- Dit onderwerp bevat 3 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 26/07/2020 om 20:13 door Mark.
-
Reacties
-
Op Instagram circuleren tientallen meldingen van seksueel misbruik. De melders noemen naam en toenaam, maar blijven zelf anoniem.
De aantijgingen zijn niet mals. Maar of ze kloppen, is een tweede. Op het online netwerk Instagram delen sinds deze week tientallen gebruikers persoonlijke ervaringen van seksueel misbruik. Van verbale intimidatie tot onvrijwillige seks: ze zijn bijzonder open en delen de naam, leeftijd en soms zelfs de woonplaats of een foto van de persoon die zich aan hen vergrepen zou hebben.
De social media-gebruikers doen de melding echter wel anoniem, via het account abusers_nl, dat inmiddels ruim achtduizend volgers telt. De beheerder, tevens anoniem, publiceert de berichten die hij of zij in de inbox ontvangt op het account.
Opvallend is dat de inmiddels tientallen meldingen elkaar snel opvolgen en sommige personen, voor zover te zien enkel mannen, door meerdere melders worden aangewezen als dader van seksueel misbruik. Bovendien valt op dat sommige artiesten worden genoemd, bekend en minder bekend, en vooral actief in de hiphop.
De echo van MeToo
Het fenomeen doet denken aan de MeToo-beweging, die zich sinds 2017 roert om seksuele intimidatie en machtsmisbruik op de werkvloer aan de kaak te stellen. Maar in dit geval compliceert de anonimiteit van de melders de betrouwbaarheid van abusers_nl, dat overigens nog geen groot internationaal bereik heeft. Op Instagram zijn ook een Belgische en Zuid-Afrikaanse variant in de lucht, maar die worden minder gebruikt dan de Nederlandse.De beheerder houdt zelf ook een slag om de arm. Na amper een week blijken sommige meldingen al niet te kloppen. Dat zegt de beheerder van het account in een bericht, waarin die zich verontschuldigt. Beschuldigde personen waarschuwen dat ze aangifte zullen doen bij de politie wegens smaad of laster.
Iva Bicanic, hoofd van Centrum Seksueel Geweld en van het landelijk psychotraumacentrum in het UMC in Amsterdam, is kritisch op het nieuwe meldpunt. Volgens haar is het in de huidige vorm onwenselijk. “Ik sta voor alle slachtoffers, maar onterecht geassocieerd worden met seksueel geweld kan ook grote problemen veroorzaken.”
‘Laat het over aan de politie’
Natuurlijk is het moeilijk om misbruik te erkennen, stelt Bicanic. “Maar laat het over aan mensen die ervoor opgeleid zijn: de politie, de honderden zedenrechercheurs. Dat is de enige juiste weg.”Toch mag worden aangenomen dat de meeste meldingen op het account op waarheid berusten, zegt Renée Römkens, bijzonder hoogleraar gendergerelateerd geweld aan de Universiteit van Amsterdam. Uit eerder onderzoek naar seksueel misbruik blijkt dat het aantal valse beschuldigingen miniem is, zegt zij. Ook al is het anoniem, jezelf openbaren als slachtoffer vergt veel moed. “Deze meldingen lijken me een noodkreet. Heel positief dat ze die uiten. Daaruit blijkt dat er misschien wel een groot probleem gaande is.”
Maar er is ook een kanttekening, stelt Römkens, gezien het feit dat zo’n grote groep mensen social media als podium hanteert om uit de school te klappen. “Eerder bleek al dat te weinig mensen van het bestaan van platform Veilig Thuis afweten. Blijkbaar weten zij de officiële instanties niet te bereiken. Of andersom. ”
Bron: Trouw >>
Instagramaccount deelde verhalen over misbruik: ‘Hij is een vuile smeerlap
Op Instagram deelden ‘abuser-accounts’ afgelopen week verhalen van vooral vrouwen die zeggen dat ze seksueel zijn misbruikt. Op het grootste account, dat na ruim een week al meer dan 13.000 volgers had, ging het om tientallen posts . Het account is inmiddels verwijderd. De verhalen gaan over tientallen onbekende en bekende mensen, vaak uit de hiphopwereld.
