Lichamelijke klachten door seksueel geweld

[LukaModerator]

Hoe je je immuunsysteem kan versterken door te werken aan je mentale gezondheid

We beseffen ons steeds meer – en het coronavirus is daar een mooie reminder van – dat het belangrijk is om een goed immuunsysteem te hebben. Informatie over het versterken van het immuunsysteem kun je overal vinden: eet veel groenten en fruit, drink veel water, slik supplementen, beweeg en slaap voldoende en het allerbelangrijkste: vermijd stress. Want inderdaad, door goed voor je mind te zorgen, maak je je immuunsysteem sterker.

Hoe zit dat?

Ons zenuwstelsel
Ons autonome zenuwstelsel kent twee standen: sympatisch en parasympatisch. Alle lichaamsfuncties en organen die zorgen voor ontspanning worden gestimuleerd door het parasympatisch zenuwstelsel. En het sympathisch zenuwstelsel wordt gestimuleerd door in actie te komen.

Dit laatste wordt ook wel stress genoemd. Je hebt soms stress nodig om in actie te komen. Je voelt dan dat je spieren zich aanspannen, je hartslag en bloeddruk wordt hoger, je ademhaling wordt korter en krachtiger en je spijsvertering vertraagd.

Wanneer het sympathisch zenuwstelsel op actief staat, is het heel erg moeilijk voor je lichaam om zich te herstellen. Hoe goed je ook je best doet om je lichaam te boosten met voeding, slaap en beweging. Zolang je nog veel stress ervaart kan je lichaam zich niet voldoende herstellen.

Wat zijn de gevolgen van een overbelast sympathisch zenuwstelsel? Je kunt je niet of nauwelijks goed ontspannen, je voelt rusteloosheid in je lichaam, je bent angstig en hebt last van stemmingswisselingen, je slaap slecht en kunt allerlei spijsverteringsklachten ontwikkelen en in het ergste geval chronische klachten.

Lichaam en mind beïnvloeden elkaar wederzijds
Op het moment dat je fysiek veel van jezelf vraagt, beïnvloedt dit je mentale gezondheid. En andersom werkt het ook zo. Als je mentaal veel van jezelf vraagt, activeert het sympathisch zenuwstelsel en bij een overbelast sympathisch zenuwstelsel kun je soms veel fysieke klachten ervaren.

Kunnen we dan ook concluderen dat als we onze mentale gezondheid aanpakken ons zenuwstelsel kunnen versterken? Met een goed en effectief plan kan dat zeker en kunnen we ons parasympatisch zenuwstelsel activeren met onze mind. Hoe kan dat?

In rust herstelt ons lichaam en kan zich beter weren tegen allerlei ziektes en kwaaltjes. Maar we leven in een maatschappij waar we continu veel prikkels moeten verwerken. Bij velen is het zenuwstelsel overbelast omdat het sympathisch systeem steeds maar weer wordt geactiveerd door de stroom aan prikkels.

Het kost dus aardig wat discipline om je parasympatisch zenuwstelsel te activeren. Hoe meer tijd je hieraan besteedt, hoe meer jij je immuunsysteem kunt versterken. Start met een goede planning waarin je jouw self-care momenten blokt. Het liefst wil je elke dag iets aan je mentale gezondheid doen zodat je jouw parasympatisch zenuwstelsel regelmatig kunt activeren.

Brain dump en mindfulness
Wat kun je doen op jouw self-care momenten? Probeer je gedachten van een afstandje te bekijken door te starten met een brain dump. Schrijf al je gedachten van je af door ze op papier te zetten. We willen ons loskoppelen van onze gedachten en er niet telkens in mee gaan. Word in dit proces echt een nieuwsgierige waarnemer van de gedachten die in je hoofd rondgaan.

Doordat we gedurende de dag zo veel prikkels opvangen en veel op de automatische piloot doen, staan we niet goed stil bij onze gedachten en de emoties die het aantrekt. Elke gedachte roept namelijk bepaalde emoties op en als dit emoties zijn die ons juist meer stress opleveren, dan kunnen we de stroom aan prikkels maar moeilijk verminderen.

Meditatie en ademhaling
Doordat we vaak niet stilstaan bij ons emoties kunnen deze bevriezen in ons lichaam. Maar, we willen het juist uit ons lichaam losmaken zodat het zware en gespannen gevoel ons geen stress meer oplevert. Door emoties in ons lichaam op te speuren, compleet te doorvoelen en er gewoon te laten zijn, lossen ze zich uiteindelijk vanzelf op.

Emoties die helemaal doorvoeld zijn, geven uiteindelijk meer rust en door de rust in onze lichaam krijgen we ons parasympathisch zenuwstelsel geactiveerd.

Na de brain dump kun je starten met mediteren. Blijf tijdens de meditatie nog steeds de nieuwsgierige waarnemer van je gedachten en je emoties. Probeer je ademhaling zo laag mogelijk te houden en voel heel gericht aan waar in je lichaam het zwaar, donker en gespannen voelt. Met je mind speur je dit gebied op en probeer je er aandachtig en rustig meer ruimte naar toe te ademen.

Dankbaarheid
Na deze meditatie willen we het lichte gevoel blijven vasthouden. Start daarom met 10 dingen op te schrijven waar jij dankbaar voor bent. Schrijf met veel aandacht, rust en liefde. Het regelmatig ervaren van dankbaarheid roept positieve emoties op die het parasympatisch zenuwstelsel activeert.

Dit artikel is geschreven door gastschrijver Anaïta Nasser. Zij is NLP Life Coach en founder van The School of Mental Health.

Bron: Bedrock >>

[LukaModerator]

Beter ademen doet wonderen voor je gezondheid en je stresslevel: “Het is een natuurlijk verdovingsmiddel”

Goed leren ademen is hip. Typ het trefwoord ‘ademen’ in Google in en de eerste drie links slaan je meteen met how-to’s om de oren. Mooi meegenomen dat het je lijf allerlei goeds lijkt te doen, van minder stress tot een beter immuunsysteem, zeker in deze tijden. Maar is daar wat van aan? En hoe adem je jezelf dan gelukkiger?

‘Beter leren ademen’, ‘Het nieuwe ademen’, ‘Ontdek de kracht van ademen’ of ‘Start vandaag met ademen’: als we het assortiment van Standaard Boekhandel mogen geloven, is ademen echt niet zo vanzelfsprekend als we denken. Anno 2020 verschijnt het ene na het andere zelfhulpboek om ons de kunst van ‘in en uit’ aan te leren en er ons op te wijzen dat we daar gelukkiger en gezonder van zullen worden. Liever een échte workshop? Dan heb je ook keuze te over. Verschillende yogastudio’s bieden lessen aan, de zogenaamde ‘Buteyko-methode’ lijkt populair en je kan zelfs een ademcoach inschakelen.

Minder angst, woede en depressie
De aanbieders van die workshops en de schrijvers van die boeken zeggen allemaal hetzelfde: dat beter leren ademen wonderen doet voor je fysieke en mentale gezondheid. Een grote belofte, maar niet helemaal uit de lucht gegrepen, tonen onderzoeken aan.

Zo stelde een Indisch experiment met 96 studenten vast dat de groep die zes weken de ‘pranayama’-ademhaling oefende (een techniek voor het verlengen en vasthouden van de ademhaling, red.), minder angst en meer welzijn vertoonde. Een Chinees experiment met twintig IT-ers observeerde dat zij die acht weken leerden ademen via het middenrif, minder stresshormonen aanmaakten. En een Italiaanse studie die vijftien onderzoeken bundelde, noteerde dat vertraagde ademhalingstechnieken voor meer relaxatie, comfort en minder opwinding, angst, woede en depressie zorgden.

Ex­pe­ri­men­ten waarbij de test­per­so­nen traag en diep ademen, behalen goede resultaten qua behandeling van sla­pe­loos­heid, pijn en astma

Zenuwstelsel brengt rust
Hoe een betere ademhalingstechniek precies die gezondheidseffecten veroorzaakt, is nog niet honderd procent duidelijk. Veel wetenschappers geloven dat het te maken heeft met de werking van ons autonoom zenuwstelsel, dat onbewuste lichaamsfuncties zoals de ademhaling, spijsvertering en hartslag reguleert. Dat autonoom zenuwstelsel bestaat uit het orthosympathisch en het parasympathisch zenuwstelsel: het eerste zet ons lichaam tot inspanning aan, het tweede doet het terugkeren naar de rusttoestand. Een belangrijk onderdeel van dat parasympathisch zenuwstelsel is de zogenaamde nervus vagus of zwerfzenuw, die door ons hele lichaam loopt. Precies dat rustgevende zenuwstelsel en die zenuw trigger je wanneer je je ademhaling diep en traag houdt.

Het complete lichamelijke proces is natuurlijk nog iets complexer en wordt nog grondig onderzocht. Maar dat onze ademhaling een invloed uitoefent op ons zenuwstelsel, is duidelijk. Onderzoekers zetten ademhalingsoefeningen dan ook bewust in om bepaalde lichamelijke ongemakken te behandelen. Experimenten waarbij de testpersonen met diep en traag ademen hun parasympathisch zenuwstelsel stimuleerden, behaalden al goede resultaten in behandelingen van aandoeningen als slapeloosheid, pijn en astma.

Tellen maar
Maar de grote vraag blijft: hoe moet je dan precies ademen als je een blij lijf en brein wil? Er bestaan ondertussen verschillende technieken die je kan uittesten, deze drie zijn erg populair.

1. Hartcoherentie
Hartcoherentie leert je om je hart op een gezonde manier te laten kloppen. Beoefenaars noemen het ook de ‘focus zes’-ademhaling, omdat je ongeveer zes keer per minuut gaat ademen en de uitademing is langer dan de inademing. Met dat ademritme stimuleer je een coherent hartritme. Dat brengt je zenuwstelsel in evenwicht en doet je brein optimaal werken, waardoor je stressbestendiger wordt. In Nederland zetten ze het zelfs in bij de politie voor traumaverwerking.

