Seksueel misbruikt door een vrouw

[MarkModerator]

Seksueel misbruik door vrouwen

Als er nog één thema is dat bovenal taboe is om te bespreken is het seksueel misbruik door meisjes en vrouwen. De meesten zullen beweren dat het zelfs onmogelijk is en dat vrouwen altijd slachtoffer en nooit dader kunnen zijn. En in de gevallen waar het ging om misbruik door een vrouw van een man , had deze er wellicht met heel veel plezier mee ingestemd. Het is inderdaad waar dat het grootste aantal gevallen van seksueel misbruik van de kant van mannen komt en dat is nog steeds een spijtige en verschrikkelijke vaststelling. In heel wat landen worden dagelijks vrouwen tegen hun wil seksueel misbruikt en mishandeld en gedwongen tot de meest weerzinwekkende vormen van seks.

Mannen zijn wat dat betreft potentaten die alleen maar uit zijn op seks en gaan daarbij wetende dat ze fysiek of materieel sterker zijn, vaak geweld niet schuwen. Als er hierna toch een taboe-onderwerp besproken wordt , willen we zeker nooit minimaliseren dat vrouwen inderdaad de grootste groep slachtoffers zijn en dat het aantal vrouwelijke misbruikers wellicht relatief klein zal zijn in vergelijking met het aantal mannelijke daders.

Maar er de ogen voor sluiten zou ook niet getuigen van enig wetenschappelijke en sociologisch inzicht. ‘Daders van seksueel misbruik zijn niet alleen mannen, het stereotype, maar het is slechts de halve waarheid’ was de openingszin van de VRT Eén Koppen XL uitzending van 17/09/2013. Het is een kwestie die onderschat wordt, zeggen therapeuten, omdat we het niet weten of niet willen zien. Slachtoffers komen er maar heel zelden mee naar buiten.

Een man getuigde ‘Ze geloven je niet als je zegt dat je moeder je misbruikt heeft. Dat is niet de normale moeder zoals ze in de maatschappij voor ogen staat’. Zijn moeder verplichtte hem haar seksueel te bevredigen. Een andere vrouw nam het haar dochter kwalijk dat haar man, de vader van het meisje, haar verlaten had en dwong haar tot verregaande seksuele handelingen. Op volwassen leeftijd is de vrouw nog steeds getekend door de perverse dingen die ze met haar moeder moest doen. Toen ze nog kind was, liet de moeder uitschijnen dat het hoorde bij normale seksuele opvoeding, maar toen de dochter wilde dat het stopte, dwong de moeder haar fysiek en psychisch.

De Berlijnse hulporganisatie ‘Het kind centraal’ behandelt al jaren de jeugdige slachtoffers van seksueel misbruik door vrouwen. Therapeute Christa Brasch vertelt dat seksueel misbruik door vrouwen er in kan bestaan dat ze aan de geslachtsdelen van het kind zitten, met hun vinger binnendringen in de anus of de vagina, dat ze kinderen er toe aanzetten om met hun borsten te spelen, hun geslachtsorganen te strelen of te masseren of er voor te zorgen dat ze seksueel opgewonden geraken. Er kan ook oraal geslachtsverkeer zijn.

Op grond van wat slachtoffers van misbruik door vrouwen aan haar vertelden, besluit ze dat de ervaringen van die slachtoffers tijdens het seksuele misbruik even afschuwelijk zijn als wanneer ze door een man misbruikt zijn. Je mag daar volgens haar geen verschil in zien.

Empirische studies naar volwassen vrouwelijke zedendelinquenten zijn schaars, schrijft Hendriks (2004) in zijn overzichtsartikel in het Tijdschrift voor Seksuologie. Hij verwijst naar diverse auteurs maar merkt op dat er amper onderzoek naar werd gedaan naar voorkomen en beweegredenen. Alle studiewerk concentreert zich altijd op seksueel misbruik door mannen. Vrouwelijke zedendelinquenten en in het bijzonder meisjes die zedendelicten plegen vormen een groep die in veel criminologisch onderzoek wordt overgeslagen. Natuurlijk wordt minder vaak bij forensische instellingen een meisje aangemeld dat als dader bij een zedendelict betrokken is geweest.

