- Dit onderwerp bevat 96 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 02/10/2023 om 23:01 door Luka.
-
Reacties
-
Elders op het forum is de uitzending ‘Meer aandacht voor probleem jongensprostitutie‘ van Een Vandaag te bekijken.
Veel seksueel geweld tegen vrouwen en homoseksuelen: ‘Er valt winst te behalen’
Het Kenniscentrum Rutgers heeft nieuwe cijfers over hoe het gesteld is met onze seksualiteit. Daaruit blijkt onder meer dat veel meer homoseksuele mannen ervaringen hebben met seksueel geweld dan heteroseksuele mannen.
Iedere vijf jaar doet Rutgers een groot onderzoek naar seksualiteit in Nederland. Dit jaar bleek daaruit dat de meeste Nederlanders tevreden zijn met hun seksleven: 92 procent van de mannen geniet van seks en 75 procent van de vrouwen. Als we niet tevreden zijn, komt dat meestal niet door de kwaliteit van de seks, maar door de kwantiteit.
Kijk en lees verder op de site van AT5 >>
Rapport Rutgers ‘Seksuele gezondheid in Nederland in 2017’ >>
KUN JE SEKSUEEL MISBRUIK VERWERKEN?
Hoe krijg je het achter je en raak je vrij van allerlei gedoe in je leven?
Kun je de tegenstrijdigheden en machteloosheid oplossen?
Ja, dat kan.
Beginnen
Kenmerken voor mannen is dat wij langdurig talmen en dralen voordat we hulp vragen.Bagatelliseren
Het moeilijkste deel is het stoppen met bagatelliseren.Hulp zoeken
Soms heb je problemen waar je alleen niet meer uit kan komen.
Als je geluk heb is er iemand die je helptObstakels op de weg naar verwerking
- Problemen met het vertrouwen van mensen
- Schaamte
- Schuldgevoelens
- Onderkennen van verwarring over seksuele identiteit
- Loyaliteit naar de dader
- Mannelijkheid & slachtofferschap
- Angst
- Verslavingen
- Onmacht
Lees verder op de site van Seksueelmisbruik.info >>
Thijs Eradus deelt verhaal over heftige jeugd dat de drijfveer was voor zijn bedrijf Springplank040
Het gaat Thijs Eradus (39) uit Heeze voor de wind. Zijn bedrijf Springplank040 helpt mensen zonder werk en woning hun leven weer op de rit te krijgen. Eradus’ grootste drijfveer is zijn eigen jeugd. Een heftige jeugd want hij werd als puber misbruikt door een trainer van de Eindhovense handbalclub DVC.
Het is inmiddels meer dan twintig jaar geleden, maar er zijn nog altijd plekken in Eindhoven die Thijs Eradus min of meer onbewust mijdt. Een oud sporthalletje achter de Boschdijk bijvoorbeeld. En een handbalveld buiten bij de Oude Bosschebaan. Zijn vader weet wel waarom. In die sporthal douchte handbaltrainer Ton soms samen met zijn pupillen. Even verderop bij de velden aan de Oude Bosschebaan had hij een kamertje waar hij de jonge handballers voorafgaand aan trainingen bij zich riep voor massages. Het is dat zijn vader het zegt, want Eradus zelf kan het zich niet voor de geest halen. De herinneringen aan zijn jeugd in het algemeen en het misbruik in het bijzonder zijn niet meer dan flarden. ,,Er is me ooit eens uitgelegd dat slachtoffers herinneringen uit zelfbescherming soms wegstoppen in een laatje in hun hoofd”, legt zijn moeder uit. ,,Dat laatje gaat dicht. En blijft dicht zolang er geen reden is het open te doen.”
Regie
Maar nu heeft Eradus dan toch besloten het laatje open te doen. Publiekelijk zelfs. Al was het maar omdat mensen – journalisten onder andere -hem regelmatig vragen waarom hij eigenlijk ooit met Springplank040 begonnen is en wat hem toch zo bevlogen maakt in wat hij doet. ,,Ik hang dan altijd een algemeen verhaal op over dat ik op hoog niveau gesport heb. Maar het gaat natuurlijk veel dieper dan dat”, zegt hij. ,,Daar komt bij dat ik ergens onbewust bang ben dat – nu ik zo in de belangstelling sta – het verhaal op een andere manier naar buiten komt, zonder dat ik daar regie over heb.”Toch valt zijn besluit om open en eerlijk te vertellen over zijn verleden hem niet makkelijk. Hij heeft de hele dag al buikpijn, vertelt hij aan de eettafel bij zijn ouders thuis in Woensel. Hij wilde bij hen afspreken, zodat zij hem kunnen souffleren als zijn herinneringen hem in de steek laten.
