- Dit onderwerp bevat 24 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 28/04/2023 om 23:16 door Luka.
-
Reacties
-
Seksueel misbruik en zwangerschap
Wanneer je een verleden hebt van seksueel misbruik, dan kan zwangerschap en met name de geboorte moeilijk voor je zijn. Zwanger zijn van de misbruiker is natuurlijk een bekend dramatisch voorbeeld van problemen. Veel minder bekend is dat seksueel misbruik je nog altijd parten kan spelen wanneer je, veel later in een liefdevolle relatie bijvoorbeeld, gewenst zwanger bent.
Flashbacks
Wat mensen zich niet realiseren, is dat de geboorte een trigger kan zijn voor herbelevingen en flash-backs. Vandaar dat verloskundigen leren om, al in de intake, te vragen naar seksueel misbruik en negatieve seksuele ervaringen. Want een gewaarschuwd mens telt voor twee en je kunt een hoop stress en paniek voorkomen door je goed voor te bereiden.Waarom wordt die vraag aan iedereen gesteld?
Maar liefst één op de vier vrouwen heeft in haar jeugd op één of andere manier seksueel misbruik meegemaakt. Tel daarbij op het aantal vrouwen dat op latere leeftijd een verkrachting of aanranding hebben meegemaakt en je kunt niet anders dan concluderen dat een behoorlijk percentage van de zwangere vrouwen te maken hebben gehad met negatieve seksuele ervaringen. Met dergelijke grote aantallen is de vraag stellen beslist niet overbodig. Vandaar dat hij in principe aan iedereen wordt gesteld.Seksueel misbruik en de geboorte van je baby
Met name het controleverlies dat vrouwen ervaren tijdens de geboorte, het lichaam dat het roer overneemt van je, kan voor vrouwen met negatieve seksuele ervaringen een zware dobber zijn. Dat lijkt namelijk erg op de ervaring van misbruik: er gebeurt van alles bij je geslachtsorganen en er gebeurt van alles met je lichaam waar jij geen invloed op hebt. Het controleverlies, vreemde sensaties in je bekkengebied, de verloskundige die van alles doet aan je vagina: Het is voor iemand zonder negatieve seksuele ervaringen al niet prettig, maar als je seksueel misbruikt bent, kan de paniek toeslaan.Grote paniek tijdens de geboorte!
Een voorbeeld van hoe het kan gaan: Er gebeurt van alles waar je geen controle over hebt. Langzaam voel je dat je jezelf niet meer in de hand hebt. Je krijgt gedachten die niet helemaal kloppen met de realiteit. Je krijgt het gevoel dat het wéér gebeurt: Dat je opnieuw misbruikt wordt. Dat de aanwezigen er op uit zijn om jou te vernederen en te misbruiken voor hun eigen plezier. Iets in jou weet nog dat je zwanger bent en op het punt staat te bevallen, maar een ander deel van jou is volslagen in paniek. Een geboorte kan een enorme trigger zijn naar een verleden van seksueel misbruik.Dissociatie en andere afweermechanismen
Hoe je reageert op de gevoelens van paniek verschilt van persoon tot persoon. De reactiepatronen zijn automatisch. Dissociatie is er één van: je verliest het contact met je lichaam. Ineens doet het er allemaal niet meer toe en kijk je als het ware van een afstandje toe. Andere mogelijke afweermechanismen zijn: Dat je heel agressief wordt, lichamelijk of verbaal. De totale paniek en doodsangst kunnen maken dat je verstard en verkrampt, in plaats van mee te gaan op de golfbeweging van je weeën. Of het kan je allemaal ineens niets meer schelen. Soms blijft dat gevoel na de bevalling nog lang hangen en kun je dus ook niet genieten van je baby.Probeer de paniek voor te zijn
Tijdens de geboorte is er weinig tijd en ruimte voor de paniek van de moeder. Het helpt om van te voren een manier te oefenen om opkomende paniek het hoofd te bieden. Hoe je omgaat met grote stress in je dagelijkse leven kan je helpen, om ook in deze belastende situatie het hoofd koel te houden. Wat ook kan helpen is een goede voorbereiding.Afspraken maken over hoe jij rustig kunt blijven
Het helpt om een plannetje klaar te hebben liggen waarin afspraken staan over hoe mensen met je om moeten gaan op het moment dat het dreigt mis te lopen. Dat kan de complete paniek en totale ontreddering tijdens de bevalling voorkomen.In je plan hoe te handelen bij opkomende paniek, kan bijvoorbeeld staan:
- Dat er iemand specifiek voor jou aanwezig is
- Dat mensen je aanraken. Geef aan waar en hoe voor jou veilig is of juist niet
- Specifieke dingen die je van te voren hebt geoefend, zoals ademhalingsoefeningen
- Laat mensen je ‘hier en nu’ dingen vragen:
- In welk ziekenhuis ben je?
- Wat is de naam van je verloskundige?
- Hoe heet je partner?
