The Joker versterkt stereotypen die zorgen voor angst jegens ‘verwarde mensen’ of ‘psychiatrische patiënten’

[LukaModerator]

OPINIE – ONDERDRUKKENDE STEREOTYPEN

The Joker lokt agressie uit van normale mensen naar sociaal uitgeslotenen, zogenaamde outcasts met een ggz-diagnose, schrijft socioloog Karlijn Roex.

Een aantal filmcritici en speculerende journalisten vreest al jaren dat de filmfiguur The Joker aanstekelijk kan werken op mannen die zich niet gehoord voelen. Die dan net als de Joker voor geweld kunnen gaan kiezen om vergelding of aandacht. De Joker zou een soort rolmodel zijn voor buitenstaanders en daarmee een acceptabel script bieden voor het plegen van geweld op onschuldigen. Bij enkele massamoorden keerde die hypothese terug, zo betoogde onlangs ook Volkskrant-columnist Floortje Smit.

Dat is eigenlijk opmerkelijk, omdat onderzoek laat zien dat geweldsfilms geen imitatiegedrag uitlokken. Het wel of niet bezitten van een wapen heeft een veel grotere invloed op de totale geweldscriminaliteit. Wat veel gevaarlijker is dan dit veronderstelde copy cat-effect van films, is de angst voor het kopieereffect zelf. Het voedt meer uitsluiting en angst jegens mensen die zich toch al eenzaam en miskend voelen. Ze verschijnen in onze waarneming als potentiële Jokers, als ‘tijdbommen’ die op een kwade dag geweld zullen gaan plegen op het weerloze, onschuldige publiek op straat.

Lees verder op de site van de Volkskrant >>

[LukaModeratorTopic starter]

Verward? Dat is de bangmakerij van normalen

Verwarde personen zijn niet gevaarlijk. De aanzwellende politiek van normaliteit is dat wel, stelt socioloog Karlijn Roex. Ze werd ooit zelf door de politie meegenomen als ‘verward persoon’.

Het is op een zonnige septembermiddag dat Karlijn Roex, dan 19 jaar oud, in een politiecel belandt. Even daarvoor trekt ze nietsvermoedend, na uren blokken, de deur van haar studentenhuis achter zich dicht. Ze is toe aan een broodje. Als ze zich realiseert dat de sleutel nog binnen ligt, raakt ze volledig in paniek. Ze loopt al ver achter en haar studieboeken liggen binnen: daar gaat haar kostbare studietijd. Overstuur loopt ze een ouderenzorgcentrum binnen, begint een wanhopig relaas tegen de baliemedewerkster, zegt dat het haar allemaal te veel is, smeekt haar of ze een sloten­maker wil bellen. De baliemedewerkster belt geen slotenmaker, maar de politie.

Lees verder op de site van Trouw >>

[Auteur]

Reacties