Loverboys & seksuele uitbuiting van meisjes en vrouwen

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Informatieve websites & mediaberichten Loverboys & seksuele uitbuiting van meisjes en vrouwen

  • Dit onderwerp bevat 68 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 28/12/2022 om 21:47 door Luka.
10 berichten aan het bekijken - 41 tot 50 (van in totaal 69)
  • Auteur
    Reacties
  • #249304
    Luka
    Moderator

      HOE KWAM SHALINI IN HANDEN VAN EEN MENSENHANDELAAR?

      Als vijftienjarige VWO-scholier kwam Shalini een twintigjarige jongen tegen. Na vier jaar, twee zwangerschappen en gedwongen prostitutie weet ze pas van ‘m los te komen.

      In een winkelcentrum komt Shalini (dan vijftien jaar oud) een jongen van twintig tegen. Ze wordt verliefd op hem. Haar tante, bij wie ze op dat moment woont, wil niet dat de twee met elkaar omgaan. Ze wordt het huis uitgezet, Shalini gaat bij de jongen wonen en daar beleeft ze een heerlijke maand.

      En dan begint het.

      Schelden. Slaan. ‘Er begonnen steeds vaker vrienden over de vloer te komen’, zegt ze tegen BNNVARA-dj Sander Hoogendoorn. ‘Hij begon ook aan mij te zitten waar zijn vrienden bij waren. Op een gegeven moment bracht hij me naar boven. Dan kwamen de vrienden mee, die mochten dan ook aan me zitten van hem.’ Een van hen mag vervolgens van hem ook seks met d’r hebben, maar als de vrienden daarna weg zijn, slaat hij Shalini in elkaar.

      Prostitutie
      En daar blijft het niet bij. Hij spuugt haar onder. Hij zet haar naakt op straat. Hij zet haar naakt uit de auto, wanneer ze een trio weigert. ‘Dan kwam hij even later terugrijden en verkrachtte me. Dan zei hij: “Dat had ik even nodig.”’ Na een zwangerschap wordt ze gedwongen in de prostitutie te werken. ‘Ik had het gevoel: dit wilde hij allang met me doen, maar die zwangerschap had in de weg gezeten. Op dat moment kon ik alleen maar huilen.’

      Na haar tweede zwangerschap, ook van hem, besluit ze dat het genoeg is geweest. ‘Het geweld begon direct weer. Ik durfde nu de politie te bellen. Ik durfde ook terug te vechten. Ik had zoveel haat voor hem. En ik was op het punt gekomen waarop ik dacht: oké, dit gaat gewoon fout. Hij gaat mij vermoorden, of ik ga hem vermoorden.’

      Inmiddels gaat het een stuk beter met Shalini; ze heeft een huis voor haar en haar twee kinderen. En ze volgt een opleiding waarin ze leert haar ervaringen te delen met anderen.

      Bron: BNN Vara >>

      #249588
      Luka
      Moderator

        RECHERCHEUR SCHRIJFT INDRUKWEKKEND BETOOG OVER MENSENHANDELZAAK

        De politie Nederland deelt wel vaker blogs over echte zaken geschreven door eigen politiemensen. En helaas zijn dit meestal niet de meest vrolijke verhalen. Ook dit blog van rechercheur Edith komt binnen, vooral ook omdat ze zich in het slachtoffer herkent.

        Bron: The Best Social Media >>

        #251374
        mara
        Lid LSG

          ‘Ik moest met honderden mannen naar bed’

          Sameena van der Mijden (28) was slachtoffer van een loverboy en belandde op haar 18de gedwongen in de prostitutie. Ze wil nu graag met haar verhaal andere jonge meiden beschermen.

          #251393
          Luka
          Moderator

            Bonnie werd slachtoffer van seksuele uitbuiting

            Bonnie werd op jonge leeftijd seksueel uitgebuit. Het is een verhaal om stil van te worden, in aanloop naar de ‘Week tegen mensenhandel’ in Tilburg.


            Bonnie, Clustermanager Judith Martens, Joyce en Hadeline Vorselaars van gemeente Tilburg bij ‘Sterk Huis’ over de week van de mensenhandel. © Pix4Profs-Ron Magielse

            En plots hangt de politie aan de telefoon. Ze doen onderzoek naar een zware crimineel, van wie ze het mobieltje hebben nageplozen. Daaruit blijkt dat de man contact heeft gehad met Bonnie, destijds sekswerker. Of ze eens langs mogen komen voor een gesprekje. ,,Ze wilden die jongen vangen. En ze vroegen me om namen van pooiers te geven. Mij zouden ze niet achterna komen.”Tijdens het gesprek, inmiddels jaren geleden, wijzen de agenten Bonnie erop dat ze andere kansen heeft. Het blijkt voor haar, na vele jaren in de prostitutie, hét moment om uit te stappen.

            Het relaas van Bonnie is om stil van te worden. Opgegroeid in een dorpje in de Betuwe wordt ze op twaalfjarige leeftijd door, zoals ze zelf zegt, ‘een kamper’ gedwongen om seks met hem te hebben. ,,Daarna ook met zijn vrienden. Ze vielen mijn ouders lastig. Reden ze met knuppels door de straat en riepen: ‘Bonnie kom je buiten spelen’. Na twee jaar hield het plots op. Maar ik heb levenslang gekregen.”

            Na twee jaar hield het plots op. Maar ik heb levenslang gekregen

            Bonnie
            In de jaren daarna kampt ze met ernstige psychische problemen. Als twintiger komt ze weer in de greep van foute vriendjes en krijgt schulden. ,,Ik was een zombie, kreeg 24 pillen op een dag. Op een gegeven moment zat ik in de schuldsanering en had veertig euro in de week. Toen ben ik weer de sekswereld ingestapt. Eerst vanuit huis, later ook via een escortbureau. Maar dat voelde onveilig, het schoot niet op.” Tot die dag kwam, dat de politie belde.

            Voorzitter Seksworks
            Bonnie is sinds kort voorzitter van de klankbordgroep Seksworks, die de positie van sekswerkers in Tilburg en omgeving wil verstevigen. Ze adviseren de gemeente als het gaat om zaken die spelen binnen en rond de seksbranche. Seksworks was ook betrokken bij het nieuwe prostitutiebeleid. Dat Tilburg mét en niet over sekswerkers praat over beleid is bijzonder, elders in het land doen gemeenten dit nauwelijks.

            Enerzijds heeft dit als doel om seksuele uitbuiting aan te pakken, anderzijds om het stigma rond sekswerk weg te nemen. Hadeline Vorselaars, specialist veiligheid bij de gemeente: ,,Want door het stigma dat op sekswerk zit, blijft er veel onzichtbaar. Bonnie en de andere klankbordleden zijn ervaringsdeskundigen, zij kunnen sekswerkers beter bereiken. Die zien de plekken waar het niet pluis is.”

