat gold jarenlang ook voor de 36-jarige Veghelaar Jaap van de Burgt. Tot nu. ,,Ik heb het te lang verzwegen. Ik wil mezelf niet meer verstoppen’’, begint hij zijn verhaal over jarenlang seksueel misbruik en de hulp die hij kreeg van Slachtofferhulp Nederland.
Hij wil zijn verhaal vertellen met een fictieve voornaam (‘Ik wil niet dat dit artikel via Google is te vinden als je mijn naam intypt, maar de mensen mogen best weten wie ik ben’).
Lees verder: bd.nl
SEKSUEEL MISBRUIKT maar GEEN HAAT voelen
Twee jaar lang werd Jan in zijn jeugd seksueel misbruikt door zijn stiefvader, zonder dat zijn moeder en broers/zussen ervan af wisten. Hij wist het geheim te houden maar vluchtgedrag, ongelukken en alcohol voerden de toon. Tot het moment dat hem ter oren kwam dat er weer kindjes bleven slapen: dit trauma mag hen ook niet overkomen. De confrontatie met zijn stiefvader en familie gaven hem kracht om juist dit verhaal te vertellen en het taboe te doorbreken. Hoe zet je zoiets verschrikkelijks of traumatisch om in een positieve mindset?
Patrice Evra is op jonge leeftijd slachtoffer geworden van seksueel misbruik, zo heeft de voormalig profvoetballer onthuld in zijn nieuwe biografie I Love This Game. De Fransman werd misbruikt door zijn leraar toen hij dertien was, maar deed nooit aangifte. Zijn moeder, die het schokkende nieuws pas twee weken geleden te horen kreeg van haar zoon, heeft er nu alsnog op aangedrongen om een rechtszaak aan te spannen.
De biografie van Evra wordt momenteel uitgegeven in Engeland door Simon & Schuster. In het boek zegt Evra onder meer dat toen de politie jaren geleden naar hem toeging om te vragen naar de leraar, de docent al meerdere aanklachten had liggen van oud-leerlingen. Evra gaf er destijds de voorkeur aan om niets te melden en zich op zijn carrière te focussen. “Het was een leraar die me aanbood om bij hem thuis te blijven slapen in plaats van elke dag tussen school en thuis te pendelen in Frankrijk”, vertelt de inmiddels veertigjarige Evra in gesprek met The Times.
Evra kende een roemrijke carrière en stond onder meer onder contract bij Manchester United, Juventus, AS Monaco en Olympique Marseille. In 2019 besloot hij een punt achter zijn loopbaan te zetten en nu, twee jaar later, brengt hij zijn biografie op de markt. Daarin wordt het misbruik uitgebreid benoemd. Zijn moeder vertelde hij het pas twee weken geleden. “Natuurlijk was ze er kapot van”, aldus Evra. “Het was een moeilijk moment voor mij en mijn moeder. Ik moet het ook nog een paar van mijn broers en zussen en goede vrienden vertellen.”
Evra benadrukt dat het niet zijn intentie is dat mensen medelijden met hem krijgen als ze het verhaal horen of lezen. “Het is een moeilijke situatie”, gaat de 81-voudig Frans international verder. “Een moeder verwacht dit niet van haar eigen kind te horen. Het was een grote schok voor haar en ik zag veel woede en ongeloof in haar ogen. Ze zei dat het haar speet dat ze het nooit heeft geweten. Ze zei: ‘Je moet het niet in je boek zetten, het is privé Patrice’, maar toen zei ik: ‘Mama, het gaat niet over mij, dit boek is er ook voor andere kinderen die een lastige jeugd hebben’. Daarna begreep ze het.”
Bron: Voetbalzone >>
MIJN DATE KWAM IN HET NIEUWS VANWEGE SEKSUEEL OVERSCHRIJDEND GEDRAG, DROGEREN EN MISHANDELING
foto: Melissa SchriekEen afspraakje via datingapps Grindr, Tinder, Chillapp of Recon… Het zorgt dat we snel een sekspartner kunnen vinden. Zijn zulke snelle ontmoetingen altijd leuk? En hoe bescherm je jezelf tegen dingen die je niet wilt? Gastschrijver Laurens Zautsen vertelt zijn verhaal en zoekt antwoorden. Een verhaal over seks in het schemergebied.
Stel je dit voor: je krijgt ineens een onbekend vriendschapsverzoek van een vrij aantrekkelijke man op Facebook…
Jullie raken aan de praat, beginnen te flirten. Hij wil je zien. Jullie maken afspraken om elkaar in het echt te ontmoeten. Het duurt niet lang en de gesprekken krijgen een seksueel randje. Als queer-persoon ben ik dat onderhand wel gewend. Je privéleven en werkambities zijn wel besproken. Daar is de volgende stap: het uitwisselen van wat naaktfoto’s.
Hij heeft er zin in, stuurt-ie. Hij wil je. Hij zegt ook al vlug dat hij graag iets ‘ruwer’ met je wil zijn. Jij staat daar wel voor open.