In veel van de verhalen wordt de vermoedelijke dader bij naam genoemd. We kiezen ervoor de namen van de beschuldigden en de accountnaam hier niet te noemen, omdat we de beschuldigingen op dit moment niet kunnen checken.
De politie kent het account en is daar niet over te spreken, laat een woordvoerder weten. “Iemand wordt beschuldigd zonder zich te kunnen verweren. De verhalen op dit account zijn voor ons geen reden daar nu onderzoek naar te doen. Maar als mensen aangifte willen doen van een strafbaar feit, moet dat altijd kunnen.”
“
Hij heeft meerdere keren minderjarige meisjes backstage geprobeerd te krijgen. Om ze daar vervolgens alcohol en coke te geven. Hij is een vuile smeerlap en mensen moeten het weten.Stuk uit een van de verhalen
De verhalen op het account zijn – ondanks de recente verwijdering – niet zonder consequenties geweest. Zo laat gitarist en producer Mick Langenberg via Instagram weten samenwerkingen te hebben stopgezet. “Ik heb hier gesprekken over gehad met mensen uit de scene, en ook bewijs gezien van sommige verhalen. Zeker omdat ik veel met vrouwen samenwerk – zoals S10 en Linde Schöne – wil ik me distantiëren van mensen die dit soort dingen doen.”
Volgens hem is het in de hiphopscene nu het gesprek van de dag, maar heeft het daarbuiten ook impact. “Ik kreeg al een bericht van iemand uit de theaterwereld die dit thema wil oppakken. En ik krijg allemaal persoonlijke berichten van meiden die zeggen dat ze zijn aangerand door een BN’er, een dj of een acteur en vragen waar ze hun verhaal kunnen doen.”
Aafke Romeijn
@aafkeromeijnWauw… de verhalen die naar buiten komen op insta-account @abusers_nl over NL rappers zijn echt sick. Sommige van de artiesten ken ik persoonlijk. Ik ga niet meer met ze samenwerken en zal ze aanspreken op hun gedrag. En verder kan ik iedereen aanraden: doe aangifte.
Bij het grootste hiphoplabel van Nederland zijn er ook gesprekken naar aanleiding van de verhalen op het account, zegt Vincent Patty, algemeen directeur van TopNotch en NoahsArk. “We hebben de verhalen ook gezien en het er intern over gehad, ook met artiesten die worden genoemd en met wie we samenwerken. Het is natuurlijk tragisch voor de slachtoffers dat dit gebeurt, en een probleem dat breder speelt in de maatschappij.”
Een aantal beschuldigden heeft ook verontschuldigend gereageerd online. Zo schrijft iemand op Instagram dat hij “erkent dat de verschrikkelijke zaken waarover gesproken wordt helaas aan de orde van de dag zijn in de muziekwereld. Het spijt me dan ook ten zeerste dat er mensen zijn die zich zo voelen door mij”.
NOS Stories sprak met de beheerder van het account via Instagram. “Ik ben deze pagina begonnen omdat ik zelf slachtoffer ben van seksueel misbruik. Ik wilde aangifte doen, maar is dat mij afgeraden door de politie. Ik wilde een veilige haven creëren voor slachtoffers: een plek waar ze wel geloofd en gehoord worden. Daarnaast gaat het om het herkennen van verhalen, en elkaar behoeden voor bepaalde mensen. Ik weet nu dat dertig andere vrouwen hetzelfde hebben meegemaakt met mijn verkrachter.”
Bij hulporganisatie Fier vinden ze het account een slecht plan. “Daders worden hierdoor ook slachtoffers. Geweld gebruiken omdat iemand anders jou geweld heeft aangedaan: dat is niet de oplossing. Je kan beter naar de politie gaan, als je dat niet durft, kan je er ook anoniem met iemand over chatten met professionals.”