Bedoeling is dat je zo’n twintig minuten per dag een oefening doet. Elke dag, zodat het een vaardigheid wordt. Maar je kan het eveneens inzetten op een stressmoment. Er bestaan verschillende workshops, maar je kan ook de gratis app RespiRelax+ gebruiken (voor iOS en Android), waarmee je elke dag twee tot drie keer kan oefenen. Je volgt daarbij een druppel die gedurende drie minuten op en neer gaat en ademt vier tellen in en zes tellen uit. Dat is het gemiddelde waarmee de meeste mensen coherent worden. Zelfs voor een korte periode zo ademen heeft een hersteleffect van maar liefst zes uur op je lichaam en geest. Als je een langere periode oefent, creëer je ook een langetermijneffect op de hartritmevariatie.

Perfectionisten, hoogsensitieve en angstige mensen zouden door hartcoherentie beter leren omgaan met angsten en prikkels. Sommige mensen bereiken al resultaten na twee weken oefenen, het langetermijneffect komt sowieso voor iedereen na een achttal weken oefenen. Ook je hormonen hebben er trouwens baat bij. Het is wetenschappelijk aangetoond dat het stresshormoon cortisol halveert en het verjongingshormoon DHEA verdubbelt als je de oefeningen consequent uitvoert.

2. De Buteyko-methode
Gezondheidsconsulente Noëlla Appermans heeft een praktijk ‘Vita’ in Bilzen, waar ze mensen met hyperventilatie helpt door hen de Buteyko-methode aan te leren. Die methode werd ontwikkeld door de Russische professor Konstantin Pavlovich Buteyko en hij hielp er heel wat astma-, apneu- en hyperventilatiepatiënten mee. Zijn visie is gebaseerd op de stelling van Nobelprijswinnaar Christian Bohr: adem minder, adem niet zo diep en adem vooral altijd door je neus in en uit. Bij sommige Buteyko-workshops wordt daarom je mond afgetapet.

“De essentie van een rustige ademhaling schuilt in een juiste verhouding van zuurstof en koolstofdioxide in je lichaam”, vertelt Noëlla. “Een probleem stelt zich wanneer je te veel CO2 uitademt: die zorgt er net voor dat er zuurstof in je lichaamscellen opgenomen kan worden waardoor je zenuwstelsel kalmeert. Met Buteyko leer je om zo weinig mogelijk CO2 uit te ademen door een correcte ademhaling via de neus. Dat onder de knie krijgen kan van een paar weken tot twee maanden duren. Volharden is de boodschap. Je lichaam zal niet meteen akkoord gaan met de nieuwe aanpak en om meer zuurstof schreeuwen. Maar net dan moet je tegen je ontregelde ademhaling ingaan. Je kan ook nooit te weinig ademen. Integendeel, je zal net meer zuurstof in je cellen opnemen.”

Een voorbeeld van een oefening? Ga ontspannen rechtop zitten op een stoel, benen naast elkaar, voeten op de grond. Adem rustig in en uit door je neus. Na de volgende uitademing knijp je je neus dicht en tel je hoeveel seconden je je adem kan inhouden. Laat je neus los als je ‘luchthonger’ krijgt. “Na drie sessies hebben patiënten de Buteyko-methode meestal onder de knie”, zegt Noëlla. “Je ademhaling resetten tot de norm is het streefdoel om uiteindelijk te kunnen herademen.”

3. De 4-7-8 techniek
De naam zegt het zelf: bij deze techniek van Harvard-doctor Andrew Weil reguleer je je ademhaling volgens vier, zeven en acht tellen. Hij noemt zijn techniek een “natuurlijk verdovingsmiddel” en door je met de oefeningen te focussen op je ademhaling, zou je sneller in slaap vallen en instant ontstressen. Kort samengevat adem je vier tellen in, houd je je adem vast voor zeven seconden en adem je acht tellen uit, vier keer na elkaar. De exacte oefening gaat als volgt:

Stap 1: Plaats het puntje van je tong op je verhemelte net achter je voorste snijtanden en hou het daar gedurende de hele oefening.
Stap 2: Adem uit langs je mond en maak een blaasgeluid.
Stap 3: Sluit je mond en adem zacht in langs je neus terwijl je tot vier telt.
Stap 4: Hou je adem zeven seconden in.
Stap 5: Adem volledig uit langs je mond en maak een blaasgeluid. Tel daarbij tot acht.
Stap 6: Herhaal deze routine nog drie keer voor een totaal van vier cycli.

Bron: HLN.BE >>

[LukaModerator]

Steeds meer vrouwen krijgen een hartinfarct: ‘Voordat ik het wist lag ik met gillende sirenes in de ambulance’

Jonge vrouwen krijgen steeds vaker een hartinfarct weet journalist Maartje Laterveer (43) na een flinke schrik. Hoe kan dat? En waarom worden deze infarcten niet als zodanig herkend?

Een paar weken geleden lag ik naar een filmpje van mijn hart te kijken. Dat zat zo: om onnavolgbare redenen deed mijn hart al een tijdje pijn. Niet continu, en niet op de manier die je normaal in de film ziet als iemand een hartaanval krijgt. Maar toch. Na drukke dagen, en daar had ik er veel van, kwam het steeds vaker voor dat ik ineens doodmoe werd en een gevoel had alsof er een vuist om mijn hart zat die steeds steviger kneep. ’s Nachts straalde het vaak uit naar mijn linkerschouder en ik werd er soms ook misselijk bij. Ik werd er een beetje bang van, zeker omdat ik Hart voor vrouwen van cardioloog Angela Maas had gelezen en wist dat hartaanvallen zich bij vrouwen anders aandienen dan bij mannen: vaak met moeheid en misselijkheid, en een knellende pijn. Voor de zekerheid liet ik me doorverwijzen naar cardioloog Janneke Wittekoek. Zij heeft een eigen kliniek in Utrecht die speciaal is ingericht om hartklachten bij vrouwen tijdig te signaleren.

Ik had het nog nooit eerder gezien, mijn hart dat onverstoorbaar aan het pompen was, op en neer, op en neer, met een levenslust waar ik me eerlijk gezegd nooit bewust van was. Wittekoek legde uit wat ik zag: mijn linkerboezem, de rechter, mijn hartkamers, de kleppen die ervoor zorgen dat het bloed de juiste kant op wordt gepompt en de kransslagaders, de bloedvaatjes die als een vlechtwerk om je hart liggen en zorgen voor de bloedtoevoer. Ze neemt altijd ruim de tijd voor zo’n echo. Het is belangrijk, vindt ze, om te weten hoe je hart eruitziet en hoe het werkt. Mensen zouden er minimaal eens in hun leven eens goed naar moeten kijken. Vooral vrouwen. Want, zo vertelt ze, in onze hypermoderne samenleving is een type hartaanval in opmars onder relatief jonge vrouwen die nergens last van hebben en ineens pats-boem neervallen als ze op zaterdagavond met een kop thee op de bank zitten.

Cardioloog Angela Maas kwam deze trend een jaar of vier geleden op het spoor. Ze doet sindsdien onderzoek naar dit type hartinfarct, de SCAD (Spontane Coronaire Arteriële Dissectie), een scheur in de kransslagader). De SCAD is niet nieuw: al in 1931 dook hij voor het eerst op in de geneeskundeboeken. Volgens cardioloog Bert van Rossum, voorzitter van de Nederlandse Vereniging Voor Cardiologie, komt dit hartinfarct relatief weinig voor. ‘Per jaar zijn er in Nederland zo’n 34 duizend hartinfarcten en daarvan is 0,1 tot 0,4 procent een SCAD, dus tussen de 34 en 136 gevallen. Viervijfde daarvan bestaat uit vrouwen.’ Maas denkt daar anders over. ‘Vroeger dachten we inderdaad dat de SCAD extreem zeldzaam was, maar inmiddels weten we dat het 30 procent van alle hartinfarcten bij vrouwen onder de 60 betreft.’ Dan heb je het over zo’n 90 gevallen per jaar. Volgens Europees onderzoek is dat vermoedelijk nog een onderschat aantal, omdat niet alle gevallen als zodanig worden herkend.

De SCAD, die bij mannen onder de 60 hoogstens 1 tot 2 procent van de hartinfarcten betreft, valt onder de zogenoemde MINOCA: typen hartinfarcten waarbij zuurstofgebrek optreedt zonder dat er sprake is van dichtgeslibde vaten, zoals normaal gesproken het geval is bij hartinfarcten. Wittekoek signaleert een duidelijke opmars van dit type hartinfarcten, waar vrouwen volgens haar een vijf keer hogere kans op hebben dan mannen. Als lid van de werkgroep Gender van de NVVC (de Nederlandse Vereniging Voor Cardiologen) schreef ze mee aan een leidraad die ervoor moet zorgen dat cardiologen dit type hartinfarcten sneller en beter herkennen. Zo’n leidraad is hard nodig, zegt ook Maas: ‘We hebben lang gedacht dat hartinfarcten allemaal hetzelfde waren: het dichtslibben van een bloedvat, een plotse afsluiting door een stolsel. Dat is het type dat we grotendeels zien bij mannen. Maar onze samenleving is anders dan veertig jaar geleden en dat drukt zijn stempel op het soort hartinfarcten dat we krijgen.’

