- Dit onderwerp bevat 25 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 14/05/2022 om 20:55 door Luka.
-
Reacties
-
Candy vertelt over haar bipolaire stoornis
Candy heeft een moeilijke jeugd en al heel jong krijgt ze te horen dat ze bipolair is.
Ze vertelt ook openlijk over het misbruik waar ze als kind slachtoffer van werd
DOORTJE (27) HEEFT BORDERLINE MAAR IS GÉÉN DRAMAQUEEN
“Na een hele emotionele dag voel ik me de dag erna leeg. Dan voel ik geen identiteit en nul emoties. Dan kan mijn vriend bij wijze van spreken dood neervallen en zou ik daar niks om geven.”
Borderline heeft een stigma. Mensen met deze persoonlijkheidsstoornis worden soms gezien als aanstellers, dramaqueens. Doortje (27) heeft borderline en wil dit stigma doorbreken. Daarom vertelt ze over borderline tijdens de #trueselfie-week. Tijdens de #trueselfie-week van 9 t/m 15 april vragen NPO 3FM en MIND aandacht voor psychische gezondheid en roepen we jongeren op om open te zijn over psychische klachten.
Een depressie
“Als mensen mij vragen waarom ik op deze leeftijd nog studeer, zeg ik vaak dat ik een depressie heb gehad. Dat is makkelijker. Dat begrijpen mensen. Als ik ze vertel dat ik borderline heb, moet ik ze veel meer uitleggen.“Maar bij nieuwe vriendschappen vertel ik wel gewoon hoe het zit. Als mensen mij leren kennen, zullen ze merken dat ik soms afzeg omdat ik me niet goed voel. Na een tijdje gaan ze toch vragen wat er dan met me aan de hand is. Dan vertel ik ze dat borderline veel inhoudt. Dat ik onder andere stemmingswisselingen heb, suïcidaal kan zijn en me heel leeg kan voelen.”
Emoties overspoelen
“Alle emoties die ik voel, zijn heel intens. Ik kan de hele tijd nadenken over wat mensen van me vinden en ik heb een negatief zelfbeeld. Daardoor word ik onzeker. Als het slecht met me gaat, wisselen alle negatieve emoties zich op een dag af. Dan voel ik me bijvoorbeeld eerst een paar uur angstig, daarna een tijdje verdrietig en vervolgens wanhopig.“Die emoties overspoelen me. Ik kan er niet tegen op boksen. Op sommige momenten kan dat ervoor zorgen dat ik suïcidaal word of mezelf beschadig. Soms beland ik in het ziekenhuis. Mezelf beschadigen doe ik om mijn emoties te verdoven en aan de andere kant om mezelf te straffen. Want soms voelt het ook alsof het allemaal mijn eigen schuld is. Dan snap ik niet waarom ik mezelf zo rot kan voelen. Ik bedoel, ik heb geen trauma of zo.”
Geen identiteit voelen
“Na zo’n heftige, emotionele dag voel ik me de dag erna precies het tegenovergestelde. Leeg. Dan voel ik nul emoties en weet ik ook niet wie ik ben. Dan voel ik ook geen identiteit. Dan zou mijn vriend bij wijze van spreken dood neer kunnen vallen en zou ik daar niks om geven. Het voelt dan als een gapend gat, dat alle emoties heeft opgeslokt en het vervangen heeft door het niets.”Een paar uur in een isoleercel
Doortje kreeg op haar vijftiende de diagnose borderline. “Vanaf kinds af aan ging het al niet goed met me. Vanaf mijn veertiende tot mijn achttiende heb ik in een jeugdinstelling gezeten. Tussen mijn zeventiende en mijn achttiende was ik extreem suïcidaal, en zat ik een jaar in een gesloten inrichting. Het ging vaak zo slecht met me dat ik een paar uur, of een hele dag, in een isoleercel doorbracht.“Dat is echt verschrikkelijk. In zo’n isoleercel ga je je nog slechter voelen. Ik denk ook dat het helemaal niet werkt, zo’n isoleercel. Praten met een begeleider zou beter werken.”
Hou je van pijn?
