- Dit onderwerp bevat 37 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 04/06/2023 om 18:04 door Luka.
-
Reacties
-
Intimiteit na seksueel misbruik
Is intiem contact mogelijk na seksueel misbruik?
Wanneer je als kind seksueel misbruikt wordt, dan word je in je seksualiteit gekwetst. Seksualiteit en intimiteit zijn nauw met elkaar verweven. Vaak maakt de misbruiker gebruik van de behoefte van een kind aan contact, aan intimiteit, aan exclusieve aandacht en speciaal zijn.Emotionele verwaarlozing
Veel kinderen worden emotioneel verwaarloosd. In een recent retrospectief onderzoek van de Taskforce kindermishandeling en seksueel misbruik blijkt affectieve verwaarlozing zelfs de meest voorkomende vorm van kindermishandeling. Een kind heeft knuffels nodig, dat is een eerste levensbehoefte van het kind. Als het dat in de eerste levensjaren onvoldoende krijgt, dan heet het dat het kind ‘onveilig gehecht’ is. Juist deze onveilige hechting blijkt een uitstekende voorspeller te zijn voor latere problemen.Een misbruiker heeft het voor het uitzoeken
Een misbruiker die op zoek is naar een slachtoffer, heeft het vaak gemunt op juist deze onveilig of angstig gehechte kinderen en jongeren. Dat een kind onveilig gehecht is kun je op allerlei manieren merken. Het voornaamste kenmerk is, dat het kind zich gemakkelijk voegt naar de wensen van anderen. Verlegenheid, niet voor zichzelf opkomen, pleasen en zich laten gebruiken voor allerlei klusjes, het zijn allemaal dingen waar een misbruiker op kan letten. Dat zijn eigenschappen waar hij of zij handig gebruik van kan maken. Meestal is het dan vrij eenvoudig om een kind in te palmen.Het kind inpalmen betekent eigenlijk: geef het kind wat het nodig heeft.
In veel gevallen zijn dat knuffels, exclusieve aandacht, lichamelijke warmte. Van daaruit is het een kleine stap naar het seksualiseren van die lichamelijke aandacht en meestal is het dan voor het kind al te laat. Het kind raakt in verwarring, geniet van de knuffels en aandacht, met de seks als ‘prijs’.Het kind bevriest
Het kind weet geen oplossing en bevriest. De kinderen die het meeste risico lopen, zijn vaak juist de stille, wat teruggetrokken jongens en meisjes. Dat blijven ze niet altijd, overigens: als een kind eenmaal misbruikt is, vertoont het vaak acting out gedrag. Het eens zo rustige kind veranderd in een kind met gedragsproblemen.De verwarring tussen seksualiteit en intimiteit
Waar intimiteit eindigt en seksualiteit begint is voor veel mensen een grijs gebied. Maar al te vaak levert dit problemen op. We zijn niet zo gewend om over seksualiteit te praten en om toestemming te vragen voordat we een stap in de intieme sfeer doen. Daardoor gaat het vaak mis.Voor de overlever van seksueel misbruik ligt het anders
Van meet af aan is er verwarring over intimiteit, seksualiteit en grenzen. Intimiteit is tegen hen gebruikt als manier om seksualiteit te krijgen en dus is intimiteit, aanraking, lichamelijke warmte bij voorbaat verdacht. Dit kan hen behoorlijk parten spelen.Onbevredigende seksualiteit
De dreiging van seks is voor een overlever van seksueel misbruik constant aanwezig. Alles wat voor anderen overduidelijk vriendschappelijk contact is, is voor jou bij voorbaat een bedreiging op seksueel gebied. Hierbij zijn er twee keuzes mogelijk: hyperseksueel worden of alle seksualiteit in de ijskast stoppen, frigiditeit.Hyperseksueel of frigide
Hyperseksueel betekent dat je alleen nog maar met seks bezig bent, je zou het zelfs een seksverslaving kunnen noemen. Met seks in de ijskast wordt je erg afwerend, de dreiging van seksualiteit zit voor je gevoel in elke vorm van contact en dus houd je alle contact af. Beide opties zijn onbevredigend en om de verwarring compleet te maken wisselen ze elkaar ook nogal eens af.Aantrekken en afstoten
