- Dit onderwerp bevat 41 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 14/05/2022 om 20:33 door Luka.
-
Reacties
-
PANIEKAANVALLEN STOPPEN
Een paniekaanval is een plotselinge en beangstigende ervaring die kan aanvoelen alsof je een hartaanval hebt, doodgaat of de controle verliest. Veel volwassenen zullen dit wel 1 of 2 keer in hun leven meemaken, maar bij anderen komt dit vaker voor, en dan kan het een indicatie zijn van een onderliggende aandoening, ook wel een paniekstoornis genoemd. Een paniekaanval is een plotseling opkomende intense angst met geen duidelijk aanwijsbare reden, die gepaard gaat met zeer concrete fysieke veranderingen, zoals een snelle, bonzende hartslag, zweten en een snelle ademhaling. Je kunt stappen ondernemen om een paniekaanval te stoppen, en om te voorkomen dat ze in het vervolg ontstaan.
1. Herken de fysieke symptomen.
Tijdens een paniekaanval zal je lichaam in de vecht-of-vlucht-modus raken, net als wanneer er daadwerkelijk iets angstaanjagends of levensbedreigends gebeurt, alleen is er in werkelijkheid geen gevaarlijke situatie. Symptomen die vaak tijdens een paniekaanval worden ervaren zijn onder andere:- Pijn of een drukkend gevoel op de borst
- Duizeligheid of licht in het hoofd
- Angst om dood te gaan
- Angst om de controle te verliezen of angst voor naderend onheil
- Gevoel alsof je stikt
- Gevoel van onthechting
- Gevoel van onwerkelijkheid
- Misselijkheid of buikpijn
- Verdoofde of tintelende handen, voeten of gezicht
- Hartkloppingen, snelle hartslag of een bonzend hart
- Zweten, koude rillingen of opvliegers
- Trillen of bibberen
2. Probeer je ademhaling onder controle te krijgen.
Meestal veroorzaakt paniek een snelle, oppervlakkige ademhaling, waardoor de aanval erger wordt en de symptomen langer aanhouden. Door je ademhaling onder controle te krijgen, wordt je hartslag weer normaal, kun je je bloeddruk verlagen, het zweten verminderen en weer het gevoel krijgen dat je jezelf in de hand hebt.- Een methode om je ademhaling te vertragen is door diep in te ademen, en je adem zo lang mogelijk in te houden. Dit brengt de verhouding zuurstof en koolstofdioxide in je lichaam weer in balans en vermindert het gevoel dat je niet kunt ademen.
- Nadat je je adem hebt ingehouden, ga je diep ademen vanuit je middenrif. Adem diep en langzaam in, en adem dan nog langzamer uit.
- Om een middenrifademhaling te oefenen, ga je in een stoel zitten met je ene hand op je borst, en de andere net onder je ribbenkast. Ga comfortabel zitten, met gebogen knieën en ontspan je schouders en je nek.
- Adem nu langzaam in door je neus en laat je buik uitzetten, waarbij je je borst zo stil mogelijk houdt. Adem langzaam uit, waarbij je je buikspieren aanspant, en hou je borst ook nu stil. De hand op je buik moet bewegen terwijl je in- en uitademt, terwijl de hand op je borst zo stil mogelijk blijft liggen.
- Een andere manier is de 5-2-5-methode. Adem in 5 seconden in terwijl je buik uitzet. Hou je adem 2 seconden in. Adem dan in 5 seconden uit. Herhaal dit 5 keer.
- In een papieren zak ademen wordt tegenwoordig niet meer aangeraden. Het helpt niet zo goed als vroeger werd aangenomen, en het kan juist schadelijk zijn.
3. Neem voorgeschreven medicijnen.
Een van de effectiefste manieren om een paniekaanval te stoppen is door angstremmers te slikken, zoals benzodiazepinen.- Medicijnen die vaak bij paniekaanvallen worden voorgeschreven, en die geclassificeerd worden als benzodiazepinen zijn onder andere alprazolam, lorazepam en diazepam. Deze stoffen werken snel en kunnen de symptomen binnen 10-30 minuten verlichten.
- Andere middelen die binnen de groep van benzodiazepinen vallen werken wat langzamer, maar blijven langer in het bloed. Voorbeelden hiervan zijn clonazepam, chloordiazepoxide en oxazepam.