“Maar soms begrijpen hulpverleners ook niet wat er aan de hand is. Of denken ze dat ik een dramaqueen ben. Ik heb een paar keer meegemaakt dat ik nadat ik mezelf beschadigde bij de eerste hulp zat en de arts mij niet wilde verdoven. Hij zei dingen als: ‘Je hebt het toch zelf gedaan’ of ‘Je houdt toch van pijn?’ Dan schaam ik me en onderga ik het maar gewoon.“Ook op een moment dat ik tijdens mijn opname suïcidaal was en ineen gekrompen riep dat ik dood wilde, werd ik niet serieus genomen. ‘Ga maar even een uur mediteren, dan komt het wel goed’, zei mijn begeleider.”
Stemmingswisselingen
Voor iedereen, inclusief hulpverleners, is het dus niet makkelijk om te begrijpen wat borderline inhoudt, vindt Doortje. “Het is ook heel ingewikkeld, omdat ik me op het ene moment heel goed voel en op het andere moment kan roepen dat ik dood wil. Omdat mijn stemming zo snel wisselt, vinden mensen dat soms ongeloofwaardig. Vandaar dat mensen borderliners aanstellers noemen, denk ik.”Borderline gaat niet over
“En juist omdat het zo moeilijk is om te begrijpen hoe het is om borderline te hebben, is het belangrijk om open te zijn. Er heerst nu een taboe op het praten over psychische klachten. Ik heb het idee dat er steeds meer open wordt gepraat over depressie, maar bij borderline is dat nog niet het geval.“Dat komt denk ik doordat mensen zich bij een depressie wel iets voor kunnen stellen en bij borderline niet. Ook is het misschien makkelijker om erover te praten, omdat een depressie soms overgaat. Dat is bij borderline niet zo.”
Praat met me!
Praten is volgens Doortje dus belangrijk. “In mijn omgeving merk ik ook dat mensen het soms lastig vinden om erover te praten. Dat merk ik vaak bij mensen die ik net leer kennen. Laatst werkte ik zes weken met een meisje samen voor een schoolopdracht. Ik had vaak korte mouwen aan. Littekens van zelfbeschadiging kan je dus goed zien. Pas na een paar weken vroeg ze hoe ik aan die littekens kwam.“Dat is niet erg, dat ze er pas toen nog naar vroeg. Het is alleen maar goed dat ze ernaar vraagt. Ik vind het fijn dat als mensen vragen hebben ze die gewoon aan mij stellen en niet achter mijn rug om gaan praten.”
Het gaat nu al een hele tijd goed met Doortje. “Over een tijdje begin ik met een therapie gericht op stilstaan bij emoties. Verder ben ik bezig met het afronden van mijn bachelor. Ik ben blij dat het nu goed gaat, maar het kan zo ook weer een periode slecht met me gaan. Nu weet ik hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb een crisisplan, waarin staat welke stappen ik moet doorlopen als het slecht gaat.”
Leve de openheid!
“Borderline hoort bij me, maar ik bén het niet. Ik ben veel meer dan dat. Als ik vrolijk ben, geniet ik. Ik hou van feesten, koken en ben graag met mijn vrienden. Ik wil aan alle mensen die te maken hebben gehad met psychische problemen zeggen: Kijk verder dan een stoornis. Kijk naar wie je bent, want je bent zo veel meer dan een labeltje. Spreek je uit, mede-labeldrager! Laat zien dat je meer bent. Laat zien dat je niet gek of stom bent als je aan psychische problemen lijdt. Dood aan het stigma, leve de openheid!”Bron: Npo 3fm.nl >>
Bouwke (36) heeft borderline: ‘Het crazy bitch-imago klopt niet’
Storm
“Op mijn veertiende was ik als een storm. Ik kon mijn emoties niet onder controle houden. Ik had continu knallende ruzie met mijn moeder en ik zat steeds alleen op mijn kamer. Ook trok ik me alles persoonlijk aan. Als ik over straat liep, keek ik altijd naar beneden. Als iemand verderop ‘kutwijf’ riep, dacht ik: ‘O, ze hebben het vast over mij’. Ik kreeg ook vaak te horen dat ik alles verpeste en dat vond ik zelf ook.”
“Verder kreeg ik paniekaanvallen, een eetstoornis en begon ik met automutilatie*. Alles om de controle te zoeken over mijn emoties, wat niet lukte natuurlijk. Soms bonkte ik, uit machteloosheid en radeloosheid, zolang met mijn hoofd tegen een muur dat ik een hersenschudding kreeg. Ook kreeg ik drie keer een burn-out en vier keer een depressie. Aan een persoonlijkheidsstoornis als borderline hebben we nooit gedacht. Mijn ouders en ik gaven vooral de puberteit de schuld van mijn gedrag.”