Bel ik aan?
Gedurende het gesprek wordt hij steeds iets dwingender, met aparte verzoeken. Of eigenlijk opdrachten. Of je je benen kunt scheren voor de date? Je moet specifieke dingen aantrekken. Je mag die week niet iemand anders zien. Hij wil een ‘schone jongen’. De berichten laten je wenkbrauwen fronzen.
Je moet op tijd bij hem zijn. Hij wil zelfs dat je hem aanspreekt met ‘meneer’, dat is onderdeel van het rollenspel waarover hij fantaseert. Onderweg naar hem toe krijgen jullie hierover ruzie. Jij vindt het namelijk gek om iemand bij een eerste date zo aan te spreken en de butler uit te hangen. Daarover beginnen jullie via de chat op Instagram te bekvechten terwijl je al bijna voor zijn voordeur staat. En nu de vraag: zou je nog steeds aanbellen…?
Ik was naïef geweest, zei een vriend. Omdat ik geweten zou hebben dat hij kinky wilde zijn
Ik deed dat wel. Ik negeerde de gemixte signalen. Deed ze af als ‘alfa-uitlatingen’ die in real life wel zouden meevallen.
Ik ging dus, maar kreeg daarna spijt. Hij wou kinky zijn, maar op een dermate hardhandig level dat ik het eng vond. Uiteindelijk besloten we samen om de boel af te kappen. We voelden het allebei niet. Maar toen ik wegliep, bleef een gevoel van onbehagen aan me knagen. Ik voelde me onveilig.
Toen ik mijn ervaring daarna aan een vriend voorlegde, zei hij: “Je bent gewoon naïef geweest. Je wist dat hij kinky wou zijn. Je was er alleen zelf niet klaar voor.” Daardoor begon ik enorm aan mezelf te twijfelen. Was ik echt zo stom geweest? Heb ik te makkelijk tegen iets ‘ja’ gezegd? Had ik beter kunnen weten? Beter moeten weten?
Die vragen, deze date. Het kreeg een totaal ander perspectief een paar maanden terug. Ineens kwam mijn date van toen vrij groot in het nieuws. Hij bleek zich meerdere malen schuldig te hebben gemaakt aan seksueel overschrijdend gedrag, drogeren en mishandeling van jongens. Eindelijk kon ik dat eerdere gevoel plaatsen.
Na dat ene nieuwsartikel verschenen er ineens meerdere verhalen van seksueel overschrijdend gedrag binnen de gay-scene.
Hierbij was telkens een online kennismaking het startpunt. In de bekentenissen van meerdere jongens kwam een aantal mannen naar voren met hogere posities, met vaak een bekendheid.
Ik vraag mij af of zulke analyses iets bijdragen
Zij hadden jongens grensoverschrijdende berichten gestuurd en/of met hen afgesproken. Hierbij speelde leeftijdsverschil meestal een rol. Vaak waren de slachtoffers jonger dan zij.
Ook het net aangetreden kamerlid Sidney Smeets kwam in het nieuws. Smeets zocht contact met tienerjongens via social media en Grindr, maakte complimenten, stuurde seksueel getinte berichten en vroeg ook om af te spreken.
Naar aanleiding van zijn politieke aftreden kwam er vervolgens binnen de NOS aandacht voor seksueel overschrijdend gedrag in de gay-scene. Hierin werd gesteld dat oudere mannen binnen de LGBTQ-scene via datingapps stelselmatig misbruik maakten van jongere homo’s.
Ik vraag mij af of zulke analyses een bijdrage leveren aan het bespreken van dit soort gecompliceerde onderwerpen. Nieuwsjournalisten schetsen een seksuele trend.
Maar mensen die nare ervaringen hebben, moeten ook een veilig en open gesprek erover kunnen voeren. Daar schort het, voor mijn gevoel, nog aan. Een gesprek met de leidende vraag: wat doe je als je onbehagen voelt, voor, na of tijdens een date? Dat gesprek wil ik hier voeren.
Toen ik de naam van mijn date terugzag in een gigantisch krantenartikel schrok ik enorm. Het manipulatieve gedrag dat van hem geschetst werd, herkende ik. De schok werd groter toen ik hoorde dat twee van mijn directe vrienden ook een ongewenste ervaring met hem hadden gehad. Dit hadden we nog nooit met elkaar besproken.
Ze besluiten allebei hun dateverhaal te delen, om met mij het gesprek aan te gaan over seksueel overschrijdend gedrag in het ‘datingapp-tijdperk’. Allebei willen ze anoniem blijven, daarom koos ik gefingeerde namen voor hen (gebruik ik zo’n naam, dan staat er een * achter). Ook noem ik de naam van onze gemeenschappelijke date niet. Dit artikel moet geen naming and shaming worden, maar een dialoog over vervelende dates.
