No Need To Hide

[LukaModerator]

noneedtohide.nl

Stichting No Need to Hide zet zich in voor de slachtoffers van seksueel ongewenst gedrag en misbruik, die aangifte hebben gedaan bij de politie. We richten ons op slachtoffers binnen het gezin, maar ook op slachtoffers binnen de sportwereld, kerkelijke omgeving en andere omkaderde netwerken, ongeacht leeftijd, religie of seksuele voorkeur.

Doel
De stichting No Need to Hide heeft ten doel zich in te zetten voor slachtoffers van seksueel ongewenst gedrag en misbruik binnen het gezin en voorts al hetgeen in de ruimste zin met één en ander verband houdt, daartoe behoort en/of daartoe bevorderlijk kan zijn.

Wij willen dit bereiken door:

• De cliënt te begeleiden, ondersteunen en versterken in het strafrechtelijk-, persoonlijk- en emotionele proces.
• Het onderwerp seksueel ongewenst gedrag en misbruik (meer) bespreekbaar te maken binnen de maatschappij.
• Het verbeteren van educatie betreft het onderwerp seksueel ongewenst gedrag en misbruik en/of het ontwikkelen van nieuwe lespakketten.

Projecten

• Buddyproject
• Gastspreken
• Workshops
• Educatie

[LukaModeratorTopic starter]

SLACHTOFFER SEKSUEEL MISBRUIK RICHT STICHTING OP: ‘ER IS NIEMAND DIE IETS VOOR JE DOET’

Miranda Hoekstra (20) is er, naast haar studie, vrijwel dagelijks mee bezig. Met de stichting No need to hide, door haar opgericht en bedoeld voor slachtoffers van seksueel onwenselijk gedrag en misbruik.

Even terug in de tijd. In februari 2017 wordt in de rechtbank van Groningen een dan 70-jarige man uit Marum veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Daarvan is een jaar voorwaardelijk. De man heeft zich, zo luidt het oordeel van de rechtbank, jarenlang schuldig gemaakt aan seksueel misbruik. Het slachtoffer is zijn kleindochter. Miranda Hoekstra.

Als de rechters vragen naar het waarom, waarom hij het deed, waarom hij acht jaar lang zijn eigen kleinkind seksueel misbruikte, komt er een verbijsterend antwoord: hij had er niet bij nagedacht. Er was vier jaar celstraf geëist.

Jaarlijks honderden mannen veroordeeld

In rechtbanken worden jaarlijks honderden mannen veroordeeld in verband met seksueel misbruik. Niet zelden zijn de slachtoffers hun eigen kinderen, eigen kleinkinderen. In die zin was het proces rond de 70-jarige Marumer als strafzaak niet uitzonderlijk. Wat wel bijzonder mag zijn, is dat de rechtszaak ertoe leidde dat nog twee vrouwen aangifte deden tegen de inmiddels 72-jarige man. Er kwam een tweede rechtszaak. In mei vorig jaar werd hij wederom schuldig bevonden. Omdat hij op dat moment in detentie zat kreeg hij een voorwaardelijke celstraf.

Verhalen die in de rechtszaal aanzienlijk minder aandacht krijgen of helemaal niet, zijn de bittere verhalen van de slachtoffers nadat zij aangifte hebben gedaan. Miranda was 17 jaar toen ze eindelijk alle de moed van heel de wereld bijeen had geraapt en daarmee – met steun van haar ouders – naar de politie stapte. Het duurde daarna nog een jaar voordat de aangifte leidde tot een rechtszaak.

‘Niemand voelde zich verantwoordelijk’

Miranda Hoekstra: „Na de aangifte ben ik op zoek gegaan naar hulp. Maar ik werd van de ene naar de andere instantie gestuurd. De stap hulp te zoeken is al heel groot, daar doe je jaren over. En als je het dan eindelijk doet, dan weet je niet waar te terecht kunt. Of moet je voicemails inspreken. Van de politie mag je er niet over praten omdat dat het onderzoek kan schaden. Dat is moeilijk. Er komt zoveel op je af. En mijn geval is er van alles misgegaan wat mij ontzettend veel energie heeft gekost. Ik hoor vergelijkbare verhalen van andere slachtoffers.’’

Ook na de rechtszaak en de veroordeling gaat het niet goed. „Wij werden bijvoorbeeld niet op de hoogte gehouden van het detentieverloop. Je belt met instanties, maar er is niemand die iets voor je doet. Niemand voelde zich verantwoordelijk. Ineens hoorden we dat mijn opa proefverlof had gehad en in het dorp was geweest. Wij wisten van niets. En dan ben je slachtoffer, echt bizar. Achteraf zeiden de instanties, ja, het had anders gemoeten.’’

