Alarmerend hoge cijfers seksueel geweld leggen vinger op wonde na betoging: “Slechts 4 procent stapt naar politie”

[LukaModerator]

Twee op de vijf vrouwen en één op de vijf mannen heeft ooit fysiek seksueel geweld meegemaakt. Zo’n één op zes vrouwen is ooit verkracht, bij mannen is dat zo’n één op twintig. Het zijn confronterende cijfers uit het eerste onderzoek over seksueel grensoverschrijdend gedrag dat representatief is voor de hele Belgische bevolking. Na de betoging tegen seksuele agressie in Gent afgelopen weekend leggen die cijfers nog maar eens de vinger op de wonde. Opvallend weinig mensen stappen ook naar de politie.

De cijfers liegen er niet om: twee op de vijf vrouwen (42 procent) heeft ooit te maken gehad met fysiek seksueel geweld, bij mannen is dat 1 op de 5 (19 procent). 1 op de 6 vrouwen (16 procent) is dan weer ooit verkracht, tegenover 1 op de 20 mannen (5 procent). Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van de UGent dat dit jaar verschenen is. Het is de eerste studie over seksueel grensoverschrijdend gedrag in België die representatief is voor alle genders en leeftijden. In totaal zijn meer dan 5.000 personen bevraagd.

Fysiek seksueel geweld of verkrachting: wat is het verschil?

Fysiek seksueel geweld is ruimer dan verkrachting. “Het gaat bijvoorbeeld over betasting”, legt professor seksuele en reproductieve gezondheid Ines Keygnaert (UGent) uit. “Dat kan in de borststreek zijn, in de kruisstreek of op de poep. Er is contact tussen slachtoffer en pleger.”

Bij verkrachting is er sprake van penetratie. “Het gaat om penetratie in gelijk welke lichaamsopening met gelijk welk lichaamsdeel, of object”, aldus Keygnaert. De cijfers van verkrachting vallen dus onder fysiek seksueel geweld, maar niet andersom.

Er is geen significante stijging of daling van seksueel geweld, maar de cijfers leggen wel de vinger op de wonde na de betogingen in Gent de afgelopen dagen en in Brussel vorige maand. “De cijfers zijn zodanig hoog dat we er niet zomaar aan voorbij mogen gaan. Dit is geen akkefietje”, zegt professor Ines Keygnaert. Al 15 jaar doet ze onderzoek naar seksueel geweld aan de UGent en ze leidde ook deze meest recente studie.

Topje van de ijsberg
“In dit onderzoek hebben we op basis van het Belgische bevolkingsregister mensen at random uitgekozen. Ze werden uitgenodigd om deel te nemen, maar er werd geen verder gevolg aan gegeven”, legt Keygnaert uit. “Als ze deelnamen aan het onderzoek, wilde dat niet zeggen dat ze ook automatisch het geweld moesten melden, of dat wij dat zouden doen. Bij dergelijk onderzoek zien we dat de cijfers vaak veel hoger zijn.”

Er zijn veel mensen die het ook meemaken, maar niet goed weten waar ze heen kunnen of bang zijn om erover te praten

Ines Keygnaert, professor seksuele en reproductieve gezondheid UGent

Uit de cijfers blijkt ook dat slechts zeven procent van slachtoffers effectief formeel hulp zoekt. Amper vier procent stapt naar de politie. “Op dit ogenblik zitten we aan ongeveer een 150-tal nieuwe slachtoffers per maand die naar de drie zorgcentra gaan. Dat is dus eigenlijk maar het topje van de ijsberg”, weet Keygnaert. “Slechts heel weinig mensen zoeken zorg en dus zijn er veel mensen die het ook meemaken, maar nergens heengaan, niet goed weten waar ze heen kunnen of bang zijn om erover te praten.”

Incidenten na incident
In Gent, waar afgelopen weekend honderden mensen betoogd hebben tegen seksuele agressie, sprak onze reporter met enkele vrouwen die niet verbaasd zijn over die cijfers. “Er zijn gewoon heel veel concrete verhalen die iedereen al heeft meegemaakt. Ongewenst aangeraakt worden, gebeurt sowieso op elk feestje waar je komt”, vertelt Jana Lievens.

“Het is echt al veel langer dan vandaag een probleem, maar met de gebeurtenissen van de afgelopen weken is het alleen maar nog duidelijker geworden dat er echt iets moet gebeuren”, vult haar vriendin Louise De Cooman aan. Ze verwijst naar de mogelijke verkrachting van een 18-jarige studente afgelopen weekend. De jonge vrouw werd ‘s ochtends aangetroffen in de Gentse studentenbuurt en verklaarde slachtoffer te zijn geweest van een aanranding in café Elixir. Enkele weken geleden werd in Gent ook al een vrouw aangetroffen in het Coyendanspark, waar ze waarschijnlijk verkracht is. Het parket van Oost-Vlaanderen onderzoekt beide zaken.

Als er geen toestemming is, hou je je handen thuis

Mathias De Clercq, burgemeester Gent (Open VLD)

Gent treedt op
De burgemeester van Gent Mathias De Clercq (Open VLD) besliste na spoedoverleg om een taskforce “seksuele intimidatie” op te richten en een coördinator aan te stellen. De stad wil ook meer inzetten op opleidingen voor horecapersoneel en omstaanderstrainingen. “Als stadsbestuur nemen we dit zeer ernstig”, vertelt De Clercq na het spoedoverleg aan onze reporter en de vrouwen met wie hij sprak. “Het is de verantwoordelijkheid van de dader, dat moet heel duidelijk zijn. Als er geen toestemming is, hou je je handen thuis. We moeten dat maatschappelijk veroordelen: neen is neen.”

Tips geven als “ga met een sleutel tussen je vingers naar huis”, dat zijn zaken die niet echt zullen helpen

Ines Keygnaert, professor seksuele en reproductieve gezondheid UGent

Ik denk dat het zeker goed is dat er vanuit de stad een signaal komt en dat er met heel wat experten en mensen die betrokken zijn samen nagedacht wordt”, zegt professor Keygnaert. Al benadrukt ze dat het vooral belangrijk is dat de adviezen van de taskforce ook op wetenschappelijk onderzoek gebaseerd zijn. “Tips geven als “ga met een sleutel tussen je vingers naar huis”, dat zijn zaken die niet echt zullen helpen”, weet ze.

Wat kan je zelf doen?
Een goede tip om seksueel geweld tegen te gaan is volgens Keygnaert om zogenaamde verkrachtingsmythes als “ze had zich maar niet zo moeten kleden” of “hij had maar niet alleen naar huis moeten fietsen” te ontkrachten als je ze iemand hoort zeggen. “Als iemand al zou zeggen: daar valt niet mee te lachen, dat is niet oké, dat is niet normaal”, kan dat volgens Keygnaert al een grote impact hebben.

Als je toch seksueel geweld ziet gebeuren, heeft professor Keygnaert een tips om tussenbeide de komen. “Je kan de pleger aanspreken, maar als je dat lastig vindt, kan je ook het slachtoffer aanspreken”, vertelt ze. “Ook al ken je het slachtoffer niet. Doen alsof je die kent en een vraag stellen als “weet jij waar de dichtstbijzijnde toiletten zijn” kan een goede afleiding zijn.” Als je zelf niet kan of durft tussenkomen, is ook in de buurt blijven belangrijk voor het slachtoffer. Zo kan je je achteraf aanbieden als getuige en eventueel meegaan naar de politie.

Bron + video’s: VRT.be >>

[Auteur]

Reacties