Seksueel Overdraagbare Aandoeningen (SOA)

[LukaModerator]

Eindelijk: hiv is niet meer in alle gevallen overdraagbaar

Wetenschappelijke doorbraken zijn vaak geen breaking news. Bij een ramp of politieke omwenteling is er direct nieuws dat je kan brengen. Met onderzoek werkt het niet zo. Eén studie is niet genoeg om dermate overtuigd te zijn dat je het groot kan brengen. En dus kunnen doorbraken helemaal aan het publiek voorbijgaan. Wist je bijvoorbeeld dat een niet-meetbaar hiv-virus niet overdraagbaar is?

Om precies te zijn, en precies zijn is belangrijk: een persoon met hiv die de juiste medicatie slikt en bij wie het virus langer dan zes maanden niet meetbaar aanwezig is, kan het virus niet overdragen. Dat is ontzettend goed nieuws. Het betekent dat medicijnen effectief zijn en dat mensen met hiv niet bang hoeven te zijn hun partner te infecteren. Daarnaast kan het hopelijk voorgoed een einde maken aan het stigma dat nog steeds aan hiv kleeft. Mensen met hiv zijn niet eng, maar worden soms wel zo behandeld; ze krijgen negatieve reacties, worden moraliserend benaderd of zelfs gemeden.

De slogan U=U werd in 2016 gelanceerd: Undetectable = Untransmittable. Het is het resultaat van meerdere studies met serodiscordante stellen waaruit blijkt dat in geen enkel geval (nul is nul!) de hiv-positieve persoon onder behandeling het virus seksueel overbracht. U=U is een mondiale campagne, opgezet door de hiv-gemeenschap, om dit inzicht breed onder de aandacht te krijgen. U=U wordt inmiddels onderschreven door relevante organisaties wereldwijd. Als je mij niet gezagwekkend genoeg vindt, kan je erover lezen in het vooraanstaande medische blad The Lancet.

De komende weken start de Hiv Verenging met een Nederlandse campagne met de – toch net iets minder aansprekende – slogan n=n: niet-meetbaar = niet-overdraagbaar. Ik had daar O=O van gemaakt, onmeetbaar = onoverdraagbaar, ook omdat je dan OOgjes hebt en dat kan dan weer voor zichtbaarheid staan. De bedenkers zelf kozen n=n, met kleine letters dus, omdat dat U=U op de kop is.

De campagne is niet bedoeld om seks zonder condoom te promoten, maar om kennis te vergroten. Eigenlijk dus om te corrigeren dat dit nieuws niet in schreeuwletters op de voorpagina’s van kranten heeft gestaan en niet wekenlang trending was op sociale media.

n=n werkt empowerend en bevrijdend voor mensen met hiv: ze nemen immers de juiste medicijnen. n=n gaat stigma tegen en dat leidt er hopelijk ook toe dat mensen die nu denken dat ignorance bliss is, zich durven laten testen. Bovenal staat n=n voor effectiviteit van medicatie. Het is een overwinning van wetenschap, die het verdient om van de daken geschreeuwd te worden, net zo lang tot iedereen het heeft gehoord.

Bron: Brainwash.nl

[LukaModerator]

Zorgprofessionals moeten mensen met hiv informeren over n=n

Het bewijs voor ‘niet meetbaar = niet overdraagbaar’ (n=n) is enorm. Toch weten nog steeds niet alle mensen met hiv van de n=n-boodschap. Het is belangrijk dat zorgprofessionals deze boodschap vertellen en herhalen. Vorige maand verscheen in The Lancet een oproep aan zorgprofessionals om n=n te bespreken met al hun patiënten. Daarnaast publiceerden wij onlangs een handreiking over n=n voor zorgprofessionals.

