‘Capelle aan den IJssel, eind 2011. De 15-jarige Joyce krijgt op een feestje ruzie met haar beste vriendin Polly. Joyce is boos.
Ze roddelt naderhand over Polly, over vermeende seksuele escapades. Dat leidt tot woede bij Polly.
Ze wil Joyce het zwijgen opleggen en klaagt tegen haar vriendje Wesley over de roddels.’
Het is inderdaad onzin om te beweren dat het aan sociale media ligt, of dat ‘gewoon niet die foto sturen’ de oplossing is.
Dat is iets wat elke generatie lijkt te doen, iets zoeken om minachtend te kunnen spreken over ‘die jeugd van tegenwoordig’.
Lekker makkelijk om een scapegoat te zoeken natuurlijk voor serieuze kwesties als het ongewenst verspreiden van naaktbeelden, pesten en verkrachting. Een manier ook om grip te krijgen op een situatie waarin je je anders maar machteloos en kwetsbaar zou voelen. En zo hoef je als leraar/ouder/jeugdwerker/sportcoach/buurvrouw niets te doen en kun je je ogen gesloten houden.
Het is toch een ver van je bed show. Totdat het dat niet is.
Dat volwassenen jongeren niet echt begrijpen snap ik wel. Dat hoeft ook niet, want dat kan niet. Net zoals je niet weet wat het is om homo te zijn als je dat niet bent. Of papegaai als je geen papegaai bent. Maar als je wilt dat jouw leerling of kind niet in een situatie terecht komt waaruit hij of zij zelf niet meer uit komt zoals bij seksueel misbruik en slutshaming n.a.v. een gelekt filmpje of foto vaak het geval is, zul je toch op zijn minst je in ze moeten verdiepen. En vanaf dat ze klein zijn gesprekken met ze aangaan over dit soort onderwerpen. Slechte en goede aanrakingen bespreken kan best met een kind van een jaar of vijf bijvoorbeeld.
En als ze op de leeftijd komen dat ze een mobiele telefoon krijgen of een laptop met webcam is het echt nodig om te praten over onderwerpen als sexting en slutshaming, zowel met meisjes als met jongens. En zoals het artikel terecht opmerkt, de verbodskaart trekken helpt niet. Dan wordt het hoogstens nog spannender en zullen ze als het fout gaat nog minder snel bij jou als ouder of een andere volwassene aankloppen. Je hebt dan immers iets gedaan wat je uitdrukkelijk verboden is, dus hoe zal er gereageerd worden?
En als leraar of in een ander beroep of vrijwilliger functie waarin je met kinderen en jongeren werkt zou je eigenlijk verplicht regelmatig bijgeschoold moeten worden over hoe je met dit soort onderwerpen omgaat en hoe je kwetsbare jongeren en kinderen herkent en beter kan begeleiden. Iemand pleegt niet zomaar zelfmoord.
Let op! Artikel kan triggeren!
Lees het artikel op trouw.nl >>