Wat vaak voorkomt is dat de overlever van seksueel misbruik een haat/liefde relatie heeft met seksualiteit. In het begin kan de seksualiteit er helemaal zijn en zijn het vaak fantastische minnaars/minnaressen. De seks blijft goed zolang er nog geen sprake is van een liefdesrelatie (wat voor de overlever heel bedreigend kan zijn).Juist als het intiemer wordt, gaat de knop om
Wordt de relatie intenser, liefdevoller, exclusiever, dan komt de ander te dichtbij en slaat de seksualiteit om. Het wordt te bedreigend. Liefde, warmte en intimiteit zijn verdacht (want dit is als wapen tegen hen gebruikt) en wordt afgestoten. Ook seksualiteit wordt daarmee vaak overboord gezet. Intimiteit, in feite alles wat met gezamenlijke lichamelijkheid te maken heeft, verdwijnt uit de relatie.Helen maakt intimiteit opnieuw mogelijk
Voor de overlever van seksueel misbruik is een relatie zonder intimiteit en seksualiteit een rustig vaarwater, maar uiteindelijk is dit niet bevredigend. Partners verlangen (terecht) meer van hun geliefde en als de situatie langdurig onbevredigend is (soms jarenlang) dan wordt de relatie niet meer houdbaar.Weer ‘aanraakbaar’ worden
Aanraken en aangeraakt worden in een diepe menselijke behoefte en als dat niet meer kan ontstaan er allerlei problemen. Gelukkig is het mogelijk om seksueel misbruik te verwerken en te helen. Met een liefdevolle partner naast je wordt daarmee ook intimiteit en seksualiteit weer mogelijk.Literatuurtips:
Om zelf te helen, is Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij! een onmisbaar basisboek. Het vertelt je over de lange termijn effecten van seksueel misbruik en hoe deze doorspelen in je leven. Het biedt handvatten en informatie over hoe jij kunt helen.Als jouw geliefde seksueel misbruik heeft meegemaakt, ben je als ‘partner van’ nauw betrokken bij het heelwordingsproces en krijg je te maken met heel wat, soms moeilijk invoelbare, gedragingen van je lief. Dan helpt het als je begrijpt wat de impact is van seksueel misbruik en als je goed voor jezelf zorgt binnen de relatie. Speciaal voor ‘partners van …’schreef ik Partners in beeld. Seksueel misbruik raakt het hart van de relatie. Met informatie, tips en ervaringen van andere partners.
Omdat partnergeweld ook mannen treft
Een campagne van Vlaams minister van Gelijke Kansen, Liesbeth Homans.Wooninspecteur Nancy is alert op huiselijk geweld:
MAMA IS ALWEER BOOS OP MIJEigenlijk is het Nancy’s taak om te inspecteren of een woning in goede staat is achtergelaten door een vertrekkende huurder. Maar tijdens die inspecties is ze zich ook bewust van signalen van huiselijk geweld of kindermishandeling, die achter de voordeur schuilgaan. En zodra ze die ziet, trekt ze aan de bel.
Nancy (37)* werkt als wooninspecteur voor een sociale woningcorporatie. Als iemand de huur opzegt, doet Nancy een zogenoemde ‘voorcontrole’. Is de woning netjes en moet er onderhoud worden gedaan door de corporatie?
Over narcisme: Zelfverwijt in een narcistische relatie
Geef je jezelf altijd de schuld dat relaties niet werken? Dat het allemaal door jou komt dat je niet gelukkig kunt zijn met je partner en dat jij verantwoordelijk bent voor het mislukken van deze relatie?
Er is een veelvoorkomende misvatting dat mensen het mislukken van de narcistische relatie hadden kunnen voorkomen door rustiger, geduldiger of minder behoeftig te zijn. Dit klopt niet. Vaak denken we dat wanneer we ons anders hadden opgesteld, de relatie wel een kans van slagen had gehad en zo zetten we onszelf meer en meer klem in deze destructieve relatie.
