Opinie over seksueel misbruik

[MalincheLid LSG]

Dag lotgenoten,

Ik heb daarnet een brief gestuurd naar dagblad Trouw. Het is een reactie op de column van Sylvain Ephimenco die schrijft naar aanleiding van alle ophef en opwinding over kunstenaars die ook misbruikers / daders blijken te zijn. Ik werd geraakt door zijn verhaal, maar anders dan hij denk ik bedoeld had. Het raakte mij dat hij voor mijn gevoel zo duidelijk spreekt namens alle ‘normale, goede mensen’ die vanzelfsprekend pedo’s veroordelen, vies vinden en er ver van afblijven. Ik denk zo vaak bij die publiciteit, bij de luidkeels uitgedragen afkeer en boosheid: Waar was je toen het misbruik plaatsvond? wat zag je voordat het slachtoffer alarm kon slaan?

Ik heb daarom de volgende brief naar Trouw gestuurd en mij eigen naam er onder gezet wat nog wel even een ‘dingetje’ was. Nu ben ik benieuwd naar jullie reacties.:

Beste Sylvain Ephimenco,

Je column leest als een brief die aan mij is gericht. Je schrijft over de beeldhouwer die eens je vriend was. Waar je een beeld van kocht voor € 800 en die daardoor zijn achterstallige huur kon betalen. Je beschrijft het beeld:

Aan deze sculptuur ben ik zeer gehecht, Twee dansers – of zijn het twee acrobaten? – die in een gemeenschappelijke duikvlucht elkaar vinden en samen versmelten. Twee ranke lichamen met maar één gezamenlijk hoofd dat ze door hun osmose delen. Het beeld is in metaal gegoten.En daarna zeg je over deze vriend: Echte kunstenaars zijn meestal miskend en horen honger te lijden. Of hun huisbaas te ontlopen. Beeldhouwer X is nu geen vriend meer van ons. We braken met hem toen we vernamen dat hij als veertigjarige de dochter (15) van een gezamenlijke vriendin had misbruikt. In onze vriendenkring viel snel het woord ‘pedofilie’ en werden de deuren naar X op slot gezet. Aandacht was er vooral voor het slachtoffer. Duidelijk.Duidelijke heldere beschrijving van hoe de wereld in elkaar behoort te zitten.Seksueel misbruik past niet in deze wereld en daders dus ook niet. Een wereld die stevig in elkaar steekt en waar oneffenheidjes snel uit verwijderd dienen te worden. Het woord “pedofiel” is gevallen en ‘dus’ werden alle banden verbroken.  Ik protesteer hiertegen en ik heb recht van spreken want ik werd zelf als kind seksueel misbruikt.

Het wegkijken van alle omstanders, de familie en andere naasten bij misbruik is heel erg schadelijk en vergroot het trauma van het slachtoffer. En het verbreken van alle banden met wie eerst een vriend was en nu in quarantaine geplaatst als ‘pedofiel’ hoort voor mijn gevoel bij dat wegkijken en afstand houden tot wat er mis gaat ook al was er, zoals je schrijft ‘vooral aandacht voor het slachtoffer’. Sylvain, je moet niet alleen de schoonheid van het beeldje blijven zien, je moet ook blijven nadenken over jouw eigen vriendschap met deze dader. En voor de vraag hoe het zo ver met hem kon komen en wat er mis is gegaan tussen jou en je vriend de kunstenaar. De wereld komt heel vaak niet overeen met hoe wij willen dat die behoort te zijn en gladstrijken en wegpoetsen van wat misgaat en afwijkt helpt niks om dat te bereiken. Ga terug naar je toenmalige vriend en praat met hem over wat er mis is gegaan. Is hij voor de rechter gekomen en heeft hij bekend? Wat heeft hij gedaan om te herstellen wat hij kapot heeft gemaakt? Kun je bevriend zijn met iemand die, grote, fouten maakt?

Het sociaal isoleren van ‘daders’ draagt bij aan de schade door het misbruik en helpt niet nieuw misbruik te voorkomen.

 

Harm Puite

[MarkModerator]

Hoi Malinche,

Wat jij beschrijft is de spagaat waar vrijwel iedereen die te maken krijgt met een bekende die iemand misbruikt heeft mee te maken krijgt. Mensen hebben vaak het gevoel dat zij moeten kiezen: of voor het slachtoffer, of voor de dader. Of ze ontkennen het ten stelligste en laten daarmee het slachtoffer in de kou staan, of ze erkennen het en laten de dader vallen. Helaas valt dat maar altijd vaak in het nadeel van het slachtoffer uit. Voor de meeste mensen is het namelijk niet te bevatten dat iemand die zij goed kennen en vertrouwen, in staat is tot zulke gruwelijke dingen als een kind misbruiken.