Een eerste oorzaak daarvan is het feit dat vrouwen en meisjes die zedendelicten plegen kwantitatief een (erg) kleine groep vormen. Ten tweede wordt vaak gemeld dat de problematiek bij en achtergrond van deze meisjes waarschijnlijk heel anders zijn dan van jongens die zedendelicten plegen. Van alle typen (jeugdige) zedendelinquenten is naar de vrouwelijke daders tot nu toe de minste aandacht uitgegaan. Met de diagnostiek en behandeling van deze meisjes werd ook nauwelijks ervaring opgebouwd. Meisjes die zedendelicten plegen, vormen daardoor een vrijwel onbekende groep.

Hendriks (2004) verwijst naar Green (1999) die aangeeft dat 14 tot 24% van de jongens en 6 tot 14% van de meisjes misbruikt zou zijn door een vrouw. Allen (1991 in Hendriks, 2004) vergelijkt mannen met vrouwen die seksueel misbruik hebben gepleegd bij een kind. Uit deze studie blijkt onder meer dat de relatie tussen de ouders van de vrouwelijke daders slechter is dan die tussen de ouders van misbruikende mannen. Verder wordt opgemerkt dat deze vrouwelijke daders vaker in hun gezin van oorsprong slachtoffer zijn geweest van verwaarlozing, fysieke mishandeling en seksueel misbruik. Meer dan de helft van de slachtoffers van vrouwen blijken eigen, geadopteerde, stief- of pleegkinderen te zijn. Bumby en Bumby (in Hendriks, 2004) geven een overzicht van de belangrijkste bevindingen die vaak in de wetenschappelijke literatuur omtrent volwassen vrouwelijke daders vermeld worden :

• het misbruik vindt bijna altijd plaats in verzorgingssituaties en kan onafhankelijk of onder druk van een mannelijke mededader plaatsvinden;
• alcohol- en drugsmisbruik bij de dader dat vaak al in de adolescentie begint;
• emotionele labiliteit en eerdere behandeling voor psychische/psychiatrische stoornissen;
• langdurig matig presteren op school;
• sociale isolatie;
• seksueel misbruik in de kindertijd/adolescentie met daarnaast een hoog percentage slachtofferschap van fysiek misbruik.

Hendriks(2004) refereert naar een typologie voor vrouwelijke daders van Matthews et al.
Zij onderscheiden vijf typen vrouwelijke zedendelinquenten:

• exploration/exploitation type: een teenager die een jonger kind op seksuele wijze streelt;
• predisposed type: een vrouw met een zeer belaste voorgeschiedenis van fysiek en/of seksueel misbruik, die haar eigen of een haar bekend kind misbruikt;
• teacher-lover type: een volwassen vrouw wordt ‘verliefd’ op een minderjarige jongeman;
• psychologically disturbed type: een labiele vrouw met ernstige psychiatrische problemen en/of alcohol- of drugsproblemen die een kind misbruikt;
• male coerced type: een afhankelijke vrouw die participeert in het misbruik van een kind of kinderen, geïnitieerd door haar man of vriend.

In vergelijking met vrouwen die andere vormen van delicten plegen, valt vooral op dat de vrouwen die seksuele delicten plegen ongeveer twee maal zo vaak misbruikt waren en dat zij vaker zelf slachtoffer waren van een familielid. Een andere auteur namelijk Matravers (2002, in Hendriks 2004) presenteert een enigszins afwijkende typologie. Zij onderscheidt op de eerste plaats de moeder die (vaak onder dwang) haar eigen kinderen (mee) misbruikt, als tweede de crimineel actieve vrouw die seksueel geweld gebruikt als intimidatie of afstraffing, vaak van rivalen, en als laatste de prostituees exploiterende vrouw, die zelf de voor haar werkende vrouwen misbruikt. Opvallend is dat in beide typologieën telkenmale het element dwang prominent aanwezig is alsof het lijkt dat vrouwen nooit misbruiken omwille van lust of nastreven van seksueel genot, wat bij mannen bijna uitsluitend prominent aanwezig is.

