- Dit onderwerp bevat 3 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 11/12/2023 om 21:39 door Luka.
-
Reacties
-
Seksueel misbruik: ‘Niet geloofd worden is soms nog erger dan het misbruik zelf’
In elke basisschoolklas zitten gemiddeld twee kinderen die seksueel misbruik meemaken of hebben meegemaakt. En op de middelbare school stijgt dat naar acht kinderen per klas. In plaats van steun, krijgen zij vaak te maken met onbegrip. Onbegrijpelijk, vinden experts: “Niet geloofd worden is soms nog erger dan het misbruik zelf.”
Met de campagne #durftezien vraagt het Centrum Seksueel Geweld aandacht voor de slachtoffers.
Respect
“Als maatschappij hebben we heel veel oordelen over de slachtoffers, terwijl we vooral heel veel respect zouden moeten hebben,” zegt Naomi Dessaur. Ze is expert huiselijk geweld en kindermishandeling met expertise in seksualiteit en seksueel misbruik. Slachtoffers worden te vaak niet geloofd door hun omgeving en de maatschappij, terwijl uit cijfers blijkt dat slechts vijf procent van de aangiftes vals is.De cijfers zijn sowieso schokkend. Jaarlijks worden zo’n 100.000 mensen slachtoffers van aanranding, verkrachting en seksueel misbruik. In 2019 werden 2000 meldingen van verkrachting geregistreerd, in slechts 129 gevallen werd de dader schuldig verklaard. En dan zijn de gevallen waarvan geen aangifte is gedaan, nog niet eens meegenomen, want slechts 1 op de 3 slachtoffers doet aangifte.
Misbruik door bekenden
“Vaak zijn de daders bekenden van het slachtoffer,” vertelt Dessaur. “Als jij moet vertellen dat opa of oma jou seksueel misbruikt, weet je dat dat effect zal hebben op de hele familie. Als kind denk je dan ook: als ik het vertel, doe ik dus ook mijn moeder verdriet.”Ook Nina Huisman, hulpverlener bij Blauwe Maan, een hulpverleningsorganisatie voor slachtoffers van seksueel misbruik, herkent dit. “De situatie wordt zeker ingewikkelder als het om een bekende gaat, want je hebt ook gewoon een band met diegene. Die gaat niet in een keer weg op het moment dat het misbruik stopt. Je ziet vaak dat slachtoffers worstelen met heel veel verdriet, heel veel woede, maar dat er ook nog positieve gevoelens voor de dader zitten. Dus dat maakt het heel ingewikkeld. Daarnaast moet de omgeving ook zien te accepteren dat hun kennis zoiets gedaan heeft. Dus dat maakt heel veel los.”
Eigen schuld
Volgens Dessaur kunnen slachtoffers het idee hebben dat het door henzelf komt dat ze seksueel misbruikt zijn. “Door dat grote schuldgevoel durven ze vaak niks te zeggen. Ook kan er een dreiging komen vanuit de dader: ‘Als jij het vertelt, dan…'” Dus houden slachtoffers hun mond. En dat wordt maar moeilijk begrepen. “Vaak heeft een slachtoffer zich pas na lange tijd voldoende losgemaakt van wat er is gebeurd. En heeft diegene ook dan pas het lef bij elkaar verzameld om naar buiten te komen met het verhaal. Voor de maatschappij kan het voelen alsof iemand aandacht wil vragen.”Niet geloofd worden
“Ik hoor vaak van slachtoffers dat de hele nasleep van het niet geloofd worden soms nog erger is dan het misbruik zelf,” vertelt Huisman. Ze geeft aan dat het belangrijk is zo oordeelvrij mogelijk te zijn. “Het kan lastig zijn, misschien ken jij de dader persoonlijk. Maar je moet beseffen dat het voor het slachtoffer nog honderd keer lastiger is om over het misbruik te praten. Je kunt iemand heel erg schaden als je uitspraken doet waaruit blijkt dat je hem of haar niet gelooft.”Taboe
Waarom ligt er toch nog steeds zo’n groot taboe op seksueel misbruik? Huisman: “Voor veel mensen blijft het een ver-van-mijn-bedshow. Over seksueel misbruik wordt weinig gepraat. Dat voelen slachtoffers ook.” Dessaur vult aan: “Op de een of andere manier willen we als maatschappij zo min mogelijk horen over lastige onderwerpen. We kijken het liefst weg, want wanneer je beseft hoe vaak dit voorkomt – naar schatting maakt een op de drie kinderen ooit een vorm van seksueel geweld mee – is dat superconfronterend en heel heftig.”Bron: Flair >>
Mandy werd seksueel misbruikt door haar opa: ‘Ik hield het geheim uit angst’
De kans dat jij iemand kent in je omgeving die seksueel is misbruikt, is groot. 48% van de meisjes en 17% van de jongens maakt voor zijn of haar 18e een strafbare vorm van fysiek seksueel geweld mee. In 85% van de gevallen is de dader een bekende.
