Buiten is het feest

  • Dit onderwerp bevat 5 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 24/10/2020 om 13:29 door mara.
6 berichten aan het bekijken - 1 tot 6 (van in totaal 6)
  • Auteur
    Reacties
  • #253509
    Luka
    Moderator

       

      Film naar het boek ‘Maar buiten is het feest‘ van Arthur Japin, gebaseerd op het leven van Karin Bloemen.

      De succesvolle zangeres Sonne neemt haar nichtje in huis na de onverwachte dood van haar zus. Als de biologische vader de voogdij opeist, wordt Sonne voor het eerst van haar leven gedwongen naar buiten te treden over haar traumatische verleden. Pas als ze haar zwijgen doorbreekt, kan ze haar nichtje redden.

      Website: septemberfilm.nl
      Facebook: facebook.com/septemberfilmnl
      Twitter: twitter.com/septemberfilmnl

      Première 22 oktober 2020

       

      #253510
      Luka
      Moderator
      Topic starter

        Karin Bloemen over verfilming ‘Buiten is het feest’: “In het echt nog zo veel heftiger”

        De film Buiten is het feest is, anders dan de naam doet vermoeden, allesbehalve vrolijk. Maar het is zó belangrijk om het te zien, drukken de makers – waaronder Karin Bloemen – ons op het hart. Libelle TV sprak de cast op de rode loper.

        Met Buiten is het feest willen de makers ons aan het praten krijgen. Praten over seksueel misbruik. Iets waar Karin Bloemen alles van weet. “In het echt is het nog zo veel heftiger. (…) Jij weet dat het anders kan, en dat doet zo’n pijn.”

        Buiten is het feest
        Buiten is het feest is gebaseerd op het boek van Arthur Japin, dat gaat over het leven van Karin Bloemen. Zij werd vroeger misbruikt door haar stiefvader. Wat vindt Karin van de verfilming? Hoe ging de cast om met het indrukwekkende script? En wat brengt deze film teweeg?

        Buiten is het feest is vanaf 22 oktober 2020 te zien in de bioscopen.

        Bron: Libelle TV >>

        #253517
        Mark
        Moderator

          KARIN BLOEMEN OVER FILM MISBRUIKVERLEDEN: ‘IK WIL LATEN ZIEN DAT ER HOOP IS’

          Cabaretier Karin Bloemen vertelt in ‘Jinek’ openhartig over de nieuwe film die is gebaseerd op haar misbruikverleden. Ze hoopt dat door de film meer gepraat wordt over seksueel misbruik.

          “Ik wilde zo graag aan mensen laten zien die in dezelfde situatie zitten dat er hoop is”, zegt Bloemen.

          KARIN BLOEMEN
          De film Maar Buiten is het Feest is gebaseerd op de bestseller van Arthur Japin. Die baseerde zijn boek op het verhaal van Bloemen. Zij werd in haar jeugd misbruikt door haar stiefvader. “Die pijn slaat zo diep in je ziel”, vertelt Bloemen over die periode in Jinek.

          Ook het zwijgen over misbruik heeft volgens Bloemen enorme impact. “Mijn familie kan het al zestig jaar niet aan. Mijn halfbroer zei letterlijk: ‘Dat gezeik met die incest, is het nou nog niet klaar?’ Nee. Het zit zo diep geworteld”, zegt Bloemen. “Praat erover. Want als je niet praat, bescherm je de dader. Als je wel praat, bescherm je jezelf.”

          MISBRUIK
          Zeker in de coronacrisis is het volgens Bloemen van groot belang dat er aandacht is voor dit onderwerp. “Er is zoveel ontkenning. Met die lockdown, de pijn achter de voordeur. Papa is de hele dag thuis nu. Dat is heftig. Als er in mijn situatie corona was geweest, was dat de hel. Het was al de hel, maar dan tien keer erger. Het is de gevangenis.”

          Daarom hoopt Bloemen dat de film veel mensen bereikt. “Laat hem zien op scholen, laat hem zien aan jonge mensen. Laat hem zien aan therapeuten en laat zien hoe heftig je een jong leven kunt vernielen. En hoe je het kunt redden door de zorg en de hoop.”

          Kijk het fragment terug op linda.nl >>

          #253758
          Mark
          Moderator

            Buiten is het feest maakt seksueel misbruik bespreekbaar zonder sensationeel te worden

            Die inkijkjes in het verleden zijn het interessantst. Het wordt hoe langer hoe benauwender in dat huis, waar complexe psychologische spelletjes aan de orde van de dag zijn.


            Eelco Smits, Georgina Verbaan en Pleun Nijhuis (voorgrond) in Buiten is het feest.