            Uitbuiting
            In haar strijd tegen mensenhandel bracht de gemeente afgelopen jaar vijftig zaken aan het licht waarbij sprake was van uitbuiting. Hoofdzakelijk ging het om seksuele uitbuiting. Bonnie: ,,Daar schrik ik niet van, het daadwerkelijke aantal is veel hoger.”

            Het topje van de ijsberg is blootge­legd. We hebben een fundament gemaakt

            Judith Martens, Sterk Huis

            De gemeente Tilburg werkt nauw samen met Sterk Huis, dat de slachtoffers opvangt. Clustermanager Judith Martens: ,,Het topje van de ijsberg is blootgelegd. We hebben een fundament gemaakt en steeds meer vrouwen weten ons te vinden. Overigens willen ze niet allemaal uitstappen.”

            Veel sekswerkers doen hun werk vrijwillig, benadrukt ook Bonnie. In Tilburg is thuiswerken, mits er geen overlast wordt veroorzaakt, toegestaan. ,,Ik vind dat je je daar niet voor hoeft te schamen. En ook deze vrouwen en mannen kunnen bij ons om hulp vragen.”

            Bron: ED.nl >>

            #252747
            Luka
            Moderator

              Nathalie (37) werd slachtoffer van een loverboy: “Ik zag hem als de ware. Maar hij werd mijn pooier”

              Geheimen. We steken ze weg, houden ze stil, bewaken ze met ons leven. Redactrice Sabine Vermeiren luisterde naar Vlamingen die wél praten. Eén keer alles op tafel. En dan nooit meer. Vandaag: Nathalie (37) was zestien toen ze ­verliefd werd. Alles zou ze voor hem ­gedaan hebben. Dééd ze ook. Zelfs haar lichaam verkopen. Nathalie zou ­uiteindelijk meer dan tien jaar in de greep van loverboys blijven. Tot ze hulp vond, zich vrijkocht en een nieuw leven begon – als bankbediende.

              Ze valt al van ver op in de Gentse koffiebar waar we afspreken. Een beeld van een vrouw. ­Gekleed in stijlvol kasjmier, ­met gebrushte lange haren. Zo ­iemand die ­klasse uitstraalt. “Ik kom van mijn werk”, zegt ze. ‘Haar werk’, dat is de bankensector. Nathalie heeft een goeie, administratieve job. Veel klantencontact, fraai visitekaartje, aardig loon. Zouden ze op de bank weten wat haar verleden was, geen mens zou het geloven.

              “Ik ben opgegroeid in een heel net gezin in de rand van Gent. Mooi huis, ouders met goeie jobs, veel geld. Ik kreeg alles wat ik wou. Het perfecte gezin.” Maar zo leek het alleen. Het was voor Nathalie ook een thuis waar door één van haar opa’s seksueel misbruik werd gepleegd. Niet één keer, maar aanhoudend. De gevolgen waren ernaar: van een braaf, gewoon meisje transformeerde Nathalie in iemand die onhandelbaar werd. Een rebelse tiener, met wie geen huis te houden was. Iemand die lak had aan structuur en thuis meer dan eens haar koffers pakte. Een onhoudbare situatie. Waarvoor Nathalie op haar zestien een uitweg zag.

              Op een dag zei m’n vriend dat twee van z’n nonkels uit Marokko op ­bezoek kwamen. ‘Als jij nu ’ns zou willen slapen met hen, dan geven ze ons daar vast geld voor’

              “Ik trok al een tijdje op met hele foute vrienden, toen ik op mijn zestien halsoverkop verliefd werd. Hij was wat ouder dan ik en beloofde me de hemel op aarde. ‘Kom bij me wonen’, zei hij. Er woonden in zijn appartement nog een paar andere mensen, maar ik was te naïef om te zien wat dat wilde zeggen. Hij was het beste dat ik in jaren was tegengekomen en ik heb niet getwijfeld. Ik pakte thuis m’n boeltje en ik was weg.”

              3.000 euro per dag
              “Op het appartement kwam ik in aanraking met drugs. Eerst gewoon hasj. Maar nog voor m’n zeventien ook al harddrugs. Dat kostte natuurlijk veel geld en dat hadden we niet. Op een dag zei m’n vriend dat twee van z’n nonkels uit Marokko op ­bezoek kwamen. ‘Als jij nu ’ns zou willen slapen met hen, dan geven ze ons daar vast geld voor en kunnen we weer een tijdje verder’, zei hij. Dat klinkt natuurlijk verknipt als ik het nu vertel, maar op de een of andere manier ging ik erin mee. En zo was ik dus pas zestien toen ik mezelf voor het eerst prostitueerde.”

              “Erna gebeurde het steeds vaker. Ik besefte dat het niet normaal was, maar ik was intussen zo verslaafd aan drugs dat ik me er niet tegen ­verzette. Ik geloofde ook nog altijd dat we, ondanks alles, een goed ­koppel waren. Ik was de vrouw van z’n leven, zei hij. Ik voelde dat net zo aan. Dat hij me ­misbruikte en dat ik ten prooi was gevallen aan een loverboy had ik niet door. Dat gebeurde pas later.”

              Nathalie was achttien, had de school al opgegeven en zat twee jaar in de prostitutie toen ze besefte hoe ziek haar relatie was. Maar de volgende man op wie ze verliefd werd was zo mogelijk nog erger. Nu ziet Nathalie dat de start van hun relatie een copy-paste was van hoe het ook op haar zestien al was gegaan. Maar daar was ze toen blind voor. “Hij beloofde me alle luxe van de wereld. Iedereen keek naar hem op. In de hiërarchie van het wereldje stond hij helemaal aan de top. En nu was ik zíjn vriendin. Dat was… wauw.” Wat hij echt van haar wou, waren haar diensten. Hij werd haar pooier.

              Mijn zelfbeeld wás al laag door het seksueel misbruik thuis en het was door die eerste jaren in de ­pros­ti­tu­tie alleen nog maar verder afgekalfd

              “En ik, ik deed het allemaal opnieuw. Hoe kan dat, vraag jij je dan natuurlijk af. Ik geloof dat ik op dat moment iemand was die elk zelfrespect had verloren. Fatsoen, ik kende dat niet meer. Mijn zelfbeeld wás al laag door het seksueel misbruik thuis en het was door die eerste jaren in de ­prostitutie alleen nog maar verder afgekalfd. Ik wijt het trouwens ook aan dat seksueel misbruik dat ik twee keer op dit type man ben ­kunnen vallen. Ze zagen het aan me. Ze hebben er een neus voor. Ze merken het als je kwetsbaar bent en ze weten exact hoe ze daarop moeten inspelen. Was ik thuis niet misbruikt, ik zou nooit in die ­situatie van toen zijn beland.”