Hartklachten bij vrouwen beginnen vaak met een grillig patroon van pijn tussen de schouderbladen, een gevoel alsof de beha te strak zit. Deze klachten lijken niet op de klassieke pijn, die wordt omschreven alsof er een olifant op de borst zit en uitstraalt naar de kaak. Het gevolg is dat artsen de klachten bij vrouwen niet altijd herkennen als mogelijke hartproblemen, en dat ze hen soms naar huis sturen met de boodschap dat het wel tussen de oren zal zitten.

Vaak is er volgens Maas ook geen duidelijk aanwijsbare oorzaak voor het hartinfarct onder relatief jonge vrouwen. ‘Uit onderzoek van de universiteit van Harvard onder een grote groep SCAD-patiënten blijkt dat die relatief hoogopgeleid zijn en weinig traditionele risicofactoren hebben, zoals een hoog cholesterol of diabetes. Een derde heeft last van een hoge bloeddruk en ruim een derde heeft een bepaalde bindweefselaandoening. Maar bij de grootste groep is er geen aanwijsbare onderliggende oorzaak. Het zijn vrouwen die bijna allemaal gezond leven en weinig overgewicht hebben.’

Caroline Verhage is zo’n vrouw. Ze kreeg drie jaar geleden een SCAD. ‘Ik stond in de sportschool, ik voelde me niet lekker en mijn trainer zei: volgens mij heb je het aan je hart. We hebben er met z’n allen nog hard om gelachen, maar zij zei: ik laat je niet gaan totdat je naar het ziekenhuis gaat. Even later zat ik met mijn sportvriendinnen in de wachtkamer van de huisartsenpost en voordat ik het wist lag ik met gillende sirenes in de ambulance, want ik bleek een hartinfarct te hebben.’ Een oorzaak werd nooit gevonden.

Volgens Maas is de belangrijkste oorzaak bij deze groep vrouwen mentaal: ze maken zich te druk en neigen naar perfectionisme. Samen met de afdeling psychologie van de Universiteit Tilburg heeft ze onderzoek gedaan onder 180 vrouwelijke SCAD-patiënten en daaruit kwam naar voren dat hun stressniveau vrij hoog was. ‘Zeker meer dan de helft heeft voorafgaand aan het infarct een jaar of twee op de tenen gelopen. De onderzoekers van Harvard vonden ook een link met een trauma. Ongeveer 48 procent van de vrouwen had een posttraumatische stressstoornis als gevolg van een overlijden van een dierbare, een echtscheiding of ontslag.’ Verhage had geen trauma, maar wel stress. ‘Ik had een drukke baan bij Monsterboard. En ik was al een tijd erg vermoeid.’

De herkenning is frappant. Ik vind het een moeilijk te verteren gedachte dat stress mijn lichaam kapot kan maken, maar ik moet erkennen dat mijn laatste jaren behoorlijk stressvol zijn geweest. Ik ben gescheiden en heb me sindsdien over de kop gewerkt om het hoofd boven water te houden als alleenstaande moeder. Daarbovenop komen een aantal nare ervaringen uit mijn verleden waar ik nooit afdoende mee heb afgerekend.

Ook Debbie Nuytemans (49) kan daarover meepraten. Zij kreeg drie jaar geleden op haar 46ste een SCAD, uit het niets, terwijl ze op haar werk in het AMC was, waar ze op de afdeling neonatologie werkt als research-coördinator. ‘Ik moest tijdens een presentatie een film starten en dat lukte niet. Ik moest iemand zoeken, trap op, trap af. Uiteindelijk was het gelukt, ik had mijn praatje gehouden en ging zitten – en toen voelde ik me ineens niet lekker. Het was net alsof ik een hap had genomen die bleef hangen. Slikken, slikken, ik kreeg het niet weg. Blijkbaar trok ik ook wit weg, ik begon te zweten, kreeg een natte bovenlip, voelde me misselijk en ik zei tegen mijn collega’s: volgens mij is het mijn hart. Dat wisten ze wel zeker, en binnen tien minuten zat ik aan de hartbewaking met allerlei stickers en plakkers.’

Achteraf ziet ze de waarschuwingssignalen die ze heeft genegeerd. ‘Ik was al maanden heel moe, en kribbig. Ik heb een heel druk leven. Ik heb een superdrukke baan. Ik heb twee kinderen die een beetje uit de pas lopen, een heeft autisme met ADHD en een senso-motorische integratiestoornis, wat betekent dat bij ons thuis een militaristisch regime heerst.’ En ook haar leven kent traumatische gebeurtenissen. ‘Ik heb bij het uitdelen van pech best vaak vooraan gestaan. Ik heb veel miskramen gehad, en een vroeggeboorte waarbij mijn zoon is overleden.’ Natuurlijk, ze doet aan yoga, en fietst elke dag een kilometer of twintig naar haar werk, wat ze heerlijk vindt. Ze doet alles om te ontspannen, maar vindt dat net zo moeilijk als ik. ‘Als iemand de knop heeft gevonden die je om kunt zetten, dan wil ik graag weten waar die zit. Ik ben heel erg betrokken bij mijn werk en kan mezelf thuis moeilijk uitzetten. Ik voel me namelijk ook nog overal verantwoordelijk voor.’

Dat laatste is volgens Maas de reden waarom de SCAD vooral vrouwen treft: ‘Vrouwen reageren anders op stress dan mannen. Mannen kunnen stress parkeren, vrouwen tobben voort.’ En ze zijn perfectionistischer. ‘Stress kan je natuurlijk overkomen, maar er is ook een vorm van stress die we onszelf aandoen door alles goed te willen doen. Dat is me erg opgevallen bij SCAD-patiënten. Sommigen rusten niet voordat alle kopjes in de kast met de oortjes dezelfde kant op staan. En dan is de kast dicht, hè.’

Ook dit is akelig herkenbaar. Ik kan niet wakker liggen van kopjes, maar op andere gebieden heb ik zeker een onbedwingbare drang naar perfectie. Hoe druk ik het ook heb, ik maak bijvoorbeeld altijd tijd vrij om keihard te sporten, ook al moet ik me daarvoor in allerlei bochten wringen. Niet om in conditie te blijven, maar om in vorm te blijven – of liever, het moet altijd mooier en strakker. En mijn huis moet eruitzien als een plaatje uit een woonblad, ik moet een bloeiend sociaal leven, ook al ben ik eigenlijk liever alleen, ik moet de perfecte stoofschotel maken en bovenal moet ik de perfecte moeder zijn en sta ik daarin continu 1-0 achter vanwege die stomme scheiding. En natuurlijk rust ik niet voordat mijn werk af is en bovengemiddeld goed. Nu ik erover nadenk, het is nooit goed genoeg eigenlijk.

Maar is dat typisch vrouwelijk? Er is een groeiend aantal psychologische onderzoeken waaruit blijkt dat vrouwen en mannen anders met stress omgaan. Uit een onderzoek van de universiteit van Cambridge uit 2016 blijkt dat vrouwen bijna tweemaal meer kans hebben om te lijden onder ernstige stress en angststoornissen. De American Psychological Association bevestigt deze stress-gap: volgens een jarenlange studie rapporteren vrouwen significant vaker dat ze last hebben van emotionele en/of fysieke stress-symptomen. Over perfectionisme is de wetenschap minder eenduidig. In 2016 verscheen de publicatie van een grootscheeps Brits-Canadees onderzoek waaruit blijkt dat perfectionisme weliswaar enorm is toegenomen in onze maatschappij, maar dat er geen verschil is tussen de mate waarin vrouwen en mannen er last van hebben. Wel opperen de onderzoekers dat er onderzoek moet worden gedaan naar de motieven achter perfectionisme, omdat het bij mannen mogelijk voortkomt uit een drang om te presteren, terwijl vrouwen eerder willen pleasen.

Uit weer ander onderzoek, schreef The New York Times in 2018, blijkt dat vrouwen andersoortige stress ervaren. Niet alleen omdat ze meer ballen in de lucht moeten houden (volgens de Verenigde Naties stoppen vrouwen wereldwijd gemiddeld drie keer zoveel meer tijd in huishoudelijk werk dan mannen) maar ook omdat ze vaker het gevoel hebben dat ze zich anders moeten voordoen dan ze werkelijk zijn. Niet boos bijvoorbeeld, ook al zijn ze het wel; wel empathisch, ook al zijn ze het even niet. Dat zal alles te maken hebben met het pleasegedrag waar ook het Brits-Canadese onderzoek naar verwijst, al kun je hier natuurlijk tegenover stellen dat mannen zich ook anders moeten voordoen. Niet gevoelig, al zijn ze het misschien wel; wel ambitieus, al zijn ze het misschien niet.

Dat de SCAD vaker voorkomt bij vrouwen schrijft Van Rossum vooral toe aan hormonen. ‘In de helft van de gevallen kennen we de oorzaak niet. De andere helft wordt voornamelijk veroorzaakt door hormonale invloeden rondom de bevalling, die de vaatwanden verzwakken. Dat verklaart waarom SCADS meer voorkomen bij vrouwen dan bij mannen.’ Maar volgens Maas vormen hormonen niet de belangrijkste verklaring. Met een groep buitenlandse cardiologen uit onder meer Italië, Frankrijk, Spanje, Engeland en Denemarken is ze een Europese studiegroep begonnen die onderzoek doet naar oorzaken, preventie en revalidatie. Daaruit blijkt nu al dat hormonen alleen de SCAD niet kunnen verklaren. ‘Er is nog altijd een grote groep zonder duidelijke oorzaak en daarbij speelt stress zeker een belangrijke rol. Het is gewoon niet waar dat de SCAD vooral met hormonen te maken heeft. Bert van Rossum weet er duidelijk niets van als hij dat zegt. Als je mij vier jaar geleden had gebeld, had ik dat waarschijnlijk ook gezegd. Maar als je je erin gaat verdiepen, dan leer je wat.’