Vaak zie je dat het terug te herleiden is naar je jeugd. Mensen die in een narcistische relatie belanden, hebben vaak zelf een moeilijke jeugd gehad waarin ze onheus bejegend of zelfs mishandeld zijn in het gezin. Emotionele mishandeling en/of verwaarlozing in de kindertijd, leidt vaak tot patronen van zelfbeschuldiging en zelftwijfel, waardoor je vatbaar bent of wordt voor destructieve mensen en dus relaties. Die zullen namelijk altijd roepen dat het aan jou ligt, zoals ook narcisten dit doen.
Wat maakt het nou dat je terecht komt in zelfverwijt of altijd de schuld bij jezelf zoekt? Op het moment dat je in een gezin opgroeit waarin veel onveiligheid is en één van beide ouders je mishandelt of verwaarloost, is het fijner te denken dat jij zelf iets aan deze vorm van geweld kunt doen, zelfs als dat betekent dat je alle schuld op je moet nemen als kind. We hebben als mens namelijk allemaal het gevoel nodig dat we niet helemaal overgeleverd zijn en willen altijd een bepaalde vorm van controle over ons leven, ook al is dat een illusie. Maar juist kinderen meten zichzelf het patroon van zelfbeschuldiging aan om op deze manier het idee te hebben dat ze keuzevrijheid hebben.
Maar niet iedereen die emotioneel mishandeld is, belandt in een dergelijke narcistische of anderszins destructieve relatie. We schieten allemaal in twijfel aan onszelf als we het gevoel hebben dat ervaringen ons overweldigen. Dit is wat er gebeurt in een narcistische relatie. Op het moment dat je het gevoel hebt dat je partner niet te veranderen is, ga je de schuld bij jezelf zoeken. Op die manier hoop je namelijk de relatie wel te kunnen laten slagen, want als jij maar voldoende zus of zo doet, dan gaat het wel goedkomen. En hoe minder geloof we hebben in dat het goedkomt met deze relatie, hoe meer en vaker we gaan twijfelen aan onszelf. We kunnen niet accepteren hoe machteloos we zijn om ons lot te beheersen en machteloosheid is de meest nare emotie die er is en een veel grotere pijn dan twijfel aan onszelf.
Als je de neiging hebt om jezelf altijd de schuld te geven of altijd te twijfelen of je het wel goed ziet, is het belangrijk om na te gaan denken over wat de ander, in dit geval je partner kan doen om je beter te laten voelen. En die mogelijkheid is er alleen als je partner accepteert dat jij het niet alleen hoeft te doen en hoeft uit te zoeken in jullie relatie, maar dat er een “wij” is. Niet beweren dat jij maar bepaalde dingen moet accepteren, maar dat je partner voldoende om je geeft en ook ziet dat hij/zij bepaalde dingen zelf anders moet doen. Niet omdat het om hem/haar gaat, maar omdat het iets doet met jouw gevoel en jij er meer zekerheid uithaalt of gelukkig van wordt.
Het is belangrijk dat wanneer je je partner vertelt wat je boos maakt of kwetst in zijn/haar gedrag en wat hij/zij kan doen om je beter te laten voelen, dat je merkt dat iemand ervoor open staat om dit voor jou te willen veranderen en dat je gevoelens gewoon legitiem zijn om gehoord te worden. Als je partner hier niets om geeft, is het belangrijk daar zo snel mogelijk achter te komen. Dit weerhoudt je van het belanden in een ongelukkige relatie en het gevoel te krijgen dat je teveel bent of te veel vraagt of lastig bent. Dit leidt alleen maar tot zelfverwijt en twijfel aan jezelf en dat verdien je niet! Je hoeft geen genoegen te nemen met iemand die weigert dingen voor jou aan te passen of te veranderen. Ieder mens heeft recht op geluk!
Bron: Ze.nl >>
Na het eerste geweld onderneem je best al stappen
Koppel getuigt over partnergeweldEén op zeven koppels krijgt te maken met partnergeweld. Dat betekent dat in veel Vlaamse huizen geweld tussen partners voorkomt. De centra algemeen welzijnswerk (CAW) begeleiden heel wat koppels naar een oplossing. We spraken met Erik en Ingrid. Zij vonden na een langdurige begeleiding een nieuw evenwicht. Bart Ballegeer was hun begeleider. *De namen van het stel zijn gefingeerd.