              “Mijn nieuwe vriend leerde me cocaïne kennen. Ik raakte onmiddellijk ­verslaafd. Elke dag gebruikten we voor 200, 300, soms 500 euro. Om dat te bekostigen, sliep ik met mannen. Eerst deed ik dat in bars. Zes tot zeven klanten op een avond. Erna als luxe-escorte. Dat leverde op de beste dagen tot 3.000 euro op. Op ­zeker ogenblik ging ik zelfs achter het raam in Antwerpen zitten. Niet in Gent, want daar woonde ik en dat vond ik te riskant. Achter zo’n raam moest je véél klanten afwerken om aan wat geld te geraken, maar ik deed het. Wat ik verdiende, gaf ik ’s avonds af aan mijn vriend. En dat vond ik oké. Waarna we het meteen opgebruikten. Ik leefde een luxeleven. Drugs. Alcohol. Chique feesten. Seks. Als in de film. Maar dan echt.”

              Eén grote roes
              “Met mijn ouders had ik in die ­periode nog amper contact. Ik loog dat ik als telefoniste werkte en als we elkaar zagen, merkten ze weinig aan me. Dat is het verraderlijke aan ­cocaïne. Je ziet er al bij al best ­normaal uit. Ik wist exact hoe ik me moest gedragen zodat niemand merkte hoe verslaafd ik was. ­Vrienden van vroeger had ik niet meer. Die was ik toen allang kwijt. En nieuwe vrienden? In het ‘milieu’ bestáát zoiets als vrienden niet eens. Je bent allemaal elkaars concurrent.”

              “Op de paar heldere momenten die er waren, ben ik weleens weggegaan bij mijn vriend. Maar elke keer kwam ik terug. Omdat de nood aan cocaïne zo groot was en ik het zelf niet kon betalen. Dan ging ik terug, gebruikten we en ging ik me de volgende dag weer voor hem prostitueren.”

              Ik heb intussen een vriend. Hij kent m’n verleden en heeft dat ­ge­ac­cep­teerd. Dankzij hem weet ik nu ook hoe sek­su­a­li­teit hoort te zijn

              “Het heeft, alles samen, meer dan tien jaar ­geduurd. Jaren die volledig verloren zijn gegaan en die ik in een grote roes heb beleefd. Tot één van m’n klanten verliefd op me werd. Hij was een pak ouder en was getrouwd. Een hele ­rijke, chique meneer. ‘Ik ga weg bij m’n vrouw en kies voor jou’, zei hij. Ik heb het spel meegespeeld en heb hem 8.000 euro laten betalen om me vrij te kopen. Dat klinkt nu gemeen, maar ik zag het als m’n enige kans om uit dat milieu te geraken. Ik dacht: ‘Jij ­gebruikt mij als prostituee, dan ­gebruik ik jou om dit te laten ophouden.’ We zijn nu ruim tien jaar verder en ik beschouw die man nog altijd als mijn held. Hij heeft mijn ­leven gered. Het is natuurlijk nooit iets geworden tussen ons. Dat was ook nooit mijn bedoeling. Maar zo nu en dan hebben we nog contact. Ik ben hem enorm ­erkentelijk en hij is blij dat het goed met me gaat. Hij heeft nu een ­vriendin, hij is gelukkig. Als ik ooit de Lotto win, betaal ik hem terug.”

              Meisjes: jullie kúnnen het
              “Toen ik vrijgekocht was, was ik ­zesentwintig en had ik niks of ­niemand. Ik ben naar mijn ouders ­gegaan en heb ze alles opgebiecht. Ik ben ook naar de politie gegaan om een klacht neer te leggen tegen m’n ex, maar ze hebben me daar niet ­serieus genomen omdat ik een ‘drugsverslaafde hoer’ was. Er is nooit een onderzoek gekomen. Mijn ­ouders hebben me met open armen ontvangen. Ik heb hen veel verweten en heb hen gezegd dat het hún schuld was, door dat seksueel ­misbruik toe te laten. En dat ze er nooit genoeg voor me waren. Ze ­waren enkel met zichzelf bezig. Dat hebben ze erkend. Ze voelen zich enorm schuldig en hebben zich ­geëxcuseerd.”

              “Vrijwel onmiddellijk hebben ze me op het vliegtuig gezet naar Zuid-­Afrika. Ik ben drie maanden gaan ­afkicken in een speciale kliniek in Kaapstad. Daar is voor mij een wereld opengegaan. Ik zag natuur. Vogels! Kleuren! Dat had ik ervoor allemaal gewoon niet gezien. Ik heb nooit nog drugs aangeraakt. Toen ik thuiskwam, ben ik gaan studeren. Ik heb mijn diploma hoger onderwijs gehaald en werk nu in de banksector. Soms kom ik — op straat of zo — nog oude klanten tegen uit mijn prostitutietijd. Meestal kijken ze ­alleen maar. ‘Huh? Is zij dat?’”

              “Ik heb intussen een vriend. Hij kent m’n verleden en heeft dat ­geaccepteerd. Dankzij hem weet ik nu ook hoe seksualiteit hoort te zijn. Pas nu ervaar ik hoe mooi dat kan zijn. Ik heb natuurlijk spijt van wat er gebeurd is, maar ik laat het m’n ­verdere leven niet bepalen. Ik denk er ook niet elke dag aan. Wel ben ik triest als ik in de media lees dat dit soort verhalen ook vandaag de dag nog bestaan. Dat is verschrikkelijk. Aan meisjes die het meemaken, wil ik zeggen: je kán eruit. Als je het maar graag genoeg wil, kan alles.”

              Nathalie is een fictieve naam.

              Bron: HLN.be >>

              #253638
              Mark
              Moderator

                Elif werd door een vriendin onder druk gezet om seks te hebben met mannen

                Elif* was begin twintig toen ze slachtoffer werd van seksuele uitbuiting. Ze werd door een vriendin gedwongen in de prostitutie te werken. Elif wil haar heftige verhaal vertellen om anderen te waarschuwen.

                In Brabant en Zeeland kwamen er bijna 300 politiemeldingen binnen over slachtoffers van mensenhandel in de afgelopen vier jaar. Dat blijkt uit de Slachtoffermonitor van Nationaal Rapporteur Mensenhandel die deze week is uitgebracht. Dit wil niet zeggen dat dit alle slachtoffers van mensenhandel zijn. Zo doen ook hulpverleningsinstanties meldingen en het merendeel van de slachtoffers blijft zelfs uit beeld. Landelijk gaat het in bijna de helft van de gevallen om minderjarigen. Ook de daders zijn vaak jong.