Misbruik
Want wanneer het misbruik begon? Dat is typisch zo’n vraag waar Eradus geen exact antwoord op weet. Eind jaren tachtig vermoedelijk, toen hij een jaar of tien was. Hij vermoedt dat de eerste keer is geweest toen hij prins carnaval werd bij de handbalclub. ,,Dat was het moment dat Ton in ons leven kwam. Ik meen me te herinneren dat hij klein was. En een snor had. Hij regelde de kostuums voor carnaval en ik moest passen. Het kan haast niet anders dan dat daar iets gebeurd is.”Het jaar daarop komt Eradus bij Ton in het team. Met hulp van zijn ouders kan Eradus wel reconstrueren wat hem in de periode daarna overkomen is. De massages voor de training, het samen douchen. Tijdens het douchen laat Ton vaak een camera draaien. ,,Hij zei altijd dat hij zo als masseur onze spiergroepen goed kon bestuderen.” De trainer houdt ook feestjes voor de jongens bij hem thuis en hij rijdt Eradus vaak naar belangrijke wedstrijden of selectiedagen. Eradus slaapt de avonden voorafgaand aan zulke dagen regelmatig in Tilburg. ,,Ik lag dan in de logeerkamer. Ik weet nog hoe ‘s nachts de deur openging.”
Puzzelstukjes
Het misbruik stopt in de herfst van 1994 als twee neven van Ton aangifte doen van misbruik. Hij wordt gearresteerd en al snel is duidelijk dat ook bij de handbalclub van alles speelt. ,,De club reageerde trouwens heel goed en krachtig, terwijl het voor hen natuurlijk ook niet niks was”, zegt Eradus. Zijn ouders begrijpen direct dat hun zoon een van de slachtoffers is. ,,Ineens vielen allerlei puzzelstukjes op zijn plek”, zegt zijn moeder. Achteraf bezien, zo vinden ze zelf, hadden ze het veel eerder in de gaten moeten hebben. ,,Maar we kenden Ton goed en je wilt zoiets ook gewoon niet zien.”Eradus heeft tranen in zijn ogen als hij over het misbruik praat en vertelt het verhaal slechts in grote lijnen, simpelweg omdat hij er niet meer van weet. De plastische details over het seksuele misbruik in het verslag van de rechtbank laten echter geen twijfel bestaan over de ernst van wat de handbaltrainer met zijn jonge slachtoffers deed. De rechtbank veroordeelt Ton tot twee jaar cel en tbs voor ontucht met meerdere minderjarige jongens. Eradus is erbij, op de publieke tribune in de rechtszaal, als de zaak inhoudelijk behandeld wordt. ,,Dat is wel goed voor me geweest”, zegt hij. ,,Want daar zag ik dat ik niet de enige was die dit overkomen was.” Het nam het schaamtegevoel niet weg. ,,Ik voelde me heel erg slachtoffer en vertrouwde niemand meer.”
Dyslexie en handbal
Los van het misbruik heeft Eradus toch al een lastige jeugd. Volgens zijn ouders was hij weliswaar een enthousiast kind dat altijd bezig was met toneelstukjes en tentoonstellingen, als het op leren aan kwam werd het een ander verhaal. Onder andere vanwege dyslexie blijkt na onderzoek. Eradus belandt uiteindelijk in het speciaal onderwijs. Handbal vormt zijn uitlaatklep; eindelijk iets waar hij wel goed in is. Eradus zelf denkt dat die combinatie van factoren er aan bij hebben gedragen dat Ton hem al snel in het vizier had. ,,Ik was vermoedelijk het ideale slachtoffer; ik viel op omdat ik goed kon handballen, maar was door mijn problemen op school natuurlijk ook onzeker.”Nadat het misbruik aan het licht is gekomen, schakelen Eradus’ ouders professionele hulp in. Eradus weet het nog precies; die eerste psycholoog waar hij als puber terechtkomt. ,,Er stonden twee stoelen in zijn kamer. Ik moest gaan zitten. Vervolgens zei die man een uur lang helemaal niets. Zijn filosofie was dat ik dan wel zou gaan praten. Maar denk je nou echt dat als zoiets met je gebeurd is, zoiets intiems, je dat zo maar vertelt? Ik voelde me daar helemaal niet veilig.” Dus Eradus zwijgt ook. En begint na een paar van die sessies te spijbelen.