Dat dacht Miranda Hoekstra ook: het moet anders. Het idee was geboren. Ze zou een stichting oprichten voor slachtoffers van seksueel onwenselijk gedrag en misbruik. Slachtoffers zouden moeten worden gekoppeld aan een buddy, aan iemand die iets soortgelijks is overkomen en de lange weg die gelopen moet worden al eens heeft afgelegd.

Ze ging op zoek naar mensen die haar zouden kunnen helpen. Ze ging netwerken, praten met de politie, met gemeenten, met de instanties. „Ik maak duidelijk dat we de professionele hulpverlening niet willen afpakken, maar dat we juist willen dat slachtoffers bij hen terecht komen. We voegen iets toe. De reacties waren heel positief.’’

Hoe kom je aan buddies?

„Ik kijk om me heen. Naar mensen die een sociaal of communicatiegerichte opleiding volgen bijvoorbeeld. We doen ook een screening en vragen om een vog (‘verklaring omtrent gedrag’). Er zit ook een training aan vast. Op dit moment hebben we zeven mensen als buddy in de startblokken staan.’’

En dan meldt zich een slachtoffer

„Dan gaan we praten en kijken of we iemand hebben. Er moet wel een klik zijn tussen een buddy en de cliënt, een cliënt moet zich op zijn of haar haar gemak voelen. Er is een kennismakingsgesprek. We luisteren goed naar wat de cliënt wil.’’

Wat wordt er van een buddy verwacht?

„Een buddy moet een luisterend oor kunnen bieden. En de wegen kennen in het land van de instanties. Of kunnen uitleggen hoe het strafproces in z’n werk gaat. Maar ook dat een buddy gewoon even iets leuks met de cliënt gaat doen. Of dat de cliënt je ’s avonds, want we zijn geen kantoor, even kan bellen als ze zich niet lekker voelt, of boos is.’’

Je creëert een soort vriendschap.

„Ja. Een buddy moet ook tegen een cliënt kunnen zeggen, het is niet zo handig wat je nu doet. Aan de andere kant worden er wel duidelijke afspraken gemaakt over wat wel en wat niet. De grenzen worden vooraf wel aangegeven.’’

De stichting richt zich vooralsnog op Groningen, Drenthe en Friesland. Maar de ambitie van Miranda Hoekstra is groter. Landelijk. Misschien ooit internationaal. „Want dit probleem speelt overval, in alle landen.’’

De vreselijke gebeurtenissen in haar jeugd hebben haar gevormd. Ze wilde ooit rechten studeren. „Maar advocaat zou ik niet kunnen zijn, ik zou niet een verdachte van seksueel misbruik kunnen bijstaan. En rechter zijn zou ik ook niet kunnen. Ik ben er te emotioneel bij betrokken.’’

Werken bij de zedenpolitie

Ze volgt nu de opleiding sociaal pedagogische hulpverlening aan de Stenden Hogeschool in Leeuwarden. „Derdejaars. Als ik ben afgestudeerd hoop ik fulltime met mijn stichting aan de slag te gaan. Of werken bij de zedenpolitie, dat zou ik ook graag willen.’’

Ondertussen vertelt ze haar verhaal, wat haar als kind, als tiener, is overkomen, ook op scholen, soms op uitnodiging, soms op eigen initiatief. „Ik was een verlegen meisje dat liever niet in de spotlights stond. Mijn rechtszaak is nu twee jaar geleden. Mijn opa loopt weer door het dorp. Dat blijft moeilijk. Er is geen contact. Door mij in te zetten voor slachtoffers, krijg ik veel positieve energie. Oké, er zijn ook dagen dat ik er helemaal klaar mee ben, dan ga ik even met mijn vrienden uitwaaieren op een eiland. Maar dan weer door. Ik heb er hard voor geknokt en ik ben nu eindelijk wie ik wil zijn. En wat ik wil.’’

Bron: No Need To Hide >>

[MarkModerator]

Hulp voor slachtoffers seksueel misbruik

Jaarlijks zijn zo’n 100.000 mensen slachtoffer van seksueel geweld. We lezen en horen er ook geregeld over. Minder aandacht is er voor wat slachtoffers meemaken nadat ze aangifte hebben gedaan. Maar dan zijn de problemen niet voorbij. Want waar kunnen slachtoffers bijvoorbeeld hulp krijgen? Miranda Hoekstra weet hoe dat voelt en richtte daarom de stichting No Need To Hide op.

Beluister het fragment op nporadio1.nl/nos-radio-1-journaal >>

[MarkModerator]

Slachtoffer seksueel misbruik (21) zet zich in voor andere slachtoffers: “Ik heb me ontzettend eenzaam en hulpeloos gevoeld”

Van haar zevende tot haar veertiende is Miranda Hoekstra (21) door haar opa seksueel misbruikt. Op haar zeventiende heeft ze het aan haar ouders verteld en is er aangifte gedaan. Er ging toen veel mis in de hulpverlening, wat voor Miranda de reden is geweest om in 2018 Stichting No Need to Hide op te richten. “Ik heb me ontzettend eenzaam en hulpeloos gevoeld. In de periode van aangifte tot aan een (mogelijke) rechtszaak mag je alleen met professionals praten, maar ik stond niet in het systeem.”