Hoe kwamen jullie bij het CAW terecht?
Erik: Als arts kreeg ik een bijscholing over de preventie van geweld in huiselijke kring, dus ik wist al dat het CAW dat aanbood. Mijn familie raadde me ook aan om naar het CAW te bellen toen ik eens door het lint ging.
Ingrid: We wisten beiden dat er iets moest veranderen. En ik wou dat er een stap gezet werd.
Erik: Ik geloof echt in preventie en begeleiding. Nu de pastoor als luisterend oor is weggevallen, blijft er behalve het CAW niet veel gratis of betaalbare ondersteuning over. Ik vermoed dat er veel meer hulpvragen zijn dan dat er aanbod is. En dat niet iedereen durft aankloppen voor hulp bij zo’n zware persoonlijke problemen.
Bart, jij werkt bij het team partnergeweld. Hoe gaat zo’n begeleiding in zijn werk?
Bart: Het doel van een begeleiding is dat er geen agressieve incidenten meer voorvallen. We pakken ook de factoren in de relatie aan die leiden tot incidenten. Want in een relatie hebben we allemaal een beestje in ons dat bovenkomt wanneer we op een specifieke manier getriggerd worden. Hoe ga je om met dat beestje? Hoe stuur je het gesprek naar een constructieve wisselwerking? Daarnaast zijn er ook individuele triggers zoals de stress die Erik ervaart als arts met een thuispraktijk. Je hoort het al: het grootste deel van mijn job is eigenlijk relatiebegeleiding. Het geweld is een symptoom, geen ziekte. Enkel bij acute dreiging, focus ik meer op het geweld zelf.
Yasin (54) werd geslagen door zijn vrouw: “Ze was jaloers en wilde niet dat ik naar andere vrouwen keek”
Yasin (54) werd geslagen door zijn vrouw. Hij wilde niet dat iemand het wist, totdat de politie ingreep.
“Als mijn ex me met andere vrouwen had zien praten, sloeg ze me. Net als wanneer ik na een voetbaltraining in de kantine bleef hangen. Haar vuisten, een Swifferstok, een bezemsteel, ze gebruikte van alles om mij te lijf te gaan. Het enige wat ik terugdeed, was me met mijn armen afweren op de plekken waar ze me sloeg. Ik wilde haar niet terugslaan, want dan was ik de boosdoener. Ik heb haar polsen wel eens vastgepakt om het slaan te stoppen, maar dan schreeuwde ze moord en brand. Kijk nou wat je hebt gedaan, gilde ze terwijl ze op mijn vingerafdrukken op haar polsen wees. Als ze me weer te lijf was gegaan, was ze de dagen erna total loss. Ik moest haar optillen om naar de wc te gaan en onder de douche zetten, terwijl ze me verwijten maakte dat het mijn schuld was dat ze ziek was. Als ik mijn excuses aanbood, kalmeerde ze en werd het vanzelf weer koek en ei. Tot de volgende keer dat ze me te lijf ging.”
Schaamte
“Achteraf is het ongelooflijk dat ik het allemaal toeliet, maar destijds vond ik oprecht dat het mijn eigen schuld was. Ik wist dat ze jaloers was en niet wilde dat ik naar andere vrouwen keek. Ik wist dat ze flipte als ik te laat thuis kwam. Maar ik hou van voetballen en van de gezellige derde helft met mijn maten. Het geweld dat erop volgde, nam ik voor lief. Daarnaast is het niet zo makkelijk om als man op te biechten dat je vrouw je slaat. Ik schaamde me ervoor. Welke vent laat zich nou slaan? Ik was bang dat anderen me een zwakkeling zouden vinden.”Gooien met bloempotten
“Toen mijn ex in het bijzijn van onze zoon dreigde met een mes, knapte er iets. Hij zat televisie te kijken en zag het niet, maar als ze zo diep zakte, moest ik weg wezen. Slaan was tot daar aan toe, maar een mes? Nee. Dat kon echt niet. Ik wilde scheiden, maar zij zei dat dat niet ging gebeuren. In mijn cultuur is scheiden not done, dus bleef ik. Soms zette ze me midden in de nacht de deur uit, zonder sleutels, zodat ik een paar uur moest rondlopen in de kou. Op zo’n nacht ben ik voor de eerste keer naar een politiebureau gegaan, maar dat was gesloten. Dus ging ik maar weer naar huis, waar zij me boos binnenliet.Het waren de buren die uiteindelijk de politie belden. Mijn ex schreeuwde zo hard en gooide met bloempotten, waardoor de hele straat het merkte. Tegen de politie zei ik dat ik mijn spullen wilde pakken om weg te gaan. Toen mijn ex gilde dat ik niet weg mocht, zag ik de agenten fronsen. Toen ik ze de krassen van haar nagels op mijn buik liet zien, namen ze haar mee naar het bureau. Ik vond dat heel erg. We waren 28 jaar samen, hebben samen een kind. Dit wilde ik niet voor haar. Bovendien was ik bang voor de gevolgen.”