Hij zucht diep. ,,Echt bizar hoor, die man.” En in zijn ogen exemplarisch voor waar het in de hulpverlening nog altijd vaak mis gaat. ,,Die psycholoog liet mij in de slachtofferrol hangen. Dat was voor mij natuurlijk heel makkelijk. Ik hoefde niks meer. Want wat heeft het nog voor zin om dingen op te pakken als zoiets ergs je overkomen is?”
Hulpverlener
Eradus wordt uiteindelijk zelf hulpverlener. Niet eens zozeer vanwege zijn verleden trouwens, de directe aanleiding voor die keuze was de documentaire Kinderen van de Hondsberg over een instituut voor kinderen met een verstandelijke beperking. Na zijn opleiding gaat hij werken met dak- en thuislozen. En daar ziet hij gebeuren wat hij bij zijn eerste psycholoog zelf heeft ervaren: dat hulpverleners vaak weinig doen om mensen uit hun slachtofferrol te halen. Bij de opvang voor dak- en thuislozen van Neos aan de Barrierweg in Eindhoven bijvoorbeeld. ,,Daar lagen de knuffelberen gewoon op bed. Het was eigenlijk een fijn hotel. Zo zijn wij hulpverleners ook opgeleid; we gaan snel voor mensen zorgen. Met als gevolg dat ze geen enkele prikkel krijgen om iets aan hun situatie te veranderen. De dak- en thuislozen die al een tijdje in die situatie zaten, vonden dat wel best. Zij hadden het leven bij wijze van spreken toch al losgelaten. Anders word je niet dakloos.”Bij Eradus zelf is het na de mislukte sessies bij die eerste psycholoog uiteindelijk zijn eigen huisarts die hem wel weet te bereiken. ,,Hij zei dat ik blij moest zijn met wat me overkomen was.” Eradus aarzelt even voor hij die zin uitspreekt, want hij wil niet dat mensen een verkeerd beeld van de huisarts krijgen. ,,Ik werd natuurlijk heel boos toen hij dat zei, maar het was ook precies wat ik nodig had. Later heeft hij me uitgelegd dat hij het zo hard moest zeggen om me te kunnen raken. En dat is gelukt. Vanaf dat moment voelde ik me geen slachtoffer meer.”
Woorden
De woorden van de huisarts worden bepalend voor Eradus’ visie op hulpverlening. Maar voor zijn ideeën over slachtofferschap en hoe daarmee om te gaan vindt hij binnen reguliere organisaties naar zijn zin te weinig gehoor. Dus begint hij uiteindelijk voor zichzelf. Met Springplank040.Het bedrijf helpt – in samenwerking met woningbouwcorporatie Trudo, WIJEindhoven en negentig bedrijven – mensen zonder huis en baan aan een dak boven hun hoofd en aan werk. Maar Springplank ontzorgt niet. In de kamers die Springplank aan kandidaten verhuurt, staat niets. Eradus: ,,’Waar is het bed?’ vragen ze dan. Eigenlijk is dat een hele gekke vraag. Als jij ergens gaat wonen, regel je toch ook je eigen bed?” De aanpak van Springplank werkt. Zeventig procent van de deelnemers woont binnen een jaar stabiel zonder zware begeleiding, heeft een baan en de financiën onder controle. Het slagingspercentage ligt daarmee een stuk hoger dan in de reguliere hulpverlening. Inmiddels is het bedrijf ook in Den Bosch actief: als Springplank073.