Zorg dat je omringd bent door mensen die veilig voor je zijn. Het is geen schande om bijvoorbeeld om een vrouwelijke arts, verpleegkundige of verloskundige te vragen. Dat is alleen maar een manier om goed voor jezelf te zorgen.
Je weet zelf het beste wat voor jou werkt tegen de paniek
Ieder mens heeft haar eigen strategieën om met dreigende paniek om te gaan. De dingen die jou zekerheid geven, zijn van groot belang bij de bevalling. Zorg dus dat je een plan hebt en dat de mensen om je heen van je plan op de hoogte zijn. Je hebt het recht om goed ondersteund te worden, zodat je bevalling het hoogtepunt is van je zwangerschap en geen dieptepunt in je leven.Bron: gezondtotaal.nl >>
Dit artikel is geschreven door Ivonne Meeuwsen. Zij heeft over dit onderwerp ook een boek geschreven. Meer informatie over het boek ‘Zwanger na seksueel misbruik’ vind je hier.
Seksueel misbruik heeft impact op je zwangerschap
Seksueel misbruik heeft een grote impact. Veel vrouwen weten niet dat tijdens de zwangerschap, de bevalling of het kraambed het seksueel misbruik verleden een grote rol kan spelen. Ook weten ze niet wat ze mogen en kunnen verwachten van een verloskundige.Wij, Joanne de Kat en Hanna van Meijeren, zijn twee verloskunde studenten. We hebben literatuur onderzoek gedaan naar de lichamelijke en psychische gevolgen van seksueel misbruik in de zwangerschap, tijdens de bevalling en het kraambed. Ook hebben we gekeken naar de verloskundige begeleidingservaring van vrouwen die seksueel misbruikt zijn. Hieronder volgens onze belangrijkste conclusies uit het onderzoek.
Lichamelijke gevolgen
De lichamelijke gevolgen van seksueel misbruik die tijdens de zwangerschap een rol kunnen spelen zijn:- verhoogde kans op risicogedrag (alcoholgebruik of roken)
- moeite hebben met de medische onderzoeken en controles
- extreme misselijkheid
- blaasontstekingen
- eetstoornissen
- verhoogde kans op vroegtijdige weeën
- vaginisme, verkramping in het bekkenbodem gebied
- Psychische gevolgen
De psychische gevolgen die tijdens de zwangerschap, bevalling en daarna voor problemen kunnen zorgen zijn:
- extreme angst (voor onderzoeken, voor de baring, voor moederschap)
- angsten over de moeder-kindbinding
- herbelevingen tijdens de baring (controleverlies in het bekkengebied)
- dissociatie
- verstoorde lichaamsbeleving, het lichaam haten
- niet goed om kunnen gaan met hevige emoties
- depressieve gevoelens
- verhoogde kans op postpartum depressie
- post traumatische stress stoornis
“De ervaringen van de bevalling (…) en de periode erna heb ik als uh.. traumatisch ervaren”. (aldus een cliënte)
Te weinig gesproken over seksueel misbruik
Uit het onderzoek blijkt dat er door verloskundigen en cliënten nog te weinig gesproken wordt over seksueel misbruik. Dit komt deels doordat er op seksueel misbruik nog steeds een taboe rust en deels doordat de cliënten niet altijd weten welke impact seksueel misbruik kan hebben op de zwangerschap, bevalling en het kraambed.Vragen naar negatieve seksuele ervaringen
Vanaf 2007 vragen verloskundigen standaard bij de intake naar een negatieve seksuele ervaring. Op deze manier proberen ze klanten uit te nodigen om het seksueel misbruik bespreekbaar te maken. Alleen als het seksueel misbruik bekend is, kan de begeleiding tijdens de zwangerschap hierop aangepast worden. Uit de ervaring van een enkeling bij wie seksueel misbruik wel uitgebreid van te voren besproken is, blijkt dat er toen minder klachten waren, vooral omdat de verloskundige begeleiding daarop is aangepast.“Ik maakte het direct bekend… (…).. en.. zij gingen daar ook gelijk goed mee om.. (…) toen kwam er direct ook heel veel op.. en dat was ook direct van.., hoe wil je dat zien eigenlijk.. Ze begon er ook direct over, dat het bekend is..(…) dat was eigenlijk wel heel fijn hoe ze dat deden.. dat vond ik wel.” (aldus een cliënte)
Voorkomen is beter dan achteraf beseffen
In dit onderzoek bleek dat de meeste vrouwen pas achteraf beseften welke invloed hun verleden heeft gehad op het krijgen van een kind. Dat is jammer want met aangepaste begeleiding had hen wellicht veel leed bespaard kunnen blijven. Alle vrouwen in het onderzoek gaven aan dat zij een aangepaste begeleiding hadden willen krijgen.Wat is van belang in de begeleiding?