Mannen gebruiken seksuele aanranding meestal voor seksuele bevrediging, terwijl vrouwen seksueel misbruik eerder zien in het kader van een zoektocht naar intimiteit. Vrouwelijke daders zijn vaak eenlingen en hebben moeite met het vormen van relaties. De meesten komen zelf uit misbruiksituaties en hebben weinig normbesef. In tegenstelling tot mannen, gebruiken vrouwen over het algemeen veel minder geweld, tenminste geen fysiek geweld, maar eerder psychische dwang, chantage of doen ze het normoverschrijdend gedrag met heel kleine kinderen die amper beseffen dat het om seksueel misbruik gaat.

Vrouwen die verkrachten?
Het komt maar zelden voor, maar het bestaat blijkbaar wel degelijk. Vrouwen verkrachten echter om een andere reden dan mannen. Mannen verkrachten voor de seksuele lust of vanuit een pure machtssituatie. Vrouwen die een man verkrachten , doen dat vanuit haat of erge woede, uit wraak of om macht over een man te kunnen hebben uit reactie op onderdrukking door een man. Vrouwen zullen nooit genieten van de seks als ze verkrachten beweren auteurs. Het doet denken aan het verhaal vann Lisbeth Salander, die in het Milleniumboek ‘Vrouwen die mannen haten’ van Stieg Larsson eerst zwaar verkracht wordt door haar advocaat-toezichthouder en daarna de man aanpakt door hem eerst met een stroomstoot onschadelijk te maken en hem vervolgens verkracht door een staaf in zijn anus te duwen. De meeste vrouwen ervaren niet onmiddellijk seksueel genot bij de verkrachting, maar hebben gewoon plezier in het vernederen van hun slachtoffer.

We zien echter ook een generatie vooral jonge zedenloze meisjes naar voor komen die verkrachten en seksueel misdrijf plegen voor de fun, als middel om zich uit te leven, om hun macht te tonen, om gewoonweg hun seksuele lusten bot te vieren bij een meestal zeer jong slachtoffer die zich niet kan verdedigen of niet ten volle de aard van dit gedrag beseft zoals bijvoorbeeld in babysitterssituaties. Hun slachtoffers zijn dan zowel jongens als meisjes. Het grote probleem bij misbruik door vrouwen is dat het vaak als niet strafbaar overkomt. Volgens de Belgische wetgeving kan iemand maar slachtoffer van verkrachting zijn als die gepenetreerd wordt.

Dat verkrachting door een vrouw niet strafbaar is maar omgekeerd wel werd midden april 2011 door een uitspraak van het Antwerpse hof ironisch genoeg in realiteit vastgesteld. (HBvL 9/04/2011). Een vrouw verkrachtte een man met verstandelijke leeftijd van 7 jaar en werd toch vrijgesproken door de rechter. Bij het in beroep gaan midden oktober 2011 werd het vonnis bekrachtigd. Vrouwen kunnen niet verkrachten en kunnen ook geen seksueel misdrijf plegen. Door een lacune in onze wetgeving moest de Antwerpse strafrechter bijgevolg de 43-jarige vrouw vrijspreken voor de verkrachting van een 23-jarige jongeman. Het slachtoffer was bevriend met de dochter van de beklaagde. De vrouw wist dat de man een verstandelijke beperking had, maar maakte toch avances naar hem. Op 13 maart 2010 had ze hem verleid tot seks. Toen zijn moeder ontdekte wat er gebeurd was, diende ze klacht in. De vrouw bekende dat ze seks met hem had, maar aangezien het slachtoffer haar penetreerde, is er juridisch gezien geen sprake van verkrachting. Het moet immers de dader zijn die de daad van penetratie verricht op het slachtoffer. Ook voor aanranding van de eerbaarheid werd ze vrijgesproken. De vrouw had hem seksueel getinte sms’jes gestuurd, waardoor hij volgens de rechtbank wist wat er zou gebeuren als hij naar haar thuis ging. De rechtbank noemde het gedrag van de vrouw verwerpelijk maar meer kon ze niet doen. De wet in België voorziet immers niet dat een vrouw een man kan verkrachten.

