Wil (86) werd als kind misbruikt door een geallieerde soldaat: ‘Dit heb ik nooit iemand verteld’

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Opinie & actualiteit Wil (86) werd als kind misbruikt door een geallieerde soldaat: ‘Dit heb ik nooit iemand verteld’

  • Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 03/03/2020 om 14:10 door Luka.
1 bericht aan het bekijken (van in totaal 1)
  • Auteur
    Reacties
  • #249382
    Luka
    Moderator

      Ze zijn een vrijwel onzichtbare groep, de kinderen die in de Tweede Wereldoorlog het slachtoffer werden van kindermisbruik. Erover praten was taboe. Ook Wil Elbers (86) uit Beuningen hield meer dan zeventig jaar zijn mond over de geallieerde die hem nachtenlang doodsbang maakte. Hij wil die stilte doorbreken. Dit is zijn verhaal.

      Laat er iemand komen. Laat er alsjeblieft nu iemand de achterom in lopen. Hij is nog maar 11 en iemand moet hem uit de handen van deze soldaat helpen, maar het blijft stil. Alleen hij en de soldaat in het steegje achter de Thijmstraat die dingen met hem doet die hij niet wil.

      ,,Dit heb ik nooit iemand verteld. Mijn moeder niet en later mijn vrouw ook niet”, zegt hij. ,,Het was verschrikkelijk. Ik kon er niet over praten.”

      Elbers groeit in de Tweede Wereldoorlog op in de Hofdijkstraat in Nijmegen. Daar, in het Willemskwartier, hoort hij hoe in 1940 de Waalbrug, de Kanaalbrug en twee spoorviaducten worden opgeblazen. Hij duikt in de schuilkelders op de Spieghelstraat, het Beetsplein of de Groenestraat als het luchtalarm afgaat. Hij zit in de nacht van 21 op 22 februari 1944 met zijn broers voor het raam naar een lucht vol bommenwerpers te kijken.

      Verbouwereerd
      De volgende ochtend volgt het vreselijke bombardement dat Nijmegen kapotmaakt en waarbij honderden doden en duizend gewonden vallen. ,,We hadden geen angst, want we wisten niet wat er aan de hand was. We waren wel verbouwereerd. We kwamen het huis uit en alles rookte. Ik heb de Stevenstoren zien kukelen en branden.” Er overlijdt niemand die hij kent.

      In september, vlak voor de bevrijding van Nijmegen, vlucht Wil met zijn moeder, twee broers en twee kleine zusjes met een handkar naar zijn opa en oma in Wijchen. Zijn vader blijft achter om op het huis te passen. Als ze na drie weken thuiskomen, vallen er dagelijks bommen en granaten in de stad. Nijmegen is een gevaarlijke frontstad geworden. Buurjongen Hemmie en diens vader worden in de Hofdijkstraat dodelijk getroffen door iets wat uit de lucht komt vallen. Het jochie had kort daarvoor trots aan de moeder van Wil verteld dat hij een broertje of een zusje zou krijgen.

      De oorlog brengt voor velen een hoop ellende, maar is voor de jonge Wil een groot avontuur. Samen met andere jongens uit de buurt pikt hij cokes bij de Spoorkuil waar voorraden voor de treinen liggen. ,,We gingen met wel dertig man. De een leidde de wachters af die met een geweer en een hond de kolen bewaakten en de anderen gingen ze jatten.” Wil geeft ze aan zijn moeder en aan een mevrouw in de buurt, zodat ze kunnen koken en het huis kunnen verwarmen. Hij wordt nooit gepakt. ,,Wij konden het snelst lopen van de hele Willemsweg.”

      Smokkelen
      Soms melkt hij met zijn vader stiekem koeien voor zijn moeder. Hij helpt zijn vader die textiel via Groesbeek naar Duitsland smokkelt. Met andere jongens jat hij een stengun en schiet hij op koeien. ,,Maar die haalden de kogels niet.” Ze pikken granaten die ze opendraaien om er met de hand het kruit uit te halen en er zelf bommen van te maken. ,,Een keer stond ik in vuur en vlam, omdat er een brandende peuk in mijn jaszak kwam waar ook het kruit in zat.”

      Wij waren geen ruige familie en wij kinderen werden netjes opgevoed. Ik was als de dood.

      Wil Elbers
      En dan komt in de winter van 1944 operatie Veritable, de Slag om het Reichswald. De scholen en kazernes in het reeds bevrijde Nijmegen zitten vol geallieerden en daarom worden er soldaten bij mensen thuis ingekwartierd. Ook bij de familie Elbers staat in februari een soldaat met een plunjezak voor de deur.

      ,,Hij moest bij mij in bed slapen, want ik lag op zolder alleen in een tweepersoonsbed. Hij was de hele dag weg en ik lag al te slapen als hij in bed stapte. Als hij naast me lag, zat hij overal aan me. Ik dacht: ‘Wat gebeurt er nu?’ Ik kende dit niet, wist van niets. Wij waren geen ruige familie en wij kinderen werden netjes opgevoed. Ik was als de dood.”