Wat de onderzochte vrouwen van belang vonden in de verloskundige begeleiding is:- het bespreekbaar maken van seksueel misbruik
- uitleg over de impact van seksueel misbruik
- een vertrouwensband
- een luisterend oor
- het serieus nemen van de wensen
- persoonlijke betrokkenheid van de verloskundige
- uitleg bij alle handelingen die de verloskundige verricht
- een coachende rol van de verloskundige
Bij de vrouwen van wie het seksueel misbruik bekend was bij de verloskundige, was er over het algemeen sprake van een positieve begeleidingservaring. De verloskundige stemde dan zijn of haar zorg af op de wensen van de cliënte.
“Het deed mij goed om te horen dat ze zei, dat ze mijn signalen zou volgen, zeg maar.. en dat ze mijn tempo zou volgen”.
Voor een enkeling was de zwangerschap zelfs een helende ervaring:
“Ik oordeel mijn lichaam vaker dan ik moet veroordelen, omdat ik de schuld bij mij leg.. En op het moment dat ik beviel en het kindje bij mij in mijn buik groeide.. dan.. ik heb daar wel respect voor gekregen.. voor mijn lichaam..”
Wat mag je verwachten van de verloskundige
Als je als vrouw seksueel misbruikt bent, mag je verwachten van de verloskundige dat:- je dit bij hem of haar, in vertrouwen, bespreekbaar kunt maken
- hij of zij de zorg aan jou zal aanpassen
- hij of zij advies kan geven over mogelijkheden van andere hulpverlening met wie je seksueel misbruik kunt bespreken
Het doel van al die zorgvuldigheid is dat je, ondanks de impact die seksueel misbruik met zich mee kan brengen, een onvergetelijk mooie ervaring krijgt wanneer je moeder wordt.
Verkracht en ook nog eens zwanger
Voor de zwangere vrouw is het belangrijk dat de hulpverlener laat merken rekening te houden met de mogelijkheid van seksueel geweld, aldus de Rutgers Nisso Groep.
Vraag als hulpverlener altijd naar seksueel misbruik, ook als er geen antwoord komt. Wees duidelijk, leg uit dat er soms pijnlijke vragen aan de orde zullen komen. De hulpverlener moet ook laten merken de problematiek vaker te hebben meegemaakt, dat de vrouw in kwestie niet de enige is.
Rutgers Nisso beveelt ook internet aan als therapie. Esther (22) was twaalf weken zwanger toen ze de hulp van maatschappelijk werker Lia Miltenburg van FIOM inschakelde. Ze wilde een abortus. “Het was niet de eerste keer dat ze ongewenst zwanger was geraakt”, vertelt de medewerker van het centrum voor psychosociale hulpverlening bij abortus, onbedoelde zwangerschap en adoptie. “Dit zou al haar derde abortus worden. Ik vroeg haar of ze iets meer over haar situatie wilde vertellen.”
De jonge vrouw keek naar de grond. De eerst zo zelfverzekerde Esther viel plots stil, vertelt Miltenburg. Haar wangen kleurden vuurrood en in haar nek verschenen vlekken. “Ik zag zweetdruppeltjes op haar voorhoofd staan.” Met horten en stoten deed Esther uiteindelijk haar verhaal. Ze was nu voor de derde keer zwanger geraakt van haar eigen vader. Als twaalfjarige werd ze voor het eerst door haar vader betast en het einde van de incest leek nog altijd niet in zicht. “Ze verhuisde een aantal keren, maar hij vond haar elke keer opnieuw.”
Het zijn ingewikkelde zaken om te herkennen en te begeleiden, weet de maatschappelijk werker. Ook huisartsen staan volgens haar onvoldoende stil bij de mogelijkheid van seksueel misbruik als ze een zwangere in hun praktijk krijgen. Begrijpelijk, als gezond mens denk je daar niet direct aan: ” Maar het komt vaker voor dan je denkt.”
Het kenniscentrum voor seksualiteit Rutgers Nisso Groep bevestigt dit. Uit recent onderzoek blijkt dat acht van de duizend Nederlandse vrouwen zwanger raken door verkrachting al dan niet door bekenden. Van die acht plegen er vijf abortus en dragen er drie de zwangerschap uit. Op dit moment lopen naar schatting 14.000 Nederlanders rond die zijn verwekt na seksueel misbruik.
Snelle hulp is noodzakelijk omdat de zwangere vrouwen ernstige klachten kunnen krijgen. Slapeloosheid, psychosomatische klachten, seksuele problemen en zelfdestructief gedrag worden veelvuldig gerapporteerd. Bovendien staan de vrouwen voor moeilijke keuzes over het houden van het kind of abortus.