Knagen
Eradus is er trots op en realiseert zich dat er op die manier toch nog iets goeds is voortgekomen uit zijn misbruikverleden. Toch schaamt hij zich nog altijd voor wat hem als puber is overkomen. Dat hij zoiets met zich heeft laten gebeuren. ,,Natuurlijk, ik was een kind. Maar het blijft knagen. Je weet dat het niet goed is wat hij doet, maar je weet ook niet hoe je het moet stoppen.” Eradus poogde dat trouwens wel. Hij herinnert zich nog vaag hoe hij een paar keer probeerde om zijn knie te beschadigen zodat hij maar niet hoefde te gaan trainen. Maar iemand vertellen wat er aan de hand was, kon hij niet.Achteraf heeft hij wel een analyse paraat. Het heeft – zoals zo vaak in misbruikzaken – te maken met macht. Handbal was net dat ene waar Eradus als onzekere puber wel goed in was en in die wereld heerste Ton. ,,Hij zei altijd dat hij de trainer was en dat ik voor hem door een muur moest gaan. Zo manipuleerde hij mij.”
Misschien is dat laatste nog wel de voornaamste reden dat Eradus nu toch over zijn verleden vertelt. Hij wijst op de misbruikschandalen die afgelopen jaar binnen de sport naar boven kwamen. Vorige week concludeerde een onderzoekcommissie onder leiding van oud-minister Klaas de Vries bijvoorbeeld nog dat één op de acht sporters in Nederland als kind te maken heeft gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Eerder kwamen al misbruikzaken bij PSV en FC Eindhoven naar buiten.
En ook in het Engelse voetbal traden ex-profvoetballers met verhalen over ontucht naar buiten. ,,Toen ik daar vorig jaar bij de BBC over hoorde, dacht ik voor het eerst dat ik mijn verhaal ook maar eens moest vertellen”, zegt Eradus. ,, Misschien zorgt het ervoor dat kinderen die nu in een zelfde soort situatie zitten, durven te zeggen dat er iets aan de hand is. Of kan ik ze helpen met mijn ervaringen van hoe ik er als slachtoffer ben uitgekomen. Want ik ben er heelhuids doorgekomen, maar ik ken ook andere verhalen.”
Bron: Eindhovens Dagblad >>
Wim Deetman en de schijn van partijdigheid
Artikel uit het NRC d.d. 20 maart 2012
Hoe betrouwbaar en volledig is eigenlijk het rapport van de commissie-Deetman over seksueel misbruik in de Katholieke Kerk? Het rapport kwam in december uit, na slechts anderhalf jaar onderzoek. Het had de pretentie een zeer pijnlijk dossier over langjarig seksueel misbruik door priesters van hun jeugdige pupillen te kunnen afsluiten. In een voor alle betrokkenen moeilijk proces van verantwoording en erkenning zou de doofpot voor eens en altijd geleegd worden.
Nu blijkt de commissie om ‘onderzoekstechnische redenen’, dus in een beredeneerde beslissing, toch een zaak terzijde te hebben geschoven. En wel een zeer explosieve. Dat was de kwestie van een minderjarige jongen die aangifte durfde te doen wegens herhaald misbruik tegen de broeder-overste van zijn instelling. Daarop werd hij gedwongen opgenomen in een katholieke psychiatrische inrichting, waarna in een katholiek ziekenhuis onvrijwillige castratie volgde. Van het slachtoffer dus, ter verduidelijking. De diagnose was dat hij een fantast zou zijn, gestoord, homoseksueel en onbetrouwbaar.
Lees ook:
- Het castratie verhaal gaat de wereld rond, nrc.nl 23 maart 2012 >>
- Kerk drong bij chirurgen aan op castratie homo’s, nrc.nl 18 april 2012 >>
- Kerk verbiedt castratie al eeuwen, trouw.nl 19 maart 2012 >>
- Deetman eist rectificatie van NRC, trouw.nl 30 maart 2012 >>
- Deetman woedend om castratie-stuk NRC, nu.nl 4 april 2012 >>
Slachtoffer seksueel misbruik sleept Congregatie van de Heilige Geest voor de rechter
Kloostergemeenschap geeft toe: in jaren ’60 ‘geen adequate maatregelen’ tegen misbruikende pater
“Ik dacht altijd dat ik het enige ventje was en durfde er met niemand over te spreken.” Arnold-Jan P. werd in het schooljaar 1964-1965 als elfjarige op het kleinseminarie van de Congregatie van de Heilige Geest in Weert ernstig seksueel misbruikt door de inmiddels overleden pater Jozef Strik. Ruim vijftig jaar later sleept hij de hele congregatie voor de rechter. Uit bewijsstukken in handen van ZEMBLA blijkt dat de kloostergemeenschap wist van het misbruik door pater Strik. Maar het instituut keek weg.