Mandy Sleijpen werd jarenlang misbruikt door haar opa. Deze traumatische ervaring wil ze nu inzetten om het taboe op seksueel misbruik bij kinderen te doorbreken met Stichting Wij Zijn M. Mandy: “Soms willen kinderen het graag vertellen, maar houden ze het geheim uit schaamte, of angst voor afwijzing. Er heerst een groot taboe op seksueel misbruik, zeker als het blijkt te gaan om een bekende van de familie. Hoe je reageert als een kind je in vertrouwen neemt, is cruciaal voor het verwerken van hun trauma.”
Geen duidelijke kenmerken
Zedenrechercheur en acteur Pieter Melsen werkt nauw samen met Stichting Wij Zijn M. Hij vertelt: “Je hoopt dat er bepaalde aanwijzingen zijn waaraan je kunt zien dat een kind seksueel misbruikt wordt, maar helaas zijn die er bijna niet. Afwijkend gedrag zoals plotseling bedplassen of sterke vermoeidheid kunnen duiden op misbruik, maar daar kan net zo goed een andere aanleiding voor zijn. De zogenaamde red flags zien ouders en andere betrokken volwassenen daarom vaak pas achteraf.”Mandy vult aan: “Wat ik zelf wel prettig had gevonden, is als iemand met mij een open dialoog aan was gegaan. Je kunt tegen een kind zeggen: ‘Als iemand iets doet wat jij niet fijn vindt, ook als het iemand is van wie we houden, dan mag je het altijd tegen me zeggen.’ Want vaak is juist het feit dat de dader een bekende is, een reden waarom een kind niet wil vertellen wat er speelt.”
Geen vieze oude man
Dit maakte Mandy zelf ook mee, toen zij van haar achtste levensjaar tot en met haar veertiende werd misbruikt door haar opa. Hij is hiervoor veroordeeld. “Natuurlijk speelde schaamte een rol, want zoals veel plegers liet ook mijn opa mij geloven dat we het samen deden. Ik voelde me schuldig, ik had er ten slotte ook een aandeel in. Wat ik deed, zouden mijn ouders als verkeerd kunnen zien. Maar er speelde nog iets mee: ik hield van mijn opa. Hij was in mijn ogen geen vieze oude man, maar mijn grote vriend waar ik graag bij in de buurt was. Ik was bang dat ik hem kwijt zou raken. Dat weerhield me er al die jaren van om het te vertellen.”–
‘Oh, vertel eens?’
Als een kind besluit om te vertellen dat het slachtoffer is van seksueel misbruik, is de reactie van de aanhoorder van groot belang, vertelt Pieter. “Als je schrikt, dan denkt het kind dat het iets verkeerds heeft gedaan. Ook zijn volwassenen die dit nieuws horen geneigd om veel vragen te stellen, wat ook een angstig en onveilig gevoel bij het kind oproept.”Een goede reactie is: ‘Oh, vertel eens?’, legt Pieter uit. “Zo leg je het kind geen woorden in de mond met vragen en bied je ruimte voor het verhaal van het kind. Vel geen oordeel, reageer nuchter en ga daarna gewoon door met dagelijkse bezigheden. Zo krijgt een kind een gevoel van opluchting zonder dat het denkt dat er hevige consequenties aan verbonden zijn. Het is belangrijk dat je na zo’n gesprek overlegt met een professional om te kijken wat je het beste is voor het kind. Let ook goed op jezelf en zoek steun, want je schrik van zo’n boodschap natuurlijk toch.”