- Deze stoffen worden vaak in lage doseringen voorgeschreven en moeten regelmatig worden genomen tot de paniekaanvallen beter beheersbaar zijn door het gebruik van andere soorten medicijnen, zoals selectieve serotonine-heropname-remmers, of door cognitieve gedragstherapie.
4.Probeer actief te blijven.
Probeer je normale activiteiten en je dagelijkse routine zo goed mogelijk te vervolgen om te voorkomen dat de paniek je leven gaat beheersen.Blijf praten, bewegen en hou je gedachten gefocust. Door dat te doen stuur je boodschappen naar je hersenen en naar de paniek, dat er geen gevaar is, geen reden tot alarm en geen reden om in de vecht-of-vlucht-modus te gaan.
5. Ren niet weg.
Als je een paniekaanval hebt terwijl je op een bepaalde plek bent, zoals bijvoorbeeld de supermarkt, wil je misschien wegrennen om de plek zo snel mogelijk te verlaten.- Door te blijven waar je bent, neem je stappen om je hersenen te leren inzien dat er geen concreet gevaar is in de supermarkt.
- Als je wegrent, gaan je hersenen deze plek, en misschien wel iedere supermarkt, associëren met gevaar, en dan krijg je elke keer dat je in een supermarkt bent een paniekaanval.
6. Richt je op andere dingen.
Met de hulp van een therapeut kun je leren om je gedachten op natuurlijke wijze te beheersen, en de paniek onder controle te houden.- Voorbeelden hiervan zijn het drinken van iets warms of kouds, een korte wandeling maken, meezingen met je favoriete nummer, met een vriend praten, of tv kijken.
- Andere dingen die je kunt proberen om je gedachten van de paniek af te leiden zijn rekoefeningen, een puzzel maken, de temperatuur in huis veranderen, je raampje opendoen als je in de auto zit, naar buiten gaan om een luchtje te scheppen of iets lezen dat je interesseert.
7. Zie het onderscheid tussen een stressvolle gebeurtenis en een paniekaanval.
Hoewel beide ervaringen dezelfde fysieke reacties kunnen oproepen, zoals een verhoogde bloeddruk, zweten en een verhoogde hartslag, zijn het verschillende dingen.- Een stressvolle gebeurtenis overkomt iedereen wel eens. Het natuurlijke vecht-of-vlucht-instinct van het lichaam kan in werking treden tijdens een stressvolle of beangstigende situatie, net als bij een paniekaanval, maar er is dan altijd een prikkel, gebeurtenis of ervaring die met de reactie in verband staat.
- Een paniekaanval staat niet in verband met een gebeurtenis, het is onvoorspelbaar, en de heftigheid van de aanval kan heel extreem en angstaanjagend zijn.
8. Pas ontspanningstechnieken toe.
Neem stappen om rustig te worden door beproefde ontspanningstechnieken toe te passen om jezelf weer onder controle te krijgen tijdens een stressvolle of angstige ervaring.- Als je een paniekaanval of een paniekstoornis hebt, werk dan samen met een cognitief gedragstherapeut om strategieën te ontwikkelen zodat je de controle weer terugkrijgt als de paniek toeslaat.
9. Gebruik je zintuigen om de aanval te beheersen.
Het is mogelijk om de ongewenste fysieke reacties te verminderen door je – al is het maar even – te concentreren op je zintuigen, of je nu een paniekaanval, een angstaanval of een stressvolle situatie ervaart.- Gebruik je gezichtsvermogen om mooie dingen in je omgeving te zien. Als je op een veilige plek bent, doe je ogen dan even dicht en visualiseer je favoriete bloem, je favoriete schilderij, een mooi strand, of iets anders waardoor je rustig wordt.
- Stop en luister naar wat je om je heen hoort. Luister of je muziek hoort in de verte, luister naar de vogels, de wind of de regen, of zelfs het gezoem van het verkeer van de snelweg. Probeer iets nieuws te ontdekken om naar te luisteren, iets anders dan je eigen hartslag of andere geluiden die bijdragen aan de stress.
- Word je bewust van geuren om je heen. Misschien is er iemand aan het koken, of ben je buiten en kun je de regen in de lucht ruiken.