Oogappeltje
“Die gevolgen waren heel groot. Nadat ze 48 uur in de cel zat en ik zei dat ik bij haar wegging, heeft ze mij het leven verschrikkelijk zuur gemaakt. Door haar fratsen ben ik vijftienduizend euro armer. Ik moest twee jaar de hypotheek doorbetalen, omdat ze het huis niet uit wilde. Ik betaal me blauw aan advocaatkosten. Inmiddels heeft ze een nieuwe liefde met wie ze ver weg woont, waardoor ik mijn zoon nauwelijks zie. Hij is namelijk aan haar toegewezen, wat ik gekmakend vind. Hoe bestaat het? Ik heb veertien pagina’s krankzinnige WhatsApp-berichten van haar aan de rechter laten lezen, maar toch mag mijn zoon bij haar wonen. Hij is haar oogappeltje en zij zal hem niets aandoen, maar hij is ook míjn oogappeltje. Ik mis hem verschrikkelijk. Ik heb er spijt van dat ik ben gescheiden. Het slaan, het rotleven dat ik met haar had, was minder erg dan mijn zoon zo weinig zien.”Om privacy-redenen staat Yasin niet op de foto.
Bron: Libelle >>
DE 10 OPVALLENDSTE KLACHTEN BIJ KINDEREN DOOR PARTNERGEWELD
Vaak wordt gedacht dat kinderen niets merken van partnergeweld. Helaas is het tegendeel waar.
Deze groep kinderen groeit op met geweld als norm en de helft van hen wordt zelf ook geslagen of seksueel misbruikt. Wees daarom bewust van deze vorm van huiselijk geweld en kindermishandeling.
‘Zo erg was het nog nooit geweest. Gesmijt en gebonk rukten me uit mijn slaap en ik zat gelijk met Laurie rechtop in bed (…) We sprongen uit bed en renden de gang in, knipperend tegen het fel witte elektrische licht na het slaapdonker. In de keuken was de tafel ondersteboven getrapt, waarbij de vuile borden kapot waren gevallen en koude jus met erwten op de grond droop.’
Aan het woord is Andrea Ashworth in het boek ‘Eens in een brandend huis’ dat zij over haar gewelddadige jeugd schreef. Zij en haar zusjes waren jarenlang getuige van partnergeweld. Ouders denken – en hopen – vaak dat kinderen niets merken van deze vorm van geweld. Omdat kinderen toch in een andere ruimte spelen of al in hun bed liggen.
GEBROKEN SERVIES
Helaas krijgen kinderen altijd wel iets mee van partnergeweld. Ze zien vaak de klappen, het geweld en horen het geschreeuw tussen hun (stief)ouders. Of ze zijn betrokken bij de gevolgen ervan: gebroken servies, een gebroken neus of arm. Ook worden ze in de vlucht vaak meegenomen naar een opvangadres. In extreme gevallen raken ze zelf gewond. Omdat ze toevallig op hun moeders schoot zaten en zodoende geraakt worden door een vuist van hun (stief)vader. Of omdat het kind tussenbeide probeert te komen.50% (!) van de kinderen die getuige is van partnergeweld, wordt zelf ook geslagen of seksueel misbruikt. Ze leven constant in onveiligheid. Want wanneer zal de volgende aanvaring zijn tussen zijn ouders? Daarnaast is het heel verwarrend om de twee personen van wie je afhankelijk bent en van wie je het meeste houdt, elkaar kwaad en pijn doen.