De aangifte van het misbruik vond plaats op een vrijdag. Na het gesprek moet de politie het slachtoffer doorverwijzen naar de hulpverlening. “Er is toen een voicemail ingesproken, maar die is niet afgeluisterd. Hierdoor ben ik nooit in het systeem terechtgekomen en heeft geen een instantie contact met mij opgenomen. Ik ben er vervolgens zelf achteraan gegaan, maar dan krijg je te horen dat je niet geholpen kan worden, omdat je niet in systeem staat.”

“Hij is inmiddels vervroegd vrijgelaten”
Daarnaast is Miranda niet op de hoogte gehouden van het detentieverloop van haar opa. “Ik heb nooit te horen gekregen wanneer hij met verlof mocht. We kwamen er de eerste keer achter doordat dorpsgenoten hem hadden gezien. Hij is inmiddels vervroegd vrijgelaten en mag gewoon weer terug in de samenleving, weliswaar onder behandeling. Ik woon inmiddels in een andere stad, dus ik ben hem nog niet tegengekomen.”

Miranda is vlak nadat ze aangifte heeft gedaan de opleiding SPH gaan doen. “Ik had veel boosheid en mijn ouders voelden zich schuldig. Het was een heftige tijd. Ik heb veel met docenten gesproken en een van hen zei: hier moet je wat mee doen. In het tweede jaar ben ik in plaats van stage gaan lopen mijn eigen idee gaan uitwerken. Dat is de stichting No Need to Hide geworden.”

Buddy project
De stichting biedt een buddy project aan, waarmee slachtoffers van seksueel misbruik of seksueel onwenselijk gedrag worden ondersteund door ervaringsdeskundigen, die er sterk zijn uitgekomen. “Zij weten als geen ander hoe het zit en waar je terecht kan voor hulpverlening. Wij ondersteunen alleen slachtoffers die al aangifte hebben gedaan. Ik ben veel in gesprek geweest met centrum seksueel geweld en slachtofferhulp. Samen kijken we hoe we het beleid kunnen verbeteren en hoe we optimaal kunnen samenwerken. Het is belangrijk dat niemand uit het zicht verdwijnt, zoals met mij is gebeurd.”

Binnen een jaar tijd heeft de stichting veel aanmeldingen binnengekregen en zijn er inmiddels tien buddy’s. “Er worden op dit moment vier slachtoffers geholpen. Ik hoop dat we over een paar jaar in heel Nederland buddy projecten kunnen starten. We concentreren ons nu op het noorden, maar we hebben al aanvragen uit andere delen van het land en België. Ik studeer nog, maar zodra ik klaar ben en het gaat harder lopen, gaan we uitbreiden.”

“Ik zie mezelf niet als zielig”
Miranda hoopt met de stichting dat de hulpverlening verbetert en dat het taboe rondom seksueel misbruik wordt doorbroken. “Ik spreek op scholen over dit onderwerp en merk dat jongeren het een eng onderwerp vinden. Ze weten niet goed wat ze tegen je moeten zeggen. Ik krijg vaak opmerkingen als ‘met jou zal het wel nooit meer goedkomen’ of ‘je zal wel trauma’s hebben’. Dan denk ik: je hoeft van seksueel misbruik niet je hele leven last te hebben. Ik zie mezelf niet als zielig. Ik heb keihard aan mezelf gewerkt de afgelopen twee jaar en het gaat nu heel goed met mij. Het kan echt weer goed komen.”

Bron: nieuws.nl

[LukaModeratorTopic starter]

Steeds meer meldingen van seksueel misbruik: ‘Ik ging door een hel’

Het aantal slachtoffers van seksueel misbruik dat zich meldt bij het Centrum Seksueel Geweld (CSG) blijft groeien. In 2020 deden 4777 slachtoffers meldingen van seksueel misbruik, dat zijn ruim tweeduizend meer meldingen dan in 2017. Of seksueel geweld ook vaker voorkomt is lastig te zeggen, omdat veel gevallen vermoedelijk onder de radar blijven.

Het CSG kan wél concluderen dat slachtoffers in ieder geval vaker de weg naar hulp vinden. Iets waar jarenlang voor is gestreden. Bijvoorbeeld door slachtoffer Miranda, die na jaren van misbruik een eigen stichting oprichtte om anderen te helpen.