Door het meldpunt van RKK zijn de afgelopen jaren zeven klachten gegrond verklaard van misbruikslachtoffers tegen pater Strik in de zestiger jaren. In totaal heeft de Congregatie van de Heilige Geest na dertien klachten smartengeld moeten uitkeren, een totaal van 376.500 euro aan compensaties. Dat blijkt uit het eindrapport van het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK.
‘Ik had niet het volgende slachtoffer hoeven worden’
Arnold-Jan P. verbleef als elfjarige één schooljaar op het internaat. In dat schooljaar, 1964-1965, misbruikte de pater hem ongeveer vijftien keer. “Ik was zo bang, dat ik niet meer durfde te douchen en me alleen waste met een bakje koud water”, herinnert Arnold-Jan zich.Voor hem staat vast dat Strik al een andere jongen misbruikte voordat hij zelf slachtoffer werd van de pater en dat de congregatie hiervan wist. Dat blijkt uit een mailwisseling die hij met het betreffende slachtoffer had. Die realisatie vindt Arnold-Jan P. ‘nog wel het ergst’. “Ik en andere jongens hadden niet het volgende slachtoffer hoeven worden.”
De congregatie erkent in een brief aan slachtoffer Arnold-Jan dat de pater in de zestiger jaren ’gepakt’ is voor seksueel misbruik. De congregatie biedt hierin excuses aan en geeft toe dat er destijds ‘geen adequate maatregelen zijn genomen tegen Strik en hem dus de mogelijkheid is gegeven om in herhaling te vervallen’.
Lees verder op de site van Zembla >>
Homoseksuele levensstijl bovengemiddeld gewelddadig
De homoseksuele levensstijl blijkt volgens een nieuw onderzoek bovengemiddeld gewelddadig. Het National Intimate Partner and Sexual Violence Survey (‘Nationaal onderzoek naar intieme partners en seksueel geweld’) van het Centre voor Disease Control (CDC) in de Verenigde Staten bevindt dat homoseksuelen onevenredig veel te lijden hebben van geweld, en elkaar geweld aandoen.
Slachtofferschap
Het CDC-onderzoek is het eerste in zijn soort dat vergelijkingen maakt van slachtofferschap naar seksuele oriëntatie bij mannen en vrouwen. De gegevens duiden erop dat homoseksuelen in veel hogere mate seksueel geweld ondervinden dan heteroseksuelen.Stalking
26 procent van de homoseksuele mannen en 37 procent van de biseksuele mannen kregen te maken met verkrachting, lichamelijk geweld en/of stalking door een intieme partner. 44 procent van de lesbiennes en 61 procent van de biseksuele vrouwen kregen te maken met verkrachting, lichamelijk geweld en/of stalking door een intieme partner.Oorzakelijk verband
Bijna de helft (48%) van de biseksuele vrouwen die verkracht zijn, ondervonden hun eerste volledige verkrachting tussen de leeftijd van 11 en 17 jaar. Opvallend genoeg komt uit het CDC-rapport ook dat het seksueel geweld voor veel homoseksuele transgenders en biseksuele vrouwen in de kindertijd begonnen is. Het CDC trok echter geen conclusies over een oorzakelijk verband, in de zin dat het geweld in de kindertijd de homoseksuele of biseksuele oriëntatie heeft veroorzaakt.Innerlijk conflictueus
De homo-activistische groep Human Rights Campaign schrijft het seksueel geweld toe aan “armoede, stigma en marginalisatie”, maar critici van de homo-agenda zeggen dat geweld intrinsiek onderdeel uitmaakt van de innerlijk conflictueuze homoseksuele oriëntatie.Geïnternaliseerde homofobie
“We hebben ook te maken met hogere aantallen van haat-gemotiveerd geweld”, stelt de Human Rights Campaign en “de manier waarop de samenleving (…) onze relaties stigmatiseert kan leiden tot geweld tussen intieme partners dat het resultaat is van geïnternaliseerde homofobie en schaamte.” Maar critici zeggen dat sodomie op zichzelf een gewelddadig haatdaad is, en dat de hoge mate aan geweld tussen homoseksuelen niet verrassend is.Homogemeenschap kijkt weg
