Officier mensenhandel waarschuwt: veel seksuele uitbuiting in prostitutie

Forum Lotgenoten Seksueel Geweld Achtergrond & Informatie Opinie & actualiteit Officier mensenhandel waarschuwt: veel seksuele uitbuiting in prostitutie

  • Dit onderwerp bevat 1 reactie, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 27/02/2020 om 20:06 door Luka.
2 berichten aan het bekijken - 1 tot 2 (van in totaal 2)
  • Auteur
    Reacties
  • #248789
    Luka
    Moderator

      Het opheffen van het bordeelverbod twintig jaar geleden, heeft niet opgeleverd wat we gehoopt hadden. Dat zegt Warner ten Kate, landelijk officier mensenhandel.

      De opheffing van het bordeelverbod in 2000 moest vrijwillige prostitutie reguleren, onvrijwillige prostitutie tegengaan en misstanden bestrijden. Dat is niet gelukt. “De afgelopen vijftien jaar dat ik dit werk doe, hebben we toch heel veel mensenhandelzaken gezien die zijn begonnen in de legale prostitutie. Het hebben van een legale sector sluit dat niet uit. Dat is de realiteit”, aldus Ten Kate. Bovendien is de illegale sector ook niet kleiner geworden.

      Volgens de landelijk officier betekent een voortzetting van het huidige beleid dat mensenhandel niet goed bestreden kan worden. “Doordat je een legale sector hebt, schep je de mogelijkheid dat vrouwen hier kunnen werken, zonder dat het opvalt als ze dat niet willen.” En doordat de politie vanwege capaciteitsgebrek niet meer controleert in bordelen, zullen signalen van mensenhandel nog vaker worden gemist.

      Veel prostitutie vindt ondanks de legalisering nog onder de radar plaats. ‘Sandra’ komt op haar 18de van Roemenië naar Nederland en wordt door een Roemeens stel misleid. Ze vertelt dat ze door hen werd gedwongen tot prostitutie. (Klik voor het filmpje op de link onderaan dit artikel).

      Sandra werd gedwongen tot prostitutie: ‘Ik had soms zeven klanten per dag’
      Sinds de toetreding tot de EU van Hongarije in 2004, en Roemenië en Bulgarije in 2007, komen veel vrouwen uit die landen naar Nederland om in de prostitutie te werken. “Het is stuivertje wisselen. In het begin was het met name Bulgarije, daarna kwam een hele grote stroom begin jaren tien uit Hongarije. Nu zijn het vooral Roemeense vrouwen die hier komen om te werken.”

      Mondige prostituee
      Het uitgangspunt van de wetgever over vrouwen die werkzaam zijn in de prostitutie is ‘de gemiddelde mondige prostituee’. Dit referentiepunt, dat in 2002 is overgenomen door de Hoge Raad, gaat ervanuit dat een prostituee in ieder geval zelf bepaalt waar, wanneer, met wie, onder welke omstandigheden en tegen welke opbrengsten zij werkt.

      Volgens Ten Kate gaat dit referentiepunt niet op voor de vele Oost-Europese vrouwen die in Nederland in de prostitutie werken. “Op het moment dat je als buitenlandse vrouw hierheen komt, ken je de mores niet. Veel van deze vrouwen zijn afhankelijk van anderen die hun de weg wijzen. We zien vaak dat er misbruik wordt gemaakt van die kwetsbare positie.”


      Waar we vanaf moeten is het idee dat dit een normaal beroep is, het is een heel gevaarlijk beroep.

      Warner ten Kate, landelijk officier mensenhandel

      De afgelopen twintig jaar heeft de politie een belangrijke rol gehad bij de controle van de bordelen, maar de Nationale Politie heeft nu aan alle gemeenten laten weten hiermee te stoppen, vanwege capaciteitsgebrek. Ambtenaren van de gemeente moeten sinds dit jaar de bestuurlijke controles in principe zelf doen.

      Dit baart de officier zorgen. “Ik wil niets afdoen aan gemeentecontroleurs, maar feit is dat ze minder bevoegdheden hebben dan de politie. De gemeentelijke inspecteur is geen politieman of vrouw, dus die doet dat toch met een andere pet op.” Ten Kate zou het liefst een combinatie-controle zien, waarbij gemeenteambtenaren meegaan met de politie.

      Na de afschaffing van het bordeelverbod is er een vergunningenstelsel voor in de plaats gekomen. Gemeenten bepalen zelf of zij vergunningen voor seksbedrijven afgeven en hoeveel dat er zijn. Een landelijke wet is tot nu toe uitgebleven, maar de internetconsultatie voor het nieuwe wetsvoorstel ‘de wet regulering sekswerk’ is inmiddels gesloten.

      Beschermde omgeving
      Ten Kate pleit ervoor dat in de nieuwe wet in ieder geval een registratie van prostituees moet komen. “Om te voorkomen dat ze onzichtbaar worden en in de carrousselsystemen terecht komen.” Ten Kate geeft aan dat er veel ‘voors en tegens’ te bedenken zijn bij deze registratie, maar een duidelijk toezicht en een controlesysteem is toch broodnodig, vindt hij.

      Ook is Ten Kate van mening dat prostituees zich in een beschermde omgeving moeten melden voordat ze aan het werk gaan. Zonder dat daar een pooier of uitbuiter bij is. Zodat ze vrijuit kunnen spreken en zodat getoetst kan worden of iemand wel of geen slachtoffer is.

      “Waar we vanaf moeten is het idee dat dit een normaal beroep is, het is een heel gevaarlijk beroep. En de ervaring leert dat als je er eenmaal in zit, je er heel moeilijk weer uit komt.”