Voordat ik het echt in de gaten had, zat zijn lul al in me
Bram* was nog maar 15 toen hij met de bewuste date afsprak, die persoon was destijds circa twintig. Geen supergroot verschil, maar het verschil minderjarig en meerderjarig was daar.
“Ik leerde hem online kennen en had een paar keer met hem geskypet. Op een dag ging ik hem opzoeken in Amsterdam. Ik was geïnteresseerd in hem. Ik had wel eens eerder iets met een jongen gedaan, maar seks was niet direct mijn intentie. Bij hem thuis gingen we film kijken. Toen begonnen we te zoenen en van het ene kwam het ander. Hij initieerde het allemaal, maar ik vond het toen nog leuk.
Ergens in dat moment legde hij me op mijn buik. Voordat ik het echt in de gaten had, zat zijn lul al in me. Hij had heel snel een condoom om gedaan en glijmiddel gepakt. Ik vond het helemaal niet fijn en bevroor helemaal. Ik had het nog nooit anaal gedaan.
Ik was daar ook niet klaar voor en ik wou het op dat moment niet. Maar ik was dermate in shock dat ik het maar gewoon heb laten gebeuren. Vijftien minuten later kwam hij klaar. Eerst was ik nog wel opgewonden, maar hierna was al mijn seksuele energie weg.”
“Ik denk dat het wel impact heeft gehad,” vervolgt Bram. “Ik had heel lang moeite met geneukt worden. Het heeft wel even geduurd voordat ik dit weer wou proberen. Ik schaamde me heel erg. Ik had het gevoel dat ik mezelf in de nesten had gewerkt. Ík ging naar hem toe. Ík zei geen ‘nee’ toen het gebeurde. Ik zag het echt als mijn eigen schuld.”
Ik zag het echt als mijn eigen schuld
Dat gevoel van schaamte herkent Leo* (24), een andere vriend, ook. Ook hij sprak met dezelfde man af. “We kenden elkaar via de app Grindr en gingen samen wandelen in Amsterdam. Eigenlijk begon hij al heel vlug aan me te zitten. Ik vond dat niet zo fijn en duwde hem ook een paar keer van me af, maar daar reageerde hij niet echt op.
Het werd steeds heftiger. Op een bepaald moment begon hij aan mijn kruis te zitten en trok hij mij zelfs de bosjes in. Ik had de hele tijd een dubbel gevoel. Een deel wilde wegvluchten, een deel van me vond hem ook wel spannend. Uiteindelijk ben ik dus ook met hem naar huis gegaan. Toen hebben we seks gehad.”
Ik maakte niet alle keuzes maar ben er ook niet ingeluisd
“Ik vond het niet zo heel fijn met hem, maar ik heb niks afgekapt. Ik heb het lang aan bijna niemand verteld en uiteindelijk heb ik het met een seksuoloog besproken. Dat heeft erg geholpen. Ik ben niet honderd procent degene geweest die alle keuzes heeft gemaakt, maar ik ben er ook niet compleet ingeluisd.
Ik voel me dus zeker geen slachtoffer. Maar: ik heb wel respect voor de mensen die durven aan te geven dat ze wél een slachtoffer van hem zijn geweest, want die zijn er helaas gewoon ook.”
Er zit heel veel tussen een brute verkrachting en hele goede seks met instemming
Ik herken Leo’s ervaring. Ook in mijn geval was er niet sprake van verkrachting. Het was eerder een vrij onprettige ervaring met iemand die nogal bepalend was in wat hij van mij wilde.
Toch merk ik vaak dat we bij dit soort onderwerpen nogal de neiging hebben om zwart/wit te denken. Dat maakt het alleen maar moeilijker voor mensen om onprettige ervaringen, die in het middengebied vallen, te bespreken.
“Bij die bewuste date toen heb ík geen ‘nee’ gezegd”, voegt Bram toe. “Maar ik was ook te jong. Ik wou wel seks met hem. Máár ik wou niet geneukt worden. Er zit heel veel tussen een brute verkrachting en hele goede seks met instemming voor alles.”
Martijn Kemna is psycholoog en relatietherapeut en heeft een eigen praktijk in Amsterdam. Hier ondersteunt hij cliënten uit de LGBTQ+ community in allerlei processen rondom hun seksualiteit. Hoe kijkt hij naar onze verhalen? Hij helpt mij verder.
“Ik ben zelf 47. In mijn tijd had je onlinedaten nog niet. Homomannen moesten dan een soort speurtocht uitzetten. Het zogenoemde ‘cruisen’. Bijvoorbeeld om die ene andere gay in het dorp te vinden. Dat geheimzinnige heeft iets spannends.
Ook nu is het soms nog een uitdaging om contact te leggen met andere homomannen. Dan ga je dus via andere kanalen op zoek, waaronder Grindr. Daar zit ook iets spannends in. Ik ken jongens die niet fysiek afspreken, maar het wel leuk vinden om via Grindr of Insta seksuele ervaringen uit te wisselen. Al helemaal in deze coronatijd zijn mensen op zoek naar die spanning.”
