Seks als slagveld
Seks onthult misschien wel de mooiste kanten van de mens: ons vermogen om te genieten, te delen en een ander lief te hebben. Maar seks heeft ook zo zijn duistere kanten: het kan gepaard gaan met dwang, geweld en pijn. Soms is seks dan ook ronduit vreselijk – bijvoorbeeld in het geval van verkrachting.
Dat seksueel geweld veel voorkomt, en vooral binnen een (beginnende) relatie, betekent uiteraard niet dat seksueel geweld ‘normaal’ is. Een vrouw heeft het recht om op elk moment seks te weigeren, ook als er al vier keer een duur etentje is betaald, of als ze zich halverwege een vrijpartij bedenkt. De grote meerderheid van de mannen accepteert ‘nee’. Er is dus iets mis met mannen die onder dreiging van geweld bij een vrouw binnendringen.
Om verkrachting te verklaren, wordt de zogenaamde reactance theorie wel aangehaald. Volgens deze theorie willen mensen vrij zijn om te kunnen doen wat ze willen. Als ze dat verboden wordt –bijvoorbeeld een kind dat van zijn leraar niet met lego mag spelen – reageren ze negatief en soms boos.In het geval van seks gaat dat dan zo: de man wil seks (en heeft het idee dat hij dat kan of mag verwachten), de vrouw weigert, de man heeft het gevoel dat hem zijn vrijheid wordt ontnomen, waardoor hij 1) het verbodene nog liever wil; 2) probeert te doen wat niet mag; 3) agressief kan worden ten opzichte van de persoon die hem iets verbiedt. Een verkrachter is in dit geval niet eens (meer) zo zeer op zoek naar seksueel genot. Hij wil eerder bewijzen dat hij kan nemen wat hij wil en tegelijkertijd wraak kan nemen op de persoon die hem dwars zit.
Een andere verklaring is dat verkrachters lijden aan narcisme.