Als het aan haar ligt, verdiepen meer cardiologen zich in SCADS. Want niet alleen herkennen ze die vaak niet tijdig, ze ontberen ook nog de kennis om patiënten te begeleiden als het kwaad eenmaal is geschied. Zo kan het gebeuren dat vrouwen vaak binnen een jaar na een hartaanval alsnog overlijden, terwijl dit met de juiste behandeling voorkomen had kunnen worden.

Nuytemans had wat dat betreft geluk, of liever: ze dwong het af. ‘Een tijdje na mijn SCAD moest ik op controle. Mijn eigen cardioloog was er niet, ik kreeg een vervanger. Ik blijf die klachten houden, zei ik, ik blijf het gevoel houden dat mijn beha te strak zit. Maar hij zei: ‘We hebben alles nagekeken, het kan echt niet je hart zijn.’ Oftewel: het zit tussen je oren. Daar was ik zo van ontdaan. Ik belde mijn eigen cardioloog en zei: ‘Er is iets, ik weet het zeker.’ Toen zei hij: ‘Ik geloof je, en ik denk dat wij gewoon niet genoeg kennis hebben. Je moet naar Janneke of Angela.’ Nu ben ik in goede handen bij Janneke Wittekoek. Maar ben je als vrouw niet zo mondig, dan zeg je ‘Oké’ en ga je naar huis. En dan krijg je op een dag een hartaanval.’

Om dit te voorkomen heeft Verhage vrouwenhart.nl opgericht, een website met informatie over vrouwen hartaandoeningen en ervaringsverhalen. Het is de website die ze zelf miste toen ze na haar infarct naar huis werd gestuurd met dezelfde bak medicijnen als een man van 85 bij wie de vaten dichtzitten, en vol vragen. Wat had ze precies gehad? Zou het nog eens kunnen gebeuren? Ze zocht op internet, maar daar vond ze weinig soelaas. Na wat surfen kwam ze Maas op het spoor, die haar doorstuurde naar Harriette Verweij, nog zo’n pionier in de vrouwen cardiologie. ‘Toen bleek ik behoorlijke hartschade te hebben opgelopen. Ik had zo’n scheur dat mijn hart was beschadigd en een stuk van mijn linkerhartkamer moest worden weggehaald. Nu kan ik niet meer werken en als ik een blokje omloop sta ik al te hijgen. Mijn leven is drastisch veranderd. Als ik eerder de diagnose had gekregen, was het zover niet gekomen.’

Cécile Colleye-de Wissel (53), die ook meewerkt aan vrouwenhart.nl, werd tien jaar geleden getroffen door een SCAD. ‘Ook heel plotseling: ik had met mijn man en twee kinderen een onbezorgde dag gehad in een pretpark, en diezelfde avond kwam er een eind aan mijn gezonde lichaam zoals ik dat kende.’ In het ziekenhuis werd haar infarct wel herkend, maar de cardioloog reageerde als bij een traditionele hartaanval. ‘Ik kreeg bloeddrukverlagers, cholesterolverlagers, de hele rataplan. Dat is standaardbeleid, maar die medicatie heeft mijn herstel vertraagd.’

De behandeling na een SCAD is ingewikkeld. Het klassieke dotteren (waarbij een katheter in de kransslagader wordt gebracht om een vernauwing op te lossen) is in dit geval ongewenst, omdat de vaatwand verzwakt is en er zo nieuwe scheurtjes kunnen ontstaan. Hetzelfde geldt voor een bypassoperatie. De vaatwand geneest meestal spontaan binnen zes tot acht weken, maar de kans bestaat dat het daarna weer gebeurt. De juiste behandeling zou bestaan uit medicijnen zoals cholesterolverlagers, bloedverdunners en bètablokkers. Maar dat vergt wel maatwerk en kennis over de specifieke werkingen van het vrouwenlichaam. ‘Vrouwen hebben meer bijwerkingen van dit soort medicatie. Artsen zouden creatiever moeten zijn en meer tijd moeten uittrekken om de best passende medicatie te vinden. Cholesterolverlagers bijvoorbeeld kunnen vaak ook weggelaten worden.’ Wittekoek, volgens Nuytemans een ‘kei in het koken met medicijnen, snufje erbij, snufje eraf, tot ik bijna geen klachten meer heb’, stelt dat vrouwen wel 60 procent meer bijwerkingen ervaren dan mannen en ze kunnen vaak toe met veel lagere doseringen. Die doseringen liggen niet bij de apotheek, omdat die werkt met bulkinkopen die zijn gebaseerd op studies met grote groepen mannen. Wittekoek vecht daarom wat af met apotheken en huisartsen, met resultaat: er komt langzaamaan steeds meer oog voor het verschil tussen mannen en vrouwen, ook wat herstel betreft.

Voor Colleye-de Wissel komt de verbetering te laat. Ook haar hart heeft dermate schade opgelopen dat ze haar baan als sterilisatiemedewerker in het UMC Utrecht moest opgeven. ‘Dat is gelukkig goed gekomen, want ik kon secretaresse worden op mijn afdeling. Ik heb me omgeschoold en uiteindelijk is dat nog veel leuker werk ook.’

Eind goed, al goed, Maas ziet het bij meer vrouwen. ‘Sommigen zeggen: ik heb hier echt van geleerd en ik heb een aantal dingen veranderd. Het kan ook positief uitpakken. Het zijn intelligente vrouwen, ze begrijpen dat ze misschien iets moeten doen aan hun leefpatroon. Je hoeft deze vrouwen niets te vertellen over gezond leven, want dat deden ze al. Een beetje te waarschijnlijk.’ Ze hebben volgens haar vaak meer baat bij een wat relaxtere levenshouding.

Het zijn woorden die ik in mijn oren knoop. Ik blijk kerngezond – Wittekoek vond althans geen spoor van een infarct – en ook mijn vaten zijn schoon als van een twintiger. Maar dat zegt niet alles, weet ik nu. Als ik de stress niet zelf omlaag weet te brengen en die vuist om mijn hart blijft terugkomen, zei ze, dan moet ik terug. Ik had nooit eerder zo’n goede reden om met een dekentje op de bank te kruipen.

Bron: de Volkskrant >>

[LukaModerator]

Trauma en stress
​Je zou kunnen zeggen dat aanhoudende stress betekent dat je of de hele tijd op ‘aan’ staat, of de hele tijd op ‘uit’. Het hele tijd op ‘aan’ of ‘uit’ staan, kan leiden tot een disbalans op mentaal, emotioneel en fysiek en sensationeel niveau.

Als je heel de tijd op ‘aan’ staat dan kan je de volgende symptomen hebben:

– Rusteloosheid
– Je slaapt slecht
– Piekert veel
– Paniek, angst
– Hoge bloeddruk
– Hyperwaakzaamheid
– Overactief
– Constant zoeken naar voldoening
– Snel boos of geïrriteerd zijn
– Een overvolle ‘to do’ lijst etc.

Als je constant op ‘uit’ staat dan kan dit het gevolg zijn:

– Depressief
– Niet weten wat je voelt
– Verdoofd zijn
– Afwezig zijn
– Zweverig
– Lage bloeddruk
– Vermoeid
– Niet met beide voeten op de aarde etc.

Verder kan je zeggen dat er twee soorten stress zijn die aan bovenstaand gekoppeld zijn:

1.ontwikkelingstrauma

Aanhoudende stress voor langere tijd
Aanhoudende stress voor langere tijd heeft vaak te maken met hoe je opgegroeid bent. Vooral in de periode van de baarmoeder t/m 6 jaar ongeveer. Deze vorm van aanhoudende stress wordt ook wel ontwikkelingstrauma genoemd.

We hebben allemaal 5 basisbehoeftes:

– Verbinding met jezelf en anderen
– Behoeftes kunnen uiten
– Vertrouwen hebben
– Grenzen aan kunnen geven
– Balans in liefde en seksualiteit

Als op jonge leeftijd deze behoeftes niet juist zijn geadresseerd door onze opvoeders, om wat voor reden dan ook, dan kunnen onze basisbehoeftes zich niet vrij bewegen. Er kunnen dan problemen ontstaan verbinding te voelen met onszelf en anderen. Er kan een gevoel van wantrouwen en onveiligheid ontstaan, we kunnen onze behoeftes niet uiten of zijn niet in staat om heldere grenzen aan te geven. Ons liefdesleven kan in verwarring raken doordat we geen gezonde liefde-seksualiteit verbinding ervaren.

2.shocktrauma

​Plotselinge stress
Dit treedt op bij gebeurtenissen die te snel en te onverwacht waren waardoor je er niet adequaat op hebt kunnen reageren. ​Deze vorm van stress wordt ook wel shocktrauma genoemd.

Voorbeelden zijn:

​- Het abrupte verlies van een geliefde
– Verkeersongevallen
– Verwondingen door een ongeval of een val bv. Whiplash
– Ingrijpende, overweldigende levensveranderingen
– Aanrandingen
– Seksueel misbruik
– Incest
– Chirurgische ingrepen
– Oorlogstrauma’s en ervaringen tijdens natuurrampen
– Verdriet – depressie
– Gevolgen van eetstoornissen (anorexia, boulimie, eetbuistoornis)
– PTSS
– Getuige en/of slachtoffer van geweld
– Emotionele verwaarlozing
– Verdrinking
– Verdoving

Al deze vormen van spanning kunnen ook lichamelijke en psychische klachten met zich meebrengen zoals:

– ​Vermoeidheid
– Fybromyalgie
– Hoge bloeddruk
– Lage bloeddruk
– Prikkelbaar darmsyndroom
– Pijnklachten
– Anorexia, boulimie, eetbuistoornis
– Rugklachten
– Syndromen
– Burn-out
– Slapeloosheid
– Chronische ziektes
– Angst en paniekaanvallen
– Depressiviteit
– Manisch Depressief, Bipolair
– Woedeaanvallen

Bovenstaande is een greep uit een heel scala van klachten.