Ik zou je eerder onschuldig noemen. Je was eigenlijk van plan goede seks te hebben
Ik leg Martijn specifiek mijn ervaring voor en vraag hem of ik daadwerkelijk beter had kunnen weten. “Naïef vind ik te veel schuld toe eigenen,” reageert hij. “Ik zou je eerder onschuldig noemen. Je was eigenlijk van plan goede seks te hebben, alleen dan wel met een rauw randje. Maar de grens daarbij kan voor twee mensen heel verschillend zijn.
Voor de een gaat dat veel verder dan voor de ander. Ik denk dat er veel mensen binnen seksualiteit met een bepaalde norm worstelen, ook hetero’s. Moet ik bijvoorbeeld als meisje meteen bij de allereerste keer een jongen direct pijpen? Dat hoeft natuurlijk niet. Ik denk dat mensen soms té snel gaan.”
Er zijn in Nederland geen officiële cijfers hoe vaak er misdrijven plaatsvinden via LGBTI-datingapps. In 2013 tot 2017 was in Engeland en Wales een toename te zien in het aantal politierapporten waarin Tinder en Grindr werden genoemd.
Bram en Leo verschillen van mening over de veiligheid van Grindr. “Op die app zijn mensen wat dat betreft heel duidelijk,” reageert Bram, die de app niet direct als het kwaad ziet. “‘Ik wil nú een seksdate.’ ‘Ik hou van rimmen.’ Dat is al meer communicatie over seks dan dat er in een gemiddelde hook-up gebeurt. Dat weet je vooraf.”
Leo denkt daar anders over en vindt dat Grindr een context schept waarin het vaker mis kan gaan.
“Seks wordt door Grindr gewoon heel oppervlakkig. Je biedt een medium waarop mensen hun etniciteit, gewicht, hoogte en zelfs piemelmaat kunnen aangeven en direct na tien berichten al overgaan tot het uitspreken van concrete verwachtingen naar elkaar. Er zit naar mijn idee een soort vanzelfsprekendheid in hoe dit gaat.
Tegelijkertijd spreek je binnen Grindr-gewoonten vaak af bij iemand thuis. Als je naar een bar gaat, is het makkelijker om je grenzen aan te geven. Ook ben je niet alleen.”
Seks wordt door Grindr gewoon heel oppervlakkig. Je biedt een medium waarop mensen hun etniciteit, gewicht, hoogte en zelfs piemelmaat kunnen aangeven
In november 2019 verscheen wél een onderzoek naar seksuele gezondheid binnen de LGBTQ+ gemeenschap, van kenniscentrum Rutgers. Hieruit kwam naar voren dat homo- en biseksuele mannen veel meer seksueel geweld ervoeren dan heteroseksuelen. Een kwart van de ondervraagden had dit meegemaakt. Meestal vond dit plaats tussen hun vijftiende en negentiende jaar, vaak rond hun coming-out en buiten de context van een vaste relatie.
“Als je jong bent, weet je je eigen voorkeuren nog niet zo goed,” legt deskundige Martijn Kemna uit. “Je weet bijvoorbeeld met anale seks nog niet of je bottom, top of versa bent. Oftewel: word je liever geneukt, ben je juist degene die ‘geeft’ of misschien wel allebei?
Met het ontwikkelende puberbrein kunnen jongeren hun keuzes nog niet overzien. Dat maakt het wel tricky als ze al op zeer jonge leeftijd op Grindr zitten.
Omgekeerd zie ik ook sommige oudere homo’s in een relatie die een bepaalde spanning missen. Zij verlangen terug naar die tijd van het jagen, het geheimzinnige, het stiekeme, dat geeft een extra kick.”
“Ik kon als 17-jarige nog niet zo goed ‘nee’ zeggen,” vertelt Leo. “Je hebt daarom een verantwoordelijkheid als je ouder bent dan je date, vind ik.”
“Mensen voelen zich soms seksueel aangetrokken tot een flink stuk jongere, potentiële date,” voegt Bram toe. “Dat geldt zowel voor hetero’s als gays. Daar is, als het binnen de grenzen van de wet blijft, in principe niks mis mee. Een ouder persoon kan van het verschil misbruik maken, maar het is ook weer niet zo dat dit altijd gebeurt.” Ik sluit me zelf sterk aan bij Bram. Ik heb ook wel eens met oudere mannen het bed gedeeld en dit is altijd respectvol verlopen. Het hele beeld van vieze oude mannetjes die op jonkies jagen via datingapps is dus nogal eenzijdig.
Wat vind jíj fijn?
Maar hoe spreek je dan wél veilig af via deze apps? Vier stappen, vier tips!
- Spreek de eerste keer af in een openbare gelegenheid.
- Chat eerst even een paar dagen en ga niet té snel over tot actie.
- Stuur het adres van je Grindr-date door naar vrienden als je bij iemand thuis afspreekt.
