LIEKE IS SEKSUALITEITSCOACH EN HEEFT VAGINISME: ‘SEX DRAAIT NIET ALLEEN MAAR OM PENETRATIE’
Seksualiteitscoach Lieke Radstaak (27) is 17 jaar als ze erachter komt dat penetratie voor haar niet gaat: ze heeft vaginisme. ‘Ik wilde wel, maar het was echt onmogelijk. Het was niet een kwestie van even doorbijten.’
Ze deelt via haar Instagramaccount Seksualiek haar verhaal, tips en adviezen.
SEX
Lieke: “Naar schatting ervaart zo’n 5 procent van de vrouwen wel een vorm van vaginisme. Maar het komt veel vaker voor dan we denken.” Als ze dertien is merkt ze dat het inbrengen van een tampon bij haar niet gaat. “Dat vond ik wel vervelend, maar ik stond er verder niet bij stil.”
Op haar zeventiende heeft Lieke voor het eerst een serieuze relatie en begint ze met sex. “Toen kwam ik er bij mijn eerste vriendje achter dat penetatrieseks de logische volgende stap was. En ik wilde het wel, ik werd ook vochtig, maar het ging niet. Ik voelde vrij snel aan dat het bij mij echt anders was.”
VAGINISME
Vaginisme is een aandoening waarbij de bekkenbodem te gespannen is, vertelt ze. “Je spieren spannen zich onwillekeurig aan als er iets naar binnen gaat. Dat maakt penetratie vaak onmogelijk. Zelfs een vinger of wattenstaafje kan teveel zijn. Het is vaak een psychosomatische aandoening. Dat wil zeggen dat het meestal geen lichamelijk probleem is. Het komt bijna nooit voor dat je vagina te nauw is of dat je hiervoor onder het mes moet. Het is psychisch, omdat je brein signalen stuurt naar je bekkenbodem zonder dat je dat zelf wilt.”
Daarom ontwijkt Lieke de eerste twee jaar van haar seksleven penetratieseks. Haar toenmalige vriendjes hadden daar niet zo veel moeite mee. “Maar een mooie bijkomstigheid was dan ook dat ik heel creatief moest worden. Voorspel werd voor mij hoofdspel. Het einddoel.”
THERAPIE
Lieke schaamde zich er niet voor, maar het maakte haar wel onzeker.” Op zich logisch als je 17 bent en iedereen gewóón penetratieseks heeft, terwijl het bij mij niet zo makkelijk was. Als je dan ook merkt dat mensen in je omgeving het niet snappen of niet weten wat dat is, kan dat lastig zijn.”
Daarom gaat ze na twee jaar langs de seksuoloog die haar helpt om ‘het te accepteren’. “Ik heb anderhalf jaar lang therapie gehad. Enerzijds om de angst voor de pijn weer af te leren. Je lichaam conditioneert zichzelf heel snel en bereidt zich voor op de pijn zonder dat dat nodig is. En anderzijds om te denken: het is niet het einde van de wereld. Ik ben door mijn vaginisme niet minder vrouw.”
PELOTTES
Tijdens haar therapie gaat ze aan de slag met pelottes. “Dat zijn staafjes van kunststof, van dun naar dik, die in dikte opschuiven totdat je de dikte van de penis hebt bereikt. Maar toen ik daar tien jaar geleden mee aan de slag moest, waren deze nog heel klinisch. Het waren blauwe doorzichtige staven met een handvat. Dat sprak mij helemaal niet aan. Voor mij voelde het daardoor echt als huiswerk en als een probleem dat ik moest oplossen. Nu zijn ze veel leuker; roze en oranje of van siliconen.”
In plaats daarvan bedenken Lieke en haar seksuoloog een manier dat het wat speelser en spannender maakte om met haar vaginisme om te gaan. “Ik zou nog steeds oefenen met voorwerpen om naar binnen te brengen, maar dan met voorwerpen die ik tegenkwam. Zoals een potlood met een ronde achterkant, een pollepel van de HEMA en daarna een blushkwast van de Etos. Dat werd een grappig ding. Dan stond ik daar bij de kassa met een vriendin om dat af te rekenen en dan wisten wij waar het voor was. Het werd een binnenpretje.”
ADVIEZEN
Lieke is nog niet van haar vaginisme af. Soms heeft ze periodes waarin penetratieseks wel gaat en soms niet. Alle goedbedoelde adviezen – ‘drink wijn’, ‘ga blowen of paardrijden’ – slaat ze in de wind. “Ik zou dat soort adviezen absoluut afraden. Met een glaasje wijn ben je misschien meer ontspannen, maar je spierspanning wordt er niet minder op en daarna heb je alsnog pijn.”
Bron: Linda.nl >>
