- Dit onderwerp bevat 1 reactie, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 23/12/2019 om 15:30 door Luka.
-
Reacties
-
“Een vlinder symboliseert verandering; vanuit de ogenschijnlijk levenloze cocon wordt een fragiele schoonheid geboren. Ook voor mensen met een eetstoornis is deze verandering mogelijk!”
Het Leontienhuis is een inloophuis voor mensen met een eetstoornis én hun naasten. Het Leontienhuis wil mensen met een eetstoornis motiveren, coachen en begeleiden in de strijd tegen de eetstoornis.
Kom je voor de eerste keer naar het Leontienhuis, wees welkom! Je kunt spontaan binnen lopen. Wij zijn open op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur. Je wordt ontvangen door een van onze gastvrouwen. Zij geeft je een rondleiding en zij vertelt wat we doen in het Leontienhuis.
We lunchen tussen 12.30 u. en 13.00 u. (als je wilt ben je welkom om mee te lunchen, iedereen die in huis is eet mee, laat ons dan weten dat je komt via info@leontienhuis.nl).
Wil je ook een uitgebreid kennismakingsgesprek met een ervaringsdeskundige, maak dan even van tevoren een afspraak. Dit kan via info@leontienhuis.nl.
Groepsbegeleiding
- Jonge meiden groep
- Ondersteuningsgroep
- Nazorggroep
- 30 plus vrouwengroep
- Ondersteuningsgroep BED (Binge Eating Disorder)
Op de site vind je ook ervaringsverhalen van lotgenoten en naasten, informatie over eetstoornissen, een forum voor lotgenoten en een forum voor ouders.
Leontienhuis vangt wachtende eetstoornispatiënten op: ‘Ik was een gevaar voor mezelf’
Het Leontienhuis in Zevenhuizen luidde onlangs de noodklok. Het inloophuis voor mensen met een eetstoornis signaleerde dat patiënten soms lang moeten wachten op behandeling. Zo ook Jorjen (22) en Isabelle (28), voor wie hulp net op tijd kwam.
Het nog prille leven van de nu 22-jarige Jorjen Neumann veranderde volledig in 2013. ,,Ik sportte heel veel en was erg bezig met gezond eten”, zegt de Heerjansdammer aan een tafel op de buitenplaats van het Leontienhuis, bij de entree van Zevenhuizen.
,,Ik tenniste vijf keer per week, soms wel twee keer per dag. Onbewust sloeg ik langzaam maar zeker door. Ik at te weinig. Het was niet zo dat ik per se wilde afvallen. Ik was gewoon heel obsessief met sport bezig. Ik stopte met het eten van snoep en koek. Aten mijn ouders friet, nam ik gekookte aardappelen.”
Zijn moeder begon zich zorgen te maken. ,,Maar een eetstoornis? Dat overkomt mij niet”, dacht ik. Als ze hem naar de huisarts stuurt, wordt pijnlijk duidelijk hoe nijpend zijn situatie is. De huisarts stuurde de tiener direct naar het Centrum Eetstoornissen in Leiden.
Neumann kampte met ondergewicht (‘op het dieptepunt woog ik 45,4 kilo’), had winterhanden en zijn lichaamstemperatuur was nog maar 33 graden. ,,Ik heb zes dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik voelde me helemaal niet ziek. Maar achteraf was ik heel obsessief bezig.”
Depressie
Als gevolg van zijn eetstoornis, gepaard met onzekerheid, kwam er een depressie overheen. Ook bleek hij te kampen met klinisch perfectionisme en een laag zelfbeeld.Hij ging op zoek naar hulp. Neumann kwam na een aantal omzwervingen terecht bij PsyQ in Rotterdam. Dat is een gerenommeerd centrum, waar psychische stoornissen – waar vaak anorexia uit voortvloeit – worden behandeld.
Maar Neumann kreeg er slecht nieuws. ,,Ik zou een jaar moeten wachten tot ze me konden helpen. Er was geen plek, de agenda’s van therapeuten zaten vol. Zij konden de vraag niet meer aan.”
Alternatieven, waaronder een behandelingstraject in Zuid-Afrika, waren te duur, te ver weg of net niet passend genoeg. Het enige wat resteerde, was wachten.
Suïcidaal
,,Gelukkig vond ik steun bij het Leontienhuis. Zo volgde hij er groepstherapie en liep hij soms hard met Leontien van Moorsel. De oud-wielrenster en ex-anorexiapatiënte was in 2015 de initiatiefneemster van het inloophuis.,,Toch leefde ik van dag tot dag. Je boekt geen vooruitgang. Ik wilde snel ergens terecht, zodat ik mijn leven weer kon oppakken. Ik wilde me vrij en ontspannen voelen en leuke dingen doen, maar ik voelde me waardeloos.” – Jorjen
Begin dit jaar kon hij dan eindelijk terecht bij PsyQ. Inmiddels heeft hij ook zijn opleiding tot fysiotherapeut afgerond. ,,Het gaat heel langzaam steeds een stapje beter, maar ik ben er nog lang niet. Laatst speelde ik weer een potje tennis. Ik ging er vanaf tegen iemand die ik vroeger met twaalf vingers in m’n neus had verslagen.”
