EO – Tygo in de psychiatrie, nov/dec 2019

[LukaModerator]

Tygo Gernandt duikt een maand lang in de complexe en gesloten wereld van de psychiatrie. Hij onderzoekt hoe psychische labels worden opgeplakt en vraagt zich af of dit de juiste manier is.

–

Vanaf donderdag 28 november 2019 wekelijks om 21.00 uur op NPO3

Kijk de afgelopen afleveringen terug op NPO3 >>

[LukaModeratorTopic starter]

Tygo levert meer dan human interest. Hij valt de psychiatrie aan

Tv-recensie Tygo Gernandt opent vol de aanval op de psychiatrische praktijk. De mensen die hij bezoekt, lijden zwaar onder steeds wisselende diagnoses en onder de medicijnen die ze vervolgens krijgen.

Verrassend is het niet dat acteur Tygo Gernandt na zijn liefdevol gemaakte serie Tygo in de GHB door de EO is gevraagd om een nieuwe serie te maken met mensen in de periferie. In Tygo in de psychiatrie portretteert hij een aantal mensen die vastgelopen zijn in de geestelijke gezondheidszorg.

Vastlopen betekent hier ook echt vastlopen. Gernandt bezoekt de 21-jarige Jason, die in zijn eentje in een containerwoning zit. Hij heeft in de loop der jaren dertien verschillende psychiatrische diagnoses gekregen. Doordat hij met zoveel etiketten beplakt is, heeft iedere instelling wel een reden om hem niet te behandelen. Dus moet hij het alleen zien te rooien. Als het mis met hem gaat (er zijn beelden waarin hij repeterend „Ik wil een nieuw ruimteschip” zegt) sluit hij zich op in zijn piepkleine badkamer. „Een paar dagen is wel lang”, zegt hij daarover. Iets om zichzelf pijn te kunnen doen hoort tot de „standaarduitrusting”.

Gernandt is zich aan het ontwikkelen tot een van de meest empathische interviewers van Nederland. Op de drempel bij Jason is zijn eerste voorzichtige vraag: „Mag ik bij je binnenkomen?” Als de jongen zich op zijn badkamervloer laat zakken omdat dat veiliger voelt, gaat Gernandt naast hem zitten en legt hij kort zijn hand op Jasons arm.

In een volgende scène staat Jeroen centraal, een man die al 26 jaar onder behandeling is voor steeds andere aandoeningen. Hij toont de kolossale strip medicijnen die hij dagelijks moet slikken. Eerst was dat het dubbele, maar van die dosis raakte hij zo buiten zichzelf dat hij op een haar na zijn vrouw wurgde. Zijn inmiddels ex-echtgenote vertelt het verhaal met Jeroen aan de keukentafel. Voor hij haar van wal laat steken, vraagt Gernandt nog even snel aan hem: „Vind je het oké als ik dat vraag?” Bij het afscheid floept er een „Dag lieve man” uit.

Hoe hoog Tygo in de psychiatrie ook scoort op de schaal van human interest, dat is niet het enige. Gernandt opent vol de aanval op de psychiatrische praktijk. De mensen die hij bezoekt, lijden zwaar onder steeds wisselende diagnoses en onder de medicijnen die ze vervolgens krijgen. De verontwaardiging die Gernandt daarover donderdag in het begin van de eerste aflevering uitte, inclusief straatinterviewtjes, ging wel heel makkelijk voorbij aan het feit dat het hondsmoeilijk is om goede psychiatrische diagnoses te stellen. Het is nu eenmaal geen gebroken been, zoals psychiater Jim van Os uitlegde. Hij vindt het eigenlijk ook te ver gaan om antidepressiva ‘medicijnen’ te noemen.

Intussen toont Tygo in de psychiatrie hoe willekeurig een diagnose kan zijn. Een medewerker van het programma meldde zich bij vijf verschillende psychiaters voor een intakegesprek. Bijna iedereen concludeerde iets anders op basis van dezelfde symptomen. Ze hoorde ontluisterende dingen als: „Wat triest! […] Je ego staat je in de weg, schat […] Je bent kwetsbaar. Type A.” Dat alles in een éérste gesprek.

Minstens zo erg was de collega die vrijwel alleen ja/nee-vragen stelde en aan de hand daarvan een persoonlijk soort gektebingo leek te spelen: „Bij het potje paranoïde moet je vijf van de acht kenmerken hebben voor een indicatie. Bij paranoïde was dat: ting, ting, ting, pieuw, inderdaad. Indicatie.” Je zal maar van zulke hulpverleners afhankelijk zijn.

Die kunnen als verzachtende omstandigheid aanvoeren dat verzekeraars eisen dat in één gesprek van een uur een diagnose wordt gesteld, wat vragen is om ongelukken. Zo biedt Tygo in de psychiatrie behalve een presentator met een groot hart, ook een pijnlijke diagnose van dit jarenlang afgeknepen deel van de publieke sector.

Bron: NRC.NL >>

[LukaModeratorTopic starter]

Tygo in de psychiatrie is een krachtig statement tegen de toenemende labeldrift

Jason is pas 21 maar heeft al dertien psychiatrische labels opgeplakt gekregen. Daardoor weet niemand meer hoe ze hem moeten helpen. ‘Ik heb me in één jaar tijd aan 135 hulpverleners voorgesteld.’ Uit wanhoop sluit hij zich soms dagenlang op in zijn badkamer, want daar zijn geen prikkels en licht.