Geen aandacht voor mentale gezondheid
“Borderline kun je erven, maar is lastig te diagnosticeren. Het lijkt namelijk op veel andere meer bekende aandoeningen, zoals bipolair en manisch depressief. Ik denk dat het bij mij is getriggerd door trauma’s. Ik werd vroeger op school erg gepest. Daarnaast overleed mijn peetoom, voor mijn gevoel mijn tweede vader, op jonge leeftijd wat ik heel moeilijk kon verwerken. In mijn familie was er geen aandacht voor mentale gezondheid. Ik denk dat mijn ouders bang waren voor het onbekende en het negatieve en daarom niet op zoek ging naar een psychische reden achter mijn heftige gedrag. Ik neem het hen niet kwalijk. Tegenwoordig is er gelukkig veel meer aandacht voor mentale gezondheid dan toen ik tiener was.”
Joëlle heeft borderline: “Ik ben een mens, en zo wil ik ook behandeld worden”
Hoe vrij en tolerant we ook mogen lijken in Nederland, onbewust stoppen we toch iedereen in hokjes – of dat nou andere mensen zijn of wijzelf. We zijn te saai of juist te intens, te dik of te dun, te ambitieus of niet vooruitstrevend genoeg. En hoewel iedereen last heeft van die vooroordelen, hebben mensen met mentale problemen dat nog net een beetje meer. Been gebroken? Meteen naar het ziekenhuis. Depressie? Wat zeur je nou?
“Ik ben natuurlijk Antilliaanse, en dan heb je sowieso al te maken met vooroordelen”, vertelt Joëlle (27). “Of nou ja, mensen denken altijd dat ik uit Suriname kom. Ze vinden dus dat ik sowieso al niet in het hokje ‘Antilliaan’ pas. Als ik dan ook nog in een hokje ‘borderline’ moet, denken mensen al helemaal dat ik gek ben.” Niet alleen in Nederland, maar ook op Curaçao, waar ze deels opgegroeid is: “Daar zijn mensen meer bekrompen, en zijn nog meer taboes.”
Een kort lontje
Ze had altijd al klachten: woede-uitbarstingen en een kort lontje. In haar tienerjaren deed ze aan zelfbeschadiging, en dat was een teken voor haar zus om hulp voor haar te zoeken. Aan het begin van haar twintigerjaren, toen de agressiviteit op een hoogtepunt was (“Soms gooide ik zelfs met dingen”) startte ze met intense therapie.“In het begin werd ik niet serieus genomen. Mensen zeiden dat ik gewoon opvliegend was, net zoals mijn ouders”, vertelt ze. Maar na een intens traject van twee jaar, heeft ze eindelijk het idee dat ze met haar ziekte kan omgaan. Nu schrijft ze op haar blog I am an ALFa over geestelijke gezondheid, persoonlijke ontwikkeling en mode.
Herken jij jezelf in je diagnose borderline?
“Met die diagnose heb ik duidelijkheid, dat vind ik heel prettig. Voordat ik hulp kreeg, zat ik in een extreem emotionele rollercoaster. Ik was of heel kwaad, of heel blij of verdrietig. Er zat geen balans in. Dat vond ik lastig. Later leerde ik dat die woede-uitbarstingen ook gewoon verdriet waren, vermomd als agressie.”Klinkt heftig.
“Ja, mentaal voelde het enorm vermoeiend. Er was geen verklaring voor te vinden. Je wilt zoveel zeggen, maar niemand hoort je.” Gevoelens goed vertalen lukte ook niet goed, vertelt Joëlle. Haar lichaam maakte zoveel adrenaline aan, dat ze totaal niet wist wat ze met zichzelf aan moest. “Dat was ook de reden van mijn automutilatie.”Borderline in 9 kenmerken, maar dan zonder bullshit
Borderline wordt vaak geassocieerd met mensen die uit woede alles kort en klein slaan. Dit beeld klopt echter niet en er zit altijd meer achter dan dat. Hierbij 9 kenmerken van borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) uitgelegd, zonder bullshit.
