- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 14/11/2021 om 16:43 door Luka.
-
Reacties
-
Mikael werd tijdens zijn eindejaarsreis in Portugal gedrogeerd en verkracht. “Vanbinnen schreeuwde ik wel om te stoppen, maar mijn lichaam wilde niet meer reageren”, getuigt hij moedig in de reeks “Faqda” van Studio Brussel. Helaas is zijn verhaal geen alleenstaand geval. Al wekenlang komen er berichten over seksueel geweld in het uitgaansleven. Vaak door “spiking”. Wat is het en hoe kun je het herkennen?
Mikael was op eindejaarsreis in Portugal en had op de laatste avond via een datingapp afgesproken met iemand die op Erasmusuitwisseling was. Ze gingen samen naar een club, waar ze allebei een drankje aangeboden kregen van de barman. Hun drankje was “gespiket”, er was een verdovend middel aan toegevoegd.
“Een halfuur later is alles een beetje zwart geworden in mijn hoofd en we zijn beginnen over te geven”, vertelt hij. “Toen heeft de barman gezegd: we zullen er zorg voor dragen. We hebben een ruimte waar ze even kunnen bekomen. Dan heeft die barman samen met een vriend of een collega mij en die andere kerel meegenomen naar die ruimte. En dan zijn we daar verkracht door hen.”
Een halfuur later is alles een beetje zwart geworden in mijn hoofd
Door het product in zijn drankje kon Mikael zijn lichaam niet mee bewegen. “Ik had er geen controle meer over. Op een bepaalde manier was ik wel nog bij bewustzijn. Ik herinner me flitsen van wat er gebeurd is allemaal. Vanbinnen schreeuwde ik wel om te stoppen, maar mijn lichaam wilde niet meer reageren.”
Jaren heeft hij erover gezwegen tot iemand uit zijn vriendenkring het kon afleiden uit zijn gedrag. Die vriend herkende de signalen, omdat die iets soortgelijks had meegemaakt. Uiteindelijk bleek dat verschillende mensen in zijn omgeving al seksueel geweld hadden meegemaakt, maar dat er vaak niet over wordt gesproken.
#BalanceTonBar
In oktober zijn in Elsene ruim 1.000 mensen op straat gekomen tegen seksueel geweld. De rechtstreekse aanleiding daar was een barman die in twee studentencafés verschillende vrouwen zou hebben gedrogeerd en verkracht. De barman zou verdovende middelen in hun drankjes gedaan hebben.We moeten dit bij de bron aanpakken
Maïté startte daarop de hashtag “balance ton bar”. “We hebben het te lang gebanaliseerd”, vertelt ze. “Als je de getuigenissen leest, word je bewust van de grootte van de problematiek en zie je dat het een systematisch probleem is. We moeten dit bij de bron aanpakken. Waarom gebeurt dit nog? Hoe komt het dat er op politiek niveau niets wordt gedaan?”
Slechts 1 op de 10 doet aangifte
Hoe groot het probleem precies is, is moeilijk te zeggen. Er is een heel groot dark number: veel slachtoffers durven niet (meteen) aangifte te doen. Uit angst om bijvoorbeeld niet geloofd te worden of omdat er met hun klacht niet veel zou gebeuren. Volgens onderzoek doet slechts een op de tien slachtoffers effectief aangifte. De helft van die aangiftes wordt meteen geseponeerd en dus zonder gevolg geklasseerd.Het is heel vaak een kwestie van woord tegen woord
Als het wel tot een rechtszaak komt, is het niet gezegd dat de dader effectief gestraft wordt. “Het is heel vaak een kwestie van woord tegen woord”, zei strafpleiter Nina Van Eeckhaut daar eerder deze week over in “Terzake”. “Bij twijfel moet je de beklaagde vrijspreken. En dat is wat men soms moeilijk kan begrijpen. De juridische waarheid stemt niet altijd overeen met de feitelijke waarheid.”
Eerder deze week gaf actiegroep Meldet aan dat het probleem in ons land groot is. Op hun website, meldet.org, kunnen mensen anoniem melding maken van seksueel geweld. “Op 10 maanden tijd hebben wij 1.200 meldingen gekregen, maar dat komt natuurlijk ook omdat we zichtbaarder zijn geworden door onze aanwezigheid in de media”, vertelde Lise Goossens daar toen over in #steljevraag.
Volgens Goossens zit het probleem bij de “verkrachtingscultuur” die heerst in onze maatschappij. “In onze samenleving wordt er veel aan victim blaming gedaan. Er wordt gezegd “zou dat wel waar zijn?” of “wat had je aan?” en “wat deed je daar?”. De schuld wordt bij slachtoffers gelegd en de verantwoordelijkheid niet bij daders. En er worden onredelijke opofferingen gevraagd van slachtoffers om seksueel geweld te vermijden.”
Dat beaamde toen ook Maxime Moeyersons van het Zorgcentrum na seksueel geweld in Brussel. “Het blijft een soort denkwijze, mensen hebben nog steeds het gevoel dat ze het recht hebben om iemand anders zijn rechten te schenden.” Inzetten op preventie kan volgens hen nuttig zijn. “We moeten vooral kijken naar de wortel van de zaak en dat is die verkrachtingscultuur waar seksueel geweld genormaliseerd wordt”, vindt Goossens.
Hoe weet je of je glas gespiket is?
Weten of je glas effectief gespiket is, is niet evident. Volgens Jan Tytgat toxicoloog (KU Leuven) werd vroeger vooral Rohypnol gebruikt. De fabrikant heeft later een kleurstof toegevoegd om het gebruik ervan als verkrachtingsdrug te bemoeilijken. “De laatste jaren zien we dat er verschillende middelen gebruikt worden”, vertelde hij in “De wereld van Sofie” eerder deze week.“De huidige nummer één is GHB, hydroxyboterzuur, bekend onder de naam vloeibare xtc. In een geconcentreerde oplossing is dat kleurloos.” Een paar druppeltjes zijn volgens Tytgat al genoeg om een slachtoffer in een halfuur tijd half comateus te maken. “Je kunt dat niet proeven of zien. Enkel een analyse achteraf kan dat uitwijzen.”
Tegenwoordig worden volgens de professor ook ketamine en zelfs krachtige opioïden gebruikt als verkrachtingsdrug. “Het spectrum aan middelen is helaas aan het uitbreiden.” Er bestaan wel strips -vergelijkbaar met een zwangerschapstest- die dergelijke middelen kunnen detecteren, alleen zijn die vaak niet sluitend.
Hoe kun je het dan wel voorkomen? “Sluitende strategieën zijn er niet”, zegt de toxicoloog. “Je kunt wel proberen zoveel mogelijk je glas in de gaten houden. En je omringen door personen die je vertrouwt.”
Als je denkt dat iemand wat in je glas heeft gedaan, moet je snel ingrijpen voor je te versuft bent. Contacteer zo snel mogelijk iemand die je kent of vertrouwt. Laat daarna een bloed- en urinestaal nemen. Tytgat benadrukt dat je zo’n urinestaal zelf kunt nemen en bijhouden tot je naar een arts gaat, want sommige stoffen die gebruikt worden als verkrachtingsdrug blijven niet lang in het lichaam.
Bron + video’s: VRT.be >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
