Mijn schaduw in het licht – Mariël Groenen

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Boeken: ervaringsverhalen & fictie Mijn schaduw in het licht – Mariël Groenen

  • Dit onderwerp bevat 1 reactie, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 20/12/2020 om 21:08 door Luka.
2 berichten aan het bekijken - 1 tot 2 (van in totaal 2)
  • Auteur
    Reacties
  • #256049
    mara
    Lid LSG

      Mijn schaduw in het licht

      Auteur: Mariël Groenen Fotograaf Jan Stege
      Co-auteur: Fotograaf Jan Stege

      Productbeschrijving
      Onder de titel ‘Mijn schaduw in het licht’ brengt Mariël Groenen op 16 november 2020 een fotoboek uit. De foto’s brengen in beeld wat niet in woorden is uit te drukken. De leidraad is haar verhaal over de gevolgen van het misbruik door haar vader en de verwerking daarvan.

      ‘Begin dit jaar begint mijn schrijversbloed weer te kriebelen. Ik ben toe aan een nieuw boek, na mijn eerste ‘De impact van incest op alle levensgebieden’. Ik wil schrijven over dissociatie en overlevingsmechanismen, maar ik vind het erg ingewikkeld. Tijdens mijn vele overdenkingen over structuur en verhaallijn, herinner ik me een aanbod van een fotograaf, Jan Stege. Hij deed me anderhalf jaar geleden een aanbod om mijn verhaal met foto’s vast te leggen. Ik neem contact met hem op en dat wordt het begin van een heel avontuur.

      We steken veel tijd in het samenbrengen van woorden en beelden. Ingewikkeld is het, dat merken we tijdens het afstemmen.
      Het doel hebben we alvast voor ogen: een foto-expositie én een boek. Eind augustus spreken we af dat we willen exposeren tijdens de landelijke week tegen kindermishandeling van 16 tot en met 22 november 2020.

      Het project komt in een stroomversnelling. Jan start met fotoshoots met modellen en ik ga aan de slag met financiering, het regelen van een geschikte ruimte, mijn project onder de aandacht brengen en mijn verhaal inhoudelijk natuurlijk. Het is een intensief proces, het vraagt van me om voor mezelf te staan. Dit blijft een aandachtspunt: delen van mijn project, mezelf laten zien, doorzetten als het niet gemakkelijk gaat.

      Mijn lichaam wordt meer van mij

      Mijn eigen fotoshoots zijn er ook nog. Ik heb gekozen voor zwart-wit foto’s en gedeeltelijk voor naakt. Het geeft een bepaalde rauwheid en kwetsbaarheid tegelijk. Pas later realiseer ik me wat dat betekent: naaktfoto’s! Hoewel het integere foto’s zijn, moet ik wel even slikken bij de eerste shoot. Naakt voor de camera is confronterend en spannend. Na een paar shoots, gekleed en naakt, kan ik me beter ontspannen. Als ik de resultaten van de foto’s zie, ben ik positief verrast. Ik voel me anders over mijn lichaam: meer acceptatie, het wordt meer van mij.’

      Het fotoboek raakt

      De foto’s zijn leidend, de tekst is ondersteunend. De vormgeving is verrassend. Het is een mooi boek geworden. Het is goed, het raakt, de boodschap komt over.

      #256050
      Luka
      Moderator


        Mariël Groenen poseerde voor een fotoboek waarin de ingrijpende gevolgen van seksueel misbruik worden verbeeld. © Jan Stege

        Mariël (50) uit Riethoven werd misbruikt en liet de impact fotograferen: ‘Mijn lichaam was een aanhangsel’

        Van een diep gevoel van eenzaamheid tot een laag zelfbeeld. De psychologische wonden die Mariël Groenen opliep door incest kenden vele gezichten. Ze laat die zien in een aangrijpend fotoboek.

        De eenzaamheid en leegheid spat van de foto af. We zien een beeld van een vrouw in een huiselijke setting, inclusief Perzisch tapijt, plantje. Maar thuis voelt zij zich hier niet, getuige de lege en trieste blik in haar ogen. Onbereikbaar voor anderen, alleen met haar herinneringen aan een onveilige jeugd.