Een luisterend oor
“Ik ben zelf seksueel misbruikt door mijn opa toen ik zeven jaar was, dat duurde tot mijn veertiende. Het was een verschrikkelijke tijd met veel verdriet voor mij en mijn familie. Je vraagt je af: heb ik zelf iets gedaan waardoor dit is gebeurd?” vertelt Miranda aan Hart van Nederland. Vlak voor Miranda achttien werd, vertelde ze het aan haar ouders en deden ze samen aangifte.

“Ze geloofden me gelijk. Hierna bleek dat mijn opa meerdere kinderen binnen en buiten mijn familie had misbruikt”. Miranda startte een rechtszaak tegen haar opa. “Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd. Door de politie, hulpverlening, advocaten… Dat moet echt beter”. Om andere slachtoffers te helpen met het vinden van de juiste hulpverlening of een advocaat begon Miranda een stichting. Hierbij worden ervaringsdeskundige buddy’s gekoppeld aan slachtoffers. “We zijn vooral ook een luisterend oor.”

Door een hel
Moeder Anika is apetrots dat haar dochter de vreselijke situatie in iets positiefs heeft omgezet. “Dat geeft mij ook kracht om zelf door te gaan”, zegt ze. Het was voor Anika “afschuwelijk” om haar dochter dit te zien meemaken.

“Ik ging door een hel. Ik had haar graag willen beschermen voor alles en dat is niet gelukt. Dan is het ook nog je eigen vader die zoiets heeft gedaan, daar schaam ik me enorm daarvoor.”

Hulp zoeken
Volgens Miranda zijn het aantal meldingen van seksueel misbruik zo gestegen, doordat het taboe erop steeds minder heerst. “Dat maakt het voor slachtoffers steeds makkelijker om hulp te zoeken en hun verhaal met iemand te delen”, denkt ze.

Dr. Iva Bicanic, klinisch psycholoog bij CSG, ziet ook dat steeds meer de weg naar het centrum weten te vinden. “Of dat ook betekent dat er meer gevallen zijn, dat weten we natuurlijk niet. We hebben in de corona-periode wel gezien dat het verandert, er zijn bijvoorbeeld steeds meer gevallen zijn van online misbruik.”

Bron: Hart van Nederland >>

[LukaModeratorTopic starter]

Centrum Seksueel Geweld en Stichting No Need to Hide werken vanaf nu samen
25/03/2022

Het Centrum Seksueel Geweld Groningen-Drenthe en Stichting No Need to Hide zijn een samenwerking gestart om de verbinding tussen ervaringsdeskundigheid en professionele deskundigheid te vergroten. Om slachtoffers van seksueel misbruik zo nog beter te ondersteunen. Van preventie tot aan nazorg is de rol voor ervaringsdeskundigen van belang. Fetzen de Groot, coördinator van het centrum is blij met de samenwerking: ‘’In het helpen van slachtoffers, maar ook in het maken van beleid op dit thema zijn ervaringsdeskundigen onmisbaar om dit thema beter bespreekbaar te maken.’’

Rol van ervaringsdeskundigen

Stichting No Need to Hide deed zelf onlangs onderzoek naar de positie en rol van ervaringsdeskundigen bij seksueel misbruik. Daaruit is gebleken dat het inzetten van ervaringsdeskundigen op meerdere plekken in het proces van toegevoegde waarde is. Een ervaringsdeskundige kan bijvoorbeeld helpen een professional te spiegelen of een maatje zijn voor slachtoffers. Ook het delen van ervaringsverhalen kwam uit het onderzoek naar voren als belangrijke waarde. Zo krijgt misbruik een gezicht en dit draagt bij aan het bespreekbaar maken van het thema.

Over No Need to Hide

Stichting No Need to Hide wil een veilige plek bieden aan slachtoffers van seksueel misbruik. Zodat slachtoffers hun regie over hun eigen leven weer terugkrijgen. Dit doet de stichting door het opleiden van ervaringsdeskundigen tot buddy’s, zodat zij er kunnen zijn voor slachtoffers. Daarnaast is het de missie van No Need to Hide dat er een open, rechtvaardige samenleving komt waarin seksueel misbruik voorkomen en besproken wordt.

Over het Centrum Seksueel Geweld Groningen-Drenthe

Het Centrum Seksueel Geweld is er voor iedereen die te maken heeft gehad met seksueel geweld. Je kunt veilig en anoniem contact zoeken met ons. Als je wilt, zorgen wij ervoor dat er artsen, verpleegkundigen, psychologen, politie of andere hulpverleners worden ingeschakeld. We staan 24/7 voor jou klaar om jou de hulp te bieden die je nodig hebt. Je bereikt ons via 0800-0188 of chat via chatmetcsg.nl. Daarnaast wil het Centrum Seksueel Geweld Groningen-Drenthe actief bijdragen aan het zichtbaar en bespreekbaar maken van seksueel geweld.

[Auteur]

Reacties