Voordelen van informeren over n=n
Het heeft verschillende voordelen om mensen met hiv te informeren over n=n. We noemen er enkele:

• Het helpt mensen therapietrouw te worden en/of te blijven, omdat mensen het belang van een onderdrukte viral load inzien. Dit zorgt voor minder risico op nieuwe hiv-infecties.
• Het informeren over n=n kan zorgen voor psychosociale vooruitgang: het kan zelf-stigma verminderen, schuldgevoel voor eventuele overdracht van hiv laten afnemen, en zorgt ervoor dat mensen seks zonder angst kunnen hebben.
• Ook kan het algemeen publiek geïnformeerd worden over n=n via mensen met hiv, zodat de onterechte angst voor overdracht en het stigma rondom hiv verminderd wordt.

Internationale bevraging
Een internationale bevraging onder 1000 zorgprofessionals liet zien dat 77% van de internisten en 42% van de huisartsen de n=n-boodschap met hun patiënt besprak wanneer de viral load ter sprake kwam. We denken dat deze percentages in Nederland (veel) hoger zijn, maar het blijft noodzakelijk om aandacht aan de n=n-boodschap te blijven besteden. Redenen dat zorgprofessionals in de bevraging n=n niet bespraken waren:

• dat zorgprofessionals de n=n-boodschap zelf niet geloofden (ondanks de grote studies),
• het idee dat n=n ervoor zorgt dat mensen onverantwoord gedrag gaan vertonen, en
• bezorgdheid dat degene met hiv de n=n-boodschap niet zou begrijpen.

Deze aannames kunnen ervoor zorgen dat niet iedereen geïnformeerd wordt over de n=n-boodschap. Alle mensen met hiv hebben recht op up-to-date en onbevooroordeelde informatie.

n=n voor zorgprofessionals
Maar wie zijn de zorgprofessionals die n=n kunnen bespreken? Dit zijn niet alleen de hiv-consulenten en de hiv-behandelaren, maar juist ook andere zorgprofessionals. Bijvoorbeeld huisartsen, verpleegkundigen op de soa-poli, justitieel verpleegkundigen, medewerkers in bijvoorbeeld jeugdzorg of asielzoekerscentra, en verpleegkundigen of verzorgenden in een verpleeg- en verzorghuizen of andere zorginstellingen.

Voor zorgprofessionals die meer willen weten over de n=n-boodschap of hoe ze deze kunnen implementeren in hun spreekkamer hebben we een handreiking opgesteld. De handreiking is hier te vinden: hivvereniging.nl/brochures. Ook heeft de Hiv Vereniging meegewerkt aan een online leermodule over de n=n-boodschap (in samenwerking met Soa Aids Nederland en Sensoa België), deze is hier te vinden: niet meer beschikbaar.

Maar klopt het echt?
Ja! Uit onderzoek is gebleken dat er 0 keer transmissie plaatsvond bij meer dan 150.000 keer seks. Er deden meer dan 4.000 homo- en heteroseksuele koppels mee aan de onderzoeken. Ook uit de praktijk zijn er 0 transmissies bekend tussen partners met hiv en een onderdrukt virus en partners zonder hiv. Meer informatie over de wetenschap achter de n=n-boodschap vind je hier.

Bron:
Calabrese SK & Mayer KH. Providers should discuss U=U with all patients living with HIV. Lancet HIV, online ahead of print, 13 February 2019.

Bron: hivvereniging.nl

[LukaModerator]

NRC checkt: ‘Met hiv kun je net zo lang leven als zonder’
Dat stelde de Hiv Vereniging in een advertentie.

De aanleiding
De Hiv Vereniging plaatste rond de grote internationale aidsconferentie in Amsterdam, vorige week, een grote advertentie in NRC om verouderde (media)beelden over hiv te corrigeren. De eerste zin luidde: „Mensen met hiv in Nederland hebben tegenwoordig gewoon relaties, een gezin, maken carrière en kunnen net zo lang leven als ieder ander.” De aanpak van hiv is hier zo succesvol dat het eerste deel van de bewering heel aannemelijk klinkt. Maar is de levensverwachting van mensen met hiv inderdaad nu net zo goed als die van mensen zonder hiv? Die bewering gaan we checken.

