- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 21/01/2020 om 13:42 door Luka.
-
Reacties
-
Een zedendelinquent is Harderwijk uitgejaagd. Uit een keurige wijk met koop- en huurwoningen in de vrije sector, benadrukt de ontstelde burgemeester.
Camerabewaking voor het huis.Ja, het lijkt al bijna burgerlijke ongehoorzaamheid. Zo gewoon geworden, dat je het voornaamste nog over het hoofd zou zien: deze keer is niet alleen met grof geweld eigenrichting tegen zedendelinquent Lars van der H. gepleegd, maar voor het eerst ook tegen een echtgenote en vier kinderen – zíjn echtgenote en vier kinderen. Drie in de basisschoolleeftijd, de vierde een baby.
Op vrijdag 13 december verspreidt iemand anonieme brieven in de wijk Drielanden. Lars van der H. woont daar dan ruim een half jaar heel plezierig met zijn gezin. Op de straatbarbecue is Lars nog een hele leuke dj en nu lezen zijn buren dat hij is veroordeeld voor misbruik van zeven jongens.
De gemeente organiseert meteen een bijeenkomst. Medewerkers van het Centrum voor Jeugd en Gezin proberen de zaak begrijpelijk uit te leggen op school, in de klassen van de kinderen van Lars.
Op vrijdag 10 januari gooit iemand een tegel tegen zijn gevel. De dag erna is zijn auto beklad en zijn de banden lek geprikt. Op zondag vliegt er een vuurwerkbom door de ramen op de bovenste verdieping. Het gezin blijkt dan al op de vlucht en heeft intussen laten weten niet meer terug te keren. De kinderen gaan sindsdien niet meer naar school.
Van de werkkamer van burgemeester Harm-Jan van Schaik ga ik rechtstreeks naar een tumultueuze afspraak met buurtbewoners. Zij zitten al klaar rond de eettafel van een bevriend stel en zullen vaak boos en ongerust door elkaar schreeuwen. De directe buren links van Lars van der H. zijn erbij en ook een achterbuurvrouw. Hun naam (ter redactie bekend) willen ze niet in de krant, omdat hun kinderen sinds de zomer met die van de Lars speelden. En omdat er intieme zaken ter sprake zullen komen.
Om welke zorgen en gebeurtenissen het precies gaat wil ik hier niet opschrijven. We hebben het over kinderen en er is nog nauwelijks politieonderzoek gedaan. Of de zorgen van de ouders terecht zijn is kortom niet bewezen, maar of ze onterecht zijn zeker ook niet. Er zijn intussen wel telefoons in beslag genomen, maar daarop is niets strafbaars aangetroffen.
Lars van der H. is in 2011 tot 24 maanden cel veroordeeld. Nog voor zijn eigen hoger beroep wist hij zich binnen te werken als medewerker bij een instelling voor zware epilepsiepatiënten SEIN, zonder ze daar op de hoogte te brengen van zijn eerste veroordeling. Lars bagatelliseerde graag tot aan zijn vergeefse cassatie. Ook nu hij zijn celstraf heeft uitgezeten lijkt hij nog te ontkennen dat hij iets fout heeft gedaan, blijkt terloops, als ik na mijn afspraak met de buren ook aanbel bij een reeks veel kalmere buurtgenoten. Lars heeft één van hen na zijn ontmaskering nog wijsgemaakt dat hij destijds ‘alleen maar’ proeftijd kreeg. ‘Heeft hij echt in de cel gezeten? Tegen mij zei hij nadrukkelijk van niet.’
Toen Lars van der H. vorig jaar mei met zijn gezin in Harderwijk kwam wonen, heeft niemand de burgemeester ingelicht. Als een zedendelinquent vrijkomt kan het ministerie van Justitie dat doen. Maar als hij daarna weer naar een andere gemeente verhuist dan gebeurt dat niet opnieuw. Volgens Van Schaik is het onder burgemeesters niet ongebruikelijk dat zij elkaar dan discreet op de hoogte stellen, al mag dit formeel niet, maar dat was nu niet gebeurd.
Een bezorgde inwoner uit zijn vorige woonplaats stelt burgemeester Van Schaik pas later per brief op de hoogte. ‘Ik heb toen een wijkagent naar hem toe gestuurd. Om te laten weten dat we ervan wisten en om erop aan te dringen dat hij geen activiteiten met kinderen zou ondernemen.’ De buurt wordt niet ingelicht. Dat mag niet: Lars van der H. heeft zijn straf uitgezeten.
Lars staat dan al achter de frituur van de voetbalvereniging van zijn kinderen. En hij nodigt jongetjes uit voor privéles als discjockey. Ook kalme buurtgenoten noemen de aanslag verschrikkelijk maar de zorgen van de boze buren geheel terecht. Ook zij vinden die onmiddellijk en beter hadden moeten worden onderzocht.
Burgemeester en boze ouders zijn het over één ding eens: hoe kan het dat de privacy van een veroordeeld zedendelinquent vóór de veiligheid van diens eigen kinderen gaat? Wie lette er op hén?
En de burgemeester wil meer informatie kunnen delen. ‘Dat de school van de kinderen van Lars niet eens op de hoogte was, dat is heel kwalijk. En ík mag het ze niet vertellen.’
Bron: de Volkskrant >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