Maar wat is dan gezonde stress ?
​Bij gezonde stress kan je adequaat reageren op impulsen van buitenaf en ook van binnenuit zodat het piekniveau van je zenuwstelsel (‘aan’ of ‘uit’) weer snel terug gaat naar een gezond evenwicht. Je kan dus in actie komen wanneer nodig. En daarna weer snel in een staat van rust, homeostase en coherentie zijn. Je bent veerkrachtig.

Bron: Traumaheling.nl >>

[LukaModerator]

Kun je kale plekken krijgen van stress?

 

Je staat lekker onder de douche je haar te wassen en opeens heb je een hand vol haar. Komt door de stress! Of kan dat niet?

Van stress krijg je niet direct kale plekken, zegt dokter E.P.B. Plinck van de Haarkliniek in Rotterdam. Maar stress kan wel indirect van invloed zijn, doordat je afweersysteem erdoor wordt beïnvloed. “Met een duur woord noemen we de kale plekken alopecia areata”, vertelt de tricholoog (haarexpert).

“Het kan op elke leeftijd voorkomen, ook bij kinderen, en het komt heel plots opzetten. De kale plekken ontstaan doordat het haar ter plekke tijdelijk stopt met groeien.” Hierdoor kunnen mensen één of meerdere kale plekken van een paar centimeter doorsnede hebben of al hun haar verliezen. “De haarwortel is echter niet dood, dus het haar komt gelukkig terug.”

P(r)uik plan
Waarom stopt het haar plaatselijk met groeien? “Dat weten we niet precies, maar het heeft in ieder geval iets met je afweer te maken. We zien ook dat alopecia areata vaker voorkomt bij mensen met auto-immuunziektes. Aanleg speelt zeker een rol: in sommige families komt het vaker voor.” En is er iets tegen te doen?

“Niet veel”, antwoordt Plinck. “Soms gebruiken mensen corticosteroïdecrème, maar dat heeft weinig effect en het is best een zwaar middel. Je kunt natuurlijk een pruik dragen, of een deelpruik – maar dat is lastig, want je weet niet hoe groot de plekken gaan worden. En trouwens ook niet hoelang het herstel duurt.” Gemiddeld duurt het een halfjaar tot een jaar, maar je kunt er ook na een paar weken al vanaf zijn. “Misschien is je haar wel weer aangegroeid tegen de tijd dat je pruik klaar is.”

Bron: Kijk Magazine >>

[LukaModerator]

Stress

Stress helpt je om scherp te blijven en alert te reageren. Het is in noodsituaties een hele normale reactie van ons lichaam. Door langdurige en hevige kortdurende stress te voorkomen, kun je je risico op hart- en vaatziekten verkleinen.

Gezonde en ongezonde stress
Je hebt een bepaalde mate van stress nodig om goed te functioneren. Gezonde stress voel je voor een sollicitatiegesprek of tijdens een spannende voetbalwedstrijd. Ongezonde stress ontstaat als je lichaam onvoldoende tijd krijgt om te herstellen. Dat is bijvoorbeeld zo als je lange tijd achter elkaar last van stress hebt.

Symptomen van stress
De meest voorkomende klachten bij stress zijn:

• versnelde hartslag en ademhaling
• vermoeidheid en gebrek aan energie
• veel of juist weinig eetlust
• hoofdpijn
• spierpijn

Ook kun je last hebben van zweten, slaapstoornissen, hoge bloeddruk en duizeligheid.

Oorzaken stress
De oorzaak van stress is vaak een heftige gebeurtenis, zoals:

• problemen op je werk of verlies van je baan
• overlijden van een dierbare
• een (chronische) ziekte
• Hogere kans op slagaderverkalking

In stressvolle periodes is je leefstijl vaak minder gezond. Dit zorgt voor een grotere kans op hart- en vaatziekten hebt:

• je start (weer) met roken en eet minder gezond
• je drinkt meer alcohol
• je beweegt minder

Lang aanhoudende stress kan verder leiden tot:

• een hoge bloeddruk
• hoog cholesterolgehalte
• ontstekingsreacties
• Hierdoor beschadigt de vaatwand en versnel je het ontstaan van vernauwingen (slagaderverkalking).

Hogere kans op hartproblemen
Bij een stressvolle gebeurtenis heeft je hartspier extra zuurstof nodig. Ook vormen zich sneller bloedstolsels. Hierdoor heb je een grotere kans op pijn op de borst (angina pectoris) of een hartinfarct. Ook kan hevige stress hartritmestoornissen veroorzaken, vooral bij mensen die erfelijke aanleg hebben.

Stress verminderen
Heb je regelmatig last van stress? Herken de signalen bij jezelf en leer te ontspannen. Ga lekker bewegen of doe ontspanningsoefeningen.

Bron: Hartstichting >>

[LukaModerator]

Hartkloppingen door stress

Hartkloppingen door stress, kunnen soms heel beangstigend zijn, maar zijn gelukkig in de meeste gevallen volstrekt ongevaarlijk. Veel van mijn cliënten ervaren dat hun hart harder slaat of onregelmatig klopt, wat hen onnodig veel stress geeft. In dit artikel vind je meer informatie over de oorzaken en symptomen van hartkloppingen. En hoe je hartkloppingen als gevolg van stress kunt herkennen en op welke wijze je geholpen kunt worden bij niet medische oorzaken van hartklachten.

Symptomen hartkloppingen: hoe voelen hartkloppingen?
Symptomen van hartkloppingen voelen voor iedere persoon verschillend. Je hart kan snel of onregelmatig kloppen of bonkt het wat harder in je borstkas dan je gewend bent. Sommige mensen voelen hartkloppingen in hun borst, anderen voelen ze in de keel of hals of oren.

Bij hartkloppingen voel je je eigen hart kloppen.

• Je hart bonst hevig, Je hartslag is snel of onregelmatig.
• Dit komt meestal door fysieke inspanning of door stress.
• Soms is er sprake van een hartritmestoornis, zoals tachycardie: Versnelde hartslag (sneller kloppend hart)
• De relatie tussen hartkloppingen en stress: Wat gebeurt er in je lichaam tijdens een stressvolle situatie?

Een stressvolle situatie veroorzaakt een vecht-of-vlucht-reactie in je lichaam. De sympathicus wordt actief (Dit is de tak van ons zenuwstelsel die ons in staat stelt te overleven in levensbedreigende situaties, te vechten, te vluchten en te presteren.) In deze fase stijgt je hartslag en neemt de pompkracht van je hart, je bloeddruk en ademsnelheid toe. De verhoogde pompkracht van het hart maakt dat je de hartslag beter gaat voelen. In een gevaarlijke, stressvolle, situatie is de verhoogde hartslag en pompkracht van je hart functioneel, want deze past je lichaam aan in een veranderende omstandigheden.

Hartkloppingen in rust; wanneer treden hartkloppingen als gevolg van stress meestal op?
Hartkloppingen in rust: hartkloppingen kunnen je plotseling overvallen. Zeker als je het al lange tijd erg druk hebt en geen tijd neemt om de spanning in je lichaam en hoofd af te bouwen. Op een gegeven moment zijn hartkloppingen een signaal van je lichaam dat je te lang bent doorgegaan en roofbouw op jezelf aan het plegen bent. Je hebt jezelf als het ware over de kop gewerkt en je autonome zenuwstelsel is verstoord geraakt. Het is dan hoog tijd om pas op de plaats te maken. Mijn ervaring is dat hartkloppingen door stress zich niet alleen tijdens, maar veelal juist in rust na stressvolle gebeurtenissen openbaren. Wanneer je gaat ontspannen, op dat het moment wordt het contact met je lichaam beter en voel je wat er in je lichaam speelt. Veel van mijn cliënten ervaren dit als extra beangstigend, omdat ze zich als het ware overvallen voelen, waardoor ze zich minder goed durven ontspannen.

Oorzaken van hartkloppingen en het overslaan van het hart
Hartkloppingen zijn meestal een normale reactie van het lichaam op bepaalde prikkels. Ze kunnen bijvoorbeeld ontstaan door:

• hyperventilatie
• Te zwaar sporten
• een overactieve schildklier
• stress en emoties
• hormonen (bij vrouwen rondom de overgang)
• producten met cafeïne (koffie, thee, cola, energiedrankjes en chocola)
• gebrek aan magnesium
• roken
• alcohol en drugs (vooral XTC en cocaïne)
• een ontregeld autonoom zenuwstelsel

Veelal is de oorzaak van hartkloppingen en hartritme stoornissen terug te voeren op een autonoom zenuwstelsel wat ontregeld is. Je lichaam geeft een stress signaal, terwijl de situatie zelf veilig is, bijvoorbeeld wanneer je in je bed ligt. De te hoge pompkracht van je hart en de te hoge hartslag zijn dan disfunctioneel. M.a.w. niet passend bij de situatie waarin je lichaam zich bevindt.

Tips bij hartkloppingen en stress; hartkloppingen oplossen

• Sluit medische oorzaken uit. Bezoek altijd een (huis)arts wanneer je je zorgen maakt met betrekking tot je gezondheid.
• Raak niet in paniek. Gevoelens van angst kunnen leiden tot meer sympathische activiteit van het autonome zenuwstelsel. Als gevolg zal je hartslag extra omhoog gaan, waardoor er een vicieuze cirkel kan ontstaan. Het is belangrijk dat je dit mechanisme begrijpt.
• Zorg voor voldoende inspanning in de vorm van sport of beweging, zodat je lichaam de stresshormonen op een andere manier kwijt kan. Maar waak wel voor overtraining.
• Vervang “binnenvetten” door het tijdig uiten van je emoties. Door je te uiten, geef je anderen de mogelijkheid je te helpen en slaat de stress niet naar binnen toe.
• Verbeter je ademhaling. Als je last van hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem en is er sprake van hyperventilatie. Om meer controle te krijgen over die ademhaling is biofeedback of hartcoherentie training een praktische manier om controle te krijgen over je hartklachten.
• Pas je levensstijl aan. Verminder je werkdruk, haast je minder, drink minder koffie en cola en neem meer tijd voor rust en ontspanning.

