Opinie: ‘Gayscene, doe iets aan het ongewenst betasten’

[MarkModerator]

Seksueel grensoverschrijdend gedrag is helaas schering en inslag in de gayscene, schrijft student Harmen van Liemt. Het is hoog tijd om dit aan de orde te stellen.

Er gelden geen andere regels voor grensoverschrijdend gedrag in de lhbtq-wereld. Beeld Joris van Gennip

Met enige regelmaat begeef ik me in Amsterdam in de gayscene. De Reguliersdwarsstraat is een bijzondere plek, waar iedereen die zich net als ik verbindt aan een queeridentiteit zich vrij kan bewegen. Het is prachtig dat we in een land leven waar dit mogelijk is, maar deze vrijheid heeft een grote keerzijde.

Een tijd geleden stond ik met iemand met wie ik sjans had voor de ingang van een van de vele kroegen die de Reguliersdwarsstraat rijk is. Twee mannen stapten op ons af. “Wat een knap stel,” zei een van hen, die vervolgens zijn hand in mijn broek liet glijden, “maar zo te voelen vind je het niet spannend genoeg.” Totaal verbijsterd gaf ik hem een duw en maakte ik duidelijk dat hij te ver ging. Met een volmaakt onschuldige blik verdedigde hij zich door te zeggen dat het een grap was, dat grappen als deze in de gayscene ‘heel normaal’ zijn. Hiermee suggereerde hij dat ik heisa aan het maken was om niets, terwijl het evident ging om grensoverschrijdend gedrag.

Binnen de gayscene vinden continu soortgelijke incidenten plaats. Mannen overschrijden de grenzen van de ander, maar dat wordt gedoogd, beschouwd als iets onschuldigs, als een vorm van dollen. Het zou nu eenmaal deel zijn van ‘de cultuur’. Als dit je afschrikt, moet je de scene maar niet opzoeken, is de redenering.

Dat men doet alsof dit grappen zijn in plaats van strafbare handelingen is absurd. De sinds #MeToo aan het licht gekomen incidenten van seksueel grensoverschrijdend gedrag gaan hoofdzakelijk over vrouwelijke slachtoffers. We neigen hierdoor te vergeten dat dit ook een groot probleem vormt onder mannen in de gayscene.

Machteloosheid
Ik mag van geluk spreken dat ik mijn ‘kennismakingen’ met dit thema nooit als traumatisch heb ervaren. Ik beschouw mezelf niet als slachtoffer van misbruik, omdat ik nooit het gevoel heb gehad de controle over mezelf te verliezen. Ik heb mezelf altijd goed kunnen verdedigen. Dit geldt helaas niet voor iedereen. Veel mannen verliezen wél de controle wanneer iemand over hun grenzen gaat. Maar omdat het ‘erbij hoort’, ontbreekt de erkenning, wat leidt tot een groot gevoel van machteloos- en eenzaamheid.

Wat gaat hier fout? De heersende opvatting is vermoedelijk dat het je als in mannen geïnteresseerde man juist hierom te doen is, dat dit een ‘wederzijdse behoefte’ is, waar geen instemming voor nodig is. Maar die behoefte ís er helemaal niet bij elke man. Velen willen gewoon een fijne avond hebben.

Laatst werd er voor de zoveelste keer naar mijn kruis gegrepen zonder dat eerst een woord of blik gewisseld was met de man in kwestie. Na melding bij de bareigenaar verzekerde deze me dat de man in kwestie geen kwade bedoelingen had. Hij voegde eraan toe: “Wat kan ik zeggen, het is een gaybar.” Dit maakt me woest. Ik kaart dit toch niet alleen uit eigenbelang aan? Wat als ik niet stevig in mijn schoenen zou staan? Aan de agent die ik onderweg naar huis tegenkwam vroeg ik wat de politie met zulke incidenten doet. Zij gaf me dezelfde, uitermate trieste reactie: “Bij gaybars gebeurt dat nu eenmaal, daar kunnen we niet zoveel aan doen.”

Verandering
Dit probleem wordt onvoldoende serieus genomen. Slachtoffers bij wie het uit de hand loopt en die wél beschadigd raken worden hierdoor ontzettend tekortgedaan. Al verschilt de gayscene in vele opzichten van de heteronormatieve wereld, er zijn geen andere regels en er kúnnen geen andere regels gelden als het op seksueel grensoverschrijdend gedrag aankomt. Hetero of niet-hetero, we zijn allemaal mensen, met dezelfde emoties en behoeftes.

Ik pleit dus voor verandering. Zowel mensen die dit gedrag vertonen als zij die het zien gebeuren moeten tot het inzicht komen dat het hier gaat om iets strafbaars. De gayscene moet een plek zijn waar alle mensen zich in veiligheid kunnen bewegen. Dit geldt zeker ook voor mensen die hun seksualiteit in alle kwetsbaarheid aan het verkennen zijn. Het hiervoor beschreven gedrag weerhoudt een grote groep zoekenden van het zetten van vervolgstappen in deze ontdekkingstocht. De gayscene zou bij uitstek de geborgenheid en veiligheid moeten verschaffen die de ‘buitenwereld’ homo’s en queers niet bieden kan. Als die zelfs daar niet te vinden is, waar dan wel?

Bron: parool.nl

[Auteur]

Reacties