- Richt je op je tastzin. Je realiseert het je misschien niet, maar je raakt altijd wel iets aan. Als je zit, voel dan hoe de stoel aanvoelt, of hoe warm of koud de tafel is waar je arm op ligt, of hoe de wind in je gezicht blaast.
- Door een paar minuten stil te staan bij wat je zintuigen ervaren, haal je de aandacht weg bij de paniek, angst of stress.
Dit lost de oorzaak van de paniek, angst of stress natuurlijk niet op, maar het is nuttig om je te concentreren op je zintuigen als je de ongewenste fysieke reactie wilt aanpakken.
Bron: nl.wikihow.com >>
LEVEN MET EEN ANGSTSTOORNIS
Alwin was 9 jaar oud toen hij zijn eerste paniekaanval kreeg, op het podium tijdens de musical Oliver! van Joop van den Ende in het Congresgebouw in Den Haag. Sinds die tijd worstelt hij met zijn angststoornis. Al jaren wil hij hier een documentaire over maken, maar elke poging mislukte. Eind 2017 vroeg hij zijn vriendin Saske de documentaire te maken.
Na 3,5 jaar documentatie staat ‘Leven met angst’ eindelijk online. In deze film zie en ervaar je hoe het is om een angststoornis te hebben. Het laat zien hoe Alwin zich gevangen voelt door zijn eigen gedachten. Hoe zijn angst hem de baas kan zijn. Kwetsbaar en doeltreffend.
Alwin en Saske hebben de afgelopen tijd een maand lang aandacht besteed aan geestelijke welzijn. Daarbij hebben ze de vraag gesteld: Heerst er een taboe op psychische stoornissen. In deze laatste documentaire over dit thema laat Alwin zijn eigen angststoornis zien. Het is een uniek kijkje in wat iemand met een angststoornis dagelijks meemaakt en hoe het iemands leven kan beheersen.
Bron: Indigo.nl >>
Een piekerstoornis; wat is het en wat kun je eraan doen?
Iedereen is weleens angstig en bezorgd. Maar bij mensen met een gegeneraliseerde angststoornis (piekerstoornis) komen deze gevoelens wel heel vaak voor. Ze maken zich constant druk en piekeren buitensporig over dagelijkse dingen.
Waar wordt dit door veroorzaakt en wat is er tegen te doen? Colin van der Heiden, klinisch psycholoog bij PsyQ en hoogleraar Geestelijke Gezondheidszorg bij de Erasmus Universiteit heeft de antwoorden.Wat is een gegeneraliseerde angststoornis?
“Een gegeneraliseerde angststoornis wordt ook wel ‘piekerstoornis’ genoemd en wordt gekenmerkt door onbeheersbaar piekeren en betreft vaak gedachten over de toekomst. Deze worden gedreven door angst.”Zijn er nog meer kenmerken?
“Jazeker. Naast bovengenoemde kenmerken zijn er nog een aantal niet-specifieke symptomen die bij de stoornis horen. Voorbeelden zijn fysieke klachten zoals nek- en schouderpijn, prikkelbaarheid, slaapproblemen en een opgejaagd of rusteloos gevoel.”Paniek! de Locker
‘Het is gewoon vet kut want ik durf echt niet meer naar buiten.’
Manon heeft last van paniekaanvallen. Hoe is het om zo bang te zijn dat je niet meer buiten komt? Kan iedereen dit overkomen?
Bang, dat zijn we allemaal wel eens. Maar wat als angst je leven beheerst? Dan kun je een angststoornis hebben. En hoewel 1 op de 5 mensen hier last van heeft, blijft erover praten lastig. Laten we kijken hoe we angststoornissen bespreekbaar kunnen maken, want: de angst die je draagt, hoef je niet te verbergen.
Hoe voelt het?
Dat iemand een angststoornis heeft, hoef je niet te merken. Toch ziet het dagelijkse leven met een angststoornis er soms net anders uit.
Hoe? Dat lees je hier >>Wat kun je doen?
Een angststoornis is een persoonlijk en gevoelig onderwerp. Daardoor kan het lastig zijn om erover te beginnen. Hoe maak je dit onderwerp toch bespreekbaar?De campagne ‘Hey, het is oké’ is een initiatief van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Doel van de campagne is het wegnemen van drempels rondom het bespreekbaar maken van angststoornissen. Dit doet de campagne door het verhaal van mensen met een angststoornis voorop te zetten. Zo ontdek je wat een angststoornis voor hen betekent, hoe zij ermee omgaan en hoe jij er zelf over kan praten. Of je nu zelf een angststoornis hebt, of iemand met een angststoornis kent.