Slachtoffers zelf vinden het vaak erg moeilijk als mensen om hun heen toch contact met hun dader blijven houden, ook als ze steun en begrip van diezelfde mensen krijgen. Ik denk daarom dat contact met een dader houden, erg lastig is als je het slachtoffer wilt steunen. Ik begrijp je standpunt dat sociaal isoleren van daders er niet toe bijdraagt verder misbruik te voorkomen. Maar ik vraag me serieus af of dat wel de verantwoordelijkheid is van naasten van slachtoffers. Ik denk persoonlijk dat hun taak op de eerste plaats is om slachtoffers te steunen. Als een slachtoffer zich niet gesteund voelt omdat je ook contact met zijn of haar dader blijft houden, denk ik dat het niet verstandig is dat contact te blijven onderhouden. Anders kom je al snel terecht in de situatie dat je van slachtoffers iets gaat vragen wat zij (nog) niet op kunnen brengen, namelijk begrip voor hun dader. Dat neigt voor mij erg naar wat onder christenen nogal eens gebeurt, n.l. slachtoffers voorhouden dat zij hun dader maar moeten vergeven. Het gevolg is dan dat de dader weliswaar niet in een sociaal isolement terecht komt, maar het slachtoffer wel!

Al met al onderschrijf ik je insteek dat het niet goed is als daders in een sociaal isolement terecht komen, maar denk ik dat het in de praktijk, in het belang van slachtoffers, niet de taak van naasten van slachtoffers is om hiervoor te zorgen.

Groet,
Mark

[MalincheLid LSGTopic starter]

Beste Mark

wat mij raakt in dat hoofdartikel is dat Sylvain schrijft dat de dader zijn vriend was tot het moment dat hij hoorde van het misbruik. Ik wil dan weten wat er gebeurde binnen die vriendschap die bestond TERWIJL het misbruik gaande was. Ik proef dan het verlangen om schone handen te houden, door zo snel mogelijk weg te wezen.

Kan dat? Kunnen vrienden van daders schone handen houden? Of kunnen ze door de vriendschap te verbreken nadat het misbruik is uitgekomen er alleen maar voor zorgen dat zijzelf niet met dat misbruik geassocieerd worden? Op die manier blijft het sprookje in stand dat de dader een eng monster is waar niemand iets mee te maken wil hebben. Terwijl het, terwijl het misbruik nog in het geheim plaatsvindt, goede vrienden en familie is.

[MarkModerator]

Ik denk dat het veel te maken heeft met welke relatie je tot het slachtoffer hebt. In de situatie die jij benoemt, betrof het de dochter van een gemeenschappelijke vriend. Mij lijkt het dan zo goed als onmogelijk om met beide partijen vriendschappelijke relaties te onderhouden. Dat die vriendschap met de dader er al was ten tijde van het misbruik, doet mi. niet ter zake. Hij wist immers niet dat zijn vriend de dochter van vrienden misbruikte? Ik heb dan ook niet het idee dat iemand zo’n vriendschap verbreekt omdat hij ‘schone handen’ willen houden, alsof mensen anders zouden denken dat hij er iets mee te maken had, maar denk eerder dat hij loyaal aan het slachtoffer is. En dat begrijp ik. Sterker nog dat waardeer ik.

[MalincheLid LSGTopic starter]

Ik vind loyaliteit van grote waarde en als je slachtoffer wordt van seksueel misbruik snak je naar loyaliteit van de mensen die je na staan. Maar als je naasten ook loyaal zijn door degenen die het misbruik heeft gepleegd aan te spreken en voor je opkomen, dan is dat van onschatbare waarde. Meestal zijn getuigen zwijgzaam en wenden zich af. En breken met een vriend die dader blijkt is onderdeel van dat afwenden en afstand nemen. Het was je vriend! ga dus het gesprek aan met hem. Vraag naar hoe hij het kon doen en wat hij gaat doen om de schade iets te herstellen? Kan hij schuld bekennen, spijt tonen?

Juist als je bevriend was is het nog dat je hem aanspreekt op zijn verantwoordelijkheid en dat niet overlaat aan een instantie zoals de rechter.

Ik vind dat als getuigen, en dat ben je, als je zowel bevriend was met de dader als met de familie van het slachtoffer, het contact met de dader helemaal verbreken ze hun getuige zijn niet waarmaken. Want als slachtoffer kun je juist ook steun gebruiken naar die dader toe. Stap er maar voor, als getuige en vriend. Tussen dader en slachtoffer.

