- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 18/02/2018 om 22:14 door Luka.
-
Reacties
-
Jongeren praten en denken enorm veel na over seks”, zegt antropoloog Krebbekx. “Alles wat ze doen bespreken ze met vrienden. De school is de plek waar dat gebeurt, waar ze elkaar ontmoeten.” Haar onderzoek laat zien dat seksualiteit een rol speelt in het opbouwen van vriendschappen en dat de manier waarop jongeren en volwassenen kijken naar en praten over seks samenhangt met oordelen over etniciteit en diversiteit.
Dat herken ik wel. Ik vond het zelf echter lastig om daar over mee te praten, ik papegaaide de rest maar wat na.
Ten eerste natuurlijk omdat ik homo ben en de rest van mijn vrienden niet, ook al had ik dat zeker in de onderbouw van de middelbare school nog niet zo door.
En dan is het toch anders. Dus wat moet je dan, zeker als je er nog niet aan toe bent om uit de kast te komen? Dat beaamt Krebexx ook.
En wat als er weliswaar onderling veel gepraat wordt maar de gedeelde info niet klopt of de gedeelde mening de verkeerde kant op gaat?
Nou viel dat in mijn vriendenkring wel mee, maar ik heb genoeg ranzigheid gehoord op de havo/vwo school waar ik naar toe ging.
Hoewel er in groepen ook veel stoerdoenerij plaats vind en zijn de hartjes vaak stiekem veel kleiner dan wat de mond uit komt. Maar toch.
Er hoeft er maar ééntje het ook daadwerkelijk zo te doen.Er ging op school een naaktfoto rond van een veertienjarige meisje. Een van de docenten reageerde daarop door een poster op de deur van het lokaal te plakken met de tekst: ‘Sexting, doe het niet’.
Haar vriendinnen waren woedend op het meisje. Niet zozeer om de naaktfoto, bleek later, maar omdat ze meer tijd besteedde aan relaties met jongens. Dat ging ten koste van de tijd die ze had voor haar vriendinnen. De jongens om wie het ging zaten ook nog eens op een andere school en waren ze ‘bruin’, volgens de meisjes. Dat maakte de afstand tot hun vriendin voor hun gevoel nog groter.
Weer de neiging om het (potentiële) slachtoffer de les te lezen, te vertellen wat ze allemaal moeten laten om er voor te zorgen dat ‘het’ ze niet zal overkomen.
De verantwoordelijkheid om het te voorkomen wordt dus bij het slachtoffer gelegd, in plaats van bij de dader. Hij of zij is toch degene die over de schreef gaat?
Omgekeerde wereld wat mij betreft. Bovendien is sexting uitbannen zoiets als meisjes vertellen geen seks te hebben zodat ze niet zwanger kunnen raken: dat gaat toch (bij de meerderheid) niet lukken.“Toen ik het meisje drie maanden later vroeg hoe het nu ging, lachte ze me bijna uit. Dat ik het daar nog over had. Die foto was al lang vergeten. Daaruit blijkt dat zo’n foto je echt niet voor altijd blijft achtervolgen.”
Lekker kort door de bocht. Je mag toch hopen dat ze dit niet altijd op deze manier vertelt. Voor veel meiden (en jongens) is het wel degelijk iets wat ze hun hele jeugd of zelfs leven achtervolgt. Bekijk bij het forum ‘websites’ maar eens onder sexting naar alle artikelen die daar staan en wat anders zeggen.
Kortom, ik kom toch weer uit bij consequent, regelmatig en op verschillende manier en in verschillende settings aandacht geven aan onderwerpen zoals seksualiteit van hetero en lgbtq jongeren, het lichaam, sexting, misbruik van meisjes én jongens, enzovoort. Klassikaal, meisjes en jongens gescheiden, in kleinere groepjes.
Maar dan moeten docenten er wel tijd voor krijgen, voor hun eigen research en opleiding hiervoor én tijdens schooltijd in de lessen biologie, maatschappijleer, etc om het ook daadwerkelijk te kunnen bespreken met leerlingen. En dus niet 3 lessen in de 2e klas en that’s it.
Uitzoeken welke websites betrouwbare informatie leveren en die bijvoorbeeld in het lesmateriaal te vermelden zou ook wel een goed idee zijn denk ik. Als een jongere iets niet durft te vragen of nog eens na wil lezen, kan die op zo’n website terecht.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