Borderline kenmerken op een rij
Vrijwel iedereen kan zich een beetje herkennen in de symptomen van BPS, maar toch is slechts 1 procent van de Nederlandse bevolking hiermee gediagnosticeerd. Het verschil tussen BPS en een ‘normale’ persoonlijkheid is dat bij de eerste alles in het extreme gebeurt. Bovendien komt het vaak voor in combinatie met andere problemen, wat het des te extreem maakt.1. Verlaat me niet
Iedereen is wel eens bang dat je alleen komt te staan. Zou mijn partner nog wel van me houden. Komt het nog wel goed tussen die vriend(in) en mij? Wil die collega nog wel samenwerken?Dit is niet anders voor mensen met BPS, met als verschil dat het er niet toedoet of de angst voor verlating gegrond is, of totaal irreëel. Zo kan een blik al voor een gevoel van afwijzing zorgen waardoor de verlatingsangst getriggerd wordt. Hier komt de selffulfilling-prophecy om de hoek kijken: je hebt angst om verlaten te worden, begint te claimen, de ander krijgt het Spaans benauwd en trekt zich terug.
2. Wie ben ik nou eigenlijk?
Een oprechte vraag. Alhoewel iedereen weleens twijfels heeft bij gemaakte keuzes of interesses is het identiteitsbesef bij iemand met BPS niet iets wat stabiel aanwezig is. Ze veranderen bijvoorbeeld vaak van hobby’s, uiterlijk, vriendenkring, passies en hebben een constante strijd met de vraag wat ze nou eigenlijk willen in het leven.Vaak zie je ineens een grote shift in de manier waarop ze zich gedragen. De ene dag zijn ze sexy of de grappenmaker, terwijl ze bij de volgende ontmoeting eerder introvert overkomen. Of juist heel extravert. Je kunt het het best vergelijken met een dagelijkse zoektocht: wie ben ik? Wat vind ik leuk? Waardoor word ik gelukkig?
3. Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me
Heel herkenbaar bij mensen met PBS zijn de wisselende mensen in hun (liefdes)leven. Ook al is iemand helemaal hotel de botel, zijn of haar plek kan na een tijdje alweer door een ander ingenomen zijn. Dit komt door de constante wisseling in identiteitsbesef en de emoties die hierbij komen kijken.Het aantrekken en afstoten van partners gebeurt dan ook constant. Met al zijn pieken en dalen lijkt een relatie dan ook wel op een achtbaan. Dit betekent echter niet dat een relatie met een ‘borderliner’ niet lonend en liefdevol kunnen zijn. Zo zorgt de impulsiviteit ervoor dat mensen met BSP vaak erg spontaan zijn en charmant overkomen. Bovendien zijn ze over het algemeen erg trouw richting hun partner.
4. Jantje lacht, jantje huilt
Het meest herkenbare kenmerk is de emotieregulatie die van het plafond naar de vloer springt, en weer terug. Naasten plakken hierdoor snel het label BPS op een persoon, al dan niet terecht. Het enige verschil met iemand zonder BPS en iemand met, is de tijdspanne waarin een emotiewisseling plaatsvindt. Iedereen gaat weleens van blij naar verdrietig, maar bij iemand met BPS gaat dit heel snel.Deze moodswings dragen dan ook bij aan alle andere kenmerken. Bij een gebrek aan stabiliteit in emotie kun je bijvoorbeeld gaan twijfelen aan je identiteit waardoor relaties minder goed gaan. Hierdoor raak je sneller impulsiever en ben je geneigd om iets aan jezelf te veranderen zodat je zelfvertrouwen niet verder keldert.
5. Ik doe dit omdat ik dit nu wil doen
Het impulsieve karakter van iemand met BPS is zowel gevaarlijk als destructief. Niet voor niets hebben veel mensen met een verslavingsprobleem ook last van BPS. Denk hierbij aan gokken, drugs, eetproblemen en financiële perikelen.Deze verslavingen worden gebruikt om de interne twijfel en pijn aan te pakken. Het verraderlijke hiervan is dat deze middelen wel op korte termijn werken, maar niet meer dan dat. Je ziet daarom vaak dat mensen met BPS eerst in behandeling gaan voor deze ‘zichtbare’ symptomen, terwijl de stoornis de daadwerkelijke boosdoener is.
6. Ik wil dood, maar ook leven
Het meest gevaarlijke kenmerk is zonder meer dat 1 op de 10 mensen met BPS uiteindelijk sterft door suïcide. Dit is 50 keer zo hoog als het gemiddelde. De zelfmoordgedachtes en pogingen in combinatie met zelfbeschadiging komen vaak voort vanuit verlatingsangst en het gebrek aan identiteitsbesef.Dit wordt dan ook soms als middel ingezet. “Als je mij verlaat, dan maak ik er een einde aan”, of “ik wil niet meer voelen, de pijn wordt teveel.” En alhoewel sommige suïcidepogingen eigenlijk een schreeuw om hulp zijn, komt het voor dat een poging lukt.