Wat zou dat fijn zijn geweest, als andere volwassenen toen ik misbruikt was die dader zouden hebben aangesproken en bij hem zouden zijn gebleven om  hem zover te brengen dat hij schuld zou bekennen en de schade onder ogen zou zien.  Dat zou een geweldige steun hebben betekend.

It takes a village to raise a child en we weten dat daders in iedere ‘village’ rondlopen en daar deel van uitmaken.

[MalincheLid LSGTopic starter]

geplaatst op de Opiniepagina van Trouw op 12 maart

Misbruikslachtoffer is niet gebaat bij ‘wegpoetsen’ van de dader

HARM PUITE, LEZER TE AMSTERDAM, WERD ALS KIND MISBRUIKT

Sylvain Ephimenco’s column ‘Kunstwerk’ (Trouw, 7 maart) leest als een brief die aan mij is gericht. Hij schrijft over de beeldhouwer die eens zijn vriend was. Van hem heeft hij een beeld gekocht voor 800 euro, waardoor deze zijn achterstallige huur kon betalen.

Sylvain vertelt: “Aan deze sculptuur ben ik zeer gehecht. Twee dansers – of zijn het twee acrobaten? – die in een gemeenschappelijke duikvlucht elkaar vinden en samen versmelten. Twee ranke lichamen met maar één gezamenlijk hoofd dat ze door hun osmose delen. Het beeld is in metaal gegoten.”

En daarna zegt hij over deze vriend: “Echte kunstenaars zijn meestal miskend en horen honger te lijden. Of hun huisbaas te ontlopen. Beeldhouwer X is nu geen vriend meer van ons. We braken met hem toen we vernamen dat hij als veertigjarige de dochter (15) van een gezamenlijke vriendin had misbruikt. In onze vriendenkring viel snel het woord ‘pedofilie’ en werden de deuren naar X op slot gezet. Aandacht was er vooral voor het slachtoffer.”

Duidelijk. Een heldere beschrijving van hoe de wereld in elkaar behoort te zitten.

Seksueel misbruik past niet in deze wereld en daders dus ook niet. Een wereld die stevig in elkaar steekt en waar oneffenheden snel uit verwijderd dienen te worden. Het woord ‘pedofiel’ is gevallen en ‘dus’ werden alle banden verbroken. Ik protesteer hiertegen en ik heb recht van spreken, want ik werd zelf als kind seksueel misbruikt.

Wegkijken
Het wegkijken door alle omstanders, de familie en andere naasten bij misbruik is heel erg schadelijk en vergroot het trauma van het slachtoffer. En het verbreken van alle banden met wie eerst een vriend was en nu in quarantaine geplaatst als ‘pedofiel’ hoort voor mijn gevoel bij dat wegkijken en afstand houden tot hetgeen misgaat, ook al is er, zoals Sylvain schrijft, ‘vooral aandacht voor het slachtoffer’.

Die aandacht voor slachtoffers is belangrijk, heel belangrijk en moet bestendig zijn. Maar blijf niet alleen de schoonheid van het beeldje zien, maar blijf ook nadenken over de vriendschap met de dader. En denk na over de vraag hoe het zo ver met jouw vriend kon komen en wat er is misgegaan tussen jou en hem.

Hoe paste zijn misdrijf in een leven waarin ze vrienden waren? De wereld komt heel vaak niet overeen met hoe wij willen dat die behoort te zijn. We strijken snel glad en poetsen weg wat misgaat en afwijkt, maar het helpt niet.

Kun je bevriend blijven met iemand die grote fouten maakt? Is dat misschien zelfs juist passend bij vriendschap? Of zijn we bang dat omgang met iemand die een kind misbruikt heeft, ons met iets besmet en dat wij daar zelf op aangekeken zullen worden?

Door de dader weg te gummen uit onze wereld doen we ook zijn slachtoffer(s) tekort.

Sociaal isolement
Je pleegt geen verraad jegens het slachtoffer als je beseft dat de dader eens je vriend was en nu je vriendschap nodig heeft. Want is het niet een vriend die je je fouten toont? Het sociaal isoleren van ‘daders’ draagt bij aan de schade door het misbruik en helpt niet nieuw misbruik te voorkomen.

Is hij voor de rechter gekomen en heeft hij bekend? Wat heeft hij gedaan om iets te herstellen van wat hij heeft aangericht?

Blijvende aandacht voor het slachtoffer is belangrijk, maar er is een kans dat je als getuige of omstander bij het misbruik ook namens dat slachtoffer iets kunt doen om het onrecht te herstellen bij de dader. Door de dader weg te poetsen, verdwijnt misbruik niet, ook al zouden we dat willen.

[Auteur]

Reacties