        De vrouw op de foto is Mariël Groenen uit Riethoven. Zij is naar eigen zeggen getekend door seksueel misbruik op zeer jonge leeftijd. ,,Iedereen verwerkt misbruik op zijn eigen manier. Maar dat lege, diep eenzame gevoel is een emotie die alle slachtoffers wel kennen.”

        De foto is onderdeel van het fotoboek Mijn schaduw in het licht, vol met indringende beelden. Die moeten laten zien welke diepe wonden seksueel misbruik heeft geslagen in het leven van Groenen. De foto’s werden gemaakt door fotograaf Jan Stege uit Westerhoven, die mensen helpt om hun eigen verhaal in beeld te vertellen.

        ‘Letterlijk opnieuw verkracht’
        Het verhaal van Groenen komt deels overeen met dat van de Vlaamse auteur Griet Op de Beeck. Zij onthulde in 2017 in De wereld draait door dat zij door haar vader was misbruikt. De schrijfster was daar pas op latere leeftijd achtergekomen, door herinneringen die zij hervond tijdens therapie.

        Seksuali­teit heb ik lang vermeden, of ik gaf me juist te makkelijk.

        Mariël Groenen

        Ook bij Groenen kwamen de herinneringen aan incest pas terug toen zij al volwassen was. Dat gebeurde spontaan, nadat zij op haar 42ste was aangerand tijdens een feestje. ,,Ik kreeg steeds meer beelden door waarin mijn vader mij misbruikte, al op zeer jonge leeftijd. Ik ben na een paar jaar in therapie gegaan, en toen beleefde ik alles opnieuw. Het voelde alsof ik weer verkracht werd.”

        Ze kon niet anders dan de conclusie trekken dat ze was misbruikt, een vermoeden dat al veel langer bij haar leefde. ,,Ik heb me thuis bij mijn ouders nooit veilig gevoeld: op school voelde het veiliger. Seksualiteit heb ik lang vermeden, of ik gaf me juist te makkelijk. Mijn lichaam voelde ik niet, dat was een soort aanhangsel.”

        Twijfels over herinneringen
        Veel deskundigen op het gebied van het geheugen plaatsen vraagtekens bij de hervonden herinneringen zoals Groenen die heeft gehad. Die zouden niet betrouwbaar genoeg zijn om te kunnen stellen dat misbruik heeft plaatsgevonden. Begrijpt ze die twijfels? ,,Voor mij staat het vast dat ik ben misbruikt. De vele herbelevingen die ik heb gehad sterken mij in deze gedachte. Die twijfel kan alleen maar schadelijk zijn. Het bevestigt slachtoffers in hun schaamte en zorgt ervoor dat ze wel twee keer nadenken voordat ze hun verhaal delen.”

        Na jaren van therapie en zelfonderzoek kan de Riethovense inmiddels goed over haar ervaringen praten. Zowel haar vader als haar moeder is inmiddels overleden. Ze heeft gemerkt dat het onderwerp nog steeds erg gevoelig ligt bij veel mensen, waardoor ze haar verhaal soms minder goed kan delen. ,,Mensen hebben tijd nodig om te verwerken wat je vertelt, ze zijn meestal geshockeerd. Een verhaal lezen over misbruik is vaak een te grote drempel. Beelden komen beter binnen.”


        Mariël Groenen met het fotoboek dat zij heeft gemaakt over haar ervaringen met incest. © Jean Pierre Reijnen/DCI Media

        Herbelevingen
        Het maken van het fotoboek was niet makkelijk. Groenen wilde zich helemaal bloot geven op de foto’s, ook letterlijk. Op één van de beelden in het boek zien we een naakte Groenen terwijl ze bezig is met schrijven op een stenen muur. Schrijven over haar ervaringen werkte net als therapie helend. ,,Anders had ik dit ook niet kunnen doen, dat was te confronterend geweest. Al heb ik tijdens het maken van de foto’s een enkele keer het trauma herbeleefd, omdat ik me bloot weer zo kwetsbaar voelde.”

        De rest van het gezin wist wel hoe dominant onze vader was, en dat hij ook geweldda­dig kon zijn.