Ik wilde snel ergens terecht, zodat ik mijn leven weer kon oppakken. Ik wilde me vrij en ontspannen voelen, maar ik voelde me waardeloos
– JorjenControle
De 28-jarige Isabelle – haar achternaam is bekend bij de redactie – kampt sinds haar veertiende met een eetstoornis. Sinds januari is de Schiebroekse geregeld te vinden in het Leontienhuis.Ik had zelf de stap gezet om hulp te zoeken. Ik wilde nú starten, ik was er klaar voor. Als je dan hoort dat het nog bijna een jaar duurt, is dat heel heftig.
– Isabelle,,Als puber had ik een negatief zelfbeeld en werd ik gepest. Ik at niet meer. Thuis werd er wel op gelet dat ik meeat. Toen ik op mijn twintigste een relatie kreeg, is het minder geworden. Maar na vier jaar ging het uit. Toen ik zes jaar geleden op mezelf ben gaan wonen, is het weer erger geworden, omdat de controle weg was gevallen. Slechts één keer per dag eten werd normaal. Ik hou van eten. Maar ik gunde het mezelf niet om gelukkig te zijn. Niet eten is slechts een symptoom van een psychische stoornis.”
Vorig jaar augustus kwam ze tot inkeer. ,,Ik dacht ineens: zo wil ik niet meer leven.” De huisarts verwees haar door naar specialistische hulp.
Kort erna kreeg ze een brief met de mededeling dat ze pas in juni op intakegesprek zou kunnen bij PsyQ. ,,Dat was een enorme schok. Ik had zelf de stap gezet om hulp te zoeken. Ik wilde nú starten, ik was er klaar voor. Als je dan hoort dat het nog bijna een jaar duurt, is dat heel heftig. Het ligt aan de zorgverzekeraars, zeiden ze.”
Wachtlijstbemiddeling
Dat zit iets gecompliceerder in elkaar, zegt Koen Burgerhout van de Parnassia Groep, waar PsyQ onder valt. ,,Wij wijzen patiënten op wachtlijstbemiddeling van hun zorgverzekeraar, want wellicht heeft een andere organisatie eerder plek.”
Volgens hem fluctueren de wachttijden en verschillen ze per afdeling of locatie. ,,Er zijn afdelingen waar de wachttijden langer zijn dan we zouden willen.”
Volgens Burgerhout speelt schaarste aan specialistische professionals op de arbeidsmarkt ook een rol. ,,Dit in combinatie met de intensiteit en de duur van behandelingen is ook landelijk de oorzaak van de wachttijd bij de behandeling van eetstoornissen.”
PsyQ probeert de wachttijden op allerlei manieren te verkorten. ,,Je kunt bijvoorbeeld een volledige online behandeling volgen of een online module in combinatie met een behandeling op één van onze vestigingen. Bij de digitale behandeling kunnen twee keer zoveel patiënten behandeld worden als bij alleen een face-to-face-behandeling, waarbij de kwaliteit van de behandeling even goed is.”
Er zijn ook behandelingen in groepsverband en er wordt ingezet op samenwerkingen en kortere behandelingsmethoden. ,,Maar dit alles neemt niet weg dat we nog te lange wachtlijsten hebben, vooral bij behandelingen van persoonlijkheids- en eetstoornissen.”
Leontien
En dat lange wachten werd Isabelle bijna fataal. ,,Ik zag het niet meer zitten en ben in korte tijd heel veel afgevallen. Op een gegeven moment woog ik 43 kilo. Ik kreeg ook nog eens last van boulimia (een eetstoornis waarbij eetbuien worden afgewisseld met braken, red.). Mijn school en werk lukten niet meer goed. Als je ook op die vlakken faalt, voel je je machteloos en gefrustreerd.”In januari meldde Isabelle zich in Zevenhuizen. Het inloophuis behandelt dus niet, maar coacht, motiveert en begeleidt. ,,Ik volgde hier groepsbegeleiding. Dat heb ik als prettig ervaren, als overbrugging voor mijn hulp. Door te praten met lotgenoten vond ik herkenning en bevestiging. Maar het negatieve zelfbeeld bleef in mijn hoofd zitten.”
Andere opties zetten voor haar geen zoden aan de dijk. ,,Alternatieven zijn een gok. En soms word je door verschillende specialisten tegelijk geholpen. Dat is ook niet goed voor iemand.”
Ze heeft haar intakegesprek inmiddels gehad en er wordt een behandelingsplan opgesteld.
‘Aandachttrekkerij’
Het lange wachten drijft ouders soms tot radeloosheid, zegt Fieke Thijs, algemeen manager van het Leontienhuis. ,,Het komt hier heel regelmatig voor. Drie maanden wachten is geen uitzondering. Dat komt vaak omdat eetstoornissen bijna altijd achterliggende stoornissen hebben die moeten worden aangepakt.”Over eetstoornissen bestaan veel misvattingen, zegt Leontien van Moorsel zelf. Haar Leontienhuis helpt nu ongeveer 70 tot 80 gezinnen. ,,Vaak roepen mensen: ‘stel je niet zo aan, dit is aandachttrekkerij. Vreet een boterham meer.’ Dat achterliggende probleem in het koppie moet geruimd worden.”
De wachtlijsten zijn een hot topic in het Leontienhuis, zegt de Nieuwerkerkse. ,,Een ziek kind is het verschrikkelijkst wat er is. Stel je voor dat je als ouder je kind ziet afglijden en dat je vervolgens hoort dat je zes maanden moet wachten. Wat nou als jouw kind in drie maanden dood kan zijn?’’
Bron: AD.NL >>
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