Gevolgen voor slachtoffers
Seksueel misbruik door vrouwen kan zowel bij mannen als vrouwen op latere leeftijd leiden tot ernstige psychische letsels, zelfs posttraumatische stoornissen, depressie, slaap- en angststoornissen. Kenmerken daarvan zijn : vermijdingsdrang, herbeleven, blijvende waakzaamheid, depressie, onmacht om nog gezonde liefdesrelaties aan te gaan, minderwaardigheidsgevoelen, soms ook agressie en frustratie, geweld en vijandigheid. Mannen én vrouwen die als kind seksueel misbruikt werden gaan soms zelf als volwassene misbruiken Ze voelen zich gereduceerd tot een voorwerp en kunnen er maar heel moeilijk over praten. Bij de behandeling van door vrouwen verkrachte kinderen moet veel meer dan anders het zelfbeeld en de eigenwaarde weer worden hersteld.

Verschil in beoordeling
Het grootste probleem volgens Wakefield.H. & Underwager,R. (1991) is het komen tot een bruikbare omschrijving van wat seksueel misbruik door vrouwen eigenlijk is. Het kind liefdevol aanraken ook op zijn intieme delen door vrouwen wordt door de meesten niet echt als misbruik aanzien, terwijl als een man dit zou doen, het ontegensprekelijk als pedofilie wordt bestempeld. Het probleem zit vooral in de intentie. Als de moeder haar kind overal streelt, is het een blijk van liefde en genegenheid, niet de intentie om daar voor zichzelf seksuele gevoelens uit te puren. Dit is bij mannen meestal anders. Vrouwen kunnen het misbruik ook beter verdoezelen, omdat ze het integreren in het wassen van het kind, in het aankleden of medisch verzorgen. Zo is er het verhaal van de moeder die het plassertje van haar kindje continu met zalf insmeerde zodat het rood zag en zo weer een reden had om het plassertje van haar kind telkenmale opnieuw te kunnen aanraken. Verder is er discussie over naaktheid. Een moeder die haar kinderen mee in bad of bed neemt, is niets bijzonders, maar wanneer de vader zijn dochtertje mee in bad of bed neemt, wordt dit heel anders bezien.

Bron: seksuologischehulp.be

[LukaModerator]

Misbruikt door je moeder

Bij seksueel misbruik denken we al snel aan een man als dader, maar Femke* (27) werd als kind jarenlang seksueel misbruikt door haar moeder.

Tot mijn zevende had ik wat een normale jeugd leek te zijn. We waren een gelukkig gezin dat op leuke vakanties ging, ik zat op hockey en paardrijden en we woonden in een mooi huis. Maar ineens veranderde dat. Van de ene op de andere dag ging mijn vader bij ons weg. Ik herinner me niet veel van de periode vlak daarvoor, behalve dat mijn ouders zulke hevige ruzies hadden dat ik met mijn kussen op mijn hoofd onder mijn deken lag om het geschreeuw niet te hoeven horen.

