‘Uitbehandelde’ Emma (20) herstelt van psychische klachten en inspireert anderen: ‘Er is altijd hoop’

[LukaModerator]

Emma, vlak nadat haar bij een crisisopname werd verteld dat ze uitbehandeld was. © LinkedIn

Uitbehandeld was ze. Als 17-jarig meisje werd Emma (nu 20) uit de psychiatrische crisisopvang gezet. Haar behandelaars konden niets meer voor haar en haar depressie, eetstoornis en verslaving doen. Emma besloot al haar hoop bij elkaar te schrapen en het toch nog één keer te proberen. Met resultaat: drie jaar later is Emma klaar met haar behandeling en in opleiding tot ervaringsdeskundige in de psychiatrie. Voor het eerst besluit ze op LinkedIn iets te delen over de ervaring die haar daar bracht.

Zondagavond 26 augustus deelt Emma een bijzonder bericht op LinkedIn. Het is precies drie jaar geleden dat ze therapie nog één allerlaatste kans gaf. ‘Een keuze die mijn leven veranderde’, vertelt Emma in haar bericht. Haar LinkedIn-bijdrage ontploft. Tienduizend likes en honderden reacties van wildvreemden stromen binnen. ,,En dan te bedenken dat ik bang was om negatieve reacties te krijgen”, lacht Emma nu. ,,Ik heb alleen maar lieve berichten en steun ontvangen. Het laat mensen inzien dat herstel mogelijk is, ook als je ‘uitbehandeld’ bent.”

Emma’s psychische klachten ontstaan als zij op haar vijftiende een heftige eetstoornis ontwikkelt. Al zag ze dat zelf destijds niet in. ,,Zelfs toen ik in een rolstoel belandde omdat ik zo zwak was geworden, besefte ik niet hoe ernstig de situatie was”, vertelt ze nu vol ongeloof. ,,Wat een overdreven gedoe, dacht ik. Zo erg is het toch niet?”

Ondertussen ging het mentaal steeds minder goed met haar. Door haar rolstoel werd Emma van de buitenwereld geïsoleerd en belandde ze in een depressie. Al enige tijd dronk ze overmatig veel sterke drank en steeds vaker greep ze stiekem naar verdovende middelen.

Uitbehandeld
,,Mijn moeder en ik zijn erg close en steeds weer zorgde zij ervoor dat ik in therapie ging”, vertelt Emma. Maar echt effectief was dat niet. ,,Mijn klachten hingen erg met elkaar samen. Als ik moest werken aan mijn eetstoornis, kreeg ik zo het gevoel dat ik de controle kwijtraakte, dat ik weer meer ging drinken.” Zo hielden haar klachten zich in stand. ,,Ondertussen was ik niet helemaal eerlijk tegenover de zorgverlening”, vertelt ze nu eerlijk. ,,Ik durfde nooit echt open te zijn over mijn middelengebruik.”

Mijn geval was te complex. Ze konden niets meer voor me doen

Emma

Het zorgde ervoor dat therapieën niet aansloegen en Emma uiteindelijk werd gelabeld als ‘uitbehandeld’. ,,Mijn geval was te complex. Ze konden niets meer voor me doen”, vertelt Emma over haar zeventienjarige zelf. ,,Ik had suïcidale gedachtes en ging er bijna aan onderdoor. Toen kwam het besef: ik kon niet uitbehandeld zijn. Ik had therapie nodig.”

Muur afbreken
Via via kwam ze bij Yes We Can Clinics terecht, waar ze tien weken werd opgenomen, geïsoleerd van de buitenwereld. Een zware tijd waarin Emma worstelde met afkickverschijnselen en haar eigen opgebouwde muren. ,,Ik wilde niets hebben van de therapie en sloot mezelf op in de badkamer”, weet ze nog. Maar voor het eerst in haar leven lieten de therapeuten haar daar niet aan haar lot over. ,,Een jongerencoach kwam naast me zitten in de badkamer en zei: je hoeft niet te praten. Maar ik blijf bij je en ga niet weg.” Dat was zo bijzonder voor Emma dat ze brak. ,,Voor het eerst was ik helemaal eerlijk over alles. Ook over mijn middelengebruik.”

De therapie sloeg eindelijk aan. ,,De jeugdcoach haalde het eerste steentje van mijn muur weg”, legt Emma uit. ,,Daarna bouwde ik hem zelf verder af.” Tien weken later kwam ze thuis. Volledig hersteld? ,,Zeker niet. Maar wel met hoop. Voor het eerst in mijn leven had ik vertrouwen in de toekomst en wist ik: het kan beter worden.”

Hoop
En terecht, zo bleek de afgelopen drie jaar. Emma bleef clean en ging weer naar school. Ze had immers een nieuwe levensmissie overgehouden aan haar tijd in de psychiatrie: anderen helpen. ,,De puberteit is al een identiteitscrisis op zich. Als jonge mensen daar ook nog eens psychische problemen bij krijgen, kun je heel diep in de put belanden”, weet ze zelf.

Om deze mensen te helpen, volgt Emma nu dan ook een opleiding tot ervaringsdeskundige, waarnaast ze werkt. ,,Op dit moment werk ik op de forensische psychiatrie bij de Woenselse Poort, maar het is mijn droom om jongeren te helpen”, vertelt ze. Ze hoopt jongeren met psychische klachten in de toekomst dezelfde veiligheid en steun te bieden als zij ontving, daar in de badkamer tijdens haar opname. Maar vooral hoopt ze anderen te kunnen inspireren met haar eigen verhaal. ,,Soms kunnen je klachten zo ingewikkeld aanvoelen, dat je niet meer zeker weet of het nog goedkomt”, vertelt Emma. ,,Zeker als je volgens het zorgsysteem ‘uitbehandeld’ bent. Maar uit ervaring kan ik zeggen: het kán goedkomen.”

Dat is dan ook precies wat ze wilde meegeven door haar bericht op LinkedIn te delen. ,,Hoe moeilijk het soms ook is: er is altijd hoop.” En die boodschap werd ontvangen. ,,Ik had nooit verwacht dat mijn bericht zoveel teweeg zou brengen”, zegt Emma bescheiden. ,,Maar ik ben heel blij dat ik voor zoveel mensen steun heb kunnen bieden.” En hoe bijzonder het ook is dat heel LinkedIn haar een hart onder de riem steekt, kwamen twee reacties van bekenden bij Emma het meest binnen. ,,Dat ze de moeite nemen om te laten weten dat ze me nog altijd steunen, vind ik heel mooi. Na alles betekent dat heel veel voor me.”

Bron: AD.nl >>

[Auteur]

Reacties