- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 25/04/2018 om 15:30 door Mark.
-
Reacties
-
INVESTEER IN DE GGZ, DAN IS PANIEKVOETBAL NIET LANGER NODIG
Mensen met psychische klachten hebben amper toegang tot behandeling, aldus klinisch psycholoog David van den Berg. En dus dweilen we met de kraan wagenwijd open.
De kranten staan er bol van: verwarde mensen op straat, recordaantallen dwangopnames, lange wachtlijsten, de symptomen van een falend GGZ-systeem. Hoe is dat toch mogelijk, in een land zo rijk en ontwikkeld als het onze?
Het antwoord, samengevat: mensen met ernstige psychische klachten hebben nauwelijks toegang tot psychologische behandeling. Als gevolg daarvan spelen we als maatschappij nu paniekvoetbal. We plakken pleisters op de ergste wonden (dwangopnames) en dweilen ondertussen met de kraan steeds wijder open.
We hadden het er gisteren nog over op de chat. Niet alleen de wachtlijsten voor gespecialiseerde GGZ zijn belachelijk lang — één van onze leden heeft maar liefst drie jaar (!!!) moet wachten op een plekje bij een TRTC — ook de kwaliteit van de hulp laat te wensen over. Pappen en nathouden, is het in veel gevallen. In plaats van ons te helpen, krijgen we te horen dat we eerst moeten stabiliseren. Maar is dat nou niet net waarom wij hulp nodig hebben? Omdat we NIET stabiel zijn? Hoe kunnen ze ons dan naar huis sturen met zo’n mededeling? Dat komt over alsof we éérst zelf ons probleem op moeten lossen en dán terug mogen komen…
Wat ook veel gebeurt, is dat we te horen krijgen dat groepstherapie het beste voor ons is. Die conclusie wordt vaak al getrokken op basis van één intakegesprek. Naar onze werkelijke problematiek wordt niet gekeken, we worden gewoon ‘leuk’ bezig gehouden in een groep. Want dat bespaart kosten en tijd. Of het ons helpt, doet kennelijk niet ter zake.
En dan is er nog EMDR. Hét wondermiddel om trauma’s te verwerken! Misschien dat EMDR de directe symptomen van PTSS, met name angst, kan verminderen, maar de gevolgen van ernstige trauma’s — zoals seksueel misbruik in je jeugd — worden er absoluut niet mee opgelost. Vroeg of laat gaan die weer opspelen omdat mensen die zwaar getraumatiseerd zijn vaak hun hele leven, onbewust, blijven reageren vanuit overlevingsmechanismen. Uiteindelijk gaat dit altijd problemen opleveren en komt het trauma dubbel en dwars terug!
De GGZ is duidelijk onvoldoende toegerust is om mensen met zware psychische problematiek goed te helpen. Daar komt nog bij dat vrijgevestigde psychotherapeuten door zorgverzekeringen niet of nauwelijks vergoed worden, waardoor uitwijken naar een vrijgevestigde psychotherapeut voor veel mensen ook nog eens geen optie is. Dat dit niet of nauwelijks vergoed wordt, heeft niks te maken met dat de hulp niet goed zou zijn, een indruk die nogal eens gewekt wordt. De enige reden is dat ze het vertikken om contracten af te sluiten met vrijgevestigde therapeuten is omdat ze dat teveel werk vinden. Oftewel, ons zorgstelsel dwingt af dat veel mensen niet anders kunnen dan lijdzaam toelaten hoe zij (niet) behandeld worden. Een ‘perfecte’ aanpak, want zwaar getraumatiseerde mensen hebben al jong geleerd niet voor zichzelf op te komen en alles toe te laten wat anderen met hen doen…
Ik heb er maar één woord voor: schandalig!
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