Hartkloppingen oplossen: hulp bij hartklachten door stress

Probeer de oorzaak van je stressklachten en hartkloppingen aan te pakken. Hartklachten kunnen heel veel verschillende oorzaken hebben, waarvan stress er een is. Neem je klachten serieus en neem in alle gevallen contact op met je huisarts. Wanneer er na medisch onderzoek blijkt dat er geen medische oorzaken te vinden zijn, is de oorzaak vaak stress. Met behulp van een Energie Check Up kan er bepaald worden in welke mate stress een rol speelt bij hartklachten.

Bron: VABS.nl >>

[LukaModerator]

Waarom je altijd ziek wordt als je vakantie of weekend hebt

Je hebt hard gewerkt, deadlines getackeld, nieuwe projecten afgerond, weinig geslapen en ondertussen ook nog je every day life weten te managen. En nu ben je toe aan vakantie. Eindelijk is het zover. En dan… Dan word je ziek. Herkenbaar?

Orthomoleculair voedingsdeskundige en leefstijl coach Anne de Meulmeester legt uit hoe het ontstaat en wat je ertegen kunt doen. En nee, het is géén aanstelleritis.

Ziek worden op vakantie: het is een ding
Ziek worden aan het begin van je vakantie of weekend is een bekend fenomeen. Het is zelfs wetenschappelijk onderzocht en heeft een naam: het omgekeerde Kortjakje-syndroom, check het kinderliedje nog maar eens: Kortjakje was altijd ziek, maar nooit op zondag.

Het wordt ook wel vrijetijdszieke of vakantieziekte genoemd.

Je immuunsysteem uit balans
Onder invloed van hard werken en veel stress maakt je lichaam extra adrenaline en cortisol aan. Deze stresshormonen versterken je afweersysteem en helpen je om alert te zijn, efficiënt te werken en je prestaties te verbeteren. Hartstikke fijn toch?

Nou.. Niet als dit te lang duurt. Werk je een lange periode te hard en ervaar je (chronisch) veel stress, dan blijft je lichaam deze hormonen aanmaken, óók als dat niet nodig is.

Bijvoorbeeld tijdens je slaap of wanneer je vrij bent. Zo komt je lichaam niet aan herstel toe en verzwakt uiteindelijk je afweer. Je immuunsysteem raakt hierdoor uit balans, met als gevolg dat je vatbaarder wordt voor infectieziekten zoals griep of een koortslip.

Is je lichaam na een flinke periode van door-bikkelen wél in staat om de stresshormonen te laten dalen, dan kan de plotselinge omslag – van alles naar niets – er eveneens voor zorgen dat je makkelijker ziek wordt. De extra versterking van je immuunsysteem valt weg en virussen kunnen makkelijker toe slaan.

Luisteren naar je lichaam
Misschien behoor jij niet tot de groep mensen die flink ziek wordt, maar heb je wel je halve vakantie nodig om je weer een beetje fit te voelen. Je bent enorm moe en hebt last van pijntjes en vage klachten. Ook dit is te scharen onder de noemer vrijetijdsziekte.

Je hersenen hebben een beperkte informatie verwerkingscapaciteit. Ben je lange tijd ‘lekker druk’ geweest en heb je veel afleiding gehad, dan is de kans groot dat je je niet bewust bent geweest van de signalen van je lichaam.

Je hersenen ontvangen veel sterke signalen van je zintuigen, deze verdringen de meer subtiele seintjes van je lichaam. Vergelijk het met een voetballer die na 90 minuten spelen pas de pijn van een blessure voelt.

Nooit meer is Kortjakje ziek
Na al het harde werken wil je natuurlijk niet dat je zuurverdiende vakantie of dat heerlijke relaxweekend in duigen valt. Gelukkig zijn er een aantal dingen die je kunt doen om te voorkomen dat je ziek wordt.

Inspanning loont
Volgens professor Ad Vingerhoets, gezondheidspsycholoog en expert op het gebied van vrijetijdsziekte, zou het weleens kunnen helpen om de laatste werkdag voor je vakantie af te sluiten met een lekkere work-out (of je weekend er juist mee te beginnen).

Zo heeft je lichaam de mogelijkheid om de nog rond gierende adrenaline zinvol te gebruiken. Daarbij krijg je door het bewegen sowieso een fijne dosis gelukshormonen en helpt het je om te ontspannen. Om diezelfde redenen is blijven bewegen op vakantie ook een goede.

Ontspan geleidelijk en bouw af
Je opgeschroefde zenuwstelsel heeft tijd nodig om weer in balans te komen. Zeker de periode vlak voordat je op vakantie gaat, kan extra stressvol zijn. Wees je hiervan bewust en werk dus niet tot de allerlaatste minuut keihard door maar bouw af richting je vakantie.

Maak gebruik van eenvoudige ademhalingsoefeningen, mediteer of volg een extra ontspannende yogales. Ze helpen je allemaal om de parasympaticus in je lijf aan te spreken. Dit deel van je zenuwstelsel geeft je lichaam namelijk het signaal om spanning los te laten en wordt juist in periodes van stress onderdrukt.

Altijd de pineut?
Weet jij nu al dat je komende vakantie weer aan de beurt bent en helpen bovenstaande tips onvoldoende? Dan is het zinvol om eens te kijken naar de balans tussen je werk en vrije tijd.

Ervaar je chronisch veel stress, praat dan eens met een psycholoog of zoek een coach die je kan helpen om beter te leren luisteren naar de signalen van je lichaam en meer ontspanning te vinden in je dagelijks leven.

Want dat extra beetje self-care levert je een hoop op. Heerlijke relaxte weekenden en fijne vakanties zonder ziek te zijn bijvoorbeeld!

Bron: Bedrock.nl >>

[LukaModerator]

Waarom sommige mensen het altijd koud hebben. Met fijne tips tegen de kou

Kou: de een heeft er nauwelijks last van en gaat bij -4 graden fluitend in een korte broek naar buiten, de ander heeft altijd witte vingers van de kou. Hoe komt het toch dat sommige mensen het altijd koud hebben, zelfs wanneer het eigenlijk helemaal niet koud is? Het definitieve antwoord op de vraag: waarom heb ik het altijd koud?

Als je het altijd koud hebt, kan dat verschillende oorzaken hebben. We nemen de meest voorkomende oorzaken hieronder met je door.

Het altijd koud hebben: de mogelijke oorzaken

1. Een koude buitentemperatuur
Wanneer het buiten koud is, is het logisch dat je lichaam ook harder moet werken om op temperatuur te blijven. Het gevoel van kou komt dus vaker voor in de winter. Ook een koud huis kan ervoor zorgen dat je het koud hebt. Als je bijvoorbeeld geen vloerverwarming hebt en ’s ochtends op je blote voeten door het huis loopt, dan trekt de kou via jouw stappers al snel naar je romp.

Koude voeten en koude handen
Overigens zijn je handen en voeten vaak de eerste lichaamsdelen die op kou reageren, dus als je die goed warm houdt, heb je al veel gewonnen. Wanneer je lichaam in een koudere omgeving verblijft, vernauwen de bloedvaten in je handen en voeten zich namelijk, waardoor daar minder bloed doorheen stroomt. Doordat er minder bloed naar je handen en voeten wordt gepompt, verliest de rest van je lichaam minder waardevolle warmte. Je lijf zorgt er op deze slimme manier voor dat de bloedstroom (en dus warmte) in je vitale organen behouden blijft. Aangezien je handen en voeten het verst verwijderd zijn van deze vitale organen, gaan zij bij kou als eerste op de ‘spaarstand’. Het resultaat: witte vingers en tenen.

2. Stress
Mensen die het altijd koud hebben, kunnen ook last hebben van stress. Bij stress wordt het stresshormoon adrenaline door je bloedbaan wordt gepompt, wat ervoor zorgt dat je lichaam in staat van paraatheid wordt gesteld. De adrenaline zorgt er alleen ook voor dat de bloedvaten in de handen en voeten zich vernauwen. Dit gebeurt om energie te besparen, ter voorbereiding op eventuele lichamelijke actie die zal moeten worden ondernomen in de stresssituatie. Als je vaak last hebt van koude handen of voeten en ben je gestrest? Probeer dan oefeningen te doen om te ontspannen of zoek professionele hulp als jou dit alleen niet lukt.

3. Bloedarmoede
Ook mensen met bloedarmoede kunnen last hebben van kou. Bij bloedarmoede zijn er te weinig rode bloedcellen in het bloed, of de rode bloedcellen bevatten te weinig hemoglobine. Hemoglobine is het eiwit dat zuurstof bindt en naar de organen vervoert. Voor de aanmaak van hemoglobine is ijzer nodig. Daardoor leidt een tekort aan ijzer tot bloedarmoede. Maar ook andere factoren kunnen bloedarmoede veroorzaken, waaronder een gebrek aan vitamine B12 of foliumzuur, bloedverlies of een chronische nierziekte. Het gebrek aan zuurstof bij ijzergebrek leidt ertoe dat er minder zuurstof wordt rondgepompt. Bloedarmoede kan worden tegengegaan door het innemen van supplementen en aanpassingen in het dieet.