Seksueel misbruik en incest komen voor in alle sociale klassen, ook in zogenaamde ‘gewone gezinnen’. Lia Miltenburg legt vandaag op een conferentie over seksueel misbruik in Amersfoort uit, hoe hulpverleners de problematiek kunnen herkennen, wanneer ze de misbruikte, zwangere vrouwen zelf kunnen helpen en wanneer doorverwijzing naar een therapeut beter is. Zelf ‘afschuwelijk’ uitroepen als een vrouw je haar verhaal toevertrouwt, is een verkeerde, te emotionele reactie, zegt ze: “Incestslachtoffers hebben vaak dubbele gevoelens over het misbruik. De pleger houdt zijn slachtoffer onder de duim. Hij intimideert haar. En samen hebben ze een geheimpje.” Maar mocht ze het in haar hoofd halen om het aan iemand door te vertellen, zo dreigt hij, dan zal hij er ook persoonlijk voor zorgen dat ze haar moeder of haar hondje kwijtraakt. Esthers vader dreigde haar zus te pakken als zij hem niet zou bevredigen. Veel slachtoffers kampen met schuldgevoelens, gaan zich vragen stellen over hun eigen aandeel. “Als manier om het misbruik te overleven leren de slachtoffers hun gedachten uit te zetten. Maar hun lichaam kan bijvoorbeeld wel reageren op de aanrakingen.” Daar maken daders misbruik van.
Hulpverleners dienen hun ogen te openen en hun oren te spitsen. Een slachtoffer begint namelijk zelden uit zichzelf over het misbruik, stelt ook de Rutgers Nisso Groep. Uit schaamte, of uit angst het kind kwijt te raken. Maar de slachtoffers geven vaak onbewust signalen af. Ze ontwijken oogcontact, geven vage antwoorden en maken een eenzame indruk.
Miltenburg opperde de mogelijkheid dat Esther aangifte tegen haar vader zou doen. “Dat wilde ze uiteindelijk toch niet. Laatst belde ze me nog. Ze is weer verhuisd. Dit keer heeft haar vader haar nog niet gevonden. Laten we hopen dat dit zo blijft.”
* De naam Esther is uit privacyoverwegingen gefingeerd.
Bron: BN de Stem >>
Zwanger door incest: een geheim binnen een geheim
De geschokte reacties op de situatie van de Groningse moeder van 12 jaar oud houden een taboe in stand, en maken het andere slachtoffers moeilijk om erover te praten.
Het 12-jarige meisje dat vorige week in Groningen is bevallen, maakt veel emoties los. Zeker nu het erop lijkt dat haar vader ook de vader van de baby is. Deze heftige reacties maken het voor andere slachtoffers moeilijk om over hun ervaring te praten. En dat brengt hen (nog meer) in een isolement.
Dat door seks zonder voorbehoedmiddelen een zwangerschap kan ontstaan, is voor de meeste seksueel actieven bekend. Dat er seksueel misbruik door familieleden plaatsvindt, is ook een feit. Een combinatie van deze twee: een zwangerschap veroorzaakt door incest, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven.
Hierdoor is het voor een jonge vrouw/meisje die dit overkomt, moeilijk om over haar zwangerschap te praten. Ze veronderstelt dat de incestpleger gelijk heeft als hij haar zegt dat ze toch niet geloofd zal worden, of dat ze niet de moeite waard is om naar te luisteren. Reacties vol afschuw van mensen uit haar omgeving of hulpverlening nodigen naderhand ook niet uit tot het delen van deze ervaring.
Uit mijn onderzoek (‘Zwanger door incest: een geheim binnen een geheim’, Fiom, 2003), naar de ervaring van vrouwen die zwanger zijn geweest door incest en hulp hebben gezocht bij de Stichting Ambulante Fiom, blijkt dat meisjes die op jonge leeftijd seksueel misbruikt worden, niet stilstaan bij het feit dat zij zwanger kunnen raken. Ze zijn bezig met overleven; hebben geen of niet de juiste seksuele voorlichting gehad.
Wanneer de zwangerschap eindigt (in een miskraam, abortus of afstand ter adoptie), blijven zij door angst en schaamte zwijgen. Loyaliteit aan de pleger en de rest van de familie kan daarbij een belangrijke rol spelen. Wanneer een slachtoffer zwijgt, komt de waarheid niet snel aan het licht, ook al uiten mensen uit de omgeving hun vermoedens.
Om het zwijgen te doorbreken, moet het meisje voor zichzelf erkennen dat zij seksueel misbruikt is en zwanger is geraakt. De zwangerschap is vaak een geheim binnen een geheim en gaat een laagje dieper dan het seksueel misbruik op zichzelf. Het schuldgevoel wordt groter.
Het gaat niet alleen de vrouw/het meisje aan, maar ook het kind. Jaren later vragen vrouwen zich af hoe ze de zwangerschap hadden kunnen voorkomen en hoe ze het kind hadden kunnen beschermen. Tegenstrijdige gevoelens kunnen opspelen: door de zwangerschap zijn zij ook moeder geworden en kunnen ze liefde voelen voor het kind, ondanks de manier waarop het is ontstaan. Ook de relatie met de pleger is verwarrend: de vader van het meisje is ook de vader van haar kind.
Aan de buitenkant is niet te zien of een zwangerschap door incest is ontstaan. Hulpverleners zijn afhankelijk van de informatie van de vrouw. Slachtoffers benoemen deze problemen bijna nooit rechtstreeks. Vaak zijn andere klachten aanleiding om hulp te zoeken.
