› Forum Lotgenoten Seksueel Geweld › Achtergrond & Informatie › Werk van lotgenoten › een inloophuis? › Reageer op: een inloophuis?
Hey Lyn
Nu ik ben je wel een excuus verschuldigd dat ik nu pas reageer.💐
Ik heb het toen geplaatst, een paar keer gekeken, maar daarna niet meer.
Het is pas nu dat ik weer even andere onderwerpen las en deze dus ook.
Nogmaals sorry 😳
Maar alsnog…..
De stichting was er als eerste voor onszelf. Het taboe doorbreken, herkenning en erkenning.
We wilde vooral veel verschillende dingen.
Aandachtspunt werd ook het onder de aandacht brengen bij (huis)artsen, andere zorgverleners, scholen. Ondersteuning naar instanties zoals politie bij bijvoorbeeld aangifte, bij confrontaties daders, bij kinderbescherming.
Voor een deel kregen we dat ook voor elkaar ondanks grote tegenstand van veel mensen. Het taboe was nog enorm destijds. Ook op ervaringsdeskundigheid, wat deels ook wel terecht was.
Het waren vaak intensieve bijeenkomsten, mensen kwamen en gingen. Vaak liepen we ook onszelf in de weg.
Alles kon ook heel erg heftig zijn. De behoeftes te uiteenlopend, te groot.
Waar je als beschadigd mens, soms ook anderen kan beschadigen door gedragingen en/of overlevingsmechanismen die zijn ontstaan vanuit trauma’s.
Er is ooit een open dag geweest, er is een boekje met gedichten uitgebracht en er is meegewerkt aan het project Marietje Kessels.
In een later stadium is er nog een fototentoonstelling geweest, waarin slachtoffers geposeerd hebben in een setting die voor hen of de situatie weergaf en/of de gevolgen.
Zelf was ik toen al verhuisd en niet meer werkzaam bij de Stichting.
Deze is opgeheven toen er te weinig mensen nog actief wilde en konden zijn.
Maar alles wat het gebracht heeft is en was de moeite waard.
——
Wat bijzonder dat er bij jullie het initiatief is ontstaan van een lotgenoten café.
Maar inderdaad niet gemakkelijk!
Praten met lotgenoten ( waar een professional zich er misschien ook aan wil verbinden als back-up) bij calamiteiten. Misschien willen sommige alleen even binnenlopen, even ergen anders zijn. Anderen misschien creatief bezig zijn. Muziek luisteren. Misschien meerdere ruimtes noodzakelijk zijn.
Een inloop en geplande activiteiten? Soms wordt het wat meer helder door gewoon op weg te gaan.
In deze tijd lijkt het me nog ingewikkelder om zoiets op te zetten.
Omdat er al zoveel moet, het tempo zo hoog ligt, dat het voor ‘normale’ mensen al nauwelijks bij te houden is.
Toch zijn er soms van die gedachten bij me dat we soms te ‘ingewikkeld’ bezig (willen) zijn, soms even invulling van primaire behoeftes al helpend kunnen zijn en ook praktische hulp al verlichting zou kunnen geven, zoals oppas, iemand die je even in huis helpt, de kinderen even meeneemt, iemand die even met je meegaat naar instanties en/of moeilijke gesprekken op het werk.
Iemand misschien moet gewoon soms juist ook even ontzorgd worden. Waar ontzorgen je natuurlijk ook enorm kan confronteren juist met jezelf maar dus ook het inzicht kan geven waar je overlevingsmechanismen kan en wilt doorbreken.
Dat zou dan eventueel ook onderdeel kunnen zijn van een inloophuis/café en/of wat lotgenoten elkaar te bieden hebben en tot stand te brengen is.
Ik hoop dat jullie lotgenoten café toch hoe ingewikkeld misschien ook , mensen toch dat geeft wat in de fase van hun leven ertoe doet en ze ook mee kunnen nemen in hun verdere leven. In het wat draaglijk maken daarvan ook.
lieve groet
sterrewind