- Check regelmatig bij elkaar of iets oké is
“Er is in onze cultuur wel nadruk op het aangeven van je eigen grenzen. Maar geen nadruk op het vragen naar de grenzen van de ander,” voegt Bram hieraan toe.
“Daarnaast vragen we ook niet zo vlug naar fantasieën en verlangens van de ander. Terwijl het twee seconden kost om even te checken of iemand iets lekker vindt. Via Grindr spreken we dit misschien meer uit voordat we elkaar ontmoeten, maar op die manier kan het ook een boodschappenlijstje worden. Ik vind heel veel dingen lekker, maar niet altijd.”
“Sommige mensen weten ook niet zo goed wat hun grenzen zijn,” legt deskundige Kemna uit. Het is goed om die te weten, zegt hij. “Ik maak vaak met een cliënt een soort plan van aanpak bij seksdates. Wat wil je wel? Wat wil je niet? Wat doe je als iemand iets doet wat je niet toestaat? Zo geef je jezelf bepaalde kaders en baken je je grenzen af.”
Als ik nu terugkijk naar die bewuste date zie ik dat het niet helpt om mezelf iets te verwijten. Met de opkomst van online cruisen hebben we tegenwoordig te maken met een datecultuur waarin we op hoge snelheid nieuwe ervaringen kunnen opdoen.
Dat is enorm opwindend, maar dit geeft ook een uitdaging om jezelf niet uit het oog te verliezen. In de gesprekken rondom dit onderwerp kunnen mensen enorm oordelend zijn over elkaar én de gay-scene in het algemeen. Wat mij betreft kunnen we daarmee stoppen. Laten we eerder eerlijk en oprecht met elkaar in gesprek gaan over het belang van: jouw behoeftes uitspreken en vragen naar die van een ander.
Bron: npo3fm.nl
KEVIN (29) VERDRONG SEKSUEEL MISBRUIK 16 JAAR LANG EN VLUCHTTE NAAR PORTUGAL: ‘HET GEBEURT ÓÓK BIJ MANNEN’
Wanneer Kevin (29) de aflevering van ‘BOOS’ ziet, komen de herinneringen weer boven waarvan hij lange tijd dacht dat het nachtmerries waren. Zestien jaar stopte hij het seksueel misbruik weg. Nu is hij de schaamte voorbij en wil hij het taboe doorbreken.
‘Het overkomt ons, mannen, net zo goed’, vertelt hij aan LINDA.nl.
(G)EEN WAARSCHUWING
“Ongeveer tien jaar oud was ik, toen het gebeurde. We stonden op de camping, mijn moeder, mijn toenmalige stiefvader, zusje en ik. Onze stacaravan stond op de vaste plek, we kwamen er ieder weekend. In de zomer zelfs wekenlang, zo ook dat jaar. Ze moeten aan me hebben gezien dat ik anders was dan de andere jongens van mijn leeftijd. Ik was verlegen en wat naïef. Thuis werd er nauwelijks naar me omgekeken.”
“Daarom voelde het ook zo fijn dat zij me wél zagen, het stel met de caravan op het trekkersveldje. Ik geloof dat ze eind twintig, misschien begin dertig waren. Ze waren bijzonder in hun doen en laten, hadden ook wel een vreemd uiterlijk. Een beetje asociaal, denk ik nu, al zag ik dat als kind niet. Mijn beste vriendje van de camping mocht niet bij ze in de buurt komen, zijn ouders vertrouwden het niet. Zo’n waarschuwing kreeg ik thuis niet. Ik hoorde niets.”Kevin komt juist wel in contact met het stel. “Dat begon met een praatje, aftasten wie ik was. Ze kwamen heel vriendelijk over, dus toen ze me uitnodigden een keer wat te komen drinken… zei ik geen nee. In hun caravan stond porno op. Ik vond dat wel vreemd, maar kende porno verder ook niet als tienjarig jochie. Ik dacht dat ‘het iets voor volwassenen was’. De penetrante wietlucht kan ik me nog altijd goed herinneren, omdat het zo anders rook dan sigaretten. Toch vond ik het vooral gezellig. Tot ze me op een dag misbruikten, allebei. Dat was zo traumatisch, dat ik het wegstopte. Zo ver weg, dat ik het zelf lange tijd niet meer kon vinden.”