Ik denk dat dit het startpunt was van de mentale breakdown van mijn moeder. Dat wist ik toen niet, maar nu zie ik hoe ze me langzaam tegen mijn vader opzette en me probeerde te overtuigen van het feit dat hij ons gezin kapot had gemaakt. Hij was er vandoor gegaan met een ‘sletje’ van ergens in de twintig. Zij was nu belangrijker voor hem dan wij, zijn eigen kinderen, vertelde mijn moeder ons keer op keer.

Uiteindelijk wilden mijn broertje en ik zelfs geen contact meer met onze vader. Elke keer als een van ons het over hem had, werd mijn moeder emotioneel en verdrietig, en we wilden haar niet zo zien. Ze zei altijd dat het ‘wij drietjes tegen de rest van wereld’ was, en als we dat beaamden en zeiden dat wij er altijd voor haar zouden zijn, was ze soms even blij.

Toen ik ongeveer negen jaar oud was, werd mijn moeder ineens heel erg fysiek aanhankelijk ten opzichte van mijn kleine broertje en mij. Ik weet nog dat ik blij was met de aandacht. Mijn moeder was nooit het soort vrouw geweest die ons op schoot nam of een spontane knuffel gaf. Nu was dat anders. Ze nam ons op schoot en likte aan onze oorlelletjes en wangen tot we gierden van het lachen. Het klinkt misschien raar, walgelijk zelfs, maar als ik erop terugkijk denk ik dat we ervan genoten. Het voelde als een vorm van verzorging. Speciale aandacht die alleen voor ons, haar kinderen, bestemd was.

Ze probeerde het ineens ‘gezellig’ te maken. Daarom mochten we voortaan bij haar slapen, samen in haar tweepersoonsbed. Zij in het midden, met een van ons aan elke kant.

Ik herinner me dat ik op een avond in bed lag en de gewaarwording van een hele intense droom had. Het gevoel was zo hevig, dat ik er wakker van werd. Op dat moment merkte ik dat mijn moeders hand tussen mijn benen lag en me aanraakte bij mijn ‘plassertje’. Ik begreep het op dat moment niet, maar later realiseerde ik me dat ik op het punt stond om een ​​orgasme te krijgen.

Het enige wat me is bijgebleven is dat ik bevroor.

Ik had de drang om weg te rennen en te blijven rennen maar ik weet nog dat ik, heel praktisch, geen idee had waar ik heen kon gaan. Ik had mijn pyama aan en het was koud. Waar moest ik slapen? De volgende ochtend deed ik alsof er niets was gebeurd. Ik had het vast gedroomd. En als dat niet zo was, had mijn moeder vast geslapen en niet in de gaten gehad wat ze deed. Het was een beschermingsmechanisme, omdat de realiteit te groot was om te kunnen bevatten.

Er waren ook andere dingen. Zo was ik bijvoorbeeld vaak verkouden en mijn moeder stond erop mijn temperatuur rectaal op te nemen. Ik voelde me ongelooflijk ongemakkelijk, maar ik durfde niet tegen haar in te gaan. De enige keer dat ik dat wel deed, was ze weer verdrietig geworden.

Wanneer ik mijn grenzen aangaf en zei dat ik iets niet wilde, begon ze te mokken en te pruilen. Dan moest ik wel honderd keer vragen wat er was voordat ze überhaupt weer wat tegen me zei. Ik denk dat ik ongeveer elf was toen ik die pruilende mond zo zat werd dat ik binnensmonds mompelde wat een ‘kloteleven’ ik had. Mijn moeder hoorde dat en werd ontzettend boos. Ze trok al mijn kleren uit mijn kast, propte wat in een weekendtas en zei dat ik in de auto moest stappen.