De gevolgen voor kinderen die lijden onder partnergeweld zijn niet mis en vertonen vaak dezelfde klachten en gedragingen als kinderen die slachtoffer zijn van andere vormen van kindermishandeling.
DE 10 OPVALLENDSTE KLACHTEN ZIJN:
- angst en gevoelens van onveiligheid
- voortdurend op zijn hoede, schrikachtig
- psychosomatische klachten, zoals buikpijn, hoofdpijn en flauwvallen
- schaamtegevoelens (om de thuissituatie en het gedrag van de ouders)
- schuldgevoelens
- gevoelens van machteloosheid
- leerproblemen, zich moeilijk kunnen concentreren
- agressief en destructief gedrag
- depressieve gevoelens
- teruggetrokken, leven in een fantasiewereld
TOEKOMST
Een kind dat partnergeweld meemaakt, groeit op met geweld als norm. Dit heeft consequenties voor de manier waarop het als kind, maar ook later als volwassene, omgaat met conflicten. Zo geeft getuige van geweld een verhoogd risico op toekomstig crimineel en gewelddadig gedrag. Ook kan het gevolgen hebben voor de latere partnerrelatie en ouderschap. Waarbij jongens en mannen vaker geweld plegen en meisjes en vrouwen vaker slachtoffer zijn.‘Ik maak me zorgen om een kind…wat nu?’
Als je het vermoeden hebt dat een kind in jouw omgeving, bijvoorbeeld op werk of in jouw buurt, getuige is van geweld, handel dan hetzelfde als bij elke andere vorm van kindermishandeling. Doorloop ook alle stappen van de meldcode. De eerste drie zijn hierbij het meest belangrijk. Benieuwd wat de stappen van de meldcode zijn? Bekijk ze hier >>
Bron: Augeo.nl
Mannenmishandeling: ‘Ik kreeg uit het niets een rake slag in het gezicht’
‘1 op de 5 mannen is slachtoffer van partnergeweld’. Knack bracht de studie onder de aandacht, een man getuigt: ‘Ik had in haar geen gewelddadig persoon gezien. En ik vermoed de meeste andere mensen ook niet.’
Knack besteedde onlangs uitgebreid aandacht aan mannenmishandeling.
‘Internationale studies tonen dat een op de vier vrouwen een vorm van partnergeweld meemaakt, maar dat ook een op de vijf mannen soortgelijke ervaringen heeft. Sommige studies doen zelfs vermoeden dat er amper een verschil is tussen de genders.’
‘Voor veel mensen is geweld fysiek, maar iemand isoleren, financieel uitpersen, fysiek of emotioneel verwaarlozen, afkraken of dreigen met het afnemen van kinderen, zijn ook vormen van geweld.’
Twee jaar geleden maakte ik het zelf mee. Ik leerde haar kennen toen ze het moeilijk had, want haar ex had haar diep gekwetst. Ik deed m’n uiterste best haar goed te doen voelen.
Na een tweetal maanden samen zag ik voor het eerst haar andere kant.
Na een tegenslagje op het werk was ze ’s avonds vrij kortaf. Ik had ook een lastige dag achter de rug maar deed m’n best begripvol te zijn, al kreeg ik het verbaal hard te verduren. Ik begon te koken en gunde haar wat tijd voor zichzelf.
Mannenmishandeling: ‘Ik kreeg uit het niets een rake slag in het gezicht’
Even later kwam ze naar beneden. Meteen kreeg ik te horen dat ik nutteloos was als vriend. Laten voorbijwaaien dacht ik, wat tijd geven, ze is zichzelf niet.
Nadat ze toch nog eens moest opmerken dat ik zelfs nog geen aardappelen kon schillen zoals het hoort, ontglipte me een ‘alsjeblieft, kun je een beetje redelijk zijn’. Het volgende moment kreeg ik een rake slag in het gezicht. Uit het niets.
Nooit voorheen in men leven had ik het meegemaakt. En nu, niet eens tijdens een hevige discussie of ruzie, kreeg ik een harde klap vlak in mijn gezicht. De vuist gebald, het was niet meer dan nodeloze frustratie waar ik nog probeerde begrip voor op te brengen.