NACHTMERRIES
Zestien jaar lang verdringt Kevin onbewust zijn trauma. Tot in 2018 de flashbacks terugkomen. “Ik kreeg te maken met herbelevingen. Heel naar. Ik dacht dat het nachtmerries waren, zag de flitsen nog niet als herinneringen van mezelf.” Ondertussen voelt hij zich steeds dieper wegzakken in zijn depressie. “Al jaren zat ik te klooien met mijn psychische gesteldheid, vocht ik tegen mijn depressies en volgde ik therapie. Maar nu werd het zo erg, dat ik nog maar twee uitwegen zag. Eén daarvan was vluchten.”NIEUW LEVEN
Dat doet Kevin, naar Portugal. “Ik dacht: als ik mijn oude leven achterlaat, kan ik een heel nieuw leven opbouwen in Lissabon. Al mijn nare herinneringen – ik heb meer vervelende dingen meegemaakt in mijn jeugd – blijven dan achter in Nederland. Ik vertrok zonder iets te zeggen, liet mijn werk en woning gewoon achter en blokkeerde iedereen die ik kende. Ik wilde niet overgehaald worden om terug te komen. Mijn oude leven bestond wat mij betreft niet meer.”De eerste maanden voelt hij zich goed en vrij. “Maar tegen de feestdagen kwam het besef dat ik mijn oude leven altijd met me meedroeg. Ik weet niet precies wat de trigger was, maar ineens besefte ik dat de nachtmerries mijn eigen herinneringen waren. Ik wilde het niet geloven, dacht dat mijn hersenen een spelletje met me speelden. Maar tegelijkertijd wist en voelde ik dat dat niet zo was.”
OUD ZEER
“De wereld zakte op dat moment weg onder mijn voeten. Zat ik daar, alleen in een onbekende stad met mijn trauma. De schaamte was zo groot en drukte zwaar op me. Niemand die het wist, ik had geleerd om een masker op te zetten, maar dat maakte voor de schaamte niet uit. Ik wist dat ik terug moest naar Nederland om het te gaan verwerken. Voorzichtig zocht ik weer contact met mijn zusje en wat vrienden. Dat was moeilijk, want door hoe ik wegging, had ik veel mensen pijn gedaan.”SCHULD EN SCHAAMTE
“In Nederland heb ik een jaar intern in een kliniek gezeten om mijn problemen aan te pakken. Daar heb ik uiteindelijk ook het misbruik een plekje kunnen geven. Dat was moeilijk, want de schaamte was zo groot. Ik verstijfde toen het gebeurde. Dat nam ik mezelf kwalijk. Ik beschuldigde mezelf dat ik anders had moeten reageren, had moeten vluchten. Vond mezelf zo stom dat ik dat niet had gedaan. Ik kwam zelfs terug. In de vier weken dat het stel op het trekkersveldje stond, ben ik meerdere keren misbruikt. En ik bleef terugkomen. Waarom?”“Die vraag spookte door mijn hoofd; ik kon mezelf wel voor de kop slaan. Samen met een psycholoog heb ik het uitgeplozen. Ik denk nu dat het komt doordat ik geen fijne thuissituatie heb gekend. Met mijn vader had ik geen contact, mijn moeder had steeds nieuwe vriendjes, we verhuisden continu. Nooit werd ik gezien, deze mensen zágen mij. Ze waren meestal aardig en lief voor me. Voelden feilloos aan wat ik nodig had en hebben daar misbruik van gemaakt.”
WORSTELING
Het is een enorme worsteling geweest voor Kevin om met het misbruik naar buiten te komen. “In de maatschappij zien we vrouwen meestal als slachtoffer, de man als dader. Maar het kan zeker ook andersom. Ik wil niet zeggen dat het voor mannen erger is dan voor vrouwen, maar het is wel nóg moeilijker om te erkennen.”“Dat heeft, denk ik, grotendeels met het beeld te maken wat we van mannen hebben. Als kind hoor je al dat je als man sterk en onafhankelijk moet zijn, dat je jezelf moet redden. Dan mag zoiets je niet overkomen. In de media hoor je er ook bijna niet over: het zijn eigenlijk altijd de vrouwen die je hoort. Daardoor denk je: ben ik dan de enige? Dat dacht ik zelf ook. Inmiddels weet ik dat ik niet schuldig ben op de een of andere manier. Ik ben het slachtoffer.”
NIET ALLEEN
“Praten over het trauma blijft lastig. “Ik heb het alleen goede vrienden verteld, mijn moeder weet het nog steeds niet. Het is niet iets waar je graag mee te koop loopt. Mensen drukken al snel het stempel ‘zielig’ op je. Dat wil je niet. Ik wil geen medelijden, dat helpt niets.”Dat Kevin nu toch met zijn verhaal naar buiten komt, heeft een belangrijke reden: ik hoop zo dat meer mannen, al is het er maar één, zich gesterkt voelen hun verhaal te doen. Dat ze weten: ik ben niet alleen, ook ik kan een slachtoffer zijn.”
“Het delen van je verhaal werkt helend. Voorheen vertrouwde ik niemand, wilde ik alles alleen doen. Therapie heeft me echt veranderd. Wantrouwen heeft plaatsgemaakt voor vertrouwen en ‘alleen’ voor ‘samen’. Ik ben zachter als mens geworden. Hoewel ik het altijd bij me draag, heeft het trauma me niet meer in z’n greep. Al triggert het misbruik rondom The Voice wel. Dan komt de emotie weer terug.”