4. Ongezonde leefstijl
Ook een ongezonde leefstijl kan ervoor zorgen dat je het sneller koud hebt. Zo veroorzaakt langdurig zitten en te weinig bewegen een verslechtering van je bloedsomloop. Wanneer je bloedsomloop niet naar behoren functioneert, kost het je lichaam meer moeite om het warme bloed tot in de uiteinden van je lichaam te pompen. Het gevolg: een gevoel van kou.

Ongezond eten, met veel verzadigde vetten, kan ook bijdragen aan een verslechterde bloedsomloop. Een ongezond dieet zorgt namelijk voor een hoger cholesterolgehalte, wat kan leiden tot de vorming van zogenaamde plaques aan de binnenkant van je bloedvaten. Door die plaques neemt de bloedsomloop naar de uiteinden van je lichaam af, wat ertoe kan leiden dat je het koud hebt. En ook roken schaadt je bloedsomloop. Mensen die roken klagen niet voor niets vaker dat ze het altijd koud hebben.

5. Diabetes type 1 en 2
Koude voeten of handen komen vaker voor bij mensen met diabetes. Een te hoge bloedsuikerspiegel kan namelijk leiden tot vernauwing van de slagaders en een verminderde bloedtoevoer naar de weefsels. Het resultaat: koude voeten en handen. Maar ook perifere neuropathie, een vorm van zenuwschade (zoals hieronder omschreven) die tot een kousensatie in de voeten kan leiden, komt voor bij mensen die voor langere tijd een ongecontroleerde, verhoogde bloedsuikerspiegel hebben.

5. Zenuwproblemen
Zenuwbeschadiging, bekend als neuropathie, kan ook leiden tot een gevoel van kou. In zo’n geval ervaart iemand een koud gevoel omdat de zenuwen die de temperatuur detecteren niet goed werken. De voeten voelen van buitenaf niet koud aan, terwijl de persoon toch tintelingen en een verdoofd gevoel ervaart. Zenuwbeschadiging kan het gevolg zijn van trauma of letsel, zoals ernstige bevriezing. Het kan ook te maken hebben met een onderliggende medische aandoening, zoals een lever- of nierziekte, een infectie of een erfelijke aandoening.

6. Schildklierproblemen
Een onderactieve schildklier wordt hypothyreoïdie genoemd. Wanneer je schildklier niet goed functioneert, produceert deze te weinig schildklierhormoon. Het tekort aan dit hormoon uit zich in een slechter functionerende stofwisseling. Je stofwisseling beïnvloedt op zijn beurt weer de bloedsomloop, de hartslag en de lichaamstemperatuur. Op deze manier kunnen schildklierproblemen leiden tot kouwelijkheid.

Waarom hebben vrouwen het vaker koud dan mannen?
Vrouwen hebben het vaker koud dan mannen. Dat komt doordat ze doorgaans minder gespierd zijn. Wanneer het lichaam afkoelt, trekken spieren samen om warmte op te wekken. Hoe meer spiermassa iemand heeft, hoe ongevoeliger die persoon is voor de kou. Omdat vrouwen van nature een kleinere spiermassa hebben, kost het hen meer moeite om hun lichaamstemperatuur op peil te houden. Maar er is nog meer aan de hand. Omdat vrouwen kinderen baren, hebben zij namelijk een efficiënt systeem nodig om de ‘kerntemperatuur’ van hun lichaam te bewaken, dus van het gebied waar de baarmoeder zich bevindt. Dit kan ervoor zorgen dat de handen en voeten van vrouwen sneller koud aanvoelen. Vrouwelijke kouwelijkheid kan verergeren naarmate ze ouder worden. De huid wordt dan dunner en ook hormonale veranderingen zorgen voor een minder krachtige bloedsomloop.

Tips voor mensen die het altijd koud hebben
Als je het vaak koud hebt, kun je de volgende dingen doen om op temperatuur te komen:

• Draag extra laagjes. Extra lagen kleding hebben een isolerende werking, waardoor je lichaam minder makkelijk afkoelt. Een dik wollen vest over je gewone kleren kan wonderen doen.
• Investeer in een dikke, winddichte jas. Kies voor een dikke donsjas of een jas die is gevoerd met een ander goed isolerend materiaal.
• Draag dikke wanten. Wanten houden je vingers langer warm dan gewone handschoenen, omdat je vingers in dezelfde ruimte bij elkaar zitten en dus ook elkaar kunnen warmhouden.
• Draag warme sokken. Kies voor een temperatuur regulerende, ademende stof zoals wol. Je kunt de sokken eventueel aanhouden wanneer je gaat slapen.
• Draag sloffen in huis. Zeker wanneer je geen vloerverwarming hebt en de vloer in je huis koud aanvoelt, is het raadzaam sloffen te dragen.
• Beweeg voldoende. Heb je een zittend beroep? Sta dan geregeld op uit je stoel om even een rondje te lopen. Dit stimuleert de doorbloeding en dus ook de bloedtoevoer naar je voeten. Wil je de bloedcirculatie nog meer stimuleren, ga dan sporten. Met name cardio-activiteiten kunnen ervoor zorgen dat je lichaam de rest van de dag op temperatuur blijft. Bovendien slaap je beter wanneer je overdag flink beweegt.
• Eet gezond. Een gezond dieet, met zo veel mogelijk plantaardig voedsel en zo min mogelijk verzadigde vetten, zorgt voor een verbetering van je bloedomloopt. Dit, in combinatie met voldoende lichaamsbeweging, kan ervoor zorgen dat je het minder snel koud hebt.
• Leg een warmwaterzak of kruik in je bed. Een warmwaterzak of kruik in je bed kan uitkomst bieden als je het ’s nachts koud hebt. Plaats de kruik aan het voeteneind van je bed, nog voor je zelf naar bed gaat, voor een optimale warmtesensatie voor je voeten.

Bron: SmartVitaal.nl >>

[LukaModerator]

Luister naar je lijf: opgekropte emoties vinden altijd een weg naar buiten

 

Er komt steeds meer interesse voor hoe ons lijf met emoties omgaat, merkt journalist Franke van Hoeven. Een compleet nieuwe manier van kijken, waarbij we eindelijk ontdekken hoe belangrijk ons lijf is voor ons welzijn. “Het lichaam is in the lead. Zit je lekker in je lijf, dan zit je lekker in je hoofd.”

De Nederlandse Psychiater Bessel van der Kolk schreef het boek The body keeps the score (Traumasporen). Het gaat over hoe psychologische trauma’s zich manifesteren en opslaan in het lichaam. Van der Kolk beschouwt het lichaam als cruciaal voor het beleven en verwerken van emoties. Het boek is al acht jaar oud, maar staat nu opeens in de The New York Times Best Sellers-lijst. Er zijn meer dan drie miljoen exemplaren van verkocht.

In een interview met NRC vertelt de auteur onlangs verrast te zijn door het plotselinge succes van het boek. Hoe komt het dat dit onderwerp nu opeens zo leeft? Heeft de coronacrisis onze interesse gewekt in de invloed van emoties op het lichaam? En hoe werkt dat precies, het opslaan van gevoelens in je lichaam? Diverse professionals uit verschillende disciplines leggen het uit.

Existentiële vragen
Francoise Verhoef-Van Sliedrecht heeft wel vermoeden waarom het boek nu ineens zo’n hit is. Ze is fysiotherapeut, haptonoom, psychosomatisch, ontspannings-, traumatherapeut en werkt als lichaamsgericht therapeut. Ze geeft lezingen Als het lichaam praten kon, waarin ze mensen leert om lichamelijke klachten in een breder perspectief te zien en legt uit welke diepere betekenis er achter klachten kan zitten. Verhoef-Van Sliedrecht: “We worden ons steeds bewuster van het feit dat lichaam en geest met elkaar verbonden zijn. Toen ik twintig jaar geleden begon, was ontspanningstherapie iets zweverigs. Inmiddels zijn begrippen als meditatie, mindfulness en yoga redelijk ingeburgerd. Veel mensen worden zich bewust van de lichamelijke invloed van stress en de manier waarop dat onze gezondheid beïnvloedt. Daarnaast wordt er steeds meer bekend over trauma en het effect dat dit heeft op ons dagelijks functioneren. Bessel van der Kolk is daarin een pionier.”

“’Het lichaam is af en toe zwak, moe of ziek… het is niet perfect’

Verhoef-Van Sliedrecht is van mening dat wij in onze maatschappij de ratio hebben overgewaardeerd, waarbij de mannelijke visie, met nadruk op de structuur, analyse en doelgericht handelen, centraal staat. “Het vrouwelijke aspect, voelen, emoties, het lichaam heeft daardoor een ondergewaardeerde plek gekregen.” Dat heeft geleid tot een disbalans: “Mannen leren dat ze niet ‘zwak’ mogen zijn, vrouwen moeten ‘perfectie’ nastreven. Maar het lichaam is af en toe zwak, moe of ziek. Het is niet perfect.”

Volgens haar zijn het vaak de momenten van crisis (corona, maar ook een scheiding of overlijden van een naaste) waarin we écht gaan zoeken naar oplossingen en antwoorden. Verhoef-Van Sliedrecht: “Ik zie bij veel mensen een bewustwordingsproces plaatsvinden. Existentiële vragen werden daarmee het afgelopen jaar een stuk belangrijker: ‘Wie ben ik?’ en ‘Wie wil ik zijn?’.”

Hoofden op pootjes
Ook loopbaancoach Fiona Kloosterman zag dit jaar meer cliënten met problemen bij haar komen. “Mensen zijn het afgelopen jaar uit hun patronen gerukt. Ze zaten een jaar lang thuis, zonder afleiding, dicht op elkaar, met kinderen erbij, thuis werkend. Er zijn zoveel veranderingen geweest, dat mensen niet meer onder zichzelf uit konden. Voor sommigen werd de pijn zo groot, dat verstoppen niet meer mogelijk was.”