Neem het verhaal in ontvangst
Mandy: “Zoals Pieter al zegt: een kind legt de fout bij zichzelf. Toen ik het ‘geheim’ van mijn opa en mij naar buiten bracht, waren er mensen in mijn familie die het niet wilden geloven. Ze zeiden: ‘Weet je het wel zeker, is het echt zo gegaan?’. Ook legden sommige familieleden de schuld bij mij, door dingen te zeggen als ‘Je ging toch ook zelf bij hem op schoot zitten?’. Deze reacties zijn voor mij ook erg traumatiserend geweest. Je komt hierdoor namelijk terecht in een allesoverheersende twijfel. Deed ik iets verkeerd? Dan is het vast mijn schuld. Zorg ervoor dat je als ouders of betrokken volwassenen pal naast het kind blijft staan. Geloof het, neem het verhaal in ontvangst zonder het in twijfel te trekken. Alleen dan zal een kind zich veilig en gezien voelen.”Durf te zien
Het moeilijke aan seksueel misbruik is, aldus Pieter, dat je aan een kind vaak niet veel merkt. “Er lopen twee levens door elkaar: het geheime leven en het leven dat iedereen ziet. Je ziet of merkt vaak niks aan een kind.” Mandy: “Ik heb zelf wel eens ervaren dat er per ongeluk iemand vroeger thuis kwam terwijl het misbruik plaatsvind. Ik kleedde me snel aan en kwam beneden alsof er niks gebeurd was. Je leert om het te verbloemen, je wil niet dat iemand erachter komt.”Om dit taboe te doorbreken heeft Stichting Wij Zijn M in samenwerking met Sam en het niet-leuke geheim en het Centrum Seksueel Geweld een video gemaakt. Hierin zijn drie kinderen te zien, waar niets aan opvalt. Toch zijn ze alle drie slachtoffer van seksueel misbruik. Mandy: “Met deze video willen we laten zien dat het overal gebeurt en dat het belangrijk is dat we niet wegkijken, ook niet als de pleger iemand is van wie we houden.” De film is onderdeel van de campagne Durf te zien en wordt op 11 december gelanceerd in de Kleine Komedie in Amsterdam.
De mensen van wie we het niet willen weten
Mandy en Pieter hopen dat mensen zich door deze video realiseren dat het ook hen kan overkomen. “Seksueel misbruik heeft vaak niks te maken met een vieze man in de bosjes. Het zijn juist de mensen van wie we niet willen weten dat ze ertoe in staat zijn zoals familie, buren of vrienden. Het is belangrijk dat we ook deze scenario’s zien als realistisch, zodat we onze kinderen kunnen beschermen en kunnen helpen. Hopelijk draagt deze campagne hieraan bij.”Meer weten? Kijk op Stichting Wij Zijn M voor meer informatie over de campagne Durf te Kijken en voor het hele verhaal van Mandy.
Bron: In de buurt Utrecht >>
Lucy Woesthoff maakt samen met BN’ers korte film om het taboe rond seksueel misbruik te doorbreken
Uit onderzoek is gebleken dat in iedere basisschoolklas gemiddeld twee kinderen zitten die seksueel misbruik meemaken of hebben meegemaakt. Schrijver Lucy Woesthoff maakte samen met stichting Wij zijn M en Centrum seksueel geweld een korte film. “We willen het taboe doorbreken.”
In de film zie je drie kinderen: Corrie van 7 jaar, Jasper van 10 jaar en Eva van 8 jaar. Corrie heeft het over een geheim met haar vader, Jasper doet vaak leuke dingen met zijn oom, maar er zijn ook dingen die hij niet aan zijn ouders durft te vertellen en Eva vindt het niet altijd leuk met opa, maar hij vertelt haar wél dat ze zijn favoriete kleinkind is. “Daardoor voel ik me speciaal.” De kinderen worden alledrie misbruikt door iemand die héél dichtbij staat.
IN SAMENWERKING MET BN’ERS
In de video zitten verschillende BN’ers: Art Rooijakkers, Birgit Schuurman, Isa Hoes, Femke Halsema, Karin Bloemen, Jim Bakkum, Bobbie Eden, Barbara Sloesen, Pauline Barendregt, Milouska Meulens, Marije Knevel, Beau van Erven Dorens, Jurre Geluk, Rachel Rosier, Hanneke van der Werf, Daniëlle van Grondelle, Siham Raijoul, Anne Appelo en Monique Westenberg. Zij roepen op om het taboe te doorbreken.“Ze geven zichzelf vaak de schuld of willen de pleger of de familie beschermen.” Maar het kan ook dat ze nog te jong zijn om er woorden aan te geven of bedreigd of gemanipuleerd worden. “Deze kinderen laten vaak geen signalen zien. Ze leiden een dubbelleven om maar zo gewoon mogelijk over te komen en daardoor blijft het opgelegde geheim verborgen.”