      Bron: NOS Nieuwsuur >>

      #249302
      Luka
      Moderator
      Topic starter

        WAAROM WORDEN SLACHTOFFERS VAN MENSENHANDEL NIET GOED GEHOLPEN?

        De hulp voor slachtoffers van mensenhandel en seksuele uitbuiting schiet tekort. Dat vindt advocaat en politicus Don Ceder. Wat is er nodig om de zorg te verbeteren?

        Om hoeveel mensen het gaat is op dit gebied heel moeilijk te zeggen, volgens Annemarie Heeringa van het Leger des Heils. ‘Omdat het zich zo in het verborgene af kan spelen.’ Om een beeld te schetsen: in Amsterdam zitten bij Heeringa op dit moment ruim zeventig mensen in het project ‘Recht in uitbuiting’ die slachtoffer zijn geworden van mensenhandel. ‘Dat zijn zowel mannen als vrouwen. Dat gaat grotendeels om seksuele uitbuiting, maar ook om gedwongen criminaliteit of arbeidsuitbuiting.’

        Ongedocumenteerd
        De meeste slachtoffers zijn ongedocumenteerden. Wat inhoudt dat deze mensen geen geldige verblijfsvergunning hebben. De mensen komen voornamelijk uit Nigeria. Maar ook uit Gambia, Sierra Leone, Ivoorkust, en een enkeling uit Suriname en Egypte. ‘Voornamelijk West-Afrika’, aldus Heeringa. ‘Deze mensen gaan veelal mee in de vluchtelingenstroom. Mensenhandelaren maken gebruik van de huidige crisis in het Midden-Oosten. Wat we nu zien is dat West-Afrikanen via Libië op de boot naar Italië komen. Vanuit Italië gaan ze dan weer door naar andere plekken in Europa. Vaak worden ze in Italië al uitgebuit.’

        Aangifte doen
        Don Ceder zet zich, in zijn rol als fractievoorzitter voor de ChristenUnie in Amsterdam, in voor deze mensen. ‘Mensenhandel is een feit. (…) Ik spreek ook vrouwen en daarin hoor ik vaak dat niet iedereen geholpen wordt. Dat heeft te maken met het gemeentelijk beleid. Dat stelt namelijk pas verder onderzoek te doen op het moment dat er aangifte wordt gedaan.’ En dat doen deze slachtoffers dus niet. Veel mensen willen of durven namelijk helemaal geen aangifte te doen. ‘Bijvoorbeeld als er sprake is van een afhankelijkheidsrelatie. Ik heb ook een vrouw gesproken die zelfs een kind heeft met haar uitbuiter.’

        Aangifte = slachtofferschap
        Toch houdt de gemeente vast aan de regel van aangifte. Volgens Ceder omdat ze het dan pas serieus willen nemen. ‘De gemeente zegt vaak: pas als je aangifte doet koppelen wij dat aan slachtofferschap. Als je geen aangifte doet zien wij geen slachtoffers.’ Het feit dat de meeste slachtoffers ongedocumenteerd zijn hoeft niet uit te maken voor de aangifte. Er bestaan duidelijke afspraken met de gemeente hierover, volgens Heeringa. Dat hoeft dus geen reden te zijn om van aangifte af te zien. Mensen kunnen niet worden uitgezet omdat ze niet over de juiste papieren beschikken, wanneer zij naar de politie stappen om aangifte te doen.

        Culturele eigenschappen
        Een andere reden voor deze mensen om geen aangifte te willen doen is een zogenoemde ‘Voodoo-vloek’. Dit is een veelgehoorde reden onder Nigeriaanse vrouwen. ‘Zij zeggen dan dat er een vloek over hen is uitgesproken en dat er met het doen van aangifte hele erge dingen zullen gebeuren’, aldus Ceder. Daar komt nog eens bij dat de meeste slachtoffers van mensenhandel afkomstig zijn uit landen waarin veel corruptie plaatsvindt. Daarom hebben zij vaak maar weinig vertrouwen in politie en justitie. ‘Daarin zie je dat culturele eigenschappen ook een drempel kunnen zijn voor het doen van aangifte’, zo legt Ceder uit.

        Tijdelijk verblijfsrecht
        Heeringa ziet ook hoe belangrijk het is voor de slachtoffers om aangifte te doen. Daarom gaat ze in gesprek met deze mensen en probeert ze hun vertrouwen te winnen. Ze vraagt of ze aangifte willen doen. Een bijkomend voordeel van het doen van aangifte is dat deze ongedocumenteerde mensen een tijdelijk verblijfsrecht ontvangen, zolang het strafrechtelijk onderzoek loopt. Daarmee krijgen ze ook toegang tot de voorzieningen, zoals de zorg.

        ‘Een gemiste kans’
        Toch lijkt dit verblijfsrecht ook niet op te wegen tegen de angst om aangifte te doen. Daarom is er de afgelopen jaren geëxperimenteerd met een project waarbij slachtoffers hulp konden ontvangen zonder aangifte te doen. Maar eind 2019 is dit project stopgezet in verband met een tekort aan geld. ‘Dat is een gemiste kans,’ volgens Ceder, ‘omdat het om een hele kwetsbare groep mensen gaat die in Nederland zitten en uitgebuit worden.’ Landelijk is er een paar miljoen euro nodig om de juiste hulp te kunnen bieden, zo stelt Ceder.

        Bron: BNN Vara >>

      2 berichten aan het bekijken - 1 tot 2 (van in totaal 2)
      • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
      gasten online: 24 ▪︎ leden online: 1
      Neo-InWonder
      FORUM STATISTIEKEN
      topics: 3.753, reacties: 21.083, leden: 2.773