MARJOLEIN HEEFT EEN GEGENERALISEERDE ANGSTSTOORNIS: ‘IK DURFDE NIET ALLEEN TE DOUCHEN’
Deze week staat LINDA.nl in het teken van angststoornissen. Marjolein de Haan (36) uit Leeuwarden heeft een gegeneraliseerde angststoornis en durfde daardoor soms niet alleen te douchen of te slapen. Het begon allemaal op haar twaalfde, tijdens het turnen, zo vertelt ze ons.
AANVAL
“We mochten vrij spelen, toen het ineens misging”, blikt Marjolein terug. “Ik was op de trampoline aan het springen, toen ik ineens geen lucht meer kreeg. Hyperventilatie. Misschien sprong of ademde ik op dat moment verkeerd, ik weet niet hoe het kwam. Ik viel op de grond en iedereen – de juf, mijn vader – kwam erbij staan. Dat moment heeft ervoor gezorgd dat ik al gauw veel dingen niet meer durfde te doen, omdat ik bang was dat ik weer zo’n aanval zou krijgen.”IT RUNS IN THE FAMILY
Marjolein ging steeds minder vaak naar school en stopte met turnen, zo erg was ze geschrokken van de hyperventilatie. Dat ze zo angstig werd, heeft ze niet van een vreemde: haar moeder kampt ook met een angststoornis. Daardoor is Marjolein er waarschijnlijk ook gevoeliger voor, denkt ze.TRIGGERS
Op haar zestiende bereikte Marjolein het dieptepunt van haar angststoornis, vertelt ze. “Ik had net mijn VBO-diploma gehaald, toen ik weer werd overladen door angst. Ik weet niet waardoor dat kwam, er was niet echt iets wat me triggerde. Het ging zelfs zo slecht, dat ik niet meer alleen durfde te douchen of te slapen. Ik had angst voor mijn angst, eigenlijk. En dat hielp niet.”THERAPIE
Als Marjolein last heeft van haar stoornis, kan ze bijvoorbeeld heel erg gaan piekeren en trillen. “Ook dringt dan niets tot me door en gaat mijn hart als een idioot tekeer. Verder kan ik dan zo erg zweten, dat ik wel eens naakt op de badkamervloer ben gaan liggen om af te koelen. Ik houd ook niet van drukte, of plekken waar veel mensen zijn. Je zult mij binnenkort dan ook niet zien dansen op het Bevrijdingsfestival.” Door verschillende therapieën kan de Friezin haar angsten tegenwoordig gelukkig onderdrukken. “Ik probeer dan goed na te denken en heel bewust op mijn ademhaling te letten, dat helpt wel.”BANG VOOR BUITEN
De afgelopen jaren gaat het goed met Marjolein, alleen in januari 2017 ging het weer mis. “Ik was toen heel erg ziek door de ziekte van Crohn (syndroom dat zorgt voor chronische ontstekingen in het maag-darmkanaal, red.). Daar werd ik zo angstig van, dat ik een paar maanden thuis heb gezeten. Altijd als ik een tijdje ziek ben geweest, vind ik het heel spannend om weer naar buiten te gaan.”IN DE AUTO
“Het enige punt waar ik nog aan moet werken, is aan autorijden”, gaat Marjolein verder. “Ik vind het niet prettig om in een auto te zitten, zie dan gauw de auto voor me op ons afkomen, bijvoorbeeld. Toen we laatst met het gezin naar Spanje reden, heb ik van te voren ook wat oxazepam (rustgevend medicijn, red.) genomen. Dat hielp wel. En af en toe wisselde ik van plek met mijn dochter, die op de achterbank zat. Ik vind het vooral prettig om achterin te zitten, ik moet niet te veel van het rijden meekrijgen.”UITGELACHEN
Gelukkig gaat Marjoleins omgeving goed met haar stoornis om. “Mijn kinderen weten ervan en ik heb nooit nare opmerkingen gekregen. Vroeger wel, op school, toen werd ik uitgelachen door de andere pubers. Maar ik ben tegenwoordig heel open over mijn angsten, dat helpt ook en is heel belangrijk. Als je praat over waar je last van hebt, dan is ook gelijk uit je hoofd.”Bron: Linda Nieuws
Hoe ik met babystapjes van mijn paniekaanvallen afkwam
“Eigenlijk zijn we gewoon een stelletje mafklappers bij elkaar, hoe ‘normaal’ je fobie ook is. Oftewel: niemand is echt normaal. Als je je dat bedenkt, is een taboe op angst nutteloos.”
