In Italië is minder dan tien seconden betasten ‘geen aanranding’, en daar is veel mis mee

[LukaModerator]

De uitspraak laat zien dat seksueel grensoverschrijdend gedrag nog niet serieus (genoeg) wordt genomen.

Toen ik een jaar of twintig was, stond ik in een gammele Romeinse tram. Opgepropt tussen de Italianen voelde ik opeens een hand op mijn billen. De onbekende hand bleef, ook toen ik opzij probeerde te schuifelen.

Wat misschien nog geen minuut duurde, voelde als een eeuwigheid. Het brandde, die hand, en ik had het lef niet om ‘m weg te slaan. Omdat ik me zo onveilig voelde, bevroor ik. De man liep uiteindelijk achteloos de tram uit, de menigte in, terwijl ik achterbleef met een vieze nasmaak.

#10secondi rechtszaak
Ik moest hier even aan denken toen ik over een recente rechtszaak – toevallig ook in Italië – las. Daar werd een conciërge (66) op een middelbare school vrijgesproken nadat-ie een 17-jarige scholier had betast. Hij zat aan haar billen, ook onder haar slip, maar deed dat ‘minder dan tien seconden’. Niet lang genoeg om te kunnen spreken van een aanranding, oordeelde de rechtbank. Volgens hen vertoonde de conciërge ‘lomp gedrag’, maar voelde hij ‘geen begeerte’ (omdat het op een openbare plek gebeurde), waardoor van een seksuele handeling geen sprake zou zijn geweest.

De uitspraak maakt veel Italianen boos. Via social media drukken ze hun grote verontwaardiging uit met de hashtag #10secondi, tien seconden. Op sommige video’s betasten bekende Italianen zichzelf, om te laten zien hoe lang zo’n ogenschijnlijk kort tijdsframe kan duren. Het is niet de eerste keer dat er protest is vanwege een soortgelijke rechtszaak: vorig jaar werd een man nog vrijgesproken van verkrachting omdat de vrouw ‘de badkamer deur had opengelaten’, wat de Turijnse rechtbank als ‘een uitnodiging’ interpreteerde.

Andere maatstaven
Hoewel je het ene land niet één op één met het andere kunt vergelijken, staan dit soort ideeën over grensoverschrijdend gedrag – vaak gevormd door diepgewortelde stereotypes – niet op zichzelf. Als het, ik noem maar wat, om een beroving was gegaan, had tijd überhaupt niet uitgemaakt. Dat het dat bij seksueel grensoverschrijdend gedrag wél doet, laat zien dat er op dat vlak met andere maatstaven wordt gemeten. Er moet bijna sprake zijn van ‘perfect slachtofferschap’ voordat je serieus wordt genomen, alsof je op voorhand al met 1-0 achterstaat. De #10secondi uitspraak kan andere vrouwen en meisjes ontmoedigen om aangifte te doen, omdat het toch de moeite niet loont.

Toen de 17-jarige scholier zich geschrokken omdraaide naar de conciërge, zei hij: ‘Liefje, je weet toch dat het maar om te lachen was?’. Ook dat is een bekend fenomeen. Er zijn onderzoekers die het ‘grapje’-excuus als een vorm van verkapt seksisme beschouwen. Het tast het zelfvertrouwen van vrouwen aan, en maakt ze kleiner op basis van geslacht en hun sociale competentie(s). Bovendien helpt het een goed gesprek meteen om zeep, en neemt het alle verantwoordelijkheid bij de grappenmaker weg.

Een complex effect
Wie bepaalt of tien seconden lang of kort zijn? Het antwoord lijkt toch: mannen, of mensen, die zich niet kunnen voorstellen hoe complex seksueel grensoverschrijdend gedrag – inclusief bijbehorende nasleep – is. Slachtoffers kunnen last krijgen van depressieve klachten, angsten, schuld en schaamte, waar ze soms een leven lang last van houden. Victim blaming – waarmee de gebeurtenis kleiner wordt gemaakt, of de verantwoordelijkheid deels bij het slachtoffer wordt gelegd – maakt dat alleen maar erger.

De Italiaanse influencer Francesco Cicconetti schreef wat dat betreft een conclusie waar ik me alleen maar bij kan aansluiten: ‘Het vrouwenlijf is geen bezit van mannen. Van niemand, behalve van henzelf. Je hebt niet het recht om ze aan te raken, niet eens voor één seconde, laat staan voor vijf of tien.’ Amen!

Bron: Jan Magazine >>

[Auteur]

Reacties