- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 04/06/2021 om 09:18 door Mark.
-
Reacties
-
Het nieuws dat een minderjarig meisje uit het Oost-Vlaamse Gavere uit het leven stapte nadat ze zou zijn aangerand en verkracht door drie minderjarigen en twee meerderjarigen, maakt heel wat reacties los. “En dit is helaas geen alleenstaand geval”, weet Liesbet Stevens, adjunct-directeur van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen. “Jaarlijks vinden er in België zo’n 200 groepsverkrachtingen plaats.”
Elk jaar wordt ongeveer 2% van de Belgische vrouwen slachtoffer van verkrachting, van poging tot verkrachting of van een ernstige aanranding van de eerbaarheid. “Dat zijn om en bij de 80.000 vrouwen, al weten we uit onderzoek dat lang niet alle feiten worden aangegeven. Er is nog steeds een zeer groot zogenoemd ‘dark number’”, aldus Stevens. Dat betekent dat er waarschijnlijk ook meer groepsverkrachtingen gebeuren dan we denken: “Er worden nu elke week 4 groepsverkrachtingen aangegeven, omgerekend zo’n 200 per jaar, maar het zou me verwonderen mochten dat er niet meer zijn.”
“Digitaal seksueel geweld is geen typisch ‘jong’ probleem”
Het minderjarige meisje uit Gavere zou zo’n twee weken geleden op de Westerbegraafplaats in Gent zijn aangerand en verkracht door vijf jongeren tussen de 15 en de 19 jaar oud. De tieners zouden van de feiten ook beelden hebben gemaakt, en die hebben verspreid via de sociale media. Het meisje zou die beelden ook gezien hebben, en stapte enkele dagen later uit het leven.Dat ook minderjarigen zulke ernstige seksuele misdrijven plegen, is volgens Stevens niet abnormaal: “Jongeren worden seksueel actief en gaan daarbij experimenteren en grenzen opzoeken. Helaas stellen we vast dat sommige mensen die grenzen niet respecteren en veel te ver gaan.”
Het heet niet voor niks ‘digitaal seksueel geweld’: volgens slachtoffers voelt elke keer dat beelden worden doorgestuurd, alsof ze opnieuw worden misbruikt.”
Het aantal dossiers over online seksuele uitbuiting is volgens Child Focus met 65 procent gestegen sinds het begin van de coronacrisis. Iets wat Stevens ook bij het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen opmerkt: “Het is de snelst groeiende categorie. Niet geheel onlogisch: op digitaal vlak ontwikkelen er zich steeds weer nieuwe mogelijkheden, en jongeren integreren deze in alle aspecten van hun leven. Al is dit geen typisch ‘jong’ probleem: in alle zaken die het Instituut behandelt, verspreidden meerderjarige daders beelden.”
Het doorsturen van seksueel getint beeldmateriaal zonder toestemming, is een strafbaar feit: “Iets wat nog steeds niet in de maatschappij is doorgedrongen. Het is absoluut verboden om opnames die gemaakt werden in een seksuele situatie te maken, laat staan door te sturen, tenzij alle betrokken partijen daarmee akkoord gingen. Het heet niet voor niks ‘digitaal seksueel geweld’: volgens slachtoffers voelt elke keer dat beelden worden doorgestuurd, alsof ze opnieuw worden misbruikt.”
“Creëer een open cultuur waarin je kan praten over seks”
De groepsverkrachting van het minderjarige meisje uit Gavere bezorgt veel mensen koude rillingen. Het is het soort nieuws dat je niet over je eigen kind wil horen, maar waarvan je volgens Stevens alleen maar kan hopen dat ze het je vertellen als het hen overkomt: “Het is ontzettend belangrijk dat je als ouder(s) een open cultuur creëert, waarin het normaal is om te praten over seks. Ook wanneer ze iets fout hebben gedaan, en misschien wel dader in plaats van slachtoffer van seksueel geweld zijn, moeten ze weten dat ze bij jou terechtkunnen. Zelf gaf ik bijvoorbeeld aan mijn kinderen mee dat een fijn geheim – eentje waar ze gelukkig van worden – oké was, maar dat ze geen geheimen mochten hebben die hen of anderen verdrietig maakten.”Klopt je kind bij je aan met zijn of haar verhaal, dan probeer je volgens Stevens best om – in de mate van het mogelijke – je eigen gevoelens te onderdrukken. Als je zoon of dochter merkt dat je verdrietig of boos wordt, durft hij of zij misschien niet meer het volledige verhaal te vertellen.”
Vervolgens komt het erop aan om samen hulp te zoeken: “Je kan onder meer terecht op de websites nupraatikerover.be en seksueelgeweld.be. Verder kunnen jullie natuurlijk concrete stappen zetten door naar de politie te gaan, of naar een van de drie Zorgcentra na Seksueel Geweld in ons land. Daar worden jullie onmiddellijk medisch en psychologisch bijgestaan.”
Bron: radio1.be
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
