Daar stond jij dan met rozen voor mijn gezicht,
dus laat de romantiek maar beginnen.
De treindeuren achter me gaan suizend dicht,
de wind sijpelt mijn truitje binnen.
Die kou van de winter dat begint te stromen,
smeekt achter een warm tasje thee.
Zou je graag mee naar binnen komen?
Hij wist al wat er zou gebeuren, maar ik had nog geen idee.
Iedereen zegt dat jij nooit een mens zou breken,
je gaf sjaals aan daklozen en je was charmant.
Voor mij is dit toch anders gebleken,
hoe ben ik nu toch in jouw bed beland?
Gij zorgde ervoor dat ik de schuld alleen in mij zag,
gij valse zak.
Ik ben nu maar een uitkomst van uw seksueel overschrijdend gedrag,
een meisje die denkt; “ben ik nu zo zwak”?
Terugblikkend op wat je eens tegen mij had gelogen,
ocharme gij, vals beschuldigd door een van uw vorige vrouwen.
Je bent zo charmant dat je mij dit hebt kunnen doen geloven,
net zoals je haar ook vast kreeg in uw klauwen.
Het schuldgevoel is te dominant,
met die domme rozen nog steeds op mijn schoot.
Voor jou waren uw woorden briljant,
En voor mij blijkbaar een grote vlag in’t rood.
Ondertussen is het al jaren geleden,
maar het valt me soms nog zwaar.
Uw daden die uit mijn herinneringen waren verdwenen
word ik stuk voor stuk terug gewaar.
Welk woord past hier nu bij,
Verkrachting? Of een misverstand?
Ik zei toch dat het niet mocht bij mij?
Verwarring en schaamte voel ik nu constant.
Maar GIJ zou dit juist allemaal moeten voelen, meneer charmant.
De schrijfster van dit verhaal heeft aangegeven anoniem te willen blijven. Haar naam is wel bekend bij ons. De foto is een stockfoto. De vrouw op de foto is dus niet de schrijfster van dit verhaal.
Wil je reageren op dit verhaal?
Op reacties zijn onze huisregels en ons privacybeleid van toepassing. Wij behouden ons het recht voor reacties die niet conform onze huisregels zijn, niet te plaatsen. Reacties worden doorgaans binnen 24 uur beoordeeld en geplaatst.