            Met de komst van Kees, de nieuwe echtgenoot van Sonnes moeder, verschijnt er nog iets in huis: gaten. Keurig rond, op ooghoogte. Eentje in de muur van de wc. Eentje die precies uitkijkt op het bed van Sonnes tienerzus. ‘We hebben muizen’, verkondigt het 11-jarige meisje tijdens het avondeten. Uitdagend, want ze weet heus wel beter – net als Kees, haar moeder en haar oudere zus trouwens.

            Iedereen is zich ervan bewust, maar niemand benoemt het direct, het seksuele misbruik in Buiten is het feest. Ook jaren later blijven alle partijen er hooguit in omfloerste termen naar verwijzen. Maar als haar zus verongelukt en Sonne, inmiddels een bekende zangeres, de voogdij krijgt over haar nichtje komt het moment dichterbij dat ze haar mond wel zal moeten open trekken.

            Seksueel misbruik bespreekbaar maken lijkt primair de motivatie te zijn van Buiten is het feest. Het is een gedegen dramafilm, gebaseerd op de roman van Arthur Japin, die het op zijn beurt weer baseerde op het verhaal van Karin Bloemen. Het toont hoe de volwassen Sonne (Abbey Hoes) op slot zit omdat ze niet over haar verleden kan praten; wat er zich precies afspeelde laat regisseur Jelle Nesna zien via flashbacks.

            Die inkijkjes in het verleden zijn eigenlijk het interessantst. Het wordt hoe langer hoe benauwender in dat huis, waar complexe psychologische spelletjes aan de orde van de dag zijn. In het scenario van Karen van Holst Pellekaan wordt feilloos duidelijk hoe doortrapt Kees (Eelco Smits, die fascineert én walging oproept) te werk gaat: hij manipuleert, vleit, haakt in op de ontluikende seksualiteit van de meisjes, speelt de dochters tegen elkaar uit. Geen vriendelijk gebaar is zonder bijbedoeling. ‘Mondje dicht, hè.’ Hij creëert een giftige gezinsdynamiek waaraan niemand kan ontsnappen. Ook Sonne niet, terwijl die toch razendsnel door heeft dat Kees een roofdier is.

            Het is jammer dat de personages wat vlak blijven – veel mag de kijker zelf invullen. Wat dreef die zus? Waarom krijgt Sonne het niet voor elkaar om te praten met dat lieve, betrouwbare vriendje van haar? Waarom houdt die moeder haar mond? In het laatste geval is het echt te danken aan Georgina Verbaan – eigenlijk te jong gecast als de moeder, maar dat went – dat zij geen eendimensionaal monster wordt.

            Nieuwe inzichten biedt Buiten is het feest niet, zeker niet na de #MeToo-beweging. Daar staat tegenover dat Nesna een moeilijk bespreekbaar onderwerp in een publieksvriendelijke vorm giet zonder te sensationeel te worden of vet drama te serveren. De seksscènes zijn onprettig, maar zijn nooit te expliciet. De toon van de film is die van de liedjes van zangeres Sonne, die door de film geweven zijn en geloofwaardig zijn als Nederlandse hitjes: emotioneel, maar behapbaar. Wat keurig binnen de lijntjes misschien, maar dat is bij dit onderwerp nog lang geen sinecure.

            Bron: volkskrant.nl

            #253833
            Luka
            Moderator
            Topic starter

              Regisseur Jelle Nesna: ‘Ik heb zelf te maken gehad met misbruik’

              Met Buiten is het feest wil Jelle Nesna bespreekbaar maken waarover te vaak wordt gezwegen: misbruik binnen het gezin. Georgina Verbaan speelt een sleutelrol als de moeder die wegkijkt.


              Scène uit Buiten is het feest, met in het midden Georgina Verbaan als de moeder wier dochters worden misbruikt door hun stiefvader.

              “Het is een alledaags verhaal – helaas,” zegt actrice Georgina Verbaan over Buiten is het feest. De film toont hoe de succesvolle zangeres Sonne als volwassene (gespeeld door Abbey Hoes) wordt geconfronteerd met een trauma dat ze al sinds haar jeugd met zich meedraagt: zij en haar zus werden misbruikt door hun stiefvader. Verbaan speelt in de film de moeder van de meisjes, die wegkijkt en zwijgt over wat er gebeurt.

              Buiten is het feest is gebaseerd op de roman Maar buiten is het feest van Arthur Japin uit 2012. Die haalde op zijn beurt inspiratie uit het leven van zangeres en cabaretière Karin Bloemen, die vorig jaar ook het openhartige boek Mijn ware verhaal over haar door misbruik getekende jeugd publiceerde.

              Japin week al af van het persoonlijke verhaal van Bloemen, en regisseur Jelle Nesna neemt met zijn filmversie ook weer wat afstand van het verhaal zoals het in het boek staat.