Een paniekaanval oplossen, maar dan realistisch
Angst is normaal. Angst is de basis van ons overlevingsmechanisme. Iedereen heeft angst. Op angstlijst.nl staan liefst 418 soorten fobieën en waarschijnlijk zijn er nog een heleboel meer. Sommigen kunnen prima leven met zo’n angst, maar bij anderen slaat totale paniek toe. Angst houdt hun leven in een houdgreep. En ondanks dat bang zijn heel normaal is, praten we er amper over.En waarom? Juist, omdat we bang zijn. Bang dat andere mensen ons niet serieus nemen. Bang dat we verstoten worden uit de roedel. Het is weer zo’n stomme vicieuze cirkel die zich elke dag meester van ons maakt. Tijd om dat te veranderen. Het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) denkt daar gelukkig hetzelfde over. Met de campagne ‘Hey! Het is oké’ wil men openheid scheppen rondom angst- en paniekklachten.
De eerste keer
Mijn eerste paniekaanval kan ik me gek genoeg niet herinneren. Verdrongen denk ik. De aanval die het meeste impact had op mijn leven kan ik nog wel voor de geest halen. Ik was toen een jaar of 16 en het was niet mijn eerste paniekaanval. Winkels, terrasjes en winkelstraten waren inmiddels een danger zone, maar op zich viel er nog wel mee te leven.Tot het moment dat ik op een dag op het station stond om naar school te gaan. Het regende, dus het was druk en klam. Bij het meeschuiven met de horde de trein in was daar opeens het gevoel dat ik uit de danger zone herkende: zweten, trillen, hartkloppingen, hyperventileren. Ik zag er waarschijnlijk uit alsof ik net de marathon van Rotterdam had gelopen.
De oorzaak? Een stortvloed aan doemgedachten. ‘Alle mensen op het station kijken naar me en vinden me raar. En straks op school vindt iedereen dat ook. Wat als er straks storing is, de trein uitvalt en ik nergens heen kan? Heb ik eigenlijk wel ingecheckt? Wat als ik wél controle heb en niet ben ingecheckt?’ Ik had het gevoel stuurloos te zijn en daarnaast ook nog eens gejudged te worden. Ik had mezelf en mijn gedachten op dat moment niet meer in de hand. Ik dacht knettergek te worden.
Vanaf dat moment heb ik geen school meer vanbinnen gezien. Ik ben zo snel mogelijk naar huis gegaan en heb me daar drie maanden lang opgesloten op mijn kamer. Ik durfde niet meer naar buiten en viel nog dieper in mijn al bestaande depressie. Wat niet hielp waren de weinig begripvolle reacties. ‘Haha, hoezo durf je niet naar de supermarkt? Je wordt heus niet aangevallen door de bloemkool, hoor’. Of het simpele maar vernietigende ‘Stel je niet zo aan.’
Paniekaanval oplossen met praten
Maar nu ik me kutter voelde dan ooit kwamen de tientallen telefoontjes van boze mentoren, opmerkingen van vrienden en familie en een irritante, pushende leerplichtambtenaar aan als mokerslag op mokerslag. Niemand begreep me en ik voelde me compleet alleen op de wereld.Dat laatste blijkt volgens de onderzoeken die het Ministerie van VWS deed wel mee te vallen. Eén op de vijf mensen krijgt in zijn leven te maken met angstaanvallen en 40 procent praat er met niemand over, zelfs niet met hun eigen partner.
Dat praten wel degelijk helpt ervoer ik later, toen ik er weer wat bovenop gekomen was. Ik zat in de tram met een vriendin en ik voelde mijn hart alweer tekeer gaan. Maar zij wist ervan en ik wist dat ze op me zou letten en zou helpen als het fout ging. Waarschijnlijk zag of voelde ze dat ik niet lekker zat en ze legde even haar hand op mijn arm. Die gedachten en blijk van steun hielpen me om de aanval te onderdrukken.