De zwangerschap door incest wordt al dan niet bewust verzwegen. Van de hulpverlener wordt een grote intuïtie gevraagd. Als die vermoedt dat er iets niet klopt, is het besef belangrijk dat zwangerschap door incest voorkomt en dat dat mogelijk een verklaring kan zijn voor bepaalde klachten. Een meisje of vrouw kan over haar zwangerschap door incest gaan praten, wanneer iemand luistert, wanneer ze weet dat ze iemand kan vertrouwen, dat haar verhaal wordt geloofd.
Meeleven mag, maar zonder dat de hulpverlener te veel zijn of haar eigen gevoelens van onmacht, boosheid of onbegrip op haar projecteert. Deze gevoelens mogen er wel zijn, maar kunnen beter geuit worden bij een collega. De vrouw/het meisje heeft al genoeg aan haar eigen emoties. Het gevaar bestaat dat ze de hulpverlener wil beschermen.
Geef vrouwen/meisjes die hun zwangerschap door incest willen verwerken en dus ook het Groningse meisje de tijd en de ruimte, maar help ze ook begrenzen: niet alles hoeft in één keer te worden verteld. En niet alles hoeft met iedereen te worden gedeeld. Ook al is ze nog maar twaalf: luister naar haar en probeer te achterhalen wat ze wil zodat ze uiteindelijk de regie kan nemen over haar eigen leven.
Weet dat de situatie van dit meisje geen uitzondering is. Acht op de duizend vrouwen in de vruchtbare leeftijd is dit in Nederland overkomen, blijkt uit onderzoek van de Rutgers Nisso groep in 2006. Wie was het te weten gekomen wanneer de zwangerschap eerder was herkend en een abortus nog mogelijk was geweest? Of wanneer de bevalling thuis, op zaterdagmiddag was begonnen? Een oproep aan iedereen: besef dat jonge meisjes seksueel misbruikt worden en dat zij hierdoor zwanger kunnen raken. Benoem deze mogelijkheid bij een vermoeden en verwijs haar zonodig naar de juiste hulp; ook als een vrouw later in haar leven pas de ruimte heeft om haar ervaring bespreekbaar te maken.
De Fiom doet onderzoek naar en biedt hulp bij onbedoelde zwangerschap, zwangerschapsverlies, ongewenste kinderloosheid, afstand ter adoptie, adoptienazorg en (inter)nationale zoekacties naar biologische familie.
Bron: Trouw >> (artikel uit 2011)
Geweld en dwang
Sommige vrouwen raken zwanger door seksueel geweld.
Je hoort er misschien weinig over, maar toch komt het voor.Wat is seksueel geweld?
Een eenmalige verkrachting, langdurig seksueel misbruik en alles ertussen. Je kunt verkracht of misbruikt zijn door een vreemde, maar ook door een bekende.Een geheim binnen een geheim
Veel slachtoffers van seksueel misbruik voelen zich schuldig. Meestal lopen ze lang met dit geheim rond. Als je dan ook nog zwanger wordt, heb je een geheim binnen een geheim. In Nederland raken 8 op de 1000 vrouwen zwanger door seksueel misbruik.Hulp
Is jou dit overkomen en ben je nu zwanger? En heb je vragen als:
Zal ik de zwangerschap af laten breken?
Kan ik de zwangerschap en bevalling geheim houden?
Zal ik zelf voor mijn kind gaan zorgen of niet? En zo niet: Wie dan wel?
Wie kan mij helpen zodat het seksueel misbruik stopt?
Waar vind ik goede hulp om te verwerken wat er is gebeurd?
Blijf niet met je vragen zitten. Neemt contact op met Fiom. Wij kunnen je helpen bij je keuze. Of doorverwijzen naar de juiste instantie voor hulp.
Daarnaast kun je gebruik maken van onze online keuzehulp.Zwanger door incest
We noemen het incest als je seksueel misbruikt bent door een familielid. Of door iemand anders die dicht bij je staat. Ben je zwanger door incest? Neem dan contact op met Fiom. Wij kunnen je helpen bij je keuze of je doorverwijzen naar de juiste instantie voor hulp.
Fiom heeft een speciale brochure ‘Zwanger door incest’ ontwikkeld.Brochure ‘Zwanger door incest’
Aanmelden voor ‘Zwanger, wat nu?
Bron: Fiom.nl >>
Online keuzehulp biedt vrouwen steun bij hun keuze over ongewenste zwangerschap
In oktober 2014 is de online keuzehulp ‘Zwanger, wat nu?’ met bijbehorende website online gegaan. Sindsdien hebben bijna 4.000 vrouwen gebruik gemaakt van deze keuzehulp bij een ongeplande zwangerschap. Heeft het hen geholpen om tot een keuze te komen? En hoe kijken zij later op hun gemaakte keuze terug? Lees hieronder wat de ervaring is van de gebruikers van de online keuzehulp ‘Zwanger, wat nu?’.