Zwijgend zat ik naast haar terwijl ze met een verbeten gezicht naar een achteraf weggetje ergens tussen de weilanden reed, op ongeveer een half uur van ons huis. Het begon al te schemeren toen ze stopte en me ijzig aankeek. Ik moest uitstappen, zei ze, en een andere moeder zoeken. Want: ‘ik had toch zo’n kloteleven bij haar’? Toen ik weigerde uit te stappen, ik was totaal verstijfd, stapte ze zelf uit, rukte het portier aan mijn kant open en trok me aan mijn pols uit de auto. Vervolgens gooide ze de weekendtas naast me en reed weg. Ik rende een paar seconden achter haar auto aan, maar ze versnelde. Uiteindelijk gaf ik het op. Ik ging op de weg zitten en begon te snikken. Dat was het moment dat ze achteruit reed. Ze draaide haar raampje omlaag en zei dat ik weer in kon stappen. Ze zou me nog een laatste kans geven om ‘mijn houding te verbeteren.’

Vanaf dat moment ging ik nooit meer tegen haar in.

Sinds ik me kon herinneren, praatte mijn moeder heel expliciet met me over seks. Ik was nog niet eens ongesteld toen ze me vertelde dat er een ‘kunst was om een ​​orgasme met een man te hebben.’ Al snel dwong ze me te kijken hoe ze masturbeerde. Ze kocht veel te volwassen, zwart kanten ondergoed ondergoed voor me, dat ik aan moest als we gingen slapen. Ik was toen tien jaar. Mijn broertje sliep ondertussen op zijn eigen kamer. Als ze masturbeerde probeerde ze me over te halen om mee te doen. Als ik aarzelde kietelde ze me, raakte mijn borstjes aan en sloeg op mijn billen alsof het allemaal heel grappig was.

Jarenlang besefte ik niet dat wat me overkwam, seksueel misbruik was. Als kind weet je alleen wat er met jou gebeurt, er is geen referentiekader. Ik wist dat seks iets geheimzinnigs was, en ik cultiveerde het idee dat dit normaal was. Dat iedereen dit in het geheim deed. Ook doordat mijn moeder zei dat ik haar speciale kleine meisje was, en dat moeders zo laten zien hoeveel ze van hun kinderen houden.

En toen, van de ene op de andere dag, stopte het. Althans: het fysieke misbruik. Misschien omdat ik ouder werd. Ik ging naar de middelbare school en begon mijn eigen leven te leiden met vrienden waar ik de meeste tijd doorbracht. Net als mijn broer zorgde ik ervoor dat ik zo min mogelijk thuis was, maar nog steeds sprak ik met niemand over wat me was overkomen. Zelfs niet met mijn eigen broer. Om de een of andere reden dacht ik dat ik de enige was die ten prooi was gevallen aan mijn moeders bijzondere vorm van ‘liefde’.

Ik had een aantal vriendjes van mijn eigen leeftijd, en een hoop rare ideeën rond seks, maar ik vond niet de woorden om er met iemand over te praten. Ik heb heel lang mijn eigen seksualiteit in twijfel getrokken. Als tiener vond ik meisjes aantrekkelijk. Ik voelde me altijd aangetrokken tot mannen, maar ik associeerde plezier met vrouwen, en daar voelde ik me dan weer vies en smerig over. Het is zo ingewikkeld. De gebeurtenissen die ik als kind heb moeten meemaken, hebben me seksueel gevormd. En mijn enige kennis van seks was als iets stiekems en smerigs.

Pas toen ik in de twintig was, besefte ik dat ik mishandeld was. Ik ontwikkelde een eetstoornis, want daardoor had ik het gevoel dat ik de controle over mijn leven had. Een gevoel dat ik als kind en puber nooit had gekend. Toen ik eenmaal op mezelf woonde en geen gezamenlijke maaltijden meer waren, sloeg ik door. Ik werd al snel ‘bang om te eten’ en liep elke dag minstens tien kilometer.