Jeroen (37) kreeg na een reeks verkeerde diagnoses steeds meer medicatie voorgeschreven. Hij begint zijn dag nu met 900 milligram oxazepam en neemt daarna tientallen andere pillen. Hij kan en mag er niet mee stoppen, maar onder invloed van deze cocktail vermoordde Jeroen bijna zijn ex-vrouw.

De vierdelige serie Tygo in de psychiatrie, donderdag te zien bij de EO op NPO 3, laat zien dat patiënten geregeld verkeerd worden gediagnosticeerd en daardoor niet de juiste behandeling en medicatie krijgen. Tygo Gernandt spreekt met mensen bij wie zo’n inschattingsfout desastreuze gevolgen had. Een urgent probleem, want jaarlijks zoeken ruim 1 miljoen Nederlanders hulp voor psychische klachten. Als je de stap zet om met iemand te gaan praten, wil je wel dat een professional grondig onderzoekt wat er mankeert.

Psychiaters en psychologen erkennen in het programma dat een diagnose ook maar een menselijke interpretatie is van gedrag en dat hun checklist vrij arbitrair is. Gernandts redacteur, die zelf last heeft van angst- en woedeproblemen, bezoekt een aantal psychiaters en neemt stiekem hun intakes op. Dan wordt pijnlijk duidelijk hoe weinig tijd er is voor patiënten, hoe slecht er wordt geluisterd en dat er letterlijk hokjes worden afgevinkt. De redacteur krijgt van vijf psychiaters liefst elf verschillende stoornissen aangepraat. De moderne hulpverlening is dus een soort loterij; soms heb je geluk, meestal pech.

Op Gernandts vorige programma, Tygo in de GHB, was nogal wat aan te merken. Het was te sensationeel, zowel de toon als de benadering van drugsverslaafden. Maar Tygo in de psychiatrie benadert dit zware thema wat kalmer, zonder zinderende achtergrondmuziek, sturende voice-overs en pathetisch commentaar. Zonder dat wijzende vingertje zien we alleen een lieve presentator met oprechte compassie, die een hand op Jason legt en diep zucht als Jeroen de oneindige strip met pillen laat zien. In deze serie laat Gernandt de heftige verhalen voor zich spreken.

De opnamen van hun paniekaanvallen zijn confronterend. Ook is het moeilijk om aan te horen wat Jeroen zijn ex-vrouw heeft aangedaan toen hij buiten zinnen was. Maar in tegenstelling tot de vorige serie voelt dit niet als ramptoerisme. De beelden zijn een schreeuw om hulp – de juiste hulp. Tygo in de psychiatrie is een statement tegen de toenemende labeldrift in de geestelijke gezondheidszorg. Je kunt mensen niet in een hokje stoppen, zegt een bekende psychiater in de eerste aflevering. We zijn onvoorspelbaar en ieder individu reageert anders op een behandeling of medicijn. ‘De waarheid is dat we helemaal niet zoveel weten.’

Heeft u hulp nodig? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via telefoonnummer 0900-0113 of de website 113.nl.

Bron: de Volkskrant >>

[LukaModeratorTopic starter]

Tygo in de psychiatrie, ik kan het niet aanzien
De discutabele diagnostiek domineerde in de recensies van het tv-programma

Het is mij niet gelukt om naar ‘Tygo in de psychiatrie’ te kijken. Goed dat zulke programma’s worden gemaakt, maar zelf word ik er niet goed van. Dat er veel mis gaat in de psychiatrie is geen punt van discussie. De manier waarop er vanuit de beroepsgroep meestal gereageerd wordt maakt het niet beter: ontkennend en/of defensief. En, daar hebben ze een punt: er gaat ook heel erg veel goed. Maar daar haal je de media niet mee…

De discutabele diagnostiek domineerde in de recensies van het tv-programma. Helaas ook niet nieuw: in Nederland heeft men al decennia geleden een Amerikaans systeem omarmd (DSM), waar zelfs prominente constructeurs (Allen Frances) zich van hebben afgekeerd. Maar hier blijven we als beroepsgroep krampachtig de voordelen benadrukken en de zorgverzekeraars zweren er ook bij.

Het classificeren van psychische klachten met behulp van labels is armoedig, omdat het mensen letterlijk reduceert tot nummers. En als de zorg op vergelijkbaar niveau biedt zullen er heel veel mensen gefrustreerd raken en ontevreden op zoek gaan naar alternatieven. Die zelf betaald moeten worden op gezag van de zorgverzekeraar.

De beroemde schilder Karel Appel zei ooit: ‘ik rotzooi maar wat aan’. Dat viel best mee, want hij had een gedegen vakopleiding genoten en wist vrij precies wat hij deed. De psychiaters in ons land zouden er goed aan doen zich door hem te laten inspireren: kennis is de basis, maar kunst wordt het in de specifieke vorm die je het geeft. Die wordt bepaald in samenspraak met de mens tegenover je, niet via een voorgeprogrammeerde code…

Bron: Joop. – BNN – VARA >>

[LukaModeratorTopic starter]

TYGO GERNANDT: ‘TYGO IN DE PSYCHIATRIE’

Een nieuwe docu-serie van Tygo Gernandt: ‘Tygo in de psychiatrie’. Na zijn veelbesproken ‘Tygo in de GHB’ verdiept hij zich nu in de wereld van de psychiatrie. Neemt het aantal mensen met een stoornis toe? Of is de wetenschappelijke kennis toegenomen en wordt er vaker een diagnose gesteld? Tygo zit aan tafel met de 21-jarige Jason, die zoveel stoornissen heeft dat hij in de psychiatrie tussen wal en schip valt.

Bron: BNN VARA – DWDD >>

[Auteur]

Reacties