                Elif werd tegen haar zin uitgehuwelijkt en ze liep weg bij haar man. Ze kwam terecht in een opvang van Sterk Huis, maar haar familie bedreigde haar en ze was bang voor eerwraak. Daarom nam ze haar intrek bij een vriendin die ze via social media ontmoette.

                Elif: ”Ik wist niet dat zij in dat soort werk zat. Ze zei dat ze een bedrijf had. En ik dacht: oké, dat is wel goed. Dan kan ze mij helpen met werk misschien.”

                “Ik zat in de stress omdat ik mijn vaste lasten niet kon betalen.”

                Maar het werk dat Elif kon doen, bleek prostitutie te zijn. Eerst dacht ze nog dat ze het gewoon één keer zou doen om wat geld te verdienen, maar uiteindelijk werd het haar werk.

                De zogenaamde vriendin was haar pooier aan wie ze een groot deel van het verdiende geld moest afgeven. Via social media maakte ze afspraken met mannen. “Ik zat in de stress omdat ik mijn vaste lasten niet kon betalen”, zegt Elif. Als ze er iets van zei, dreigde haar pooier dat ze een andere slaapplaats moest zoeken.

                “Dit is gewoon niet goed, ik word gewoon gebruikt.”

                Uiteindelijk wist een andere vriendin Elif te overtuigen te stoppen met het werk. Elif: ”Na een tijd dacht ik: dit is gewoon niet goed, ik word gewoon gebruikt.” Ze kon gelukkig weer terecht bij Sterk Huis en heeft haar leven weer een beetje op de rails.

                “Wat er is gebeurd, gaat zich niet herhalen”, zegt Elif met volle overtuiging. “Mijn leven is veranderd. Zeker wat social media betreft. Ik weet dat ik toen heel veel contact had met mensen. Nu is het gewoon maar met een paar mensen. Daar ben ik heel blij mee.”

                Ga naar omroepbrabant.nl  om de verhalen van Elif, nog een slachtoffer, een hulpverlener, een politieagente en een Officier van Justitie te beluisteren.

                * Elif is niet de echte naam van dit slachtoffer van mensenhandel. Vanwege haar veiligheid gebruiken we een andere naam.

                Bron: omroepbrabant.nl

                 

                #253642
                Mark
                Moderator

                  Slachtoffermonitor mensenhandel 2015-2019

                  We moeten ons ernstig zorgen maken om jonge Nederlandse slachtoffers van seksuele uitbuiting en buitenlandse slachtoffers van seksuele en criminele uitbuiting. In de Slachtoffermonitor mensenhandel 2015-2019 die vandaag verschijnt, concludeert Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen Herman Bolhaar opnieuw dat er structureel aandacht nodig is voor de meest kwetsbare slachtoffergroepen: ‘Anders bestaat niet alleen het gevaar dat we slachtoffers onvoldoende beschermen, maar ook dat we de daders onbedoeld in de kaart spelen.’

                  Download ‘Slachtoffermonitor mensenhandel 2015-2019
                  PDF document | 64 pagina’s | 1,5 MB
                  Rapport | 16-10-2020

                  Hoewel het aantal meldingen van slachtoffers van mensenhandel bij CoMensha (het Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel) in 2019 is toegenomen, zijn bepaalde kwetsbare slachtoffergroepen nog steeds slecht in beeld. Zo worden Nederlandse slachtoffers van seksuele uitbuiting juist steeds minder gemeld. Het is daarbij niet aannemelijk dat het daadwerkelijke aantal slachtoffers is afgenomen.

                  ‘Het gaat hier om een groot aantal kinderen en jongeren van wie de persoonlijke integriteit ernstig wordt aangetast. Dit heeft vaak ernstige en langdurige gevolgen voor de toekomst van deze jongeren, met alle mogelijke maatschappelijke gevolgen van dien’, zegt Nationaal Rapporteur Bolhaar.

                  Het probleem van uitbuiting
                  Ondanks het feit dat het aantal meldingen is gestegen, blijft het zicht op de groep minderjarige slachtoffers van seksuele uitbuiting ontzettend beperkt. Bolhaar: ‘Daar mogen we ons niet bij neerleggen. We moeten weten wie het zijn en wat ze meemaken. Om de meest kwetsbare groepen optimaal te kunnen beschermen, is verdiepend inzicht in de omstandigheden waarin zij uitgebuit worden cruciaal.’

                  De aanbeveling aan de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid om het inzicht in en de integrale aanpak van deze groep slachtoffers te verbeteren is een herhaling van de aanbeveling van vorig jaar. ‘Het gaat hier niet om een simpel probleem dat je met een eenvoudige interventie kan oplossen’, zegt Bolhaar. ‘Je moet daarom vasthoudend blijven. Door te blijven leren en ontwikkelen, zijn organisaties beter in staat om het zicht op aard en omvang en de aanpak te verbeteren. Zodat het mogelijk wordt om optimale bescherming en zorg te bieden aan slachtoffers.’

                  Mensenhandel binnen migratiestromen
                  De stijging van het aantal meldingen komt vooral door het groeiende aantal voornamelijk Nigeriaanse slachtoffers. Ondanks het grote aantal meldingen, is echter nog weinig bekend over de daadwerkelijke inhoud van deze meldingen. Zaken stranden vrijwel altijd voortijds of worden overgedragen aan buitenlandse opsporingsdiensten, terwijl we niet weten wat er met deze groep slachtoffers is gebeurd, en hoe kan worden voorkomen dat er nieuwe slachtoffers worden gemaakt.

                  Volgens de Nationaal Rapporteur is het noodzakelijk om daarom de aard van het fenomeen en de mensenhandelgerelateerde oorzaken van de toename van deze groep slachtoffers te kennen. ‘Dit is nodig om mensenhandel binnen de migratiestromen effectief tegen te gaan, criminele organisaties te stoppen, en daarmee ook slachtoffers te beschermen.’

                  Technologische ontwikkelingen
                  Technologie biedt een kans om kennis en bewustwording over mensenhandel te creëren en kan daarmee een preventieve werking hebben. ‘We zien dat technologische ontwikkelingen een groot effect hebben op zowel de mogelijkheden om slachtoffers uit te buiten als de mogelijkheden om daders aan te pakken’, zegt Bolhaar, ‘Onderzoek naar de verschillende rollen die online platforms, zoals websites, sociale media, en (dating) apps, kunnen spelen in het faciliteren maar ook in het aanpakken van mensenhandel in Nederland is daarom belangrijk, zeker nu de belevingswereld van jongeren zich grotendeels daar afspeelt en ze dus ook daar kwetsbaar zijn.’