Ik denk dat het op dat moment een ontsnapping voor me was, maar uiteindelijk stortte ik in. Ik was fysiek en mentaal op, en heb op aanraden van mijn huisarts uiteindelijk de stap naar een psycholoog gemaakt. In eerste instantie dacht ik dat ik een tijdje zou gaan en vast en vrij zou zijn. Nu begrijp ik dat dit een levenslang proces zal zijn. Toen ik heel voorzichtig mensen om me heen begon te vertellen dat mijn moeder me seksueel had misbruikt, stuitte ik op ongeloof. Niet dat ze dat met zoveel woorden zeiden, maar ik denk dat mensen psychologisch zo in elkaar zitten dat ze willen we geloven dat vrouwen verzorgers, zijn en dat ze hun kinderen zullen beschermen. Ik denk ook dat dat de reden is dat niet veel mensen praten over misbruik door hun eigen moeder.

Het ergste is misschien wel dat ik nog steeds dolgraag een moeder hebben. En ik zou graag goede vriendinnen willen hebben. Ik heb wel een paar vriendinnen die ik via mijn werk ken, maar het blijft aan de oppervlakte. Ik weet niet hoe ik een echte verbinding moet maken, en misschien ben ik er onbewust ook wel bang voor. Daarom heb ik ook geen relatie, ik kan er niet tegen als mensen te dichtbij komen. Voor mijn broer is dat gelukkig anders. Hij woont inmiddels samen, maar ik weet nu dat hem ook bepaalde dingen zijn overkomen. Hij worstelde ook heel lang. Daar kwam ik achter toen hij probeerde zelfmoord te plegen voordat hij twintig was. Dat was het startpunt waarop we met elkaar begonnen te praten. Gelukkig gaat het inmiddels goed met hem, we hebben een goede band al is het soms ook pijnlijk om elkaar te zien. We delen zoveel verdriet.

Inmiddels is mijn moeder overleden. Ze kreeg een agressieve vorm van kanker en was binnen een paar maanden ‘weg’. Tot op haar sterfbed hebben we nooit over de situatie gesproken, maar ik heb haar wel vlak voor ze stierf verteld dat ik haar vergaf voor wat er was gebeurd in mijn jeugd. Dat deed ik ook echt, omdat ik weet dat ze ziek was. Je kunt niet geestelijk gezond zijn en tegelijk een kind, laat staan je eigen kind, seksueel misbruiken. Toch voelt het alsof ik me moet verontschuldigen wanneer ik zeg dat ik mijn moeder niet haat.

Je zou denken dat het misschien als een bevrijding voelde toen ze overleed, maar diep van binnen wil ik soms niets liever dan alleen maar mijn oude moeder terug. Ik hoopte altijd dat ze op de een of andere manier beter zou worden, en ik heb nog steeds zulke goede herinneringen aan haar voordat het misbruik begon. Nog steeds als ik ergens een moeder en een dochter gearmd zie lopen of zie koffiedrinken op een terras, begin ik te huilen, ongeacht waar ik ben.’

Bron: Reporters Online >>

[LukaModerator]

SHARON (25) WERD MISBRUIKT DOOR ZUS: ‘ZE ZOENDE ME ALS WE VADER EN MOEDERTJE SPEELDEN‘

Op de zolder: daar werd Sharon* (25) rond haar zevende levensjaar meerdere maanden achter elkaar misbruikt door haar zus, toen tien jaar oud. Misbruik waar ze nog steeds de gevolgen van voelt.

Anoniem deelt ze haar verhaal.

NIET DOORVERTELLEN
“Ik wist dat wat er gebeurde niet oké was, omdat mijn zus me altijd op het hart drukte dat ik het aan niemand mocht vertellen. Het was de manier waarop ze het zei waardoor ik jarenlang heb gezwegen.”

ZOENEN
Er is volgens Sharon nooit sprake geweest van daadwerkelijke seksuele handelingen in of rondom haar geslachtsdelen. “Maar ze had in die bewuste zomervakantie een soort rollenspel bedacht waarbij ze vrijwel dagelijks wilde zoenen met me. We speelden dan bijvoorbeeld vadertje en moedertje waarbij ze me uitdaagde te kijken wie het zoenen het langs zou volhouden.”