              “Ik wilde het naar het heden brengen,” legt ­Nesna uit. “Want dit soort misbruik is niet iets van het verleden, het gaat nog steeds door. Als je van de film het verhaal van Karin Bloemen maakt, dan gaat het over: lijkt de actrice wel op haar, klopt het allemaal wel? En gaat het dus niet meer over wat we willen vertellen: praten over misbruik.”

              Voor Nesna was het boek van Japin de sleutel op een slot dat hij al veel langer wilde openen. “Ik heb zelf te maken gehad met misbruik, toen ik zeven jaar oud was,” zegt hij. “Het is heel moeilijk om over dit onderwerp een verhaal te vertellen. In Arthurs boek vond ik een heel goeie dramatische motor: de zus van de hoofdpersoon overlijdt, zij krijgt de voogdij over haar nichtje, en om dat nichtje te redden moet ze praten over datgene waar ze altijd over heeft gezwegen. Daarmee kon ik dit verhaal vertellen.”

              Een bekende
              De angstbeelden rond pedofilie en kindermisbruik draaien meestal om misbruik door een vreemde. Van de potloodventer in de bosjes waarvoor ouders hun kinderen waarschuwen, tot aan complottheorieën rond vermeende pedofiele seksgroepen van de rijke elite, die online de ronde doen.

              De incidenten die de media halen, zoals de geruchtmakende zaak rond Robert M. in 2010, zijn veelal de zaken die dat angstbeeld bevestigen. Maar verreweg het grootste deel van het kindermisbruik wordt juist gepleegd door een ­bekende, binnen de kring van familie en vrienden. Daar wilde Nesna het over hebben.

              “Bij mijzelf gebeurde het niet binnen het gezin, maar wel door een bekende,” vertelt de regisseur. “Een jongen van zestien wiens moeder mij elke dag naar school bracht en die ik dus vertrouwde. Ik was natuurlijk wel gewaarschuwd om nooit met vreemde mannen mee te gaan, maar dat was niet wat er gebeurde. Er zijn soms mensen die uit de bosjes tevoorschijn komen en een kind pakken, maar veel vaker gebeurt misbruik binnen de familie- of vriendenkring. Alleen praat niemand daar over. Ik vond het heel belangrijk om dat onderwerp bespreekbaar te maken. Zoals Karin Bloemen het vaak zegt, zo heb ik het zelf ook ervaren: zolang je zwijgt bescherm je de dader; pas als je begint te spreken, bescherm je jezelf.”

              Het was precies Nesna’s persoonlijke betrokkenheid die Verbaan het vertrouwen gaf dat dit verhaal bij hem in goede handen was, zegt ze. “Er zitten natuurlijk moeilijke scènes in, en dat moet wel goed verteld worden. Als je daar niet voorzichtig mee omgaat, kan het heel naar zijn, compleet verkeerd uitpakken.”

              Daarvan was Nesna zich ook terdege bewust, juist bij de scènes waarin het misbruik getoond wordt. “Voor mij was van begin af aan duidelijk dat we het niet expliciet konden laten zien,” vertelt hij. “Het moest bij suggestie blijven, ­anders wordt het een horrorfilm. En hoe zou dat moeten werken op de set, met een actrice van dertien? Bovendien: straks zijn er nog idioten die dat dan opwindend vinden. De suggestie is al erg genoeg – het zijn nog steeds heftige momenten. Je voelt het in de zaal, merkte ik bij de eerste vertoningen; mensen zijn allemaal stil. Er was zelfs ­iemand die naar het scherm riep: ‘Blijf met je handen van dat meisje af!’ Als je er zó in zit als volwassene, dan heb je begrepen waar het om gaat.”

              Hersenspoeling
              De suggestie is in Buiten is het feest inderdaad soms bloedstollend. Wanneer haar stiefvader zich ook op haar jongere zusje begint te richten, probeert Sonne hem af te leiden. Nesna: “Het enige dat we daar laten zien, is hoe zij zelf al haar bloesje losknoopt. Dan begrijp je al hoe de hersenspoeling heeft plaatsgevonden, en dat zij dit nu doet om haar zusje te beschermen. Dat een meisje van elf of twaalf zo ver komt dat ze zich vrijwillig aanbiedt, dat is wat er ­gebeurt in dat soort gezinnen.”

              Verbaan: “Vaak willen kinderen gewoon dat iemand van ze houdt. En als je nog geen ervaring hebt met seksualiteit is het moeilijk om die dingen los te koppelen. Aandacht is aandacht, en die ongewenste aandacht kan je dan verwarren met liefde of genegenheid. Dat zijn dingen waar mensen later vaak heel veel moeite mee krijgen.”