                  Bron: nationaalrapporteur.nl

                  #255487
                  Luka
                  Moderator

                    Gedwongen prostitutie in hotels: ‘Sommige mannen besprongen me meteen’


                    Sameena van der Mijden spijbelde veel, haalde slechte cijfers en kwam met onverklaarbare blauwe plekken op school, maar niemand trok aan de bel. BEELD SANNE ZURNÉ

                    Een hardnekkig probleem, goeddeels uit het zicht: jongeren die worden geronseld om tegen betaling seks te hebben in hotels. De coronapandemie verergert het probleem, zo vreest het Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel. ‘Ik was afhankelijk van hem.’

                    “Soms moest ik bij een appartement zijn, soms werd ik afgezet voor een hotel. Vaak was het bij een Van der Valk, een Fletcher Hotel of bij Mercure in Amsterdam, Utrecht of Amersfoort,” zegt Sameena van der Mijden, terugblikkend op de periode dat ze als net 18-jarige op meerdere sekssites tegelijk werd aangeboden.

                    Ze was verliefd geworden op een man die haar uiteindelijk dwong seks te hebben met anderen voor geld. Ze kreeg een kamernummer te horen en liep keer op keer schaars gekleed voorbij de receptie naar de klant die haar had geboekt, zonder te weten wat ze met haar zouden doen. “Sommigen boden me eerst een drankje aan, sommige mannen besprongen me meteen.”

                    Op sites geven sekswerkers vaak aan wat ze wel en niet doen – bijvoorbeeld geen seks zonder condoom of geen anale seks. Bij Van der Mijden konden alle mannen, zolang ze betaalden, alles krijgen. Dat bepaalde haar loverboy.

                    Verkracht
                    Haar klanten betaalden per uur, maar zelf zag ze geen cent van het geld dat ze verdiende. Dat ging rechtstreeks naar de man die ze had ontmoet toen ze achter de bar stond tijdens een technofeest in de Jaarbeurs in Utrecht. “We ­gingen gewoon daten. Eerst wat drinken, een keertje naar de film. Het waren echt normale ­dates. Hij was altijd heel complimenteus en werd uiteindelijk mijn vriend.”

                    Ze ontmoette hem in een moeilijke periode – thuis was sprake van geweld. Ze spijbelde veel, had geen contact meer met haar vader en wilde niet bij haar moeder wonen. “Ik sliep vaak bij mijn ‘vriend’. Hij vroeg of hij geld mocht lenen. Dat leek me geen probleem, want ik was vaak bij hem. Het begon met 20 euro. Uiteindelijk stond ik elke maand mijn hele salaris af. Daardoor was ik afhankelijk van hem.”

                    Hij was vanaf het begin al agressief, maar ‘pas nadat hij mij verkrachtte en dat filmde, zat ik echt in zijn val’, zegt Van der Mijden. “Hij had de opnames en dreigde elke keer om die naar buiten te brengen als ik niet zou doen wat hij wilde.”

                    Ze moest in eerste instantie een paar keer naar bed met vrienden van vrienden van hem. Dat gebeurde bij hem thuis of in appartementen van anderen. Beetje bij beetje moest ze steeds vaker opdraven, tot ze dagelijks seks had met mannen in hotels voor geld.

                    Chantabel
                    Het verhaal van Van der Mijden, dat speelde rond 2010, staat niet op zichzelf. Jaarlijks zijn er in Nederland circa duizend geregistreerde slachtoffers van seksuele uitbuiting, een grote meerderheid van hen is vrouw. Het gaat om minder- en meerderjarige slachtoffers. “Maar dat is slechts het topje van de ijsberg,” zegt Ina Hut, directeur-bestuurder van het Coördinatiecentrum tegen Mensenhandel (CoMensha).

                    De Nationaal Rapporteur Mensenhandel, ­Herman Bolhaar, schat dat bij mensenhandel zo’n 5000 tot 7500 slachtoffers per jaar worden gemaakt. Hut: “Ik denk dat het er meer zijn. Andere schattingen hebben het zelfs over 30.000 slachtoffers per jaar. Het is nog altijd een onzichtbaar probleem.”

                    Beiden noemen mensenhandel en hotelprostitutie een probleem van alle tijden, maar internet heeft loverboys meer macht gegeven. Hut: “Slachtoffers zijn chantabel met foto’s en video’s die op internet staan. Hoe meer materiaal online circuleert, hoe meer mensenhandelaren in handen hebben.”

                    Door de groei van sociale media, waar vraag en aanbod gemakkelijk bij elkaar komen, is seksu­ele uitbuiting verplaatst van het openbaar, zoals raamprostitutie en bordelen, naar minder zichtbare plekken zoals in hotels, zegt Bolhaar.

                    Herkennen
                    Hut en Bolhaar vrezen dat sinds de coronapandemie meer jongeren in deze situaties ­terechtkomen. Door de coronamaatregelen zit iedereen meer thuis en besteedt meer tijd on­line. Bovendien zijn hotelkamers nu stukken goedkoper door een gebrek aan toeristen. Bolhaar waarschuwt hoteleigenaren: “Let op wie nu je nieuwe klanten worden.”

                    Bij de overheidscampagne ‘No Room for Sex Trafficking’ zijn inmiddels 85 hotels betrokken, waarvan 47 in Amsterdam. De hotels krijgen een lespakket voor medewerkers om illegale en ­gedwongen prostitutie te leren herkennen. Als een man met een jong meisje binnenkomt, moet bij de receptie een lampje gaan branden. Of bij schoonmakers die veel condooms in de prullenbak vinden, of tissues. Of als een schaars ge­klede vrouw alleen het hotel inloopt. Hut: “Dat zijn allemaal signalen. Door melding te maken kunnen zij zo echt iemand redden.”

                    Anders dan Fletcher en Mercure wil van Van der Valk, dat drie hotels heeft in Amsterdam, wel reageren. “Wij werken nauw samen met de politie en het OM,” zegt een woordvoerder van de hotelketen. “Onze medewerkers zijn getraind om verdachte situaties te herkennen en spelen daar ook op in. We hebben vaker meldingen gedaan en meermaals is de politie een kamer binnengevallen. De schoonmakers letten extra goed op het verloop in kamers. Het is verdacht als er veel verschillende mensen dezelfde kamer in- en uitlopen. Of als een kamer een week lang is geboekt en er niet mag worden schoongemaakt, bijvoorbeeld. Dat zijn voor ons signalen dat iets anders is dan anders.”

                    Samenwerken
                    Een garantie dat elke misstand wordt gezien is er niet, zegt de woordvoerder. “Dat kan alleen als je camera’s ín kamers ophangt. Dat kan uiteraard niet vanwege privacyredenen.”