      Betasten
      De soldaat blijft niet lang. Drie of vier nachten, Elbers weet het niet meer precies. Ook weet hij zijn nationaliteit niet. Een Canadees? Een Brit? Wel weet hij dat hij dat de vreemde soldaat die bij hem in bed moet slapen, hem elke nacht betast en aan zijn geslachtsdelen zit.

      ,,Het allerergste gebeurde overdag. Op een middag liep ik in de Thijmstraat en hij was daar ook. Hij pakte me bij de hand en nam me mee naar de achterom. Daar tilde hij me op. Ik moest zijn piemel vasthouden. Na een tijdje duwde hij me naar beneden en stopte hij hem in mijn mond.”

      In een paar minuten tijd kantelt het leven van de jonge Wil van een onbevangen kind naar een misbruikslachtoffer. Door een bevrijder nog wel. Als hij weer alleen is, is de herinnering ontstaan die hem zijn leven lang zal laten walgen. Zijn hoofd tolt. Hij kan niet normaal nadenken. Schaamte omarmt hem. De enige oplossing die hij voor de ontstane kanteling kan verzinnen, is dat alles weer normaal moet worden. Het moet weer zijn zoals het was. Hij zoekt de jongens in de buurt weer op en doet alsof er niets is gebeurd.

      Hij is stil. Het valt zijn moeder op. Ze vraagt wat er is, maar Wil zegt niks. ,,Ik wist dat ik haar er niet mee moest belasten.” Ook zijn vader neemt hij niet in vertrouwen. ,,Als hij het had geweten, had hij die soldaat wat aangedaan.” Nee, Wil zwijgt.

      Trauma
      Meer dan zeventig jaar houdt hij zijn mond. ,,Ik weet dat het gebeurd is, maar ik ben bang dat ik niet geloofd word.” Hij zegt dat hij er een trauma van heeft gehad, maar dat dat verdwenen is. Het moet zijn weggesleten, al schiet hij nog steeds vol als hij erover praat en spreekt hij vol walging over wat de ingekwartierde soldaat hem heeft aangedaan. In het boek dat hij een paar jaar geleden over zijn leven schreef, benoemt hij het misbruik, maar niemand slaat er op aan. ,,Je zou denken dat iemand er vragen over stelt, maar dat heeft niemand gedaan. Niemand. Waarschijnlijk hebben ze me niet willen kwetsen.”

      Dat zijn leed onbesproken blijft, zit hem dwars. Elbers vertelt op scholen over de oorlog en wat dat voor Nijmegen heeft betekend, maar hij kan zijn persoonlijke leed nergens kwijt. ,,Dit is het ergste wat ik heb meegemaakt in de oorlog. Ik vind dat ik het nu lang genoeg in mijn eentje heb moeten dragen.”

      Historicus Joost Rosendaal
      Kindermisbruik in de Tweede Wereldoorlog is een nauwelijks besproken fenomeen. Er zijn maar weinig voorbeelden bekend, weet historicus van de Radboud Universiteit Joost Rosendaal. Ook kan hij niet zeggen op welke schaal kindermisbruik plaatsvond. Toch kijkt hij niet op van het verhaal van Wil Elbers, die in 1945 werd misbruikt door een militair die bij zijn gezin werd ingekwartierd.

      ,,Het verbaast me dat ik er niet meer heb gehoord. Er waren in die tijd een paar honderdduizend manschappen in deze regio en ik kan me voorstellen dat er meer misbruik heeft plaatsgevonden.”

      Rosendaal kent wel het verhaal van Nijmegenaar Harry Burgers die als 19-jarige in een strafkamp in Ommen terechtkwam, waar hij door medegevangenen werd misbruikt. Ook noemt hij het boek ‘Voor een verloren soldaat’ van balletchoreograaf Rudi van Dantzig die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog als 12-jarige door een Amerikaanse soldaat werd opgepikt. Tussen de twee ontstond een soort amoureuze relatie.

      Traditione­le kaders die mensen discipline­ren, verdwijnen in oorlogs­tijd

      Joost Rosendaal
      Ook binnen de Joodse gemeenschap is er weinig aandacht voor kindermisbruik in de oorlog. Dat het wel heeft plaatsgevonden, blijkt uit de film ‘Screaming Silence’ die in 2015 is uitgekomen.

      ,,Dat er weinig over bekend is, komt doordat kindermisbruik lange tijd taboe was. Er werd niet over gesproken”, zegt Rosendaal. ,,Daarnaast zie je in de oorlog normen vervagen. Traditionele kaders die mensen disciplineren, verdwijnen in oorlogstijd.”

      Bron: de Gelderlander >>

    1 bericht aan het bekijken (van in totaal 1)
    • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
    gasten online: 29 ▪︎ leden online: 3
    Lyn, Kiki, Vinnie
    FORUM STATISTIEKEN
    topics: 3.752, reacties: 21.081, leden: 2.773