Nieuw Brits onderzoek heeft onderzocht wat mensen als beste reactie op seksueel geweld beschouwen, en wat ze daadwerkelijk doen als ze ermee geconfronteerd worden. Vaak zijn andere noden, zoals zich veilig voelen, belangrijker dan naar de politie stappen.
Het onderzoek, door de Universiteit van Exeter, kan verklaren waarom mensen die seksueel worden lastiggevallen hun ervaring vaak niet formeel melden. Uit eerder Brits onderzoek is gebleken dat vijf op de zes slachtoffers van seksuele misdrijven dat niet melden aan de politie.
In een enquête vergeleken de onderzoekers de antwoorden van mensen die seksuele intimidatie hebben meegemaakt met de antwoorden van wie dat niet heeft meegemaakt. Daaruit blijkt dat de tweede groep zich voorstelt om sterk te reageren, gerechtigheid te eisen en dus snel naar de politiediensten te stappen.
Andere noden
Maar mensen die seksuele intimidatie hebben meegemaakt, meldden een heel ander scala aan behoeften en acties om aan die behoeften te voldoen. De behoeften aan bijvoorbeeld veiligheid, het terugvinden van persoonlijke controle en sociale steun voelen, hebben voor hen voorrang boven formele acties, zoals aangifte doen bij de politie.
“Er wordt vaak aangenomen dat wie seksuele intimidatie ervaart, zich in de eerste plaats laat leiden door een verlangen naar gerechtigheid”, zegt hoofdauteur Thomas Morton. “Maar dit onderzoek toont aan dat de behoeften van mensen breder zijn dan wat anderen zouden verwachten: ze omvatten ook de behoefte aan veiligheid, persoonlijke controle en het normaliseren van het leven. Van alle behoeften die mensen in het onderzoek uitten, had de behoefte aan gerechtigheid niet de hoogste prioriteit. Dat zou kunnen verklaren waarom mensen niet het soort formele acties ondernemen, zoals aangifte doen bij de politie, die anderen van hen verwachten.
Volgens medeauteur Manuela Barreto, hoogleraar Psychologie, verklaart dat ook waarom veel van de mensen die wel formeel klacht indienen, dat vaak pas lang na het voorval doen. “Het is belangrijk te begrijpen dat de gevoelens en acties van iemand die seksuele intimidatie heeft meegemaakt, heel anders kunnen zijn dan degenen die dat niet hebben meegemaakt”, zegt ze.
Bron: De Wereld Morgen.be >>