Het was de eerste keer dat ik de opkomende paniek wist door te slikken. Toen we uitstapten was er op dat moment geen opgeluchter persoon op aarde dan ik, maar het voelde als een grote stap richting herstel.
Hoe kom je van paniekaanvallen af?
Dat ik überhaupt in die tram verzeild raakte was het resultaat van een flink aantal therapiesessies bij de psycholoog, waar ik onder lichte *kuch* dwang terecht kwam. Ze bracht me stapsgewijs terug de maatschappij in. Mensen spoorden me aan om ‘het gewoon te doen’, maar die stap was veel te groot. Alsof je een baby eerst leert fietsen, dan loopt het vanzelf wel. Mijn therapeut leerde me weer lopen, stapje voor stapje. Laten we het voorbeeld nemen van het reizen met de trein.Stap 1: Maak je klaar voor je reis
Pak je spullen, doe je jas en schoenen aan en bereid je écht voor op een treinreis. Er is één verschil: uiteindelijk blijf je gewoon thuis. In het begin werd ik al gek van de gedachte alleen al, maar naarmate ik het vaker deed, werd het normaler en dus minder eng. Als je geen paniekaanval krijgt, ga je door naar de volgende stap.Stap 2: Ga richting het station
Ditmaal herhaal je stap 1, maar ga je dus echt naar buiten om naar het station te gaan. Zodra je de paniek voelt opkomen, ga je terug. En ook hier merkte ik dat ik steeds dichter bij het station kwam. Tot ik daar ook een keer aankwam.Stap 3: Wacht op de trein
Je bent op het station aangekomen, de stem van de NS roept de vertragingen om en je wacht op de trein. Het begint al bijna vertrouwd te raken. Het maakt niet uit op welke trein je wacht, maar gewoon de eerstvolgende. Je stapt nog niet in, maar je went gewoon aan de vele mensen om je heen en gaat naar huis als je trein vertrekt.Stap 4: Maak een (korte) treinreis
Je bent nu zover dat je eindelijk de trein in durft, maar dat betekent niet dat je meteen van Groningen naast Maastricht moet. Je stapt uit op het eerstvolgende station (je moet immers ook weer terug), en ook dit bouw je weer uit tot je gewoon helemaal klaar bent om overal naartoe te treinen waar je wilt en waar je heen moet. Je krijgt overigens wel bonuspunten als je meteen de eerste keer van Groningen naar Maastricht gaat.Nogmaals, het is slechts een voorbeeld, want je kunt het op alles toepassen. Zo heb ik het ook toegepast bij winkels, werk en talloze andere openbare plaatsen. Zet voor jezelf kleine stappen uit richting iets wat voor jou doodeng is. Je hoeft niet meteen te kunnen fietsen, maar begin gewoon maar langzaam met kruipen en neem je tijd.
Paniekaanval oplossen makkelijker gezegd dan gedaan
Ook al heb ik alle stappen gevolgd, nog steeds zijn er plaatsen waar ik liever niet kom omdat ik me er ongemakkelijk voel. Daarnaast ben ik zenuwachtig voor veel plekken. En ook in situaties waarin ik de controle dreig te verliezen, komen de symptomen nog steeds wel eens opzetten.Waarschijnlijk heb ik mijn laatste paniekaanval nog niet gehad, al is het momenteel lang geleden, maar dat is oké zolang het mijn leven niet meer beheerst. Als je zover op de weg terug bent, voel je je ook sterker om het gewoon te incasseren, door te gaan met je leven en ‘enge’ locaties en situaties weer op te zoeken. Terug naar die maanden van isolatie, dat in ieder geval nooit meer.
Waarom het taboe nutteloos is
Eerder is het al even benoemd, de 418 fobieën (en meer) die je op Google kunt vinden. Deze gaan van ‘normale’ fobieën als angst voor spinnen, onweer, hoogtes, kleine ruimtes en de tandarts naar fobieën die over het algemeen als ‘gek’ worden bestempeld.Denk aan mensen die bang zijn om te zitten, angst hebben voor bloemen of een bepaald getal. Ook lijden sommigen aan hippopotomonstrosesquippedaliofobie, ironisch genoeg de angst voor lange woorden. Maar hé, de meeste angsten, ook veel ‘normale’, staan ver van waarvoor angst bedoeld is: ons in leven houden. Dus eigenlijk zijn we gewoon een stelletje mafklappers bij elkaar, hoe ‘normaal’ je fobie ook is. Oftewel: niemand is echt normaal. Als je je dat bedenkt, is een taboe op angst nutteloos.