              Juist het blootleggen van dat soort mechanismen is van groot belang, zegt Verbaan. “De film laat zien hoe zo’n man te werk gaat, hoe charmant zo iemand ook kan zijn. Je kunt het van buitenaf niet zien aan zo’n gezin. Het is goed om dat bloot te leggen, voor mensen die ermee te maken hebben maar ook voor mensen die bevriend zijn met ­iemand die daarover wil praten. Ik hoop dat de film een steun kan zijn voor mensen die dit hebben meegemaakt. Dat het een gespreksopening kan zijn om het er met vrienden of familieleden over te hebben.”

              Nu we door de tweede coronagolf een nieuwe lockdownperiode ingaan, maakt dat het gesprek extra urgent. “Er zitten nu kinderen thuis opgesloten met de daders. Moeder gaat boodschappen doen en het kind is de klos. Dat is vreselijk.”

              Niet de ogen sluiten
              Buiten is het feest wil echter meer vertellen dan simpelweg hoe vreselijk het is. Zoals Nesna zegt: “Dat het vreselijk is, dat vindt iedereen al, behalve de daders; die hebben het niet in de gaten of begrijpen niet waar wij ons druk over maken. Maar die dader moet je niet beschermen en dus moet je erover praten. Dáár gaat de film over.”

              Het personage van Verbaan is daarin de sleutelfiguur – de moeder is in dit verhaal een zwijgende toeschouwer. “Ze sluit er willens en wetens haar ogen voor,” zegt Verbaan. Juist daarom vond ze het belangrijk om deze rol te spelen, zegt ze. “Dat is de persoon die je eruit kan halen, dat is de persoon die het kan stoppen.”

              Dat is voor Nesna de kern van de film – práát erover. “Dat geldt voor de slachtoffers, maar ook voor zo’n moeder als die erachter komt. Ze moet zich uitspreken, en niet – zoals in de film gebeurt – uit angst de kant van de man kiezen. Nee, als je dan een streep trekt als moeder en je zet die man de deur uit, dan voelt het kind zich beschermd en kan je ­erover praten. Dat maakt in de meeste gevallen het trauma veel minder groot. Als Sonne en haar moeder erover gaan praten, kan hun relatie ook hersteld worden. Dat geeft de film ook iets hoopvols.”

              Bron: Parool >>

              #253840
              mara
              Lid LSG

                ’Buiten is het feest’ beklemmend misbruikdrama

                Vol ongeloof hoort Willemke haar grote zus aan in de openingsscène van Buiten is het feest. Hannah is zwanger en gaat samenwonen met stiefvader Kees, die het kind bij haar verwekte. „Ik doe het voor jou”, krijgt het meisje nog te horen.


                Kees (Eelco Smits) houdt als misbruiker de schone schuin van een gelukkig gezinnetje op.

                De twee zusjes proberen elkaar te beschermen in deze boekverfilming, over misbruik achter de façade van een zonnig gezinnetje. Na een tijdssprong krijgt de volwassen Willemke, die inmiddels door het leven gaat als zangeres Sonne, weer met diezelfde verantwoordelijkheid te maken. Hannah sterft na een ongeluk en dus moet haar dochtertje worden beschermd tegen de biologische vader, met wie zij uiteindelijk niet is opgegroeid. Kees (Eelco Smits) staat zelf al snel met een poeslief gezicht voor de deur. „Het zou zo jammer zijn om de instanties te moeten inschakelen.”

                Scenarist Karin van Holst Pellekaan (Lijn 32, De Surprise) paste Arthur Japins oorspronkelijke vertelstructuur aan, om twee tijdlijnen met elkaar te kunnen verweven. De grote hoeveelheid flashbacks, waarin het misbruik steeds gruwelijker naar de voorgrond treedt, geeft zo gewicht aan Sonnes voogdijstrijd. En aan de verscheurde band met haar moeder, die zelf nog altijd rondloopt met schuldgevoelens, omdat ze – deels uit schaamte – nooit durfde in te grijpen.

                Georgina Verbaan brengt dat verdriet goed over met mooi klein gehouden spel, hoewel vooral Abbey Hoes de show steelt als gekwelde dochter die de regie over haar leven in handen wil krijgen. Buiten is het feest confronteert kijkers zo met de onzichtbare littekens van seksueel misbruik. Een verhaal over slachtoffers die machteloos in zichzelf keren, tevergeefs proberen om anderen nog te ontzien, en steeds verder van elkaar verwijderd raken. Totdat de stilte eindelijk wordt doorbroken.

                Bron: telegraaf.nl

              6 berichten aan het bekijken - 1 tot 6 (van in totaal 6)
              • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
              gasten online: 23 ▪︎ leden online: 1
              Sunlight
              FORUM STATISTIEKEN
              topics: 3.752, reacties: 21.081, leden: 2.773