Valse beschuldigingen
De beheerder van account beseft dat er een risico is op valse beschuldigingen. “Dat blijf je altijd houden via social media. Maar niemand zal zijn leven riskeren voor een leugen.” In Nederland zijn weinig goede cijfers over valse aangiftes, wel er is recent een onderzoek gestart.“Het is niet de bedoeling om mensen expres een slechte naam te geven”, legt de beheerder uit. “Daarom deel ik ook educatieve en informatieve posts, zodat het niet alleen om de namen gaat. Ik kijk ook bij berichten of een account wel wordt beheerd door een echt persoon. Buiten dat vraag ik door, en komen bijna alle slachtoffers met bewijs van de gebeurtenis. Van bijna alle beschuldigden zijn ook meerdere verhalen, wat laat zien dat er daadwerkelijk iets mis is.”
Volgens strafrechtadvocaat Rosalie Rijkhoff loopt de beheerder wel het risico zich schuldig te maken aan smaad. “Het kan onder omstandigheden verboden zijn iemand anders in het openbaar – dus ook online via social media – opzettelijk te beschuldigen van misdrijven.”
Volgens de beheerder van het account zijn er meerdere vrouwen die “elkaar hebben gevonden die alsnog een melding of aangifte willen doen”. Het account is inmiddels verwijderd.
Bron: NOS.nl >>
OPINIE
‘SLACHTOFFERS VAN SEKSUEEL MISBRUIK ZIJN NERGENS VEILIG’Op twee nieuwe Instagram-accounts delen slachtoffers van seksueel misbruik anoniem hun verhalen. De namen van de mogelijke daders worden wel genoemd. Werkt dit exposen valse beschuldigingen niet in de hand? Volgens Tessel ten Zweege moeten we ons afvragen waarom zo’n anonieme omgeving überhaupt nodig is.
In de groepschat van PISSWIFE, het feministische collectief dat ik heb opgericht, stuurt iemand een link naar een Instagram-account door: @abusers_nl. Het is één van twee accounts die in de afgelopen twee weken zijn opgedoken waarop slachtoffers van seksueel misbruik anoniem hun ervaringen delen, om andere potentiële slachtoffers te behoeden. De beheerder van @abusers_nl, die anoniem wil blijven, heeft het account opgericht omdat deze persoon naar eigen zeggen zelf ook slachtoffer is van seksueel misbruik. “De politie raadde mij af om aangifte te doen”, vertelt de beheerder mij.
“
IK LEES DE NAMEN VAN RAPPERS VOOR WIE IK OOK BEN GEWAARSCHUWDSlachtoffers sturen hun verhalen anoniem naar de beheerder, die ze vervolgens op de pagina plaatst. Daders worden met naam en toenaam genoemd. Veelal gaat het om mannen in de Nederlandse hiphop-scene. Een van de anonieme slachtoffers schrijft: ‘Ik heb gedanst in video’s van […] en […]. Na de sessies werden we vaak gevraagd voor afterparty’s. Nou ja, meer gedwongen, er werd ons veel alcohol en drugs gegeven. Aan het einde van de avond gingen ze aan ons zitten en dwongen ze ons mee naar boven voor seks.’
Van sommige verhalen schrik ik erg, maar enkele namen komen me bekend voor. Ik lees de namen van rappers voor wie ik ook ben gewaarschuwd door vriendinnen en collega’s in de club waar ik werk. Ook de naam van een mannelijk lid van het Amsterdamse creatieve collectief ‘Colorful’, die mij regelmatig via Facebook en Instagram lastigviel met ongepaste berichtjes, komt voorbij. Het voelt vreemd om te beseffen dat ik hem blijkbaar terecht al die jaren heb ontweken op feestjes. Het besef dat andere vrouwen niet aan hem hebben kunnen ontsnappen maakt me misselijk.
Het doel van @abusers_nl is om potentiële slachtoffers te waarschuwen, zegt de beheerder. Op de anonimiteit van de verhalen is ook kritiek: werkt dat onterechte beschuldigingen niet in de hand? En is het niet gevaarlijk om voor eigen rechter te spelen? Iva Bicanic, hoofd van Centrum Seksueel Geweld, keurt het account om die reden af. Zij vertelt aan Trouw dat ze vindt dat slachtoffers onderzoek naar misbruik aan zedenrechercheurs moeten overlaten.