Bron: linda.nl
Dirk werd als man slachtoffer van seksueel misbruik: ‘Er zit een dubbel stigma op wat mij is overkomen’
Sinds de ‘Boos’-aflevering over ‘The Voice of Holland’ lijkt een beerput opengebroken: slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag treden naar buiten. Maar waarom horen we weinig tot niets over mannelijke slachtoffers? ‘De schaamte is vaak nog groter.’
Volgens Kenniscentrum Seksualiteit Rutgers komt seksueel geweld bij 22 procent van de vrouwen en 6 procent van de mannen voor. Het gaat daarbij om aanranding of verkrachting: gedwongen worden tot seksuele handelingen en/of orale/vaginale/anale seks tegen de wil in. Hebben we het over seksueel grensoverschrijdend gedrag, dan hoort daar bijvoorbeeld ook zoenen of ongewenste aanraking bij en liggen de cijfers nog hoger: 53 procent van de vrouwen en 19 procent van de mannen vanaf 18 jaar heeft hiermee te maken gehad.
Willy van Berlo, programmamanager seksueel geweld bij Rutgers, zegt hierover: ‘Per jaar maken 1,6 miljoen mensen in Nederland, ongeacht gender, seksuele oriëntatie et cetera, een vorm van seksuele intimidatie mee.’
Eén punt zes miljoen mensen. Per jaar. Van Berlo: ‘In de meeste gevallen zijn vrouwen het slachtoffer, maar ook bij mannen ligt het percentage verontrustend hoog. De schaamte is bij hen alleen vaak nog groter dan bij vrouwen.’
Uit onderzoek van Rutgers blijkt bijvoorbeeld dat 26 procent van de vrouwen en 37 procent van de mannen de te maken kregen met seksueel geweld nog nooit met iemand daarover heeft gepraat. Met niemand, zelfs geen vertrouwenspersoon. Bij mannen ligt dat percentage dus aanzienlijk hoger.
Altijd zin in seks
Dat heeft een aantal redenen, zegt Van Berlo, maar komt voornamelijk door genderstereotype opvattingen. ‘Denk daarbij aan mythes dat mannen áltijd zin zouden hebben in seks, het zwak is als ze huilen of zich kwetsbaar opstellen. Of dat ze zich altijd zouden moeten kunnen weren en verdedigen.’Veel slachtoffers, zowel vrouwen als mannen, durven niet te vertellen wat hen is overkomen door victim blaming (letterlijk: het slachtoffer de schuld geven), aldus klinisch psycholoog dr. Iva Bicanic, hoofd van het Landelijk Psychotraumacentrum en directeur-bestuurder van het Centrum Seksueel Geweld in talkshow ‘Beau’. Het perfecte voorbeeld van victim blaming is het fragment in ‘Boos’ waarin televisieproducent John de Mol zegt dat vrouwen ‘sneller hun mond moeten opentrekken’.
Bij mannen speelt victim blaming volgens Van Berlo een grote rol. ‘Er wordt weinig over mannelijke slachtoffers gesproken. Weinig mannelijke slachtoffers durven op te staan. Mannen voelen zich hierdoor eenzaam. Alleen. Denken dat ze de enigen zijn.’
Uit het onderzoek Seksuele gezondheid in Nederland 2017 blijkt bovendien dat vrouwen twee keer zo vaak hulp krijgen na seksueel geweld dan mannen, terwijl mannen bijna even vaak problemen en klachten hebben. ‘Dat moet en kan beter,’ aldus Van Berlo. Onbehandelde problemen en klachten kunnen zich bijvoorbeeld vertalen naar angst, depressie, stress, slapeloosheid, eetstoornissen en middelengebruik.
Dubbel stigma
Gevoelens van schaamte en schuld kwamen ook naar voren bij de mannen die oud-moamdirecteur Martijn N. in maart 2021 beschuldigden van verkrachting, geweld, aanranding en drogering. Toen de mannen later, soms zelfs jaren later, tot het besef kwamen te zijn misbruikt, schaamden de meesten zich, vertelden ze aan de krant Het Parool.De 31-jarige Dirk (zijn echte naam is bij de redactie bekend), die op zijn elfde seksueel is misbruikt door een familielid, voelt zich ook alleen in de strijd: ‘Ik heb me tijdens de hele ‘The Voice of Holland’-affaire ontzettend eenzaam gevoeld.’ Hij vond het oprecht fijn voor de vrouwen die zich nu verenigen en ontzettend belangrijk dat dit aan de kaak wordt gesteld. Toch dacht hij: ‘En ik dan? Ik voel me bij een andere groep slachtoffers horen. Omdat ik man ben, en omdat ik toch wel heb gemerkt dat er een dubbel stigma zit op wat mij is overkomen.’