7. Ik voel me leeg
Een chronisch gevoel van leegte en het idee iets te missen komt bij bijna elke BPS voor. Het identiteitsbesef wordt hierdoor natuurlijk alleen nog maar verder in twijfel getrokken. Het impulsieve gedrag wat tot verslavingen kan leiden is dan ook een lapmiddel voor dit kenmerk. Vergelijk het met een trechter. Hoeveel je er ook in giet, aan de onderkant blijft er een gat waar alles langzaam weer uit stroomt. Dit heeft dan weer overlap met de symptomen die bij depressie horen.8. Ik haat je!
Woede-uitbarstingen bij iemand met BPS gebeuren nogal snel. Hierdoor kan het voorkomen dat omstanders je vermijden. Het is belangrijk om er direct bij te zeggen dat niet elk persoon met borderline borden tegen de muur smijt, al wordt dit vaak wel gedacht.Beter is het om te realiseren dat veel mensen met BPS een dunne huid hebben. Zo kan een verkeerde blik al een reeks van emoties teweegbrengen die kunnen resulteren in woede. Hierbij voelen ze zich na de uitbarsting erg schuldig. Want wat als mensen mij hierom zullen verlaten? Dit gevoel kan weer resulteren in zelfbeschadiging. Zie je de vicieuze cirkel al een beetje?
9. Wat gebeurt er?
Het laatste kenmerk komt niet heel vaak voor, maar hoort absoluut in deze lijst thuis. Mensen met borderline kunnen last hebben van dissociatie of paranoïde gedachtes die kunnen leiden tot een psychose. Meestal gebeurt dit in een stressvolle periode waarin diegene de realiteit uit het oog verliest.Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in stemmen horen, het gevoel hebben dat iedereen tegen je is of zelfs hallucinaties. BPS wordt daarom nog weleens verward met een Dissociatieve Identiteitsstoornis. Gelukkig zien de echte professionals vaak al snel het verschil en kunnen ze mensen met borderline de juiste behandeling geven.
Zelf testen
Herkenbaar? Om gediagnosticeerd te worden met BPS moet je minstens voldoen aan 5 van de in totaal 9 kenmerken uit de DSM-V. Bedenk wel dat niet ieder persoon met borderline hetzelfde is. Het uit zich op veel verschillende manieren die allemaal een eigen behandelmethode nodig hebben. Op de website van Wij Zijn Mind kun je de Borderline Persoonlijkheidstest doen.Bron: Commen.nl
Omgaan met Borderline | Proudpraat | Proud2Bme.nl
Borderline kan soms voelen als een achtbaan van emoties, maar je kunt er wel goed mee om leren gaan.
MIND – Marieke Sweens over borderline
Marieke: “Begrip voor borderline zou alles zoveel makkelijker maken. Ik ben Marieke Sweens, ik heb een partner, ik heb een huis, ik heb een hond, ik heb een baan, ik heb naast mijn baan een eigen bedrijf. En ik heb borderline. Het zou zoveel makkelijker zijn als meer mensen begrijpen wat borderline nou eigenlijk is. Met mijn verhaal hoop ik daar een klein beetje aan bij te dragen.”
NTR npo
Doe even normaal – Bipolaire StoornisSerie over psychiatrische aandoeningen. Johan Overdevest geeft met psychiater Robert Schoevers inzicht in diverse aandoeningen. Vandaag gaat het over bipolaire stoornis.
‘Bipolair zijn betekent juist dat je heel erg leeft’
Gioia Norina Melody Fiorito zit op de bank en spreidt haar armen. Waar zitten we vandaag? Ergens in het midden tussen depressie en manische psychose. Ergens tussen ‘ik wil niet meer leven’ en de totale storm in je hoofd. Op de plek waar je sommige dagen wel leuk vindt en andere dagen niet, maar over het algemeen ‘gewoon kunt doorgaan’.
Fiorito is de hoofdpersoon in de korte documentaire Gioia van Laura Stek over ‘het grijze gebied tussen normaliteit en gekte’, geselecteerd voor de Gouden Kalfcompetitie en volgende week zondag te zien op NPO 3. “Waarom,” zegt ze daarin, “zou je ooit normaal of gezond willen zijn als je omringd kan zijn met liefde en gekte en vrolijkheid?”
Lees verder op de site van Het Parool >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