Bij menig slachtoffer ontbreekt dat vertrouwen in de politie echter, weet de beheerder van @abusers_nl. Vandaar ook dit account. “Ik heb al meerdere doodsbedreigingen ontvangen (van mensen die op het account werden genoemd, red.) en loop het risico om opgepakt te worden voor smaad”, aldus de beheerder. “Ik vind echter dat het rechtssysteem en de verkrachters fout zitten, en niet ik.” Als @absusers_nl íets duidelijk maakt, dan is het waarom het zo belangrijk is dat slachtoffers van seksueel misbruik zich anoniem kunnen uitspreken.
SLACHTOFFERS KUNNEN REKENEN OP ONGELOOF EN STIGMA
Mensen die in reguliere media met naam en toenaam hun verhaal doen, stuiten veelal op ongeloof. In een zaak die zich afspeelde aan de Universiteit van Amsterdam, kregen vrouwelijke collega’s na hun beschuldiging van seksueel wangedrag van hoogleraar B. te horen dat het ‘hun woord tegen het zijne’ was. Ook is er sprake van stigmatisering, waar slachtoffers soms nooit meer van af komen.Die stigmatisering van slachtofferschap heb ik zelf ook ondervonden. Steeds als ik schrijf over mijn ervaring met een gewelddadige partner, krijg ik daar wel een negatief bericht over. Bijvoorbeeld van een man die mij ‘damaged goods’ noemt: zo beschadigd en getraumatiseerd, dat ik niet meer ‘bruikbaar’ zou zijn als partner. Gelukkig hoef ik mijn mishandelende partner nooit meer te zien, en heb ik een fijne groep vrienden die me steunen en geloven.
Anderen hebben het slechter getroffen. Zoals Indijah, die niet met haar achternaam vermeld wil worden (23). Zij werd slachtoffer van seksueel misbruik door een muzikant uit Amsterdam en is een van de mensen die hun verhalen deelden via @abusers_nl. Indijah schrijft: ‘Ik werd lange tijd door niemand geloofd. Ik ben met de dood bedreigd door mensen die hem kenden, meerdere keren opgewacht, publiekelijk belachelijk gemaakt omdat ik mijn misbruikverhaal zou hebben verzonnen.’ Vooral als degene die jou misbruikt heeft een populair en machtig figuur is, of in dezelfde kringen verkeert als jij, kun je als slachtoffer vaak niet rekenen op steun of solidariteit van de mensen om je heen.
Dit wordt pijnlijk duidelijk als je bedenkt dat Harvey Weinstein door tientallen vrouwen werd beschuldigd van seksueel misbruik, maar jarenlang ongestraft kon doorwerken als Hollywood-producer vanwege zijn geld en aanzien. Ditzelfde is terug te zien in de zaken van Jeffrey Epstein en Roger Ailes; rijke en succesvolle mannen die te laat, of nooit, zijn bestraft voor hun zedendelicten en hun slachtoffers stil hebben weten te houden.
Indijah kijkt daar inmiddels, tot haar eigen verdriet, niet meer van op, schrijft ze op het Instagramaccount; ‘Het is voor mij normaal geworden dat iedereen mijn mishandelaar steunt, omdat hij bij een populaire groep behoorde in de scene en iedereen automatisch zijn kant koos.’ Om aan haar mishandelaar te ontsnappen, heeft Indijah uit Amsterdam moeten verhuizen. Haar misbruiker is nooit bestraft, hij is nog altijd heel succesvol en het misbruikverhaal is nooit naar buiten gekomen, vertelt ze mij.
Telkens als Indijah mensen uit Amsterdam ontmoet, wil ze weten of ze met hem omgaan of zijn muziek beluisteren, voordat ze deze mensen toelaat in haar leven. ‘Dit maakte nieuwe relaties; vriendschappelijk, romantisch of seksueel, tot de dag van vandaag onmogelijk.’ Als ze mensen in vertrouwen neemt kan ze haast nooit rekenen op steun. ‘Het zou niet normaal moeten zijn dat een verhuizing en onderduiken deel is van het uiten van je misbruikverhaal!’