                    Burgemeester Femke Halsema liet in februari onderzoeken of ze net als bij raamexploitanten op de Wallen hotels een meldplicht kan opleggen. Dat is nog altijd een optie, aldus een woordvoerder van Halsema. “Als blijkt dat het nodig is, komt de vraag weer op tafel of bestuurlijke maat­regelen ingezet kunnen worden.” Maar het uitgangspunt is om in samenwerking met de branche, die heeft aangegeven hulp te kunnen gebruiken, overlast tegen te gaan en seksueel grensoverschrijdend gedrag te signaleren.

                    Ook als dat lukt, is dat nog niet genoeg, vindt CoMensha, dat iedereen oproept melding te doen bij een vermoeden van uitbuiting.

                    In Amsterdam krijgen jonge vrouwen in de meest complexe situaties onder de noemer ­‘Rosa-aanpak’ een regisseur die regie voert op de samenwerkende instanties. En in de stads­delen West en Nieuw-West wordt geëxperi­menteerd met een vernieuwende manier van samenwerken door instanties rond kwetsbare meiden in een zo vroeg mogelijk stadium.

                    Dat had Van der Mijden ook graag gewild. Ze spijbelde veel, haalde slechte cijfers en kwam met onverklaarbare blauwe plekken op school, maar niemand trok aan de bel. Ze rondde haar havo niet af en was uit het zicht van de school. Pas toen het gezin waar ze een kamer huurde een bebloed shirt vond onder de kast – haar vriend had zijn naam met een mes in haar buik gekerfd – kon ze ontsnappen. Twee jaar nadat de uitbuiting was begonnen.

                    Verstrikt
                    Van der Mijdens aangifte leidde door gebrek aan bewijs niet tot een veroordeling. Dat neemt de noodzaak van opsporing van uitbuiting bepaald niet weg, zegt ook Nationaal Rapporteur Bolhaar. Hij deed onderzoek naar Amsterdamse tienermeisjes die verstrikt raken in een web van seks, straatcultuur en geweld. Als jong meisje loskomen uit die wereld is een enorme opgave, constateerde hij. “Het basale gevoel van bescherming ontbreekt. Als je geen normenkader meer hebt, kun je zelf ook ver gaan.”

                    “Er zijn slachtoffers die veranderen in daders en zelf gaan ronselen. Ze zijn ontzettend verhard en veranderen snel. Het allerbelangrijkste is daarom dat we met z’n allen continu aandacht blijven houden voor deze onzichtbare problematiek. Daarmee laat je zien als maatschappij, als gemeente en overheid: hier trekken we een streep. Dit laten we niet passeren.”

                    Van der Mijden heeft met hulp een nieuw leven opgebouwd in het zuiden van het land. Ze maakte haar school en studie af en volgde een post-hbo-opleiding om lezingen te geven over mensenhandel. “Ik kan vertellen hoe snel het mis kan gaan, welke signalen je kunt herkennen en dat het goed kan komen.”

                    Het Landelijk Meldpunt Uitbuiting Minderjarigen is bereikbaar via 0800 – 0034 en via de website melduitbuitingminderjarigen.nl

                    Dit artikel kwam tot stand met medewerking van Anouk Suntjes en Patrick Antwi

                    Bron: Parool >>

                    #256048
                    Luka
                    Moderator

                      Sameena werd de prostitutie in gedwongen met beelden verkrachting

                      Sameena werd slachtoffer van een loverboy.

                      Achttien jaar was ze, toen haar toenmalige vriend Dennis haar samen met een paar vrienden verkrachtte, dat filmde en daarmee chanteerde. Het was haar eerste seksuele ervaring. Nu is Sameena het Arnhemse boegbeeld van ‘Orange the World’, een campagne om geweld tegen vrouwen te stoppen. Tegen Omroep Gelderland vertelt ze over haar ervaring met huiselijk geweld en prostitutie, die haar tot de dag van vandaag tekent.

                      De oorspronkelijk uit India afkomstige Sameena (29) is openhartig over haar verleden, waarin het huis van haar strengchristelijke adoptieouders in Tiel haar te heet onder de voeten werd.

                      Haar moeder zoekt na een vechtscheiding troost op de bodem van de fles, met losse handen als gevolg. Haar broertje belandt in de jeugdzorg, haar moeder in de cel. Sameena ziet zich genoodzaakt het huis te ontvluchten.

                      Dennis tegen het lijf
                      Zwervend van slaapplek naar slaapplek loopt Sameena Dennis tegen het lijf. “Hij had een eigen appartement en bood de veiligheid waar ik naar op zoek was”, leek het toen.

                      “Ik had geen ervaring met seks en hij deed voorkomen alsof hij dat respecteerde. Wel werd hij steeds agressiever en sloeg me. Ik realiseerde me wel dat dat niet normaal was, maar hij zei ook steeds weer sorry. Ook voelde ik me schuldig dat ik daar zo vaak bleef zonder te betalen, tot ik uiteindelijk mijn hele salaris direct aan hem gaf”, blikt de Arnhemse terug.

                      ‘Hij bood mij aan vrienden aan’

                      Vanaf het moment dat Dennis haar op gewelddadige wijze verkrachtte en dat op camera vastlegde, veranderde ook zijn gedrag. “Het lieve was er toen helemáál vanaf. Hij had een chantagemiddel. Dus ik moest maar doen wat hij zei. Eerst bood hij me aan bij zijn vrienden, maar dat breidde zich steeds verder uit.”

                      De prostitutie gebeurde onder meer via advertenties op websites. “Ze lieten constant merken dat ze wisten waar ik was. Dan werd ik meestal naar de klant toegebracht en bleef er iemand buiten wachten, die ook het geld aannam.”

                      In het begin verzette Sameena zich nog. “Ik gaf zo’n klant wel eens een klap. Maar dan werd er weer agressief tegen me opgetreden. Uiteindelijk doe je dan maar wat je verteld wordt.”

                      Geweld op jonge leeftijd
                      Geweld, daarmee had Sameena al jong te maken. Het gedrag van haar moeder is door de depressie en drankzucht onvoorspelbaar. “Ze kon boos worden om niets, bijvoorbeeld als we de deur iets te hard dichtdeden of als er een schoen verkeerd stond.”

                      Ik ben altijd bang voor mijn moeder geweest

                      Dat botste, met name met haar broertje. “Dan vlogen de spullen door de kamer, werden er gaten in deuren geslagen en vielen er klappen over en weer. Ik ben altijd bang voor haar geweest. Ik misdroeg me op school, maar thuis liep ik op eieren om haar rustig te houden”, gaat de Arnhemse verder.

