Dag lotgenoten,
Sinds ongeveer anderhalf jaar ben ik een boek aan het schrijven. Het is anders dan mijn eerste boek, niet autobiografisch. Toen ik begon met schrijven ging het hard. Ik wist niet waar mijn verhaal naar toe zou gaan. Ik schreef vaak ‘s nachts en werkte dat dan overdag uit. Zo groeide binnen een maand een boek van bijna 100 pagina’s. Het verhaal vertelde zich vanzelf en het begon allemaal met een beeld dat ik voor me zag en dat ik niet uit m’n hoofd kon zetten. Het was het beeld van een naakte man, aangespoeld op een strand. Hij wordt daar gevonden door een vrouw. Zij draait hem om, kijkt goed naar hem en schrikt want ze herkent hem en wordt besprongen door tegenstrijdige gevoelens. Liefde en woede. Op de borst van de man is een tatoeage.
Ik ben blijven werken met de tekst die ik toen schreef en ben er aan blijven werken tot nu toe. De tekst is al meerdere keren herschreven en er is nog geen eind. Maar dat begint nu wel in zicht te komen.
Zonder dat ik dit had gewild blijkt toch het onderwerp dat ook ons hier bij elkaar brengt in dit boek een sleutelrol te vervullen: misbruik. Ik heb het niet kunnen vermijden al had ik me voorgenomen daar niet weer over te schrijven toen ik aan dit verhaal begon. Ik veronderstel dat dit betekent dat ik er dus ook niet mee klaar ben. Dat weet ik ook wel maar ja, bij mij komt het er dus (ook) op deze manier uit: in het schrijven.
Nu heb ik sinds een paar weken een groot deel van de tekst waar ik aan werk online gezet, in de vorm van een blog. Maar die vorm is lastig als het om een boek gaat omdat een logpagina altijd het laatste bericht bovenaan zet en daardoor is het laatst geschreven hoofdstuk steeds het eerste wat je ziet. Ik vertel er hier over omdat ik wel graag zou willen dat er meer mensen meelezen met wat ik schrijf omdat ik graag iets terug hoor. Omdat ik heb gemerkt dat het schrijven voor mij een manier is om meer greep te krijgen op dat wat het misbruik met mij heeft gedaan. Ik hoop dat het mij ook verder brengt in de verwerking. En ik denk dat als sommigen van jullie, jullie weten allemaal wat het misbruik met een mens doet, iets kunnen zeggen over hoe ik het in dit verhaal beschrijf, het verhaal daardoor beter kan worden. Of dat ik het zelf weer beter ga begrijpen. Hoe dan ook wil ik jullie vragen mee te lezen. Het staat op mijn website: noharm.info en de titel van het boek (in aanbouw) is Modderduivel.