“
VOOR VEEL SLACHTOFFERS IS AANGIFTE DOEN GEEN OPTIE; HUN MISBRUIK IS NIET TE ‘BEWIJZEN’Naast de sociale stigma’s en de argwaan van vrienden en kennissen, krijgen slachtoffers die uit de school klappen vaak te maken met een moeizaam en pijnlijk juridisch proces, áls ze er al voor kiezen hun mishandelaar aan te klagen. De Nederlandse wet vindt iets namelijk pas verkrachting als is bewezen dat er geweld of dwang aan te pas kwam. Iets wat in de praktijk bijzonder moeilijk te bewijzen is.
Ook als er geen geweld bij kwam kijken, maar een bedpartner bijvoorbeeld doorgaat nadat je ‘nee’ hebt gezegd, kun je mentaal ernstige schade aan het misbruik ondervinden. Seks tegen je zin kan leiden tot trauma en het verlies van gevoel van autonomie over je lichaam. Voor veel slachtoffers is aangifte doen daarom geen optie; hun misbruik is niet te ‘bewijzen’ en het proces zou hun meer pijn doen dan gerechtigheid geven.
‘MAAR WAT ALS DE BESCHULDIGING ONTERECHT IS?!’
In de maanden na mijn gewelddadige relatie drukte ik herinneringen aan mijn ex weg. Ik vond het te moeilijk om aan hem te denken of over hem praten, laat staan om alles te moeten opdreunen aan een agent die vervolgens weinig met mijn verhaal kon, aangezien de blauwe plekken op mijn benen alweer waren vervaagd. Een anonieme beschuldiging via Instagram is dan een manier om tóch je verhaal kwijt te kunnen, en bovendien om potentiële nieuwe slachtoffers te voorkomen – zeker als het om bekende daders gaat.Een keerzijde van de anonimiteit is dat mensen in theorie ook vals beschuldigd kunnen worden, aangezien er voor de aanklager aan zo’n beschuldiging geen consequenties kleven. Voor zover bekend is dat één keer gebeurd: @abusers_nl is op een van de beschuldigingen op het account teruggekomen. Nadat de beschuldigde bewijs had geleverd dat iemand hem probeerde zwart te maken, verwijderde @abusers_nl de post onmiddellijk, met daarbij een rectificatie.
Zulke valse beschuldigingen zijn frustrerend voor slachtoffers van seksueel misbruik, die zien dat er disproportioneel veel aandacht naar onterechte aangiftes gaat. In ongeveer 5 procent van de aangiftes van seksueel misbruik is er sprake van een moedwillig verzonnen verhaal. Ter vergelijking: 80 procent van de aangiftes van seksueel misbruik worden door de rechter geseponeerd.
Een Instagram-post gaat niet tot strafrechtelijke vervolging leiden, zo weten slachtoffers maar al te goed. Een van hen deelt: ‘Ik zou graag tegen mensen willen zeggen dat aangifte doen een goede stap is, maar ik weet het niet. Het gesprek (met de zedenpolitie) duurde 5 uur, daarna zou er een onderzoek gestart worden, mensen die ik over de verkrachting heb gesproken zouden ondervraagd worden, maar dat is allemaal helaas niet gebeurd.’
“
ALS ONS RECHTSSYSTEEM VOOR SLACHTOFFERS VEILIG ZOU ZIJN, WAS ZO’N INSTAGRAM-ACCOUNT NIET NODIGHet is hartverscheurend dat de slachtoffers die zich via @abusers_nl uitspreken hun verhalen jaren hebben moeten meedragen, omdat ze bang waren niet te worden geloofd, omdat ze werden vernederd of omdat hun misbruiker een populair of bekend figuur is. Tegelijkertijd is het hartverwarmend dat verhalen die anders nooit zouden worden gehoord, dankzij het account de buitenwereld vinden.