Het was mijn schuld ook, dat wist ze me achteraf duidelijk te maken. En misschien was het ook wel zo, ik had meer begrip moeten tonen.
Ik begon er op te letten, en zij zou het niet meer zover laten komen. Ik lette er wekenlang op en liet haar uitrazen telkens ze weer een lastige dag had. Ik was begripvol.
Maar vijf weken later had ze opnieuw een echte rotdag. Dat ze het mentaal moeilijk had, had ik intussen wel begrepen. Maar als ik er voor haar was, zou dat allemaal goedkomen.
Ik luisterde naar hoe haar dag was verlopen en wat er tegenzat. Daarna zou ze wel kalmeren dacht ik.
Terloops vertelde ik dat mijn moeder gevraagd had het komende weekend nog eens langs te komen. Plots begon ze haar frustraties opnieuw te ventileren en mijn ouders uit te schelden. Ik zei dat zoiets echt niet door de beugel kon, en plots waren daar opnieuw enkele slagen in m’n gezicht.
Ik beschermde mijn gezicht en begon te wenen. Drie maanden frustraties had ik verdragen, blijkbaar om opnieuw geslagen te worden. Ik zei haar die avond nog dat dit echt niet zo verder kon, dat ze moest hulp zoeken. Een antwoord had ze klaar: ‘Als je hier een woord over vertelt tegen iemand of me verlaat, vertel ik rond dat je me verkracht hebt.’
Ik had in haar nooit een gewelddadig persoon gezien en ik vermoed de meeste andere mensen ook niet. Als ik iemand zou verteld hebben dat ze me sloeg en zij vervolgens zou rondbazuinen dat ik haar verkracht had, denk ik dat de mening van velen snel gevormd zou zijn.
Ik ben tenslotte een man, en mannen verkrachten. Het staat zo vaak te lezen in kranten en tijdschriften. De man, de oorzaak van discriminatie en geweld.
Ik heb gezwegen en er een tijd over nagedacht. Ik sprak er later over met twee van m’n beste vriendinnen.
Maar nog een maand lang heb ik naar haar pijpen gedanst, mezelf weggecijferd, alles ondergaan. Elke keer ze me verbaal vernederde, haar frustraties op me losliet, m’n ouders of vrienden uitschold, heb ik me aangepast.
Dat deed ik ook telkens ze vond dat ik thuis moest blijven en ergens niet heen mocht, telkens ze vond dat ik haar dat zoveelste cadeautje moet kopen.
Ik durfde de relatie niet beëindigen, ik was doodsbang om als verkrachter bestempeld te worden.
De twee vriendinnen die op de hoogte waren, maakten me duidelijk dat het niet zo verder kon. Dat stelde me ook gerust. Minstens twee mensen wisten de waarheid en konden me steunen. Ze wisten wat ik had meegemaakt.
Ik koos – voor m’n eigen veiligheid – om de relatie stop te zetten met enkele andere mensen erbij. Hysterisch werd ze, maar ze durfde me door de aanwezigheid van anderen niet te slaan.
Nog steeds schaam ik me omdat ik me zo liet vernederen.
Het dramatische verdriet dat ze toonde, zorgde ervoor dat enkele vrienden me als harteloos beschouwden. Ze vonden het ook enorm grof van me dat ik haar niet naar huis wou brengen en voorgesteld had dat ze haar ouders zou bellen. Ik schaamde me nog steeds te diep om het echte verhaal te vertellen.
En nog steeds schaam ik me omdat ik me zo liet vernederen. Nog steeds weet niemand, buiten de twee vriendinnen, wat me overkomen is.
In vrijwel elk debat rond seksueel en fysiek geweld wordt de man herleid tot dader en de vrouw tot slachtoffer. Elke man wordt een pervert die een vrouw als een lustobject of als minderwaardig beschouwt. Deze veralgemening maakt van mij de dader die ik nooit was.
Tot op heden ben ik bang dat mijn ex me op een dag, omwille van een of andere frustratie, publiek als verkrachter zal bestempelen.
De auteur van het stuk koos ervoor anoniem te blijven.
Bron: Knack.be >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