Woordvoerster Lauren Paulk van het National Center for Lesbian Rights’ erkent dat de homogemeenschap wegkijkt van seksueel geweld. “Tot voor kort werd intern geweld binnen de LGBTQ merendeels niet onder ogen gezien, in het bijzonder als het ging om vrouwen die seks hebben met vrouwen.”Ont- en miskennen
“Een bijzonder schokkende dynamiek ontstaat als het misbruik wordt gepleegd door andere leden van de LGBT-gemeenschap”, erkent Paulk. “Ont- en miskennen en zorgen van buiten de gemeenschap afdoen als latente homofobie zijn voorbeelden van reacties op seksueel geweld die voorkomen tussen leden van de LGBT-gemeenschap.”Negatieve stereotypen
“Overlevers van misbruik weten soms niet waar ze terecht moeten omdat ze bang zijn niet geloofd of niet gesteund te worden, of omdat ze een ander lid van de gemeenschap niet willen zwart maken of negatieve stereotypen willen versterken”, aldus Paulk.Gewond
Het percentage van stalken onder biseksuele vrouwen (37%) is meer dan het dubbele van dat van heteroseksuele vrouwen. Bijna 1 op de 3 biseksuele vrouwen (37%) raakte gewond als gevolg van verkrachting, lichamelijk geweld en/of stalken door een intieme partner. (KN/LifeSiteNews)Deze jonge homo’s hebben een haat-liefdeverhouding met Grindr
“Als ik Grindr open, gaat het me in 95 procent van de gevallen om seks”, zegt Anthony (27). Grindr is een datingapp voor lhbt’ers. Homo’s zoeken er naar seks, maar ook naar liefde of vriendschap. Voor veel jonge lhb’ters is de app een handige manier om contact te zoeken met gelijkgestemden. Maar er kleven ook nadelen aan.
We spraken drie jonge homo’s over daten via Grindr:
Deze homo’s vertellen hoe ze naar Grindr kijken
Vorige maand werd de 17-jarige Orlando dood gevonden in de Haagse wijk Ypenburg. De scholier had de voorgaande avond twee dates gehad die hij leerde kennen via Grindr. Normaal liet hij aan een vriendin weten dat hij op een date was, maar die bewuste avond deed hij dat niet.
Of Grindr iets te maken heeft met de dood van Orlando is niet duidelijk. Toch was er kritiek: Grindr zou niet veilig zijn en in de app zouden discriminerende omgangsvormen worden gebruikt.
“Mensen moeten Grindr als een normale app zien”, vindt Anthony. “Hetero’s gebruiken Tinder en voor hen is dat de normaalste zaak van de wereld. Voor ons is Grindr een manier om elkaar tegen te komen.” Net als op Tinder kan je op Grindr een profiel maken, een foto toevoegen en aangeven waar je precies naar op zoek bent – daar kun je zo specifiek in zijn als je wil.
Jonge jongens op Grindr
Voor Hjalmar van 21 was Grindr een uitkomst toen hij een tiener was. “Ik kom uit een klein dorp en daar kende ik niet veel homo’s”, vertelt hij. “Dus voor mij was Grindr een manier om andere homo’s te leren kennen.”Toch schrikt Hjalmar ervan als hele jonge jongens hem op de app benaderen voor seks. “Deze jongens moeten tegen zichzelf in bescherming genomen worden”, vindt hij. Hjalmar gebruikt Grindr voor uiteenlopende zaken, maar voornamelijk om gesprekken te voeren. “Mensen realiseren zich niet altijd welk risico ze lopen als ze met iemand afspreken die ze niet kennen.”
Anthony heeft als 18-jarige onveilige situaties meegemaakt. “Ik raakte vertrouwd met een man en ik ging daar wekelijk langs”, vertelt hij. In het begin was alles goed, maar al snel werd hij door deze man verleid om ook met andere mensen seks te hebben. “Je hebt geen rolmodellen, dus je weet niet wat goed en fout is”, zegt hij.