                      De schooldokter ontdekte haar blauwe plekken. “Maar de eerste jaren waren er twijfels bij mijn verhaal. Mijn moeder kon zich namelijk heel goed voordoen. Pas toen mijn broertje op school kwam en ze bij hem dezelfde dingen zagen, gingen er alarmbellen af.”

                      ‘Ik wilde daar niet blijven’
                      Toch is er volgens Sameena vanuit school nooit doorgepakt en waren het uiteindelijk de managers van de supermarkt waar zij werkte die met de wijkagent gingen praten. Dat leidde tot de arrestatie van haar moeder. Dat het zo lang duurde, vindt Sameena onbegrijpelijk. “Mijn moeder had ook zomaar een keer een mes kunnen pakken om ons neer te steken.”

                      Haar broertje is toen begeleid door jeugdzorg. Sameena zelf werd weer naar huis gebracht, waar ze vooral vreesde dat haar moeder weer thuis zou komen. Dus pakte zij haar spullen en leidde vanaf dat moment een soort zwervend bestaan, waarin zij afwisselend slaapplekken zocht bij vrienden en collega’s. Een bestaan dat haar in de armen van Dennis dreef.

                      ‘Niet één klant zag van de seks af’
                      En het was dus die Dennis die haar na de brute verkrachting de prostitutie in dwong. Ondanks dat ze meerdere malen aan klanten aangaf dat ze gedwongen werd dit werk te doen, was er volgens Sameena nooit één die afzag van de seks waar hij voor kwam.

                      “Als je als man een normale prostituee wilt bezoeken: prima. Maar als je in een garagebox een meisje onder de blauwe plekken treft, dan bedenk je toch met je logische verstand dat er iets niet klopt.”

                      ‘Mannen veranderen in beesten’
                      Sameena heeft het gevoel dat veel mannen juist kickten op die situatie. “Het is misschien allemaal wat spannender en minder gebruikelijk. Als mannen een seksfantasie hebben, veranderen ze in beesten. Dan is er alleen nog maar lust en verdwijnt het respect.”

                      Klanten legden hun telefoon neer met daarop foto’s van hun vrouw of dochter

                      Veel van haar klanten hadden pasjes bij zich van grote vooraanstaande bedrijven, zag Sameena. “Of ze legden hun telefoon neer met daarop foto’s van hun vrouw of dochter. Ik heb me altijd afgevraagd hoe zij dat dan wél met mij konden doen”, vertelt ze met geëmotioneerde verafschuwing.

                      Het gezin waar zij destijds verbleef, zag dat Sameena er steeds slechter uit ging zien. Onder meer door de drugs die zij kreeg. “Ze gaven me cannabis, MDMA, XTC of GHB. Soms omdat klanten het wilden, maar ook om me verslaafd te maken en de schuld die ik bij ze had verder op te drijven.”

                      ‘Hij kerfde zijn naam in mijn buik’
                      Op een gegeven moment kerfde haar toenmalige vriend zijn voornaam in haar buik. “Die wond ging irriteren. Het bebloede shirt verstopte ik onder een kast. Die vonden de mensen waar ik woonde. Toen gingen we de volgende dag naar de huisarts die ons doorstuurde naar het Centrum Seksueel Geweld.”

                      Daar werd volgens Sameena wel hulp in gang gezet, maar haar situatie veranderde niet echt. “Uiteindelijk werd ik gewoon weer naar huis gestuurd. Met wat adviezen die ik zelf ook wel kon bedenken.”

                      Omdat ze ook nog een eetstoornis ontwikkeld had, gingen instanties naar elkaar wijzen, zag Sameena. “Omdat niemand de juiste combinatie van expertises in huis had. Er is wat dat betreft niet veel in Nederland.”

                      Via de kerk kwam zij bij een stichting die hulpverlening zou bieden. “Maar de man die dat begeleidde, kon op dag één zijn handen al niet thuishouden. Dus daar ben ik de volgende dag meteen weggegaan.”

                      ‘Ik wilde alleen maar dood’
                      Zij had het gevoel nergens meer terecht te kunnen, terwijl er ‘vuurwapengevaarlijke mannen’ achter haar aanzaten. Daarop is zij zelf een kamer gaan zoeken en kwam in Den Bosch terecht. “Dat eerste half jaar raakte ik heel depressief en wilde alleen maar dood, waar ik ook meerdere malen een poging toe deed. Uiteindelijk besloot ik toch iets van mijn leven te gaan maken.”

                      Wat mij is gebeurd, kan iedereen overkomen

                      Sameena wist zichzelf uit haar situatie te onttrekken. Waar de instanties van wie je de hulp zou mogen verwachten, in haar ogen faalden. Ze ging sporten, maakte haar havo af en ging daarna naar het mbo.

                      Ze werkt nu in een verpleeghuis waar ze haar hbo-opleiding aan het afronden is en geeft vanuit haar eigen ervaring en een opleiding in de bestrijding van mensenhandel voorlichting over onder meer seksuele uitbuiting. “Wat mij is gebeurd, kan iedereen overkomen.”

                      ‘Dennis spoorloos’
                      Ondertussen loopt Dennis vrij rond. Volgens Sameena is hij spoorloos, maar is er in dit soort zaken ook al snel een gebrek aan bewijs. Na een aantal vervelende ervaringen met rechercheurs heeft ze de aangifte wel afgerond.

                      “Er werd zo de nadruk op gelegd dat een valse aangifte strafbaar is. Daar kreeg ik een vervelend gevoel bij. Ook moest ik precies vertellen waar het gebeurde en met wie: maar met zeven klanten per dag, weet je dat echt niet meer. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik eerst maar eens in therapie moest voor ik aangifte deed, omdat ik er zo moeilijk over kon praten.”

                      Reactie politie
                      De moeder van Sameena laat via haar dochter weten niet te willen reageren op dit artikel. Omdat Sameena verder geen behoefte heeft om nadere details over haar aangifte te delen, is de politie niet in staat om een inhoudelijke reactie te geven.

                      “Dat is spijtig. Wij nemen deze vragen namelijk zeer serieus”, laat een woordvoerder weten. “Wij hebben niet de mogelijkheid om het verhaal te checken en dat vinden we een zeer kwalijke zaak, want dit gaat over het vertrouwen van mensen in de politie.”

                      Wel geeft de politie aan dat zedenzaken zonder uitzondering gevoelig zijn en veel vragen van de rechercheurs die zich ermee bezighouden. “Het zijn specialisten die deze moeilijke onderzoeken doen en het contact onderhouden met vaak getraumatiseerde slachtoffers. Voor hen is veel zorg. In de gesprekken die zedenrechercheurs voeren, benoemen zij de mogelijkheden die slachtoffers hebben, maar ook wat de gevolgen zijn van een valse aangifte.”