We kunnen ons afvragen of dit account ‘de manier’ is om seksueel misbruik aan te kaarten. Het lijkt me echter zinniger om die energie te steken in de vraag waarom zoveel slachtoffers alleen in anonimiteit hun verhaal kwijt durven. Want als onze maatschappij en ons rechtssysteem voor hen veilig zouden zijn, was zo’n Instagram-account niet nodig geweest.
Bron: One World >>
Wat levert het exposen van vermeende aanranders en verkrachters op?
Instagrampagina’s zoals abusers_nl delen de verhalen van slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag, met daarbij de namen van de mogelijke plegers. Waarom is dat blijkbaar nodig en is dat eigenlijk wel oké?
Een instagramaccount zorgde vorige week voor de nodige ophef. Op de pagina abusers_nl, sinds 12 juli in de lucht, worden verhalen gedeeld van mensen die zeggen slachtoffer te zijn geweest van seksueel misbruik. De een vertelt over de keer dat een jongen haar chanteerde met naaktfoto’s, een andere deelt hoe ze gedrogeerd en verkracht werd door twee vrienden. Bij veel van de berichten worden de naam, woonplaats en een link naar de instagramaccounts van de vermeende dader vermeld.
Afgelopen dinsdag kondigde de admin van abusers_nl aan dat de pagina stopgezet zal worden. “Ik had nooit verwacht dat dit zoveel ophef zou veroorzaken, maar blijkbaar leeft dit meer dan ik dacht,” staat er in een post geschreven. Binnen een week tijd kreeg het account meer dan 12.000 volgers. De een vindt dat het account gerapporteerd moet worden en dat het aan een rechter is om over dergelijke zaken te beslissen. De ander vindt pagina’s als deze hard nodig.
Hoe ethisch verantwoord is zo’n expose-pagina? En waarom is het voor slachtoffers nodig om het recht in eigen handen te nemen?
VOORBEELDEN VAN DE POSTS DIE JE VINDT OP ABUSERS_NLVICE spreekt de admin van abusers_nl via privéberichten op Instagram. De beheerder, die het voornaamwoord ‘hen’ verkiest, vertelt ons degene te zijn die ook de berichten op de pagina plaatst. Hen wil uit veiligheidsredenen, ook tegenover ons, anoniem blijven. De admin vertelt dat hen de pagina begon omdat hen zelf slachtoffer is geweest van seksueel misbruik. “Ik vond het moeilijk om te leven met zo’n traumatische ervaring. Met dit account wil ik een veilige plek vormen voor slachtoffers waar ze wel geloofd worden. Ook wil ik dat slachtoffers zich kunnen herkennen in verhalen van anderen. Ook wil ik anderen waarschuwen voor bepaalde mensen.”
Volgens Ivonne Meeuwsen is een pagina zoals abusers_nl geen schandpaal, maar een noodkreet. Meeuwsen is coach en expert op het gebied van hulpverlening na seksueel misbruik. Ze verwijst naar de Nederlandse cijfers over verkrachting: bijna driekwart van de Nederlandse vrouwen is al eens seksueel geïntimideerd, 45 procent van de Nederlandse vrouwen heeft te maken gehad met seksueel geweld en een tiende van de Nederlandse vrouwen is verkracht. Dertig procent van de verkrachte vrouwen stapt uiteindelijk naar de politie. Vorig jaar leidde slechts 102 van de 1224 aangiften tot een veroordeling.
SOMMIGE BERICHTEN GAAN OVER HOE MOEILIJK HET MOEILIJKE PROCES WAAR JE ALS SLACHTOFFER DOOR MOET ALS JE EEN AANGIFTE DOET“Ik kan uit eigen ervaring, de ervaring van cliënten en van mede-therapeuten zeggen dat de weg naar een rechtszaak voor slachtoffers van seksueel misbruik vaak geblokkeerd wordt.” Volgens Meeuwsen begint dat al bij de aangifte. Het is een lang en moeilijk proces voordat je klacht uiteindelijk tot een veroordeling leidt. Vorige maand legde strafrechtadvocaat Leonie van der Grinten uit aan VICE dat er vaak te weinig bewijsmateriaal is voor een rechtszaak. Ook worden slachtoffers in het begin van hun traject door de zedenpolitie ontmoedigd om de zaak door te zetten. “De wet is vooral gericht op seks met dwang en geweld,” legt de beheerder van abusers_nl uit, “Bij de meeste verkrachtingen bevriezen de slachtoffers. Hun verhaal wordt minder serieus genomen,” vertelt hen. Een pagina zoals abusers_nl is volgens Meeuwsen een laatste poging van slachtoffers om gehoord te worden.