Resultaten onderzoek
Meer dan de helft van de gebruikers (54%) geeft aan dankzij ‘Zwanger, wat nu?’ een beter beeld te hebben gekregen van wat zij zelf belangrijk vindt. 44% voelt zich erdoor gesteund en 39% is erdoor aangezet meer na te denken over het nemen van een besluit over het al dan niet uitdragen van de zwangerschap.“De oefeningen en vragenlijsten van Fiom hebben mij enorm geholpen om alles op een rijtje te zetten. Heel mijn wereld stond op zijn kop. Door de oefeningen te maken en daarna weer terug te lezen kreeg ik meer helderheid in de chaos. Ik heb ook echt het gevoel dat ik doordacht mijn keuze heb gemaakt en heb dan ook geen spijt van mijn beslissing.”
De uitkomsten sluiten goed aan bij de doelstellingen van ZWN: zicht krijgen op eigen wensen en behoeftes en goed geïnformeerd en weloverwogen een keuze kunnen maken. Dat laatste wordt nog eens bevestigd als we de gebruikers achteraf vragen waar ze zich bij het maken van de keuze door hebben laten leiden: 81% zegt zich (volledig) te laten leiden door de eigen afwegingen, gevoelens/emoties. Andere factoren die meespelen in de beslissing zijn o.a. praktische bezwaren (45%), advies van anderen (39%) en tijdsdruk (32%).
“Ik vond het heel verhelderend voor mezelf om terug te zien wat mijn normen en waarden zijn bij een zwangerschap. Ik was vooral overweldigd door emoties en ondanks dat ik heel veel steun kreeg van mijn partner en een vriendin, konden zij niet voor mij beslissen. De online hulp heeft mij geholpen helder te krijgen wat ik dacht en voelde, zodat ik een goede keuze heb gemaakt.”
Het onderdeel van ‘Zwanger, wat nu?’ waar men het meest aan heeft gehad is de online keuzehulp (54%), gevolgd door ervaringsverhalen (31%), informatie over de mogelijkheden (26%) en contact met hulpverlener (26%). Dit sluit aan bij de doelstellingen die we hebben met deze keuzehulp: aansluiten bij de vraag van de cliënt en niet meer hulp bieden dan nodig (stepped-care). Veel gebruikers hebben voldoende aan de informatie over alle mogelijkheden bij een ongeplande zwangerschap. Anderen vinden het fijn om (daarnaast) ervaringen van anderen te lezen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Zelf aan de slag
De online keuzehulp is bedoeld als een ‘doe-het-zelf’-module, dat wil zeggen dat je er voor jezelf mee aan de slag kunt, waar en wanneer je maar wilt. 87% van de gebruikers zou de online hulp aanbevelen.Wil je graag dat een gespecialiseerd hulpverlener met je mee kijkt en denkt, dan kan dat vanuit de module via een beveiligde omgeving, gratis en anoniem. Wij garanderen dat je binnen 24 uur (op werkdagen) een reactie krijgt.
Verhalen van anderen
Op de website van Fiom kun je verhalen lezen van vrouwen die met een ongeplande zwangerschap te maken kregen. De komende periode gaan we ervaringen van anderen beter toegankelijk maken. Ook hier is de vraag: hoe heeft de keuze voor hen uitgepakt? En wat voor tips of adviezen willen zij anderen meegeven die voor dezelfde keuze komen te staan? Houd onze site in de gaten of deel je eigen ervaringen met ons.Bron: FIOM >>
Ouders aan het woord
Over vader- en moederschap na seksueel misbruik in het verleden“Ik deed mijn kinderen nooit in bad. Bewust niet. Ik schoof het af naar mijn vrouw: doe jij het maar, want ik heb geen tijd, of ik moet nog zus of zo. In bad doen, dat wilde ik zelf op een of andere manier niet, ik was daarin geremd.”
Voor vaders en moeders die zelf vroeger seksueel misbruikt zijn is het ouderschap een nog grotere uitdaging dan voor andere ouders. Marijke Naezer deed hier in opdracht van de VSK onderzoek naar. In 2011 verscheen de publicatie “Ouders aan het woord”. In de publicatie wordt beschreven welke invloed het vroegere misbruik heeft op de emotionele, lichamelijke en seksuele opvoeding. Een van de meest prominente thema’s die ouders aan het licht brachten, was de angst voor herhaling van het geweld: angst voor geweld door anderen, maar ook angst om zelf grenzen te overschrijden. Ouders blijken soms drastische maatregelen te nemen om dit te voorkomen, met verstrekkende gevolgen.Uit de verhalen is op te maken dat vooral zelfreflectie een positieve bijdrage kan leveren. Zelfreflectie maakt het mogelijk om het heft in eigen hand te nemen, verantwoordelijkheid te nemen, en stappen te zetten om eventuele negatieve gevolgen van het misbruik te beperken.