‘Ik herken me – helaas – in de verhalen van de vrouwen. In de schaamte. Het verdriet. Maar ik voelde bijna een soort jaloezie: als ik dit zo naar buiten bracht, zouden mensen, denk ik, minder empathie tonen. Meer vragen hebben. Het voelt alsof mijn mannelijkheid is aangetast. Toen ik voor het eerst open was over mijn seksueel misbruik, dat ik seks tegen mijn wil had gehad, zonder verdere context te geven, zei een vriend grappend en lachend: o, dat is toch lekker man?’
‘Een paar jaar geleden ontmoette ik een aantal lotgenoten, dat luchtte zeker op. Het is fijn om te weten dat er veel mannen zijn die dit ook hebben meegemaakt. In het begin voelde ik me een gekkie. Ik stel me aan, dacht ik. Heb ik dit echt meegemaakt? Toen ik een lotgenoot sprak, zei hij dat hij dezelfde twijfels had. Hij vertelde dat hij ook twijfels kreeg over zijn geaardheid. Ik kon wel huilen toen ik dat hoorde, want ik herkende me in alles.’
‘Als je eerste seksuele ervaring met een man is, ga je twijfelen aan jezelf. Ik kan moeilijk verbinding maken met vrouwen, heb vaak gedacht dat ik misschien dan wel homo was. Niet dat ik ooit opgewonden raakte van mannen, maar het lukt me gewoon maar niet om seks te hebben met een vrouw en volledig in het moment te zijn.’
‘Als ik mijn ervaring met seksueel misbruik deel met een andere man, is de schaamte intens. Ik voel me zwak. Niet ‘echt man’. De eerste keer dat ik er open over sprak, was tegen een vrouw die verkracht is. Ze vertelde dat mensen altijd geschokt reageren op haar verhaal. Ze vinden het heel erg voor haar. Bij mij is dat anders. Ik zie mensen – hoewel onbedoeld – een wenkbrauw optrekken. Verbaasd kijken. Ik heb veel tattoos op mijn lijf. Ben groot en breed. Jij? hoor ik ze denken. Ik word minder serieus genomen.’
‘Ik zit er weleens aan te denken aangifte te doen. Als statement. Maar het is zo dubbel. Ik wil niet overkomen als een aandachtstrekker. Mensen denken vaak: zoiets gebeurt, dan ga je tien sessies therapie volgen en dan ben je er wel vanaf. Maar ik ga hier de rest van mijn leven last van hebben.’
‘Ik kan amper een relatie aangaan, en ben als de dood dat ik iemand leuk ga vinden om me daar vervolgens aan te moeten binden. Dat komt omdat ik een seksuele bewijsdrang heb tegenover mezelf: ik wil seks hebben met vrouwen om aan mezelf te laten zien dat ik dat leuk en lekker vind. Dat ik écht op vrouwen val.’
‘Ik stel mezelf weleens gerust met het idee: mocht ik niet meer bij mijn gevoel komen, nooit meer verliefd kunnen worden, dan kan ik er altijd nog een eind aan maken, aan het leven. Dat klinkt heftig, en het is niet dat ik dat echt overweeg, maar het voelt wel alsnog ik daarmee nog controle heb over mijn leven.’
Wat stelde dat nou voor?
Ongeveer een halfjaar geleden, in november 2021, begon de Belgische seksuoloog Alexander Witpas een internationaal actie met een website waarmee hij mannelijke slachtoffers van seksueel geweld de hand wil reiken. In een nieuwsbericht in De Standaard zegt hij: ‘MeToo is de mannelijke slachtoffers vergeten.’Het beeld is te eenzijdig, vindt hij, en Van Berlo is het daarmee eens. ‘Sinds de MeToo-beweging is seksueel geweld veel meer bespreekbaar geworden. Dat geldt alleen veel minder voor mannelijke slachtoffers. Dat is spijtig, want het zou hen heel erg helpen om te weten dat ze niet alleen zijn. Dat ze net zo goed als vrouwen veel last kunnen krijgen van psychische klachten.’
‘Wij moeten mannelijke slachtoffers serieus nemen. Ook, nee júist, van man tot man. Helaas leven we in een cultuur waarin seksueel grensoverschrijdend gedrag nog te vaak gebagatelliseerd wordt. Wat stelde dat nou voor? Stel je niet zo aan. Dan heb ik het niet over verkrachting, maar over ‘subtielere vormen’ van seksuele intimidatie. We moeten stoppen met het accepteren van dit soort wangedrag: ongewenste aanrakingen, whatsappjes, seksueel getinte opmerkingen die over de schreef gaan.’
‘We leven helaas nog met een dubbele moraal: vrouwen wordt geleerd hun grenzen aan te geven, mannen mogen vooral hun wensen kenbaar maken. Lange tijd werd seksueel geweld bij mannen nauwelijks serieus genomen. Je kon toch niet hun grenzen overgaan? Maar we moeten met z’n allen beseffen dat mannen ook slachtoffer kunnen zijn. Het is belangrijk voor mannelijke slachtoffers om dat te horen. Te weten dat ze niet de enigen zijn.’
Bron: Humo.be >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