Volgens strafrechtadvocaat Patrick Grijpstra van Schouten Legal, een advocatenkantoor dat zich bezighoudt met ‘trial by media’, is zo’n instagrampagina echter niet de oplossing. “Bij ‘trial by media’ wordt een verdachte door de klassieke media veroordeeld. In dit geval kan je spreken over ‘trial by social media,” vertelt hij. Volgens hem kan zo’n ‘trial by media’ invloed hebben op de uitkomst van een rechtszaak. “In veel gevallen kan die persoon strafkorting krijgen, omdat die persoon volgens de rechter al een deel van de straf heeft gehad. ‘Trial by social media’ is echter nog zo nieuw dat ik moeilijk kan inschatten welk effect dit heeft op een rechtszaak,” vertelt Grijpstra.
EEN VAN DE POSTS WAARIN DE VOLGERS GEWAARSCHUWD WORDENVolgens Meeuwsen is de voornaamste reden waarom slachtoffers op een pagina als ‘abusers_nl’ hun verhaal doen niet per se om een stevige rechtszaak te bouwen, maar om elkaar te waarschuwen. “Dit is ook de meest voorkomende reden waarom slachtoffers aangifte doen bij de politie,” vertelt ze. Meeuwsen haalt een voorbeeld aan van een cliënt die misbruikt werd door haar vader. Pas acht jaar later besloot ze aangifte te doen. “Toen ze ontdekte dat haar vader kinderporno bezat, en er dus hoogstwaarschijnlijk andere slachtoffers zouden zijn, ging ze het proces aan,” vertelt Meeuwsen. “Als je niet gehoord wordt door de politie, maar je wel weet dat een dader niet ophoudt, is dit waarschijnlijk de enige optie om andere vrouwen te waarschuwen.”
Dat beaamt de beheerder van abusers_nl. Het meest controversiële aspect van hun pagina, is dat de naam van de vermeende dader wordt genoemd. “De reden waarom ik de naam noem, is omdat ik mensen wil waarschuwen,” legt de admin uit. “Ook wil ik graag de mensen met hun neus op de feiten drukken. Al jaren vertellen slachtoffers hun verhalen, zonder namen te noemen. Daardoor blijft het verhaal ‘vaag’ en ver weg, maar ik wil aantonen dat iedereen in je dichte omgeving een verkrachter of aanrander kan zijn, zelfs je beste vriend. Door de verhalen te delen, kunnen ze eindelijk een pijnlijke periode afsluiten. Ook vinden ze het fijn om hun verhaal te herkennen in anderen. Het is een bevestiging dat we niet gek zijn,” legt de admin uit.
Hoewel Meeuwsen snapt waarom slachtoffers het heft in eigen handen nemen, vindt ze het ook een valkuil dat daders genoemd worden in de posts. In haar boeken, waar ze ook over haar eigen ervaring als slachtoffer van seksueel misbruik praat, heeft ze de daders anoniem gelaten. “Het is hallucinant hoe weinig adequate hulpverlening er op dit moment is. Kinderen die seksueel misbruikt worden, hebben twaalf keer meer kans om voor hun dertigste zelfmoord te plegen,” vertelt ze. “Door te hard te focussen op wie de dader is en hoe die verantwoordelijk gehouden kan worden, verdwijnt de aandacht voor het slachtoffer. Dat kan het genezingsproces in de weg staan.”