Vaderschap na seksueel misbruik
Het onderstaande is het verhaal van een oma. Haar zoon werd op school seksueel misbruikt. Dat verwerkte zij, samen met haar gezin, zo goed mogelijk. Er was in die tijd weinig hulp en haar zoon ging agressief gedrag vertonen, iets waar ze moeilijk mee om kon gaan. Het gezin overleefde het zo goed en kwaad als het kon en zoonlief groeit op en krijgt een relatie. Dan komen de kleinkinderen …
Een tweeling!
Dolblij ben ik, met de geboorte van mijn twee kleinkinderen. Regelmatig pas ik op de tweeling. Het voelt haast onwerkelijk fijn, na alle jaren van overleven en opletten dat ik mijn zoon niet trigger. Mijn schoondochter betrekt ook mijn zoon bij de zorg rondom de kinderen. Al vrij snel zie ik problemen opdoemen.Mijn zoon is géén goede vader
Het is naar om het te moeten zeggen, maar mijn zoon is géén goede vader. Hij weet niet hoe je met baby’tjes om moet gaan. Als ze huilen wordt hij ongeduldig en gaat hij schelden. Als ik het aankaart krijg ik de volle laag.Toch wring ik mij in alle staten om er iets van te zeggen, omdat ik mij verantwoordelijk voel en in de hoop dat hij er iets van oppikt.De kinderen in bad doen
Ik zie dat mijn zoon moeite heeft om de baby’s in bad te doen en biedt aan om te helpen. Gelukkig accepteert hij de hulp en ik probeer hem het goede voorbeeld te geven hoe je met baby’s omgaat. Het gaat vaak goed, maar ik moet wel oppassen dat ik hem niet het gevoel geef dat hij het niet kan. Zo gaat het ook met het verschonen van de luier, wat veel te hardhandig gaat. Of het op afstand houden van de baby, tijdens het fles geven. Alles gaat om controle houden en angst voor gezonde intimiteit. Als er iets tegenzit ben ik het haasje. Dan wordt hij agressief. Ik word er wanhopig van.Mijn zoon is al sinds het seksueel misbruik agressief
Ik weet dat er een link is met het misbruik, want mijn zoon is al langer agressief. Mijn zoon kan het niet velen dat iemand anders de aandacht krijgt, zelfs zijn eigen kinderen niet. Dan raakt hij gespannen en bij het minste geringste begint hij de schelden. Hij heeft grote behoefte aan controle en als hij die niet voelt, wordt hij agressief.Zomaar een incident, één uit velen
De tweeling is twee jaar en we gaan naar de speeltuin, alles staat klaar. We staan bij de auto en zijn zoon zegt dat hij dorst heeft. Mijn zoon vloekt en schreeuwt: ‘Je gaat nu in de auto, we gaan nu weg!’ Ik neem het voor mijn kleinzoon op en vervolgens schreeuwt hij tegen mij. Hij keert zich tegen mij en zegt: ‘Wat jammer dat jij het nou verpest!’Seksueel misbruik is niet bespreekbaar
Ik probeer wat ik kan om de sfeer goed te houden en om hem op een positieve manier contact met zijn kinderen te laten hebben, maar het lukt niet. Steeds weer krijg ik agressie over mij heen. Als ik probeer om de link terug naar het misbruik te leggen, word ik niet serieus genomen. Het mag er niet zijn. Ik heb er inmiddels veel over gelezen en ben bereid er met hem over te praten, maar hij blijft zich tegen zijn moeder verzetten, met de opmerking: ‘Mama. jij met je boekjes.’ Ook ‘ouders aan het woord’, waar hij baat bij zou kunnen hebben, ik krijg het hem niet aangereikt.Hij verliest zijn werk en relatie
Mijn zoon verliest een paar jaar later zijn werk, vanwege agressief gedrag op de werkvloer. Om dezelfde reden gaat zijn relatie stuk en heeft hij geen dak meer boven zijn hoofd. Hij komt regelmatig met de jongens bij ons overnachten. Het is een drama. Als de jongens ‘s nachts huilen, gaat hij ze niet troosten al ligt hij bij ze op de kamer. Als ik de baby`s wel ga troosten, krijg ik de kous op mijn kop.Ik zoek hulp
Ik zoek hulp, omdat ik het niet meer kan aanzien. De agressiviteit van hem naar de kinderen zwakt af naarmate ze ouder worden. de kinderen worden verbaal ook sterker, maar ik vraag ze regelmatig hoe ze het hebben met elkaar. Zijn er ergens lotgenotengroepen rondom vaderschap na seksueel misbruik? Of is er een plek waar ík met mijn zorgen terecht kan? Mijn zoon is vast niet de enige die hier last van heeft? Overal krijg ik nee. Vaderschapscursussen of gespreksgroepen bestaan niet. Overal krijg ik te horen: ‘Ja, het zou er moeten zijn, maar het is er niet.’Ouders aan het woord
Na lang zoeken vind ik het boekje van Marijke Naezer: ‘Ouders aan het woord’. Het boekje is niet meer in print, omdat de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling opgeheven is. Maar via deze link is het verkrijgbaar. Het is een verademing: er zijn anderen die dit probleem tegenkomen.Inmiddels gaat het beter met mijn zoon
Mijn zoon heeft, mede dankzij zijn nieuwe vriendin, hulp gezocht bij zijn verleden en de invloed die dit heeft op zijn vaderschap. Zelf blijf ik achter met het gevoel dat de hulpverlening mij en mijn zoon gefaald heeft. Dat mijn kleinkinderen daar het slachtoffer van zijn geworden, zodat ze in hun vroege jeugd te maken hebben gehad met een agressieve vader.Hoe zal het mijn kleinkinderen vergaan?