Bron: commen.nl
Last van paniekaanvallen? Zo voorkom je ze in de toekomst
Iedereen die weleens last heeft (gehad) van paniekaanvallen zal de symptomen direct herkennen. Je ademhaling wordt sneller, je krijgt hartkloppingen, hebt klamme handjes en ziet wazig. Angst overheerst. En het vervelende is: als je eenmaal een paniekaanval hebt gehad, dan kan er een angst ontstaan voor nóg zo’n aanval. Tijd om in actie te komen dus!
Bestrijd angstige gedachten
Angst voedt zichzelf. Dit betekent dat hoe vaker je angstige gedachten of gevoelens hebt, hoe sterker deze worden. En is dat niet precies het tegenovergestelde van wat je wil? De kunst is om angstige gedachten niet te laten groeien. Dit doe je door eerst te leren om angstige gedachten te identificeren. Merk op dat je ze hebt. Vervolgens ga je proberen om je gedachtegang te veranderen, bijvoorbeeld door de cognitive reappraisal techniek van neurowetenschapper Alex Corb toe te passen.Verdiep je in mindfulness
Iedereen die weleens last heeft van paniekaanvallen heeft er baat bij om zich te verdiepen in mindfulness. Mindfulness kan je helpen om los te komen uit de sterke grip die negatieve gedachten vaak hebben, vertelde mindfulness trainer Viktoris Susovits eerder op Bedrock. “Je zet de negatieve gedachten in perspectief en weet dat het maar automatische gedachten zijn. Geen waarheid. Geen feiten.” Naast het ordenen van je gedachten zijn ook ademhalingstechnieken effectief.Pas op met cafeïne
Laatst schreven we al over onze haat-liefdeverhouding met koffie. We vroegen ons af of koffie nou slecht voor ons is. De conclusie? Gezonde volwassenen kunnen ongeveer 4 koppen koffie per dag drinken zonder hier negatieve effecten van te ondervinden. Maar dit gaat dus niet op als je last hebt van paniekaanvallen. Van cafeïne is aangetoond dat het angstniveaus verhoogt en paniekaanvallen kan veroorzaken bij mensen met een paniekstoornis. Beperk je cafeïne inname daarom tot een minimum.Verhoog je serotonine level
Over het algemeen hebben mensen met angstgevoelens een laag niveau serotonine in hun lijf; één van de belangrijkste neurotransmitters die ervoor zorgt dat we ons goed voelen. Gelukkig kun je een tekort aan serotonine zelf verhogen. Hoe je dat doet? Zonder voedingsstoffen kan het lichaam geen serotonine aanmaken. Ontbijt dus goed en let erop dat je voldoende vitamines en mineralen binnenkrijgt. Zorg er ook voor dat je regelmatig beweegt. Sporten helpt om hormonen en neurotransmitters in balans te brengen en is daarmee een natuurlijke serotonine booster. Jezelf compleet in het zweet werken is niet nodig. Lichtere vormen van sport als yoga en wandelen zijn ook effectief.Ga in therapie
Blijven de paniekaanvallen ondanks je inspanningen terugkomen? Dan is er natuurlijk ook de optie om in therapie te gaan. Paniekklachten zijn vrij goed te behandelen. Zo kan gesprekstherapie het gevoel van angst verminderen. Je kunt hiervoor terecht bij je huisarts of een psycholoog. Samen kun je onderzoeken wat er aan de hand is en bespreken hoe je het probleem het beste aan kunt pakken. Ben je niet zo’n prater? Ook danstherapie is een krachtige behandelmethode. Zo schreven we dat “danstherapie een ervaringsgerichte therapievorm is die ervan uitgaat dat klachten terug te zien zijn in het lichaam en in de beweging van mensen. Via dans en beweging kunnen gevoelens, gedrag en denkwijzen worden verwerkt, uitgewerkt en onderzocht.”Bron: Bedrock.nl
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
