Kinderbescherming in Berlijn plaatste jarenlang kinderen bij veroordeelde pedoseksuelen in huis

[LukaModerator]

Psycholoog Helmut Kentler was hoofd van het pedagogische instituut van Berlijn en publiceerde openlijk over ‘heilzame’ plaatsing van kinderen bij pedoseksuelen. Beeld ULLSTEIN BILD – INGO BARTH

Zeker dertig jaar lang plaatste de Berlijnse kinderbescherming kwetsbare tieners willens en wetens bij pedoseksuelen in huis. Dat blijkt uit een onderzoek van de universiteit van Hildesheim.

Het instituut handelde op advies van een invloedrijke psycholoog, Helmut Kentler, die de chef was van het pedagogische instituut van Berlijn, een gemeentelijke instelling. Volgens Kentler, die er een aantal keer openlijk over heeft gepubliceerd, zouden de plaatsingen voor beide partijen heilzaam zijn. Hij is in 2008 overleden.

Begin deze week maakte de wethouder in Berlijn van jeugdzaken, Sandra Scheeres, bekend dat slachtoffers van Kentler zich bij haar kunnen melden en dat zij recht hebben op een schadevergoeding. Op hoeveel slachtoffers ze moet rekenen, is niet bekend. De onderzoekers van de Hildesheimer universiteit kennen zeker tien gevallen van kwetsbare jongens die bij een pedoseksuele man werden geplaatst, maar het is goed mogelijk dat het er meer waren.

Ze concluderen heel academisch: de stad Berlijn heeft willens en wetens het welzijn van kinderen in gevaar gebracht. Ook in 1970 was seks tussen volwassenen en kinderen verboden.

Kentler schreef dat hij jongeren vastigheid gaf bij pedoseksuelen, die elkaar uit de gevangenis kenden
Toch werd daar jarenlang door Kentler juist op ingezet. De psycholoog die het bedacht, noemde het zelf het Kentler-experiment. Hij schreef in 1989 in zeer positieve bewoordingen over de resultaten die hij had behaald: hoe hij jonge weglopers, vaak aan de drugs en dakloos, weer vastigheid wist te geven bij een drietal veroordeelde pedoseksuelen, die elkaar uit de gevangenis kenden. Het zou de mannen de mogelijkheid geven te leren hoe ze echt voor iemand moesten zorgen en de kinderen zouden liefde leren kennen.

Hij beschreef de zaak van een verwaarloosde jongen, in tehuizen opgegroeid, die zich hoereerde bij station Bahnhof Zoo. Onder de hoede van één van de pedoseksuelen wist deze jongen zich, schreef Kentler, te ontwikkelen tot een normale volwassene. Dat verslag is destijds op de bureaus van ambtenaren en politici beland, maar niemand greep in. In tegendeel, Kentler kon zich vrij bemoeien met plaatsingen van jongeren.

Kentler was toen al jarenlang openlijk voorvechter van het slechten van het taboe op seks tussen kinderen en volwassenen. Als linkse intellectueel had hij een theorie over de bijdrage van seks op jonge leeftijd aan de klassenstrijd: het zou een politiek besef bij de jongeren doen ontwaken.

Voorheen werd gedacht dat het experiment van korte duur was geweest. De onderzoekers ontdekten dat het experiment is doorgezet tot 2003.

De gemeente Berlijn negeerde signalen en klachten over de plaatsingen bij veroordeelde mannen
De pleegvaders in kwestie kregen de gebruikelijke pleegoudervergoeding voor hun diensten. “In de discussie over pedoseksualiteit lijkt het vaak alsof er alleen in een korte periode – in de jaren zestig en zeventig – voorstanders voor te vinden waren. In werkelijkheid duurde het langer”, zei onderzoeker Wolfgang Schöer van de universiteit van Hildesheim maandag.

In zijn rapport schetst hij een beeld van de manier waarop kwetsbare kinderen en jongeren niet alleen werden geplaatst bij mannen die waren veroordeeld voor seksuele delicten met kinderen, maar hoe de overheid signalen daarover weghoonde en klachten negeerde.

Jeugdwethouder Sandra Scheeres zei beschaamd dat ze het mensonterend vond, waarmee ze ook de rol van de gemeente Berlijn bedoelde: “We hebben een netwerk verstopt”.

Bron: Trouw >>

[Auteur]

Reacties