Mijn kleinkinderen zijn opgegroeid in een onveilige thuissituatie. Gelukkig is mijn zoon inmiddels in staat om liefdevol met hen om te gaan. Maar de jongens zijn nog niet volwassen, wat als ze straks in de puberteit terechtkomen? Dat mij lijkt weer een fase die om enige assistentie vraagt, waar je niet voor bij je moeder wilt aan kloppen.De invloed van het verleden op ouderschap
In ons geval viel het mij op dat onze zoon zelf niet het initiatief nam om hulp te zoeken, terwijl het een kritieke situatie betrof. Het is bekend dat de meeste mannen niet snel zelf hulp zoeken, door schaamte en/of schuldgevoel. Omstanders, familie, of vrienden, zouden dan toch de moed moeten hebben, de ouders te wijzen op hun gedrag zodat er hulp gezocht wordt. Daarnaast is het naar mijn idee zeer nodig dat er betere hulp wordt aangereikt specifiek aan mannen. Ook omdat zij medeverantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kinderen. Dit probleem serieus nemen kan helpen de ernstige gevolgen van geweld en misbruik in het verleden te laten stoppen bij de huidige generatie.Het krijgen van een kind kan je trauma naar boven halen
De mannen die in de documentaire ‘Leaving Neverland’ vertellen hoe ze jarenlang door Michael Jackson misbruikt zijn, noemen de komst van hun eigen kind als het moment dat ze braken. Daarom vertellen ze hun geheim nu pas voor het eerst.
“Heel herkenbaar”, zegt Ivonne Meeuwsen, zelf slachtoffer van seksueel misbruik en als coach gespecialiseerd is in de langetermijneffecten van seksueel misbruik. “Het krijgen van een kind kan oude gevoelens ‘triggeren’. Het verleden komt dan in een vloedgolf terug. Als een bom in je hoofd.”
Zwangerschap
Bij vrouwen gebeurt dat vaak tijdens de zwangerschap, vertelt Meeuwsen. “De controle raken ze dan kwijt. Het lijf neemt het over. En juist die controle is waardoor ze jarenlang hebben kunnen overleven. Gevoelens die jarenlang onderdrukt zijn, komen dan boven.”Bij zowel mannen als vrouwen kan die trigger ook het moment zijn waarop hun eigen kind de leeftijd bereikt waarop de ouder misbruikt is.
Loyaliteit
Meeuwsen kan wel verklaren waarom de twee mannen in de documentaire, Wade Robson en James Safechuck, al die jaren gezwegen hebben over het misbruik. In een eerdere rechtszaak getuigde Robson zelfs in het voordeel van Michael Jackson. Het heeft alles te maken met gemengde loyaliteit. “Kinderen voelen zich vaak mede-verantwoordelijk voor wat er is gebeurd. Er treedt schaamte op. Ze hebben het idee dat ze verliefd zijn geweest op de dader en dat zij het misbruik zelf hebben uitgelokt.”De effecten van het misbruik kunnen groot en langdurig zijn, zegt Meeuwsen. “Gemiddeld zwijgt een slachtoffer 15 jaar voor hij of zij er over spreekt. Het kan tot in het bejaardentehuis last geven. Een broeder die op de dader lijkt en je op privéplaatsen wast, kan het trauma bijvoorbeeld opnieuw bovenhalen.”
Ik heb bewust geen kinderen gekregen. Ik wilde mijn trauma eerst verwerken. En daarna was het te laat.
Levenslange effecten
Het kan levenslange effecten geven, vertelt Meeuwsen: bij het eerste vriendje, de eerste seksuele ervaring, kinderen krijgen, of kinderen zien opgroeien. “Omgaan met autoriteiten is vaak ook lastig voor slachtoffers. En dan is er nog de angst om zelf kinderen te krijgen, bang zijn misbruik bij hun eigen kind niet te herkennen.”Het zijn effecten die Meeuwsen ook in haar eigen leven terug ziet. “Ik heb bewust geen kinderen gekregen. Ik wilde mijn trauma eerst verwerken. Maar dat duurde zo’n 10 jaar. Daarna was het te laat, vond ik. Ook heb ik nooit onder een baas kunnen werken. Ik kan niet goed met autoriteit omgaan.”
Bron: eenvandaag.avrotros.nl
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