        Mariël Groenen

        Toch vond ze het nog veel moeilijker om haar ervaringen aan haar broers en zussen te onthullen. ,,Die hebben nooit iets gemerkt van het misbruik. Maar ze geloven me wel. Bij misbruik sta je sowieso vaak alleen, omdat het binnenskamers en zonder getuigen gebeurt. De rest van het gezin wist wel hoe dominant onze vader was, en dat hij ook gewelddadig kon zijn. Mijn broers en zussen zijn dan wel niet misbruikt, ze hebben fysiek wel klappen van hem gehad. Ze hoopten dat ik de dans was ontsprongen.”

        Een zus bevestigt de lezing van Groenen, ook het feit dat zij en haar broers werden mishandeld door haar vader. Ze heeft wel dubbele gevoelens bij de publicatie van het boek. ,,Het is goed dat ze haar verhaal zo deelt, ook voor de verwerking. Maar nu komt onze vader wel alleen als dader naar voren, terwijl hij ook zijn goede kanten had.”

        ‘Houd je adem in en stik niet’
        In het boek gaat Groenen gaat terug naar haar pijnlijke jeugd, ook in foto’s. Een jong model vertolkt de kleine Mariël op beeld. Ze vertelt er opvallend rationeel en kalm over. Alsof het niet haarzelf is overkomen, maar één van de cliënten die ze in het dagelijks leven als therapeut begeleidt. Dat verandert als haar angsten als klein kind ter sprake komen. De Riethovense is zichtbaar geraakt, ze praat zachter, de woorden komen minder makkelijk.

        De foto in het boek over deze periode spreekt boekdelen. We zien een jonge Mariël-vertolkt door een kindermodel- die zich verstopt onder haar deken, met haar knuffel tegen zich aan geklemd. Geen ongewoon tafereel voor een jong kind dat bang is voor ‘de monsters onder het bed’. Maar tegen de achtergrond van Groenens relaas wordt het beeld heel aangrijpend. ,,Blijf zitten waar je zit, verroer je niet, houd je adem in en stik niet. Voor mij is het geen spelletje”, luidt het indringende bijschrift.

        ‘Het bange kind piepte er altijd weer doorheen’
        Ze wist zich door haar jeugd en het leven te slaan door verschillende rollen aan te nemen, zo ontdekte Groenen later. Bijvoorbeeld die van de verantwoordelijke dochter, de perfectionist of als pleaser. Mijn schaduw in het licht is deels ook een ode aan deze aspecten van haar persoonlijkheid (of ‘survivors’, zoals Groenen die noemt), die terugkomen in de foto’s. ,,Door hen heb ik ‘t gered. Maar ik mocht van mezelf nooit fouten maken en ik nam structureel teveel hooi op de vork. Ik had weinig eigenwaarde. Dat ging me uiteindelijk toch opbreken, later in mijn leven. Ik raakte snel overbelast, en dan piepte het bange kind van vroeger er zo doorheen. Ik werd dan helemaal overspoeld door emoties.”

        Het zijn deze ingrijpende gevolgen van misbruik die minder duidelijk en meer verborgen zijn, aldus Groenen. ,,Het is goed als mensen zich hier bewuster van worden. Zodat ouders alerter zijn op ‘die vriend van de familie’ die zich zo verdacht vaak afzondert met hun dochter.”

        Het verwerkingsproces wordt in het laatste deel van het boek verbeeld. We zien Groenen die licht ‘ontvangt’. ,,Verwerken betekende voor mij dat ik mijn beschermingsmechanismen steeds meer kon loslaten. Daardoor kan ik steeds meer mezelf zijn. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf in het licht heb gezet.”


        Mariël Groenen poseerde voor een fotoboek waarin de ingrijpende gevolgen van seksueel misbruik worden verbeeld. Hier laat ze zien dat ze na een lang verwerkingsproces het licht weer heeft gevonden. © Jan Stege

        Bron: ED.nl >>

      2 berichten aan het bekijken - 1 tot 2 (van in totaal 2)
      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
      gasten online: 45 ▪︎ leden online: 3
      Trees50, Joeji, Devine21
      FORUM STATISTIEKEN
      topics: 3.754, reacties: 21.086, leden: 2.775