DICHTERBIJ DAN JE DENKT
Presentator Humberto Tan vertelt in de video nóg een schokkend feit: “Wist je trouwens dat 85 procent van de plegers van seksueel misbruik een bekende is?”Wij waarschuwen kinderen voor de kinderlokker in de bosjes of de vieze man in de speeltuin, legt zangeres en cabaretier Karin Bloemen uit in de video. Maar in de meeste gevallen zijn plegers van het seksuele misbruik volwassenen of oudere kinderen die ze goed kennen en vertrouwen. “Vaak is het iemand van wie we houden.”
“Het idee van de korte film was dat we mensen zouden raken en inspireren om de realiteit en de omvang van dit enorme probleem te zien. Met als doel om kinderen te helpen zware geheimen die ze meedragen te delen, maar ook om te proberen misbruik te voorkomen”, schrijft Lucy. “Ik wilde graag achter de schermen van nut zijn en ben daarom betrokken geweest bij brainstorms en het contacteren van mensen in mijn netwerk.” Ze is enorm trots op dit resultaat.
Wij zijn M en Centrum seksueel geweld roepen op om de video zoveel mogelijk te delen. “Deze cijfers dwingen ons de ongemakkelijke waarheid tot ons te nemen en te kijken naar onze eigen veilige en vertrouwde omgeving … om te ‘durven zien’.”
Guusje Nederhorst overleed in 2004 en in 2005 kreeg haar man Dinand Woesthoff een relatie met Lucy. De dames kenden elkaar dus niet, en toch hebben ze op een bepaalde manier contact met elkaar gehad.
Bron: Libelle >>
GEMIDDELD TWEE KINDEREN PER BASISSCHOOL KLAS ZIJN SLACHTOFFER VAN SEKSUEEL MISBRUIK
Seksueel misbruik komt veel voor: in elke basisschool klas zitten gemiddeld twee slachtoffers. Kinderen met een groot geheim dat ze vaak jarenlang voor zichzelf houden en waar ze onder gebukt gaan.
Dat meldt het Centrum Seksueel Geweld.MISBRUIK
Met de campagne #durftezien wil de organisatie mensen bewust maken van de verantwoordelijkheid die we als omstanders hebben om kinderen die misbruikt worden te beschermen.Een misvatting is dat de daders vaak onbekenden zijn, kinderlokkers met zakken vol snoep. “Weet dat seksueel misbruik niet ver weg is, maar heel dichtbij”, aldus Iva Bicanic, directeur Centrum Seksueel Geweld. “De mensen die het doen zijn gewone mensen uit onze familie- en vriendenkring. We kennen allemaal wel iemand die misbruik is overkomen of heeft gepleegd.”
BEKENDEN
In totaal is 85 procent van de plegers een bekende, zoals een vader of moeder, een broer, oom of tante, opa, oppas, vriend, buur of sportcoach. Seksueel misbruik opmerken is vaak moeilijk, omdat veel kinderen een dubbelleven leiden om zo ‘normaal’ mogelijk over te komen.Bicanic: “Voor mij betekent #durftezien: durf onder ogen te zien dat seksueel misbruik van kinderen bestaat. Ik bedoel er niet mee: durf het misbruik letterlijk te zien, dat kan immers niet, want het gebeurt uit het zicht. Ik bedoel ook niet per se signalen van seksueel misbruik zien, want die zijn er vaak niet of zijn niet specifiek voor misbruik. Met de campagne #durftezien hopen we een intern proces bij mensen in beweging te zetten. Het is iets wat van binnen moet gebeuren bij mensen. Pas dan komt de rest. Eerst moet je onder ogen willen zien dat seksueel misbruik bestaat, en ook dichtbij is.”
Heb jij het vermoeden dat een kind in jouw omgeving slachtoffer is van seksueel misbruik? Neem dan voor informatie en advies contact op met het Centrum Seksueel Geweld. Dit kan door te bellen naar 0800-0188 of te chatten via http://www.chatmetcsg.nl.
Bron: Linda >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