Ook wil Sharons zus dat haar zusje haar aanraakt op een manier waarbij Sharon zich totaal niet fijn voelt. “Ze zei dat het bij het spelletje hoorde. Maar ik dacht op die momenten vooral aan de mensen om me heen. Ik geloofde toen nog in Sinterklaas en vroeg me bijvoorbeeld af wat hij hiervan zou vinden. Het voelde echt niet goed.”

GESTOPT
Wanneer het uiteindelijk is gestopt weet Sharon niet zo goed. “Het is lastig om me exact te herinneren hoe het verloop van tijd was in mijn kindertijd. In mijn vage herinnering is het ooit wel op school ter sprake gekomen, waarna het wel echt stopte. Maar ik weet niet precies hoe lang dat na de start van het misbruik was. Ik denk een paar maanden, maar misschien wel langer. In ieder geval lang genoeg om daar behoorlijk last van te hebben.”

De ouders van Sharon hebben voorzover zij weet nooit iets gemerkt. “Mijn ouders waren toen uit elkaar aan het gaan, dus de sfeer thuis was niet veilig genoeg om daarover te praten. En dat gevoel heb ik nog steeds niet. Zij waren op dat moment vooral met zichzelf bezig, dus ik heb niet het idee dat ze ook maar iets opmerkten. Daarnaast vond het altijd plaats op zolder, waar niemand het kon zien.”

HULP
In de jaren na het stoppen van het misbruik stopt Sharon haar gevoelens weg, maar merkt ze wel dat er iets aan haar knaagt. “Bijna twaalf jaar later heb ik pas hulp gezocht, omdat ik er toen achterkwam waar mijn depressieve gevoelens vandaan kwamen. Daarvoor was ik in de veronderstelling dat het te maken had met de scheiding van mijn ouders.”

CONTACT MET ZUS
Door middel van EMDR leert Sharon uiteindelijk met haar gevoelens om te gaan. “Met mijn zus heb ik het er nooit meer over gehad. Er is veel gebeurd in de jaren erna, waarin zij verslaafd raakte aan alcohol en drugs. Ik spreek haar niet meer, maar zie haar af en toe bij onze moeder thuis. Ik heb totaal geen behoefte aan haar in mijn leven.”

Verder zijn er maar een paar mensen die ervan afweten. “Er zijn een paar vriendinnen die het weten en ook mijn exen heb ik het verteld. Ik merk in de slaapkamer dat ik af en toe dichtklap. Maar dit is niet iets waarover ik van plan ben me meer open te stellen. Er zijn maar een paar mensen met wie ik het erover wil hebben en dat is voldoende.”

*De naam van Sharon is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Bron: Linda >>

[LynLid LSG]

#7 Seksueel misbruik door moeders: ‘Ze kan het beter van mij leren dan van een sukkel in het fietsenhok’

Je hoort het niet vaak, maar er zijn ook vrouwen maken zich schuldig aan verkrachting en seksueel misbruik. Wat drijft vrouwen hiertoe? Verslaggevers Rosa Timmer en Wietske Koen praten je bij in een nieuwe aflevering van onze wekelijkse misdaadpodcast Radio Ramkraak.

„De stiefmoeder deed het om wraak te nemen op de vader van het jongetje,” vertelt verslaggever Wietske Koen. Vrouwen speelden een opvallende hoofdrol in twee rechtszaken afgelopen tijd. In Leeuwarden en Assen stonden twee moeders voor de rechter vanwege seksueel misbruik. „Ik kreeg een brok in mijn keel toen het nu 17-jaar slachtoffer aan het woord kwam in de rechtbank”, vertelt verslaggever Rosa Timmer. Het meisje werd misbruikt toen ze tussen de 8 en 12 jaar oud was.

Bron: Art19 >>

[Auteur]

Reacties