                      “Niet vanuit wantrouwen, maar om ervoor te zorgen dat mensen een weloverwogen keuze maken. We kunnen ons voorstellen dat deze mevrouw is geschrokken van die vraag, maar hij moet gesteld worden. Want zedenzaken hebben een gigantische impact op alle betrokkenen. Overigens adviseren wij mensen niet om in therapie te gaan voordat wij een zaak oppakken. Als er in deze zaak therapie is geadviseerd, dan is dat gedaan vanuit zorg voor het welzijn van het slachtoffer.”

                      Bron: Omroep Gelderland >>

                      #256873
                      Mark
                      Moderator

                        Iris werd gedwongen om als prostituee te werken: ‘Hij zette seksadvertenties en bepaalde wie mijn klanten waren’

                        ,,Hij had me gebrandmerkt. In mijn lies stond zijn naam. De naam die ik nooit meer wil uitspreken. Ik noem hem nu de pooier, die flikker of de klootzak. Ik zág zijn naam dus wel elke dag in de spiegel. En elke keer voelde het dan alsof hij had gewonnen.” © John Back

                        Anno 2021 heerst er nog altijd een levensgroot taboe op seksueel geweld. Dat moet anders en daarom doen vijf slachtoffers hun verhaal aan deze krant. Deel 1: Iris* (28) uit Den Bosch werd gedwongen om als prostituee te werken. Haar pooier kreeg vier jaar cel.

                        ,,Hij had me gebrandmerkt. In mijn lies stond zijn naam. De naam die ik nooit meer wil uitspreken. Ik noem hem nu de pooier, die flikker of de klootzak. Maar ik zág zijn naam dus wel elke dag in de spiegel. En elke keer voelde het dan alsof hij had gewonnen.

                        Wat moest ik?
                        Twee jaar lang heeft hij me gedwongen als prostituee te werken. Elke dag. Met meerdere mannen. Al het verdiende geld pakte hij af. Hij sloeg me, maar nooit op plekken die in het zicht zaten. Ja, een paar keer. Ik had me opgesloten in de badkamer na een ruzie. Ik was bang, zo bang. En ineens: bam, zo de deur tegen mijn wenkbrauw. Het litteken zie je nog. Hij bedreigde me zo dat ik in het ziekenhuis niks durfde te zeggen.

                        Hij kon me wel helpen aan een huis, zei hij. En hij hield woord
                        Iris*

                        Ik leerde hem kennen op een feestje. Ik was begin 20 en wanhopig. Na een lastige jeugd – ik werd gepest en mijn ouders belandden in een vreselijke vechtscheiding – was ik een opstandige puber. Op mijn 18de werd ik moeder. De vader bleek nóg een liefje te hebben. We hebben het nog wel geprobeerd samen, maar het ging niet. Mijn dochter ging bij mijn moeder wonen. Ik had geen werk, geen huis, wel schulden.

                        Wat moest ik? Een paar dagen heb ik toen als escort gewerkt, maar ik kon het niet. Al die mannen … Op dat feestje was het leuk. Het klikte. Dacht ik. Hij kon me wel helpen aan een huis, zei hij. En hij hield woord. Niet veel later had ik een eigen plek, hier in Brabant. Wat naïef van mij om te denken dat hij dit zomaar deed. Ik stond bij hem in het krijt.

                        Met of zonder condoom? Hij bepaalde het
                        Hij regelde alles, heeft me meerdere keren door het land verplaatst. Hij zette seksadvertenties en bepaalde wie mijn klanten waren. Zelfs of het met of zonder condoom was. Met mannen van wie ik walgde. Hij isoleerde me van iedereen, zorgde dat ik nooit kans had om te ontsnappen. Ik moest hem ‘meester’ noemen en hem smeken om wat geld voor boodschappen. Om overeind te blijven, begon ik drugs te gebruiken. Ik raakte verslaafd, alleen zo kon ik het volhouden. Maar hij bepaalde wanneer en hoeveel ik mocht gebruiken. Dat was zijn tactiek: zo maakte hij mij nog meer afhankelijk.

                        Op het einde kon ik alleen nog maar huilen, ik had kale plekken, woog nog maar 45 kilo. De meeste klanten trokken zich er weinig van aan. Ze hadden toch betaald? Ik herinner me één klant die heel aardig was. Ik hoefde geen seks met hem te hebben. Ik heb gehoopt dat hij een melding zou doen bij de politie. Maar dat deed hij niet.

                        Weet je hoe pijnlijk het is om alles tot in detail te moeten vertellen aan een vreemde?
                        Uiteindelijk heb ik mijn vader kunnen bellen. De politie heeft me toen, twee weken later pas, weggehaald. Ik wilde alleen maar rust, maar ze bleven erop hameren dat ik aangifte moest doen. Bij de rechtszaak was ik niet aanwezig. Het idee om hem weer te zien, ik werd al misselijk als ik eraan dacht. Maar hij is veroordeeld en heeft vier jaar gekregen. In de krant stond dat ik een ton schadevergoeding van hem kreeg, haha! In werkelijkheid was het 7500 euro, meneer mocht het in maandelijkse termijnen van 20 euro terugbetalen.

                        Ik vind ook dat de politie en het OM steken hebben laten vallen. Dagenlang ben ik verhoord, terwijl het overduidelijk niet goed met me ging. Er had niemand oog voor mij, het ging ze er alleen om hém op te pakken. Weet je hoe pijnlijk het is om alles tot in detail te moeten vertellen aan een vreemde? Ik heb daarom niet eens alles verteld. De schaamte was toen nog te groot. Als ik nu mijn verhaal zou mogen doen, draaide hij veel langer de bak in.

                        Ik heb niet eens alles tegen de politie verteld. De schaamte was toen nog te groot.
                        Iris

                        Ik ben schuldenvrij, afgekickt, heb een huisje, een fijne relatie, heb mijn rijbewijs gehaald en het belangrijkste: ik zie mijn kind elke dag. Ik ben aan het studeren, want ik wil als ervaringsdeskundige meiden gaan helpen die in hetzelfde schuitje zitten. Ik krijg zelf nog hulp via de maatschappelijke opvang. Daar hebben ze geregeld dat zijn naam van mijn lijf is verwijderd. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik hém niet meer. Uiteindelijk heb ík gewonnen.”

                        *De naam Iris is gefingeerd uit privacyoverwegingen. De echte naam is bekend bij de redactie.

                        Bron: bndestem.nl

                      10 berichten aan het bekijken - 41 tot 50 (van in totaal 69)
                      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
                      gasten online: 32 ▪︎ leden online: 0
                      No users are currently active
                      FORUM STATISTIEKEN
                      topics: 3.753, reacties: 21.085, leden: 2.773