Kloosterman geeft lichaamsgerichte therapie: “Voor mij betekent dat: het lijf betrekken bij wat je aan het doen bent. Vóél het maar. Als mensen bij mij komen met een loopbaanprobleem, vraag ik als een van de eerste dingen: wat voel je? Veel cliënten blijken pijn in hun nek, kramp in hun schouders of rugpijn te hebben.”

Vervolgens probeert ze haar cliënten bewust te maken van het verband tussen lichaam en geest. “Ik laat ze tegen hun buik praten, of vraag ze hun buik te tekenen. Ook probeer ik situaties na te bootsen. Zegt iemand bijvoorbeeld: “Ik voel me klemgezet door mijn baas”, dan zet ik diegene ‘klem’ tegen de muur. Meteen komen de emoties naar boven die ze in die werksituatie voelen. Dan krijg je een ander gesprek dan als je op rationeel niveau het verhaal gaat zitten nabouwen dat je een week eerder aan je baas hebt verteld.”

“’Een verergering van eczeem kan een lichamelijke uiting van emoties zijn’

Volgens haar zijn we ‘hoofden op pootjes’ geworden. “In onze westerse samenleving is het hoofd belangrijker. Daarnaast schakelen we liever onze emoties uit als we gaan werken. Ik probeer die signalen van het lichaam weer voelbaar te maken, zodat cliënten niet meer over hun grenzen gaan. Voelen én uiten, dat is het doel.”

Het lijf liegt niet
Huisarts en coach Inge Kroese probeert haar patiënten bewuster te maken van hun lichaam. Ze schreef er de blog Je lijf vertelt waar het knelt over. “In de medische wetenschap zijn psyche en lichaam gescheiden, maar ik geloof niet dat het zo werkt. We hebben buikpijn van de stress, we blozen, onze harten gaan sneller kloppen in een spannende situatie. Dat zijn lichamelijke reacties op emotionele ervaringen. Alles wat we meemaken, slaan we op in ons lichaam. Alles is één geheel. Onze fysieke reactie op gebeurtenissen is er sneller dan de gedachte. Daarna komt de ratio. Met onze eigen gedachten kunnen we onszelf dingen wijs maken, maar je lijf liegt nooit. De fysieke reactie is er, of je het nu wilt of niet.”

In haar praktijk ziet ze daar de gevolgen van: “Een verergering van eczeem kan bijvoorbeeld een lichamelijke uiting van emoties zijn. Emoties zijn niets anders dan gevoelens die ervaren willen worden. Als je die gaat wegstoppen, omdat het ongemakkelijk voelt, of omdat je hebt geleerd dat je die niet mag uiten, vinden die gevoelens wel een andere weg naar buiten. Onderdrukte emoties kunnen dus leiden tot fysieke klachten. Vooral negatieve emoties, de drie b’s van bang, bedroefd, boos, daar geven we in onze westerse maatschappij liever niet genoeg ruimte aan.” Jammer, volgens Kroese, want boosheid bijvoorbeeld geeft veel levenskracht. “In contact met een ander is boosheid enorm puur. En als de emotie authentiek is, kan een ander dat altijd handelen, altijd. Daar ben ik van overtuigd. Het woord emotie komt van emovere, letterlijk: ergens uit bewegen. Emotie hoeft alleen maar beleefd te worden, een weg naar buiten te vinden.”

Opgeslagen trauma’s
Robin Bhaggan is revalidatietherapeut en is gespecialiseerd in rugklachten. Ook vanuit zijn discipline merkt hij dat er meer focus voor opgeslagen emotie in het lichaam komt. Hij is bezig met het boek Van rugklacht naar rugkracht dat eind juni verschijnt. Bhaggan heeft veel interesse in onderzoeken naar de fascia: het netwerk van vliezen die om onze spieren heen zitten (bindweefsel). Uit wetenschappelijke onderzoeken die de afgelopen jaren zijn gedaan, blijkt dat daar trauma’s en bijbehorende sensaties in opgeslagen kunnen zitten.

“’Zit je lekker in je lijf, dan zit lekker in je hoofd’

Bhaggan: “De fascia loopt door je hele lijf. Dat maakt dat je niet één plek in je lichaam hebt waar een probleem zit, maar dat alles met elkaar verbonden is. Het holisme is lang gezien als vaag en wappie, maar inmiddels wordt het steeds serieuzer genomen. In mijn praktijk kijk ik waar blokkades zitten en hoe die kunnen worden opgeheven. Dat kan op verschillende manieren. Zo behandelde ik ooit het been van een mevrouw, die vervolgens enorm moest huilen. Zelf wist ze niet zo goed waarom. Later bleek dat ze veel had meegemaakt in haar jeugd, en deze behandeling had volgens haar nog een laatste restje verdriet bij haar losgemaakt. Ze heeft er daarna nooit meer last van gehad. Een gedachte komt en gaat, precies wanneer hij er zin in heeft. Een gevoel komt en gaat, precies wanneer hij er zin in heeft. Het lichaam is daar het vehikel voor, dat beginnen we steeds meer te beseffen. Het lichaam is in the lead. Zit je lekker in je lijf, dan zit lekker in je hoofd.”

Liever voor je lichaam
Lisette Thooft schreef onlangs het boek Vrienden worden met je lijf, lichaamsbewustzijn als levensbelang. Ze is rebalancer en merkte in haar praktijk hoe negatief cliënten over hun lichaam praten. Thooft: “Vrienden worden met je lijf, dat is waar het om gaat. Ik merkte dat mensen zo negatief en agressief over hun lichaam praten, ‘die vette pens’, ‘die stomme rug die niet meewerkt’… Je wordt daar niet beter van, en het is zo onterecht. Je lichaam is net als je onderbewuste: het werkt niet tegen je, maar vóór je. Dat is een alternatieve visie op gezondheid: niet elk symptoom wegtoveren, maar accepteren en onderzoeken wat er met je lichaam aan de hand is als je pijn hebt. De materialistische visie op het lichaam is zo extreem geworden, dat het nu vanzelf weer de andere kant op gaat. Nu beginnen we te beseffen dat de manier waarop we nu met ons lichaam omgaan niet kan kloppen. We zijn geen auto’s waar je even de binnenbanden van kunt plakken. Het lichaam lijkt een ding geworden, afgesneden van de rest. Je wordt gereduceerd tot tumor, lever, maag, maar je bent een heel mens.”

We worden opgevoed om te kijken naar prestaties en uiterlijk: “Weeg je niet te veel, ben je wel soepel genoeg, heb je wel genoeg passen gezet. Onze hele cultuur is ervan doordrenkt. Ik probeer met mijn boek mensen de andere kant op te ‘hersenspoelen’. Je kunt denken: ik heb een buikje, wat moet ik eraan doen om ervan af te komen, maar ook: kennelijk heb ik dat buikje op dit moment nodig in mijn leven, dat verdwijnt wel weer. Of niet.”

Als je ontspant en vriendelijker gaat denken, wordt je leven niet zozeer makkelijker, maar wel echter, dieper en authentieker. Thooft: “Dan komt de emotie los. In bindweefsel zit oude emotie, en als je gaat ontspannen, kan dat loskomen. Ik ben dol op schouders, daar zit veel in. Ik zeg ook weleens tegen mijn cliënten ‘vraag eens aan je schouder: hoe gaat het met je?’. Dan zeggen ze bijvoorbeeld: ik voel met niet gehoord, zoals ikzelf vroeger als kind. Daarna zit zo’n schouder echt losser. Alles in je lichaam is niet alleen fysiek, maar ook psychisch. Als je vriendelijker over je eigen lichaam denkt, krijg je direct een beter gevoel.”

Opluchting
Als je je daar bewust van wordt, is dat niet altijd een prettige fase. Thooft: “Je gaat van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam. Dan voel je die stroeve schouder, de pijn in je buik van de spanning, kramp in je borstkas van hartepijn. Pas na een tijd wordt het minder pijnlijk. Halsstarrig, hardnekkig, je poot stijf houden, je hoofd overeind kunnen houden: het komt allemaal ergens vandaan.”

Volgens Thooft draait het allemaal om zelfcompassie. “Dat je voelt en accepteert: ik ben maar een mens. Ik ben niet perfect, ik kan niet perfect zijn. Als je lief bent voor je lijf, ga je makkelijker voelen. En gevoelens gaan weer voorbij. Als klein kind kunnen gevoelens overweldigend zijn, maar als volwassen persoon kun je die gevoelens dragen. Gevoelens zijn minder dramatisch dan we denken. Je voelt het, het gaat voorbij, en daarna volgt de opluchting.”

Tot slot. Bewustwording: de eerste stap. Waar begin je?
Als mensen bewuster van hun lichaam willen worden, wat kunnen ze dan doen? Kloosterman: “Als je een probleem hebt, kijk dan eens rustig: wat voel ik in mijn lijf? Breng je aandacht naar de pijnlijke plek: waar zit het, wat doet het daar?”

Kroese: “Let op je ademhaling. Waar gaat je lucht heen in je lichaam, stokt het ergens? Yoga en meditatie kunnen daarbij helpen. Yoga op recept, haha!”

Bhaggan: “Veel mensen lopen blokkades op, omdat ze in een keurslijf worden gestopt. Zo is er niet één goede manier om te bewegen. Kijk wat goed voelt voor jou. Squat op je eigen manier, zwem op je eigen manier, loop op een manier die goed voelt.”

Thooft: “Sta eens stil bij hoe je over je lichaam praat. Wees vriendelijk tegen je lichaam: ‘mijn lieve nek’, ‘mijn prachtige buik’, ‘mijn trouwe benen’. Zie je lichaam als een schuw wezentje, een kind.”

Bron: Eva Jinek >>

[Auteur]

Reacties