- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 01/10/2021 om 21:16 door Luka.
-
Reacties
-
Loverboys die meiden op gruwelijke wijze kenmerken en hun eigendom maken. Sameena maakte het mee op het 18e toen ze een half jaar in handen was een loverboy. Hij schreef zijn naam met een mes op haar buik. Van zo’n kenmerk afkomen, is niet makkelijk.De ChristenUnie wil dat slachtoffers van brandmerking of gedwongen tatoeage ruimhartig worden geholpen. Tweede Kamerlid Mirjam Bikker van de ChristenUnie spreekt van ‘Middeleeuwse praktijken’ en stelde er vandaag Kamervragen over.
Achtervolgen
“Hij schreef mijn een mes zijn naam op mijn buik en hij gooide er toen allemaal rotzooi in. Ik geloof dat het alles was wat in de asbak zat”, vertelt Sameena van der Mijden over wat er in 2012 gebeurde. Ze is op dat moment 18 jaar oud en in handen gevallen van een loverboy.“Hij zei: nu kan iedereen zien dat je bij mij hoort en dat zal je de rest van je leven achtervolgen. En dat is precies wat er gebeurt. Ik word er dagelijks aan herinnerd. Ik was 1.60 cm en woog 40 kilo, ik had niks in te brengen. Je wordt gewoon vastgehouden.” Zelf zag ze andere meisjes die initialen van loverboys op hun lichaam gedwongen getatoeëerd hadden staan. “Dat gaat er niet zachtzinnig aan toe.”
Ontsteking
Sameena moest naar de huisarts omdat de wond ontstoken was. “Gelukkig eigenlijk, dat is mijn redding geweest”, vertelt ze. “Ik heb nu een litteken en dat ging heel erg trekken. Ik heb wel honderden euro’s uitgegeven aan wondverzorging, want je hebt allerlei gaasjes nodig, creme dat je erop moet smeren. Dat werd niet vergoed.”Het wordt alleen vergoed als je er psychische gevolgen van ondervind. Maar hoe toon je dat aan? “Als ik ga liegen over dat een loverboy deze wond heeft gemaakt? Ik heb wel wat beters te doen. Ik moest geloof ik met een psychologisch rapport komen. Dan moet ik dus met een label komen, dat vind ik te ver gaan.”
Namen en afbeeldingen
Janine Janssens, hoogleraar aan de Open Universiteit en specialist ‘geweld in afhankelijkheidsrelaties’, doet onderzoek naar dit soort merktekens en tatoeages. “Ik kom geregeld in opvanginstelling waar ik met vrouwen in gesprek die een tatoeage hebben die ze niet vrijwillig geplaatst hebben gekregen. Je ziet tattoos op intieme plekken, soms een naam, soms een afbeelding.”“Stel je komt úit die wereld, je wil een ander leven. Echt opnieuw beginnen. Maar als je iets gewelddadigs hebt meegemaakt, gaat dat nooit helemaal weg. Geweld moet een plek krijgen om door te gaan. En juist dit, brandmerken en tatoeages, dat poets je niet zomaar weg.”
‘Ik heb levenslang, hij niet’
Er zijn geen cijfers over het aantal vrouwen in Nederland dat zo’n merkteken heeft, maar Sameena van der Mijden denkt dat er duizenden vrouwen mee rondlopen. “Je blijft eraan herinnerd worden”, zegt Janssens over de ernst van dit soort verminkingen. Sameena wordt er elke dag mee geconfronteerd. “Ik ga niet met een bikini op het strand liggen.” Ook bij nieuwe liefdes is het heel complex, omdat je het moet uitleggen. “Ik heb levenslang, terwijl hij vandaag de dag nog vrouwen misbruikt.”Dat de ChristenUnie deze vrouwen nu wil helpen om van zo’n tatoeage af te komen, dat is heel belangrijk, zegt Janssens. “Sommigen kunnen echt na verwijdering pas verder met hun leven.”
Bekendheid over de problematiek
Als je die kosten vergoed wil krijgen, kan ik me voorstellen dat verzekeraars daar vragen over stellen, maar wat de zaak lastig maakt is dat er weinig over bekend is. “Er komt meer aandacht voor, maar ik kan me ook voorstellen dat mensen die het voor eerst horen denken: ‘wat een wild verhaal’. Onbekend maakt onbemind, dat speelt ook een rol.”Janssens vindt het goed dat de ChristenUnie aandacht vraagt voor de nazorg voor deze slachtoffers. Zelf doet ze op dit moment onderzoek naar de verminkingen door loverboys “Er valt meer over te vertellen. Ik ben blij dat vrouwen zoals Sameena zich nu uitspreken.”
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