Lees verder op de site van: NRC >>

[MarkModerator]

Einde aids in zicht? Nieuw medicijn maakt verspreiding hiv onmogelijk

Acht jaar hebben wetenschappers gewerkt aan een medicijn dat de verspreiding van hiv tegengaat. Nu is het gelukt. Het nieuwe middel zorgt ervoor dat het aids-virus niet meer wordt overgedragen door onveilig vrijen.

Duizend koppels van wie een van de twee besmet was met hiv deden mee aan het onderzoek. Het nieuwe medicijn bleek niet alleen het virus te onderdrukken, maar ook te voorkomen dat de ene partner het kon overdragen op de andere.

In de acht jaar dat de stellen werden gevolgd raakte er niemand besmet door vrijen zonder condoom met de eigen partner. Vijftien mensen kregen wel hiv, maar dat was het gevolg van seks met iemand anders dan degene met wie ze een relatie hadden.

De onderzoekers zijn positief gestemd. “Deze sterke boodschap kan helpen om de hiv-epidemie te beëindigen door de overdracht van hiv te voorkomen, en kan ook helpen het stempel en discriminatie die veel mensen die besmet zijn moeten doormaken te verminderen.”

Hoofdonderzoeker professor Alison Rodger van University College Londen vertelt aan The Guardian dat er nog veel werk aan de winkel is. “Verdere inspanningen moeten nu focussen op het verspreiden van deze boodschap en ervoor zorgen dat alle mensen, die hiv-positief zijn toegang hebben tot tests, een doeltreffende behandeling, ondersteuning en de juiste middelen om te zorgen dat het virus zich ook in de toekomst niet meer verspreidt.”

Bron: welingelichtekringen.nl

[LukaModerator]

Online hulp bij depressieve klachten

Sinds kort is het online zelfhulpprogramma Positief leven met hiv beschikbaar dat mensen met hiv ondersteunt die last hebben van depressieve klachten. Hierbij krijgen ze telefonische begeleiding van een coach.

Mensen met hiv hebben vaker last van depressieve klachten dan mensen zonder hiv. Helaas weet niet iedereen de weg te vinden naar goede hulpverlening. Nadia Garnefski en Vivian Kraaij van Universiteit Leiden hebben een aantal jaar geleden onderzoek gedaan naar de behoeften van mensen met hiv met depressieve klachten. Daaruit bleek dat zij op een laagdrempelige manier hulp zouden willen ontvangen. Daarvoor hebben ze acht jaar geleden het zelfhulpboek Leven met hiv samengesteld. “We wilden mensen iets geven waarmee ze op hun eigen tijd en op een eigen plek mee aan de slag zouden kunnen”, zegt Nadia. “In het boek worden diverse technieken uit de cognitieve gedragstherapie gebruikt en gecombineerd met wat we in ons onderzoek tegenkwamen. We hebben een programma gemaakt dat helemaal is toegeschreven op en past bij mensen met hiv met depressieve klachten.”

Voordat het boek beschikbaar werd gesteld, is de effectiviteit van het programma onderzocht: bij de groep mensen met hiv die met het programma aan de slag waren gegaan, was de stemming veel beter verbeterd dan bij de groep die het programma niet aangeboden hadden gekregen.

Online programma
De afgelopen jaren is het zelfhulpboek verspreid via de behandelcentra en de Hiv Vereniging. Tot vorig jaar werd het ook uitgedeeld aan de deelnemers van de workshopreeks Positief Leven.
Sinds kort is er een online variant. “Lang niet iedereen vond het fijn om het boek in huis te hebben. Uit angst dat anderen het zouden zien liggen. De online versie is wat dat betreft dus nog laagdrempeliger”, zegt Vivian. Het Aidsfonds heeft subsidie verleend voor de realisatie van deze online versie. Het bevat vier onderdelen: Het bevat vier onderdelen: stimuleren van activiteiten, ontspanningsoefeningen, het veranderen van negatieve gedachten en het werken aan doelen.