‘No fats, no fems, no asians’
Sommige gebruikers van Grindr hebben de woorden No fats, no fems, no asians in hun profiel staan. Het betekent dat de gebruiker geen dates wil met dikke mensen, homo’s die zich ‘vrouwelijk’ gedragen en mensen met een Aziatische afkomst. “Op Grindr zie je veel van dit soort uitsluiting”, vertelt Robin (19).Ook Anthony herkent zich in dat verhaal. “Grindr heeft veel problemen, een daarvan is racisme”, zegt hij. “Ik ben een donkere jongen en dat leidt tot stereotypering.” Ook Robin krijgt weleens dergelijke opmerkingen op Grindr. “Mensen vragen of ik een groot geslachtsdeel heb”, zegt hij. Mensen bedoelen het vaak als compliment maar dat wordt niet zo ervaren.
“Mensen gaan op Grindr vooral op de buitenkant af”, zegt Hjalmar. Hij heeft blauw haar en krijgt daarom van sommige gebruikers te horen dat hij ‘te vrouwelijk’ zou zijn. Dat stoort hem: “Het gaat niet meer om wie je echt bent.” Robin zegt daarom: “Ik heb besloten dat Grindr geen app voor mij is.”
Bron: NOS.nl >>
We moeten het hebben over grensoverschrijding onder homomannen
Toen Jelle Brandt Corstius vertelde over zijn verkrachting, maakte zijn verhaal duidelijk dat ook mannen slachtoffer worden van grensoverschrijdend gedrag door mannen. En al kreeg hij ook negatieve reacties, toch spraken gelukkig meer (homo)mannen zich uit. Waar we het nog te weinig over hebben gehad, is hoe deze incidenten uitingen zijn van een normalisering van grensoverschrijdend gedrag onder homoseksuele mannen.
Het pijnlijke aan een gesprek over #MeToo en homoseksualiteit is het stigma dat er op homomannen rust: dat ze sowieso grensoverschrijdend zijn. “Ik vind het prima als je homo bent, maar van mij moet je afblijven”, roepen onzekere heteromannen geregeld. Alsof wij geen respect zouden hebben voor hun lichamen of wensen.
Daarbij wordt seksueel geweld onder mannen, van hetero, biseksueel tot homo, van het leger tot aan de kerk, voor het gemak vergeten. Het heeft niets te maken met seksualiteit – de daders zijn immers veelal hetero – en alles met machtsmisbruik. Stigma of niet: het is belangrijk dat ook wij homomannen praten hoe grensoverschrijdend gedrag zich binnen onze seksualiteit en cultuur manifesteert.
Grenzen vervagen
De eerste keer dat ik seks probeerde met een man, was in mijn eigen bed met iemand van mijn leeftijd. Op dat moment had ik alleen geleerd over seks met mannen via porno. Weinig praten en enige dwang horen er bij, dacht ik. Maar toen het verwachte plezier uitbleef, vroeg ik toch of we konden stoppen.Hij fluisterde in m’n oor: “Je bent toch wel een beetje man?” en ging door. Opeens werd ik me ervan bewust dat hij sterker was dan ik. Dat het dichtstbijzijnde scherpe object aan de andere kant van de kamer lag. Dus bleef ik, in een drang om te bewijzen dat ik inderdaad een man was, verlamd liggen en wachtte ik tot het voorbij was.
Zolang hij het maar lekker vond, kon ik het wel ondergaan
Ik wou dat ik kon zeggen dat het de laatste keer was dat zoiets me overkwam. Dat was het niet. In mijn hoofd had ik, geheel volgens het stigma, homoseks gelijkgesteld aan grensoverschrijdend gedrag. Het was niet erg als een man iets bij me deed dat ik niet fijn vond. Zolang hij het maar lekker vond, kon ik het wel ondergaan.Gelukkig kwamen er steeds meer dates die wel fijn en communicatief waren. Zo leer ik nu langzaam wél over mijn seksualiteit, behoeftes en grenzen te praten. De scheve machtsverhouding, waarbij de behoeftes van één partij boven het genot van beiden staat, kom ik echter nog steeds tegen. Want dat ik weet wat mijn grenzen zijn, betekent niet dat anderen daar rekening mee houden.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