Ook Grijpstra vindt dit het grootste pijnpunt van expose-pagina’s op Instagram. Volgens Grijpstra bewandelt de admin van een exposé-pagina een dunne scheidslijn tussen recht in eigen handen nemen en smaad. “We leven in een rechtsstaat. Als advocaat vind ik dat zo’n zaak via een gerechtelijke procedure moet worden beslecht. Niet op social media,” legt hij uit. Hij geeft als voorbeeld de ongeschreven regels die klassieke media hanteert bij een rechtszaak. Daar wordt altijd de privacy van de verdachte gewaarborgd. “Die regels zijn er niet voor niets. De admin van zo’n instagrampagina loopt het risico om medeplichtig te zijn aan smaad als die zonder bewijs mensen bij hun naam noemt,” vertelt hij.
DE ADMIN VAN ABUSERS_NL RECTIFICEERT EEN VALSE BESCHULDIGINGVolgens Grijpstra is het grootste probleem hiermee dat er een kans bestaat dat iemand onterecht beschuldigd wordt. “Het eerste wat je doet als je iemand aanneemt voor een baan, is die persoon opzoeken. Als diegene valselijk beschuldigd wordt, beïnvloedt dat de rest van zijn of haar leven. Als die persoon wel schuldig is, wil je vooral dat die persoon gepast gestraft wordt.” Volgens Grijpstra is dit een bekend dilemma onder advocaten: wil je liever dat één onschuldige wordt veroordeeld of dat tien schuldigen worden vrijgesproken? “Vanuit de lessen ethiek krijg je mee dat het eerder beter is als schuldigen vrij kunnen komen, dan dat onschuldigen vast komen zitten,” legt hij uit.
“In de praktijk blijkt dat ongeveer vijf procent van de aangiftes vals te zijn. Dat betekent ook dat 95 procent de waarheid zegt,” legt Meeuwsen uit. Volgens haar is het vergelijkbaar met de Weinstein-zaak die #MeToo in gang zette: daarin werden er meerdere uitspraken gedaan over dezelfde dader, wat de aanklacht veel sterker maakte. Hetzelfde geldt, volgens haar, bij abusers_nl. Ook daar kwamen sommige namen van mogelijke misbruikers herhaaldelijk terug. Dit zijn, volgens haar, ook de namen die we zullen blijven onthouden.
Ook de admin van abusers_nl snapt de angst voor mogelijke valse beschuldigingen. Toch hield dat hen niet tegen. “Ik denk dat mensen onderschatten hoe risicovol het is om als slachtoffer eindelijk je verhaal te delen. Ik denk niet dat iemand zijn of haar leven op het spel zet voor een leugen,” vertelt hen. De admin haalt een geval aan van een valse beschuldiging. “Ik werd hierop gewezen door verschillende volgers,” legt de beheerder uit. “Uiteindelijk bleek dat die beschuldigde al een tijd lastig gevallen werd door een man, die ook bekend is bij de politie.” De admin vertelt dat deze man een nep-account had aangemaakt waarmee hij een verzonnen verhaal opstuurde. Sommige volgers kenden de beschuldigde en wisten ook dat de beschuldigde aangifte had gedaan tegen de man. “Ik heb de fout rechtgetrokken, het bericht verwijderd en publiekelijk en privé mijn excuses aangeboden. De man die valselijk beschuldigd werd, reageerde erg begripvol. Hij zei dat hij het belang van deze pagina snapt.” Volgens de beheerder zijn er altijd wel mensen die ervan uitgaan dat een verhaal nep is, omdat ze de beschuldigde kennen en die altijd tegen hen erg aardig is. “Dat zegt dan natuurlijk helemaal niets over of dat verhaal klopt of niet,” vertelt hen.
Afgelopen dinsdag kondigde de admin van abusers_nl aan dat de pagina gesloten zou worden. “Ik vrees voor mijn eigen veiligheid. Toch heb ik niet het gevoel dat het niet voor niets is geweest. Ik ben blij dat mensen met hun neus op de feiten gedrukt worden” legt hen uit. “Ik hoop dat mensen kritisch blijven, in de spiegel durven kijken en over dit onderwerp blijven praten. Een van mijn doelen was het gesprek op gang brengen. Dat is gelukt.”
Bron: vice.com
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