“Er is eerst onderzoek gedaan naar wat mensen van het boek vonden, en wat zij eraan verbeterd zouden willen zien”, vertelt promovendus Sanne van Luenen. “Die feedback hebben we meegenomen in de ontwikkeling van het online zelfhulpprogramma. Zo is dat er een coach is toegevoegd. Het bleek namelijk dat het niet iedereen lukte om het boek helemaal door te werken en het programma dus af te ronden. De telefonische coach die bij het online programma hoort, ondersteunt en motiveert mensen daarbij. Ook is er meer aandacht voor activeren. Dit vanuit de gedachte dat depressieve mensen vaak de neiging hebben zich terug te trekken en minder activiteiten te ondernemen, waardoor ze in een soort vicieuze cirkel terechtkomen van somberheid en passiviteit. Die cirkel doorbreek je door heel bewust activiteiten op te zoeken. In het online programma besteden we aandacht aan hoe daarmee aan de slag kunt. En het online zelfhulpprogramma is er zowel in het Nederlands als in het Engels.”

Effectief en hoog gewaardeerd
Voordat het vernieuwde programma online is geplaatst, heeft Sanne uitgebreid onderzoek gedaan naar de effectiviteit ervan, of het depressieve klachten helpt verminderen. “Daarvoor heb ik twee groepen met proefpersonen samengesteld: een groep van 97 mensen die het programma gingen volgen, met wekelijks vijftien minuten telefonische coaching, en een controlegroep van 91 personen die wekelijks alleen vijf minuten telefonische coaching kregen. Vervolgens heb ik gekeken naar de verandering van de depressieve klachten in de tijd.”

Uit dit onderzoek is gebleken dat het zelfhulpprogramma werkt. Sanne: “De depressieve klachten verminderden meer in de interventiegroep dan in de controlegroep. Ook maakten mensen uit de interventiegroep zich minder zorgen en piekerden ze minder dan de mensen uit de controlegroep.”

De proefpersonen zijn heel positief over het zelfprogramma; het krijgt hoge rapportcijfers. “Ze vonden het fijn dat ze ermee aan de slag konden waar en wanneer ze wilden. En ze waren heel blij met de ondersteuning door een coach, zodat ze het niet helemaal zelf hoefden te doen en ook vragen konden stellen”, vertelt Sanne. “De coach belde wekelijks, maximaal een kwartier, om even te informeren hoe het met iemand ging, of het met het programma lukte en of de persoon misschien hulp nodig had bij een opdracht. En soms kon de coach de persoon weer wat motiveren om de draad weer op te pakken.”

Beschikbaar
Inmiddels is het online zelfhulpprogramma geïmplementeerd in het behandelcentrum van Universiteit Leiden en staat het online. Het doorlopen van het programma duurt ongeveer zes acht weken; elke week ben je ongeveer een tot twee uur bezig met lezen en het doen van oefeningen. Het volgen van het programma is gratis.

“Je kunt niet zomaar van start met het programma; mensen moeten zich wel even aanmelden, via de knop op de website”, vertelt Vivian. “Dan wordt gekeken of iemand er geschikt voor is. Je moet het immers zelf doen, en dat kan weleens lastig zijn als je te depressief bent. Dan kan een andere vorm van hulp wellicht beter passen en/of nuttiger zijn. Maar als de persoon geschikt is, krijgt die een coach toegewezen, en kan hij of zij aan de slag met het programma. Die coaches zijn overigens allemaal psychologiestudenten die hun master bijna of net hebben afgerond.”

“Op de website staat trouwens een klein testje over depressieve klachten dat mensen zelf kunnen doen”, vult Nadia aan. “Een soort zelftest dus, waar heel voorzichtige adviesjes uitkomen, bijvoorbeeld of het online zelfhulpprogramma geschikt zou kunnen zijn of dat het wellicht goed is om eens met de huisarts te gaan praten.”

Bron: Hiv vereniging >>

[Auteur]

Reacties